Πριν ξεκινήσουμε αν σας αρέσει το βιβλίο κάντε ένα κόπο να πάτε σε αυτό το βίβλιο https://my.w.tt/Mr6u99hI3X στο κεφάλαιο Between two worlds και να γράψετε στα σχόλια ψηφίζω.

Αυτό. Πάμε στο κεφάλαιο τώρα...
_____________

Είχαμε προχωρήσει αρκετά, όταν μπροστά μας συναντήσαμε μια λίμνη απο δέντρα με χρυσά φύλλα.

"Το Lothlórien." φωνάζει ο Legolas. "Τι κρίμα που δεν είναι άνοιξη." συνεχίζει

"Χαίρομαι που φτάσαμε ως εδώ. Ας συνεχίσουμε λίγο ακόμα και μετά ας ξεκουραστούμε λίγο. Ο ήλιος έχει ήδη αρχίσει να δύει." λέει ο Aragorn

"Να αυτό είναι ο ποταμός Nimrodel. Ας περάσουμε από μέσα, λένε ότι ξεπλένει όλη την κούραση." ο Legolas έβγαλε τα παπούτσια του και πέρασε μέσα από το ποταμό.

Οι υπόλοιποι τον ακολουθήσαμε. Μόλις πάτησα στο νερό, η αλήθεια είναι πως ένοιωσα ανακούφιση. Η κούραση έφυγε από πάνω μου και θα περπάταγα άλλο τόσο αν ήταν ανάγκη. Μόλις περάσαμε περπατήσαμε λίγο ακόμα και αποφασίσαμε να βγούμε εκτός του δρόμου ώστε να είμαστε ασφαλής. Καθίσαμε κάτω και ακουμπήσαμε στον κορμό ενός δέντρου.

Ο Legolas ξεκίνησε να τραγουδάει ένα τραγούδι με την ιστορία του μέρους. Μετά απο λίγο σταμάτησε.

"Συγνώμη αλλά δεν μπορώ να τραγουδήσω αλλο. Αυτο δεν είναι παρά ένα κομμάτι γιατί έχω ξεχάσει πολύ. Είναι μεγάλο και λυπητερό, γιατί λέει πως έπεσε μεγάλη λύπη στο Lothlórien, όταν οι νάνοι ξύπνησαν το κακό στα βουνά." είπε ο Legolas

"Μα οι νάνοι δεν έφτιαξαν το κακό στα βουνά." παραπονέθηκε ο Gimli

"Δεν είπα εγώ πως το έφτιαξαν. Το κακό όμως ήρθε." είπε ο ο Legolas. "Τότε πολλά ξωτικά από την οικογένεια της Nimrodel άφησαν τις κατοικίες του και έφυγαν. Και αυτή χάθηκε μακριά στον Νοτιά, στα περάσματα των Λευκών Βουνών και δεν έφτασε στο πλοίο που ο αγαπημένος της, Amroth, την περίμενε. Και κανένας από τους δύο δεν ξαναγύρισε ποτέ πίσω." έκανε μια μικρή παύση και συνέχισε. "Λένε πως έχει φτιάξει σπίτι πάνω στα κλαδιά κάποιου δέντρου που φυτρώνει πλάι στους καταρράκτες, γιατί ήταν συνήθεια των ξωτικών του Lorien να κατοικούν πάνω στα δέντρα, και,ίσως να το κάνουν ακόμα. Γι' αυτό τους έλεγαν Galadrim, ο λαός των δέντρων. Βαθιά στο δάσος τα δέντρα είναι πιο μεγάλα. Τα ξωτικά στα δάση δεν έσκαψαν στην Γη, ούτε έχτισαν πέτρινα οχυρά πριν έρθει η Σκιά."

"Ακόμα και στις δίκες μας μέρες το να ζεις πάνω στα δέντρα, ίσως να είναι πιο ασφαλισμένο από το να κάθεσαι πάνω στην Γη." του απάντησε ο Gimli.

O Legolas άρχισε να σκαρφαλώνει σε ένα δέντρο, αλλά γρήγορα έπεσε κάτω. Ακούστηκε μια φωνή στην γλώσσα των ξωτικών και ο Legolas μας μετέφρασε. Μετά από λίγο αυτός μαζί με τον Frodo και τον Sam ανέβηκαν ξανά πάνω. Έκατσα κάτω και ακούμπησα στον κορμό του δέντρου. Μετά από λίγο ο Legolas ξανακατέβηκε και έστειλε πάνω τα άλλα δύο hobbit, ενώ μας έκανε νόημα να τον ακολουθήσουμε.

Ο Aragorn έκρυψε τα πράγματα μας κάτω από μερικά φύλλα και σκαρφαλώσαμε σε ένα δέντρο κοντά στο άλλο. Μετά από λίγο με πήρε ο ύπνος. Αργά την νύχτα δυνατοί θόρυβοι με ξύπνησαν. Ο Legolas αμέσως μου έδειξε να κάνω ησυχία. Πήγα κοντά του και κοίταξα κάτω μια στρατιά από orc πέρναγε από κάτω. Ο Aragorn ήρθε και αυτός κοντά μας. Μόνο ο Gimli κοιμόταν ακόμα.

Με το πρώτο φως της αυγής κατεβήκαμε κάτω και συνεχίσαμε τον δρόμο μας. Φτάσαμε σε ένα σημείο που έπρεπε να περάσουμε τον ποταμό απέναντι. Τα ξωτικά άπλωσαν 3 σχοινιά και μας είπαν να περάσουμε απέναντι.

"Λοιπόν εδώ θα δέσουμε τα μάτια του νάνου."

"Εγώ δεν συμφώνησα σε κάτι τέτοιο." παραπονιέται ο Gimli. "Ούτε είμαι κανένας προδότης που θα προδώσει τα μυστικά σας." συνεχίζει

"Το ξέρουμε αλλά ο νόμος δεν επιτρέπει στους νάνους να παίρνανε από εδώ και ήδη τον έχουμε παραβεί με το να σε αφήσουμε να φτάσεις ως εδώ." λέει το ξωτικό που δεν θυμάμαι το όνομα του.

"Λοιπόν τότε θα κλείσουμε όλοι τα μάτια μας για να προχωρήσουμε." λέει ο Aragorn και τον κοιτάω με ένα δολοφονικό βλέμμα.

Το μόνο που με τρομάζει περισσότερο από όλα είναι αυτό. Το να μην μπορώ να βλέπω που πάω και το τι υπάρχει γύρω μου. Φοβάμαι ότι θα κουτουλήσω πάνω σε κάποιο δέντρο ή ακόμα χειροτέρα θα πέσω από κανένα γκρεμό. Με το που μου δένουν τα μάτια το συναίσθημα του φόβου γίνεται πιο έντονο. Γαμώτο με τις ιδέες σου Aragorn. Νιώθω ένα χέρι να πιάνει το δικό μου.

"Μην ανησυχείς. Είμαι δίπλα σου." μου ψυθηριζει ο Aragorn στο αυτί μου.

Δεν του απαντάω. Αρχίζουμε να περπατάμε. Σιγά σιγά ο φόβος φεύγει και αντικαθιστάτε από μυρωδιές και ήχους. Αμέσως σκέφτομαι πως με ανοιχτά τα μάτια δεν θα είχα αισθανθεί τίποτα από όλα αυτά. Ακούγονται βήματα μπροστά μας και ξαφνικά σταματάμε, αφού πρώτα έπεσα πάνω σε κάποιον. Βασικά από το γέλιο του κατάλαβα πως είναι ο Legolas και του έριξα μια μαλακή μπουνιά στην πλάτη.

"Λοιπόν ερχόμαστε να αναφέρουμε νέα." λέει μια άγνωστη φωνή. "Τα orc χθες το βράδυ εξολοθρεύτηκαν και όσα επέζησαν στείλαμε να τα κυνηγήσουν. Επίσης ένα άγνωστο πλάσμα πέρασε χθες, αλλά δεν το σκοτώσαμε γιατί δεν ξέρουμε αν είναι φιλικό ή εχθρικό. Τέλος η βασίλισσα επιτρέπει σε όλους σας να κυκλοφορείται ελεύθερα, και στον νάνο." λέει η φωνή και σταματάει.

Μου βγάζουν το μαντίλι και βλέπω ότι βρισκόμαστε σε ένα ξέφωτο. Απέναντι μας ένας ψηλός τύμβος που περιτριγυρίζετε από δέντρα και στην κορυφή δύο τεράστια δέντρα.

"Εδώ θα κάνουμε μία στάση." μας ανακοινώνει ο Aragorn και κάθομαι δίπλα στον Legolas.

"Μήπως τώρα μετάνιωσες που αποφάσισες να έρθεις μαζί μας;" με ρωτάει γλυκά

"Όχι. Ποτέ δεν μετανιώνω για τις επιλογές μου. Ότι φοβάμαι δεν θα το κρύψω, αλλά είναι κάτι που αν γύρναγα πίσω θα έκανα την ίδια επιλογή ξανά και ξανά." του απαντάω και σηκώνομαι.

"Που πας;" με ρωτάει περίεργος

"Πάνω." του λέω και δείχνω προς τα εκεί που πήγες ο Aragorn.

O Legolas σηκώνεται και έρχεται μαζί μου. Περνάει το χέρι του γύρω από τους ωμούς μου και ανεβαίνουμε πάνω για να βρούμε τον Aragorn και τα τέσσερα μικρά Hobbit.

Τέλος Κεφαλαίου

*The name Lothlórien means "Dream-flower", from the Sindarin loth ("blossom, flower") and Ñoldorin lórien ("dream, slumber").