Unicode

အတွေးတွေကပြန်လည်ရုန်းထွက်လိုက်တော့အေးစိမ့်နေသည့်ခန္ဓာကိုယ်ကြောင့်ရေပန်းအောက်ကထကာရေချိုးခန်းအပြင်ကိုထွက်လာခဲ့သည်...

ရေစိုနေတဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုတဘက်နဲ့သုတ်ရင်း
ခါးကဒဏ်ရာကိုကိုင်ရင်းအောင့်သက်သက်ရယ်မိပြန်သည်..

ကျောက်ကပ်အစားထိုးနိုင်ခဲ့၍သာအသက်ရှင်နေနိုင်ခဲ့တာ....

လမ်းဆုံနားကအဖြတ် တည့်တည့်ကြီးဝင်တိုးလာတဲ့ကုန်တင်ကားကိုရှောင်လိုက်နိုင်ပေမဲ့ စက်ဘီးပေါ်ကပြုတ်ကျခဲ့သည့်သူက ကွေ့လာတဲ့ကားနဲ့ထပ်မံတိုက်မိခဲ့ပြန်သည်..
Jenoကတော့တော်သေးသည်ဆိုရမလား..
စက်ဘီးရောလူပါလမ်းဘေးကခြုံတွေဆီကျသွား၍အထိမနာ...

သို့ပေမဲ့သတိရလာတဲ့အချိန်မှာJenoရှိမနေခဲ့ဘူး...
သွေးစက်လက်နဲ့သူ့ကိုလူနာတင်ကားနဲ့ဆေးရုံပို့ပေးခဲ့သည်ကလွဲပီး နောက်နေ့မနက်မှာတင် LAကို ထွက်သွားခဲ့သည်...

မေးခဲ့ဖူးသည်လေ...
အမေနဲ့ချစ်သူဘယ်သူ့ကိုရွေးချယ်မလဲလို့..

Nono...ရက်စက်လွန်းတယ်..
သေကောင်ပေါင်းလဲဖြစ်နေတဲ့ချစ်သူကိုတောင်ထားပစ်နိုင်ခဲ့တာ...
မင်းချစ်တယ်ဆိုတာအလကားပဲ...

ယုံကြည်မှုနဲ့ငါ့အချစ်တွေအကုန်အစော်ကားခံရတာ Nono....
ငါမင်းကိုနာကြည်းတယ်...
မုန်းချင်တယ်....မုန်းဖို့တော့ငါ့နှလုံးသားကလေးနှစ်ကြာလဲလက်မခံနိုင်သေးဘူး....

ငါ့ကိုယ်ငါမုန်းရင် မင်းကိုပါမုန်းနိုင်မယ်ထင်တယ်...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

မျက်စိရှေ့မှာမြင်နေရတဲ့လေယာဉ်လက်မှတ်တွေကိုကြည့်ကာ Jenoဆွဲဖြဲချင်မိသည်..
အကြောင်းပြချက်မရှိပဲLAပြန်သွားရမည်ဆိုတာကတော့...

" မလိုက်လို့မရဘူး...သားငယ်...သားကိုတယောကထဲဘယ်လိုထားခဲ့ရမလဲ..."

" ကျွန်တော်မလိုက်ချင်ဘူး....တကယ်ပြောနေတာ....ပီးရင် ဘယ်ချိန်ပြန်လာရမလဲမသိပဲနဲ့....ommaချုပ်နှောင်မှုတွေစလာမှာ..."

" Jeno....မင်းဘယ်တုန်းကommaကိုပြန်ပြောဖူးလို့လဲ....."

" ဟို...တောင်းပန်..."

" တောင်းပန်တယ်...တောင်းပန်တာတွေတော်တော့ Jen....လွန်ခဲ့တဲ့လေးနှစ်ကလဲတောင်းပန်ခဲ့လို့ ငါနောင်တတွေရခဲ့ရပီးပီ.....
အ့တာကို Na Jaeminနားမှာထားခဲ့ဖို့ ငါစိတ်ချမယ်ထင်လား..."

" မလိုက်ဘူး.....ကျွန်တော်Ommaစကားကိုနားထောင်ပေးခဲ့ပဲ....ဒီတခါတော့နားမထောင်နိုင်ဘူး..."

" Lee jeno....မင်းငါ့ကိုဆန့်ကျင်ရဲတယ်ပေါ့..."

ဆန့်ကျင်ပါရစေ....
ဒီတခါတော့ထပ်ပီးNanaအနားကမထွက်သွားချင်တော့ဘူးomma...
သူငယ်ချင်းတယောက်အနေနဲ့ဆိုရင်တောင် ကျေကျေနပ်နပ်နဲ့ နေနိုင်ပါတယ်..

ရှေ့မှာချထားတဲ့လက်မှတ်ကိုဆွဲဖြဲချလိုက်သည်...
Ommaအကြည့်တွေက ဒေါသရောင်တွေတဟုန်းဟုန်း..
ဒါလဲJenoမဖြုံ...
ဒီနေ့မှကြောက်ရွံ့စိတ်ကဘယ်ရောက်နေလဲမှန်းမသိ...

" မင်းကငါ့ကိုစိန်ခေါ်တယ်ပေါ့ Lee Jeno....ကောင်းပီလေ...."

လက်ကိုဆောင့်ဆွဲကာအခန်းဆီခေါ်သွားတဲ့ommaနောက်တရွတ်ဆွဲကာပါသွားရသည်...
ကုတင်ပေါ်ကိုတွန်းပစ်ခဲ့ကာ အခန်းပြင်လှည့်ထွက်သွားတာမြင်မှဘာလုပ်မှန်းသဘောပေါက်တော့သည်...

" omma...ကျွန်တော်ကလေးမဟုတ်တော့ဘူး....အခုလိုတွေလုပ်မနေပါနဲ့တော့....တံခါးဖွင့်ပေး....."

အော်နေလဲအချည်းနှီးပဲသိပေမဲ့မကျေနပ်စိတ်နဲ့အော်နေမိဆဲ....
ငယ်ငယ်တုန်းကလိုအပြစ်ပေးနည်းမှန်ပေမဲ့...
အသက်ကြီးလာတဲ့ယောကျာ်းလေးတယောက်ကို ဒီလိုအပြစ်ပေးနည်းကမှန်မည်လား....

" ပါးစပ်ပိတ်ထားစမ်း.....မင်းဆီက ငါနဲ့လိုက်မယ်ဆိုတဲ့အသံမကြားရမချင်း အခန်းတံခါးဖွင့်ပေးမယ်မထင်နဲ့........."

" omma..."

" တောင်းပန်တဲ့လေသံတွေတော်တော့ မင်းသေချာစဉ်းစား....Na jaeminအသက်လား...မင်းအသက်လား....."

Jenoတချက်ငြိမ်သွားသည်...
ဒီစကားကအကြောင်းမဲ့ပြောစရာမရှိ...
Ommaဘာတွေဖြစ်ခဲ့ပြန်ပီလဲ...

တံခါးကိုထုနေတဲ့အသံတွေတိတ်ဆိတ်သွားမှသူမ သက်ပြင်းကိုခိုးချလိုက်မိ၏..
ပါးပြင်ပေါ်ကမျက်ရည်စက်တွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပွတ်သုတ်လိုက်သည်..

အနည်းဆုံးတော့သားအတွက်သူမပျော့ညံ့လို့မဖြစ်...

Na Jaeminတို့အိမ်နဲ့ရေစက်ဆိုးကိုဖြတ်ပစ်ရမည်..

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ခုံပေါ်မှောက်အိပ်နေတဲ့Jaeminကိုသူကြည့်နေတာတော်တော်ကြာနေပြီ။..
အိပ်နေတာမဟုတ်ပါပဲ....အလိုမကျမှုတွေနဲ့မျက်နှာလေးကြောင့် သူပါသက်ပြင်းတွေအကြိမ်ကြိမ်ချနေမိသည်...

စတွေ့ထဲကတိတ်ဆိတ်နေတဲ့Jaeminက ကျွန်တော်နဲ့တွေ့မှ ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်ပြန်ဖြစ်လာခဲ့တာ...
ဒီရက်ပိုင်းဘာလို့များငြိမ်သက်နေရတာလဲ..

" ဒီကောင်ကျောင်းမလာပြန်ဘူးလား...လေးရက်တောင်ရှိနေပီ...."

နောက်ဘက်ကHaechanအသံကြောင့်လှည့်ကြည့်တော့Jenoကျောင်းမလာပြန်..

ဒါကြောင့်လား.....

မယုံချင်၍စွတ်မှိတ်ကာ ငြင်းကန်တွေးနေမိလဲ Jaeminရဲ့မျက်နှာနွမ်းနေမှုက Jenoကြောင့်လား..?

" Jaeminie...."

" ဟင်......ပြောလေ Jun..."

" ဘာတွေတွေးနေတာလဲ...ငါသိလို့ရမလား..."    

" ငါ......ငါမသိဘူး Jun...ခေါင်းထဲမှာရှုပ်နေတယ်....ဘာတွေဖြစ်နေမှန်းငါ့ကိုယ်ငါမသိဘူး...."

ပခုံးကိုမှီရင်းပြောလာတဲ့Jaeminကိုပြန်ဖက်ကာ ခိုးနမ်းနေကြဆံနွယ်ပျော့လေးတွေကိုခိုးနမ်းမိသည်..

" ဘာလို့လဲJaemin......မင်းကိုဘယ်သူကစိတ်ညစ်အောင်လုပ်လဲပြော....ငါရှိတယ်လေ...."

" Jenoအမေနဲ့ရင်းနှီးလားJun..."

ထင်သားပဲ Jaemin...

" အရမ်းမရင်းနှီးပေမဲ့ ငါ့ကိုတော့ချစ်တဲ့ပုံပေါ်တယ်....သူ့သားကိုငါ့ကိုကြည့်ပေးပါတဲ့....."

" Jenoအမေကလေ.........ကောင်းပါတယ်...Jun....မင်းကJenoနဲ့ဆို ပိုပီးပျော်နေရတာ..ငါနဲ့ဆို မင်းပဲအလိုလိုက်နေရတာ..."

" မင်းပြောတာက ငါကJenoကိုပိုခင်တယ်ပေါ့......"

" အ့လိုပြောတာမဟုတ်ပါဘူး....ဘယ်လိုဖြစ်ဖြစ် Jenoနဲ့ဆိုမင်းအမြဲပြုံးနေရတာလေ..."

မင်းနဲ့ဆိုပိုပြုံးဖြစ်တယ်Jaemin..
မင်းအပြုံးကိုမြင်ရင်ငါပိုပီးပြုံးဖြစ်တယ်..
မသိဘူးမဟုတ်လား.....

" အ့တာနဲ့မင်းစိတ်ညစ်တာနဲ့ကဆိုင်နေလား..."

" အာ...မဆိုင်ပါဘူး...ဒီတိုင်းမေးကြည့်တာ.....ခဏအိပ်ဦးမယ်Jun....ပခုံးဌား...."

" အင်း..."

မင်းဘာတွေတွေးနေတာလဲငါမသိပေမဲ့..
တခြားလူတွေနဲ့ပြုံးရယ်နေတာက မင်းသဝန်များတိုနေမလားလို့...

မင်းမသိပါဘူး.
မင်းပြုံးရင်ငါလိုက်ပြုံးတယ်..
မင်းငိုနေရင်ငါပါဝမ်းနည်းတယ်..
မင်းဖျားနာနေရင် ငါကိုယ့်ငါအပြစ်တင်တယ်..

ငါကမင်းအတွက်အရိပ်လိုဖြစ်ချင်နေတာ...

အင်း...
လူတွေကပြောတယ်..
အချစ်မှာမျက်စိမရှိဘူးတဲ့...
ကျွန်တော့်အတွက်တော့အချစ်ကအနီးမှုန်ပဲ..
အနားမှာရှိနေတဲ့ကျွန်တော့်ကိုမမြင်တဲ့အချစ်က မျက်မှန်လိုနေတဲ့အနီးမှုန်တယောက်ပဲ..

Zawgyi

Part - 11

အေတြးေတြကျပန္လည္႐ုန္းထြက္လိုက္ေတာ့ေအးစိမ့္ေနသည့္ခႏၶာကိုယ္ေၾကာင့္ေရပန္းေအာက္ကထကာေရခ်ိဳးခန္းအျပင္ကိုထြက္လာခဲ့သည္...

ေရစိုေနတဲ့ခႏၶာကိုယ္ကိုတဘက္နဲ႕သုတ္ရင္း
ခါးကဒဏ္ရာကိုကိုင္ရင္းေအာင့္သက္သက္ရယ္မိျပန္သည္..

ေက်ာက္ကပ္အစားထိုးနိုင္ခဲ့၍သာအသက္ရွင္ေနနိုင္ခဲ့တာ....

လမ္းဆုံနားကအျဖတ္ တည့္တည့္ႀကီးဝင္တိုးလာတဲ့ကုန္တင္ကားကိုေရွာင္လိုက္နိုင္ေပမဲ့ စက္ဘီးေပၚကျပဳတ္က်ခဲ့သည့္သူက ေကြ႕လာတဲ့ကားနဲ႕ထပ္မံတိုက္မိခဲ့ျပန္သည္..
Jenoကေတာ့ေတာ္ေသးသည္ဆိုရမလား..
စက္ဘီးေရာလူပါလမ္းေဘးကၿခဳံေတြဆီက်သြား၍အထိမနာ...

သို႔ေပမဲ့သတိရလာတဲ့အခ်ိန္မွာJenoရွိမေနခဲ့ဘူး...
ေသြးစက္လက္နဲ႕သူ႕ကိုလူနာတင္ကားနဲ႕ေဆး႐ုံပို႔ေပးခဲ့သည္ကလြဲပီး ေနာက္ေန႕မနက္မွာတင္ LAကို ထြက္သြားခဲ့သည္...

ေမးခဲ့ဖူးသည္ေလ...
အေမနဲ႕ခ်စ္သူဘယ္သူ႕ကိုေ႐ြးခ်ယ္မလဲလို႔..

Nono...ရက္စက္လြန္းတယ္..
ေသေကာင္ေပါင္းလဲျဖစ္ေနတဲ့ခ်စ္သူကိုေတာင္ထားပစ္နိုင္ခဲ့တာ...
မင္းခ်စ္တယ္ဆိုတာအလကားပဲ...

ယုံၾကည္မႈနဲ႕ငါ့အခ်စ္ေတြအကုန္အေစာ္ကားခံရတာ Nono....
ငါမင္းကိုနာၾကည္းတယ္...
မုန္းခ်င္တယ္....မုန္းဖို႔ေတာ့ငါ့ႏွလုံးသားကေလးႏွစ္ၾကာလဲလက္မခံနိုင္ေသးဘူး....

ငါ့ကိုယ္ငါမုန္းရင္ မင္းကိုပါမုန္းနိုင္မယ္ထင္တယ္...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

မ်က္စိေရွ႕မွာျမင္ေနရတဲ့ေလယာဥ္လက္မွတ္ေတြကိုၾကည့္ကာ Jenoဆြဲၿဖဲခ်င္မိသည္..
အေၾကာင္းျပခ်က္မရွိပဲLAျပန္သြားရမည္ဆိုတာကေတာ့...

" မလိုက္လို႔မရဘူး...သားငယ္...သားကိုတေယာကထဲဘယ္လိုထားခဲ့ရမလဲ..."

" ကြၽန္ေတာ္မလိုက္ခ်င္ဘူး....တကယ္ေျပာေနတာ....ပီးရင္ ဘယ္ခ်ိန္ျပန္လာရမလဲမသိပဲနဲ႕....ommaခ်ဳပ္ေႏွာင္မႈေတြစလာမွာ..."

" Jeno....မင္းဘယ္တုန္းကommaကိုျပန္ေျပာဖူးလို႔လဲ....."

" ဟို...ေတာင္းပန္..."

" ေတာင္းပန္တယ္...ေတာင္းပန္တာေတြေတာ္ေတာ့ Jen....လြန္ခဲ့တဲ့ေလးႏွစ္ကလဲေတာင္းပန္ခဲ့လို႔ ငါေနာင္တေတြရခဲ့ရပီးပီ.....
အ့တာကို Na Jaeminနားမွာထားခဲ့ဖို႔ ငါစိတ္ခ်မယ္ထင္လား..."

" မလိုက္ဘူး.....ကြၽန္ေတာ္Ommaစကားကိုနားေထာင္ေပးခဲ့ပဲ....ဒီတခါေတာ့နားမေထာင္နိုင္ဘူး..."

" Lee jeno....မင္းငါ့ကိုဆန႔္က်င္ရဲတယ္ေပါ့..."

ဆန႔္က်င္ပါရေစ....
ဒီတခါေတာ့ထပ္ပီးNanaအနားကမထြက္သြားခ်င္ေတာ့ဘူးomma...
သူငယ္ခ်င္းတေယာက္အေနနဲ႕ဆိုရင္ေတာင္ ေက်ေက်နပ္နပ္နဲ႕ ေနနိုင္ပါတယ္..

ေရွ႕မွာခ်ထားတဲ့လက္မွတ္ကိုဆြဲၿဖဲခ်လိဳက္သည္...
Ommaအၾကည့္ေတြက ေဒါသေရာင္ေတြတဟုန္းဟုန္း..
ဒါလဲJenoမၿဖဳံ...
ဒီေန႕မွေၾကာက္႐ြံ႕စိတ္ကဘယ္ေရာက္ေနလဲမွန္းမသိ...

" မင္းကငါ့ကိုစိန္ေခၚတယ္ေပါ့ Lee Jeno....ေကာင္းပီေလ...."

လက္ကိုေဆာင့္ဆြဲကာအခန္းဆီေခၚသြားတဲ့ommaေနာက္တ႐ြတ္ဆြဲကာပါသြားရသည္...
ကုတင္ေပၚကိုတြန္းပစ္ခဲ့ကာ အခန္းျပင္လွည့္ထြက္သြားတာျမင္မွဘာလုပ္မွန္းသေဘာေပါက္ေတာ့သည္...

" omma...ကြၽန္ေတာ္ကေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူး....အခုလိုေတြလုပ္မေနပါနဲ႕ေတာ့....တံခါးဖြင့္ေပး....."

ေအာ္ေနလဲအခ်ည္းႏွီးပဲသိေပမဲ့မေက်နပ္စိတ္နဲ႕ေအာ္ေနမိဆဲ....
ငယ္ငယ္တုန္းကလိုအျပစ္ေပးနည္းမွန္ေပမဲ့...
အသက္ႀကီးလာတဲ့ေယာက်ာ္းေလးတေယာက္ကို ဒီလိုအျပစ္ေပးနည္းကမွန္မည္လား....

" ပါးစပ္ပိတ္ထားစမ္း.....မင္းဆီက ငါနဲ႕လိုက္မယ္ဆိုတဲ့အသံမၾကားရမခ်င္း အခန္းတံခါးဖြင့္ေပးမယ္မထင္နဲ႕........."

" omma..."

" ေတာင္းပန္တဲ့ေလသံေတြေတာ္ေတာ့ မင္းေသခ်ာစဥ္းစား....Na jaeminအသက္လား...မင္းအသက္လား....."

Jenoတခ်က္ၿငိမ္သြားသည္...
ဒီစကားကအေၾကာင္းမဲ့ေျပာစရာမရွိ...
Ommaဘာေတြျဖစ္ခဲ့ျပန္ပီလဲ...

တံခါးကိုထုေနတဲ့အသံေတြတိတ္ဆိတ္သြားမွသူမ သက္ျပင္းကိုခိုးခ်လိဳက္မိ၏..
ပါးျပင္ေပၚကမ်က္ရည္စက္ေတြကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပြတ္သုတ္လိုက္သည္..

အနည္းဆုံးေတာ့သားအတြက္သူမေပ်ာ့ညံ့လို႔မျဖစ္...

Na Jaeminတို႔အိမ္နဲ႕ေရစက္ဆိုးကိုျဖတ္ပစ္ရမည္..

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ခုံေပၚေမွာက္အိပ္ေနတဲ့Jaeminကိုသူၾကည့္ေနတာေတာ္ေတာ္ၾကာေနၿပီ။..
အိပ္ေနတာမဟုတ္ပါပဲ....အလိုမက်မႈေတြနဲ႕မ်က္ႏွာေလးေၾကာင့္ သူပါသက္ျပင္းေတြအႀကိမ္ႀကိမ္ခ်ေနမိသည္...

စေတြ႕ထဲကတိတ္ဆိတ္ေနတဲ့Jaeminက ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ေတြ႕မွ ၿပဳံးၿပဳံး႐ႊင္႐ႊင္ျပန္ျဖစ္လာခဲ့တာ...
ဒီရက္ပိုင္းဘာလို႔မ်ားၿငိမ္သက္ေနရတာလဲ..

" ဒီေကာင္ေက်ာင္းမလာျပန္ဘူးလား...ေလးရက္ေတာင္ရွိေနပီ...."

ေနာက္ဘက္ကHaechanအသံေၾကာင့္လွည့္ၾကည့္ေတာ့Jenoေက်ာင္းမလာျပန္..

ဒါေၾကာင့္လား.....

မယုံခ်င္၍စြတ္မွိတ္ကာ ျငင္းကန္ေတြးေနမိလဲ Jaeminရဲ႕မ်က္ႏွာႏြမ္းေနမႈက Jenoေၾကာင့္လား..?

" Jaeminie...."

" ဟင္......ေျပာေလ Jun..."

" ဘာေတြေတြးေနတာလဲ...ငါသိလို႔ရမလား..."    

" ငါ......ငါမသိဘူး Jun...ေခါင္းထဲမွာရႈပ္ေနတယ္....ဘာေတြျဖစ္ေနမွန္းငါ့ကိုယ္ငါမသိဘူး...."

ပခုံးကိုမွီရင္းေျပာလာတဲ့Jaeminကိုျပန္ဖက္ကာ ခိုးနမ္းေနၾကဆံႏြယ္ေပ်ာ့ေလးေတြကိုခိုးနမ္းမိသည္..

" ဘာလို႔လဲJaemin......မင္းကိုဘယ္သူကစိတ္ညစ္ေအာင္လုပ္လဲေျပာ....ငါရွိတယ္ေလ...."

" Jenoအေမနဲ႕ရင္းႏွီးလားJun..."

ထင္သားပဲ Jaemin...

" အရမ္းမရင္းႏွီးေပမဲ့ ငါ့ကိုေတာ့ခ်စ္တဲ့ပုံေပၚတယ္....သူ႕သားကိုငါ့ကိုၾကည့္ေပးပါတဲ့....."

" Jenoအေမကေလ.........ေကာင္းပါတယ္...Jun....မင္းကJenoနဲ႕ဆို ပိုပီးေပ်ာ္ေနရတာ..ငါနဲ႕ဆို မင္းပဲအလိုလိုက္ေနရတာ..."

" မင္းေျပာတာက ငါကJenoကိုပိုခင္တယ္ေပါ့......"

" အ့လိုေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး....ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ Jenoနဲ႕ဆိုမင္းအၿမဲၿပဳံးေနရတာေလ..."

မင္းနဲ႕ဆိုပိုၿပဳံးျဖစ္တယ္Jaemin..
မင္းအၿပဳံးကိုျမင္ရင္ငါပိုပီးၿပဳံးျဖစ္တယ္..
မသိဘူးမဟုတ္လား.....

" အ့တာနဲ႕မင္းစိတ္ညစ္တာနဲ႕ကဆိုင္ေနလား..."

" အာ...မဆိုင္ပါဘူး...ဒီတိုင္းေမးၾကည့္တာ.....ခဏအိပ္ဦးမယ္Jun....ပခုံးဌား...."

" အင္း..."

မင္းဘာေတြေတြးေနတာလဲငါမသိေပမဲ့..
တျခားလူေတြနဲ႕ၿပဳံးရယ္ေနတာက မင္းသဝန္မ်ားတိုေနမလားလို႔...

မင္းမသိပါဘူး.
မင္းၿပဳံးရင္ငါလိုက္ၿပဳံးတယ္..
မင္းငိုေနရင္ငါပါဝမ္းနည္းတယ္..
မင္းဖ်ားနာေနရင္ ငါကိုယ့္ငါအျပစ္တင္တယ္..

ငါကမင္းအတြက္အရိပ္လိုျဖစ္ခ်င္ေနတာ...

အင္း...
လူေတြကေျပာတယ္..
အခ်စ္မွာမ်က္စိမရွိဘူးတဲ့...
ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့အခ်စ္ကအနီးမႈန္ပဲ..
အနားမွာရွိေနတဲ့ကြၽန္ေတာ့္ကိုမျမင္တဲ့အခ်စ္က မ်က္မွန္လိုေနတဲ့အနီးမႈန္တေယာက္ပဲ..