Alexander's POV

"Νομίζεις πως επειδή έχεις φράγκα, μπορείς να ελέγχεις τον κόσμο; Φίλε έχεις φράγκα, αλλά εγώ είμαι ο βασιλιάς των δρόμων "

Η φωνή του με βγάζει από τον ύπνο που είχα πάρει τόση ώρα.

"Ε; Ναι ναι σίγουρα" του λέω μπας και τον πείσω πως όσα μου έλεγε τόση ώρα με νοιάζουν.

"Κοιμήθηκες;! Κοιμήθηκες την ώρα που μιλούσα;!" μου φωνάζει, καθώς κάνει μεγάλα βήματα προς το μέρος μου.

"Βασικά, κοιμήθηκα στην αρχή της συνάντησης μας. Απλά σε βαριέμαι" του απαντώ με ένα χαμόγελο και αμέσως με σημαδεύει με το όπλο του. Θεέ μου η σημερινή νεολαία...

"Τι σκατά άνθρωπος είσαι;!"

"Εξυπνος, δισεκατομμυριούχος, playboy, φιλάνθρωπος" του λέω με ένα πλατύ χαμόγελο.

Η απάντηση μου φαίνεται να τον εξοργίζει ακόμα περισσότερο, γιατί αρχίζει να πυροβολεί στον αέρα. Εγώ ατάραχος, βγάζω το μικρό μπουκαλάκι με το αλκοόλ από την τσέπη μου το βάζω μια γουλιά στο στόμα μου και ύστερα το πετάω κάτω.

"Λοιπόν, για να τελειώνουμε! Δεν έχω όλη την μέρα διαθέσιμη. Πες μου τι θες να τελειώσω από εδώ να πάω στις δουλειές μου" του λέω πολύ σοβαρά και με σημαδεύει ξανά.

"Θέλω όπλα! Αυτά που υποσχέθηκες! Αλλιώς -"

"Θα βάλω την γάτα μου να κλαίει. Μικρέ, άσε κάτω αυτό το νεροπίστολο"

Μου έχει εδώ ένα περίστροφο και νομίζει πως θα τρομάξω το μαλακισμένο! Δεν είναι η πρώτη φορά που με σημαδεύουν άλλωστε!

Πιέζει την σκανδάλη και άλλο.

"Θα σε-". Η φωνή του παύει απότομα, καθώς το επόμενο λεπτό πέφτει κάτω, ουρλιάζοντας από τον πόνο και στο οπτικό μου πεδίο, εμφανίζεται ο Κρις.

"Τι έκανες τόση ώρα; Πάλι σεξ έκανες;" τον ρωτάω και βάζει τα γέλια, κατεβάζοντας το όπλο.

"Δηλαδή εσύ τι θα έκανες αν δεν ήσουν εδώ;". Φτιάχνω καλύτερα στα μανίκια στο σακάκι μου. Από την τσέπη μου, βγάζω τα κόκκινα γυαλιά μου, με σκελετό λεπτό, σε χρώμα μαύρο.

"Σε αντίθεση με εσένα, εγώ δεν κάθομαι. Τρέχω μια εταιρεία, που παράγει ταινίες και σειρές. Οι μισές που παίζονται σε όλο τον κόσμο είναι δικές μου" του λέω βάζοντας τα γυαλιά μου.

"Κάποιος έχει καβαλησει το καλάμι" μου λέει ειρωνικά και σκύβει πάνω από το νεαρό, ο οποίος ακόμα μορφάζει.

Έλεος, μια σφαίρα στο ποδι του ρίξαμε! Δεν έπαθε και τίποτα! Εδώ άλλοι έχουν ζήσει από σφαίρα στο κεφάλι! Πολύ δράμα!

"Κανόνισε το Κρις. Εγώ πρέπει να γυρίσω στην εταιρεία, που ανάθεμα αν είναι κάποιος έξυπνος εκεί μέσα"

"Είσαι και εσύ μέσα σε αυτούς;" με ρωτάει ειρωνικά και αφού του ρίξω μια μούτζα, πάω προς το αμάξι μου. Ο οδηγός μου με βλέπει και ανοίγει την πόρτα για τα πίσω καθίσματα.

"Που σας πάω κύριε;" με ρωτάει καθώς βάζω την ζώνη μου.

"Στην εταιρεία" του απαντώ και ξεκινάει το αμάξι.

Με το που φτάνουμε έξω και βγαίνω από το αμάξι, οι δημοσιογράφοι με πλησιάζουν και αρχίζουν ξανά να πετάνε ερωτήσεις. Ερωτήσεις, τις οποίες έχω βαρεθεί να ακούω. Για αυτό και έχω πάψει να τους δίνω σημασία καιρό τώρα. Ακόμα δεν γύρισα στην Αμερική και πέφτουν πάνω μου σαν τα κοράκια.

Η φρουροί μου τους εμποδίζουν να φτάσουν περισσότερο κοντά μου και εγώ ετοιμάζομαι να περάσω το κατώφλι της εταιρείας.

"Κύριε Σέργουντ! Ποιά είναι τα σχέδια της εταιρείας για το μέλλον;" ακούω μια γυναικεία φωνή να με ρωτάει και κάνω νόημα στον φρουρό να πλησιάσει.

"Είναι όμορφη και σεξυ;" τον ρωτάω ψιθυριστά.

"Όμορφη δεν θα το έλεγα... Αλλά σεξυ και με το παραπάνω!" μου απαντά στον ίδιο τόνο και γυρνάω προς το μέρος της. Τα ξανθά μαλλιά της φτάνουν μέχρι τους ώμους της και έχει μπλε, μεγάλα μάτια. Την σκανάρω από πάνω μέχρι κάτω και έχω να κάνω μια ερώτηση ... Έκανε πλαστική πρόσφατα;

"Τα μελλοντικά σχέδια... Χμ... Νομίζω πως θα ήταν καλύτερα να τα λέγαμε στο γραφείο μου πάνω δεν συμφωνείτε;" την ρωτάω και μου γνέφει θετικά ενθουσιασμένα. Κάνω νόημα στον φρουρό μου να την αφήσει να περάσει και έχοντας την να με ακολουθεί, φτάνουμε στο ασανσέρ. Μπαίνουμε μέσα και πατάω το κουμπί για τον όροφο του γραφείου μου. Κάτι πάει να πει, αλλά ακουμπάω το δάχτυλο μου στο στόμα της. Είναι σαν να της λέω πως θα τα πούμε μόνο όταν το αποφασίσω εγώ.

Οι πόρτες ανοίγουν και η γραμματέας μου μας οδηγεί στο γραφείο μου. Ανοίγει την πόρτα και κάνω νόημα στην ξανθούλα να περάσει.

"Χρειάζεστε κάτι κύριε Σέργουντ;" με ρωτάει και το βλέμμα μου κατεβαίνει για λίγα δευτερόλεπτα στην φούστα της. Χμ, πιο κοντή από την τελευταία φορά που την είδα. Και για άλλη μια φορά, υπερβολικό make up. Για ποιόν σκατά λόγο όλες οι γυναίκες έχουν κόλλημα με αυτό το πράγμα; Λες και αυτό μπορεί να καλύψει τον χαρακτήρα τους.

"Ίσως... Αργότερα. Πέρνα σε λίγες ώρες" της απαντώ με τρυφερό τόνο και αφού μου κλείσει το μάτι, κλείνει την πόρτα.

Γυρνάω προς την δημοσιογράφο, η οποία παρατηρεί τον χώρο σαν να είναι έργο τέχνης. Καλά είναι εδώ που τα λέμε. Βαμμένο σε αποχρώσεις του μπλε, με μεγάλα παράθυρα από πίσω, από τα οποία μπορεί κανείς να δει ολόκληρη την πόλη, βιβλιοθήκες στα πλάγια, μια μικρή τουαλέτα στο βάθος και ένα διπλό κρεβάτι στο βάθος από τα δεξιά. Ναι... Έργο τέχνης.

"Είναι τιμή μου που επιτέλους βρίσκομαι στο γραφείο σας κύριε Σέργουντ" μου λέει με ένα ντροπαλό χαμόγελο και αφήνει τα σύνεργα της στο τραπέζι μπροστά από τον καναπέ. Θα σου το διώξω εγώ αυτό σε λίγα λεπτά.

Πάω προς τον πάγκο με τα ποτά και βάζω μέσα σε ένα κρυστάλλινο ποτήρι, ουίσκι. Την ρωτάω αν θέλει και μου γνέφει αρνητικά. Καλύτερα. Περισσότερο για εμένα.

"Για πες μου μικρή, πόσο καιρό ασχολείσαι με την δημοσιογραφία;" την ρωτάω, ώστε να την κάνω να νιώσει άνετα ψυχικά πρώτα.

"Εμ... Είμαι καινούρια.. Και... Είστε... Η πρώτη μου συνέντευξη..." λέει και τα μάγουλα της φλέγονται. Πίνω την τελευταία γουλιά, αφήνω το ποτήρι κάτω και την πλησιάζω.

"Ενδιαφέρον... Και τι είσαι διατεθειμένη να κάνεις, ώστε να σου την δώσω;"

Το πονηρό μου ύφος την έχει τρομάξει. Βέβαια, δεν κάνει πίσω καθώς το χέρι μου ακουμπάει τους γοφούς της. Ίσα ίσα, το απολαμβάνει. Ποιά δεν απολαμβάνει το σεξ μαζί μου;

"Θα σπαταλήσετε τον χρόνο σας... Για εμένα;" με ρωτάει και φέρνω τα πρόσωπα μας σε απόσταση αναπνοής.

"Χμ... Θα σπαταλήσω, αν κάνεις και εσύ το ίδιο τώρα" της λέω απότομα και ενώνω τα χείλη μας. Δείχνει να εκπλήσσεται και δεν ξέρει πως να αντιδράσει. Αλλάζω το φιλί σε τρυφερό και αυτή ανταποκρίνεται αμέσως. Υπέροχα...

Την κολλάω στον τοίχο και τα χέρια της τυλιγονται γύρω από τον λαιμό μου. Ακουμπάω τα δικά μου στην μέση της και τα περνάω με αργές κινήσεις μέσα από την μπλούζα της.

"Κύριε Σέργουντ έχουμε πρόβλημα!" ακούω την γραμματέα μου να φωνάζει και να ανοίγει την πόρτα.

Απομακρύνω τα χέρια μου από την μικρή και την πλησιάζω, εκνευρισμένος που με διέκοψαν πάνω στο καλό.

"Τι έγινε;" την ρωτάω και αντικρίζω τι σοβαρό και ανήσυχο ύφος της.

"Η στυλίστρια μας! Παραιτήθηκε!"

"Τι πράγμα;!" την ρωτάω σοκαρισμένος.

Γιατί να κάνει κάτι τέτοιο;! Η ίδια μου είχε πει πως ήταν ευχαριστημένη εδώ!

"Που είναι τώρα;!"

"Έχει φύγει. Και δεν απαντά στο κινητό" μου λέει και περνάω τα χέρια μου από τα μαλλιά μου.

Γαμώτο! Χωρίς στυλίστρια, η Sergud Studios πάει!

Δεν μπορώ όμως να περιμένω πότε θα αποφασίσει να γυρίσει! Πρέπει να ξεκινήσουμε με την νέα ταινία και σύντομα!

"Ξεκίνα να ψάχνεις για καινούρια! Αμέσως!" της φωνάζω και αυτή τρέχει προς το γραφείο της. Κοπανάω την πόρτα, ενώ έχω γίνει κόκκινος από τα νεύρα μου.

"Όλα... Όλα καλά;" με ρωτάει η... Ούτε το όνομα της δεν ξέρω!

"Όχι..."

Την κοιτάζω από πάνω μέχρι κάτω. Αν ήθελα πριν μια φορά για να περάσω καλά... Τώρα θέλω δέκα, ώστε να εκτονωσω τα νεύρα μου!

Δεν με νοιάζει καθόλου αν ήταν η καλύτερη στυλίστρια στο Λος Άντζελες και αν θα έχω ξανά ισάξια της! Θα βρω μια καινούρια, ο κόσμος να χαλάσει! Άντε, γιατί πολύ είχε καβαλήσει το καλάμι εδώ μέσα!

Γειά σας δελφινάκια μου🐬🐬🐬

Λεπόν, ολοκληρώθηκε ακόμα ένα κεφάλαιο!

Πως σας φάνηκε;

Και επίσης, σε αυτό, γνωρίσαμε τον Αλεξάντερ!

Τώρα... Να ρωτήσω πως σας φάνηκε σαν χαρακτήρας;😂

Δεν ξέρω τι απαντήσεις μπορεί να πάρω😜

Κοιτάξτε όμως, το μόνο που μπορώ να πω σίγουρα, είναι ότι δεν είναι μόνο αλαζόνας και γυναικάς😅

Είναι και πολλά άλλα, τα οποία θα τα μάθουμε στην πορεία😏😝

Για να δούμε... Θα πιάσει από τόσο νωρίς πάτο η Sergud Studios;
🤣🤣🤣

Btw, ευχαριστώ την asterakiii__
για την ιδέα 😁😃

Ξέρετε πόσο δύσκολο είναι να βρεις όνομα σε εταιρεία;🤣🤣🤣

Μέχρι το επόμενο...

Peace✌️

Υ. Σ. : Just take a look at him👇👇👇

Isn't he the cutest and hottest man in the world???

Of course he is😍😍😍

Noone can change my mind about him😌😌😌