Achter de anderen aan loop ik door de grote poort. Ik trek Toby aan de mouw van zijn trui en vraag: 'Kunnen we hier wel komen?' Hij knikt en legt uit: 'Slenderman heeft dit park zeg maar gemaakt voor alle creepypasta's en proxies. Geen enkel ander mens kent het en hier kan iedereen gewoon komen met gezichtsherkenning.' Ik knik en loop naast hem mee het vakantiepark in. 'Zijn er nog meer van jullie behalve de mensen van vandaag in de auto's?' vraag ik. Toby zegt: 'Er zijn er nog véél meer van ons. Maar niet iedereen blijft bij Slenderman, zeg maar. Het kan ook zijn dat ze hem nog nooit gezien hebben, maar hij weet wel van ze af.' Het valt me op dat het er nog verrassend mooi en vrolijk uit ziet naarmate we het park verder inlopen. Uiteindelijk komen we bij een soort splitsing en zie ik heel veel mensen staan. Allemaal hebben ze wel iets engs. Als de figuren ons in de gaten krijgen knikken ze ons gedag en lopen ze in kleine groepjes allemaal een andere kant op. Ik merk dat wij ons ook opsplitsen. Ik wil naar Alina toe lopen, omdat mijn gevoel me zegt dat ik achter haar aan moet gaan, maar ik word bij mijn arm gepakt en een andere kant opgetrokken. Als ik me omdraai zie ik dat het de jongen is met de gestreepte sjaal die eerder naar me keek. 'Hé! Laat los!' roep ik uit, terwijl ik mezelf los probeer te rukken. 'Snow. Ik heb je al zo lang niet meer gezien,' zegt hij, en dan ineens slaat hij zijn armen om me heen en omhelst me. Ik snap er helemaal niks van. 'Liu! Laat Snow eens los!' klinkt het. Ik herken de stem van Alina en de jongen laat me met een zucht los. Ik doe een paar stappen achteruit en kijk de jongen even raar aan, voordat ik meegenomen wordt door Alina. Als we verder van hem afstaan vraagt Alina me: 'Hij heeft toch niks raars tegen je gezegd?' 'Eh... Nee?' zeg ik. 'Hoezo?' 'Niks. Jij mag in het huisje van mij en Jeff. Ik ben hier namelijk ook voor het eerst,' praat ze eromheen. Ik zucht en loop dan weer achter de twee aan die een ander pad inslaan als de rest. 'Je hebt me nooit verteld dat jullie een vakantiepark hadden,' zegt Alina tegen Jeff. Hij antwoordt: 'Ik vond het niet nodig om het te zeggen. Maar nu zijn we er toch.' We lopen langs een paar huisjes en dan loopt hij een paadje op dat naar een van de grotere huisjes gaat. 'We hebben ieder een eigen huisje,' zegt Jeff. 'Maar sommige delen er eentje samen.' Hij trekt een sleutel uit zijn zak en steekt die in het slot. Even later gaat de deur open en lopen we naar binnen. Het ziet er erg mooi en modern uit binnen. Ik besluit om zelf een beetje rond te lopen, terwijl Jeff Alina een korte rondleiding geeft. De eerste kamer die ik tegenkom is de woonkamer. Het ziet er mooi uit. De bank is groot en ligt helemaal vol met knusse kussens. Er is een prachtige openhaard waar een grote tv boven hangt. Bij elkaar ziet het er erg schattig uit. Er zijn grote, glazen schuifdeuren die naar een mooie tuin leiden. Ik loop de woonkamer uit en naar de keuken. De keuken heeft witte muren en aan de onderkant zijn ze mooi lichtgrijs. Een zwart getegelde vloer en een zwart met wit kookeiland in het midden. Ik snuffel in het rond, op zoek naar iets te eten en mijn neus brengt mij naar de koelkast. Ik trek de deur open en zie wat fruit, vlees, flessen met drank en een pak melk staan. Natuurlijk gris ik het pak melk uit de koelkast en draai de dop ervan open. Het maakt me niet uit wat de datum van de fles is; ik zet het pak melk aan mijn mond en begin er gewoon uit te drinken. 'Gadverdamme. Je had tenminste een glas kunnen pakken. En ik weet niet eens hoe lang die melk daar al staat. Het is al ruim anderhalf jaar geleden dat ik hier voor het laatst was,' klinkt het achter me. Ik draai me om en zie daar Jeff in de deuropening van de keuken staan. Achter hem staat Alina met een lichte twinkeling in haar ogen. Nu merk ik ook pas dat mijn kin waarschijnlijk druipt van de melk en dat ik daar als een soort van idioot naar hen sta te kijken. 'E-Ehm,' breng ik er stotterend uit. Alina grinnikt, loopt naar binnen en neemt het pak melk van me over. Ze gooit het in de prullenbak en veegt daarna mijn mond af met wat servetjes die op het kookeiland staan. Daarna gooit ze die ook in de prullenbak. 'Voel je je nog wel goed in je maag?' vraagt Alina, zodra ze weer voor me staat. 'Jawel,' antwoord ik. En dan moet ik gapen. Ik kijk op de klok die aan de muur hangt en zie dat het al elf uur in de avond is. 'Gaan we naar bed?' vraag ik aan Alina, terwijl wij met z'n drieën naar de woonkamer lopen. 'Als jij wil wel. Maar wij gaan vanavond gewoon nog wat films kijken, of iets dergelijks,' zegt Alina. Ik knik. Nadat we onszelf in onze pyjama's gehesen hebben (Alina had ook kledingstukken voor mij mee genomen die vreemd genoeg perfect in de smaak vielen) gaan Alina en Jeff samen op de bank in de woonkamer zitten en zetten ze de grote tv aan. 'Ga je al naar bed?' vraagt Alina. 'Of wil je met ons mee kijken?' Verlegen klim ik naast Alina op de bank en ga lekker knus tegen haar aan liggen. Vanuit mijn ooghoek zie ik haar glimlachen en dan voel ik een arm om mijn schouders heen. Al snel is er besloten dat we een horror gaan kijken, dus probeer ik er maar doorheen te slapen. Na een tijdje word ik wakker gemaakt en ruik ik de geur van pizza. Ik kijk op en zie drie pizza's op tafel staan. 'We hebben nog niet gegeten, dus hier heb je wat,' zegt Alina, terwijl ze een klein stukje in mijn mond duwt. Ik eet het snel op en begin dan aan de pizza zelf. Na een tijdje hebben we allemaal goed gegeten en kijken we weer verder. Om de drie minuten moet ik gapen. 'Ik zal je wel naar bed brengen,' zegt Alina als ik voor de zoveelste keer gaap. Eerst wil ik tegenstribbelen, maar dan merk ik dat ik ook wel echt moe ben geworden. We staan op en lopen door de gang en dan de trap op.' Jeff en ik hebben al een kamer gekozen. En omdat wij er eentje delen met elkaar kun jij nog uit twee kamers kiezen,' zegt Alina zodra we boven zijn. Ik knik en loop de kamer naast die van hen in. Er staat een mooi, wit tweepersoonsbed, een grote kast en er hangt een tv tegenover het bed. 'Wauw!' roep ik verwonderd. Alina glimlacht. Ze legt de dekens opzij zodat ik in bed kan gaan liggen. Als ik eenmaal lig trekt ze de dekens over me heen. 'Welterusten, Snow,' zegt Alina. Dan loopt ze weg en wil ze de gang weer op lopen. 'Wacht even!' roep ik snel. Ze draait zich om en vraagt: 'Wat is er?' 'Wil je alsjeblieft hier blijven totdat ik slaap?' Zelf weet ik ook niet echt waarom ik het vraag. Alina kijkt even bedenkelijk en knikt dan. 'Oké.' Ze loopt terug naar mijn bed en gaat op de rand zitten. Dan begint ze mijn oren te aaien. 

Snorrend sluit ik mijn ogen en daarna val ik in een vredige slaap. 

____________________

Hey guys!

Ik weet dat dit hoofdstuk redelijk kort is, dus misschien werk ik het later nog wel bij.

Dan weten jullie het alvast <3

Bye :)

____________________