Ταξιδεύαμε περίπου 4 ώρες όταν η φατρια της ομονοιας άρχισε να φαίνεται στον ορίζοντα. Ετοιμαστήκαμε και ένας ένας κατεβήκαμε, πηδώντας έξω από το τραίνο. Είχα γίνει τόσο καλή σε αυτό που κατάφερα να προσγειωθώ όρθια στο έδαφος, σε αντίθεση με τους φίλους μου, που η πρόσκρουση ήταν λιγάκι επώδυνη.

Τρέξαμε για λίγο μέσα στο δάσος μέχρι που φτάσαμε στην είσοδο της ομόνοιας. Ως πρώην μέλος αυτής, άνοιξα την πόρτα και κατευθύνθηκα προς το γραφείο της Johanna, με τους υπόλοιπους να με ακολουθούν.

"Γειά σας!" είπε η Johanna όταν μας είδε. "Τι θα μπορούσα να κάνω για εσάς, φίλοι μου;" ρώτησε αμέσως.

"Μας έστειλε ο Eric." είπα και ένα ζεστό χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο της.

"Ααα ναι... Ξέρω." απάντησε αυτή. "Εσύ πρέπει να είσαι η Jess. Θα μείνετε μαζί με τους γονείς σου στο παλιό σου σπίτι, αλλά θα χρειαστεί όλοι σας να αλλάξετε ρούχα και να ντυθείτε σαν τα μέλη της ομόνοιας." συνέχισε γλυκά και μας έδωσε στον καθένα μας μερικά ρούχα. "Αύριο το πρωί θα σας συναντήσω εδώ για να σας πω τι θα κάνετε. Ξέρετε δεν μπορείτε να μείνετε έτσι εδώ και απλά να κάθεστε."

"Σε ευχαριστούμε Johanna!" είπε η Maggie και φύγαμε από εκεί.

Φτάσαμε έξω από το σπίτι μου και χτύπησα την πόρτα αμήχανα. Η μητέρα μου, άνοιξε την πόρτα και με αγκάλιασε σφιχτά. Χαμογέλασε στους υπόλοιπους και μας έκανε νόημα να μπούμε.

"Δεν χρειάζεται να μου πείτε τίποτα. Η Johanna με ενημέρωσε πλήρως." πήρε τον λόγο η μητέρα μου, αφού μας έβαλε να φάμε. "Λοιπόν, τι ακριβώς ετοιμάζει η Jeanine;"

"Τι ακριβώς δεν ξέρουμε..." ξεκίνησε η Maggie.

"Ξέρουμε μόνο ότι έχει φτιάξει έναν όρο, ώστε να ελέγχει το μυαλό των ανθρώπων και ότι ίσως, αυτή την στιγμή που μιλάμε η αυταπάρνηση να έχει καταστραφεί ολοσχερώς." την διέκοψα αμέσως.

Η Maggie μου έριξε ένα βλέμμα γεμάτο περιέργεια, αλλά δεν είπε τίποτα άλλο. Φάγαμε και μετά ανεβήκαμε πάνω στο δωμάτιο μου για να αλλάξουμε.

"Γιατί δεν είπες στην μητέρα σου για τις αποκλίσεις;" ρωτήσε αμέσως ο Alex.

"Όσο λιγότερα ξέρουν τόσο λιγότερο κινδυνεύουμε." του απάντησα χαμογελώντας.

"Δεν εμπιστεύεσαι τους γονείς σου;" ρωτήσε ο Jeffrey χαμηλώνοντας την φωνή του, γιατί διάφοροι θόρυβοι ακούγονταν απ'έξω.

"Δεν είναι αυτό." του είπα σιγανά. "Απλά δεν μπορώ να είμαι σίγουρη για τίποτα πλέον."

"Έχεις δίκιο." είπε η Maggie και με αγκάλιασε. "Ας συζητήσουμε κάτι άλλο τώρα. Τι έγινε χθές με τον Eric;" αμέσως όλοι γύρισαν και με κοίταξαν.

"Τίποτα!" ψιθυρίζω κοκκινίζοντας.

"Και τότε τι ήταν αυτό το πρωινό; Εσύ με την μπλούζα του και αυτός μόνο με το εσώρουχο;" ρωτήσε ο Alex.

"Εσύ να κοιτάς την δουλειά σου." του λέω και καλά θυμωμένη. "Ποτέ σκόπευες να μου πεις ότι σ'αρέσει η Maggie; Η μάλλον όχι ποτέ σκοπεύατε να μου πείτε ότι τα έχετε;"

Κανένας από τους δύο δεν μίλησε.

"Και για να σας λύσω την απορία." συνέχισα γελώντας. "Εγώ και ο Eric το κάναμε."

Και οι 4 με κοίταξαν αμέσως, παρατώντας ότι έκαναν.

"Όταν λες το κάνατε; Εννοείς κανονικά;" πήρε το λόγο ο Matt.

"Yep. Όπως το κάνει όλος ο κόσμος. Γιατί σας φαίνεται περίεργο; Είναι απόλυτα φυσιολογικό." συνέχισα να χαμογελάω, ενώ οι άλλοι με κοίταζαν σαν χάνοι. "Θα με κοιτάτε για πολύ ακόμα έτσι;"

"Εμμ... Όχι... Βασικά... Πως νιώθεις;" με ρώτησε ο Jeffrey.

"Υπέροχα." απάντησα στην σκέψη των χθεσινών γεγονότων.

....

Την επόμενη μέρα το πρωί φορέσαμε τα ρούχα που μας είχε δώσει η Johanna και την συναντήσαμε στην είσοδο του γραφείου της.

"Καλημέρα." είπα με ένα χαμόγελο όταν την είδα.

"Καλημέρα." απάντησε στον ίδιο τόνο. "Ορίστε οι δουλειές σας." συνέχισε δίνοντας μας ένα χαρτί και φεύγοντας.

"Αυτό ήταν λίγο αγενές." μου ψιθύρισε η Maggie.

"Είναι στις κακές της σήμερα. Είναι κάτι που συμβαίνει συχνά. Μην την παρεξηγείς." πρόσθεσα στο ίδιο τόνο. "Λοιπόν, τι θα κάνετε εσείς;" γύρισα προς τα αγόρια.

"Εδώ λέει ότι πρέπει να βοηθήσουμε τον πατέρα σου και μερικούς άλλους με τα ξύλα." είπε ο Matt. "Και εσείς;"

"Εμείς θα φροντίσουμε τα άλογα!" του απάντησε η Maggie ενθουσιασμένη. "Δεν ήξερα ότι έχετε άλογα."

"Τώρα το έμαθες." γέλασα. "Πάμε να στα δείξω έλα. Ίσως βρούμε και την Flirt. Ήταν το άλογο μου όταν ζούσα εδώ."

Αφήσαμε τα αγόρια και κατευθυνθήκαμε προς τους στάβλους.  Η Maggie μόλις είδε τα άλογα τσίριξε σαν τρελή από την χαρά της και εγώ γέλασα με την ψυχή μου. Αρχίσαμε να τα ταΐζουμε και να παίζουμε μαζί τους.

Έκανα μια βόλτα ανάμεσα τους και σταμάτησα μπροστά σε ένα κάτασπρο άλογο.

"Flirt." φώναξα καθώς την είδα και της  χάιδεψα το λαιμό και εκείνη πήδηξε στα δύο της πόδια χαρούμενη. "Θα τα καταφέρεις μόνη σου; ρωτήσα την Maggie και μου έγνεψε θετικά. "Θέλω να πάω μια βόλτα την Flirt." πρόσθεσα.

Της έβαλα την σέλα και της πέρασα τα χαλινάρια. Πήδηξα πάνω της και αφού την χάιδεψα λίγο στο λαιμό, αυτή ξεκίνησε. Έκανα μια μεγάλη βόλτα στο δάσος γύρω από την ομόνοια και την γύρισα πίσω.

Η Maggie είχε ήδη τελειώσει με το τάισμα των αλόγων και εγώ της χαμογέλασα καθώς έβαλα στην Flirt να φάει.

"Θα μου δείξεις;" με ρωτάει.

"Τι;" την κοίταξα απορημένη.

"Πως να ιππεύω."

"Ναι φυσικά. Θέλεις να σου κάνω ένα μαθηματάκι  αύριο."

"Φυσικά και θέλω. Είσαι η καλύτερη." λέει και με αγκαλιάζει.

Βγαίνουμε μαζί από τον στάβλο και αφού πλύνουμε τα χέρια μας στην βρύση πάμε στην τραπεζαρία.

Αφού πάρουμε το φαγητό μας καθόμαστε σε ένα τραπέζι μαζί με τα αγόρια.

"Άντε καλή μας όρεξη." είπε ο Matt.

Εκείνη την στιγμή ήταν που συνειδητοποίησα το ποσό μου λείπει ο Eric. Το στομάχι μου είχε γίνει κόμπος και τίποτα δεν κατέβαινε κάτω. Η Maggie με κοίταξε συμπονετικά λες και ήξερε τι σκεφτόμουν.

"Θα έρθει. Θα δεις." μου λέει και εγώ της χαμογέλασα.

Τέλος κεφαλαίου.

Ελπίζω να σας αρέσει.

Τα λέμε στο επόμενο.