Josephine's POV

"Αχ Νατ, σε ευχαριστώ πολύ που ήρθες να με πάρεις και να πάμε μαζί στην εταιρεία. Σήμερα αρχίζουν τα γυρίσματα και δεν πρέπει να καθυστερήσω με τα μέσα μεταφοράς" της λέω και αφήνω τα πιάτα στον νεροχύτη.

"Κανένα πρόβλημα. Μπορώ να το κάνω κάθε μέρα, μέχρι να πάρεις δικό σου αμάξι. Απλά νομίζω πρέπει να ελέγξεις αν έχει λήξει η άδεια σου πρώτα" μου λέει, καθώς εγώ τρέχω να μαζέψω λίγο το σπίτι, αφού χθες δεν πρόλαβα να το κάνω όλο. Τελειώνω και βάζω τα πράγματα μου μέσα στην τσάντα μου.

"Έτοιμη! Πάμε;"

"Εμ... Ζοζεφίνα, μήπως ξεχνάς κάτι;" με ρωτάει με ύφος, δείχνοντας με. Κοιτάζω προς τα κάτω και... Ο Χριστός και η Παναγία! Φοράω ακόμα πιτζάμες! Ωχ όχι!

"Γαμώτο! Σε πέντε λεπτά θα είμαι έτοιμη!" της φωνάζω και πριν πάρω κάποια απάντηση, κλείνω την πόρτα του δωματίου μου και ανοίγω την ντουλάπα. Χωρίς να χάσω χρόνο, φοράω ένα cigarette pant - είναι στην μόδα αυτήν την περίοδο άλλωστε - σε μαύρη απόχρωση, βάζω μια ένα άσπρο μπλουζάκι, χωρίς σχέδια και στο τέλος, προσθέτω ένα μακρύ σακάκι, χρώματος μπεζ. Βάζω τις μπαλαρίνες μου και πρωτού επιστρέψω μέσα, φτιάχνω λίγο τον γιακά, κοιτώντας τον εαυτό μου στο καθρέφτη του μπάνιου. Χρησιμοποιώ μόνο ρουζ, λίγες στρώσεις κραγιόν... Και είμαι πανέτοιμη!

Αχ, είμαι πολύ ενθουσιασμένη για σήμερα! Μπαίνω κανονικά στην δράση και επιτέλους, θα παρακολουθήσω την δημιουργία μιας ταινίας από κοντά. Πάντα απορούσα πως είναι πίσω από τις κάμερες. Ή πως είναι οι αντιδράσεις των ηθοποιών στο σετ, όπως και των ανθρώπων που παρακολουθούν την όλη διαδικασία. Και σήμερα, θα γίνω και επίσημα κομμάτι αυτού του... Κόσμου. Ανυπομονώ να συνεργαστώ με όλους.

"Ηρθα!" της λέω, επιστρέφοντας στο σαλόνι.

"Ουάου! Είσαι μια θεά! Δεν έχω δει πολλές γυναίκες να φοράνε σακάκι! Κατάφερες να το συνδυάσεις τέλεια! Θα κάψεις καρδιές κολλητούλα!" λέει με ενθουσιασμό και κοκκινίζω ελάχιστα. Γιατί μόλις τώρα... Σκέφτηκα ένα συγκεκριμένο άτομο και τα μάγουλα πήραν φωτιά;

"Εκτός... Και αν θες να κάψεις κάποια συγκεκριμένη" λέει μεταξύ σοβαρού και αστείου, ενώ τα χείλη της, σχηματίζουν ένα πονηρό χαμόγελο.

"Δεν θέλω να κάψω καμία καρδιά. Θέλω απλώς να κάνω την δουλειά μου"

"Ναι είμαι σίγουρη. Ειδικά, μετά από όσα μου είπες πως συνέβησαν ανάμεσα σε εσένα και τον Σέργουντ πριν, λίγες μέρες"

"Δεν συνέβη κάτι! Απλώς..." πάω να πω, αλλά με διακόπτει, σηκώνοντας το χέρι της.

"Απλώς τι ρε Ζοζεφίνα; Σου την έπεφτε κανονικότατα. Μου σεξ δεν σου έκανε. Αν και... Το γεγονός ότι ζήτησε συγνώμη, είναι όντως περίεργο. Από όσο ξέρω, δεν το κάνει... Το έκανε σε εσένα, επειδή του αρέσεις!"

"Ρε πας καλά; Δεν υπάρχει περίπτωση να του αρέσω" της απαντάω και περνάω την τσάντα μου στον ώμο μου.

"Ναι αλλά σου αρέσει εσένα"

"Άλλο αυ–" πάω να ξεστομίσω, αλλά τελευταία στιγμή, βάζω το χέρι μου στο στόμα μου, απαγορεύοντας του να πει κάτι άλλο.

"Άρα έχω δίκιο! Τον θες κα πολύ μάλιστα" μου λέει και βγάζω τα κλειδιά από την τσάντα μου, προσπαθώντας να σκεφτώ κάποια καλή απάντηση.

"Λυπάμαι Νατ, αλλά σε αντίθεση με εσένα, ψάχνω σταθερότητα και σιγουριά. Κάποιον που θα νιώσει ότι και εγώ για εκείνον. Κάποιον... Όχι σαν τον Σέργουντ!"

"Δηλαδή μου λες ότι δεν σου άρεσε ούτε στο ελάχιστο ο τρόπος που σε κοίταζε ή που σε άγγιζε; Εσύ η ίδια μου είπες άλλωστε πως δεν μπορούσες να πάρεις ανάσα και ένιωσες κάτι πρωτόγνωρο"

"Από... Από το σοκ ήταν!" της απαντώ και κάνει facepalm, ως ένδειξη αγανάκτησης.

"Πάμε γιατί θα αργήσουμε" Ξεφυσάω και την ακολουθώ έξω από το σπίτι μου.

[...]

"Καλλυντικά και σύνεργα για το μαλλί.. Έτοιμα!" μου λέει και βάζω τα ρούχα στις κρεμάστρες. Σε λίγο, θα βρίσκονται εδώ οι ηθοποιοί για να ξεκινήσουμε.

"Ελπίζω να εγκρίνεις τις ιδέες μου για το μακιγιάζ και για τα χτενίσματα. Πιστεύω θα ταιριάζουν τέλεια με τα ρούχα. Ή τουλάχιστον, έτσι σκέφτηκα με βάση τα σχέδια που μου έδωσες" λέει διστακτικά. Αν και δεν είναι σωστό, γελάω λίγο με τις αντιδράσεις της. Όταν αγχώνεται... Γίνεται άλλος άνθρωπος.

"Μην ανησυχείς, αφού τα έκανες εσύ, θα είναι σίγουρα εξαιρετικά"

"Ρε συγνώμη. Απλά... Όλα αυτά, πρέπει να πάρουν έγκριση από εσένα"

"Θα δούμε πως θα πάνε οι πρώτες σκηνές και το συζητάμε ξανά μετά"

Κάποιος ανοίγει την πόρτα και μας λέει πως ο Σέργουντ θέλει να μας μιλήσει πριν ξεκινήσουμε. Με την Νατάσα, παίρνουμε το ασανσέρ για να πάμε στο ισόγειο. Μόλις φτάσουμε, κατευθυνόμαστε στο αμφιθέατρο, όπου μας περιμένει εκεί, με την γραμματέα του να στέκεται δίπλα, κρατώντας ένα σημειωματάριο. Η Νατάσα με τραβάει μπροστά, με την δικαιολογία πως πρέπει να ακούσουμε προσεχτικά τα όσα θα πει. Ξέρω όμως πολύ καλά, πως το κάνει γιατί της έχει καρφωθεί η ιδέα πως... Μου αρέσει και πως έχω αισθήματα για αυτόν. Φυσικά και δεν ισχύει κάτι τέτοιο... Σωστά;

"Καλημέρα σας και ευχαριστώ που ήρθατε όλοι σας. Ξέρω πως σας φαίνεται περίεργο να κάνω μια τέτοια συνάντηση για πρώτη φορά. Αλλά θέλω να ξέρετε πως για ακόμα μια φορά, πιστεύω πως θα το κάνουμε σωστά. Όχι μόνο επειδή συνεργαζόμαστε άψογα, αλλά και γιατί αυτήν την φορά, έχουμε κοντά ένα νέο, ικανό μέλος. Δεσποινίς Ράινχαρτ, θα μου κάνετε την τιμή να ανεβείτε πάνω;" ρωτάει και όλα τα βλέμματα στρέφονται πάνω μου. Κοιτάζω γύρω μου αμήχανα και από το πουθενά... Τα μάτια μας συναντιούνται.

Αισθάνομαι λες και μου έχουν κοπεί τα πόδια. Δεν μπορώ να αρθρώσω λέξη και τα μάγουλα μου, κοκκινίζουν για μια ακόμη φορά.

"Ζοζεφίνα πήγαινε!" ακούω την Νατάσα να μου ψιθυρίζει, σπρώχνοντας με. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και ανακτώντας τον έλεγχο του κορμιού μου, πάω προς το μέρος του.

"Ζοζεφίνα Ράινχαρτ, είμαι σίγουρος πως δεν θα μας απογοητεύσετε. Πιστεύω σε εσάς και ξέρω ότι θα βάλε τα δυνατά σας... Για το καλό της εταιρείας" Μου χαμογελάει και χωρίς να το σκεφτώ, κάνω το ίδιο. Δεν ξέρω βέβαια τι να περιμένω. Και αν... Κάνει ξανά κάποια κίνηση, σαν και αυτήν πριν λίγες μέρες; Παραλίγο να ενδώσω... Και αυτό είναι κάτι που κάνω, μετά από πάρα πολύ σκέψη. Όταν είμαι όμως κοντά σε αυτόν τον άντρα, η λογική μου πάει περίπατο. Αν λοιπόν με προσεγγίσει ξανά με τέτοιον τρόπο... Εγώ πως πρέπει να αντιδράσω;

"Είμαι σίγουρος πως θα τα πάμε καλά... Έτσι δεν είναι;" με ρωτάει, τείνοντας το χέρι του προς το μέρος μου.

"Ναι... Και εγώ αυτό νομίζω" του απαντάω, προσπαθώντας να διώξω την ανάμνηση του τι έγινε εκείνη την μέρα στο υπόγειο. Αλλωστε, δεν θα γίνει ξανά... Σωστά;

"Κύριε Σέργουντ, ήρθε η ώρα!" του φωνάζει η γραμματέας του χαμογελώντας και νιώθω κάτι να σπάει μέσα μου, και μόνο που την είδα να του χαμογελάει. Τι... Τι είναι αυτό τώρα;!

"Εντάξει ομάδα! Ας πιάσουμε δουλειά!"

Έλα Ζοζεφίνα! Ξέχνα οποιαδήποτε έλξη νιώθεις με αυτόν τον άντρα και βγες έξω να κάνεις το καλύτερο που μπορείς και να αποδείξεις την αξία σου!

Δεν υπάρχει τώρα γυρισμός και καθόλου χώρος για ενδοιασμούς...

Ξεκινάμε.

Γειά σας δελφινάκια μου🐬🐬🐬🐬🐬

Τι μου κάνετε; Ζητε το καλοκαίρι σας;

Έκανα την πρώτη δόση του εμβολίου σήμερα. Και μπορώ να πω... Πως έχω πεθάνει στον πόνο😂

Αλλά έπρεπε να το κάνω, για να προστατέψω αυτούς που αγαπώ. Και αυτό είναι από τα πιο σημαντικά πιστεύω στην όλη ιστορία με τον covid.

Anyway!

Πως σας φάνηκε το κεφάλαιο;

Η Ζοζεφίνα μας... Δίνει σημάδια, πως κάτι τρέχει😏
Και... Παραδέχτηκε πως υπάρχει έλξη!

Αλλά θα βρει ισορροπία, πιστεύω σε αυτήν!

Ο Αλεξάντερ; Θα μας το παραδεχτεί ποτέ;

Χλωμό το κόβω! 😜

Τι να ετοιμάσω για το επόμενο;
🤔🤔🤔😅😅😅

You will see!

Μέχρι τότε...

Peace✌️