-WARNING!!!-

Dit hoofdstuk bevat Snow die Alina leuk vindt en dat gaat Snow ook laten zien.  -_-  So be prepared, please! Als je dit niet snapt, jammer dan >:3

'Au!' sis ik, terwijl ik mijn rug af deb met het natte washandje. Als ik het washandje weer voor me houd zie ik dat er nog wat bloed op is gekomen. Ik ga met mijn rug naar de spiegel staan en draai alleen mijn hoofd om. Een grote snee loopt van mijn linkerschouderblad tot aan de rechterkant van mijn onderrug. Daarnaast zie ook nog de grote blauwe plekken en de kleine schrammetjes die ik opgelopen heb toen die jongen van gisteren me tegen die muur aan beukte. In mijn bed kan ik niet meer slapen: de witte sprei zit onder met bloedvlekken. Natuurlijk heb ik geprobeerd te ontsnappen toen Jeff zijn mes over mijn rug haalde, het hielp alleen niet en het heeft me een blauw oog opgeleverd. Daar moet ik ook iets voor vinden. Stel dat Alina doorkrijgt dat Jeff mij pijn gedaan heeft. Dan vermoordt hij me echt.

'Wees blij dat je er zo vanaf gekomen bent. Als je niet zo belangrijk voor Alina was geweest had je al drie dagen eerder onder de grond gelegen.'

Zijn woorden galmen nog na in mijn hoofd. De hele nacht heb ik geprobeerd de wond te laten stoppen met bloeden. En nu begint het al lichter te worden buiten. De snee is eindelijk gestopt met bloeden en moeizaam begin ik mijn bovenlichaam in verband te wikkelen. Ik kijk in de spiegel en zie mijn gehavende oog. Ik wrijf erover en herinner me Jeffs vuist die tegen mijn oog aan kwam toen ik probeerde te ontsnappen. Vandaar dat mijn oog ook zo goed als dicht zit en voorlopig even niet meer open kan. Misschien kan ik voorlopig maar beter even niet met Alina omgaan. Misschien kan ik voorlopig ook maar beter even niet de kamer uitgaan. Zonder dat ik het door heb is het alweer lichter geworden en er klopt iemand op de deur. 'Snow? Ben je nog aan het slapen?' Ik blijf doodstil in de badkamer zitten, hopend dat de persoon weer weggaat. Maar integendeel. Ik hoor de deur opengaan. 'Snow? Waar ben je?' Shit! Snel trek ik mijn kleren weer aan en ik draai de deur op slot. 'Ik ehm... Ik zit op de wc!' roep ik snel. 'Oh. Dan blijf ik hier wel even wachten, maar je moet zo komen. Want we gaan ontbijten.' Ontbijten? 'Bedoel je dat ik er eindelijk bij mag zitten om met jullie te eten?' vraag ik ongelovig. 'Ja, daar komt het op neer,' krijg ik als antwoord. Normaal had ik dolblij gereageerd; dit is namelijk de eerste keer dat ik geen eten krijg door het luikje. Maar ik wil nu echt niet aan een tafel zitten waar Jeff en Alina ook aan zitten. En dan zal iedereen ook merken dat ik een blauw en dik oog heb. 'Weet je wat. Ik zal vragen of je naast Alina kan zitten, oké?' Ik kreun, maar zeg niks. Ik draai het slot weer open en kom naar buiten. Daar staat Hoodie. 'Wat is er met je oog gebeurt?' vraagt hij verschrikt. Ik haal mijn schouders op en zeg: 'Ik denk dat ik vannacht ergens tegenaan gelopen ben.' Ik loop naar hem toe. Hoodie lijkt me te bekijken en vraagt dan: 'Waarom is je jurk helemaal kapot?' Oh crap. Ik was vergeten van kleren te wisselen toen ik mijn wond aan het schoonmaken was. Jeff heeft namelijk zijn mes over de achterkant van mijn rug gehaald en daarbij heeft hij mijn jurk gescheurd. 'Eh... Dat is vast gebeurd toen ik me vannacht stootte,' brabbel ik snel. Ik heb de indruk dat Hoodie me nog steeds niet gelooft, maar hij vraagt gelukkig niet verder. 'Kleed je dan maar even om. Ik wacht wel op de gang,' zegt hij. En dan loopt Hoodie weg. Ik zucht opgelucht en trek snel andere kleren aan. Een beetje sip gooi ik de kapotte jurk en het kapotte jasje in de prullenbak die op mijn kamer staat. Dan loop ik de gang op en ik struikel bijna over Hoodie. 'Sorry,' stamel ik. 'Het geeft niet.' Ik hoor warmte in zijn stem en we lopen naar beneden en dan naar de keuken. Iedereen zit aan tafel. Ik krijg het benauwd als Hoodie me de stoel naast Alina aanwijst. Ik ga zitten en vertik het om Alina aan te kijken. Iedereen is met elkaar aan het kletsen en aan het eten. Niemand besteedt echt aandacht aan mij, gelukkig. Ineens tikt Alina op mijn schouder. 'Snow? Wat is er met je oog gebeurt?' vraagt ze. Ik kijk sprakeloos op. Als ik achter haar kijk zie ik Jeff naar me kijken met een doodse blik. 'Ik ben gevallen,' zeg ik snel. 'Oh, ik heb een manier om het sneller te laten genezen,' zegt Alina. Ze buigt zich voorover en voordat ik snap wat ze doet geeft ze een kus op mijn dichte oog. Meteen word ik knalrood, ook al heeft niemand het gezien. Niemand, behalve Jeff natuurlijk. Ik kan in zijn ogen lezen dat hij me de hel toewenst. 'Waarom? Ik?... Wat?' stotter ik, terwijl ik Alina aankijk. 'Dan geneest het sneller. Dat zei ik toch,' legt ze uit. Zonder dat ik het wil begin ik luid te snorren. Ik snor zo luid dat ik de anderen in hun gesprekken overstem. Iedereen staart naar mij, terwijl ik mezelf stil probeer te krijgen. Ineens zegt Sally: 'Dat klinkt zo schattig!' En dan doet iedereen haar na. Ik word hier eigenlijk een beetje zenuwachtig van, maar dan is het wel leuk. Plotseling voel ik dat er iemand van achteren aan mijn oren zit. 'Oh mijn god! Ze zijn echt superzacht,' hoor ik Lazari zeggen. Het meisje begint aan mijn oren te zitten en ik word nog roder dan dat ik al was. 'Laat Snow maar even, Lazari. Ze is volgens mij nog een beetje moe,' zegt Alina. De handen gaan van mijn oren af en ik zie dat Lazari terug naast Sally gaat zitten. Ik kijk Alina dankbaar aan. Nu kan ik eindelijk eten. Nadat we gegeten hebben vindt Alina dat ik weer een keer in bad moet. 'Maar ik wil niet!' zeg ik verontwaardigd. 'Snow, ik snap dat je een kat bent en dat je niet van water houdt. Maar je moet jezelf wel goed schoon houden. Met tegenzin knik ik dan. 'Wil je dat ik je weer help?' Verschrikt kijk ik Alina aan.

Als ze dat doet dan zal ze de snee zien! En dan ben ik zo goed als dood.

'Ik denk dat Snow het zelf wil doen,' hoor ik ineens iemand zeggen. Ik kijk op en zie dat het Jeff is. Alina draait zich ook naar hem om. 'Dat kan ook, zolang ze maar gewoon goed voor zichzelf blijft zorgen,' stemt Alina met hem in. Jeff heeft er zeker ook geen zin in om ontdekt te worden. 'Ga maar, Snow.' Ik ga van tafel af en loop snel naar boven. Als ik in mijn eigen badkamertje ben doe ik de deur dicht. Ik zet de kraan van het bad aan en kijk vol afschuw toe hoe het bad zich vult met water. Na een tijdje ga ik er rillend in zitten, maar ik trek het niet. Ik spring er meteen uit en sla een handdoek om me heen. Hopelijk zal Alina er niet veel van merken. Ik hou niet van water. Als ik mijn kleren weer aan heb besef ik dat ik helemaal niks te doen heb. Dus ik loop de gang maar op. Beneden klinkt er gelach. Ik word nieuwsgierig en loop naar beneden. 'Oké, truth or dare aan...' Ik loop de woonkamer in. 'Snow!' roept Ben. Ik snap niet zo goed wat er gebeurd dus blijf ik onhandig in de deuropening staan. 'Ik dare Snow om mee te doen,' zegt Ben. 'Wat?' vraag ik. 'Weet je wat truth or dare is?' vraagt Masky. Ik schud nee met mijn hoofd. 'Waar heeft dit kind gezeten?' hoor ik Toby zeggen. 'Hou je mond Toby,' verdedigt Alina me. 'Kom erbij zitten, Snow.' Een beetje nerveus ga ik naast haar op de grond zitten. 'Oké, Snow. Jij bent,' zegt Ben. Ik kijk hem niet-begrijpend aan. Hij zucht en legt uit: 'Vraag aan iemand hier "truth or dare". Als die persoon truth zegt moet je een vraag bedenken waarop de persoon eerlijk moet antwoorden. Als die persoon dare zegt moet je een opdracht voor die persoon bedenken.' Ik knik en dan gaan we door met het spel. Na een tijdje wordt Alina's naam genoemd door Clockwork. Alina antwoordt met dare. 'Ik dare jou om.... Snow op je schoot te zetten,' zegt Clockwork. 'W-Wat?' stotter ik. 'Serieus?' vraagt Alina sarcastisch. Clockwork knikt en iedereen kijkt nu naar ons. Dan zucht Alina, pakt mij bij mijn schouders en zet me dan zo op haar schoot. Ik word rood en snor zacht, omdat ik het dit keer wel onder controle kan krijgen. We gaan weer door met het spel. Dan noemt Masky mij op: 'Truth or dare aan Snow.' Ik kies (jammer genoeg) voor dare. 'Oké. Ga naar buiten en blijf dan vijf minuten staan,' zegt Masky. Het lijkt mij op zich niet zo erg, maar als ik me omdraai en naar buiten kijk zie ik dat het regent. Boos kijk ik terug naar Masky. 'Doe het dan,' spoort hij me aan. Ik blaas zacht, spring van Alina af en loop de voordeur uit. Vijf minuten later kom ik kletsnat weer binnen en wil ik weer op de grond gaan zitten. 'Nee, Snow. Je moet het hele spel op Alina's schoot blijven zitten,' wijst Toby me terecht. Ik kreun en ga terug zitten waar ik daarstraks ook zat. Alina voelt warm aan en zo onopgemerkt mogelijk ga ik dichter tegen haar aan zitten. Dan merk ik dat het weer mijn beurt is. 'Masky, truth or dare,' zeg ik. Hij zegt dare en komt er net te laat achter dat ik gemeen ga spelen. 'Nee! Wacht, ik kies voor truth,' probeert hij nog, maar Clockwork zegt dat hij niet meer terug kan. Ik gniffel en zeg: 'Ik dare jou om tien minuten buiten te staan, zonder schoenen en sokken aan.' Iedereen probeert zijn lach in te houden. Ik kijk Masky evil aan. Hij gromt chagrijnig, maar doet dan toch wat ik hem heb opgedragen. Hij trekt zijn schoenen en sokken uit en loopt vervolgens naar buiten. Na tien minuten komt hij nog natter dan ik ben binnen. Ik zie dat hij rilt. We gaan weer door met het spel. Dan is Toby weer aan de beurt: 'Alina, truth or dare.' 'Dare,' antwoordt ze. Toby grijnst en zegt: 'Deze is voor Masky, omdat Snow hem zo lang buiten liet staan.' Wacht, wat? Masky kijkt hem aan en zegt: 'Voor één keer doe je eens iets goeds voor me.' 'Oh ja? Wat is de dare dan?' vraagt Alina uitdagend. Toby lacht en zegt dan: 'I dare you to kiss Snow.' Er klinkt meteen "oewww". Ik word rood. 'Wát?! Nee!' roept Alina verontwaardigd uit. Toby haalt zijn schouders op en zegt: 'Het is en blijft een dare, Alina.' Ze zucht even, maar draait mij dan toch om op haar schoot. Ik wil protesteren, totdat ik zie dat Alina echt heel dicht bij mijn gezicht is gekomen. Neemt ze dit nou serieus? Stiekem voel ik een goede spanning in mijn maag, en de drang om Alina wat eerder voor te zijn. Maar ik blijf zitten en wacht. Dan voel ik Alina's zachte lippen op de mijne. Verstijfd blijf ik zitten. Het voelt alsof mijn hoofd op ontploffen staat. Mijn staart zwiept als een gek heen en weer. Na wat een eeuwigheid lijkt te duren laat Alina me weer los. 'Ben je nu blij, Toby?' vraagt ze. 'Ja hoor. En Snow volgens mij ook,' antwoordt hij. Ik hoor de anderen gniffelen. 'H-Helemaal niet!' protesteer ik. 'Weet je het zeker?' vraagt Clockwork. 'Aw. Heeft iemand hier een kleine crush op Alina?' zegt Ben plagerig. 'Nee!' zeg ik. 'Jullie bekijken het maar. Ik ga even naar de wc,' zegt Alina, terwijl ze mij weer op de grond zet, zodat ze op kan staan. Alina loopt de woonkamer uit en zegt: 'Ik ben zo terug.' Dan loopt ze weg. 'Dus, Snow.' Een paar mensen schuiven wat dichter naar me toe. 'Hebben we gelijk?' vraagt Ben. Ik blijf even stil, maar knik dan langzaam. 'Oh mijn god, dat is zo schattig!' hoor ik Clockwork zeggen. 'Het is alleen jammer dat ik in de weg sta, hè?' Ik draai me om en zie Jeff in de deuropening staan. Iedereen wordt meteen stil. Ik kijk geschrokken naar hem en zie woede in zijn ogen. 'J-Jeff. Ik-' Ik stop met praten, omdat hij me echt zo aankijkt alsof hij me dood probeert te zwijgen. Jeff komt de kamer inlopen en blijft vlak naast me staan. Dan blijft het zo in de kamer; doodstil en de spanning knettert als bliksem in de lucht. Ineens schopt Jeff me tegen de grond en blokkeert mijn armen met zijn knieën. Voordat ik begrijp wat er gebeurt trekt Jeff zijn mes uit zijn hoodie en maakt een grote snee in mijn arm. Ik schreeuw van de pijn en begin vervolgens te huilen. Er lopen druk mensen om me heen. Ze proberen Jeff van me af te krijgen. Uiteindelijk lukken het Hoodie, Masky en Clockwork om Jeff van me af te trekken. Ineens zie ik Alina binnen komen. Ze schrikt meteen van de hele toestand die ze te zien krijgt. Ik wil haar naam roepen, maar Jeff is duidelijk nog niet klaar met mij; hij geeft me zo'n harde trap tegen mijn hoofd dat ik iets hoor kraken. Mijn ogen vallen dicht.

'Hou op met je rot-excuses!' Ik knipper met mijn ogen en probeer om me heen te kijken. 'Dit is al de tweede keer dat je haar probeerde te vermoorden!' Ik lig op Alina's bed, zo te zien. Alina zit beschermend voor me. 'Alina! Je kunt niet zo blind zijn! Dat stomme kind probeert je gewoon van mij te stelen!' Jeff staat tegenover Alina. Ik ruik hun woede en blijf stil. 'Dat is niet waar!' snauwt Alina. 'Jij verwondt haar zonder reden en nu is ze zo bang voor je dat ze mij niet eens durfde te vertellen dat jij haar pijn doet!' 'Denk je ook wel eens aan mij?! Besef je zelf wel dat je door die kut kat helemaal geen oog meer hebt voor mij?!' schreeuwt Jeff woedend. 'Het gaat niet altijd om jou!' Nu begint Alina ook te schreeuwen. Het blijft even stil. 'Inderdaad... Het gaat nooit om mij,' zegt Jeff dan. 'Je bekijkt het maar Jeff. Eruit,' sist Alina. Jeff ziet eruit alsof hij er nog iets tegenin wilt brengen, maar dan loopt hij toch de kamer uit. Ik zie dat Slenderman op de gang staat en Jeff meeneemt. Ik voel tranen op mijn arm druppelen en ik kijk om. Alina is aan het huilen, zie ik. Ik wil haar een knuffel geven, maar zodra ik me uit wil strekken doet mijn rug vreselijk veel pijn. Shit. Dat was die snee die Jeff eerder heeft gemaakt. Alina krijgt door dat ik wakker ben en veegt snel haar tranen af. 'Hoi, Snow. Maak je maar geen zorgen. Je arm geneest wel.' Ik snap het even niet, maar als ik naar mijn arm kijk zie ik dat mijn arm helemaal in het verband gewikkeld zit. Dan herinner ik me weer dat Jeff mij aangevallen had. Voor de tweede keer al. Alina snift even en zegt dan: 'Ik ga even douchen.' Ze pakt nieuwe kleren en loopt dan de badkamer in. Ergens voel ik me schuldig voor Jeff. Ik heb inderdaad een crush op Alina en ze brengt volgens mij ook veel meer tijd met mij door dan met hem. Misschien moet ik iets doen waardoor ze weer van elkaar gaan houden. Ik hoor de douche aan gaan en plotseling nieuwsgierig spring ik uit bed en sluip ik naar de badkamer. Ik steek mijn hoofd om de deur, net op het moment dat Alina zich naar de deur om draait. Geschrokken staar ik haar aan en zij staart terug. 'Ehm, Snow? Wat ben je aan het doen?' vraagt Alina. Ik geef geen antwoord en blijf daar maar staan. Alina heeft een handdoek om. Zo te zien wilde ze net gaan douchen. Het water loopt nog. Dan loopt ze naar me toe en trekt me de badkamer in. 'Alina?' vraag ik. 'Heeft Jeff echt zijn mes over je rug gehaald?' vraagt Alina, terwijl ze me aankijkt. Ik zeg niks en knik alleen maar. 'Ik wil er even naar kijken,' zegt ze. Ik schud mijn hoofd. Voordat ik weg kan springen pakt Alina me vast en zet ze me op de grond. Zelf gaat ze ook zitten en dan houdt ze me klem tussen haar benen. Eerst probeer ik weg te komen, maar dan zie ik in dat het me toch niet gaat lukken. Dus ik blijf maar zitten. 'Draai je om,' beveelt Alina me. Ik gehoorzaam en draai me om. Ik voel hoe Alina zachtjes mijn trui uit doet en dan voel ik een hand over de grote snee in mijn rug lopen. Ik trek met mijn schouders als Alina iets te hard op een deel van de kras drukt. 'Sorry,' zegt ze. Ineens vraag ik me iets af: ik had toch verband om mijn verwonding gedaan? 'Ik heb het verband weggehaald, omdat Jeff toe gaf dat hij je gesneden had,' zegt Alina, alsof ze mijn gedachten kan lezen. Ik hoor dat Alina iets pakt dat op het kastje naast haar staat. 'Oké, Snow. Dit gaat misschien heel even pijn doen,' licht ze me voor. Ik snap het niet. Ineens voel ik hoe iets diep in de snee wordt gestoken. Ik begin te krijsen van de pijn en probeer wild te ontsnappen, maar Alina had mijn actie al zien aankomen en heeft me nog steviger vast geklemd. Dan haalt ze het ding weer uit mijn wond en zegt: 'Hij is heel erg diep. Als het gaat ontsteken kun je eraan sterven.' Ik kom op adem na de flinke pijnstoot. 'Weet je wel hoeveel pijn dat deed?' zeg ik boos. 'Het spijt me Snow. Maar ik moest weten hoe diep hij zou zijn.' Dan voel ik een washandje op mijn rug met vloeistop erop, maar het is te dik voor water. 'Wat is dat?' vraag ik aan Alina. 'Mijn spuug.' Eerst begin ik te walgen, maar dan herinner ik me dat dat juist helpt en dat het dan sneller geneest. Als Alina helemaal klaar is met mijn wond te verzorgen zet ze mij in de douche. 'Ik wil niet nat worden!' stribbel ik tegen. 'Jammer dan. Je moet nu goed schoon blijven,' zegt Alina met een grinnik. Ze doet mijn kleren uit en begint me dan te wassen. Als Alina klaar is wikkelt ze me helemaal in met een supergrote handdoek. 'Kun je jezelf wel afdrogen?' vraagt ze. Ik denk even na en schudt dan nee. 'Dan moet ik het maar doen,' zegt Alina. Eigenlijk weten wij allebei wel dat ik het zelf ook kan, maar vandaag even niet. Als ze klaar is mag ik een pyjama van Alina aan. Hij is lekker groot en hij ruikt helemaal naar Alina. 

Zou Jeff zich ook zo gevoeld hebben toen hij Alina ontmoette?

Van Alina moet ik de hele dag in bed blijven liggen, zodat ik sneller genees. Soms is ze even weg, maar anders doen we spelletjes op haar kamer of kijken we een film. Tegen lunchtijd gaat Alina weer even weg, zodat ze eten voor me kan maken. Ik blijf wachten totdat ze weg is en dan klim ik uit bed. Ik loop de kamer uit en dan ga ik Jeff zoeken. Hij zit in een aparte kamer aan het einde van de gang. Zijn deur staat open en ik zie hem op een bed zitten. Ik haal even diep adem en loop dan naar zijn kamer. Jeff ziet me al aankomen, maar blijft zitten. 'Wat moet je?' vraagt hij als ik bij de deur sta. Ik negeer zijn onvriendelijke groet en zeg: 'Ik vind het heel naar voor je dat het zo loopt tussen jou en Alina.' 'En wiens schuld is dat,' mompelt Jeff, terwijl hij met zijn mes speelt. Die opmerking negeer ik ook. 'Ik wil iets voor je doen, zodat jullie misschien opnieuw kunnen beginnen,' leg ik uit. Ondertussen ben ik verder de kamer binnengekomen. Jeff staat ineens op en duwt me tegen de muur aan. Angst slaat me om het hart als ik zie dat hij zijn mes nog steeds vast heeft. Hij blijft even met een ijskoude blik naar mij kijken. 'Moet ik jou gaan geloven?' vraagt Jeff. Ik knik beverig. Voor een lange tijd blijft het stil. 'Wat kan ik voor je doen?' vraagt Jeff dan en ik begrijp dat hij met mijn idee instemt. Ik vertel wat mijn plan is en Jeff luistert aandachtig. 'Oké, goed dan,' zegt hij uiteindelijk. Jeff laat me los en ik loop de kamer uit. 'Bedankt, Snow,' hoor ik hem dan zachtjes zeggen. Ik knik en loop snel naar Alina's kamer, zodat het lijkt alsof ik daar de hele tijd geweest ben.

'Ben je nu klaar Jeff?' vraag ik ongeduldig. 'Jahaa. Weet je wel hoe lang het duurde voordat ik deze kleren had gevonden?' 'Te lang,' zeg ik. Dan komt hij eindelijk tevoorschijn. 'Ik heb gewoon geen nette kleren, kitten,' verschuldigd Jeff zich met een grijns op zijn gezicht. Ik bekijk Jeff van boven tot onder; hij heeft een net, zwart jasje aan, een witte blouse eronder, een zwarte broek en mooie, zwarte schoenen. Jeff wil aan zijn haar gaan zitten, maar ik geef hem een tik op zijn hand. 'Afblijven.' Hij wrijft over zijn hand. 'Niet zo bazig zijn, kitten. Je bent nog steeds een huisdier,' zegt Jeff. 'Dat is niet waar!' roep ik verontwaardigd uit. 'Dat is niet waar,' praat Jeff me met een hoge stem na. Ik rol met mijn ogen en duw hem de kamer uit. 'Je weet waar je heen moet, hè?' vraag ik. Hij knikt en loopt dan de trap af. Pas als ik zeker weet dat Jeff de deur uit is en naar ons afgesproken punt gaat loop ik naar de kamer van Alina. Ik doe de deur open en zie Alina staan in een mooi, donkerrood jurkje. Haar haren zitten in een knot. 'Snow? Waarom moet ik me zo optutten?' vraagt ze. 'Het is een verrassing,' antwoord ik. Ik loop naar Alina toe en ik krijg de drang om haar te knuffelen. Het lijkt wel alsof mijn gevoelens voor Alina sterker zijn geworden, ook al probeer ik het te negeren. Het wordt steeds lastiger om mijn gedachtes te onderdrukken. En ik weet dat ik er een keer mee in de problemen ga komen. Het is nu drie weken geleden dat Jeff me in mijn arm heeft gesneden. En ik begin steeds meer van Alina te houden. Elke dag denk ik aan de kus die ze me heeft gegeven tijdens truth or dare. Ik weet dat het een opdracht was, maar voor mij voelde het heel anders. Ik train nu bijna elke dag met Clockwork en haar, en het is heel erg leuk en rustgevend. Soms word ik nog wel eens boos, maar dan houd ik het onder controle. De band tussen Alina en Jeff is nog niet aangesterkt, maar ik wil daar vanavond verandering in brengen. Als ik naast Alina sta knoop ik snel de blinddoek om haar hoofd die ik in mijn handen had. 'Wat ga je doen?' vraagt ze verbaasd. 'Dit is voor de verrassing,' zeg ik snel. Ik pak Alina's hand en neem haar mee de gang op. We lopen de trap af, door de hal en dan naar buiten. Het is een warme avond en het is nu zonsondergang, precies zoals ik gepland had. Ik neem Alina mee naar het bos. In de verte zie ik het meer al. Masky, Hoodie en Toby hebben me geholpen. Ze hebben een schattig tafeltje en twee stoelen naast het meer gezet, op de plek van het kleine watervalletje. Er staan mooie kaarsen op de tafel en om de tafel heen, zodat het er romantisch uit ziet. Ik zie Jeff al naast de tafel staan. Zelfs voor een killer lijkt hij behoorlijk zenuwachtig. Ik begeleid Alina naar haar stoel en ze gaat zitten. Dan steek ik mijn duim op naar Jeff en ik loop naar een dichter stukje bos, wat verderop. Daar zitten ook Hoodie, Masky en Toby. Ik spring naast hen in de bosjes en ik zie nog net hoe Jeff de blinddoek van Alina's hoofd af haalt. Ik zie haar verbaasd kijken en dan starten ze een gesprek. Jeff gaat ook zitten. Ik zie dat ze na een tijdje stoppen met praten en een beetje zenuwachtig lijken te zijn. Totdat Jeff de verrassing voor Alina achter zijn rug vandaan haalt. Het is een hartvormige zak gevuld met bloed. Alina lijkt verrast en enthousiast te reageren. Op de goede manier. Ik zucht en ga tegen een boom aan zitten. Het is al best donker en vanavond is het volle maan. Even later val ik in slaap. 

Ik word wakker geschud door Toby. 'Ze zijn klaar,' fluistert hij. Ik kijk om en zie dat Jeff en Alina weer op staan. Het is echt heel donker buiten. Alina zegt iets tegen Jeff en hij knikt. Dan loopt Jeff weg en hij laat Alina staan. Ze lijkt na te denken over iets. Ik kijk achter me en zie dat ook Hoodie, Masky en Toby terug naar huis beginnen te lopen. Dan krijg ik een idee; een heel slecht overwogen idee. Maar als het nu toch de laatste kans zal zijn, dan moet ik het doen. Ik stap uit de bosjes en loop naar Alina toe. Het is nu zo donker dat zelfs zij me niet zal kunnen zien. Alina hoort me wel aankomen en ze draait zich naar me om. 'Jeff?' vraagt ze. 'Ik had net toch gevraagd of je me even allee-' Ik laat Alina haar zin niet afmaken, sla mijn armen om haar heen, rek me zo ver mogelijk uit en kus haar. Eerst lijkt ze verbaasd, maar dan lijkt ze er van te genieten. En dan blijven we zo staan, totdat Alina met haar hand ineens mijn staart aanraakt. Geschrokken laat ik los en ren ik weg. 

Shit! Nu weet Alina sowieso dat ik het was. Niemand anders in het hele huis heeft een staart zoals ik!

Ik ren zo snel als ik kan naar huis. Als ik binnen ben zie ik dat Jeff op me af komt lopen. 'Hé, Snow! Dit was echt een super goed id-' Ik ren zo langs hem heen naar boven, mijn kamer in. Ik draai de deur op slot en ga op het bed zitten. En dan? Nadenken over hoe stom het wel niet was wat ik daarnet gedaan heb. Natuurlijk zal Alina erachter komen dat ik het was. Aan mijn geur, mijn kleine lengte en nu ook door mijn staart die ik natuurlijk geen seconde stil kan houden. Gefrustreerd begin ik te snikken. Deze keer is het echt mijn schuld. Straks wil ze niks meer met mij te maken hebben... Dan ben ik weer alleen...