⚠️SOS: Περιέχει ερωτική σκηνή... Διαβάζετε με δική σας ευθύνη.

Καθόμασταν και τρώγαμε ή τουλάχιστον οι άλλοι έτρωγαν. Κοιτούσα έξω από την γυάλινη τζαμαρία και είδα 4 ανθρώπους να τρέχουν προς τα εδώ. Έκανα νόημα στους υπόλοιπους. Οι 3 φόραγαν μαύρα που σημαίνει ότι προέρχονταν από την γενναιότητα και ο άλλος φορούσε μπλε, άρα ήταν πολυμαθής.

Σηκωθήκαμε και βγήκαμε έξω. Όσο αυτοί πλησίαζαν τόσο αναγνώριζα τους 3 από τους 4. Ήταν ο Four, η Tris και ο Peter. Τότε ήταν που έχασα όλες μου τις ελπίδες για τον Eric.

"Ο Eric;" ρωτήσα όταν σταμάτησαν μπροστά μας.

"Δεν ξέρω." απάντησε ο Four σιγανά. "Συγνώμη Jess."

Τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα και ο Jeffrey με έβαλε βαθιά στην αγκαλιά του. Έκλαιγα. Έκλαιγα όλη μέρα. Όλοι ήταν στο πλευρό μου.

Πέντε μέρες μετά, καθόμουν με το Peter και την Maggie στην τραπεζαρία. Δεν ακουγόταν τίποτα έκτος από την Jeanine που μέσω μιας οθόνης μίλαγε σε όλες της φατρίες.

"Ειρήνη... Πολύ καιρό πριν... Πριν οι ιδρυτές καθιερώσουν την σπουδαία μας πόλη, ο κόσμος μας ήταν ανούσιος. Ένα ιδανικό άπιαστο σαν όνειρο... Τώρα, 200 χρόνια μετά, είμαστε η ζωντανή απόδειξη ότι η ειρήνη αυτή μπορεί να επιτευχθεί. Ο λόγος γι'αυτό είναι φυσικά, το σύστημα των φατριών. Πολυμάθεια, Γενναιότητα, Ομόνοια, Ειλικρίνεια, Αυταπάρνηση... Χωρίζοντας τα άτομα με βάση την προσωπικότητα και την συμπεριφορά, δημιουργήσαμε μια κοινωνία, όπου κάθε φατρία παίζει κρίσιμο ρόλο στην διατήρηση της κοινωνικής τάξης. Αλλά, πλέον, η αρμονία που πετύχαμε δέχεται επίθεση από μια μικρή, αλλά επικίνδυνη ομάδα που τις αποκαλούμε αποκλίσεις." έκανα μια ειρωνική γκριμάτσα και συνέχισα να παρακολουθώ. "Αποτελούν, πραγματικά βδελύγματα (οτιδήποτε προκαλεί αποστροφή) της ανθρωπότητας. Αντάρτες, που προκαλούν και είναι ανεξέλεγκτοι. Πριν 5 μέρες, μια ομάδα αποκλίσεων, μεταμφιεσμένοι ατρόμητοι, εισέβαλε στο τομέα της αυταπάρνησης. Προφανής προσπάθεια για να καταρρεύσει το σύστημα, κάνοντας επίθεση στην φατρία των πιο τιμίων. Οι αποκλίσεις απεχθάνονται το σύστημα, αφού δεν μπορούν να προσαρμοστούν σε αυτό. Οι τελευταίες φήμες, για παράδειγμα, σχετικά με το ότι εγώ ήμουν με κάποιο τρόπο, πίσω από την επίθεση στην φατρία της αυταπάρνησης αποτελεί απλά μια προπαγάνδα των αποκλίσεων. Οι προσπάθειες μου είναι να φέρω αυτούς τους φυγάδες, ενώπιον της δικαιοσύνης. Ως επικεφαλής του συμβουλίου των αρχηγών, επιβάλλω στρατιωτικό νόμο, που θα ισχύει μέχρι κάθε απειλή της ασφάλειας μας να εξαλειφθεί. Εμείς είμαστε ότι έχει απομείνει από την ανθρωπότητα. Το τείχος που περικυκλώνει την πόλη μας, μας προστατεύει από οτιδήποτε γύρω μας αποτελεί πιθανότητα καταστροφής, αλλά είναι καθήκον μας να αντιταχθούμε σε κάθε απειλητικό στοιχείο και από μέσα. Διότι, αν είμαστε η τελευταία ελπίδα της ανθρωπότητας, η ειρήνη δεν είναι ένα απλό ιδανικό, αλλά καθήκον... Και υποχρέωση μας να πάρουμε θέση απέναντι στον ένα και πραγματικό μας εχθρό... Τις αποκλίσεις." τελείωσε η Jeanine και ένιωσα αμέσως ότι κάποιος με κοιτάει επίμονα.

Γύρισα αμέσως και είδα τον Eric να στέκεται στην είσοδο της τραπεζαρίας.

"Eric..." φώναξα και έτρεξα προς το μέρος του.

Πήδηξα πάνω του και αφού τύλιξα τα πόδια μου στην μέση του τον φίλησα με πάθος. Με ακούμπησε στον τοίχο για να μην πέσουμε. Δάγκωσε τα χείλη μου για να αποκτήσει πρόσβαση στο στόμα μου και του την έδωσα αμέσως. Πέρασα τα χέρια μου στα μαλλιά του και άρχισα να τα ανακατεύω. Μετά από λίγο απομακρυνθήκαμε για να πάρουμε ανάσες.

"Και εγώ σ' αγαπώ." μου ψιθύρισε στο αυτί.

Χαμογέλασα γιατί κατάλαβα αμέσως σε τι αναφερόταν. Τον φίλησα ξανά.

"Καλώς ήρθες." ακούστηκε ο Four από πίσω μας.

"Γεια σου Four." είπε ο Eric καθώς έμπλεξε τα δάχτυλα του με τα δικά μου. "Γεια σας παιδιά." πρόσθεσε βλέποντας και τους υπόλοιπους. "Τώρα όμως θέλω να περάσω λίγο χρόνο με το κορίτσι μου." είπε και με τράβηξε.

Πήγαμε και καθίσαμε στην αρχή του δάσους οι δύο μας.

"Eric..." είπα διστακτικά.

"Τι έγινε;" με ρώτησε κοιτώντας με στα μάτια.

"Να είμαστε σχεδόν ένα μήνα μαζί και δεν ξέρω τίποτα για εσένα. Ούτε για το παρελθόν σου."

Το βλέμμα του σκοτείνιασε και πήρε μια λυπημένη έκφραση.

"Τι θέλεις να μάθεις;" με ρώτησε σιγανά.

"Ότι εσύ είσαι έτοιμος να μου πεις." δεν ήθελα να τον πιέσω.

"Δεν έχω πολλά να σου πω." ξεκίνησε. "Ήμουν 5 χρονών όταν κάποιος δολοφόνησε τους γονείς μου και την αδελφή μου, μπροστά στα μάτια μου. Μέχρι την μέρα της επιλογής εμένα με την Jeanine, αλλά ποτέ δεν τα πηγαίναμε καλά γιατί όταν έκλεισα τα 12 ήμουν πλέον σίγουρος ότι αυτή κρύβεται πίσω από την δολοφονία της οικογένειας μου. Έτσι αποφάσισα να αλλάξω τελείως ζωή και να κάνω μια καινούρια αρχή και γι'αυτό επέλεξα την γενναιότητα. Έγινα κακός, απρόσιτος και απόμακρος, γιατί φοβόμουν να μην πληγωθώ ξανά. Μέχρι που γνώρισα εσένα και όλα άλλαξαν. Έφερες τα πάνω κάτω στην ζωή μου. Με έκανες να νιώσω ότι αξίζω. Κάτι που εγώ δεν πίστεψα ποτέ για εμένα από τότε που έχασα την οικογένεια μου." είπε και τα μάτια του είχαν βουρκώσει.

Έβαλα τα χέρια μου στα μάγουλα του και τον κοίταξα μέσα στα μάτια.

"Αξίζεις Eric. Αξίζεις πολλά περισσότερα από όσα νομίζεις." του είπα και τον φίλησα.

"Σε ευχαριστώ. Σε ευχαριστώ που είσαι δίπλα μου. Σε ευχαριστώ που μπήκες στην ζωή μου. Σε ευχαριστώ, για όλα Jess." είπε μετά από λίγο.

Δεν είπα τίποτα. Απλά τον ξανά φίλησα. Σηκωθήκαμε και κατευθυνθήκαμε προς το σπίτι των γονιών μου. Άνοιξα την πόρτα και μπήκαμε μέσα.

"Μαμά, Μπαμπά..." καμία απάντηση. "Είναι κάνεις εδώ;" ρωτήσα αμέσως μετά.

"Ξέρεις τι σημαίνει αυτό εε;" με ρώτησε πονηρά ο Eric.

Πήδηξα πάνω του και άρχισα να τον φιλάω με πάθος. Ανεβήκαμε τις σκάλες και μπήκαμε στο δωμάτιο μου. Κλείδωσα την πόρτα και τον φίλησα ξανά. Με έριξε στο κρεβάτι και ήρθε από πάνω μου. Χωρίς καθυστέρηση του έβγαλα την μπλούζα και αυτός έβγαλε την δικιά μου. Άρχισε να με φιλάει σε όλο μου το σώμα. Έφτασε στην περιοχή μου και μου έβγαλε το παντελόνι. Έβγαλε και το δικό του. Είμασταν και οι δύο με τα εσώρουχα.

Ξεκούμπωσε το σουτιέν μου και μου το έβγαλε. Έπαιζε με το στήθος μου καθώς μου έδινε φιλιά σε όλο μου το πρόσωπο.

Το χέρι του κατέβηκε πιο χαμηλά στην περιοχή μου και με χάιδευε πάνω από το εσώρουχο. Ένιωθα την θερμοκρασία του κορμιού μου να αυξάνεται κατακόρυφα.

"E-Eric.." κατάφερα να πω.

"Τι θέλεις μωρό μου;" μου ψιθύρισε στο αυτί και ανατρίχιασα ολόκληρη.

"Κάντο τώρα... Σε παρακαλώ." είπα και τον φίλησα.

Έβγαλε το εσώρουχο μου και μετά το δικό του. Μπήκε μέσα μου αργά αργά. Έβγαλα μια δυνατή κραυγή ηδονής. Η ωθήσεις στην αρχή ήταν αργές αλλά μετά έγιναν πιο γρήγορες. Μετά από λίγο τελειώσαμε μαζί και ξάπλωσε δίπλα μου. Του έδωσα ένα γλυκό φιλί στο στόμα και ακούμπησα το κεφάλι μου στο στέρνο του.

"Σ'αγαπώ!" είπα μετά από λίγο.

"Και εγώ σ'αγαπώ, μωρό μου."

Τέλος κεφαλαίου.

Ελπίζω να σας αρέσει.

Ωπ ποιος έγραψε ερωτική σκηνή; Ναι εγώ είμαι αυτή.

Τα λέμε λοιπόν σε ένα επόμενο κεφάλαιο.