dipagi yang mendung, ariel menoleh melihat jungkook yang terbaring elok diatas katil. dia melangkah mendekti pintu balkoni yang ditutupi dengan langsir

dia sedaya upaya bergerak dengan langkah yang kuat walaupun di sendiri tahu tak semua itu. perut kempisnya dipegang dan diusap lembut

pemandangan kota Seoul dilihat tanpa berkelip mata. telefon yang bergetar menyentak lamunan dan terus saja menjawab panggilan itu tanpa menunggu lama

"comment vas-tu avec l'enfant qui vit encore dans ton ventre?"

"sois juste en bonne santé, ne t'inquiète pas pour moi. ce qui compte le plus, c'est l'efficacité de nos plans"

"je veux savoir quels sont vos projets en tête. voulez-vous continuer ou attendre en premier?"

"soyez patient d'abord, mon mari est toujours en deuil de la 'mort' de son amant." disebalik langsir yang berterbangan kerana ditiup angin, ariel mengambil kesempatan disitu untuk menjeling.

sesudah itu dia memeluk tubuh dan membetulkan posisinya. seperti sedang bergayut dengan lelaki, dia sengaja mendudukkan diri dibuai yang berada diluar dengan senyuman sinis termuncul pada bibir

"tu ne veux pas servir ton mari? il a peut-être besoin de votre corps maintenant" ariel menggulingkan anak mata dan mengeluh

"tout est pour votre sécurité" sambung perempuan yang berada dalam talian itu. ariel mula bangun dan melangkah masuk

"eh bien, après tout, jungkook dort toujours et j'ai pensé que je devrais être à côté de lui"

"soyez prudent ariel. prenez soin de vos pas"

belum sempat ariel membalas, panggilan itu terlebih dahulu dimatikan. ariel mendudukkan dirinya dibirai katil. wajah jungkook diusap tanpa disentuh

riak wajahnya seratus peratus berubah.

"jungkook, bangunlah" pintanya lembut dibalas dengan cengkaman pada tangan secara mengejut

kelopak mata yang sembab terbuka dengan riak wajah yang membeku

"sa-saya tak tahu apa yang terjadi pada awak. malam tadi ada orang tekan loceng rumah dan bila saya nak keluar dari bilik, saya terkunci dari luar--"

"jadi macam mana kau keluar ? pintu tu tak boleh terkunci dari luar kecuali berangga." disitu ariel sudah mati kata. kenapa jungkook menjadi bijak selepas bangun tidur ?

"selalunya orang jadi bodoh sekejap lepas bangun tidur" gumamnya didalam hati sementara otak masih memikir alasan bernas

"awak nak tahu saya buat macam mana ?" jungkook mula membangkitkan dirinya dan menyandar. anak mata memandang wajah mulur ariel

"biarlah aku yang bodoh pagi ni" gumamnya sekali lagi

"kau fikir apa ?" ariel tersentak dan tersengih. dia menggerakkan badannya dan mula duduk diatas peha jungkook

kini, ariel terpaksa bermain peranan supaya jungkook tak mengesyaki apa-apa terutama macam mana dia keluar dari bilik tu sedangkan apa yang jungkook kata tadi memang betul

sudahlah kau duduk sorang dalam rumah lepastu, kau kata boleh keluar sedangkan bilik kau dimangga dari luar ?

"sa-saya cuma.."ariel sengaja menggantung ayat. tangannya mengusap bidang dada jungkook

"awak buaya yang bijak, mesti awak dah dapat jawapan macam mana saya keluar dari bilik ni kan ?" anak mata ariel yang melihat halkum jungkook bergerak lagi tadi kini naik menenung empunya jungkook

"kenapa kau jadi macam ni ? salah makan ubat ?" jungkook berkata sejurus merasa tak sedap hati memandangkan ariel sudahpun tersenyum sinis

tangannya memeluk leher jungkook bagi merapatkan lagi tubuh mereka. gadis itu menyembam wajah pada leher jungkook

"kau sengaja goda aku sebegini supaya aku boleh lupakan jimin dan ubah rancangan aku ?" ariel menaik wajah dan memandang jungkook pelik

"rancangan apa ? awak rancang apa selama ni ?"

"ta-tak ada apa" jungkook termakan dengan reaksi ariel. gadis itu semakin mengesot merapatkan badannya. perlahan-lahan tangan jungkook melingkari pinggang ariel

"awak tak suka saya tapi awak mahukan saya. saya cuba jadi perempuan yang awak inginkan jungkook" luah ariel tanpa memandang jungkook yang selamba meletakkan dagu diatas kepala ariel

"sa-saya berubah sebab saya tak nak awak seksa saya. saya bukan binatang jungkook"

"saya cuba jungkook walaupun saya terpaksa. tapi saya tau hati awak buka untuk saya" ariel melepaskan tangan yang melingkari leher jungkook.

dia mahu bangun dari situ dan berlalu tetapi niatnya terganggu.

"peluk aku, duduk sini sampai aku suruh kau pergi" belakang badan ariel ditolak kuat menyebabkan ariel membuat wajah menyampah dibalik semua itu.

dia hanya mendiamkan diri dan menyembam wajah.

"jimin mungkin dah mati, tapi tak bermakna semua ni akan berakhir, sayang"