Το πρωί ξύπνησα πολύ δύσκολα. Με τα παιδιά χθες κρατήσαμε το "πάρτι" έως και πολύ αργά. Στην πραγματικότητα δεν ξέρω αν μπορώ να το πω πάρτι, αλλά το μυαλό είναι πολύ μπερδεμένο αυτή την στιγμή για να κάτσω να σκεφτώ.

Αφού φόρεσα καθαρά ρούχα ανέβηκα στην καφετέρια για να βρω τους υπόλοιπους. Ήταν εκεί σε ένα τραπέζι μαζί με τον Four. Έριξα μια ματιά γύρω μου, καθώς κάθισα δίπλα στην Maggie.

"O Eric που είναι;" ρώτησα τον Four αφού δεν τον είδα στην καφετέρια.

"Άγνωστο." μου απαντάει και κοιτάει και γύρω του. "Περίεργο. Οι υπόλοιποι αρχηγοί είναι εδώ."

"Ίσως να κοιμάται." απάντησε η Maggie. "Δεν το λήξαμε και πολύ νωρίς εχθές."

"Έχεις δίκιο. Θα τον βρω μετά." απαντάω αμέσως.

"Έχετε καμία ιδέα τι μπορεί να είναι η τελική δοκιμασία;" ρωτάει ο Alex.

"Όπως το είπες καμία." απάντησε ο Jeffrey. "Four;" γύρισε και τον κοίταξε.

"Συγνώμη παιδιά. Δεν μπορώ να δώσω πληροφορίες για αυτό. Απαγορεύεται." απαντάει αυτός.

"Καταλαβαίνουμε. Δεν πειράζει." του απαντάει ο Matt.

"Λοιπόν θα τα πούμε αργότερα!" απαντάει ο Four και σηκώνεται καθώς ο Max τον φωνάζει από το τραπέζι τον αρχηγών.

"Θα σας συναντήσω σε λίγο στα γυμναστήρια." λέω και σηκώνομαι.

Βγαίνω από την καφετέρια και ανεβαίνω μερικούς ορόφους ακόμα μέχρι να φτάσω στον τελευταίο. Χτυπάω την πόρτα του διαμερίσματος του Eric. Καμία απάντηση. Χτυπάω την πόρτα του γραφείου του.

"Παρακαλώ." ακούω την δυνατή φωνή του από μέσα.

Ανοίγω την πόρτα και μπαίνω μέσα.

"Καλημέρα." λέω και πάω από πίσω του περνώντας τα χέρια γύρω από το λαιμό του.

"Καλημέρα." λέει και σηκώνει το πρόσωπο του από τα χαρτιά που είχε μπροστά του.

Γυρνάει και με κοιτάει. Σκύβω και του δίνω ένα γλυκό φιλί. Ανταποδίδει αμέσως και χαμογελάει. Σπρώχνει την καρέκλα πίσω και κάθομαι στα πόδια του.

"Γιατί δεν ήρθες κάτω;" ρωτάω παίζοντας με τα μαλλιά του.

"Πρέπει να τελειώσω αυτή την χαρτούρα πριν την τελική δοκιμασία." απάντησε βαριεστημένα.

"Θες να σε βοηθήσω;" τον ρωτάω εγώ αμέσως.

"Όχι. Δυστυχώς θα πρέπει να τα φτιάξω μόνος μου." μου απαντάει γλυκά.

"Όπως θες." του απαντάω.

Και τότε ήταν που έκανα κάτι που δεν είχα ξανακάνει. Πήδηξα πάνω στον Eric και τύλιξα τα πόδια μου γύρω από την μέση το ενώ πέρασα τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του. Με ακούμπησε στον τοίχο δίπλα μας για να μην χάσει την ισορροπία του. Ένωσε τα χείλη μας και αφεθήκαμε και οι δύο σε ένα άκρος παθιασμένο φιλί. Πέρασα τα χέρια μου μέσα στα ατημέλητα μαλλιά του και άρχισα να παίζω μαζί τους.

Μετά από λίγο απομακρυνθήκαμε για να πάρουμε ανάσα. Αναπνέαμε και οι δύο βαριά. Ένα στραβό χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο του Eric.

"Θα τα πούμε αργότερα." του λέω και του δίνω ένα ακόμα φιλί.

Φτιάχνω λίγο την μπλούζα μου και ανοίγω την πόρτα. Κατευθύνομαι προς τα γυμναστήρια για να βρω τους υπόλοιπους.

Στις 8 μας φώναξαν όλους να μαζευτούμε στην είσοδο, εκτός από την Tris που είχε τραυματιστεί άσχημα από την μάχη με τον Peter. Αφού τρέξαμε για να μπούμε στο τρένο περιμέναμε για να δούμε που θα πάμε.

Καθόμουν και συζητούσα με τα παιδιά για το που μπορεί να πάμε και τι μπορεί να κάνουμε, λίγο πιο πέρα από την Tris που τελικά τα κατάφερε να έρθει. Ο Eric πήγε προς το μέρος της.

"Ποιος σε βοήθησε να ανέβεις;" την ρώτησε με την δυνατή φωνή του.

"Κανένας. Μόνη μου το έκανα!"

"Μόνη σου;" ρωτάει και σηκώνει το φρύδι του.

Η Tris του γνέφει θετικά.

"Οκ!" απαντάει ο Eric και αφού ρίχνει μια ματιά στον Four που βρισκόταν στην απέναντι γωνία φεύγει.

Λίγο αργότερα το τρένο σταμάτησε και εμείς προσπαθούσαμε να μαντέψουμε τι θα κάνουμε.

"Alright. Everybody listen up." φώναξε ο Eric.

"Το παιχνίδι είναι απλό λέγεται πιάσε την σημαία." συνεχίζει ο Four.

"Το όπλο που θα χρησιμοποιήσουμε είναι αυτό." συνέχισε πάλι ο Eric.

"Και τι κάνει;" ρωτήσε αμέσως η Alicia.

Ο Eric ρίχνει μια βολή στο πόδι της. Αυτή πέφτει κάτω από τον πόνο. Ο Eric τραβάει την σφαίρα από το πόδι της.

"Σφαίρα προσομοίωσης." ξεκινάει να λέει. "Είναι σαν να σας έχουν πυροβολήσει πραγματικά, αλλά ο πόνος διαρκεί μόνο δύο λεπτά." ξαναλέει και τα μάτια του συναντάνε τα δικά μου. "Δύο ομάδες. Εγώ και ο Four αρχηγοί."

"Διαλέγεις πρώτος." του λέει ο Four.

"Οκ. Jess!" λέει ο Eric.

Χαμογέλασα ελαφρώς, ώστε να μην με δει κανείς. Το φαντάστηκα ότι θα με διάλεγε. Κατεβήκαμε από το τρένο και ο Eric μας φώναξε κοντά του και μας εξήγησε το σχέδιο. Έστειλε τους άλλους να κρύψουν την σημαία μας και οι δύο μας θα ψάχναμε για την σημαία τον αντιπάλων.

"Αν χαθούμε προσπάθησε να αποφύγεις τις σφαίρες." μου είπε. "Αυτοί που θα μείνουν όρθιοι στο τέλος της δοκιμασίας κερδίζουν πόντους. Όχι όσους αυτός που θα πιάσει την σημαία, αλλά κερδίζουν."

"Τότε θα προσπαθήσω να αποφύγω τις σφαίρες." λέω και χοριζώμαστε.

Δεν τον φίλησα γιατί ο χώρος έχει κάμερες ώστε να ξέρουν ποιοι κατάφεραν να ανταπεξέλθουν στην δοκιμασία και δεν έπεσαν.

Συνέχισα να ψάχνω για την πορτοκαλί σημαία, μόνη μου. Προχωρούσα στις σκιές ώστε να αποφεύγω ανεπιθύμητες συναντήσεις με τους αντιπάλους. Είχε περάσει σχεδόν μια ώρα και είχε σκοτεινιάσει για τα καλά, αλλά κανένα σημάδι της πορτοκαλί σημαίας.

Άκουσα βήματα και κρύφτηκα καλά πίσω από ένα δέντρο που ήταν εκεί. Άκουσα δύο άτομα να συζητάνε. Οι φωνές του μου φάνηκαν γνωστές. Είχα την εντύπωση πως πρόκειται για τον Peter που ήταν στην ομάδα μου, αλλά επειδή δεν ήμουν σίγουρη, δεν τόλμησα να κουνηθώ.

Όταν τα βήματα απομακρύνθηκαν αρκετά βγήκα από την κρυψώνα μου και συνέχισα τον δρόμο μου. Μα που στο καλό έχουν κρύψει αυτή την σημαία; Αναρωτήθηκα. Και τότε ήταν που μου ήρθε η θεία φώτιση. Αν ήταν κάπου ψηλά το φως της θα φαινόταν, άρα είναι κάπου υπόγεια.

"Τέλεια μπορεί να είναι οπουδήποτε." είπα από μέσα μου.

Άρπαξα τον ασύρματο που μας έδωσαν και κάλεσα τον Eric.

"Eric Coulter με ακούς;" ρώτησα αμέσως.

"Ναι." απάντησε και έβγαλε μια κραυγή.

"Αν έκρυβες κάτι υπόγεια που θα το έκρυβες εδώ που είμαστε;" ρωτήσα αμέσως.

"Δεν έχει νόημα τώρα πια. Γύρνα πίσω. Η Tris έπιασε μόλις την σημαία μας." απάντησε ο Eric από την άλλη γραμμή.

"Δηλαδή χάσαμε;" ρώτησα αμέσως.

"Δυστυχώς." άκουσα τον Eric από την άλλη γραμμή.

"Hey, Jess!" ακούω την φωνή του Jeffrey από πίσω μου.

"Τα μάθατε;" ρωτάω καθώς ήταν και ο Peter μαζι του.

"Ναι." απαντάνε ταυτόχρονα.

'Μπορεί να μας σώσει το ότι είμαστε ακόμα σώοι." προσθέτει ο Peter.

"Σίγουρα. Ελπίζω σε μια καλή θέση στην δεκάδα." λέω καθώς μπαίνουμε ξανά  στο τρένο.

Αμέσως αγκαλιάζω την Maggie που μας περίμενε εκεί.

"Να ξέρεις αν με περάσεις στην κατάταξη δεν σου ξανά μιλάω!" της λέω και γελάμε.

Ο Eric έρχεται προς το μέρος μας.

"Είστε καλά;" ρωτάει κυρίως εμάς τους τρεις που ήμασταν στην ομάδα του.

"Σώοι και αβλαβείς." λέει ο Jeffrey και ο Eric χαμογελάει.

"Αύριο το πρωί στην καφετέρια θα ανακοινωθεί η τελική 10 και οι υπόλοιποι θα μπορείτε να δείτε στην κατάταξη αν συνεχίζεται στον επόμενο γύρο ή όχι. Αν και πιστεύω ότι εσείς οι 4 δεν έχετε πρόβλημα." είπε και έφυγε.

Ο Peter έφυγε και αυτός. Πάλι καλά γιατί δεν τον πάω καθόλου. Είναι καρφί και μιλάει για την Jeanine λες και αυτή είναι η σωτηρία του κόσμου.

"Τι ηλίθιος θεέ μου;" ακούω την Maggie να λέει και γελάμε.

Επιστρέψαμε στο εκπαιδευτικό κέντρο και αφού έκανα ένα μπάνιο, έπεσα στο κρεββάτι μου για να κοιμηθώ. Είχα εξαντληθεί τόσο πολύ σήμερα που δεν είχα όρεξη για τίποτα.  Ούτε στην τραπεζαρία για το δείπνο δεν πήγα. Ποιος; Εγώ που το φαγητό είναι η ζωή μου.

Τέλος κεφαλαίου. Ελπίζω να σας αρέσει.

1.232 λέξεις.

Μεγάλο αλλά έπρεπε να γράψω ολόκληρη την δοκιμασία. Τι να κάνω;