Επέστρεψα στον κοιτώνα και βρήκα τους άλλους να έχουν μαζέψει ήδη τα πράγματα τους. Έκανα ακριβώς το ίδιο. Πέταξα όπως όπως μερικά ρούχα μέσα στο σακίδιο μου και το έχωσα κάτω από το κρεβάτι.

Τρεις ώρες αργότερα μας φώναξαν όλους στην τραπεζαρία για να μας ανακοινώσουν τα αποτελέσματα. Ο Eric ήταν και αυτός εκεί. Τον κοίταξα και του χαμογέλασα χωρίς να φοβάμαι πλέον αφού ότι και να γίνει δεν είμαι πια μαθητευόμενη.

"Όλοι ακούστε με." είπε ο Max και μια νεκρική σιγή απλώθηκε στον χώρο. "Συγχαρητήρια σε όλους που καταφέρατε να φτάσετε μέχρι εδώ, αλλά τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα. Πέντε από εσάς θα είναι αναγκασμένοι να μας αποχαιρετήσουν από στιγμή σε στιγμή. Λοιπόν Eric, θες να μας πεις τα ευχάριστα; Τούς 10 καλύτερους;"

"Ναι φυσικά." απάντησε ο Eric. "Πρώτη είναι η Tris με χρόνο 5 λεπτά, Ακολουθεί η Jess με 9 λεπτά, ο Edward με 11, η Maggie με 12, ο Peter με 14, ο Jeffrey με 15, ο Mat με 18, ο Alex με 19,   η Mel με 20 και ο Jace με 23 λεπτά. Οι υπόλοιποι μπορείτε τώρα να πάτε να δείτε τις θέσεις σας." είπε και ήρθε προς το μέρος μας. "Συγχαρητήρια." μου λέει και με φυλάει με πάθος, αφού πλέον δεν είχαμε τίποτα να κρύψουμε.

Ανταποδίδω το φιλί μας και τον κοιτάω βαθιά μέσα στα μάτια.

"Αύριο το πρωί θα πρέπει να φύγετε..." μου ψιθυρίζει στο αυτί καθώς με έχει αγκαλιά.

"Γι' αυτό θέλω να περάσω την σημερινή μέρα μόνο μαζί σου, ή ότι έχει μείνει από αυτή τέλος πάντων." του λέω γλυκά.

Με παίρνει από το χέρι και ανεβαίνουμε στο διαμέρισμα του. Ανοίγει την πόρτα και μπαίνουμε μέσα. Αρχίζει και με φιλάει σαν να μην υπάρχει αύριο. Κάνω και εγώ το ίδιο.

"Πηδά!" μου λέει και τυλίγω τα πόδια μου γύρω από την μέση του, ενώ τα χέρια που πειράζουν τα μαλλιά του.

Μας πηγαίνει στο υπνοδωμάτιο του και με ξαπλώνει στο κρεβάτι του, ενώ έρχεται από πάνω μου και με κοιτάει στα μάτια. Μετά από λίγο επιτίθεται στον λαιμό μου και αφήνει υγρά φιλιά, καθώς βγάζει το τζακετ του.

Με τα χέρια μου του βγάζω την μπλούζα του και χαϊδεύω το σώμα του απαλά.

"Σ'αρέσει μωρό μου;" ψιθυρίζει στο αυτί μου και με κάνει να ανατριχιάσω.

"Πολύ!" απαντάω και αφού τον γυρίσω ώστε να είναι αυτός από κάτω αρχίζω να του αφήνω φιλιά σε όλο του το σώμα, ξεκινώντας από το στόμα.

Αυτό που ακολούθησε ήταν κάτι πρωτόγνωρο για εμένα, αλλά ήταν μια υπέροχη εμπειρία.

Την επόμενη μέρα το πρωί ξύπνησα στην αγκαλιά του Eric. Αυτός κοιμόταν ακόμα και έκατσα να τον χαζεύω παίζοντας με μια τούφα από τα μαλλιά του που πέταγε.

Η χθεσινή νύχτα ήρθε στο μυαλό μου και ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο μου. Ο Eric άνοιξε τα μάτια του και με κοίταξε. Μου χαμογέλασε γλυκά.

"Καλημέρα μωρό μου!" είπε και με φίλησε.

"Καλημέρα." απάντησα μετά.

Η πόρτα του διαμερίσματος άρχισε να χτυπάει επίμονα. Ο Eric φόρεσε γρήγορα το μποξεράκι του και πήγε να ανοίξει. Έβαλα και εγώ τα εσώρουχα μου και έριξα από πάνω μου μια μπλούζα του Eric και πήγα να δω ποιος είναι.

Όταν η πόρτα άνοιξε είδα την Maggie και τους υπόλοιπους με τα σακίδια στον ώμο. Ο Eric έκανε στην άκρη για να περάσουν.

"Συγνώμη αν διακόψαμε κάτι." είπε ο Mat όταν είδε ότι ο Eric ηταν με το εσώρουχο και εγώ μόνο με μία μπλούζα του.

Στην σκέψη της χθεσινής νύχτας χαμογέλασα ξανά. Η Maggie μου έριξε ένα βλέμμα όλο νόημα και εγώ της χαμογέλασα ελαφρώς.

"Όλοι είναι μαζεμένοι στο χωλ.
Είναι ώρα να την κάνουμε. Αν το σχέδιο ισχύει ακόμα." είπε ο Jeffrey δίνοντας μου το σακίδιο μου.

"Φυσικά και ισχύει. Δώστε μας μισώ λεπτό να ντυθούμε." είπε ο Eric και μαζί πήγαμε πίσω στο υπνοδωμάτιο.

Φόρεσα μία μαύρη φόρμα με μία σκούρα γκρι, σχεδόν μαύρη μπλούζα,  το μαύρο δερμάτινο τζακετ μου και τα αθλητικά μου. Σιγά μην πηδάω, εγώ,  μέσα έξω στα τρένα με τζιν και μποτάκια.

"Θα έρθεις μαζί μας τελικά;" ρωτήσα καθώς επιστρέψαμε στο σαλόνι.

"Οχι." είπε αμέσως. "Θα σας συνοδεύσω μέχρι την έξοδο για να είμαι σίγουρος ότι θα είστε ασφαλείς.  Θα πάτε στην Ομόνοια. Να πείτε στην Johanna ότι σας έστειλα εγώ. Θα καταλάβει." είπε ο Eric καθώς κατεβαίναμε τις σκάλες για την δεύτερη έξοδο.

Ένας φρουρός φύλαγε. Ο Eric μας κάνει νόημα να κρυφτούμε και πάει προς το μέρος του.

"Γεια σου Jamie." είπε στο φρουρό.

"Οοο... εμμ... Γεια σου Eric." απάντησε αυτός τελικά. "Έγινε κάτι;"

"Ναι.." είπε ο Eric και η φωνή του έγινε πιο βαριά. "Νομίζω οι εντολές ήταν πολύ ξεκάθαρες. Τι ακριβώς δεν κατάλαβες από το ότι θα έπρεπε να είσαι στο χωλ σήμερα το πρωί στις 9."

"Μα... Μα δεν μπορώ να αφήσω την έξοδο αφύλακτη." είπε αυτός με δισταγμό.

"Και αποφάσισες να αψηφήσεις τίς εντολές του Max και τις δικές μου; Άλλωστε αν είχες λίγο μυαλό θα είχες καταλάβει ότι είναι αδύνατον να φύγει κάποιος, αφού θα είναι όλοι στο χωλ. Ηλίθιε." φώναξε ο Eric και όλοι αναπηδήσαμε στις θέσεις μας. "Τι επόμενη φορά θα έχει συνέπειες. Φύγε τώρα πήγαινε." ο φρουρός πέρασε από δίπλα μας με σκιμένο το κεφάλι. "Βγείτε." είπε ο Eric και όλοι πήγαμε κοντά του. "Στην γωνία είναι ο σταθμός. Πηγαίνετε μην χάσετε το τραίνο."

Τον πλησίασα του έκανα μια αγκαλιά και τον φίλησα. Οι υπόλοιποι είχαν ήδη αρχίσει να τρέχουν.

"Μπορεί να είναι ακόμα νωρίς αλλά νομίζω ότι σ' αγαπώ." του είπα στο αυτί και εκείνος κοκκάλωσε.

Δεν περίμενα απάντηση και άρχισα να τρέχω γιατί ο ήχος του τρένου άρχισε να ακούγεται δυνατά. Πήδηξα πάνω σε ένα βαγόνι και άνοιξα την πόρτα. Οι υπόλοιποι μπήκαν και αυτοί μέσα και με γρήγορο ρυθμό αρχίσαμε να απομακρυνόμαστε από την γενναιότητα.

Τέλος κεφαλαίου...

Ελπίζω να σας αρέσει...

Θα ήθελα να ζητήσω ένα μεγάλο συγνώμη αλλά λόγω πολλών υποχρεώσεων θα ανεβαίνουν κεφάλαια όταν είναι έτοιμα. Δεν έχω πια το προνόμιο του χρόνου να γράφω όλη μέρα και η έμπνευση μου τον τελευταίο καιρό έχει εξαφανιστεί γι' αυτό το βιβλίο.

Θα προσπαθώ να ανεβάσω τουλάχιστον μία φορά στις 2 εβδομάδες κεφάλαιο αλλά δεν υπόσχομαι τίποτα