Zawgyi

Part - 18

ေလဆိပ္ထဲမွာ Chenleဆိုတဲ့ဖုန္းထဲကစာတန္းေလးကိုျမႇောက္ကာေစာင့္ေနတာအေတာ္ၾကာပီျဖစ္သည္ ....

ေညာင္းညာလာတဲ့ေျခေထာက္ကိုလႊဲကာမ်က္ႏွာကိုအတတ္နိုင္ဆုံးေမွာင္ကုပ္ထားမိသည္...

မနက္တပိုင္းလုံးေက်ာင္းမသြားရပဲဒီChenleဆိုတဲ့က​ေလးကို လာေစာင့္ေနရတာတကယ္စိတ္ညစ္စရာ...

" Gege..."

နားထဲၾကားလိုက္ရတဲ့စီခနဲအသံက နားၾကားမွားစရာမလိုေအာင္သိေနသည္....
အသံလာရာကိုေခါင္းလွည့္ၾကည့္ရင္းဖုန္းကိုထပ္မံေထာင္ျပလိုက္သည္....

" Ge .....လာႀကိဳတာလား..."

" အင္း..."

Luggageကိုလက္ေျပာင္းယူကာဖုန္းကိုအကၤ်ီအိတ္ထဲထိုးထည့္ရင္းေရွၾကထြက္လာခဲ့သည္...

" Ge...အရမ္းေခ်ာလာတယ္ေနာ္..."

" အင္း..."

" ဒါေပမဲ့ Geကအရပ္မထြက္ေတာ့ဘူးလား..."

" အင္း..."

" Ge..ေျပာသမွ်ကို အင္း လိုက္ေနမွာလား..."

" အင္း..."

" Huang Renjun..."

" ကဲ...တိတ္တိတ္ေလးလိုက္ခဲ့စမ္းပါChenleရာ.....ငါမင္းကိုႀကိဳဖို႔ေက်ာင္းေတာင္မသြားရဘူး.....ေအးေအးေဆးေဆးးလိုက္ခဲ့..."

ကားထဲကိုတြန္းရင္းေရွ႕ခန္းမွာ၀င္ထိုင္၍Chenleကုပ္ကုပ္ေလးပါလာသည္....

မေတြ႕တာၾကာေပမဲ့ တခ်က္ေလးမွေတာ့အေလ်ာ့မေပးနိုင္....

ငယ္ငယ္ကလိုရန္ျဖစ္ရမဲ့အေရးထက္ ကိုယ့္အိမ္မို႔ဦးေအာင္ႏွိပ္ကြပ္ထားရမည္...

" Ge...."

" ဘာလဲ...."

" ​ေျဖး​ေျဖး​ေအာ္​ပါ....​ေမးမလို႔ဟာကို..."

​ေလသံ​ေဖ်ာ့​ေလးနဲ႔​ေျပာ႐ွာ​ေတာ့လဲRenjunအသဲမမာႏိုင္​....

" ဘာ​ေမးမွာလဲ..."

" ကြၽန္​​ေတာ္​​ေခ်ာလာတယ္​မဟုတ္​လား..."

" Zhong Chenle...))))))))))..."

💛

စက္​ဘီးကိုတလွမ္​းခ်င္​းတွန်းရင်းလႈပ္​လီလႈပ္​လဲ့ထြက္​လာတဲ့ကြၽန္​​ေတာ္​့ရဲ႕Nanaကတကယ္​က​ေလး​ေလးလို....

တ​ေယာက္​ထဲျပန္​ရ၍မ​ေက်နပ္​တဲ့ဟန္​​ေလးကလဲမ်က္​ႏွာ​ေပၚမွအထင္​းသား...

အသံမျပဳမျပဳျဖစ္​ပဲ​ေနာက္​က​ေန​ေျဖး​ေျဖးခ်င္​းကပ္​လိုက္​တာ​ေတာင္​အာရံုရပံုမ​ေပၚ...

" မင္​းလိုက္​လာျပန္​ပီလား....Jeno...."

​ေ႐ွ႕ကNana​ေျခလွမ္​း​ေတြကစကားသံႏွင္​့အတူ တံု႔ခနဲ...
​ေနာက္​လွည္​့ၾကည္​့ကာ​ေမးလာပံု​ေလး​ေၾကာင္​့ျပံဳးျဖစ္​လိုက္​သည္​...

မင္​းမသိတာ Nana...

မင္​းက ကိုယ္​့အ​ေပၚမွာအခုထိက​ေလးဆန္​ခ်င္​​ေန​ေသးတာ...

" လိုက္​ပို႔​ေပးခ်င္​လို႔ အိမ္​ထိ..."

" အားယားတိုင္​းလိုက္​မ​ေနနဲ႔....ငါအ​ေႏွာက္​အယွက္​ျဖစ္​တယ္​..."

" အ​ေနာက္​ကတိတ္​တိတ္​​ေလးလိုက္​တာ အ​ေႏွာက္​အယွက္​ျဖစ္​လို႔လား Nana.....အဲ့တာဆို....."

​ေခါင္​းငံု႔ရင္​း​ေျခလွမ္​း​ေတြကိုဦးတည္​ရာ​ေျပာင္​းလိူက္​တဲ့Jenoကိုတခ်က္​ၾကည္​့ရင္​းစက္​ဘီး​ေပၚတက္​လိုက္​သည္​....

တကယ္​သြားတာလား....

​ေနာက္​ကို​ေျဖး​ေျဖးခ်င္​းလွည္​့ၾကည္​့​ေတာ့ ျပံဳးၿဖီးၿဖီးနဲ႔ရပ္​ၾကည္​့​ေန​ေသးတဲ့Jenoကို​ေတြ႔၍ Jaemin႐ွဴး႐ွဴး႐ွား႐ွားႏွင္​့စက္​ဘီးကိုအသားကုန္​နင္​းဖို႔ျပင္​​ေတာ့၏....

" ​ေနပါဦး nanaရဲ႕...."

" မ​ေနဘူး...လႊတ္​...."

Jenoဆြဲထားတဲ့လက္​ကို႐ုန္​းရင္​းကမန္​းကတမ္​းစက္​ဘီးနင္​းထြက္​လာခဲ့သည္​...

တုန္​ယင္​​ေနတဲ့ခႏၶာကိုယ္​​ေၾကာင္​့ထင္​သ​ေလာက္​​ေတာ့ခရီးမတြင္​...

" ​ေသစမ္​း....သူ႔ရဲ႕နာရီကဘယ္​ကပါလာတာလဲ..."

အက်ႌလက္​မွာခ်ိတ္​ညိ​ေနတဲ့ နာရီက Jenoတမင္​သက္​သက္​ ဥာဏ္​ဆင္​မွန္​းသိလဲစက္​ဘီးကိုျပန္​လွည္​့ျဖစ္​သည္​..

တခါထဲမွျပန္​မ​ေပးရင္​​ေနာက္​​ေန႔​ေက်ာင္​း​ေရာက္​ရင္​အခက္​​ေတြ႔ဦးမည္​...

လာရာလမ္​းအတိုင္​းျပန္​နင္​းလာရင္​းပံုမွန္​မဟုတ္​တဲ့ျမင္​ကြင္​း​ေၾကာ္​့စက္​ဘီး​ေပၚမွခုန္​ဆင္​းကာ အျမန္​​ေျပးသြားမိသည္​...

စက္​ဘီးကရပ္​ခဲ့တာမဟုတ္​၍ဘာျဖစ္​​ေနမလဲ​ေသခ်ာမၾကည္​့အား...

" Jeno..."

တ​ေစာင္​းလဲက်ရက္​သားခႏၶာကိုယ္​ကိုဆဲြထူကာ ပါးျပင္​ကိုကိုင္​၍​ေခၚလိုက္​​ေပမဲ့တုံ႔ျပန္​မႈတစံုတရာလာခဲ့...

လက္​မွ​ေစးပ်စ္​ပ်စ္​အရာတခ်ိဳ႕ကိုခံစားမိ၍ၾကည္​့မိခ်ိန္​မွာလက္​မွာ​ေပက်ံ​ေနတဲ့​ေသြးတခ်ိဳ႕....

" Nono....Nono...ဘာျဖစ္​တာလဲ..."

မ်က္​လံုးဖြင္​့တယ္​ဆိုရံုမ်ွသာ ဖြင္​့ၾကည္​့လာတဲ့Jeno​ေၾကာင္​့အားတက္​သ​ေရာလက္​တို႔ကိုဆုပ္​ကိုင္​လိုက္​သည္​...

နဖူးစပ္​မွ​ေသြးစက္​​ေတြကအခုမွ​ေျဖး​ေျဖးစီးက်လာ​ေခ်သည္​.

ပါးစပ္​လႈပ္​ရံုမ်ွ​ေျပာတဲ့Jenoစကား​ေတြကို​ေသချာမၾကားရေပမဲ့ တခုခုကိုသတိ​ေပး​ေနသလို....

" ဘာမွထပ္​မ​ေျပာနဲ႔....ငါတို႔​ေဆးရံုသြား.."

စကားသံမဆံုးလိုက္​ခင္​မွာ မ်က္​ႏွာ​ေပၚကိုက်​ေရာက္​လာတဲ့အ၀တ္​စနဲ႔ အနံ႔ကသူ႔ကမ႓ာတခုလံုးကိုအ​ေမွာင္​ဖံုးသြား​ေစသည္​....

အ​ေမွာင္​ဖံုး​ေနလဲ အရင္​လိုငါတို႔​ေ၀းမ​ေနဘူး Nono...

Nonoလက္​ကိုတင္​း​ေန​ေအာင္​ဆုပ္​ကိုင္​ပီး​ေနာက္​ အသိစိတ္​ပါခဏလႊင္​့ထြက္​သြားခဲ့ရသည္​...

Unicode

Part - 18

လေဆိပ်ထဲမှာ Chenleဆိုတဲ့ဖုန်းထဲကစာတန်းလေးကိုမြှောက်ကာစောင့်နေတာအတော်ကြာပီဖြစ်သည် ....

ညောင်းညာလာတဲ့ခြေထောက်ကိုလွှဲကာမျက်နှာကိုအတတ်နိုင်ဆုံးမှောင်ကုပ်ထားမိသည်...

မနက်တပိုင်းလုံးကျောင်းမသွားရပဲဒီChenleဆိုတဲ့ကလေးကို လာစောင့်နေရတာတကယ်စိတ်ညစ်စရာ...

" Gege..."

နားထဲကြားလိုက်ရတဲ့စီခနဲအသံက နားကြားမှားစရာမလိုအောင်သိနေသည်....
အသံလာရာကိုခေါင်းလှည့်ကြည့်ရင်းဖုန်းကိုထပ်မံထောင်ပြလိုက်သည်....

" Ge .....လာကြိုတာလား..."

" အင်း..."

Luggageကိုလက်ပြောင်းယူကာဖုန်းကိုအင်္ကျီအိတ်ထဲထိုးထည့်ရင်းရှေကြထွက်လာခဲ့သည်...

" Ge...အရမ်းချောလာတယ်နော်..."

" အင်း..."

" ဒါပေမဲ့ Geကအရပ်မထွက်တော့ဘူးလား..."

" အင်း..."

" Ge..ပြောသမျှကို အင်း လိုက်နေမှာလား..."

" အင်း..."

" Huang Renjun..."

" ကဲ...တိတ်တိတ်လေးလိုက်ခဲ့စမ်းပါChenleရာ.....ငါမင်းကိုကြိုဖို့ကျောင်းတောင်မသွားရဘူး.....အေးအေးဆေးဆေးးလိုက်ခဲ့..."

ကားထဲကိုတွန်းရင်းရှေ့ခန်းမှာ၀င်ထိုင်၍Chenleကုပ်ကုပ်လေးပါလာသည်....

မတွေ့တာကြာပေမဲ့ တချက်လေးမှတော့အလျော့မပေးနိုင်....

ငယ်ငယ်ကလိုရန်ဖြစ်ရမဲ့အရေးထက် ကိုယ့်အိမ်မို့ဦးအောင်နှိပ်ကွပ်ထားရမည်...

" Ge...."

" ဘာလဲ...."

" ဖြေးဖြေးအော်ပါ....မေးမလို့ဟာကို..."

လေသံဖျော့လေးနဲ့ပြောရှာတော့လဲRenjunအသဲမမာနိုင်....

" ဘာမေးမှာလဲ..."

" ကျွန်တော်ချောလာတယ်မဟုတ်လား..."

" Zhong Chenle...))))))))))..."

💛

စက်ဘီးကိုတလှမ်းချင်းလှုပ်လီလှုပ်လဲ့တွန်းရင်းထွက်လာတဲ့ကျွန်တော့်ရဲ့Nanaကတကယ်ကလေးလေးလို....

တယောက်ထဲပြန်ရ၍မကျေနပ်တဲ့ဟန်လေးကလဲမျက်နှာပေါ်မှအထင်းသား...

အသံမပြုမပြုဖြစ်ပဲနောက်ကနေဖြေးဖြေးချင်းကပ်လိုက်တာတောင်အာရုံရပုံမပေါ်...

" မင်းလိုက်လာပြန်ပီလား....Jeno...."

ရှေ့ကNanaခြေလှမ်းတွေကစကားသံနှင့်အတူ တုံ့ခနဲ...
နောက်လှည့်ကြည့်ကာမေးလာပုံလေးကြောင့်ပြုံးဖြစ်လိုက်သည်...

မင်းမသိတာ Nana...

မင်းက ကိုယ့်အပေါ်မှာအခုထိကလေးဆန်ချင်နေသေးတာ...

" လိုက်ပို့ပေးချင်လို့ အိမ်ထိ..."

" အားယားတိုင်းလိုက်မနေနဲ့....ငါအနှောက်အယှက်ဖြစ်တယ်..."

" အနောက်ကတိတ်တိတ်လေးလိုက်တာ အနှောက်အယှက်ဖြစ်လို့လား Nana.....အဲ့တာဆို....."

ခေါင်းငုံ့ရင်းခြေလှမ်းတွေကိုဦးတည်ရာပြောင်းလိူက်တဲ့Jenoကိုတချက်ကြည့်ရင်းစက်ဘီးပေါ်တက်လိုက်သည်....

တကယ်သွားတာလား....

နောက်ကိုဖြေးဖြေးချင်းလှည့်ကြည့်တော့ ပြုံးဖြီးဖြီးနဲ့ရပ်ကြည့်နေသေးတဲ့Jenoကိုတွေ့၍ Jaeminရှူးရှူးရှားရှားနှင့်စက်ဘီးကိုအသားကုန်နင်းဖို့ပြင်တော့၏....

" နေပါဦး nanaရဲ့...."

" မနေဘူး...လွှတ်...."

Jenoဆွဲထားတဲ့လက်ကိုရုန်းရင်းကမန်းကတမ်းစက်ဘီးနင်းထွက်လာခဲ့သည်...

တုန်ယင်နေတဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကြောင့်ထင်သလောက်တော့ခရီးမတွင်...

" သေစမ်း....သူ့ရဲ့နာရီကဘယ်ကပါလာတာလဲ..."

အင်္ကျီလက်မှာချိတ်ညိနေတဲ့ နာရီက Jenoတမင်သက်သက် ဥာဏ်ဆင်မှန်းသိလဲစက်ဘီးကိုပြန်လှည့်ဖြစ်သည်..

တခါထဲမှပြန်မပေးရင်နောက်နေ့ကျောင်းရောက်ရင်အခက်တွေ့ဦးမည်...

လာရာလမ်းအတိုင်းပြန်နင်းလာရင်းပုံမှန်မဟုတ်တဲ့မြင်ကွင်းကြောင့်စက်ဘီးပေါ်မှခုန်ဆင်းကာ အမြန်ပြေးသွားမိသည်...

စက်ဘီးကရပ်ခဲ့တာမဟုတ်၍ဘာဖြစ်နေမလဲသေချာမကြည့်အား...

" Jeno..."

တစောင်းလဲကျရက်သားခန္ဓာကိုယ်ကိုဆွဲထူကာ ပါးပြင်ကိုကိုင်၍ခေါ်လိုက်ပေမဲ့တုံ့ပြန်မှုတစုံတရာမလာခဲ့...

လက်မှစေးပျစ်ပျစ်အရာတချို့ကိုခံစားမိ၍ကြည့်မိချိန်မှာလက်မှာပေကျံနေတဲ့သွေးတချို့....

" Nono....Nono...ဘာဖြစ်တာလဲ..."

မျက်လုံးဖွင့်တယ်ဆိုရုံမျှသာ ဖွင့်ကြည့်လာတဲ့Jenoကြောင့်အားတက်သရောလက်တို့ကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်...

နဖူးစပ်မှသွေးစက်တွေကအခုမှဖြေးဖြေးစီးကျလာချေသည်.

ပါးစပ်လှုပ်ရုံမျှပြောတဲ့Jenoစကားတွေကိုသေချာမကြားရပေမဲ့ တခုခုကိုသတိပေးနေသလို....

" ဘာမှထပ်မပြောနဲ့....ငါတို့ဆေးရုံသွား.."

စကားသံမဆုံးလိုက်ခင်မှာ မျက်နှာပေါ်ကိုကျရောက်လာတဲ့အ၀တ်စနဲ့ အနံ့ကသူ့ကမ္ဘာတခုလုံးကိုအမှောင်ဖုံးသွားစေသည်....

အမှောင်ဖုံးနေလဲ အရင်လိုငါတို့ဝေးမနေဘူး Nono...

Nonoလက်ကိုတင်းနေအောင်ဆုပ်ကိုင်ပီးနောက် အသိစိတ်ပါခဏလွှင့်ထွက်သွားခဲ့ရသည်...