Το βράδυ ο άρχοντας Celeborn τους κάλεσε όλους ξανά.

"Λοιπόν είστε όλοι σίγουροι ότι θέλετε να συνεχίσετε αυτό το ταξίδι; Βέβαια άμα αποφασίσετε ότι δεν θέλετε να συνεχίσετε, μπορείτε να μείνετε εδώ, αλλά δεν μπορώ να σας εγγυηθώ ότι θα είστε ασφαλείς, γιατί οι σκοτεινοί καιροί έχουν φτάσει και ίσως χρειαστεί να πολεμήσετε μαζί μας." λέει ο Celeborn όταν όλοι καθόμασταν μπροστά τους.

"Είναι όλοι αποφασισμένοι να συνεχίσουν." λέει η Galadriel κοιτώντας μας έναν ένα στα μάτια.

"Όσο για εμένα," είπε ο Boromir. "Η πατρίδα μου είναι μπροστά και όχι πίσω."

"Αυτό είναι αλήθεια." είπε ο Celeborn. "Αλλά πηγαίνει όλοι αυτή η ομάδα μαζί σου στην Minas Tirith;"

"Δεν έχουμε αποφασίσει ακόμα την πορεία μας." λέει ο Aragorn. "Ύστερα από το Lothlórien δεν ξέρω τι σκόπευε να κάνει ο Gandalf. Και εδώ που τα λέμε, νομίζω πως ούτε και αυτός δεν είχε αποφασίσει."

"Ίσως όχι, όμως όταν φύγετε από εδώ, δεν μπορείτε πια να αγνοήσετε τον Μεγάλο Ποταμό. Όπως μερικοί από εσάς γνωρίζουν καλά, δεν μπορούν να περάσουν ταξιδιώτες με μπαγκάζια ανάμεσα στο Lorien και στην Gondor*, παρά μόνο με βάρκα. Και δεν είναι γκρεμισμένες οι γέφυρες της Osgiliath* κι όλα τα μέρη για αποβίβαση είναι στα χέρια του εχθρού τώρα; Κοντά σε ποια όχθη θα ταξιδέψετε; Ο δρόμος για την Minas Tirith βρίσκεται από αυτή την πλευρά Δυτικά, αλλά ο κατευθείαν δρόμος για την αποστολή βρίσκεται Ανατολικά του ποταμού, στην σκοτεινή όχθη. Ποια όχθη θα ακολουθήσετε τώρα." ρωτά τώρα ο Celeborn

"Αν ακολουθήσουμε την συμβουλή μου θα ακολουθήσουμε την Δυτική όχθη για την Minas Tirith, αλλά δεν είμαι εγώ ο αρχηγός για να αποφασίσω." είπε ο Boromir

Η συζήτηση κράτησε αρκετή ώρα. Τελικά αποφασίστηκε να φύγουμε αύριο το πρωί. Τρεις βάρκες θα μας περίμεναν στον Μεγάλο Ποταμό και από εκεί θα ξανά ξεκινάγαμε το ταξίδι μας.

Φύγαμε και γυρίσαμε στην σκήνη μας. Για πολύ ώρα κουβεντιάζαμε τι έπρεπε να κάνουμε και ποιος θα ήταν ο καλύτερος τρόπος να εκτελέσουμε την αποστολή μας με το δαχτυλίδι, αλλά δεν καταλήξαμε πουθενά. Ήταν φανερό πως οι περισσότεροι επιθυμούσαμε να πάμε πρώτα στη Minas Tirith και να ξεφύγουμε, έστω και για λίγο, από τον τρόμο του εχθρού. Ήμασταν πρόθυμοι να ακολουθήσουμε έναν αρχηγό στην απέναντι πλευρά και να μπούμε στην Mordor, αλλά ο Frodo δεν έλεγε λέξη και ο Aragorn ήταν δίγνωμος.

"Στην ανάγκη μπορώ να πάω μόνος μου στην Minas Tirith" λέει ο Boromir και μουρμουρίζει κάτι που δεν κατάλαβα.

Πήγα και ξάπλωσα. Ήταν η τελευταία μέρα που θα κοιμόμουν σε κρεβάτι και ήθελα να το ευχαριστηθώ.

Το πρωί τα ξωτικά μπήκαν μέσα φέρνοντας μας ρούχα και φαγητό για το ταξίδι. Μας έδωσαν και αρκετό από το ψωμί lembas*. Ένα ψωμί το οποίο αν το κρατήσεις καλά φυλαγμένο μέσα στα φύλλα που είναι τυλιγμένο μπορείς να μείνει φρέσκο και να κρατήσει την γεύση του για πολύ καιρό.

Επίσης μας έφεραν και μανδύες που το χρώμα τους ήταν αδύνατο να το διακρίνεις. Άλαζαν χρώμα ανάλογα με τον λόγο που το χρειαζόσουν.

"Είναι μαγικοί;" ρωτάει ο Sam.

"Εξαρτάται τι εννοείς. Δεν είναι μαγικοί, είναι φτιαγμένοι εδώ, με δικά μας υλικά. Μπορούν να είναι ζεστοί όταν έχει κρύο, αλλά και δροσεροί αντίστοιχα όταν ο καιρός είναι ζεστός. Επίσης μπορούμε να χρησιμοποιηθούν και για να σας κρύψουν, γιατί χρώμα τους είναι τέτοιο που μοιάζει τόσο με τους βράχους όσο με τους κορμούς των δέντρων και της θάλασσας στο λυκόφως. " απαντάει ένα από τα ξωτικά στην ερώτηση του Sam.

Μαζέψαμε τα πράγματα μας και βγήκαμε έξω. Βγαίνοντας συναντήσαμε το Haldir.

"Γεια σας. Έρχομαι από τα Βορινά περιφράγματα." είπε. "Με στέλνουν να γίνω πάλι οδηγός σας. Η σκειοχείμαρρη Κοιλάδα είναι γεμάτη ατμούς και σύννεφα και τα βουνά είναι ταραγμένα. Ακούγονται φωνές από τα βάθη της Γης. Αν είχατε σκεφτεί να γυρίσετε πίσω στα σπίτια σας από τον Βορρά, δεν θα μπορούσατε να περάσετε από εκεί. Ελάτε όμως! Ο δικός σας δρόμος τώρα πάει Νότια."

Ξανά περάσαμε την μεγάλη πύλη και την άσπρη γέφυρα. Και κινήσαμε Νότια. Μετά από λίγο φτάσαμε στον ποταμό. Εκεί μας περίμεναν τρεις βάρκες. Φορτώσαμε τα πράγματα και μπήκαμε μέσα. Στην πρώτη βάρκα μπήκαν ο Aragorn, o Frodo και ο Sam. Στην άλλη ο Boromir με τον Merry και τον Pippin και στην τελευταία ο Legolas, ο Gimli και εγώ. Ξεκινήσαμε αλλά μετά από λίγο σταματήσαμε γιατί ένα μεγαλοπρεπή πλοίο σε σχήμα κύκνου μας τράβηξε την προσοχή.

Ο άρχοντας Celeborn και η Galadriel μας έκαναν νόημα και ξαναδέσαμε τις βάρκες στην ακτή.

"Δεν σας προσφέραμε το αποχαιρετιστήριο γεύμα χθες το βράδυ και αποφασίσαμε να το κάνουμε τώρα." είπε η Galadriel.

Και έτσι και έγινε. Κάτω από τον πρωινό ήλιο και δίπλα στον ήρεμο ποταμό που κυλούσε, καθίσαμε στο καταπράσινο χορτάρι και γευτήκαμε τα πιο νόστιμα φαγητά που είχα γευτεί ποτέ. Αφού τελειώσαμε η Galadriel μας πρόσφερε δώρα και μας αποχαιρέτησε με μία πρόποση. Ξανά μπήκαμε στις βάρκες και κατευθυνθήκαμε δυτικά.

Ήταν σχεδόν βράδυ όταν μπροστά μας συναντήσαμε ένα νησάκι. Περάσαμε δίπλα του από τα δυτικά και συνεχίσαμε. Η νύχτα είχε ήδη προχωρήσει αρκετά. Τώρα οι βάρκες μας ήταν πολύ κοντά στους βράχους γύρω απο τον ποταμό, ώστε να μην διακρίνονται οι σκιές μας. Τα μάτια μου έκλειναν και ο Gimli μου έκανε νόημα να ξαπλώσω στον ώμο του.

Ο Legolas φάνηκε να πειράχτηκε γιατί τον είδα που μας κοίταξε και μετά ξαναγύρισε μπροστά αμέσως.

Τέλος κεφαλαίου

Ελπίζω να σας αρέσει....

*Gondor name means "land of stone" from Sindarin word gond ("stone") and (n)for ("land") most likely given to it because of the white mountains and other mountain chains in the land.

*Osgiliath in Sindarin means "Citadel of the Host of Stars:from ost ("city, town") and giliath ("host of stars").

*Lembas is Sindarin word for "way bread" from the older lenn-mbass ("journey bread")