Zawgyi

စက္ဘီးကိုJaeminအိမ္ေရွ႕ရပ္ရင္း အိမ္ထဲကိုလွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္ရင္း ဘဲလ္ႏွိပ္သင့္လား ေျပး၀င္သြားရမလား စဥ္းစားရက်ပ္ေနဆဲအိမ္တံခါးကပြင့္လာသည္...

အိမ္ေရွ႕မွာရပ္ေနတဲ့သူ႕ကိုJaeminကျမင္သြားဟန္ရွိသည္..
လွမ္းရယ္ျပရင္းအိမ္ထဲကိုပါစကားလွမ္းေျပာေနသည္...

Jaeminအေမေရာက္ေနတာမ်ားလား...?

" ဘာေတြေငးေနတာလဲ Jun..သြားမယ္ေလ...."

" အာ....ဘယ္သူေရာက္ေနလို႔လဲ..."

" ေလးေလးေလ....Jun....ဒါနဲ႕.....ဘာမွမဟုတ္ေတာ့ဘူး ထားလိုက္ေတာ့..."

ေျပာလက္စစကားကိုမဆက္ပဲထားလိုက္ပါေတာ့နဲ႕ပီးသြားတဲ့Jaeminကိုသူအားမရ..

ဒီေန႕သူ႕ေမြးေန႕...

ဘာလက္ေဆာင္မွမရွိရင္ေတာင္ အနည္းဆုံးေတာ့Birthday wishေလးေပးသင့္သည္မဟုတ္လား...

" Happy Birthday Jun..."

ၿပဳံးရင္းေျပာတဲ့Jenoလက္ထဲက လက္ေဆာင္ဘူးအရွည္ေသးေသးေလးကိုယူကာေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္...
ဆြဲဖြင့္ေတာ့ထြက္လာတဲ့ေဘာပင္ေလးက ေ႐ႊေရာင္အဖူံးေလးနဲ႕..ကိုယ္ထည္ကမည္းနက္စြာ...ေတာ္ေတာ္လွသည္...

" ေက်းဇူးပါပဲ Jen.."

" မလိုပါဘူး...ငါတို႔ကသူငယ္ခ်င္းေတြပဲဟာ.."

ထိုစကားေၾကာင့္Jaeminမ်က္လုံးလွန္ၾကည့္တာေတြ႕လိုက္ရသည္...

မင္းကေရာ.....

" Sorry Jun...ငါမင္းေမြးေန႕မွန္းေမ့ေနလို႔ပါ..."

မ်က္ႏွာမသာမယာနဲ႕သူ႕ကိုJaeminရိပ္မိပုံရသည္..
မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးကာမ်က္ႏွာေရွ႕ခ်စ္ဖိူ႕အေကာင္းဆုံးမ်က္ႏွာနဲ႕ေျပာလိူ႕ေနသည္...

တစက္စက္အရည္ေပ်ာ္ခ်င္ေနတဲ့ႏွလုံးသားကိုခပ္ဖြဖြက်ိန္ဆဲရင္း႐ုပ္​ကိုတည္ေနရသည္..

" စိတ္ဆိုးတာလား.....ငါကတကယ္ေမ့သြားတာကို...ဘယ္တုန္းကေမ့ဖူးလို႔လဲသိရဲ႕သားနဲ႕.."

ဘယ္တုန္းကမွမေမ့ဖူးပါဘူး..

Jenoမေရာက္လာခင္ထိေပါ့Jaemin...

" ငါစိတ္မေကာင္းတာ jaeminie....ငါ့အေပၚမွအေလးမထားတဲ့မင္းကိုၾကည့္ရင္းငါစိတ္မေကာင္းတာ..."

" Renရယ္..ငါတကယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္....တကယ္ပါ..."

" ထားလိုက္ပါ...ညေနေက်ာင္းဆင္းရင္ေစာင့္ မုန့္၀ယ္ေကြၽးမလို႔..."

Jaeminေခါင္းေလးညိတ္ဆတ္​ညိတ္ဆတ္နဲ႕ေပ်ာ္သြားသည္...

ငါစိတ္ဆိုးမွာေတာ့ေၾကာက္တတ္ေသးသားပဲJaemin...

" မင္​းဒီ​ေန႔စားဦးမွာလား Haechan..."

Jaeminခပ္​တည္​တည္​ပိတ္​​ေဟာက္​​ေတာ့Haechanပါးစပ္​​ေလးပိတ္​သြားကာJenoကိုမဲ့ျပသည္​...
​ေလး​ေယာက္​ထိုင္​​ေနတဲ့၀ိုင္​းမွာ Lee Haechanတို႔စကားသံတသံတာထြက္​သည္​..

ၾကာ​ေတာ့Jaeminစိတ္​မ႐ွည္​ႏိုင္​​ေတာ့..

" မင္​း​ေသာက္​မွာလား Jaeminie.."

" အင္​း.....နဲနဲပဲ..."

" Jeno​ေရာ...."

" ငါမ​ေသာက္​ဘူး Jun...."

Jenoရဲ႕လက္​ကာျပတာကိုRenjunမ်က္​ႏွာ​ေလးစူသြားသည္​..
က​ေလးလဲမဟုတ္​​ေတာ့ပဲ​ေသာက္​ဖို႔ကိုမူ​ေန​ေသးသည္​..

" မင္​းကလဲ...အကုန္​​ေသာက္​မွာကို..."

" ငါ​ေသာက္​လို႔မရလို႔ပါ.....မင္​းတို႔ပဲ​ေသာက္​..."

" ​ေမြး​ေန႔႐ွင္​ ငါ့ကိုစိတ္​ခ်မ္​းသာ​ေအာင္​မထားခ်င္​ဘူးလား..Jeno..."

ထိုအခါ Jenoမ်က္​၀န္​း​ေကြး​ေတြမိွတ္​က်သည္​ထိျပံဳးကာ Jun​ေခါင္​းကိုပုတ္​သည္​..

မသိမသာကြက္​ခနဲပ်က္​သြားတဲ့မ်က္​ႏွာကိုျပန္​ျပင္​ဆင္​ရင္​း

" ဟုတ္​တယ္​ Jeno....တခြက္​​ေလာက္​ပဲျဖစ္​ျဖစ္​​ေသာက္​လိုက္​ပါ....Renလဲ​ေတာ္​ၾကာစိတ္​မ​ေကာင္​းျဖစ္​ဦးမယ္​...."

အရက္​ခြက္​ကိုလွမ္​းကိုင္​ရင္​းHaechanကိုၾကည္​့​ေတာ့မ​ေသာက္​​ေစခ်င္​မွန္​းသိသာသည္​..
အမွန္​ဆိုJeno​ေသာက္​ရန္​မသင္​့​ေတာ္​..

ဆရာ၀န္​ကိုယ္​တိုင္​ကတားျမစ္​ထားတဲ့အရာကို Na jaeminစကားတခြန္​းက​ေခ်ဖ်က္​သြား​ေလသည္​..

လည္​​ေခ်ာင္​းထဲပူဆင္​းသြားကာအစာအိမ္​ထဲ​ေရာက္​တာကိုပါခံစားမိသလိုျဖစ္​သြားရသည္​..

" Jaemin.....အျပင္​ခဏလိုက္​ခဲ့ပါလား...​ေျပာစရာ႐ွိလို႔.."

Jaemin​ေခါင္​းညိတ္​ျပရင္​း​ေနာက္​ကလိုက္​ထြက္​လို႔လာခဲ့သည္​..
​ေမွာင္​ရိပ္​က်တဲ့​ေနရာဘက္​လက္​ဆြဲ​ေခၚလာတဲ့Jun​ေနာက္​ကိုခပ္​မွန္​မွန္​လိုက္​ရင္​းတ​ေနရာအ​ေရာက္​ရပ္​သြားသည္​..

" ဘာ​ေျပာမလို႔လဲ Jun.."

" ငါ......ငါ...ဒီစကား​ေျပာဖို႔​ေတာ္​​ေတာ္​စဥ္​းစားခဲ့ရတယ္​ ပီး​ေတာ့အခ်ိန္​​ေတြအၾကာႀကီး​ေစာင္​့​ခဲ့ရတယ္​....."

စကား​ေတြစ​ေနတဲ့junကလိုရင္​းကိုမ​ေရာက္​ႏိုင္​​ေပမဲ့Jaeminစိတ္​႐ွည္​လက္​႐ွာ္​နဲ႔​ေစာင္​့​ေပးျဖစ္​သည္​..

" မင္​း...စိတ္​မဆိုးပါဘူးလို႔..ကတိ​ေပးလားJaemin.."

" ဘာမွန္​းမသိ​ေပမဲ့ ငါကဘယ္​တူန္​းကမွမင္​းကိုစိတ္​မဆိုးဖူးဘူးRen..."

" အင္​း...ရပီ........ဒီ​ေလာက္​ဆို....Jaeminnie....
ငါမင္​းကိုခ်စ္​တယ္​..."

" Ren...."

Jaeminမယံုၾကည္​သလိုRenjunမ်က္​ႏွာကိုၾကည္​့မိသည္​...
အနည္​းငယ္​စိတ္​လႈပ္​႐ွား​ေနတာကလြဲပီး​ေနာက္​​ေနတဲ့ပံုလဲမ​ေပၚပါ..

Renက​ေလ....ကြၽန္​​ေတာ္​့ရဲ႕Renjunက....

ခ်စ္​တယ္​တဲ့လား....

" မင္​း အံ့ၾသသြားတယ္​မဟုတ္​လား Jaeminie.."

" ငါ၀န္​ခံပါတယ္​...ငါအံ့ၾသ​ေနမိတယ္​ Injun.."

" ငါကပိရိခဲ့လို႔​ေနမယ္​.....မင္​းမွတ္​မိလားမသိ​ေပမဲ့ ​ေဆးရံုမွာစ​ေတြ႔ထဲကခ်စ္​ခဲ့တာJaeminie...."

Jaeminစကားမဆိုပဲစိုက္​ၾကည္​့​ေန၍Renjunထပ္​ဆက္​လိုက္​သည္​..

" ဒီလိုဖြင္​့​ေျပာဖိူ႔အခ်ိန္​​ေတြအမ်ားႀကီးယူခဲ့ရတယ္​Jaemin.....အစကလံုး၀​ေျပာဖို႔အစီအစဥ္​မ႐ွိဘူး...သူငယ္​ခ်င္​းအျဖစ္​နဲ႔ပဲ​ေနရတာမင္​းအတြက္​ပိုပီး​ေနရအဆင္​​ေျပမယ္​ထင္​လို႔​ေလ....အခုက​ေတာ့အ့လိုမ​ေတြး​ေတာ့ဘူး...ငါ့မွာၿပိဳင္​ဖက္​​ေပၚလာ​ေနပီJaemin..."

" ၿပိဳင္​ဖက္​......."

" Jenoက မင္​းကိုသ​ေဘာက်​ေနမွန္​းငါရိပ္​မိခဲ့ပါတယ္​...အဲ့တာ​ေၾကာင္​့ငါမ႐ွံုးခ်င္​ဘူးJaemin....ငါမင္​းကိုလိုခ်င္​တယ္​...."

" Ren....ငါ......"

Jaeminႏႈတ္​ခမ္​းဖ်ားကထြက္​လာမဲ့စကားကိုစူးစိုက္​ၾကည္​့ကာနား​ေထာင္​​ေနတဲ့Junကိုသနားလြန္​း၍စကားသံက​ေ႐ွ႕မဆက္​ျဖစ္​...

ငါဘယ္​လို​ေျပာရမလဲ Ren...

Jenoကငါ့ခ်စ္​သူျဖစ္​ခဲ့တာပါလို႔....

ပီး​ေတာ့...မင္​းကို......

" Jeno ​ေနရအဆင္​​ေျပလား..."

" ​ေျပတယ္​haechan.......ဒါ​ေပမဲ့​ေနလို႔မ​ေကာင္​းဘူး ရင္​ထဲမွာတင္​းက်ပ္​က်ပ္​နဲ႔..."

​ေခြၽးစတို႔ျပန္​​ေနတဲ့မ်က္​ႏွာကိုတစ္​႐ူးနဲ႔ယူသုတ္​​ေပးရင္​းHaechanခပ္​တိုးတိုးက်ိန္​ဆဲသည္​...
Na jaeminနဲ႔ပတ္​သတ္​ရင္​ ရင္​းလြန္​းတယ္​Jeno..

" ငါ...အျပင္​ခဏထြက္​ဦးမယ္​....​ေတာ္​ၾကာငါမူးပီးပစ္​လဲ​ေတာ့မယ္​.."

" ရလား ငါလိုက္​ခဲ့​ေပးရလား..."

" ရတယ္​...တ​ေယာက္​ထဲလဲ..​ေနခဲ့..."

မွန္​တံခါးကိုတြန္​းဖြင္​့ရင္​းဆိုင္​အျပင္​ဘက္​​ေရာက္​​ေတာ့​ေလ​ေအး​ေအး​ေၾကာင္​့အနည္​းငယ္​​ေတာ့စိတ္​႐ွင္​းသြားသလိုခံစားရသည္​.....
အျပင္​ထြက္​လာမွNanaတို႔ႏွစ္​​ေယာက္​ဘယ္​ထြက္​သြားတာလဲမသိ...

​ေဘးဘီ​ေလ်ာက္​ၾကည္​့ရင္​းဆိုင္​​ေထာင္​့မွလူရိပ္​တို႔ကို​ေတြ႔လိုက္​ရ၍ ပံုစံကသူ႔သူငယ္​ခ်င္​းႏွစ္​​ေယာက္​ဆိုတာက်ိန္​း​ေသသည္​..

အနားကို​ေလ်ာက္​ဟန္​ျပင္​ပီးမွ ပူးကပ္​သြားတဲ့အရိပ္​ႏွစ္​ခု​ေၾကာင္​့​ေနရာမွာတင္​စံုရပ္​လိုက္​မိသည္​...

Junက....ကြၽန္​​ေတာ့္​ရဲ႕Nanaကိူနမ္​း​ေနခဲ့တာလား....

အျမင္​မွားစရာမဟုတ္​တာ​ေသခ်ာလြန္​း​ေနသည္​..

ဘယ္​လိုအ​ေျခအ​ေနမ်ိဳးႀကီးလဲ..Nana..

ဆိုင္​ထဲကိုအတင္​း၀င္​​ေျပးကာအိတ္​​ေတြယူ၍ ​ေနာက္​ကHaechanအ​ေမးကိုလဲျပန္​မ​ေျဖႏိုင္​ပဲ​ေျပးထြက္​လာခဲ့သည္​...

ရက္​စက္​တယ္​Nana.....

❤

​ေဆးရံုထဲ​ေျပး၀င္​လာတဲ့သူ႔​ေျခလွမ္​း​ေတြယိုင္​နဲ႔စြာနဲ႔​ေျပးကာ​ေကာင္​တာဆီမွာသားနာမည္​ကို​ေမးရင္​းကုတင္​​ေတြကိုကြၽးကန္​း​ေတာင္​​ေမွာက္​လိုက္​ၾကည္​့​ေနဆဲ...

" စိတ္​​ေလ်ာ့ပါ ကိုကိုရယ္​ ......"

ခါတိုင္​းျပာယာခတ္​​ေနတတ္​တဲ့သူမက ယခု​ေတာ့အကိုကိုလိုက္​ထိန္​းကာသားကိုစိတ္​ပူ​ေနရတဲ့အျဖစ္​..

သားနဲ႔​ေတြ႔ဖို႔အိမ္​ကို​ေရာက္​​ေနတဲ့ကိုကိုနဲ႔စကား​ေျပာ​ေနဆဲ ​ေဆးရံုကဖုန္​းဆက္​လာ၍ အျမန္​ဆံုးထြက္​လာခဲ့ရသည္​...

" သား....."

ကုတင္​​ေပၚမွာလွဲ​ေနတဲ့သားကိုျမင္​လိုက္​ရ၍ႏွစ္​​ေယာက္​သား၀မ္​းသာအားရ​ေျပးလို႔သြားခဲ့သည္​....

" သား...Jeno.......ဘယ္​လိုျဖစ္​တာလဲ.."

Sehun သားရဲ႕လက္​​ေတြကိုလႈပ္​ကာ​ေမးလဲသားကမႏိုးလာ..

" Jenoက ​ေဆး႐ွိန္​နဲ႔အိပ္​​ေပ်ာ္​​ေနတာ အရမ္​းမစိုးရိမ္​ပါနဲ႔ Hunငယ္​..

ထိုအခါမွသားကုတင္​​ေဘးမွာရပ္​​ေနတဲ့လူကိုသူမတို႔သတိထားမိသည္​...
​ေမာ့ၾကည္​့ကာ​ေက်းဇူးတင္​စကားဆိုရင္​ၾကည္​့​ေတာ့.....သူမတကိုယ္​လံုး​ေတာင္​့တင္​းသြားရသည္​..

" Park Chanyeol......"

Unicode

Part - 22

စက်ဘီးကိုJaeminအိမ်ရှေ့ရပ်ရင်း အိမ်ထဲကိုလှမ်းမျှော်ကြည့်ရင်း ဘဲလ်နှိပ်သင့်လား ပြေး၀င်သွားရမလား စဉ်းစားရကျပ်နေဆဲအိမ်တံခါးကပွင့်လာသည်...

အိမ်ရှေ့မှာရပ်နေတဲ့သူ့ကိုJaeminကမြင်သွားဟန်ရှိသည်..
လှမ်းရယ်ပြရင်းအိမ်ထဲကိုပါစကားလှမ်းပြောနေသည်...

Jaeminအမေရောက်နေတာများလား...?

" ဘာတွေငေးနေတာလဲ Jun..သွားမယ်လေ...."

" အာ....ဘယ်သူရောက်နေလို့လဲ..."

" လေးလေးလေ....Jun....ဒါနဲ့.....ဘာမှမဟုတ်တော့ဘူး ထားလိုက်တော့..."

ပြောလက်စစကားကိုမဆက်ပဲထားလိုက်ပါတော့နဲ့ပီးသွားတဲ့Jaeminကိုသူအားမရ..

ဒီနေ့သူ့မွေးနေ့...

ဘာလက်ဆောင်မှမရှိရင်တောင် အနည်းဆုံးတော့Birthday wishလေးပေးသင့်သည်မဟုတ်လား...

" Happy Birthday Jun..."

ပြုံးရင်းပြောတဲ့Jenoလက်ထဲက လက်ဆောင်ဘူးအရှည်သေးသေးလေးကိုယူကာခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်...
ဆွဲဖွင့်တော့ထွက်လာတဲ့ဘောပင်လေးက ရွှေရောင်အဖူံးလေးနဲ့..ကိုယ်ထည်ကမည်းနက်စွာ...တော်တော်လှသည်...

" ကျေးဇူးပါပဲ Jen.."

" မလိုပါဘူး...ငါတို့ကသူငယ်ချင်းတွေပဲဟာ.."

ထိုစကားကြောင့်Jaeminမျက်လုံးလှန်ကြည့်တာတွေ့လိုက်ရသည်...

မင်းကရော.....

" Sorry Jun...ငါမင်းမွေးနေ့မှန်းမေ့နေလို့ပါ..."

မျက်နှာမသာမယာနဲ့သူ့ကိုJaeminရိပ်မိပုံရသည်..
မျက်နှာချိုသွေးကာမျက်နှာရှေ့ချစ်ဖိူ့အကောင်းဆုံးမျက်နှာနဲ့ပြောလိူ့နေသည်...

တစက်စက်အရည်ပျော်ချင်နေတဲ့နှလုံးသားကိုခပ်ဖွဖွကျိန်ဆဲရင်းရုပ်ကိုတည်နေရသည်..

" စိတ်ဆိုးတာလား.....ငါကတကယ်မေ့သွားတာကို...ဘယ်တုန်းကမေ့ဖူးလို့လဲသိရဲ့သားနဲ့.."

ဘယ်တုန်းကမှမမေ့ဖူးပါဘူး..

Jenoမရောက်လာခင်ထိပေါ့Jaemin...

" ငါစိတ်မကောင်းတာ jaeminie....ငါ့အပေါ်မှအလေးမထားတဲ့မင်းကိုကြည့်ရင်းငါစိတ်မကောင်းတာ..."

" Renရယ်..ငါတကယ်တောင်းပန်ပါတယ်....တကယ်ပါ..."

" ထားလိုက်ပါ...ညနေကျောင်းဆင်းရင်စောင့် မုန့်၀ယ်ကျွေးမလို့..."

Jaeminခေါင်းလေးညိတ်ဆတ်ညိတ်ဆတ်နဲ့ပျော်သွားသည်...

ငါစိတ်ဆိုးမှာတော့ကြောက်တတ်သေးသားပဲJaemin...

" မင်းဒီနေ့စားဦးမှာလား Haechan..."

Jaeminခပ်တည်တည်ပိတ်ဟောက်တော့Haechanပါးစပ်လေးပိတ်သွားကာJenoကိုမဲ့ပြသည်...
လေးယောက်ထိုင်နေတဲ့ဝိုင်းမှာ Lee Haechanတို့စကားသံတသံတာထွက်သည်..

ကြာတော့Jaeminစိတ်မရှည်နိုင်တော့..

" မင်းသောက်မှာလား Jaeminie.."

" အင်း.....နဲနဲပဲ..."

" Jenoရော...."

" ငါမသောက်ဘူး Jun...."

Jenoရဲ့လက်ကာပြတာကိုRenjunမျက်နှာလေးစူသွားသည်..
ကလေးလဲမဟုတ်တော့ပဲသောက်ဖို့ကိုမူနေသေးသည်..

" မင်းကလဲ...အကုန်သောက်မှာကို..."

" ငါသောက်လို့မရလို့ပါ.....မင်းတို့ပဲသောက်..."

" မွေးနေ့ရှင် ငါ့ကိုစိတ်ချမ်းသာအောင်မထားချင်ဘူးလား..Jeno..."

ထိုအခါ Jenoမျက်၀န်းကွေးတွေမှိတ်ကျသည်ထိပြုံးကာ Junခေါင်းကိုပုတ်သည်..

မသိမသာကွက်ခနဲပျက်သွားတဲ့မျက်နှာကိုပြန်ပြင်ဆင်ရင်း

" ဟုတ်တယ် Jeno....တခွက်လောက်ပဲဖြစ်ဖြစ်သောက်လိုက်ပါ....Renလဲတော်ကြာစိတ်မကောင်းဖြစ်ဦးမယ်...."

အရက်ခွက်ကိုလှမ်းကိုင်ရင်းHaechanကိုကြည့်တော့မသောက်စေချင်မှန်းသိသာသည်..
အမှန်ဆိုJenoသောက်ရန်မသင့်တော်..

ဆရာ၀န်ကိုယ်တိုင်ကတားမြစ်ထားတဲ့အရာကို Na jaeminစကားတခွန်းကချေဖျက်သွားလေသည်..

လည်ချောင်းထဲပူဆင်းသွားကာအစာအိမ်ထဲရောက်တာကိုပါခံစားမိသလိုဖြစ်သွားရသည်..

" Jaemin.....အပြင်ခဏလိုက်ခဲ့ပါလား...ပြောစရာရှိလို့.."

Jaeminခေါင်းညိတ်ပြရင်းနောက်ကလိုက်ထွက်လို့လာခဲ့သည်..
မှောင်ရိပ်ကျတဲ့နေရာဘက်လက်ဆွဲခေါ်လာတဲ့Junနောက်ကိုခပ်မှန်မှန်လိုက်ရင်းတနေရာအရောက်ရပ်သွားသည်..

" ဘာပြောမလို့လဲ Jun.."

" ငါ......ငါ...ဒီစကားပြောဖို့တော်တော်စဉ်းစားခဲ့ရတယ် ပီးတော့အချိန်တွေအကြာကြီးစောင့်ခဲ့ရတယ်....."

စကားတွေစနေတဲ့junကလိုရင်းကိုမရောက်နိုင်ပေမဲ့Jaeminစိတ်ရှည်လက်ရှာ်နဲ့စောင့်ပေးဖြစ်သည်..

" မင်း...စိတ်မဆိုးပါဘူးလို့..ကတိပေးလားJaemin.."

" ဘာမှန်းမသိပေမဲ့ ငါကဘယ်တူန်းကမှမင်းကိုစိတ်မဆိုးဖူးဘူးRen..."

" အင်း...ရပီ........ဒီလောက်ဆို....Jaeminnie....
ငါမင်းကိုချစ်တယ်..."

" Ren...."

Jaeminမယုံကြည်သလိုRenjunမျက်နှာကိုကြည့်မိသည်...
အနည်းငယ်စိတ်လှုပ်ရှားနေတာကလွဲပီးနောက်နေတဲ့ပုံလဲမပေါ်ပါ..

Renကလေ....ကျွန်တော့်ရဲ့Renjunက....

ချစ်တယ်တဲ့လား....

" မင်း အံ့သြသွားတယ်မဟုတ်လား Jaeminie.."

" ငါ၀န်ခံပါတယ်...ငါအံ့သြနေမိတယ် Injun.."

" ငါကပိရိခဲ့လို့နေမယ်.....မင်းမှတ်မိလားမသိပေမဲ့ ဆေးရုံမှာစတွေ့ထဲကချစ်ခဲ့တာJaeminie...."

Jaeminစကားမဆိုပဲစိုက်ကြည့်နေ၍Renjunထပ်ဆက်လိုက်သည်..

" ဒီလိုဖွင့်ပြောဖိူ့အချိန်တွေအများကြီးယူခဲ့ရတယ်Jaemin.....အစကလုံးဝပြောဖို့အစီအစဉ်မရှိဘူး...သူငယ်ချင်းအဖြစ်နဲ့ပဲနေရတာမင်းအတွက်ပိုပီးနေရအဆင်ပြေမယ်ထင်လို့လေ....အခုကတော့အ့လိုမတွေးတော့ဘူး...ငါ့မှာပြိုင်ဖက်ပေါ်လာနေပီJaemin..."

" ပြိုင်ဖက်......."

" Jenoက မင်းကိုသဘောကျနေမှန်းငါရိပ်မိခဲ့ပါတယ်...အဲ့တာကြောင့်ငါမရှုံးချင်ဘူးJaemin....ငါမင်းကိုလိုချင်တယ်...."

" Ren....ငါ......"

Jaeminနှုတ်ခမ်းဖျားကထွက်လာမဲ့စကားကိုစူးစိုက်ကြည့်ကာနားထောင်နေတဲ့Junကိုသနားလွန်း၍စကားသံကရှေ့မဆက်ဖြစ်...

ငါဘယ်လိုပြောရမလဲ Ren...

Jenoကငါ့ချစ်သူဖြစ်ခဲ့တာပါလို့....

ပီးတော့...မင်းကို......

" Jeno နေရအဆင်ပြေလား..."

" ပြေတယ်haechan.......ဒါပေမဲ့နေလို့မကောင်းဘူး ရင်ထဲမှာတင်းကျပ်ကျပ်နဲ့..."

ချွေးစတို့ပြန်နေတဲ့မျက်နှာကိုတစ်ရူးနဲ့ယူသုတ်ပေးရင်းHaechanခပ်တိုးတိုးကျိန်ဆဲသည်...
Na jaeminနဲ့ပတ်သတ်ရင် ရင်းလွန်းတယ်Jeno..

" ငါ...အပြင်ခဏထွက်ဦးမယ်....တော်ကြာငါမူးပီးပစ်လဲတော့မယ်.."

" ရလား ငါလိုက်ခဲ့ပေးရလား..."

" ရတယ်...တယောက်ထဲလဲ..နေခဲ့..."

မှန်တံခါးကိုတွန်းဖွင့်ရင်းဆိုင်အပြင်ဘက်ရောက်တော့လေအေးအေးကြောင့်အနည်းငယ်တော့စိတ်ရှင်းသွားသလိုခံစားရသည်.....
အပြင်ထွက်လာမှNanaတို့နှစ်ယောက်ဘယ်ထွက်သွားတာလဲမသိ...

ဘေးဘီလျောက်ကြည့်ရင်းဆိုင်ထောင့်မှလူရိပ်တို့ကိုတွေ့လိုက်ရ၍ ပုံစံကသူ့သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ဆိုတာကျိန်းသေသည်..

အနားကိုလျောက်ဟန်ပြင်ပီးမှ ပူးကပ်သွားတဲ့အရိပ်နှစ်ခုကြောင့်နေရာမှာတင်စုံရပ်လိုက်မိသည်...

Junက....ကျွန်တော့်ရဲ့Nanaကိူနမ်းနေခဲ့တာလား....

အမြင်မှားစရာမဟုတ်တာသေချာလွန်းနေသည်..

ဘယ်လိုအခြေအနေမျိုးကြီးလဲ..Nana..

ဆိုင်ထဲကိုအတင်း၀င်ပြေးကာအိတ်တွေယူ၍ နောက်ကHaechanအမေးကိုလဲပြန်မဖြေနိုင်ပဲပြေးထွက်လာခဲ့သည်...

ရက်စက်တယ်Nana.....

❤

ဆေးရုံထဲပြေး၀င်လာတဲ့သူ့ခြေလှမ်းတွေယိုင်နဲ့စွာနဲ့ပြေးကာကောင်တာဆီမှာသားနာမည်ကိုမေးရင်းကုတင်တွေကိုကျီးကန်းတောင်မှောက်လိုက်ကြည့်နေဆဲ...

" စိတ်လျော့ပါ ကိုကိုရယ် ......"

ခါတိုင်းပြာယာခတ်နေတတ်တဲ့သူမက ယခုတော့အကိုကိုလိုက်ထိန်းကာသားကိုစိတ်ပူနေရတဲ့အဖြစ်..

သားနဲ့တွေ့ဖို့အိမ်ကိုရောက်နေတဲ့ကိုကိုနဲ့စကားပြောနေဆဲ ဆေးရုံကဖုန်းဆက်လာ၍ အမြန်ဆုံးထွက်လာခဲ့ရသည်...

" သား....."

ကုတင်ပေါ်မှာလှဲနေတဲ့သားကိုမြင်လိုက်ရ၍နှစ်ယောက်သား၀မ်းသာအားရပြေးလို့သွားခဲ့သည်....

" သား...Jeno.......ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ.."

Sehun သားရဲ့လက်တွေကိုလှုပ်ကာမေးလဲသားကမနိုးလာ..

" Jenoက ဆေးရှိန်နဲ့အိပ်ပျော်နေတာ အရမ်းမစိုးရိမ်ပါနဲ့ Hunငယ်..

ထိုအခါမှသားကုတင်ဘေးမှာရပ်နေတဲ့လူကိုသူမတို့သတိထားမိသည်...
မော့ကြည့်ကာကျေးဇူးတင်စကားဆိုရင်ကြည့်တော့.....သူမတကိုယ်လုံးတောင့်တင်းသွားရသည်..

" Park Chanyeol......"