Όταν βρισκόμασταν όλοι πλέον κάτω ένας από τους αρχηγούς μας μίλησε. Το όνομα του ήταν Four. Μου φάνηκε παράξενο, αλλά δεν τόλμησα να μιλήσω. Μας έδειξε τα γυμναστήρια και τους κοιτώνες ή καλύτερα να πω τον κοιτώνα, αφού αγόρια και κορίτσια είμασταν μαζί στον ίδιο.

Αλλάξαμε ρούχα και μας ανάγκασαν να κάψουμε τα προηγούμενα. Φαντάζομαι πως είναι κάποιο πρωτόκολλο για την νέα αρχή.

Αφού αλλάξαμε ρούχα μας κάλεσαν να μαζευτούμε στην τραπεζαρία. Ήμουν μόνη μου. Δεν είχα γνωρίσει κανένα ακόμα. Έκατσα σε μία κενή θέση δίπλα σε μια παρέα τεσσάρων ατόμων. Τρία αγόρια και ένα κορίτσι. Τα ονόματα τους Jeffrey, Alex, Matt και Maggie. Λίγο πιο πέρα από εμάς καθόταν ο Eric.

"Σε ποια φατρία ήσουν πριν Jess;" με ρώτησε ο Matt.

"Ήμουν στην ομόνοια. Και εσείς;"

"Εγώ ήμουν στην πολυμάθεια." μου απάντησε η Maggie. "Ο Alex και ο Matt είναι αδέλφια και βρίσκονταν στην ειλικρίνεια και ο Jeffrey έρχεται από την αυταπάρνηση." συνέχισε

Δεν πρόλαβα να απαντήσω και όλοι άρχισαν να κάνουν φασαρία.

"Πρωτοετείς σηκωθείτε." ακούγεται ο αρχηγός όλης της φατρίας μάλλον, ο Max. "Θα θέλαμε να σας ευχηθούμε καλή επιτυχία στις δοκιμασίες και να είστε ατρόμητοι." δυνατά χειροκροτήματα ακούστηκαν από όλη την αίθουσα.

Η υπόλοιπη μέρα πέρασε χωρίς άλλες εκπλήξεις. Μας άφησαν να προσαρμοστούμε και να ξεκουραστούμε λίγο.

Την επόμενη μέρα το πρωί μας ξύπνησαν με κατσαρόλες.

"Σε 1 ώρα να είστε όλοι στα γυμναστήρια." φώναξε ο Four και έφυγε.

"Καλημέρα." είπα στον Alex που είχε προλάβει ένα κρεβάτι δίπλα μου.

"Καλημέρα." μου λέει καθώς βάζει την μπλούζα του.

Ήμασταν έτοιμοι. Όλοι μαζί κατεβήκαμε κάτω και μπήκαμε στα γυμναστήρια. Ο Four ήρθε προς το μέρος μας.

"Υπάρχουν 2 μέρη στην προπόνηση σας. Το πρώτο μέρος έχει να κάνει με την φυσική σας κατάσταση, όπου απαραίτητη προϋπόθεση είναι να δυναμώσετε το σώμα σας και το δεύτερο στάδιο είναι το κομμάτι του μυαλού, όπου θα κληθείτε να αντιμετωπίσετε τους χειρότερους σας φόβους και να τους νικήσετε. Θα προπονηθείτε ξεχωριστά από τους πιο έμπειρους που βρίσκονται από πριν εδώ, αλλά θα βαθμολογηθείτε μαζί. Στο τέλος, η βαθμολογία σας θα μας δείξει σε πια κατηγορία ανήκετε. Αν αξίζει να είστε αρχηγοί, στρατιώτες ή απλά δεν ανήκετε εδώ." μας είπε.

"Η βαθμολογία σας επίσης θα μας πει ποιοι από εσάς θα κοπούν." συμπλήρωσε ο Eric.

"Θα κοπούν;" ρωτήσε η Cristine, αν θυμάμαι καλά το όνομα της.

"Ναι!" απάντησε ο Eric. "Αυτοί με τις χαμηλότερες βαθμολογίες στο τέλος κάθε γύρου θα φεύγουν."

"Και που θα πηγαίνουν;" ρωτήσε ο Al. "Στην οικογένεια τους;"

"Δεν υπάρχει επιστροφή στο σπίτι και τις οικογένειές σας. Όποιος φεύγει απλώς θα μένει χωρίς φατρία."

"Και εμείς γιατί δεν το ξέραμε αυτό;" ρωτήσε ο Will.

"Είναι νέος κανόνας." απάντησε ο Eric.

"Νέος κανόνας; Κάποιος έπρεπε να μας ενημερώσει γι'αυτό." είπε ξανά η Cristine.

Εγώ περιμένω σιωπηλή την απάντηση του Eric που έχει αρχίσει να εκνευρίζεται. Συμφωνώ με τα παιδιά εννοείται αλλά δεν θέλω να είμαι εγώ αυτή που θα εκνευρίσει τον Eric.

"Γιατί;" ρωτάει αυτός. "Θα είχατε διαλέξει διαφορετικά αν το γνωρίζατε εξαιτίας του φόβου; Αν είναι έτσι θα πρέπει να φύγετε τώρα. Αν θέλετε να γίνετε ένας από εμάς δεν πρέπει να φοβάστε την αποτυχία. Εσείς μας επιλέξατε. Τώρα είναι ώρα εμείς να επιλέξουμε εσάς."

Κανένας δεν κουνήθηκε από την θέση του. Έχω να παραδεχτώ πως παρόλο που κανένας δεν τον συμπαθεί και όλοι τον φοβόμαστε μιλάει σωστά. Ο φόβος της αποτυχίας δεν πρέπει να μας τρομάζει.

Κάποιος με σκουντάει και με βγάζει από τις σκέψεις μου.

"Περιμένεις ειδική πρόσκληση; Προχωρά." ακούγεται η βαριά φωνή του Eric.

Γύρισα και άρχισα να απομακρύνομαι. Αυτός άρχισε να γελάει. Δεν τον έχω ακούσει ποτέ να γελάει. Έχει υπέροχο γέλιο. Μα τι σκέφτομαι; Συνέχισα να προχωράω και εκεί συνειδητοποίησα γιατί γελάει. Είχα πάρει λάθος δρόμο και μαντεψτε. Έπεσα πάνω σε ένα τοίχο.

Τέλεια μόλις έγινα ρεζίλι στο μοναδικό άτομο που δεν ήθελα να γίνω.

"Είσαι καλά;" με ρωτάει ο Eric καθώς μου δίνει το χέρι του για να σηκωθώ.

"Ναι. Ευχαριστώ." λέω και απομακρύνομαι προς την σωστή κατεύθυνση αυτή την φορά.

Όπα κάτσε, τι έγινε μόλις τώρα; σκέφτομαι καθώς πλησίαζα τους υπόλοιπους. Από πότε ο Eric είναι τόσο καλός; Καλά τι με νοιάζει εμένα ότι θέλει ας κάνει.

Πιάνω το όπλο που μου δίνει ο Four και σημαδεύω τον κίτρινο στόχο που βρίσκεται μπροστά μου. Και οι 4 σφαίρες στο κέντρο.

"Ουαου" ακούγονται φωνές και χειροκροτήματα από γύρω μου.

"Τέλεια. Αυτό λογικά θα μου δώσει αρκετούς βαθμούς ώστε να βρεθώ ψηλά στην κατάταξη." λέω στην Maggie που βρισκόταν δίπλα μου.

"Σίγουρα." μου απαντάει χαμογελόντας.

Κοιτάω απέναντι και βλέπω τον Eric να μου χαμογελάει. Ιδέα μου θα είναι σκέφτομαι και γυρνάω προς την Maggie.

"Είστε ελεύθεροι για την ώρα." ακούγεται ο Four.

Μαζί με τους υπόλοιπους περνούμε το δρόμο της επιστροφής. Μπαίνουμε στον κοιτώνα μας και καθόμαστε σε μια άκρη.

"Είσαι πολύ καλή στο σημάδι." μου λέει ο Matt και χαμογελάει. "Πως το κάνεις;"

"Δεν κάνω κάτι συγκεκριμένο, απλά διαγράφω τα πάντα από το μυαλό μου, στοχεύω και πατάω την σκανδάλη. Αυτό είναι όλο." απαντάω.

"Εύκολο να το λες." απαντάει ο Jeffrey. "Εγώ δεν πέτυχα καθόλου τον στόχο, φαντάζομαι πως αυτό θα μου στοιχίσει και στην βαθμολογία. Θα είμαι σίγουρα πολύ χαμηλά στην κατάταξη."

"Έχεις ακόμα πολύ χρόνο να βελτιωθείς." του απαντάει η Maggie. "Να είσαι σίγουρος πως θα σε βοηθήσουμε. Δεν σε αφήνουμε έτσι."

Χτύπησε το καμπανάκι και όλοι κατευθυνθήκαμε προς την τραπεζαρία. Περνώντας από τον βαθμολογικό πίνακα σταματήσαμε να ρίξουμε μια ματιά.

Εγώ βρισκόμουν στην πρώτη θέση ο Matt και ο Alex ολοκλήρωναν την δεκάδα η Maggie βρισκόταν στην δέκατη όγδοη θέση και ο Jeffrey δυστυχώς ήταν στην προτελευταία θέση.

"Συγχαρητήρια." μου λέει στεναχωρημένος καθώς συνεχίζουμε να προχωράμε προς την τραπεζαρία.

"Ευχαριστώ." απαντάω. "Έλα μην στεναχωριέσαι, δες το από την θετική του πλευρά."

"Η οποία ειναι;" με ρωτάει περίεργος.

"Υπάρχουν και χειρότερα. Δεν είσαι τελευταίος, η Tris είναι." απαντάω και γελάει όπως και οι υπόλοιποι.

Δεύτερο κεφάλαιο έτοιμο.

Ελπίζω να σας αρέσει.

Για να δούμε τι πιστεύετε ότι θα γίνει στην συνέχεια;