Είχαν περάσει δύο μήνες από την μάχη. Με την Marion και μόλις είχαμε φτάσει στο Rohan γιατί αύριο ήταν ο γάμος του Eomer.

Ήμουν πολύ χαρούμενη γι' αυτόν. Με τον Legolas από το πρωί καθόμασταν δίπλα στο ποταμάκι. Στο αγαπημένο μας μέρος στο Rohan.

Τον κοίταξα στα μάτια και του έδωσα ένα γλυκό φιλί. Εκείνος έβαλε τα χέρια το στην μέση μου και εγώ ακούμπησα τα δικά μου στον λαιμό του.

Ύστερα από λίγο απομακρυνθήκαμε και με βοήθησε να σηκωθούμε. Τον κοίταξα και χαμογέλασα.

"Πρέπει να ετοιμαστούμε για τον γάμο." μου ψιθύρισε στο αυτί και τον αγκάλιασα.

Ανεβήκαμε τα σκαλιά και πήγαμε στο δωμάτιο που μας είχαν παραχωρήσει. Ντύθηκα και χτένισα καλά τα μαλλιά μου πιάνοντας τα ψηλά και αφήνοντας δύο μικρές τούφες μπροστά.

Ο Legolas είχε φορέσει αυτό το ασημένιο κουστούμι ή δεν ξέρω και εγώ τι ήταν αυτό που φόραγε τότε και στην τελετή στέψης του Aragorn.

"Είσαι πολύ όμορφη." ο Legolas πέρασε τα χέρια του γύρω μου και με κοίταξε μέσα από τον καθρέφτη.

"Και εσύ το ίδιο." γύρισα για να τον κοιτάω στα μάτια.

Πλησίασε το πρόσωπο μου και μου έδωσε ένα γρήγορο φιλί, αλλά τον σταμάτησα.

"Θα αργήσουμε." του είπα και τον τράβηξα έξω από το δωμάτιο.

Έμπλεξε το χέρι του με το δικό μου και μπήκαμε στην μεγάλη αίθουσα και σταθήκαμε δίπλα στον Aragorn. Μας κοίταξε και χαμογέλασε.

Η Astoria μπήκε στην αίθουσα και αρχίσαμε τα χειροκροτήματα.

Ο γάμος ολοκληρώθηκε και ύστερα άρχισε η γιορτή. Τα 4 μικρά hobbit ανεβοκατέβαιναν και τραγούδαγαν στα τραπέζια και ο Legolas με τον Gimli για άλλη μια φορά κάναμε διαγωνισμό ποτού.

Και πάλι όμως ο Gimli έχασε και τον κουβαλήσαμε μέχρι το κρεβάτι.

"Ποτέ δεν θα βάλει μυαλό αυτός." μουρμούρησε ο Legolas και γέλασα σιγά.

Επιστρέψαμε στην αίθουσα και έπαιζε ένα αργό τραγούδι. Ο Legolas πέρασε το χέρι του γύρω από την μέση μου και εγώ έβαλα τα χέρια μου στον λαιμό του και αρχίσαμε να κινούμαστε στο ρυθμό της μουσικής.

Ύστερα από λίγο τον αγκάλιασα και συνεχίσαμε να κινούμαστε στο ρυθμό της μουσικής. Έκλεισα τα μάτια μου και πήρα μια βαθιά ανάσα.

Η ώρα πέρασε και αφού συγχαρήκαμε τον Eomer και την Astoria πήγαμε να ξεκουραστούμε γιατί αύριο έπρεπε να επιστρέψουμε στην Minas Tirith και τα Hobbit στο Shire.

Ξάπλωσα στην αγκαλιά του Legolas και εκείνος μου χάιδευε τα μαλλιά. Τα μάτια μου άρχισαν να βαραίνουν και αποκοιμήθηκα στην αγκαλιά του, ενώ εκείνος μου ψιθύριζε γλυκόλογα στο αυτί.

Την επόμενη μέρα αποχαιρετήσαμε τον Eomer τα τέσσερα μικρά Hobbit και τον Gandalf και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Αργά το βράδυ είχαμε φτάσει στην Minas Tirith και ανεβήκαμε στην Ακρόπολη όπου μας περίμενε ένα πλούσιο γεύμα.

Ύστερα βγήκαμε και καθίσαμε όλοι μαζί στην αυλή για λίγο μέχρι να νιώσουμε την κούραση.

Ένας χρόνος μετά.

Έχει περάσει πια ένας χρόνος και εγώ πια με τον Legolas έχουμε επισημοποιήσει την σχέση μας ενώ η Arwen και ο Aragorn έχουν γεννήσει το πρώτο τους παιδάκι και σε λίγους μήνες θα έρθει και το δεύτερο.

Εγώ από την άλλη πριν λίγες μέρες έμαθα ότι είμαι έγγυος. Ο Legolas όταν το άκουσε χάρηκε τόσο πολύ που το φώναζε σε όλο το βασίλειο ενώ εγώ με την Arwen γελούσαμε έξω από την μεγάλη αίθουσα. Ενώ ο Aragorn τον κυνηγούσε από πίσω για να τον σταματήσει.

Εκείνο το βράδυ είχαμε λάβει ένα αντίγραφο από το βιβλίο του Frodo. Ο Legolas το άνοιξε και εγώ ξάπλωσα στην αγκαλιά του. Έγραφε τα πάντα για τις περιπέτειες μας και για την πρώτη και για την δεύτερη.

Ακούμπησα το χέρι μου στην κοιλιά μου για να μην νιώθει μόνο του το μωράκι και χαμογέλασα.

"Πώς μαζεύεις τα κόμματια μιας ζωής; Πώς συνεχίζεις να ζεις όταν η καρδιά σου αρχίζει να νιώθει ότι δεν θα ξαναγίνεις ίδιος; Υπάρχουν κάποιες πληγές που δεν γιατρεύει ο χρόνος, κάποιες σε σημαδεύουν τόσο βαθιά που τις κουβαλάς για πάντα." διάβασε δυνατά και έκλεισε το βιβλίο αφήνοντας το δίπλα.

Του έδωσα ένα φιλί και ξανά ξάπλωσα στην αγκαλιά. Εκείνος άρχισε να μου χαϊδεύει τα μαλλιά. Πράγμα που λάτρευε να κάνει όλα αυτά τα χρόνια που είμαστε μαζί.

"Καληνύχτα, αρχόντισσα της καρδιάς μου." ψιθύρισε στο αυτί μου και χαμογέλασα.

"Καληνύχτα Legolas." απάντησα και αφέθηκα σε έναν ήρεμο και ξεκούραστο ύπνο.

Λοιπόν αυτό ήταν.

Άλλο ένα βιβλίο έφτασε πραγματικά στο τέλος του.

Σας ευχαριστώ όλους πάρα πολύ.