Δύο μέρες αργότερα ο στρατός ήταν έτοιμος. Μαζί μας θα ερχόταν και ο Legolas με τον Gimli. Οι σάλπιγγες ηχήσαν και ξεκινήσαμε. Πριν το μεσημέρι είχαμε φτάσει στην Osgiliath. Εκεί δούλευαν ασταμάτητα όλοι οι εργάτες και τεχνίτες που ήταν διαθέσιμοι. Μερικοί ενίσχυαν τα πορθμεία και τις πλοίο-γέφυρες που είχαν φτιάξει οι εχθροί και είχαν μισοκαταστρέψει κατά την υποχώρηση τους. Άλλοι συγκέντρωναν πολεμοφόδια και λάφυρα και άλλοι στην ανατολική όχθη του ποταμού έφτιαχναν βιαστικά, οχυρωματικά έργα.

Περάσαμε μέσα από τα ερείπια της Gondor, περάσαμε πάνω από το πλατύ ποτάμι και συνεχίσαμε ανηφορίζοντας το μακρύ, ίσιο δρόμο, που στις μέρες της ακμής ειχε κατασκευαστεί για να πηγαίνει από την Minas Morgul* στην καταραμένη κοιλάδα. Πέντε μίλια περίπου μετά την Osgiliath σταματήσαμε. Μετά από λίγο, συνεχίσαμε και πριν βραδιάσει φτάσαμε στο σταυροδρόμι, στον μεγάλο κύκλο των δέντρων.

Σε όλον αυτό το δρόμο δεν είχαμε δει το παραμικρό ίχνος του εχθρού, ούτε είχαμε ακούσει φωνή ή κάλεσμα, όμως ένιωθα την επαγρύπνηση της περιοχής να αυξάνεται. Δέντρα, πέτρες, χόρτα και φυλλωσιές είχαν τ' αυτιά τεντωμένα. Η σκοτεινιά είχε διαλυθεί και το ηλιοβασίλεμα απλωνόταν στην κοιλάδα του Anduin.

Τότε ο Aragorn τοποθέτησε ανθρώπους στον καθένα από τους τέσσερις δρόμους που κατέληγαν στον κύκλο των δέντρων, οι οποίοι σάλπισαν δυνατά και οι κήρυκες φωνάξαν δυνατά.

"Οι άρχοντες της Gondor ξαναγύρισαν και περνούν πίσω όλη αυτή τη γη που είναι δική τους."

Το απαίσιο κεφάλι Orc που ήταν βαλμένο πάνω στο άγαλμα το πετάξαμε και τοποθετήσαμε πίσω, στην θέση τους, το κεφάλι του αρχαίου βασιλιά, στεφανομένο ακόμα με άσπρα και κίτρινα λουλούδια.

Την επόμενη μέρα αφήσαμε ισχυρή φρουρά στο σταυροδρόμι για να υπάρχει κάποια άμυνα, αν η Mordor έφερνε στρατό στο πέρασμα της Morgul ή έφερνε περισσότερους άντρες από τον Νοτιά. Προχωρήσαμε ως την είσοδο της κοιλάδας Morgul και ρίξαμε μια ματιά στην πόλη του κάκου.

Ήταν σκοτεινή και άψυχη, γιατί οι Orcs και τα κατώτερα πλάσματα της Mordor, είχαν χαθεί στην μάχη και οι Nazgul έλειπαν. Ο αέρας όμως ήταν βαρύς από την εχθρότητα του τόπου. Γκρεμίσαμε την απαίσια γέφυρα, βάλαμε φωτιά στα δύσοσμα λιβάδια και γυρίσαμε πίσω στο σταυροδρόμι.

Την τρίτη μέρα από όταν φύγαμε από την Minas Tirith, αρχίσαμε την πορεία μας βορινά, ακολουθώντας τον δρόμο. Ήταν κάπου εκατό μίλια από σταυροδρόμι ως την Morranon* και κανείς δεν ήξερε τι μπορεί να μας συμβεί. Προχωρούσαμε με μεγάλη προσοχή, με ανιχνευτές να προπορεύονται, γιατί υπήρχαν σκοτεινοί λόγγοι και η περιοχή ήταν κακοτράχαλη.

"Οι άρχοντες της Gondor ήρθαν. Να φύγουν όλοι από τους τόπους αυτούς ή να τους παραδώσουν." φωνάξαν πάλι οι κήρυκες.

"Να μην λέτε οι άρχοντες της Gondor!" είπε ο Imrahil. "Να λέτε ο βασιλιάς Elessar. Γιατί αυτό είναι η αλήθεια, αν και δεν έχει καθίσει ακόμα στον θρόνο. Αυτό θα βάλει τον εχθρό σε περισσότερη σκέψη, αν οι κήρυκες χρησιμοποιούν αυτό το όνομα."

Ήταν προς το τέλος της δεύτερης μέρας από το σταυροδρόμι που για πρώτη φορά συναντήσαμε κάποια αντίσταση, αλλά πολύ καλά πληροφορημένοι από τους ανιχνευτές μας, που αυτοί που μας έστησαν ενέδρα, βρέθηκαν οι ίδιοι παγιδευμένοι.

"Δεν ήταν παρά μια παραπλανητική κίνηση!" είπε ο Aragorn. "Και ο κύριος σκοπός της, πιστεύω, ήταν μάλλον να μας δελεάσει δημιουργώντας μας μια ψεύτικη εντύπωση για την αδυναμία του εχθρού μας, παρά να μας προξενήσει ζημιά προς το παρόν."

Και από εκείνο το βράδυ και στο εξής ήρθαν οι Nazgul και παρακολουθούσαν κάθε κίνηση μας. Πετούσαν πάρα πολύ ψηλά και δεν τους έβλεπε κανένας άλλος παρά μόνο ο Legolas, η παρουσία τους όμως ήταν αισθητή.

Έτσι περνούσε ο καιρός και το δίχως ελπίδες ταξίδι μας. Την τέταρτη μέρα από το σταυροδρόμι και την έκτη από την Minas Tirith, μπήκαμε στις πύλες του περάσματος της Kirith Gorgor* και μπορούσαμε να διακρίνουμε τους βάλτους που απλώνονταν βορινά και δυτικά, ως το Emyn Muil*. Τόσο ερημωμένοι ήταν αυτοι οι τόποι, ώστε μερικοί άντρες έχασαν τον αυτοέλεγχό και δεν μπορούσαν να προχωρήσουν παραπέρα στο βοριά.

"Φύγετε!" είπε ο Aragorn. "Κρατήστε όμως όση τιμή μπορείτε και μην το βάλετε στα πόδια! Υπάρχει κάποια δουλειά για εσάς, ώστε να μην ντροπιαστείτε ολότελα. Πηγαίνετε νοτιοδυτικά στο Karas Andros*, και αν το κρατούν ακομα οι εχθροί, τότε πάρτε το πίσω, αν μπορείτε."

Μερικοί ξεπερνώντας τον φόβο τους συνέχισαν την πορεία, ενώ οι υπόλοιποι έφυγαν προς το Karas Andros. Το σούρουπο της πέμπτης μέρας στρατοπεδεύσαμε και ανάψαμε φωτιές. Περάσαμε τις ώρες ξάγρυπνοι. Από την αγκαλιά του Legolas, διέκρινα λύκους που έκαναν βόλτες γύρω μας, ψάχνοντας την λεία τους.

Με το ερχομό του ηλίου, όλα όσα νυχτοπερπατούσαν έφυγαν και ο τόπος έμοιαζε άδειος. Προχωρήσαμε για λιγο ακόμα και βρεθήκαμε έξω από τις σιδερένιες πύλες της Μαύρης χώρας. Τίποτα δεν φαινόταν στις επάλξεις. Όλα ήταν σιωπηλά. Μερικοί προχωρήσαμε μπροστά προς την μαύρη πύλη. Φτάσαμε σε απόσταση φωνη και υψώσαμε την σημαία της Minas Tirith.

"Ελάτε έξω." φωνάξαν οι κήρυκες. "Ας βγει έξω ο Άρχοντας της Μαύρης Γης! Για να δικαστεί. Γιατί άδικα κήρυξε πόλεμο εναντίον της Gondor και της πήρε τα εδάφη της. Γι' αυτό το λόγο ο βασιλιάς της Gondor απαιτεί να τιμωρηθεί για τα εγκλήματα του και ύστερα να φύγει για πάντα. Ελάτε έξω."

Ακολούθησε μεγάλη σιωπή και από τα τείχη και την πύλη δεν ακούστηκε να απαντάει ούτε φωνή, ούτε θόρυβος. Και έτσι την ώρα που ετοιμαζόμασταν να γυρίσουμε πίσω, η σιωπή διακόπηκε. Ακούστηκαν μεγάλα τύμπανα να βροντούν και σάλπισαν στριγκές σάλπιγγες. Αμέσως η μεσαία πόρτα της πύλη άνοιξε με μεγάλο θόρυβο και από μέσα βγήκε μια πρεσβεία από τον μαύρο πύργο.

"Υπάρχει κανείς εδώ σε αυτόν τον συρφετό κάποιος με αξίωμα ανάλογο να διαπραγματευτεί μαζί μου;" κορόιδεψε ένας από αυτούς απευθυνόμενος στον Aragorn. "Χρειάζεται κάτι περισσότερο, για να γίνει κανείς βασιλιάς, από ένα ξωτικό γυαλί ή ένας συρφετός σαν αυτόν. Μα τι λέω; Και ένας ληστής στα βουνά μπορεί να παρουσιάσει ακολουθία σαν και αυτή."

Ο Aragorn δεν απάντησε, αλλά βρήκε την ματιά του άλλου και την κρατησε αρκετή ώρα. Πολύ γρήγορα όμως, παρόλο που ο Aragorn ούτε κουνήθηκε, ούτε άπλωσε χέρι σε όπλο, ο άλλος δείλιασε και υποχώρησε, λες και τον απείλησε με χτύπημα.

"Είμαι κήρυκας και πρεσβευτής. Δεν επιτρέπεται να μου επιτεθείτε!" φώναξε.

"Εκεί που αυτοί οι νόμοι ισχύουν συνηθίζουν και οι πρεσβευτές να χρησιμοποιούν λιγότερη αναίδεια." είπε ο Gandalf. "Κανείς όμως δεν σε έχει απειλήσει. Δεν έχεις τίποτα να φοβηθείς από εμάς, ώσπου να εκπληρώσεις την αποστολή σου. Αλλά αν ο αφέντης σου δεν έχει βάλει μυαλό, τότε μαζί με όλους τους υπηρέτες του θα βρεθείτε σε μεγάλο κίνδυνο."

"Ώστε έτσι!" είπε ο αγγελιοφόρος. "Τότε εσύ είσαι ο εκπρόσωπος γερό-γκριζογένη; Έχουμε καιρό να ακούσουμε για εσένα. Εξακολουθείς να σκαρώνεις δολοπλοκίες και να σπέρνεις διχόνοια; Τούτη την φορά όμως έχωσες την μύτη σου πολύ βαθιά και θα δεις τι παθαίνει όποιος απλώνει πλεκτάνες μπροστά στα πόδια του μεγάλου Souron." έκανε νόημα σε έναν από τους φρουρούς του, που βγήκε μπροστά κρατώντας ένα μπογαλάκι με μαύρα πανιά.

Ο αγγελιοφόρος τα παραμέρισε και εκεί προς μεγάλη απελπισία μας σήκωσε ψηλά το μικρό σπαθί του Sam, ένα γκρίζο μανδύα με μια ξωτικοκαρφίτσα και τον αλυσιδωτό θώρακα από Mithril* του Frodo. Η τελευταία ελπίδα σωτηρίας μας χάθηκε απευθείας.

"Θώρακας των νάνων, μανδύας των ξωτικών, λάμα της ηττημένης Δύσης και κατάσκοποι από την μικρή χώρα του Saire*. Όχι μην ξαφνιάζεστε! Την ξέρουμε καλά! Τώρα μπορεί να ήταν κάποιο πλάσμα που δεν λυπάστε να χάσετε ή ίσως που τον αγαπάτε πολύ. Γι'αυτό ο άρχοντας Souron έχει μερικούς όρους για να τον αφήσει ελεύθερο."

"Λέγε τους όρους και γρήγορα." είπε αμέσως ο Gandalf.

"O συρφετός της Gondor να υποχωρήσει και οι σύμμαχοι του να τον ακολουθήσουν πέρα απ'τον Anduin και να δώσουν όρκους ότι ποτέ πια δεν θα σηκώσουν όπλο εναντίον του Souron..." δεν πρόλαβε να πει αλλά, γιατί το κεφάλι του βρέθηκε στο έδαφος από το σπαθί του Aragorn.

Τύμπανα βρόντησαν και φωτιές ξεπήδησαν. Οι μεγάλες πόρτες άνοιξαν διάπλατα και από μέσα βγήκε στρατός 10 φορές μεγαλύτερος από τον δικό μας. Ο Aragorn ετοίμασε τον στρατό για μάχη.

Πολεμούσα αρκετή ώρα όταν ένιωσα έναν οξυ πόνο στην μέση μου. Ένας Orc με είχε μόλις καρφώσει με την λάμα του. Ούρλιαξα από τον πόνο. Τότε κάποιος εμφανίστηκε και αφού σκότωσε τον Orc με έπιασε πριν χτυπήσω το έδαφος.

"Κάνε κουράγιο!" από την φωνή του κατάλαβα πως ήταν ο Eomer. "Είσαι δυνατή, μπορεί να τα καταφέρεις."

"Πονάω ήταν το μόνο που κατάφερα να πω πριν κλείσω τα μάτια μου.

Τέλος κεφαλαίου

Ελπίζω να σας αρέσει.

Δύο κεφάλαια ακόμα... I'm so proud of myself. Θα είναι το πρώτο ολοκληρωμένο μου βιβλίο...

*Minas Morgul is Sindarin from minas "tower" and morgul "black sorcery"

*Cirith Gorgor is Sindarin from cirith "pass" and gorgor "extreme horror".

*Emyn Muil is a Sindarin name meaning "the drear hills"; the word emyn is the plural form of amon the("hill")

*The name mithril consists of the two Sindarin words mith ("grey, light grey") + ril ("brilliance").

*The Shire was a region in Eriador inhabited by Hobbits. Sorry but I don't find etymology.