Το πρωινό μετά την μάχη ήρθε και ήταν όμορφο, με ανάλαφρα συννεφάκια και τον άνεμο να γυρίζει δυτικός. Με φώναξαν να πάω στην σκηνή του Aragorn. Έτρεξα αμέσως, μπήκα μέσα και έκατσα δίπλα στον Aragorn. Έριξα μια ματιά γύρω μου, ο Legolas και ο Gimli έλειπαν. Το ίδιο και τα Hobbit. Οι μόνοι που αναγνώριζα, εκτός από τον Gandalf και τον Aragorn, ήταν οι γιου του Elrond και ο Eomer.

"Πως είναι η αδελφή σου;" τον ρώτησα καθώς περιμέναμε μερικούς ακόμα.

"Όσο καλά θα μπορούσε να είναι κάποιος στην κατάσταση της." είπε ο Eomer και μου χαμογέλασε.

Εκείνη την στιγμή μπήκε ένας ψηλός άντρας με την πολεμική στολή της Gondor, ένα άσπρο δέντρο με αστέρια γύρω του. Όλοι σταματήσαμε να μιλάμε και ο Gandalf άρχισε την συζήτηση.

"Άρχοντες μου!" είπε. "Ακούστε τα λόγια του επίτροπου της Gondor πριν πεθάνει: Μπορεί να θριαμβεύσετε στην πεδιάδα του Pelennor* για μια μέρα, αλλά ενάντια στην δύναμη που έχει τώρα σηκωθεί δεν υπάρχει νίκη. Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια του. Εγώ δεν σας λέω να απελπιστείτε, αλλά αναλογιστείτε την αλήθεια που υπάρχει σε αυτά τα λόγια. Μόλις και μετά βίας έφτασαν οι δυνάμεις μας για να απωθήσουμε την πρώτη μεγάλη επίθεση. Η επόμενη θα είναι ακόμα μεγαλύτερη. Αυτός ο πόλεμος, λοιπόν, είναι χωρίς ελπίδα, όπως το κατάλαβε ο Denethor*. Η νίκη δεν θα έρθει με τα όπλα."

"Δηλαδή θέλεις να υποχωρήσουμε στην Minas Tirith η στο Dunharrow και να καθίσουμε εκεί σαν τα παιδιά στους πύργους από άμμο, ενω η παλίρροια έρχεται;" ρώτησα έντονα.

"Αυτό δεν θα ήταν συμβουλή!" μου απάντησε ο Gandalf. "Εγω είπα πως αυτό θα ήταν συνετό. Δεν συμβουλεύω σύνεση. Είπα πως η νίκη δεν θα έρθει με τα όπλα. Εξακολουθώ να ελπίζω στην νίκη, αλλά όχι με τα όπλα. Γιατί ανάμεσα σε όλο αυτό, υπάρχει και το ενα δαχτυλίδι, η ελπίδα του Sauron. Γιατί ο Sauron ξέρει ότι το δαχτυλίδι έχει βρεθεί, άλλα δεν ξέρει ακόμα που βρίσκεται, επομένως είναι σε μεγάλη αμφιβολία, διότι γνωρίζει ότι αν το έχουμε βρει, υπάρχουν μερικοί ανάμεσα μας με αρκετή δύναμη για να το χρησιμοποιήσουν. Γιατί, σωστά υποθέτω, έτσι δεν είναι, Aragorn, ότι του παρουσίασες τον εαυτό σου στην σφαίρα του Orthanc;"

"Ναι. Το έκανα πριν ξεκινήσω από το φαράγγι του Helm!" είπε ο Aragorn. Έκρινα πως έφτασε η ώρα και πως η σφαίρα έφτασε στα χέρια μου γι' αυτόν ακριβώς το σκοπό. Είχαν περάσει 10 μέρες από τότε που ο Frodo είχε περάσει ανατολικά του ποταμού και σκέφτηκα ότι έπρεπε να κάνω το μάτι του Sauron να αποτραβηχθεί από την χωρά του. Αν και, αν είχα προβλέψει ποσό γρήγορη θα ήταν η επίθεση, με την οποία απάντησε, ίσως δεν θα είχα τολμήσει, να εμφανιστώ. Μόλις και μετά βίας μου δόθηκε χρόνος, για να έρθω να σας βοηθήσω."

"Αλλά πως γίνεται αυτό;" ρώτησε ο Eomer. "Όλα είναι μάταια, λες, αν έχει το δαχτυλίδι. Αυτός γιατί να μην σκεφτεί, πως είναι μάταιο να μας επιτεθεί, αν το έχουμε εμείς;"

"Δεν είμαι βέβαιος." είπε ο Gandalf. "Όπως άρχισε ο Aragorn έτσι πρέπει να συνεχίσουμε. Πρέπει να εξωθήσουμε τον Sauron να παίξει την τελευταία του ζάρια. Πρέπει να προκαλέσουμε τις κρυμμένες του δυνάμεις, ώστε να αδειάσει την χώρα του. Πρέπει να εκστρατεύσουμε για να τον αντιμετωπίσουμε αμέσως. Πρέπει να γίνουμε εμείς το δόλωμα. Αυτός θα καταπιεί το δόλωμα, όλο ελπίδα και απληστία, γιατί θα νομίζει ότι αυτή η βιασύνη οφείλεται στην περηφάνια του νέου άρχοντα του δαχτυλιδιού. Πρέπει να βαδίσουμε με θάρρος, αλλά με ελάχιστες ελπίδες για τους εαυτούς μας. Γιατί άρχοντες μου, μπορεί κάλλιστα εμείς να χαθούμε σε μια μαύρη μάχη, ώστε ακόμα και αν πέσει το Barad-dûr*, να μην ζήσουμε για να δούμε την καινούρια εποχή."

Μείναμε όλοι σιωπηλή για λίγο. Τέλος μίλησε ο Aragorn.

"Όπως άρχισα, έτσι θα συνεχίσω!" είπε. "Τώρα φτάνουμε στο χείλος του γκρεμού, όπου η ελπίδα και η απελπισία μοιάζουν. Αν ταλαντευτούμε πέσαμε. Ας μην απορρίψει κανένας τις συμβουλές του Gandalf, που οι μακροχρόνιοι μόχθοι του, εναντίον του Sauron, έρχονται επιτέλους να δοκιμαστούν. Όμως εγώ ακόμα δεν έχω την αξίωση να διατάξω κανέναν. Μπορείτε να επιλέξετε."

"Εγώ θα έρθω μαζί σου. Και το ξέρεις αυτό." είπα και ο Imrahil*, ο εκπρόσωπος της Gondor μετα τον θάνατο του Denethor, με κοίταξε.

"Επικίνδυνο ταξίδι για μια κοπέλα σαν εσένα, αρχόντισσα!" είπε λες και περίμενε πως κάποιος θα μου το απαγορεύσει.

"Γιατί το λες αυτό; Δεν ξέρεις τι έχω περάσει για να φτάσω ως εδώ; Έκτος και αν φοβάσαι μην σου κλέψει την δόξα μία γυναίκα;"

Δεν ξαναμίλησέ και είδα τον Aragorn και τον Eomer που χαμογέλασαν.

"Όσο για εμένα άρχοντα," άρχισε ο Eomer. "Εχω λίγες γνώσεις γύρω από αυτά τα περισπούδαστα πράγματα, αλλά δεν τις χρειάζομαι. Ένα ξέρω εγώ και μου φτάνει: Όπως ο Aragorn, σαν φίλος μου, βοήθησε εμένα και τον λαό μου, όταν το χρειαζόμασταν, έτσι θα τον βοηθήσω και εγώ."

"Ευχαριστώ Eomer." απάντησε ο Aragorn και τον ακούμπησε στην πλάτη.

"Εμείς ήρθαμε απ' το Βορρά με αυτόν ακριβώς το σκοπό και από τον πατέρα μας, τον Elrond, φέραμε αυτή ακριβώς την συμβουλή. Εμείς πίσω δεν γυρίζουμε."είπε ο Elrohir.

Χαμογέλασα και κοίταξα τον Aragorn.

"Όσο για εμένα." είπε τώρα ο Imrahil. "Θεωρώ τον άρχοντα Aragorn, αφέντη μου, είτε το σηκώνει είτε όχι. Η επιθυμία του για εμένα είναι διαταγή και εγω θα έρθω. Όμως, για λίγο βρίσκομαι στην θέση του επίτροπου της Gondor και είναι καθήκον μου, να σκεφτώ πρώτα τους κατοίκους της. Γιατί πληροφορηθήκαμε από τους Rohirrim, πως υπάρχει ένα στράτευμα, που δεν έχουμε πολεμήσει ακόμα στην βορινή μας πλευρά."

"Πολύ σωστά." απάντησε ο Gandalf. "Δεν σας συμβουλεύω να αφήσετε την πόλη εντελώς απροστάτευτη. Στην πραγματικότητα η δύναμη που θα οδηγήσουμε ανατολικά δεν χρειάζετε να είναι τόσο μεγάλη για σοβαρή επίθεση εναντίον της Mordor, φτάνει να αποτελεί πρόκληση για μάχη. Και θα πρέπει να κινηθεί σύντομα. Γι' αυτό ρωτώ τους καπετάνιους: Πόση δύναμη θα μπορούσαμε να συγκεντρώσουμε και να κινητοποιήσουμε σε δύο μέρες το αργότερο; Και θα πρέπει να αποτελείτε από άντρες σκληραγωγημένους που θα έρχονται πρόθυμα, γνωρίζοντας τους κινδύνους που διατρέχουν."

"Όλοι είναι κουρασμένοι και παρά πολύ έχουν ελαφρά ή σοβαρά τραύματα." είπε ο Eomer. "Και έχουμε υποστεί μεγάλες απώλειες σε άλογα, πολύ δυσβάσταχτες. Εάν πρέπει να εκστρατεύσουμε σύντομα, δεν μπορώ να ελπίζω πως θα βρεθώ επικεφαλής ούτε καλά καλά 2000 ιππέων και να αφήσω και άλλους τόσους για την άμυνα της πόλεως."

"Δεν έχουμε μόνο να υπολογίζουμε σ' αυτούς που πολέμησαν εδώ." είπε ο Aragorn. "Νέες δυνάμεις έρχονται από το Νοτιά, τώρα που τα παράλια έχουν ξεκαθαρίσει. Υπολογίζω, ότι μπορούμε να οδηγήσουμε 7000 ιππείς και πεζούς και παρόλα αυτά, να αφήσουμε την πόλη σε καλύτερη αμυντική κατάσταση απ' ότι βρισκόταν όταν άρχισε η επίθεση."

"Η πύλη έχει καταστραφεί." είπε ο Imrahil. "Και που υπάρχει τώρα η τέχνη να την ξαναφτιάξουμε και να την τοποθετήσουμε;"

"Στο Erebor*, υπάρχει τέτοια τέχνη." είπα εγώ.

"Και αν δεν χαθούν όλες μας οι ελπίδες, τότε, όταν θα υπάρχει καιρός, θα στείλω τον Gimli, το γιο του Gloin να ζητήσει τους τεχνίτες του βουνού. Οι άντρες όμως είναι καλύτεροι απο της πύλες και καμία πύλη δεν θα αντέξει ενάντια στον εχθρό μας, αν την εγκαταλείψουν οι άντρες."

Αυτό λοιπόν ήταν το τέλος του συμβουλίου, να εκστρατεύσουμε, δηλαδή το δεύτερο πρωί απο σήμερα με περίπου 7000, αν ήταν δυνατό να βρεθούν. Και όταν είχαμε πλέον υπολογίσει όλες μας τις δυνάμεις και είχαμε σχεδιάσει τις πορείες που θα κάναμε, ο Imrahil γέλασε δυνατά.

"Σίγουρα!" φώναξε. "Τούτη είναι η μεγαλύτερη φάρσα σε όλη την ιστορία της Gondor, να εκστρατεύσουμε με 7000, ούτε όσοι η εμπροσθοφυλακή του στρατού της, τις μέρες της ακμής της, για να επιτεθούμε στα βουνά και στην απόρθητη πύλη της Μαύρης-Γης! Τόσο θα μπορούσε να απειλήσει ένα παιδάκι έναν σιδερόφρακτο ιππότη με σπάγκο στο τόξο και κλαδί ιτιάς για βέλος. Αν ο μαύρος άρχοντας, γνωρίζει τόσα όσα λέτε, δεν νομίζεις πως αντί να φοβηθεί θα χαμογελάει και με το μικρό του δαχτυλάκι θα μας συνθλίψει σαν μύγα που πάει να τον τσιμπήσει;"

"Οχι! Θα προσπαθήσει να παγιδέψει την μύγα και να της βγάλει το κεντρί." απάντησε ο Gandalf. "Και ανάμεσα μας υπάρχουν ονόματα που το καθένα τους μετράει πάνω από 1000 σιδεροντυμένους στρατιώτης. Όχι! Δεν θα χαμογελάσει."

"Ούτε και εμείς!" είπα αμέσως. "Αν αυτό είναι φάρσα, παρά είναι πικρή για γέλιο."

"Όχι, είναι η τελευταία κίνηση σε ένα επικίνδυνο παιχνίδι και, για την μία ή την άλλη πλευρά, θα σημαίνει το τέλος του παιχνιδιού." είπε ο Aragorn και έβγαλε το σπαθί του. "Δεν θα ξαναμπείς στο θηκάρι, ώσπου να διεξαχθεί και η τελευταία μάχη."

Τέλος κεφαλαίου

Ελπίζω να σας αρέσει.

2 και δέκα και εγώ ανεβάζω κεφάλαιο. Μαζέψτε με δεν είμαι καλά...

*The name Pelennor translates to "fenced, encircled land" in Sindarin. Tolkien has noted that the first element derives from the Elvish root/element pel- ("go round, encircle") the other elements appear to be end (from enedh "middle")' + (n-)dor ("land, dwelling").

*Denethor was named after the Nandorin chieftain of the First Age. The name is Nandorin fit into the Sindarin sound range, and is said to mean "Lithe and lank".

*Barad-Dûr translates from Sindarin as "Dark Tower". barad means "tower" and dûr means "dark".

*The name Imrahil is said to be of Númenórean origin, though its exact meaning is uncertain.
The second element -hil, is perhaps related to the Westron ending -kil and perhaps ultimately related to Elvish "follower" (KHIL).

*Elrohir means "Elf-knight", but rochir also means "horse-lord".

*Erebor is the Sindarin translation of "Lonely Mountain" and can be analyzed as ereb + or(od).