Εκείνο το βράδυ δεν κοιμήθηκα, έμεινα όλο το βράδυ στο πλάι του Aragorn και κάθε δύο ώρες του άλλαζα κομπρέσες. Ο πυρετός του δεν έλεγε να πέσει και συχνά ένιωθα ένα μου τρεμούλιασμα στο σώμα του. Κάποια στιγμή ο Legolas ήρθε δίπλα μου.

"Έλα πήγαινε να ξεκουραστείς λιγάκι." με παρότρυνε. "Θα κάτσω εγώ να τον προσέχω."

"Ξέχασε το. Δεν πάω πουθενά μέχρι να ξυπνήσει." απάντησα αποφασιστικά.

"Belle χρειάζεσαι ξεκούραση. Θα τον προσέχω εγώ. Έλα πήγαινε."

"Αν θέλεις κάτσε και εσυ. Εγώ όμως δεν φεύγω από εδώ αν δεν γίνει καλά ο αδελφό μου." λέω καθώς αλλάζω ξανά την πετσέτα στο κεφάλι του Aragorn.

O Legolas κάθεται δίπλα μου και με παίρνει αγκαλιά. Τα πρώτα δάκρυα έκαναν την εμφάνιση τους και εκείνος με έβαλε πιο βαθιά στην αγκαλιά του. Άρχισε να με χαϊδεύει στην πλάτη μέχρι να ηρεμήσω.

Την επόμενη μέρα το πρωί συνέχισα να κάθομαι στο πλευρό του Aragorn. Ακόμα δεν είχε ξυπνήσει και είχα αρχίσει να φοβάμαι. Το θετικό ήταν ότι σήμερα φαινόταν καλύτερα και το πρόσωπο του δεν ήταν ιδρωμένο και ούτε έκαιγε.

Τουλάχιστον φάε κάτι να σου δώσει δύναμη, αφού δεν κοιμήθηκες όλο το βράδυ." μου είπε ο Sam κρατώντας ένα δίσκο στο χέρι του.

"Σε ευχαριστώ καλέ μου Sam." χαμογέλασα και πήρα τον δίσκο από τα χέρια του. "Πολύ ευγενικό εκ μέρους σου."

Ο Sam γύρισε και έφυγε. Κάθισα πάλι κάτω και άφησα τον δίσκο στο πλευρό μου.

"Δεν θα φας;" ρώτησε ο Legolas βλέποντας τον γεμάτο δίσκο στο πλευρό μου.

"Δεν έχω όρεξη." απάντησα ξερά.

"Γιατί το κάνεις αυτό στον εαυτό σου; Δεν τρως, δεν κοιμάσαι." παραπονέθηκε.

"Ο αδελφός μου είναι πάνω από όλα δεν το καταλαβαίνεις;" φώναξα. "Όταν υποφέρει εκείνος, υποφέρω και εγώ μαζί του." χαμήλωσα ξανά την φωνή μου και τα μάτια μου βούρκοσαν ξανά.

Για άλλη μια φορά χώθηκα βαθιά μέσα στην αγκαλιά του κλαίγοντας.

"Νοιάζομαι για εσένα Belle. Δεν μπορώ να σε βλέπω να υποφέρεις έτσι." μου ψιθύρισε στο αυτί.

Σκούπισα τα δάκρυα μου και τον κοίταξα μέσα σε αυτά τα υπέροχα μάτια του.

"Σ' αγαπώ Legolas." ψιθύρισα και τον φίλησα με πάθος.

"Και εγώ σ' αγαπώ." είπε όταν απομακρυνθήκαμε.

"Χκμ, Χκμ." ακούστηκε μια βαριά φωνή από πίσω μας.

"Aragorn." φώναξα χαρούμενη και τον αγκάλιασα.

"Πολύ χαίρομαι που είσαι καλά φίλε μου!" είπε ο Legolas από εκεί που καθόταν.

"Χαίρομαι που σας ξανά βλέπω και τους δύο." χαμογέλασε ο Aragorn.

"Ξέρεις πόσο με τρόμαξες;" τον ρώτησα και καλά θυμωμένη.

"Μπορώ να το φανταστώ." χασκογέλασε. "Συγνώμη μικρή μου!"

Έκατσα για πολύ ώρα στην αγκαλιά του και αυτός με ανάγκασε να φάω. Ο Legolas καθόταν εκεί κοντά μαζί με το Gandalf και τον Gimli και φαινόταν να συζητάνε για κάτι σοβαρό. Κάποια στιγμή σηκώθηκε και ήρθε προς το μέρος μας.

"Μου επιτρέπεις να στην κλέψω για λίγο;" ρώτησε τον Aragorn κοιτώντας με.

"Είναι όλη δική σου." γελάει και με αφήνει από την αγκαλιά του.

Τον πιάνω από το χέρι καί βγαίνουμε έξω. Καθόμαστε στο φρέσκο γρασίδι αγκαλιά και χαζεύουμε τον ουρανό και τα λευκά συννεφάκια που περνάνε γρήγορα από πάνω μας. Καθόμασταν έτσι για πολύ ώρα χωρίς να μιλάμε.

"Είσαι καλύτερα τώρα;" έσπασε την σιωπή ο Legolas.

"Πάρα πολύ. Νιώθω λες και μου έφυγε ένα βάρος."

Ο Legolas τοποθέτησε τα χέρια του στην μέση μου και εγώ έβαλα τα δικά μου στον λαιμό του. Μειώνω την απόσταση μεταξύ μας και τον φιλάω πρώτη. Μετά απ' λίγο απομακρυνόμαστε και με κοιτάει στα μάτια με τόσο πάθος που η καρδιά μου έχασε ένα χτύπο.

"Είσαι όλη μου η ζωή. Σ' αγαπώ." μου είπε και χαμογέλασα.

"Εμμ... Διακόπτω κάτι;" ακούστηκε δειλά μια γνωστή φωνή.

"Γεια σου Pippin." Απάντησα ντροπαλά.

"Το μεσημεριανό είναι έτοιμο." χαμογέλασε και έφυγε.

Κοίταξα τον Legolas και γελάσαμε. Σηκώθηκε και μου έδωσε το χέρι του για να με βοηθήσει. Μπήκαμε μέσα και καθίσαμε στο τραπέζι μαζί με τους άλλους. Ο Merry μας σέρβιρε και όλοι μαζί αρχίσαμε να τρώμε.

"Θεωρώ πως πρέπει να επιστρέψουμε στην Minas Tirith." ειπε ο Aragorn μετά το φαγητό.

"Ωραία τότε ας ξεκινήσουμε αύριο πρωί πρωί." απάντησε ο Legolas. "Και ας συγκαλέσουμε και ένα συνέδριο γιατί ο Gandalf ανακάλυψε κάτι πολύ σημαντικό στο ταξίδι του στην Erebor." συνέχισε και τον κοίταξα περίεργη.

"Δεν είναι πρέπον να το συζητήσουμε εδώ όμως γιατί κανείς δεν ξέρει ποιος μπορεί να ακούει." πρόσθεσε ο Gandalf.

"Frodo, Sam, Merry και Pippin, εσείς θα μείνετε εδώ." τους κοίταξα έναν έναν.

"Και τι σε κάνει να νομίζεις ότι θα σε ακούσουμε;" μου αντιμίλησε ο Frodo.

"Το ότι είναι διαταγή." απάντησα αποφασιστικά.

"Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό! Δεν έχεις κάποιο αξίωμα!" πήρε τον λόγο ο Sam.

"Είμαι αδελφή του Aragorn. Φυσικά και έχω αυτό το δικαίωμα" είπα. "Μίλα Aragorn."

"Λυπάμαι Belle." μου έπιασε το χέρι. "Δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Αν θέλουν να έρθουν δεν μπορώ να τους το απαγόρεύσω. Είναι ενήλικοι."

"Ναι αλλά ανυπεράσπιστοι." τον κοίταξα. "Τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα από ότι ήταν πριν. Είναι σχεδόν αδύνατον να καταφέρουν να προστατευθούν."

"Λυπάμαι Belle." είπε κατηγορηματικά. "Δεν μπορώ να το κάνω αυτό."

"Θα προσεχουμε αρχόντισσα." ξεκίνησε ο Merry.

"Στο υποσχόμαστε." πρόσθεσε ο Pippin.

"Είστε σίγουροι;" ρώτησα και τους κοίταξα. "Δεν θα είναι εύκολο."

"Ναι είμαστε σίγουροι." απάντησε ο Frodo.

"Δεν θα σου είμαστε καθόλου βάρος." πρόσθεσε ο Sam.

"Δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο για να σας πίσω. Οπότε το δέχομαι. Μπορείτε να έρθετε. Αλλά αν οποιαδήποτε στιγμή θελήσετε να φύγετε, θα βάλω τού καλύτερους να σας φέρουν πίσω στο Shire."

"Δεν θα χρειαστεί. Θα ακολουθήσουμε τον Aragorn μέχρι το τέλος." απάντησε ο Pippin.

"Όπως επιθυμείτε." πήρε τον λόγο ο Aragorn. "Πηγαίνετε όμως να ξεκουραστείτε τώρα και να αποχαιρετήσετε τις οικογένειες σας. Αύριο νωρίς το πρωί με την αυγή θα πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής φίλοι μου."

"Aragorn είσαι σίγουρος ότι είσαι σε θέση να κάνεις ένα τόσο μεγάλο ταξίδι." ρώτησε ο Legolas. "Δεν έχει περάσει ούτε μια μέρα από όταν συνήλθες."

"Legolas είμαι εντελώς καλά, αν αυτό σε καθησυχάζει."

"Αφού μου το επιβεβαιώνεις ο ίδιος, δεν έχω πάρα να το δεχτώ." τον χτύπησε φιλικά στην πλάτη.

............
Τέλος κεφαλαίου.

Ελπίζω να σας αρέσει.

Το επόμενο κεφάλαιο δεν ξέρω πότε θα ανέβει, αλλά ελπίζω σύντομα.