Είχαμε φτάσει στο Pelargir* εκεί ένας μεγάλος στόλος των εχθρών υπήρχε, αλλά χάρη στον στρατό των Νεκρών που μας ακολουθούσε δεν αργήσαμε να τους κατατροπώσουμε. Ήταν μια μεγάλη μάχη, άλλα όχι και δύσκολη. Αφου λοιπόν νικήσαμε μπήκαμε σε ένα από τα πλοία τους για να πάμε πιο γρήγορα. Ο αέρας που είχε βοηθούσε.

"Πίσω στα τείχη! Πίσω στα τείχη!" ακούγονταν φωνές γύρω μας. "Γυρίστε στην πόλη πριν χαθούμε όλοι."

"Ξεπερνώντας την αμφιβολία, στο ξημέρωμα ολόμαυρης μέρας

ήρθα στον ήλιο τραγουδώντας, με σπαθί γυμνωμένο.

Κάλπαζα δίχως ελπίδα με καρδιά τσακισμένη:

Ν' αφανίζω μ' οργή, ώσπου να 'ρθει το σούρουπο πνιγμένο στο αίμα*"

"Είμαι σίγουρη πως αυτός είναι ο Eomer." είπα στον Aragorn. "Μόνο που η φωνή του φανερώνει πόνο. Κάτι κακό έχει συμβεί."

Ο Aragorn χωρίς να μιλήσει ύψωσε την σημαία και την άφησε να ξεδιπλωθεί στον άνεμο. Μετά πήδηξε κάτω και τον ακολουθήσαμε.

"Και έτσι ανταμώνουμε ξανά, μόνο που όλα τα στίφη (πλήθος, στρατός) της Mordor βρίσκονται ανάμεσα μας." είπε ο Aragorn. "Έτσι δεν σου είχα πει;"

"Έτσι είχες πει." απάντησε ο Eomer. Αλλά συχνά οι ελπίδες απατούν και τότε δεν ήξερα ότι ήσουν άνθρωπος με προορατικό χάρισμα. Πάντως είναι δίπλα ευλογημένη βοήθεια απρόσμενη και ποτέ δεν έγινε πιο χαρούμενη συνάντηση μεταξύ φίλων." έδωσε το χέρι του στον Aragorn. "Και ούτε βέβαια σε καλύτερη ώρα. Έρχεστε ακριβώς πάνω στην ώρα, φίλοι μου. Μεγάλες απώλειες και λύπη μας έχει βρει."

"Τότε ας πάρουμε εκδίκηση πριν μιλήσουμε γι' αυτά!" είπε ο Aragorn και ορμήσαμε στην μάχη.

Είχαμε μπροστά μια σκληρή μάχη. Οι Νότιοι ήταν άντρες τολμηροί, άγριοι και εξαγριωμένοι στην απελπισία τους. Και οι Ανατολίτες ήταν δυνατοί και εμπειροπόλεμοι. Και έτσι, πότε από εδώ και πότε από εκεί,μαζευόμασταν για να ανασυνταχθούμε και να επιστρέψουμε στην μάχη, ώσπου τελείωσε η μέρα.

Ο ήλιος έγειρε πίσω από τα βουνά και γέμισε τον ουρανό φωτιά, έτσι που οι λόφοι βάφτηκαν κόκκινοι, σαν από αίμα. Και εκείνη την ώρα η μάχη στον κάμπο της Gondor τελείωσε, και κανένας ζωντανός εχθρός δεν έμεινε, εκτός από μερικούς που κατάφεραν να ξεφύγουν.

Γυρίσαμε πίσω κατά την πύλη της πόλεως, αλλά είμασταν πολύ κουρασμένη για οποιαδήποτε χαρά ή λύπη. Εμείς είχαμε ελάχιστες γρατζουνιές η κοψίματα, αλλά πολύ ήταν τραυματισμένοι σοβαρά, άλλοι ακρωτηριασμένοι και άλλοι κείτονταν νεκροί στο πεδίο της μάχης. Οι περιφερόμενοι φυλακές είχαν πέσει νεκροί, οι περισσότεροι. Ο Forlong, o Dulin και ο αδελφός του, ο Hirluin, ο Gribold και ο Halbarad. Δεν είχαν πέσει λίγοι, φημισμένοι ή άσχημοι, καπετάνιοι ή στρατιώτες, γιατί ήταν μεγάλη μάχη και τον απολογισμό της ολόκληρο καμία ιστορία δεν θα μπορέσει να εξιστορήσει.

Φτάσαμε στην κατεστραμμένη πύλη της Minas Tirith και μπήκαμε μέσα. Εκεί ήταν ο Gandalf και μας οδήγησε στο σπίτι της γιατρειάς. Εκεί περιποιήθηκαν τα μικρά τραύματα μας. Ύστερα ακολουθήσαμε μία ηλικιωμένη κυρία.

"Του βασιλιά τα χέρια είναι θεραπευτή χέρια και έτσι θα αναγνωρίσουν τον πραγματικό βασιλιά." είπε η κυρία φτάνοντας έξω από ένα δωμάτιο.

Ο Aragorn μπήκε πρώτος και εμείς ακολουθήσαμε. Στην πόρτα βρίσκονταν δυο φρουροί. Ο ένας ψηλός και ο άλλος κοντός, σε ύψος μικρού παιδιού.

"Γοργοπόδαρε! Τι καλά!" φώναξε. "Ξέρεις το μάντεψα πως ήσουν εσύ στα καράβια. Όλοι όμως φώναζαν κουρσάροι και δεν με άκουγαν. Πως τα καταφέρατε;"

"Χαίρομαι που ανταμώνουμε ξανά Pippin!" απάντησε ο Aragorn. "Όμως δεν έφτασε ακόμα η ώρα για ταξιδιωτικές εμπειρίες." κοίταξε τους τρεις ασθενείς και αναστέναξε. "Εδώ πρέπει να βάλω όλη την δύναμη και την δεξιοσύνη που μου έχει δοθεί. Μακάρι να ήταν ο Elrond εδω! Γιατί έχει περισσότερη δύναμη."

"Μήπως πρέπει πρώτα να ξεκουραστείς και να φας κάτι;" ρώτησε ο Eomer.

"Οχι. Γιατί γι' αυτούς τους 3, και ιδιαίτερα για τον Faramir, δεν μένει πολύ ώρα. Χρειάζεται να κάνουμε όσο το δυνατόν γρηγορότερα."

Πήγα και έκατσα δίπλα του.

"Είμαι και εγώ απόγονος τον βασιλιάδων." είπα. "Δεν υπάρχει πιθανότητα να έχω και εγώ τις ίδιες θεραπευτικές ικανότητες;"

"Έχεις! Φαντάζομαι!"

"Εε τότε άσε με να σε βοηθήσω."

"Έλα να δοκιμάσουμε!" είπε και γύρισε προς την ηλικιωμένη κυρία. "Έχετε καθόλου Athelas; Βασιλόχορτο στην δίκη σας γλώσσα."

"Δυστυχώς δεν έχουμε κάτι τέτοιο εδώ, γιατί δεν έχει καμία γνωστή θεραπευτική ιδιότητα, εκτός ίσως από το να ευωδιάζει την βρώμικη ατμόσφαιρα."

Ο Aragorn τους έστειλε να βρούνε λίγο και γονάτισε δίπλα από τον Faramir και έβαλε το χέρι του στο μέτωπο του ασθενή. Άρχισε να φωνάζει το όνομα του. Έκανα και εγώ το ίδιο με τον Merry. Μετά από λίγο ήρθε ένας γεράκος και έφερε μερικά φύλλα athelas. Πήρα δύο φύλλα και τα έριξα σε μια λεκάνη ζεστό νερό, όπως μου είπε ο Aragorn. Κράτησα τη λεκάνη μπροστά στο πρόσωπο του μικρού Merry. Μετά από λίγο τόσο ο Merry, όσο και ο Faramir άνοιξαν τα μάτια τους. Μαζί με τον Aragorn πήγαμε στο δωμάτιο της Eowyn.

"Eomer, έχω την δύναμη να γιατρέψω το σώμα της και να την φέρω πίσω." είπε ο Aragorn. "Αλλά τι την περιμένει σαν ξυπνήσει ελπίδα λησμονιά ή απελπισία, δεν ξέρω. Και αν ξυπνήσει σε απελπισία, τότε θα πεθάνει, εκτός και αν βρεθεί άλλη γιατρειά, που εγώ δεν μπορώ να της δώσω. Αλίμονο! Γιατί τα κατορθώματα της την έχουν κατατάξει ανάμεσα στις πιο φημισμένες βασίλισσες."

Τα μάτια του Eomer σχεδόν δακρύσανε. Πήγα και του έκανα μία αγκαλιά για να τον παρηγορήσω.

"Ξυπνά Eowyn, αρχόντισσα του Rohan!" είπε ο Aragorn και πήρε το δεξί της χέρι στο δικό του. "Ξύπνα! Η σκιά έφυγε και όλο το σκοτάδι έχει ξεπληθεί! Eomer κάτσε εδώ και φώναξε την!" σηκώθηκε και έφυγε.

"Eowyn, Eowyn!" είπε μέσα από τα δάκρυα του.

Ακούμπησα το χέρι μου στον ώμο του. Εκείνη την στιγμή η Eowyn άνοιξε τα μάτια της. Χαμογέλασα και πήγα να βρω τον Legolas. Ήταν στην ακρόπολη μαζί με τον Gimli. Έτρεξα και τον αγκάλιασα. Ο Gimli μας χαμογέλασε και έφυγε. Του έδωσα ενα φιλί και του είπα τι είχε γίνει από όταν χαθήκαμε στην μάχη έως τώρα. Με πήρε στην αγκαλιά του και κοιτούσαμε τον ουρανό, ο οποίος είχε αρχίσει να καθαρίζεις, για πολλές ώρες. Το φεγγάρι άρχισε να κάνει την εμφάνιση του και πήγαμε να βρούμε τους άλλους και να φάμε κάτι.

Τέλος κεφαλαίου

Ελπίζω να σας αρέσει....

Ενημέρωση: Σε λίγα κεφάλαια το βιβλίο φτάνει στο τέλος του, αλλά δεν θα σας αφήσω έτσι. Εχω ήδη αρχίσει να ετοιμάζω το Between two worlds 2....

*Pelargir is a Sindarin word that meant 'Garth of Royal Ships'.

*Αυτο το στιχάκι από το βιβλίο είναι το αγαπημένο μου και ήθελα να το βάλω οπωσδήποτε, οπότε το έβαλα..