"Έτσι απομένουν ακόμα 5 από την συντροφιά." είπε ο Aragorn όταν ο Merry επέστρεψε με τα λιγοστά πράγματα του. "Θα συνεχίσουμε μαζί, αλλά δεν θα είμαστε μονάχοι όπως νόμιζα. Ο βασιλιάς Theoden είναι αποφασισμένος να ξεκινήσει αμέσως. Θέλει να επιστρέψει στους λόφους, κάτω από την προστασία της νύχτας."

"Και από εκεί;" τον ρώτησε ο Legolas.

"Δεν μπορώ ακόμα να σας πω." απάντησε ο Aragorn. "Ο βασιλιάς θα πάει στην συγκέντρωση του στρατού που έχει διατάξει στο Edoras, σε 4 μέρες από σήμερα. Και εκεί νομίζω θα πάρει πληροφορίες για το πόλεμο και μετά θα κατέβουν στην Minas Tirith. Εκτός από εμένα και όποιον έρθεις μαζί μου."

"Αφού το ξέρεις ότι όλοι θα έρθουμε μαζί σου." είπα εγώ.

Σύντομα ήμασταν όλοι έτοιμη να ξεκινήσουμε. Σε λίγο καλπάζαμε γοργά μέσα στην νύχτα. Δεν είχε περάσει πολύ ώρα όταν ένας καβαλάρης από την οπισθοφυλακή ήρθε.

"Άρχοντα μου." είπε αμέσως. "Πίσω μας έρχονται καβαλάρηδες. Την ώρα που διασχίζαμε τα περάσματα, μου φάνηκε πως τους άκουσα. Τώρα είμαστε βέβαιοι. Καλπάζουν γρήγορα και θα μας φτάσουν."

Ενα μεγάλο σύννεφο έκρυψε το φεγγάρι που έδυε, αλλά αυτό ξαναφάνηκε πάλι. Σφίγγαμε τα όπλα στα χέρια μας. Τότε ακούσαμε το ποδοβολητό και είδαμε μαύρες μορφές να έρχονται γρήγορα από το μονοπάτι. Όταν βρέθηκαν σε απόσταση περίπου 50 βημάτων ο Eomer φώναξε δυνατά.

"Αλτ! Ποιοι ταξιδεύουν στο Rohan;"

"Rohan; Rohan είπατε; Αυτή η λέξη μας δείνει μεγάλη χαρά. Γυρεύουμε αυτή την χώρα από πολύ μακριά. Ψάχνουμε τον Aragorn, το γιο του Arathorn και ακούσαμε πως βρίσκεται εδω. Εγω είμαι ο Halbarad*. Ο περιφερόμενος φύλακας απ' το Βορρά."

"Και τον βρήκατε κιόλας!" είπε ο Aragorn. "Halbarad! Μου δίνεις χαρά που δεν την περίμενα. Όλα εντάξει." πρόσθεσε γυρνώντας προς τον βασιλιά Theoden. "Αυτοί εδώ είναι μερικοί από τους δικούς μου, από την μακρινή χώρα όπου κατοικούσα. Αλλά γιατί ήρθαν και πόσοι είναι θα μας πει αυτός."

"Έχω 30 μαζί μου!" είπε ο Halbarad. "Μόνο αυτοί από τους δικούς μας μπόρεσαν να συγκεντρωθούν βιαστικά. Καλπάσαμε όσο πιο γρήγορα μπορούσαμε, όταν έφτασε το κάλεσμα σου."

"Μα δεν σας κάλεσα εγώ." είπε ο Aragorn παραξενεμένος. "Παρά μόνο το ευχόμουν. Ελάτε όμως, μας βρίσκετε σε ώρα που καλπάζουμε βιαστικά και με κίνδυνο. Ελάτε μαζί μας τώρα, αν μας δίνει την άδεια ο βασιλιάς"

"Μα φυσικά!" είπε ο Theoden. "Κάθε βοήθεια είναι αποδεκτή."

Η νύχτα περνούσε και η ανατολή ήταν γκρίζα, όταν ανηφορήσαμε το λαγκάδι και επιστρέψαμε στο φρούριο. Εκεί θα μέναμε για λίγο να ξεκουραστούμε και να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε.

Το πρωί με ξύπνησε ο Legolas. Σηκώθηκα και χασμουρήθηκα. Είχα κοιμηθεί ελάχιστα. Ζήτημα να είχα κοιμηθεί 3 ώρες και ένιωθα κουρασμένη.

"Που είναι ο Aragorn;" ρώτησα λίγο αργότερα.

"Σε ένα ψηλό δωμάτιο στο φρούριο." απάντησε ο Legolas. "Νομίζω πως ούτε ξεκουράστηκε ούτε κοιμήθηκε. Πήγε εκεί πάνω αρκετές ώρες πριν, λέγοντας πως πρέπει να σκεφτεί και μόνο ο Halbarad πήγε μαζί του. Πάντως κάποια αμφιβολία η έννοια τον βασανίζει."

Για λίγο περπατήσαμε μαζί κουβεντιάζοντας και κατηφορίζοντας απ' την μεγάλη σπασμένη πύλη. Περάσαμε τους τύμβους των πεσόντων, μέχρι που φτάσαμε στο χαντάκι του Helm και κοιτάξαμε στο λαγκάδι. Όλα έδειχναν παράξενα ήρεμα. Μετά από λίγο γυρίσαμε πίσω και πήγαμε για το μεσημεριανό φαγητό στων τραπεζαρία του κάστρου. Ο βασιλιάς βρισκόταν κιόλας εκεί, μόλις μπήκαμε. Φώναξε τον Merry και τον έβαλε να κάτσει δίπλα του. Ι Aragorn δεν ήταν εδώ. Μόλις τελειώσαμε το φαγητό ο Eomer μίλησε.

"Πλησιάζει η ώρα που έχουμε ορίσει για την αναχώρηση μας, άρχοντα." είπε. "Να πω στους άντρες να σαλπίσουν τα βούκινα; Πού είναι όμως ο Aragorn; Η θέση του είναι άδεια και δεν έχει φάει!"

"Θα ετοιμαστούμε να ξεκινήσουμε." είπε ο Theoden. "Αλλά ειδοποιήστε τον άρχοντα Aragorn πως η ώρα πλησιάζει."

Ο Legolas πήγε να φωνάξει τον Aragorn και τον Halbarad. Εγώ ακολούθησα τον Eomer στους στάβλους, όπου πολλά άλογα δεν είχαν πια αφέντες γιατί είχαν πέσει πριν 3 μέρες στην μάχη. Ετοίμασε ένα μικρό πόνυ για τον Merry και με άφησε να επιλέξω οποίο ήθελα. Διάλεξα ενα μαύρο με πλούσια χαίτη. Ο Eomer μου το ετοίμασε και με βοήθησε να ανέβω.

Βγήκαμε έξω από το φαράγγι που είχε συγκεντρωθεί ο στρατός. Κοίταξα γύρω μου και αναγνώρισα τον Aragorn δίπλα στον βασιλιά Theoden.

"Θα πάω ανατολικά." τον άκουσα να λέει καθώς πλησίασα. "Από τον πιο γρήγορο δρόμο και θα πάρω τα μονοπάτια των νεκρών (Paths of the Dead)"

"Αλίμονο φίλε Aragorn." είπε ο Eomer. "Ήλπιζα πως θα πηγαίναμε μαζί στην μάχη, άλλα αν ζητάς τα μονοπάτια τότε έφτασε η ώρα του χωρισμού μας, και είναι μικρή η πιθανότητα να ξανασυναντηθούμε."

"Εγώ όμως αυτόν τον δρόμο πρέπει να πάρω." απάντησε ο Aragorn. "Αλλά σου λέω πως στην μάχη ίσως ξανασυναντηθούμε. Μόνο που όλος ο στρατός της Mordor θα βρίσκεται ανάμεσα μας."

"Θα πράξεις όπως επιθυμείς άρχοντα Aragorn!" είπε ο Theoden. "Τώρα όμως πρέπει να πάρω τα μονοπάτια των βουνών χωρίς καθυστέρηση! Έχε γεια!"

"Έχε γειά άρχοντα." είπε ο Aragorn. "Πήγαινε για την μεγάλη δόξα! Έχε γειά Merry, σε αφήνω σε καλά χέρια."

"Αντίο!" είπε ο Merry.

Οι τέσσερις μας επιστρέψαμε στο φρούριο. Για αρκετή ώρα ο Aragorn καθόταν σιωπηλός στο τραπέζι της τραπεζαρίας και εμείς τον περιμέναμε να μιλήσει.

"Έλα!" είπα και τον ακούμπησα στον ώμο. "Μίλησε μας να ξαλαφρώσεις. Τι συναίβει από τότε που ήρθαμε ξανά εδώ;"

"Κοίταξα στην σφαίρα του Orthanc φίλοι μου." απάντησε καθώς κατάπιε μια μπουκιά φαγητό. "Μια μάχη κάπως πιο σκληρή για εμένα από εκείνη του φρουρίου."

"Κοίταξες σε αυτή την καταραμένη σφαίρα;" ρώτησε ο Gimli με φόβο. "Είπες τίποτα σε αυτόν;"

"Ξέχασες σε ποιον μιλάς;" είπε αυστηρά ο Aragorn. "Ήταν σκληρός αγώνας αλλά δεν του είπα ούτε λέξη και στο τέλος κατάφερα να πάρω την σφαίρα στην θέληση μου και αυτό θα του στοιχίσει πολύ. Και με είδε. Ναι Gimli με ειδε. Το να μάθει πως ζω και περπατάω στην Γη ήταν μεγάλο πλήγμα πιστεύω, γιατί δεν το ήξερε ως τώρα. Τώρα, πάνω στην ώρα των μεγάλων σχεδίων, ο κληρονόμος του Isildur και το σπαθί αποκαλύπτονται, γιατί του έδειξα την ανασυγκολλημένη λάμα. Δεν είναι τόσο ισχυρός ακόμα, ώστε να μην φοβάται. Η αμφιβολία συνέχεια τον τρώει." σηκώθηκε. "Ελάτε! Πρέπει να βρούμε τα μονοπάτια των νεκρών. Ας έρθουν μαζί μου όσοι θέλουν."

Κάνεις δεν απάντησε, αλλά ακολουθήσαμε το Aragorn έξω. Στην πλατεία περίμεναν οι περιφερόμενοι φύλακες. Ξεκινήσαμε αμέσως. Διασχίσαμε τον κάμπο και την επόμενη μέρα το μεσημέρι φτάσαμε στο Edoras. Εκεί κάναμε ενα μικρό σταθμό και έτσι φτάσαμε στο Dunharrow* αργά το απόγευμα.

Η αρχόντισσα Eowyn μας υποδέχτηκε και χάρηκε για τον ερχομό μας. Καθίσαμε για το δείπνο και κουβεντιάσαμε όλοι μαζί. Και όταν άκουσε για την μάχη στο φαράγγι και για την επίθεση του Theoden και των ιπποτών τα μάτια της έλαμψαν.

"Άρχοντες είσαστε κουρασμένοι. Να πάτε τώρα στα κρεβάτια σας που τα κάναμε όσο πιο αναπαυτικά μπορούσαμε. Αύριο όμως θα σας τακτοποιήσουμε καλύτερα." είπε στο τέλος.

"Όχι αρχόντισσα!" απάντησε αμέσως ο Aragorn. "Μην μπαίνεις στον κόπο για εμάς! Αν μας επιτρέπεις να ξεκουραστούμε απόψε και να πάρουμε το πρωινό μας αύριο θα είναι αρκετό. Γιατί έχω αναλάβει μια πολύ επείγουσα αποστολή και μόλις χαράξει πρέπει να φύγουμε."

"Τότε ήταν πολύ ευγενικό εκ μέρους σου να ταξιδέψεις τόσα μίλια έξω από το δρόμο σου για να φέρεις νέα σ' εμένα και να κουβεντιάσεις μαζί μου." χαμογέλασε η Eowyn.

"Κανένας δεν θα θεωρούσε άσκοπο ένα τέτοιο ταξίδι. Όμως δεν θα είχα έρθει από εδώ, αν ο δρόμος που πρέπει να πάρω δεν με έφερνε από εδώ."

"Τότε, άρχοντα, πήρες λάθος δρόμο, γιατί από εδώ δεν υπάρχει δρόμος που να πηγαίνει ούτε ανατολικά, ούτε νοτιά. Το καλύτερο είναι να επιστρέψεις από εκεί που ήρθες."

" Όχι δεν έχω πάρει λάθος δρόμο." απάντησε ο Aragorn. "Έχω ταξιδέψει σε αυτόν τον τόπο, πολυ πριν γεννηθείς εσύ για να τον ομορφύνεις. Υπάρχει δρόμος που βγάζει από ετούτη την κοιλάδα και αυτόν τον δρόμο θα πάρω. Αύριο θα πάρω τα μονοπάτια των νεκρών."

Η Eowyn χλόμιασε και για αρκετή ώρα δεν μίλησε.

"Αλλά Aragorn, είναι λοιπόν η αποστολή σου να γυρέψεις τον θάνατο;" είπε τελικά. "Γιατί μόνο αυτόν θα βρεις σε εκείνον τον δρόμο. Δεν αφήνουν τους ζωντανούς να περάσουν."

"Εμένα μπορεί να με αφήσουν να περάσω." απάντησε ο Aragorn. "Τουλάχιστον θα το αποτολμήσω. Κανένας άλλος δρόμος δεν εξυπηρετεί."

Ύστερα δεν ειπώθηκε τίποτα άλλο. Φάγαμε σιωπηλοί και τέλος σηκωθήκαμε, αποχαιρετήσαμε την αρχόντισσα, την ευχαριστήσαμε για το δείπνο και πήγαμε να ξεκουραστούμε.

Ο Legolas ήρθε για λίγο στο δωμάτιο μου. Καθίσαμε στο κρεβάτι και συζητήσαμε για λίγο. Ύστερα έβαλε τα χέρια του στην μέση μου και μου έδωσε ένα γλυκό φιλί.

"Αυτό για καληνύχτα, Αρχόντισσα της καρδιάς μου" είπε και μου χαμογέλασε.

"Τι γλυκός;" είπα και τον φίλησα και εγώ. "Καληνύχτα."

Ο Legolas έφυγε και εγώ παραδόθηκα αμέσως σε έναν γλυκό ύπνο.

Τέλος κεφαλαίου

Ελπίζω να σας αρέσει

1319 λέξεις. Τι άλλο θέλετε

*Halbarad is mostly Sindarin in origin: hal (tall) + barad (tower) = "tall tower".

*Tolkien made Dunharrow the modern English form of Rohirric (Old English) Dùnharg, meaning "the heathen fame one the hillside"