Την επόμενη μέρα ξύπνησα από τον ήχο του κινητού μου που χτυπούσε επίμονα. Πετάχτηκα από το κρεβάτι και το σήκωσα.

"Καλημέρα Alison." άκουσα την φωνή της Madison από το ακουστικό και κοίταξα την ώρα.

"Κακή, ψυχρή και ανάποδη." της απάντησα. "Τι θες παιδάκι μου στις 8 η ώρα το πρωί;"

"Να έρθω από εκεί να ετοιμαστούμε;"

"Αα δεν πας καλά! Το πάρτυ είναι σε 11 ώρες από τώρα. Τι θα κάνουμε από τις 8 το πρωί;"

"Δεν θα πάμε κομμωτήριο;"

"Εγώ πάντως όχι! Εσύ κάνε ότι θέλεις και έλα από εδώ κατά τις 5." είπα και της το έκλεισα.

Άντε να ξανακοιμηθώ εγώ τώρα. Σηκώθηκα και πήγα στην κουζίνα να πιω λίγο νερό.

"Καλημέρα." είπε με βαριά φωνή ο Jason. "Γιατί ξύπνησες τόσο νωρίς;"

"Δεν ξύπνησα. Με ξυπνήσανε. Η Madison." εκείνος γέλασε.

"Τι ήθελε;"

"Να πάμε κομμωτήριο. Ο καθένας με τον πόνο του πρωί πρωί." είπα καθώς έφτιαχνα καφέ. "Να σου φτιάξω καφέ." τον ρώτησα.

"Όχι θα φτιάξω μόνος μου." έπιασα τα μπισκότα από το ντουλάπι και έκατσα στο τραπέζι τις κουζίνας. "Άσε και σε εμένα κανένα." παραπονέθηκε ο Jason και γέλασα.

Καθίσαμε και οι δύο στο τραπέζι και ήπιαμε τον καφέ μας. Ο Jace με κοίταζε με ένα περίεργο βλέμμα.

"Γιατί με κοιτάς έτσι περίεργα;" τον ρώτησα.

"Τι τρέχει με εσένα και τον Jace; Και μην μου πεις πάλι τίποτα γιατί είδα το μύνημα που σου έστειλε χθες!"

"Δες τώρα και τα υπόλοιπα." είπα και του κόλλησα το τηλέφωνο μου στην μούρη του.

Το άρπαξε και και διάβασε τα μυνήματα. Το πρόσωπο του σκοτείνιασε. Σηκώθηκα και έκατσα στην αγκαλιά του. Μου χαμογέλασε λυπημένα.

"Μην δίνεις σημασία Jason. Δεν αξίζει. Είναι απλά ένας κακομαθημένος." είπα και του τσίμπησα τα μάγουλα.

"Θα το μετανιώσεις αυτό." απάντησε και άρχισε να με γαργαλάει.

"Jason σταματά...." κατάφερα και είπα μέσα από τα γέλια μου.

"Μόνο αν πεις ότι είμαι ο καλύτερος..."

"Ει...σαι... Ο... καλυ...τερος ... αδελφός που θα... μπο...ρουσα να έχω" κατάφερα να πω.

Μόλις με άφησε σηκώθηκα και έκατσα πίσω στην θέση μου.

"Η Victoria θα έρθει από εδώ;" ρώτησα.

"Ναι."

"Ωραία θα αλλάξουμε στο δωμάτιο μου μαζί με την Madison."

Άνοιξα το τηλέφωνο μου και κοίταξα τα μυνήματα. Είχα ένα από τον Jaime.

"Καλημέρα. Έχω την διεύθυνση. Θα περάσω κατά τις 9:30 να σας πάρω." διάβασα.

"Καλημέρα. Οκευ." απάντησα.

Η ώρα πέρασε σχετικά γρήγορα. Ήταν 5 και το κουδούνι χτύπησε. Μα καλά τόση ακρίβεια πια αυτή η κοπέλα; Άνοιξα την πόρτα και η Maddie μπήκε μέσα με μία τεράστια σακούλα με ρούχα.

"Βρε κορίτσι μου σε πάρτυ πάμε, όχι σε γάμο." της θύμησα.

"Ναι βρε παιδάκι μου, αλλά είναι πάρτυ πλουσίων, πρέπει να φαινόμαστε σαν αυτούς." χαμογέλασε.

"Καλά ότι πεις. Εγώ πάντως κάτι απλό θα βάλω." γέλασα.

"Καλά αλλά μην έρθεις και σαν λέτσος."

"Άντε από εδώ ρε. Θα έρθει και η Victoria. Η κοπέλα του αδελφού μου." της εξήγησα.

"Θα έρθουν στο πάρτυ;"

"Ναι. Ρωτήσα τον Nick και δεν είχε πρόβλημα."

"Οκ. Πάμε να ετοιμάσουμε εσένα πρώτα και μετά θα την περιλάβω και αυτήν ένα χεράκι."

"Όχι δεν κατάλαβες." γέλασα καθώς άνοιγα την ντουλάπα μου. "Εγώ θα φτιαχτώ μόνη μου, όπως εγώ θέλω." χαμογέλασα. "Ρομαντική η σέξυ;" Έκανα την ερώτηση που με έκαιγε.

"Σέξυ." απάντησε ο αδελφός μου που μπήκε στο δωμάτιο με την Victoria.

"Εντάξει" είπα και τράβηξα δύο κομμάτια από την ντουλάπα μου.

Ένα μαύρο ripped jean και ένα μαύρο δαντελένιο τοπ.

"Μ'αρεσει." φώναξαν ταυτόχρονα η Victoria και η Madison. "Με τι παπούτσια;" πρόσθεσε η Maddie.

"Μαύρα μποτάκια;" τις κοίταξα σκεπτική.

"Είναι πολύ ωραίο." χαμογέλασε ο Jason και βγήκε από το δωμάτιο.

"Εσύ Maddie τι θα βάλεις;" ρώτησε η Victoria.

"Ένα κόκκινο μίνι φόρεμα με μαύρες γόβες. Εσύ;"

"Εγώ μια μπεζ φούστα με ασορτί τοπάκι και μπεζ γόβες. Ήθελα κάτι ρομαντικό ξέρετε."

"Ωραία πάμε να ετοιμαστούμε τότε." είπε η Madison και ξεκινήσαμε.

Έκατσα μπροστά στον καθρέφτη και άνοιξα το νεσεσερ μου. Αποφάσισα να κάνω ένα ελαφρύ smokey eye και να βάλω κόκκινο κραγιόν. Μόλις τελείωσα χτένισα τα μαλλιά μου και τα έπιασα μια ψιλή αλογοουρά, καλύπτοντάς το λαστιχάκι με μια τούφα μαλλιών. Όταν τελείωσα σηκώθηκα και ντύθηκα. Πρόσθεσα στο ντύσιμο μου το μαύρο "δερμάτινη" jacket μου και έκατσα στο κρεβάτι για να βάλω τα παπούτσια μου.

Κατά τις 9 είχαμε τελειώσει και βγήκαμε στο σαλόνι. Ο Jason έμεινε με το στόμα ανοιχτό. Γελάσαμε και οι τρεις και καθήσαμε στον καναπέ.

"Είστε και οι 3 κουκλάρες." είπε τελικά και πήρε στην αγκαλιά του την Victoria.

Το κουδούνι χτύπησε και βγήκαμε έξω. Ο Jaime μας χαιρέτησε σαν κυρίως φιλώντας το χέρι μας.

"Θα πάμε με δύο αυτοκίνητα." μίλησε ο Jaime. "Διαλέξτε."

"Δεν χρειάζεται να το σκεφτούμε πολύ." πήρα τον λόγο. "Ο Jason θα πάει με την κοπέλα του και εμείς οι τρεις μαζί. Και τώρα πάμε γιατί πάγωσα." γέλασα και μπήκαμε στα αυτοκίνητα.

Σε 10 λεπτά ήμασταν στην διεύθυνση που μας είχε στείλει ο Nick. Η μουσική ήδη ακουγόταν δυνατά και οι προβολείς αναβόσβηναν. Προχωρήσαμε και μπήκαμε μέσα. Αφού περάσαμε δίπλα από την πισίνα συναντήσαμε τον Nick, τον Daniel και τον Jace.

"Ήρθατε τελικά." χαμογέλασε ο Nick.

"Να σου συστήσω τον αδελφό μου Jason και την κοπέλα του Victoria."

"Χάρηκα. Να περάσετε καλά."ξανά είπε.

Ο Jason και η Victoria εξαφανίστηκαν στο πλήθος. Κοίταξα τον Jace και εκείνος μου χαμογέλασε. Τον κοίταξα άγρια και χαιρέτησα φιλικά τον Daniel.

"Θα σας δω αργότερα τα λέμε." ακολούθησα την Maddie και τον Jaime στην μπάρα που είχε στηθεί στο κέντρο του σαλονιού.

Λίγο αργότερα και αφού παράγγελνα το δεύτερο ποτό ο Jace ήρθε και έκατσε δίπλα μου. Δεν του έδωσα σημασία και άνοιξα το κινητό μου. Αυτός το άρπαξε από το χέρι μου και το έβαλε στην τσέπη του.

"Τι κάνεις; Φέρε  μου το τηλέφωνο." φώναξα και τον πλησίασα απειλητικά.

"Είσαι πολύ όμορφη σήμερα." πλησίασε και αυτός πιο κοντά.

"Δεν θα παίξω το παιχνίδι σου Jace." χαμογέλασα και αρπάζοντας το τηλέφωνο μου από την τσέπη του γύρισα να φύγω.

Όπως περπάταγα γύρισα και κοίταξα πίσω. Για καλή μου τύχη ο Jace δεν με είχε ακολουθήσει. Γύρισα πάλι μπροστά και συνέχισα να ψάχνω τους φίλους μου μέσα στον κόσμο.

"Hey. Πώς περνάς;" άκουσα τον Nick από πίσω.

"Καλά. Μια χαρά!" χαμογέλασα.

"Καλά σε πίστεψα τώρα!" γέλασε.

"Όχι το πάρτυ σου μια χαρά είναι. Εγώ έχω νεύρα." είπαμε καθώς βγήκαμε έξω.

"Γιατί; Έγινε κάτι με τον Jace πάλι;"

"Δεν θέλω να το συζητήσω."

"Όπως θέλεις. Πάω να βρώ τα παιδιά, έρχεσαι;"

"Όχι θα κάτσω εδώ."

"Είσαι σίγουρη; Θα κάτσεις μόνη σου;"

"Θα είμαι μια χαρά. Πήγαινε." απάντησα και έκατσα στο τοιχάκι του κήπου.

Ο Nick έφυγε και άνοιξα το κινητό μου. Είχα μύνημα από τον Jason.

"Που είσαι; Σε ψάχνουμε!" γέλασα.

"Στην πισίνα δίπλα." απάντησα και άρχισα να βγάζω μερικές φωτογραφίες.

"Γυρίσαμε όλο το σπίτι. Τι στο καλό κάνεις εδώ;" άκουσα την φωνή του αδελφού μου.

"Αδειάζω το μυαλό μου." χαμογέλασα.

"Τι σου έκανε πάλι αυτό το μαλακισμένο;" ρώτησε ο Jaime.

"Τίποτα. Μην τον μπλέκεις σε αυτό."

"Σας είδα που μιλάγατε στο μπαρ και έφυγες νευριασμένη." ξανά είπε.

"Μπορώ να το χειριστώ μόνη μου παιδιά. Χαλαρώστε λίγο." φώναξα.

"Αφήστε μας λίγο μόνους." άκουσα τον αδελφό μου να λέει. "Ει τι έχεις πάθει; Γιατί είσαι έτσι;"

"Δεν ξέρω Jason.  Η αλλαγή αυτή μου έχει καταστρέψει την ζωή." κοίταξα τον ουρανό και πήρα μια βαθιά ανάσα. "Νιώθω ότι δεν είμαι πια εγώ. Με καταλαβαίνεις; Ο Jace με κάνει ότι θέλει και εγώ παίζω το παιχνίδι του. Που είναι ο παλιός μου εαυτός που δεν λογάριαζε κανέναν και τίποτα;" τον κοίταξα.

"Περνάς μια δυσκολη φάση στην ζωή σου το καταλαβαίνω, αλλά θα βρεις και πάλι τον εαυτό σου." με αγκάλιασε. "Θα το ξεπεράσουμε και αυτό μαζί." χαμογέλασα.

"Γι' αυτό σ'αγαπώ." βγήκα από την αγκαλιά του. "Πάμε να βρούμε τους άλλους."

Μπήκαμε ξανά μέσα στο σπίτι και κοιτάξαμε γύρω μας. Παντού υπήρχαν μεθυσμένοι που παραπατούσαν. Ψάχναμε γύρω γύρω, όταν κάποιος έπεσε πάνω μου και όλο το ποτό του χύθηκε στα ρούχα μου.

"Με συγχωρείς." άκουσα μία γνωστή φωνή και σήκωσα το κεφάλι μου. "Αα εσύ είσαι;" πρόσθέσε όταν με είδε.

"Μην την ξανά πλησιάσεις." άκουσα την νευριασμένη φωνή του αδελφού μου.

"Jason, σε παρακαλώ σταμάτα." τον κοίταξα.

"Αα ναι; Γιατί τι θα μου κάνεις;" ειρωνεύτηκε ο Jace.

"Jace κοφτό." φώναξα.

Ο Jason έριξε μία δυνατή μπουνιά στο μάτι του Jace και εκείνος έπιασε το πρόσωπο του.

"Jason." ξανά φώναξα. "Σταματά. Πήγαινε έξω να ηρεμήσεις. Τώρα."

Πλησίασα τον Jace και κατέβασα το χέρι του από το μάτι του. Είχε ήδη αρχίσει να μελανιάζει. Με κοίταξε θυμωμένα.

"Έλα μαζί μου." τον τράβηξα απαλά από το χέρι.

Με ακολούθησε χώρις να πει τίποτα. Φτάσαμε στο μπαρ και τον έβαλα να κάτσει σε ένα σκαμπό.

"Μπορείς να μου τυλίξεις λίγο πάγο σε μια πετσέτα;" ρώτησα το παιδί που ήταν εκεί. "Πονάς;" έστρεψα το βλέμμα μου στον Jace καθώς έπαιρνα τον πάγο.

Έγνεψε θετικά αλλά δεν μίλησε. Κάθησα δίπλα του και τον έπιασα από το χέρι.

"Αυτό θα πονέσει λίγο." του ξεκαθάρισα καθώς σκούπισα το αίμα από το φρύδι του.

Ακούμπησα την πετσέτα στο μάτι του που είχε μελανιάσει. Έκανε μερικές εκφράσεις πόνου και μετά το πρόσωπο του ηρέμησε. Έπιασε το χέρι μου και το έβγαλε από το πρόσωπο του. Πήρε τον πάγο και τον ακούμπησε στον πάγκο δίπλα μας. Έπιασε και τα δύο μου χέρια και πλησίασε το πρόσωπο του στο δικό μου.

Ένιωθα την ανάσα του βαριά. Μείωσε την απόσταση μεταξύ μας και τα χείλη του ακούμπησαν τα δικά μου. Έκλεισα τα μάτια μου και αφέθηκα στο φιλί μας. Η φωνή της λογικής πάλευε με την φωνή της καρδιάς και τελικά η πρώτη κέρδισε. Διέκοψα το φιλί μας και απομακρύνθηκα από κοντά του.

"Έχεις πιει Jace. Δεν ξέρεις τι κάνεις. Αύριο θα μου φέρεσαι πάλι σκατά." πήγα να φύγω, αλλά μου έσφιξε το χέρι. "Λυπάμαι Jace, δεν μπορώ να το κάνω." πλησίασα και του έδωσα ένα φιλί στο μάγουλο. "Ξανά βάλε τον πάγο να μην πριστεί το μάτι σου." πρόσθεσα και έφυγα.

"Που ήσουν;" με ρώτησε ο Jason μόλις βγήκα έξω.

"Εσύ που λες:" του φώναξα. "Πας καλά ρε Jason; Τι σε έπιασε;"

"Με προκάλεσε Alison. Ήσουν μπροστά." υπερασπίστηκε τον εαυτό του.

"Και επειδή; Δεν μπορούσες να κρατηθείς λίγο;"

"Πώς είναι; Τον χτύπησα άσχημα;'

"Ας πούμε ότι θα γίνει καλά." χαμογέλασα. "Και ναι τον χτύπησες άσχημα." χαμήλωσε το κεφάλι του. "Εε, δεν πειράζει. Πάμε να βρούμε τους υπόλοιπους και να φύγουμε." τον χτύπησα φιλικά στην πλάτη. "Nick!" φώναξα καθώς τον είδα λίγο πιο πέρα.

"Τι έγινε;" ρώτησε και ήρθε προς το μέρος μας.

"Εμείς θα φύγουμε. Τα λέμε αύριο." του έδωσα ένα φιλί στο μάγουλο.

"Έγινε. Θα τα πούμε." έκανε το ίδιο.

Βρήκαμε τους υπόλοιπους και πλησιάσαμε.

"Victoria εμείς θα φύγουμε." της έδωσε ένα φιλί ο Jason. "Να σε πάω σπίτι σου;"

"Όχι θα κάτσω λίγο παραπάνω με τα παιδιά. Αν δεν σε πειράζει."

"Καθόλου. Θα τα πούμε αύριο." χαμογέλασε ο Jason.

Τους χαιρέτισα και μπήκα μαζί με τον Jason στο αυτοκίνητο. Φτάσαμε σπίτι και πήγα κατευθείαν στο δωμάτιο μου, δίνοντας ένα φιλί στον αδελφό μου. Άλλαξα ρούχα και ξάπλωσα στο κρεβάτι μου. Άνοιξα το τηλέφωνο μου και είχα ένα μύνημα.

"Φιλάς πολύ ωραία."  έγραφε και κατάλαβα αμέσως από ποιόν ήταν.

Δεν απάντησα. Έλεγξα αν το ξυπνητήρι μου ήταν ενεργό και έπεσα για ύπνο.

Όπα να και τα πρώτα φιλιά. 

Για πείτε γνώμη μέχρι τώρα. Πώς σας φαίνεται;

Τα λέμε την επόμενη εβδομάδα με καινούριο κεφάλαιο..