ΜΕΡΟΣ 1ο

"Belle τι λες; Πάμε στο δάσος;" με ρωτάει ο Aragorn.

"Που την βρίσκεις την όρεξη ρε Aragorn;" του λέω βαριεστημένα.

"Θέλω λίγο να ξεσκάσω. Ακόμα δεν έχω ξεπεράσει τον θάνατο του παππού. Τι λες να ψάξουμε και για την πύλη που μας έλεγε;"

"Τα πιστεύεις αυτά που λες ή απλά τα λες;" τον ρωτάω καθώς βάζω τα παπούτσια μου.

Βαθιά μέσα μου ήθελα και εγώ να βρω αυτό το δέντρο-πύλη και να δω αν όλα αυτά ήταν αλήθεια, αλλά δεν ήθελα να το παραδεχτώ.

Πήρα το κινητό μου και κατέβηκα κάτω που με περίμενε ο Aragorn.

"Μαμά... Φεύγουμε..." φωνάζει ο Aragorn καθώς κλείνει την πόρτα.

Σε 10 λεπτά φτάσαμε στο δάσος και αρχίσαμε να ψάχνουμε για το δέντρο που είχε χαραγμένο πάνω του το Μ.Γ. (Μέση - Γη συντομογραφία). Ένα δέντρο μου τράβηξε την προσοχή και κατευθύνθηκα προς τα εκεί. Ήμουν σχεδόν δίπλα όταν είδα το Μ.Γ. με μεγάλα γράμματα χαραγμένο στον κορμό. Έβγαλα μια κραυγή και ο Aragorn ήρθε δίπλα μου.

"Alatulya (καλώς ήρθες)" λέει ο Aragorn και κάτι σαν μαγική πύλη εμφανίζεται.

"Έχεις ξαναέρθει;" τον ρωτάω χωρίς να πιστεύω στα μάτια μου.

"Στο περίπου. Πιάσε το χέρι μου."

"Περίμενε και οι γονείς μας; Δεν θα ανησυχήσουν;"

"Όχι. Είναι σαν την Νάρνια, να σου δώσω να καταλάβεις. Μόλις μπούμε μέσα ο χρόνος εδώ θα σταματήσει."

"Μα πως γίνεται αυτό;" ρωτάω καθώς του δίνω το χέρι μου.

"Μαγεία λέγεται." λέει και ταυτόχρονα κάνουμε ένα βήμα μπροστά.

Τα πάντα μαυρίζουν και μετά από λίγο βρισκόμαστε σε ένα εντελώς διαφορετικό μέρος με εντελώς διαφορετικά ρούχα. Φοράω ένα μαύρο ριχτό, μακρύ φόρεμα με γαλότσες και ένας μαύρος μανδύας καλύπτει τα πάντα, από πάνω μέχρι κάτω. Ο Aragorn δείχνει να ξέρει που βρισκόμαστε. Σίγουρα έχει ξαναέρθει.

"Ακολούθησε με. Ξέρω που είμαστε." λέει ο Aragorn και αρχίζουμε να περπατάμε.

Λίγο ποιο πέρα ανοίγει την πόρτα από μια παμπ και μπαίνουμε μέσα. Καθόμαστε σε ένα απόμερο τραπεζάκι.

"Για σου Βουτυρόμπυρε, θα μας φέρεις δυο μπύρες."

"Αμέσως Γοργοπόδαρε." εγώ κοιτάω απορημένα.

"Τι λέει αυτός; Ποιος είναι ο Γοργοπόδαρος;"

"Εγώ." λέει κοιτώντας προς την είσοδο.

Γυρνάω και κοιτάω. Βλέπω 4 μικρά ανθρωπάκια να μπαίνουν μέσα. Αυτά πρέπει να είναι τα Hobbit που μας έλεγε ο παππούς. Σκέφτομαι.

Ο Aragorn κατάλαβε τι σκεφτόμουν και μου έγνεψε θετικά.

"Βρισκόμαστε στην περιοχή Bree λίγο έξω από το Shire.Το θυμάσαι το Shire;"

"Η χώρα των Hobbit σωστά;"

"Σωστά.." λέει παρακολουθώντας τα hobbit που λέγανε ιστορίες για το πώς έφτασαν μέχρι εκεί.

Εγώ παρακολουθούσα το hobbit που ήταν μόνο του και είχε ανέβει πάνω σε ένα τραπέζι και τραγούδαγε, ένα περίεργο τραγούδι, όχι σαν αυτά που ακούμε στον δικό μας κόσμο. Ξαφνικά γλίστρησε και εξαφανίστηκε.

"Μεγάλη ιστορία θα τα μάθεις όλα σιγά σιγά." μου λέει και ξαφνικά εμφανίζετε πίσω μας το hobbit που εξαφανίστηκε. "Θέλω να μιλήσουμε σοβαρά μετά." του λέει και το hobbit φεύγει.

Ο Aragorn με τραβάει σε ένα μικρό χολ που δεν ήταν κανένας και κρυφτήκαμε στις σκιές. Μετά από λίγη ώρα τα hobbit μπαίνουν μέσα.

"Δεν έπρεπε να το κανείς αυτό." λέει ο Aragorn και βγαίνει από την σκιά.

Εγώ τον ακολουθώ. Ακολούθησε μια μεγάλη συζήτηση που δεν κατάλαβα και πολλά. Λέγανε κάτι για μαύρους ανθρώπους, κάτι για ένα δαχτυλίδι και κάτι για εχθρούς. Τελικά αποφασίστηκε ότι όλοι θα κοιμηθούμε στο χωλ και ότι αύριο πρωί πρωί θα φύγουμε για το σπίτι κάποιου Elrond, αφού ένα hobbit που ήρθε αργότερα μας ενημέρωσε ότι οι μαύρες φιγούρες είναι εδώ στο Bree.

Το βράδυ ενώ οι υπόλοιποι κοιμούνται πλησίασα τον αδερφό μου και τον ρωτήσα λεπτομέρειες για όλα αυτά που είχα ακούσει. Η ώρα είχε περάσει και ήταν αρκετά αργά. Όταν περίεργοι ήχοι ακούστηκαν από το δίπλα δωμάτιο. Ο Aragorn τύλιξε τα χέρια του γύρω μου γιατί ήξερε ότι είχα τρομοκρατηθεί. Σε κάτι τέτοιες στιγμές τον αγαπώ λίγο παραπάνω.

Την άλλη μέρα το πρωί μόλις έφεξε στείλαμε κάποιον να μας βρει ένα άλογο γιατί χθες βράδυ κάποιος άφησε ανοιχτό τον στάβλο και τα ζώα είχαν όλα φύγει. Μόλις ήρθε, μας έφερε ένα γέρικο πόνυ, το φορτώσαμε με τα άκρως απαραίτητα και ξεκινήσαμε. Είχαν περάσει πολλές μέρες και εμείς είχαμε φτάσει σε κάτι βουνά. Εκεί σε μια σπήλια που έφτιαχναν αποφασίσαμε να ανάψουμε μια φωτιά και να ξεκουραστούμε για απόψε.

Η νύχτα ήταν ήδη πολύ προχωρημένη όταν ακούσαμε έναν περίεργο ήχο και είδαμε σκιές να ξεπροβάλουν. Ο Aragorn μας είπε να κάτσουμε γύρω από την φωτιά και να τους γυρίσουμε την πλάτη. Ξαφνικά ο Frodo φοράει το δαχτυλίδι του και εξαφανίζεται. Πριν προλάβει κανείς μας να αντιδράσει η φιγούρα σηκώνει το σπαθί της και ένα ουρλιαχτό ακούγεται. Αμέσως περνάω ένα από τα βέλη στην φωτιά, 'οπως μου είχε πει ο αδελφός μου και ρίχνω προς το μέρος της. Αλλά ήταν ήδη πολύ αργά. Ο Frodo είχε τραυματιστεί σοβαρά. Τρέξαμε προς το μέρος του και τον ξάπλωσα ανάσκελα.

Ο Aragorn μετά από λίγο επέστρεψε κρατώντας στο χέρι του μερικά φύλλα Athelas που έχουν θεραπευτικές ιδιότητες, όπως μας είπε.

"Βράσε ζεστό νερό και ρίξε μέσα ένα φύλλο Sam." λέει ο Aragorn και ο Sam έτρεξε να το κάνει.

Μόλις ξημέρωσε ανεβάσαμε τον Frodo στο πόνυ και συνεχίσαμε να περπατάμε. Και άλλες μέρες περάσανε και το φαγητό μας είχε μειωθεί επικίνδυνα. Ήταν πλέον απογευματάκι όταν πλέον φτάσαμε στον ποταμό και περάσαμε την γέφυρα. Συνεχίσαμε να περπατάμε όταν ένα ξωτικό εμφανίστηκε. Μας καλωσόρισε και μας ενημέρωσε ότι 4 καβαλάρηδες μας κυνηγάνε από πίσω και άλλοι 5 μας έχουν στήσει παγίδα στις όχθες του ποταμού πριν το σκιστό λαγκάδι.

Το ξωτικό ανεβάζει το Frodo στο άλογο του και λέει στο άλογο όταν συναντήσουν τους καβαλάρηδες να τρέξει σαν τον άνεμο. Είχαμε περάσει το φαράγγι και είμασταν στις όχθες του ποταμού, όταν από πίσω μας ξεπρόβαλαν τα μαύρα άλογα με τους μαύρους καβαλάρηδες. Το άσπρο άλογο άρχισε να τρέχει. Από τα δεξιά και τα αριστερά εμφανίστηκαν άλλοι 5 που έτρεχαν για να κλείσουν τον δρόμο στο Frodo.

Εμείς κοιτάζαμε αγχωμένοι. Τελικά όταν το άλογο κατάλαβε ότι δεν χώραγε να περάσει ανάμεσα τους, έκανε ένα τεράστιο άλμα και βρέθηκε στην απέναντι όχθη του ποταμού. Οι μαύροι καβαλάρηδες πήγαν να περάσουν απέναντι, αλλά μόλις έφτασαν στην μέση, ένα τεράστιο κύμα πλησίασε και τους κατάπιε και αυτούς και τα άλογα τους.

Μόλις το κύμα ηρέμησε όλοι μας περάσαμε απέναντι και ακολουθήσαμε τον δρόμο που είχε πάρει το άσπρο άλογο, λίγο πριν.

Βρισκόμασταν στο Rivendell, το σπίτι του Elrond, το μέρος όπου ο παππούς είχε χαρακτηρίσει μαγικό, αλλά και φιλόξενο.

Τέλος κεφαλαίου

Στην φωτογραφία πάνω οι χαρακτήρες που αναφέρθηκαν στο κεφάλαιο...

Ελπίζω να σας αρέσει.

Το δεύτερο κεφάλαιο έρχεται σύντομα...

Το banner είναι από τη JUVIA32 αν θέλετε ρίξτε μια ματιά στο κοβερ σοπ της κάνει καταπληκτική δουλειά.