Part - 2

အချိန်တွေက ကုစားသွားမှာပါတဲ့ ...

အရမ်းချစ်တဲ့လူတစ်ယောက်ကို မုန်းနိုင်ဖို့ အချိန်တစ်ခုတော့လိုတယ်တဲ့.......

မဖြစ်နိုင်ဘူးထင်တယ်....

ချစ်ရတဲ့သူမျက်နှာတွေ့ရင်.... မုန်းတီးခြင်းတွေပျောက်သွားမှာ...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"ရော့ Jun "

မျက်နှာရှေ့နားကျော်ကာ ဘေးက Junဆီရောက်သွားတဲ့ စတော်ဘယ်ရီဘူးလေး....

Jenoရဲ့စေတနာ ကောင်းမှုတွေ

ဒီနေ့နဲ့ဆိုJenoအခန်းထဲရောက်တာ တစ်ပတ်တိတိပြည့်ပြီ။
ကျွန်တော်နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်မိသည့်အချိန်က မရှိသလောက် နည်းပါသည်။
Junကိုယ်တိုင်ကလည်း သူ့ကိုအလိုလိုက်လွန်းတဲ့ Jenoကို တစ်ပတ်ဆိုသည့်အချိန်နှင့်မတူအောင် ရင်းနှီးသည်....

နှစ်ယောက်သားစကားပြောတဲ့အချိန်တွေဆို....ကျွန်တော်ဘာလုပ်လဲ.....
ဒီအတိုင်း စာအုပ်က အဖော်ပါဘဲ..

မထူးဆန်းတော့ပါဘူး....

တိတ်ဆိတ်ရင်းနေခဲ့ရတဲ့ရက်တွေလတွေက နည်းတာမှမဟုတ်တာ....

"Jaeminnie....... chocolatemilkသောက်"

"ကျေးဇူးဘဲ Jun"

ပိုက်နဲ့ဖောက်ကာသောက်ချရင်း ဘာရယ်မဟုတ် Junကိုကြည့်မိသည်......
Junက စကားများသည် ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်လည်းများပေမယ့် Junကိုတော့မမှီ......

Junကိုကြည့်ရင်း သတိရသွားမိသည်က စာကြည့်တိုက်.... မှတ်စရာတွေရှိသေးသည်
လွယ်အိတ်ကိုကောက်ယူရင်း Junကိုတော့မမေးဖြစ်....
တစ်ယောက်တည်းဘဝက မကြာခင်ပြန်ဖြစ်လောက်သည်

တစ်ယောက်တည်းနေတတ်အောင်ကြိုးစား Na Jaemin

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

လွယ်အိတ်ယူရင်းထွက်သွားတဲ့ ကျောပြင်ငယ်ကိုကြည့်ရင်း ကောင်လေးတစ်ယောက်ကပြုံးလိုက်သလို...... တစ်ယောက်ကလည်း သက်ပြင်းရှည်ကြီးချခဲ့မိပေမယ့် သတိထားမိခဲ့မည်မထင်.....

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ကျောင်းပိတ်ရက် မနက်စောစောရဲ့ သာယာမှုကိုဖျက်စီးလိုက်တဲ့ ဖုန်းသံကြောင့် Na Jaemin ကျိန်ဆဲလိုက်သည်..... သမ္မတဖြစ်နေရင်တောင်... အိပ်ချိန်ကိုနှောင့်ယှက်ရင် ဆဲမိမှာကျိန်းသေ.....

"ပြောJun....အိပ်ရေးမဝဘူးနော်"

"အင်းပါ.... ငါနဲ့ အပြင်လိုက်ပေးပါလား Jaeminnie... ခဏဘဲလေ"

Junခေါ်ရင်နှစ်ခါမငြင်းတတ်သည့်အကျင့်က တကယ်အသုံးမကျ ခေါင်းကခါလိုက်ပေမယ့် နှုတ်ဖျားက...

"အင်း....တစ်နာရီအတွင်းလာခဲ့မယ်...စောင့်နေ"

ရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာ ပြင်ဆင်ပြီး လမ်းနှစ်လမ်းဘဲခြားတဲ့ Junအိမ်ကို လမ်းလျှောက်ထွက်လာခဲ့သည်....
Junပါပါးက Jaeminကိုမြင်တော့ ပြုံးပြရင်း အိမ်ထဲခေါ်သည်... Junတို့အိမ်ရဲ့အရိပ်အာဝါသထဲရောက်တိုင်း သိမ်ငယ်မိတာ အကြိမ်ကြိမ်.....

အဆင့်အတန်းရှိမိသားစုပီသလွန်းတဲ့Junတို့မိသားစုရဲ့ နေထိုင်မှုက သာမန်အိမ်က ကျွန်တော်တို့နှင့်တော့ ကွာခြားသည်

ထို့ကြောင့်Junနဲ့ခင်လာတဲ့လေးနှစ်လုံး Junတို့အိမ်ကို ရောက်တဲ့အခေါက်အရေအတွက်က လက်ချိုးရေ၍ပင်ရသည်....
Junကသာကျွန်တော်တို့အိမ်ကိုအမြဲလိုလိုလာကာ ကျွန်တော့်အိပ်ခန်းထဲထိ ဝင်အိပ်ဖူးပေမယ့် Junအိပ်ခန်းကဘယ်မှာလဲဆိုတာတော့ ကျွန်တော်တကယ်မသိ....

ဒါတွေကို Junကအားမရတာ.... သူနဲ့ပတ်သက်ရင် အရာရာကို စိတ်ဝင်စားမှုအားနည်းလွန်းသည်တဲ့....

Hoodieအပြာနုနုကိုနို့နှစ်ရောင်ဘောင်းဘီဒူးအုပ်နှင့်ပြေးဆင်းလာတဲ့ Junက မူကြိုကျောင်းသားအလား....

"မင်းကမူကြိုကလေးလား Jun"

"တော်စမ်းNa Jaemin.....ငါကအရပ်မရှည်ပေမယ့် လက်သံပြောင်တယ်နော်....လာ....ပါပါးရေ သွားပြီနော်"

Jaeminအင်္ကျီလက်မောင်းကိုဆွဲခေါ်သွား၍ ဆွဲခေါ်ရာနောက်ပါသွားရသည်.....
Huang Injun၏ အနိုင်ကျင့်မှုဆိုတာ ဒါမျိုးပင်......

ဘယ်လိုဘဲဖြစ်ဖြစ် ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်း စိတ်ချမ်းသာဖို့က အဓိကဘဲလေ......

....................................................................

Zawgyi
အခ်ိန္ေတြက ကုစားသြားမွာပါတဲ့ ...

အရမ္းခ်စ္တဲ့လူတစ္ေယာက္ကို မုန္းနိုင္ဖို႔ အခ်ိန္တစ္ခုေတာ့လိုတယ္တဲ့.......

မျဖစ္နိုင္ဘူးထင္တယ္....

ခ်စ္ရတဲ့သူမ်က္ႏွာေတြ႕ရင္.... မုန္းတီးျခင္းေတြေပ်ာက္သြားမွာ...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"ေရာ့ Jun "

မ်က္ႏွာေရွ႕နားေက်ာ္ကာ ေဘးက Junဆီေရာက္သြားတဲ့ စေတာ္ဘယ္ရီဘူးေလး....

Jenoရဲ႕ေစတနာ ေကာင္းမႈေတြ

ဒီေန႕နဲ႕ဆိုJenoအခန္းထဲေရာက္တာ တစ္ပတ္တိတိျပည့္ၿပီ။
ကြၽန္ေတာ္နဲ႕မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မိသည့္အခ်ိန္က မရွိသေလာက္ နည္းပါသည္။
Junကိုယ္တိုင္ကလည္း သူ႕ကိုအလိုလိုက္လြန္းတဲ့ Jenoကို တစ္ပတ္ဆိုသည့္အခ်ိန္ႏွင့္မတူေအာင္ ရင္းႏွီးသည္....

ႏွစ္ေယာက္သားစကားေျပာတဲ့အခ်ိန္ေတြဆို....ကြၽန္ေတာ္ဘာလုပ္လဲ.....
ဒီအတိုင္း စာအုပ္က အေဖာ္ပါဘဲ..

မထူးဆန္းေတာ့ပါဘူး....

တိတ္ဆိတ္ရင္းေနခဲ့ရတဲ့ရက္ေတြလေတြက နည္းတာမွမဟုတ္တာ....

"Jaeminnie....... chocolatemilkေသာက္"

"ေက်းဇူးဘဲ Jun"

ပိုက္နဲ႕ေဖာက္ကာေသာက္ခ်ရင္း ဘာရယ္မဟုတ္ Junကိုၾကည့္မိသည္......
Junက စကားမ်ားသည္ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္းမ်ားေပမယ့္ Junကိုေတာ့မမွီ......

Junကိုၾကည့္ရင္း သတိရသြားမိသည္က စာၾကည့္တိုက္.... မွတ္စရာေတြရွိေသးသည္
လြယ္အိတ္ကိုေကာက္ယူရင္း Junကိုေတာ့မေမးျဖစ္....
တစ္ေယာက္တည္းဘဝက မၾကာခင္ျပန္ျဖစ္ေလာက္သည္

တစ္ေယာက္တည္းေနတတ္ေအာင္ႀကိဳးစား Na Jaemin

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

လြယ္အိတ္ယူရင္းထြက္သြားတဲ့ ေက်ာျပင္ငယ္ကိုၾကည့္ရင္း ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကၿပဳံးလိုက္သလို...... တစ္ေယာက္ကလည္း သက္ျပင္းရွည္ႀကီးခ်ခဲ့မိေပမယ့္ သတိထားမိခဲ့မည္မထင္.....

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ေက်ာင္းပိတ္ရက္ မနက္ေစာေစာရဲ႕ သာယာမႈကိုဖ်က္စီးလိုက္တဲ့ ဖုန္းသံေၾကာင့္ Na Jaemin က်ိန္ဆဲလိုက္သည္..... သမၼတျဖစ္ေနရင္ေတာင္... အိပ္ခ်ိန္ကိုေႏွာင့္ယွက္ရင္ ဆဲမိမွာက်ိန္းေသ.....

"ေျပာJun....အိပ္ေရးမဝဘူးေနာ္"

"အင္းပါ.... ငါနဲ႕ အျပင္လိုက္ေပးပါလား Jaeminnie... ခဏဘဲေလ"

Junေခၚရင္ႏွစ္ခါမျငင္းတတ္သည့္အက်င့္က တကယ္အသုံးမက် ေခါင္းကခါလိုက္ေပမယ့္ ႏႈတ္ဖ်ားက...

"အင္း....တစ္နာရီအတြင္းလာခဲ့မယ္...ေစာင့္ေန"

ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ကာ ျပင္ဆင္ၿပီး လမ္းႏွစ္လမ္းဘဲျခားတဲ့ Junအိမ္ကို လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လာခဲ့သည္....
Junပါပါးက Jaeminကိုျမင္ေတာ့ ၿပဳံးျပရင္း အိမ္ထဲေခၚသည္... Junတို႔အိမ္ရဲ႕အရိပ္အာဝါသထဲေရာက္တိုင္း သိမ္ငယ္မိတာ အႀကိမ္ႀကိမ္.....

အဆင့္အတန္းရွိမိသားစုပီသလြန္းတဲ့Junတို႔မိသားစုရဲ႕ ေနထိုင္မႈက သာမန္အိမ္က ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွင့္ေတာ့ ကြာျခားသည္

ထို႔ေၾကာင့္Junနဲ႕ခင္လာတဲ့ေလးႏွစ္လုံး Junတို႔အိမ္ကို ေရာက္တဲ့အေခါက္အေရအတြက္က လက္ခ်ိဳးေရ၍ပင္ရသည္....
Junကသာကြၽန္ေတာ္တို႔အိမ္ကိုအၿမဲလိုလိုလာကာ ကြၽန္ေတာ့္အိပ္ခန္းထဲထိ ဝင္အိပ္ဖူးေပမယ့္ Junအိပ္ခန္းကဘယ္မွာလဲဆိုတာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တကယ္မသိ....

ဒါေတြကို Junကအားမရတာ.... သူနဲ႕ပတ္သက္ရင္ အရာရာကို စိတ္ဝင္စားမႈအားနည္းလြန္းသည္တဲ့....

Hoodieအျပာႏုႏုကိုနို႔ႏွစ္ေရာင္ေဘာင္းဘီဒူးအုပ္ႏွင့္ေျပးဆင္းလာတဲ့ Junက မူႀကိဳေက်ာင္းသားအလား....

"မင္းကမူႀကိဳကေလးလား Jun"

"ေတာ္စမ္းNa Jaemin.....ငါကအရပ္မရွည္ေပမယ့္ လက္သံေျပာင္တယ္ေနာ္....လာ....ပါပါးေရ သြားၿပီေနာ္"

Jaeminအကၤ်ီလက္ေမာင္းကိုဆြဲေခၚသြား၍ ဆြဲေခၚရာေနာက္ပါသြားရသည္.....
Huang Injun၏ အနိုင္က်င့္မႈဆိုတာ ဒါမ်ိဳးပင္......

ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း စိတ္ခ်မ္းသာဖို႔က အဓိကဘဲေလ......

....................................................................

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top