Την επόμενη μέρα σηκώθηκα σχετικά άκεφη, αλλά σχετικά γρήγορα η διάθεση μου έφτιαξε, αφού ο Legolas προσπάθησε πολύ να δημιουργήσει ξανά το χαμόγελο στο πρόσωπο μου.

Κατεβήκαμε μαζί στην τραπεζαρία και πήραμε το πρωινό μας οι δυο μας, σαν κανονικό ζευγάρι για πρώτη φορά. Τον τελευταίο καιρό ο Legolas προσπαθεί πολύ καιρό τώρα να κάνει πράγματα που κάνουν συνήθως τα ζευγάρια. Η έστω τα ζευγάρια αυτής της εποχής.

"Τι σκέφτεσαι;" έπιασε το χέρι μου πάνω στο τραπέζι.

"Το ποσό πολύ προσπαθείς να γίνεις σαν τους άλλους άντρες, αλλά δεν τα καταφέρνεις." χαμογέλασα.

"Τι δεν σ' αρέσει;" κατσούφιασε.

"Όχι αντιθέτως. Δεν καταφέρνεις να τους φτάσεις γιατί είσαι πολύ πιο πάνω από αυτούς." τον κοίταξα στα μάτια.

Δεν είπε τίποτα άλλο. Απλά με φίλησε. Εκεί μπροστά σε όλους. Χωρίς να τον νοιάζει. Χωρίς να μας νοιάζει το ποιος είναι γύρω μας και το ποιος μας βλέπει.

Σηκώθηκε και με τράβηξε. Σηκώθηκα και εγώ και τον ακολούθησα. Βγήκαμε έξω και πήγαμε στον κήπο καθίσαμε κάτω και έβαλε τα χέρια του στο πρόσωπο μου, ενώνοντας τά πρόσωπα μας.

"Σ' αγαπώ." είπε κοιτώντας με μέσα στα μάτια.

"Και εγώ σ' αγαπώ Legolas." τον φίλησα γλυκά. "Και εγώ σ' αγαπώ!" φώναξα για να το ακούσουν όλοι.

Μερικά χειροκροτήματα ακούστηκαν, αλλά σταμάτησαν γρήγορα καθώς ο Legolas τους έκανε νόημα να φύγουν.

"Θέλω να σε ρωτήσω κάτι." ξεκίνησε ο Legolas και τον κοίταξα περίεργη. "Θέλω όταν τελειώσει να γίνεις και επίσημα δική μου. Θέλω να με παντρευτείς Belle." είπε κοιτώντας με βαθιά μέσα στα μάτια.

"Έχουμε περάσει τόσα μαζί Legolas, πιστεύεις πως υπάρχει περίπτωση να σου πω όχι;" ένωσα τα πρόσωπα μας για ακόμα μια φορά. "Φυσικά και θα σε παντρευτώ Legolas. Με την πρώτη ευκαιρία που θα μας δωθεί."

Χαμογέλασε και με έβαλε βαθιά στην αγκαλιά του. Αποφασίσαμε να πάμε να βρούμε τον Aragorn να του πούμε τα νέα. Ψάξαμε παντού και τελικά τον βρήκαμε να κάθεται στην μεγάλη αίθουσα με την Arwen στην αγκαλιά του.

"Aragorn έχουμε να σου πούμε κάτι." είπα πλησιάζοντας μαζί με τον Legolas.

"Εγώ να πηγαίνω τότε." η Arwen σηκώθηκε.

"Όχι όχι δεν χρειάζεται." την κοίταξα χαμογελώντας.

"Αυτό που θέλαμε να πούμε είναι ότι μόλις όλο αυτό τελειώσει θέλω να μου επιτρέψεις Aragorn να παντρευτώ την αδελφή σου." ο Legolas με έβαλε στην αγκαλιά.

"Αυτό που έχει σημασία για εμένα είναι να δω την Belle ευτυχισμένη." με κοίταξε. "Και αν εσύ είσαι ο λόγος που είναι ευτυχισμένη δεν έχω πάρα να σου επιτρέψω να την παντρεύεις." με τράβηξε στην αγκαλιά του και με κράτησε εκεί. "Η μικρή μου αδελφή μεγάλωσε." πρόσθεσε σιγά για να τον ακούσω μόνο εγώ.

"Συγχαρητήρια." αναφώνησε η Arwen και μας αγκάλιασε και τους δύο. "Πρέπει και εμείς να σας πούμε κάτι." πρόσθεσε. "Θα το πεις εσύ ή να το πω εγώ;" κοίταξε τον αδελφό μου.

"Πες το εσύ." την αγκάλιασε.

"Λοιπόν όταν όλο αυτό τελειώσει εγώ και ο αδελφός σου Belle θα αποκτήσουμε ένα υπέροχο αγοράκι." είπε και την κοίταξα ενθουσιασμένη.

"Αυτό είναι υπέροχο." φώναξα από την χαρά μου.

"Ένα παιδί είναι ευτυχία." χαμογέλασε ο Legolas. "Συγχαρητήρια φίλε μου." έκαναν μια φιλική αγκαλιά.

Η υπόλοιπη μέρα κύλησε ήρεμα. Ο Aragorn ετοίμασε τον στρατό και εμείς ψάξαμε κάθε πιθανό κίνδυνο που μπορεί να αντιμετωπίσουμε στον δρόμο.

Εκείνο το βράδυ κοιμήθηκα ανήσυχα και ξύπνησα το ίδιο ανήσυχα, αλλά ο Legolas ήταν πάντα εκεί να με καθησυχάζει. Με το πρώτο φως του ήλιου ανεβήκαμε στα άλογα και κατεβήκαμε στην μεγάλη πύλη.

Όπως είχε ειπωθεί και πριν δύο μέρες ο Faramir μαζί με μία στρατιά από πολεμιστές μας περίμενε απ' έξω. Όλοι μαζί πήραμε τον δρόμο προς την Erebor. Μέχρι να φτάσει το μεσημέρι είχαμε φτάσει περίπου έξω από την Mordor. Εκεί σταματήσαμε να ξαποστάσουμε λίγο και να φάμε λίγο. Ύστερα ξανά πήραμε το δρόμο μας.

Το βραδάκι αναγκαστήκαμε να κατασκηνώσουμε λίγο μετά την πύλη της Mordor κάτι που μας έκανε τρομερά ανήσυχους εκείνο το βράδυ. Ο Aragorn όρισε βάρδια φρουράς αλλά δεν με έβαλε σε καμία από αυτές.

Αποσύρθηκα λίγο πιο πέρα από την φασαρία και έκλεισα τα μάτια μου για να ξεκουραστώ. Λίγη ώρα αργότερα αφέθηκα σε έναν περίεργα ήρεμο ύπνο.

Μερικές ώρες αργότερα ξύπνησα από την υπερβολική ζέστη που ένιωσα γύρω μου. Τα μάτια μου ήταν καλυμμένα και βρισκόμουν κάπου δεμένη χειροπόδαρα. Τα πόδια μου και τα χέρια μου έτσουζαν σαν να είχα πάθει κάποιο έγκαυμα.

Ένιωθα τον ιδρώτα μου να στάζει από παντού. Ήμουν πλέον σίγουρη πως βρισκόμουν κάπου μακριά από τον Legolas και τον αδελφό μου. Ήμουν πλέον σίγουρη ότι βρισκόμουν στα έγκατα της Mordor, φυλακισμένη της Marion και έπρεπε να βρω έναν τρόπο για να ξεφύγω από εδώ.

"Καλωσόρισες στην κόλαση σου." άκουσα μια άγνωστη φωνή και κάποιος έβγαλε το μαντήλι από τα μάτια μου.

"Ποια είσαι;" ρώτησα με σταθερή φωνή παρόλο που ο πόνος των τραυμάτων μου με δυσκόλευε.

"Δεν ξέρεις;" γέλασε ειρωνικά. "Είσαι πολύ έξυπνη και μεγάλο εμπόδιο στα σχέδιά μου, οπότε είμαι αναγκασμένη να σε κρατήσω εδώ." πρόσθεσε ακουμπώντας το χέρι της στον ώμο μου.

Αμέσως ένιωσα ένα κάψιμο και άρχισα να πονάω. Έσφιξα τα δόντια μου και την κοίταξα στα μάτια.

"Αν θέλεις να με εμποδίσεις θα πρέπει να με σκοτώσεις πρώτα." είπα με θάρρος.

"Θα γίνει και αυτό." πλησίασε το πρόσωπο της στο δικό μου. "Αλλά πρώτα θα πρέπει να σε κρατήσω ζωντανή για να δεις τον Aragorn και τον αγαπημένο σου Legolas να πεθαίνουν."

Στην σκέψη και μόνο τον δύο πιο αγαπημένων μου ανθρώπων νεκρών τα μάτια μου βούρκωσαν. Πήρα μια βαθιά ανάσα και γύρισα να την κοιτάξω ξανά.

"Δεν θα προλάβεις να τους αγγίξεις." κλείδωσα το βλέμμα μου στο δικό της. "Θα σε σκοτώσουν πριν καν το καταλάβεις."

Αποφάσισα να μην πω τίποτα για ότι ξέρουμε για το Arkestone, όσο λιγότερα γνωρίζει ότι ξέρουμε γι' αυτήν και τα σχέδια της τόσο το καλύτερο για εμάς.

Ξανά έκλεισε τα μάτια μου με το μαντήλι και μου έκλεισε το στόμα με άλλο μαντήλι.

"Πάντως το μόνο σίγουρο είναι ότι εσύ δεν πρόκειται να βγεις ζωντανή από εδώ μέσα. Θα φροντίσω εγώ αυτοπροσώπως γι' αυτό." ξανά ακούστηκε το σατανικό γέλιο της και ένιωσα έναν φριχτό πόνο στο χέρι μου σαν να με κάρφωσε με καυτό σίδερο. "Καλό θα ήταν να απολαύσεις τις τελευταίες μέρες σού." την άκουσα να λέει λίγο πριν χάσω τίς αισθήσεις μου από τον πόνο.

..........

Τέλος κεφαλαίου.

Ελπίζω να σας αρέσει.

Αν σας αρέσει μην ξεχνάτε να πατάτε το αστεράκι και να μου αφήνετε τα σχόλια σας.

Θα τα πούμε στο επόμενο κεφάλαιο.

Ελπίζω να είναι σύντομα.

Μέχρι τότε φιλάκια πολλά.