~Potters house kitchen~
~Selina pov~

Πήγα να φύγω απο την κουζίνα αλλά σταμάτησα όταν άκουσα έναν θόρυβο στο τζάμι.

Χ:"Κουκουβάγια τέτοια ώρα;"

Σ:"Είναι του Χόγκουαρτς..."άνοιξα το παράθυρο, πήρα το γράμμα,η κουκουβάγια έφυγε και έκλεισα το παράθυρο.

Άνοιξα το γράμμα και άρχισα να το διαβάζω.

Χ:"Σελ τι συμβαίνει;"

Σ:"Ο Άλμπους και η Λίλι έφυγαν...."

Χ:"Θα πάω στο Χόγκουαρτς η ΜακΓκοναγκαλ θα έχει σίγουρα παραπάνω πληροφορίες"

Σ:"Εννοείς θα πάμε"

Χ:"Οχι Σελ θα μείνει εδώ, ξέρω ότι ανησυχείς αλλά-"

Σ:"Δεν έχει αλλά, θα έρθω"

Χ:"Σελ-"

Σ:"Όχι!"άφησα το γράμμα μπροστά του και πήγα στο δωμάτιο, άλλαξα όσο πιο γρήγορα γίνονταν, βγήκα απο το δωμάτιο την ώρα που πήγε να μπει ο Χάρι.

Σ:"Θα περιμένω στο σαλόνι"κατέβηκα κάτω και περίμενα στον καναπέ.

Όταν ήρθε σηκώθηκα και πήγα δίπλα στο τζάκι,ήρθε και με αγκάλιασε.

Χ:"Το ξέρω ότι ανησυχείς όμως θα τους βρούμε όπως την προηγούμενη φορά"

Σ:"Δεν καταλαβαίνω γιατί έφυγαν πάλι"είπα και τον αγκάλιασα.

Χ:"Θα μας πουν όταν τους βρούμε"με φίλησε στο μέτωπο και απομακρύνθηκε ενώ μου έτεινε το χέρι του.

Σ:"Δεν μου πολύ αρέσει όταν διακτινιζόμαστε μαζί, ανακατευομε και ζαλίζομαι πιο εύκολα"

Χ:"Κλείσε τα μάτια σου όπως κάθε φορά"χαμογέλασε και έπιασε το χέρι μου.

Χ:"Έτοιμη;"

Σ:"Ναι"Πλησίασα περισσότερο και έκλεισα τα μάτια μου.

Όλα άρχισαν να στροβιλίζονται για λίγα λεπτά μέχρι που σταμάτησαν και ένιωσα πάλι το γνωστό αίσθημα ναυτίας.

Χ:"Είσαι εντάξει;"

Σ:"Ναι"μόλις άνοιξα τα μάτια μου είδα την ΜακΓκοναγκαλ απέναντι μου.

Μ:"Απο όσο θυμάμαι πάντα ένιωθες ναυτία μετά απο διακτινισμο"

Σ:"Πίστευα ότι με τον καιρό θα φύγει"

Μ:"Σε μερικούς ναι,σε άλλους μένει"

Σ:"Δεν έχετε κάποια ιδέα για το που πήγαν;"

Μ:"Ήλπιζα ότι θα το καθυστερουσες κι άλλο.Η Ναόμι θα σας πει τι ξέρει"Η Ναόμι καθόταν σε μια καρέκλα μπροστά από το γραφείο της ΜακΓκοναγκαλ.

Ν:"Υποσχέθηκα να μην πω τίποτα"

Σ:"Ναόμι σε παρακαλώ είναι η δεύτερη φορά που εξαφανίζονται και έγινε αμέσως μόλις γύρισαν, που είναι;"την πλησίασα και κοίταξε το πάτωμα.

Ν:"Είπαν ότι πήγαν στον κουκουβαγιώνα για να καταστρέψουν την χρωνομιχανη..."

Μ:"Μου πήρε σχεδόν μια ώρα να την κάνω να μιλήσει και δεν είπε τίποτα"

Χ:"Την χρωνομιχανη; νόμιζα ότι ήταν στον πάτο της λίμνης"

Ν:"Ο Σκορπιούς την είχε στην τσέπη του..."

?:"Έπρεπε να το φανταστώ ότι την είχε, φαινόταν ότι κάτι κρύβει"μέσα από τις σκιές εμφανίστηκε ο Ντραϊκο

Μ:"Το κάστρο έχει ελεγχθεί ήδη τέσσερις φορές,τα παιδιά δεν βρίσκονται μέσα στο σχολείο"

Σ:"Κάτι δεν πάει καλά..."κοίταξα τον Χάρι ενώ έπιασα ασυνήθιτα το σημάδι στο πίσω μέρος του λαιμού μου που άρχισε να με καίει ελάχιστα.

Μ:"Τι συμβαίνει;"η ΜακΓκοναγκαλ μας κοίταξε και εγω κοίταξα τον Χάρι.

Χ:"Οι εφιάλτες και όλο αυτό με τα όνειρα επέστρεψαν, όπως και ο πόνος στο σημάδι μου"

Ντ:"Αυτό μας έλειπε τώρα, πρώτα επιστρέφουν οι δυνάμεις της, τώρα αυτό με τα όνειρα και το σημάδι του, μετά τι; επιστρέφει πάλι ο Βόλντεμορτ;"

Σ:"Ας ελπίσουμε πως οχι"

Χ:"Με τον Ντραϊκο θα ψάξουμε το κτήμα του Χόγκουαρτς, θέλω να πας σπίτι ενημέρωσε την Ερμιόνη,τον Σειριους και τον Ρέμους το τάγμα θα πρέπει να ξέρει το ίδιο και το υπουργείο, δεν έχω καθόλου καλό προαίσθημα για αυτό"

Σ:"Θέλω να έρθω"

Ντ:"Νομίζω ότι έχει δίκιο στο να πας σπίτι, δεν εμπιστεύομαι την κρίση σου αυτή την στιγμή, φαίνεται ότι είσαι αναστατωμένη"

Σ:"Και τι ήθελες να κάνω;να πετάω στα σύννεφα ενώ το παιδιά μου αγνοούνται για δεύτερη φορά ενω επέστρεψαν κάτι ώρες πριν;!"

Ντ:"Να τι εννοώ.Η Ευανορα δεν ξέρει καν τι έχει συμβεί όταν έφυγα κοιμόταν και ελπίζω στο όταν γυρίσω να έχει γυρίσει και ο Σκόρπιους οπότε σου προτείνω να κάνεις ότι σου είπε"

Σ:"Μην μου λες τι να κάνω ιδικά τώρα!"τίναξα το χέρι μου απότομα και μια κόκκινη λάμψη χτύπησε στον τοίχο πίσω απο την Ναόμι.

Χ:"Σελ..."

Σ:"Ωραία θα πάω σπίτι,εντάξει;"πριν μου απαντήσει διακτινιστικα στο σπίτι.

Βρέθηκα στο σαλόνι μπροστά απο τον καναπέ,έπεσα πίσω στον καναπέ ακουμπώντας στις παλάμες μου στο πρόσωπο μου, άκουσα βήματα να μπαίνουν στο σαλόνι, σηκώθηκα κατεβάζοντας τα χέρια μου απο το πρόσωπο μου και έπιασα το ραβδί.Πριν προλάβω να πω κάτι εμφανίστηκε η Ζακλίν.

Σ:"Τι κάνεις εδώ;"

Ζ:"Ο Εντ με τον Ιαν με ενημέρωσαν τι έγινε με τον Αλμπους και την Λίλι"

Σ:"Οπότε ξέρει και ο Τζέιμς..."

Ζ:"Ναι"

Σ:"Όσο έλειπαν δεν κοιμόταν φυσιολογικά και ήταν κουρασμένος, κοιμήθηκε μέχρι και πάνω στο σκουπόξυλο"

Ζ:"Θα είναι εντάξει δεν χρειάζεται να ανησυχείς και για αυτο"

Σ:"Έχει συμβεί αυτό όσο καιρό το λες;"

Ζ:"Οχι"

Σ:"Οπότε δεν θα συμβεί ούτε τώρα"

Ζ:"Θα φτιάξω ζεστή σοκολάτα κάθε φορά σε βοηθάει να ηρεμήσεις"έφυγε στην κουζίνα και την ακολούθησα αφού έστειλα γράμματα στην Ερμιόνη,τον Ρέμους και τον μπαμπά.

Σ:"Νιώθω εξαντλημένη"είπα ενω κάθησα σε μια απο τις καρέκλες του πάγκου.

Ζ:"Λογικό, ίσως να κοιμηθείς λίγο"

Σ:"Όχι μέχρι να γυρίσουν"μου έδωσε μια κούπα, ήπια δυο γουλιες απο την σοκολάτα και άφησε πάλι κάτω την κούπα.Ειχε αρχίσει να ξημερώνει όταν εμφανίστηκε η Χέντβιχ με ενα γράμμα, το πήρα και το διάβασα.

Ζ:"Τι συμβαίνει;"

Σ:"Ο Αλ με την Λίλι είναι μαζί με την Ντελφι..."

Ζ:"Την ξαδέρφη του Σέντρικ;"

Σ:"Ναι, δεν καταλαβαίνω γιατί ή πως βρέθηκε εκεί αλλά τους ψάχνουν.... θα πάνε στον Άγιο Όσβαλντ είναι ο οίκος ευγηρίας που μένει ο πατέρας του Σέντρικ"

Ζ:"Θα τους βρούνε φαίνεται ότι είναι πολύ κοντά"

Σ:"Ναι..."τότε ήταν που συνειδητοποίησα.

Σ:"Δεν το πιστεύω! πως μπόρεσα να ξεχάσω κάτι τέτοιο;!"

Ζ:"Τι συμβαίνει;"

Σ:"Ο Σέντρικ μου είχε πει ότι δεν έχει συγγενείς πέρα από τον πατέρα του, ούτε η μητέρα του ούτε ο πατέρας του είχαν αδέρφια, ήταν μόνο εκείνος και ο Άμμος,οποίο και να είναι αυτό το κορίτσι δεν είναι συγγενείς του"

Ζ:"Τότε ποια μπορεί να είναι;"

Σ:"Δεν ξέρω, εκτός...το μαύρο σύννεφο ήταν αυτή..., το κολιέ που έχει είναι ίδιο με αυτό της Μπελατριξ και θα ορκιζομουν ότι είναι το ίδιο..."

Ζ:"Έχεις αρχίζεις να με μπερδεύεις"

Σ:"Πρέπει να πάω στην Grimmauld Place"

Ζ:"Τι ακριβώς συμβαίνει;"

Σ:"Ελπίζω ότι αυτό που νομίζω"φόρεσα τα παπούτσια μου και πήρα το παλτό μου.

Ζ:"Θα έρθω μαζί σου"

Σ:"Δεν χρειάζεται"

Ζ:"Θέλω να έρθω"

Σ:"Καλά"

Διακτινιστικαμε στην Grimmauld Place και άρχισα να τρέχω προς το σαλόνι με το οικογενειακό δέντρο, όμως όπως πάντα ήταν κλειδωμένο.

Σ:"Δεν θυμάμαι που είναι το κλειδί"συνέχισα να παίζω με το πόμολο της πόρτας πιο δυνατά με την ελπίδα να ανοίξει χωρίς επιτυχία βέβαια.Ενιωσα κάποιον να ακουμπάει το χέρι του στον ώμο μου και απομακρύνθηκα ακουμπώντας το χέρι μου λίγο πιο πάνω απο το στήθος πριν γυρίσω προς το μέρος του.

Σ:"Μπαμπά"ξεφυσηξα και κατέβασα το χέρι μου.

Σε:"Τι κάνετε εδώ; γύρισαν;"

Σ:"Όχι.Που είναι το κλειδί για το δωμάτιο"

Σε:"Στο πρώτο συρτάρι στο έπιπλο στην αρχή του διαδρόμου,τι συμβαίνει;"

Σ:"Πρέπει να σιγουρευτώ κάτι"πήγα όσο πιο γρήγορα μπορούσα, πήρα το κλειδί και άνοιξα την πόρτα.Στάθηκα μπροστά απο το δέντρο και προσπαθούσα να το βρω.

Σε:"Τι ακριβώς ψάχνεις;"είπε ακριβώς την στιγμή που το βρήκα.

Σ:"Αυτό"πλησίασα στην φωτογραφία της Μπελατριξ.

Ζ:"Δεν καταλαβαίνω"

Σ:"Συνεχίζεται, βλέπεις;Ντελφινι Ριλντ"

Ζ:"Ντελφι Ντιγκορι...."

Σ:"Ακριβώς, δεν είναι η ξαδέρφη του Σέντρικ με τον Άλμπους και την Λίλι αλλά η κόρη του-"

Σε:"Βόλντεμορτ"

Σ:"Πρέπει να πάω στον Άγιο Όσβαλντ όσο πιο γρήγορα γίνεται"απομακρύνθηκα και διακτινιστικα εξω απο τον οίκο ευγηρίας, μόλις μπήκα ρώτησα που ήταν το δωμάτιο του Άμμους όταν έφτασα εκεί όμως ο Χάρι με το Ντρεϊκο και την Ερμιόνη είχαν φύγει για το δωμάτιο της Ντελφι στο τέλος του διαδρόμου.Έτρεξα ως εκεί ήταν όλοι μέσα, στους τοίχους του δωματίου ήταν γραμμένο με κόκκινη μπογιά κάτι σε μια γλώσσα που καταλάβαινα.

Χ:"Σελ η Ντελφι-"άρχισα να ζαλίζομαι και να δυσκολεύομαι να αναπνεύσω 

Σ:"Ντελφινι Ριλντ, το όνομα της είναι Ντελφινι Ριλντ"είπα και όλα σκοτείνιασαν.

~Hogwarts Quidditch pitch~
~Lily pov~

Α:"Τι κάνουμε στο γήπεδο του κουίντιτς;"

Λ:"Ο Τρίτος άθλος"

Ν:"Ναι, είναι ώρα να σώσουμε τον περιττό οριστικά αυτή την φορά, θα φέρουμε πίσω τον Σέντρικ κάνοντας το θα αναστήσουμε τον κόσμο που είδες Σκορπιούς"

Σ:"Την κόλαση;θες να φέρεις πίσω την κόλαση;"

Ν:"Θέλω να φέρω πίσω την ανόθευτη και δυνατή μαγεία, την σκοτεινή μαγεία"

Α:"Θες την επιστροφή του Βόλντεμορτ"

Ν:"Του ενός και μοναδικού γνήσιου ηγέτη αυτού του κόσμου.Τωρα εσείς φροντίσετε τους πρώτους δύο άθλους με κάμποση μαγεία και υπήρξαν τουλάχιστον δύο επισκέψεις στο το μέλλον και τις δύο φορές, οπότε τώρα δε θα ρισκάρω την αποκάλυψη.Ο τρίτος άθλος είναι καθαρός οπότε ας ξεκινήσουμε, σύμφωνοι;"

Α:"Δεν θα τον σταματήσουμε, ότι και να μας ζητήσεις να κάνουμε ξέρουμε ότι ο Σέντρικ Ντιγκορι θα κερδίσει το τρίαθλο μαγείας"

Ν:"Μα δεν θέλω να τον σταματήσετε,θελω να τον ξεφτιλισετε.Πρέπει να βγει απο τον λαβύρινθο γυμνός πάνω σε ενα σκουπόξυλο καμωμένο απο μοβ ξεσκονοπανα με φτερά"

Λ:"Ναι μου ακούγεται πολύ λογικό"

Ν:"Μην με ειρωνεύεσαι! μόνο έτσι θα εκπληρωθεί η προφητεία, όπως έγινε και την προηγούμενη φορά"

Σ:"Δεν ήξερα ότι υπάρχει προφητεία"

Α:"Ποια προφητεία;"

Ν:"Είδες τον κόσμο όπως θα έπρεπε να είναι Σκόρπιους, και σήμερα εμείς θα διασφαλίσουμε την επιστροφή"

Α:"Δεν πρόκειται να σε βοηθήσουμε ότι και να θες να κάνουμε"

Ν:"Φυσικά και θα το κάνετε"

Α:"Θα πρέπει να χρησιμοποιήσεις την εξουσιαστική κατάρα γιατί αλλιώς δεν θα κάνουμε τίποτα"

Ν:"Όχι, για να εκπληρωθεί η προφητεία πρέπει να το κάνεις με την θέληση σου, πρέπει εσυ Άλμπους να εξευτελίσεις τον Σέντρικ χωρίς την εξουσιαστική κατάρα, άρα θα πρέπει να χρησιμοποιήσω αλλά μέσα"

Α:"Κάνε ότι θες δεν θα σε βοηθήσω, κάνε το χειρότερο σου"

Ν:"Θα το κάνω"γύρισε προς το μέρος μου και σήκωσε το ραβδί της.

Α:"Όχι!"

Ν:"Όπως το φαντάστηκα, αυτό φαίνεται να σε τρομάζει περισσότερο"

Λ:"Αλ ότι και να κάνει μην-"δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω την πρόταση μου καθώς ακούστηκε η φωνή της Ντελφ.

Ν:"Βασανους!"άρχισα να ουρλιάζω και είδα τον Σκορπ να παγώνει ενώ τον Άλμπους να χάνει το χρώμα απο το πρώτο του.

Α:"Άφησε την! Αλλιώς-"

Ν:"Τι;τι στην ευχή νομίζεις ότι μπορείς να κάνεις; θέλεις να μείνεις στην αιωνιότητα σαν την απογοήτευση του κόσμου των μάγων;Να σπιλωσεις το όνομα της οικογένειας σου; ή μήπως να γίνεις ο περιττός;. Θες να μην πειράξω την αδερφή σου; Τότε κάνε αυτό που σου λέω!"ο Αλ συνέχισε να αντιστέκεται με το βλέμμα του.

Ν:"Όχι; όπως θες.Βασανους!"άρχισα να ουρλιάζω πάλι.

Α:"Σταματά!σε παρακαλώ!"η Ντελφι σταμάτησε κοιτώντας προς τα πίσω.

?:"Άλμπους; Λίλι; Σκόρπιους;τι κάνετε εδώ; όλοι σας ψάχνουν"

Α:"Γκρεγκ φύγε από εδώ! φώναξε βοήθεια!"

Γ:"Γιατί τι έγινε;"δεν πρόλαβε να του απαντήσει.

Ν:"Αβάντα Κενταβρα!"μια πράσινη λάμψη εμφανίστηκε και ο Γκρεγκ έπεσε στο έδαφος.

Ν:"Δεν καταλαβαίνεις; δεν παίζω,εσυ μου είσαι πολύτιμος όχι οι φίλοι σου.Προσπάθησα πολύ να βρω την αδυναμία σου Άλμπους, στην αρχή νόμιζα ότι ήταν η περηφάνια σου η ανάγκη να εντυπωσιάσεις τον πατέρα σου μετά όμως συνειδητοποίησα ότι έχεις την ίδια αχιλλειο φτέρνα μαζί του, την φιλία και την αγάπη.Θα κάνεις ότι σου πω αλλιώς η Λίλι θα πεθάνει όπως η γιαγιά σας και ο Σκόρπιους όπως ο περιττός, δεν θα είναι κρίμα;"με τράβηξε βίαια προς το μέρος της βάζοντας το ραβδί της στο κεφάλι μου.

Ν:"Ο Βόλντεμορτ θα επιστρέψει και το Ογκιουρι θα καθίσει πλάι του για να εκπληρωθεί η προφητεία «όταν ο περιττός περισωθεί, όταν ο χρόνος αντιστραφεί, όταν τους πατεράδες τους σκοτώσουν αόρατα παιδιά, όταν το κορίτσι προδοθεί και εκείνη αποκαλυφθεί τότε ο Άρχοντας του σκότους θα επιστρέψει και μαζί η σκοτεινιά»ο Σκόρπιους είναι ο περιττός,η Λίλι το κορίτσι και εσύ Άλμπους το αόρατο παιδί που θα σκοτώσει τον πατέρα του ξαναγράφοντας τον χρόνο, και άρα την επιστροφή του άρχοντα του σκότους"

Σ:"Τι εννοείς όταν κορίτσι προδοθεί;"

Ν:"Αυτό θα το μάθετε όταν ένας απο τους δύο σας την προδώσει, νομίζετε ότι η ζωή σας θα είναι ίδια πλέων; τίποτα δεν θα είναι ίδιο απο εδώ και πέρα ακόμη και αν δεν πετύχει αυτό έχει αρχίσει η αντιστραφεί μέτρηση και στο τέλος κάποιος θα φύγει για πάντα"γύρισε την χρωνομιχανη, έπιασε τον Σκόρπιους ενώ έβαλε τον Αλ να με πιάσει.

Όταν όλα σταμάτησαν να στροβιλίζονται βρεθήκαμε στο τρίαθλο αλλά μέσα στον λαβύρινθο ενω η φωνή του Λουντο ακουγόταν απο την άλλη μεριά του λαβύρινθου.

Λο:"Κυρίες και κύριοι σας παρουσιάζω τον τελικό άθλο.Ενας μυστηριώδης λαβύρινθος , μια μάστιγα ανεξέλεγκτου ζοφου γιατί αυτός ο λαβύρινθος είναι ζωντανός.Ναι ζωντανός και γιατί να διακινδυνεύσει κάνεις την ακεραιότητα του σε αυτόν τον ζωντανό εφιάλτη; επειδή μέσα σαυτόν τον λαβύρινθο υπάρχει ένα κύπελλο, όχι οποιοδήποτε κύπελλο, το τρόπαιο του τριάθλου περιμένει μέσα σε αυτές τις φυλλωσιές"

Ν:"Που είναι ο Σέντρικ;"

Λ:"Ο άθλος δεν έχει αρχίσει αν δεν το κατάλαβες"

Ν:"Αν δεν σταματήσεις να με ειρωνεύεσαι δεν θα φύγεις ούτε εσυ ζωντανή απο αυτόν τον λαβύρινθο"δεν της απάντησα και ρολαρα τα μάτια μου.

Λο:"Οι κίνδυνοι είναι άφθονοι, ποιος θα καταφέρει να ανοίξει δρόμο μαχόμενος; ποιος θα πέσει στο τελικό στάδιο;τι ήρωες έχουμε ανάμεσα μας;ο χρόνος θα μας δείξει κυρίες και κύριοι"

Είχαμε αρχίσει να περπατάμε στον λαβύρινθο με την Ντελφι να είναι αρκετά μπροστά μας.

Σ:"Πρέπει να κάνουμε κάτι"

Α:"Το ξέρω όμως τι; έσπασε τα ραβδιά μας"

Λ:"Έχω το δικό μου στην τσέπη του μανδύα μου"

Α:"Νόμιζα δεν είχες έρθει χωρίς ραβδί"

Λ:"Όχι,απλά δεν το εμφανισα"

Σ:"Το ελάττωμα στην χρονομηχανή,ο κανόνας των πέντε λεπτών, πρέπει να κάνουμε ότι μπορούμε για να εξαντλήσουμε το όριο"

Α:"Δεν θα πιάσει"είχαμε φτάσει αρκετά βαθιά στον λαβύρινθο όπου πλέον ο Λουντο Μπαγκμαν ακουγόταν ελάχιστα.

Λο:"Επιτρέψτε μου να σας θυμίσω την παρουσία κατάταξη, ισόπαλοι στην πρώτη θέση βρίσκονται ο Σέντρικ Ντιγκορι και ο Χάρι Πότερ , στην δεύτερη ο Βίκτορ Κραμ και στην τρίτη θέση η δεσποινίς Φλερ Ντελακούρ"οι θάμνοι μετακινήθηκαν και όταν σταμάτησαν η Ντελφι είχε εξαφανιστεί.

Σ:"Που πήγε αυτή;"

Α:"Έχει σημασία; προς τα που λες να πάμε;"κοίταξε προς τα πίσω και είδα την Ντελφι να αιωρείται χωρίς σκουπόξυλο.

Λ:"Εεε παιδιά...νομίζω ότι έχουμε πρόβλημα...."

Ν:"Νομίζετε ότι μπορείτε να μου γλιτώσετε τόσο εύκολα;"

Α:"Δεν έχεις καν σκουπόξυλο πως-"

Ν:"Τα σκουπόξυλα τόσο δύσχρηστα, τόσο άχρηστα αντικείμενα.Εχουν περάσει τρία λεπτά, μας μένουν αλλά δύο κι εσείς θα κάνετε ότι σας πω"

Σ:"Όχι,και πάλι όχι"

Ν:"Νομίζετε ότι μπορείτε να με σταματήσετε;"

Σ:"Όχι αλλά μπορούμε να σε ψηφίσουμε με τίμημα τη ζωή μας"

Ν:"Η προφητεία πρέπει να εκπληρωθεί και αυτό θα κάνουμε"

Σ:"Οι προφητείες μπορούν να ματαιωθούν"

Ν:"Κάνεις μεγάλο λάθος,οι προφητείες είναι το μέλλον"

Σ:"Ναι αλλά αν η εκπλήρωση μιας προφητείας είναι αναπόφευκτη τότε γιατί βρισκόμαστε εδώ προσπαθώντας να την εκπληρώσουμε;.Οι πράξεις σου αντιφάσκουν με τις σκέψεις σου,μας σέρνεις μέσα σε έναν λαβύρινθο επειδή πιστεύεις ότι η προφητεία χρειάζεται παρέμβαση για να εκπληρωθεί, με την ίδια λογική μπορεί να ματαιωθεί"

Ν:"Μιλάς παρά πολύ.Βασανους!"ο Σκόρπιους έπεσε στο έδαφος ουρλιάζοντας, γύρισα από την άλλη κλίνοντας τα μάτια μου.

Α:"Σταματά!"

Ν:"Κάντε ότι σας λέω αλλιώς θα πεθάνετε"

Λ:"Τουλάχιστον θα το κάνουμε ξέροντας ότι θα σε σταματήσουμε"έβγαλα το ραβδί μου σημαδεύοντας την.

Ν:"Έπρεπε να αφήσεις το καπέλο να σε βάλει στο Γκρίφιντορ, αυτή η ηλίθια γενναιότητα που θα πέθαινες για κάποιον.Βασα-"

?:"Αφοπλισιους!Δεσιους!"ακούστηκε μια φωνή πίσω μας, γυρίσαμε και είδαμε ένα αγόρι ενώ η Ντελφι έπεσε κάτω δεμένοι.

Α:"Ποιος;-"

Σ:"Σέντρικ Ντιγκορι"ο Σκορπ έκανε ένα βήμα μπροστά.

Σε:"Μην πλησίαζε"

Σ:"Μα είσαι-"

Σε:"Ο Σέντρικ Ντιγκορι, άκουσα ουρλιαχτά έπρεπε να έρθω, ονομάστε στον εαυτό σας κτήνη μπορώ να σας πολεμήσω"

Λ:"Κτήνη; μπήκαμε σε όλο αυτό για να μας αποκαλέσει κτήνη;"

Α:"Μας έσωσες"

Σε:"Πρέπει να νικήσω και εσάς; αυτή είναι η δοκιμασία;"

Α:"Όχι, απλώς πρέπει να μας λύσεις αυτή είναι η δοκιμασία"μας κοίταξε επιφυλακτικά πριν κουνήσει το ραβδί του αφήνοντας τα σχοινιά να πέσουν στο χώμα.

Σε:"Να τελειώσω τον λαβύρινθο;"κοιταχτικαμε πρίν καταφέρουμε να του απαντήσουμε.

Λ:"Φοβάμαι ότι πρέπει να τελειώσεις τον λαβύρινθο"

Σε:"Τότε θα το κάνω"έφυγε αφήνοντας μας.

Σ:"Αλ,Λιλ"κοίταξα την Ντελφι όπως εκείνος, είχε την χρονομηχανή στα χέρια της και έτρεμε.

Λ:"Το χρονικό όριο"η Ντελφι άρχισε να απομακρύνετε με την χρονομηχανή.

Α:"Δεν μπορεί να μας αφήσει εδώ"

Σ:"Πρέπει να φύγουμε με την χρονομηχανή, να την σταματήσουμε"

Ν:"Πως ακριβώς να με σταματήσετε; εχω τελειώσει μ' αυτή την ιστορία εδώ"γύρισε την χρονομηχανή μεταφέροντας μας σε άλλη χρονική στιγμή, πέταξε με δύναμη τη χρονομηχανή κάτω, κι εκείνη έσπασε σε χίλια κομμάτια.

Ν:"Μπορεί να καταστρέψατε τις πιθανότητές μου να χρησιμοποιήσω τον Σέντρικ για να επαναφέρω το σκοτάδι στον κόσμο, ίσως όμως Σκόρπιους να έχεις δίκιο - ίσως οι προφητείες να μπορούν να προληφθούν, ίσως να μπορούν να ματαιωθούν. Αυτό με το οποίο έχω σίγουρα τελειώσει, πάντως το να προσπαθώ να χρησιμοποιήσω εσάς τα ενοχλητικά παιδιά για το οτιδήποτε. Δεν πρόκειται να ξανασχοληθώ με εσάς τους τρεις-δε θα ξανασπαταλήσω ούτ' ένα πολύτιμο δευτερόλεπτο από τον χρόνο μου. Ώρα να δοκιμάσω κάτι άλλο"απογειώθηκε ξανά και γελώντας μοχθηρά, απομακρύνθηκε με ταχύτητα.

Α:"Όχι όχι...δεν μπορεί..."Ο Σκόρπιους προσπάθησε να μαζέψει τα κομμάτια της χρονομηχανής.

Λ:"Η Χρονομηχανή καταστράφηκε..."

Σ:"Εντελώς...ξεκινάμε εδώ, στον χρόνο σε όποιον χρόνο κι αν βρισκόμαστε, δεν μπορούμε να ζητήσουμε ούτε βοήθεια"

Α:"Το Χόγκουαρτς φαίνεται ίδιο"

Λ:"Ναι αλλά δεν γίνεται να μας δουν"

Α:"Πρέπει να την σταματήσουμε"

Σ:"Ναι αλλά πως;"

Α:"Ίσως έχω μια ιδέα"κοιτούσε λίγο πιο πέρα κοίταξε και είδα έναν ιππόγρυπα.

Λ:"Ξέχνα το!"

Α:"Λίλ-"

Λ:"Δεν υπάρχει περίπτωση.Τι κάνεις;Αλ άσε με κάτω! Άλμπους Σεβερους Πότερ άσε με κάτω αμέσως τώρα!"του φώναζα ενώ με σήκωσε αλλά και προσπαθούσα να ξεφύγω αλλά χωρίς επιτυχία.

~St Oswald's Home for Old Witches and Wizards~
~Selina pov~

Όταν άνοιξα ξανά τα μάτια μου ήμουν στο κρεβάτι που υπήρχε στο δωμάτιο,πιο πέρα ο Χάρι, με την Ερμιόνη,τον Νρεϊκο και τον Ρον συζητούσαν.

Ρ:"Τι λες να έγινε με τον Άμμους;"

Χ:"Πρέπει να του έκανε έκανε ξόρκι πνευματικής σύγχυσης, όπως και όλους τους υπόλοιπους εδώ μέσα"

Ε:"Επικοινώνησα με το υπουργείο, δεν υπάρχει τίποτα για αυτή,σαν να είναι σκιά"

Ν:"Δεν μου κάνει εντύπωση"

Ανασηκώθηκα και γύρισα στο πλάι για να σηκωθώ, τα σίδερα του κρεβατιού έκαναν έναν ενοχλητικό ήχο κάνοντας όλους να γυρίσουν.

Ε:"Σελ! ευτυχώς"ο Χάρι ήρθε δίπλα μου και κατάλαβα απο την έκφραση του την ερώτηση που θα ακολουθούσε.

Σ:"Είμαι καλά και ναι μπορώ να σηκωθώ,τι έγινε;"

Χ:"Το ίδιο θα σε ρωτούσα κι εγώ,τι εννοείς Ντελφινι Ριλντ;"

Σ:"Πήγα στην Grimmauld Place η Μπελατριξ έχει απόγονο,την Ντελφι, όμως δεν ενώνετε η φωτογραφία της με τον Ροδόλφο μόνο με την Μπελατριξ και λέει Ντελφινι Ριλντ"

Ν:"Ο Βόλντεμορτ έχει κόρη;"

Χ:"Όχι, όχι οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό"

~highlands of scotland, Aviemore railway station~
~Lily pov~

Λ:"Στο ορκίζομαι Άλμπους αν το ξανά κάνεις αυτό θα σε σκοτώσω"

Α:"Εντάξει ότι πεις,όμως πρέπει κάποιος να του μιλήσει"είπε κοιτώντας στον σταθμάρχη.

Σ:"Τι ακριβώς να του πούμε;Για σας κύριε σταθμάρχη, κύριε μαγκλ ερώτηση: είδατε καμία ιπτάμενη μάγισσα να περνάει από εδώ; και μιας που μιλάμε τι χρόνια έχουμε;"

Α:"Ξέρεις τι με εκνευρίζει περισσότερο; ότι ο μπαμπάς μου θα νομίζει ότι το έκανα όλο αυτό επίτηδες"

Λ:"Άλμπους αρκετά πια! με κούρασε αυτό το θέμα, απλά συγκεντρώσου σοβαρά τώρα είμαστε χαμένοι κυριολεκτικά στον χρόνο ίσως οριστικά αν δεν βρούμε λύση και εσυ μου λες για αυτό; πραγματικά Αλ δεν μπορώ να σας καταλάβω"

Α:"Ο καθένας πρέπει να καταλάβει κάτι,ο μπαμπάς είναι περίπλοκος τύπος"

Λ:"Ενω εσυ όχι;μας έμπλεξες σε όλο αυτό, ταξιδέψαμε στον χρόνο μόνο και μόνο για να αποδείξεις κάτι!"

Σ:"Εντάξει ας ηρεμήσουμε, θα πάω να τον ρωτήσω"ο Σκορπ έφυγε αλλά γύρισε σχεδόν αμέσως.

Α:"Τι έγινε;"

Σ:"Δεν καταλαβαίνω τι λέει, έχει πολύ βαριά σκοτσέζικη προφορά"

Α:"Τέλεια..."κοίταξε τον πίνακα των δρομολογίων και τότε κατάλαβα.

Λ:"Άλμπους δες την ημερομηνία στον πίνακα δρομολογίων"

Α:"30 Οκτωβρίου 1981...οχ όχι, πιστεύεις;"

Λ:"Ίσως"

Σ:"Τι συμβαίνει;"

Α:"Ο θάνατος του παππού και της γιαγιάς μου. Η επίθεση που δέχτηκε ο πατέρας μου όταν ήταν μωρό... η στιγμή που η κατάρα του Βόλντεμορτ γύρισε μπούμερανγκ πάνω του. Η Ντέλφι δεν προσπαθεί να βρει έναν τρόπο για να εκπληρωθεί η δική της προφητεία προσπαθεί να βρει έναν τρόπο να προληφθεί η προφητεία"

Σ:"Η προφητεία;"

Λ:"Έρχεται αυτός που έχει τη δύναμη να κατατροπώσει τον Άρχοντα του Σκότους θα γεννηθεί από αυτούς που τον αψήφησαν τρεις φορές, θα γεννηθεί στην εκπνοή του έβδομου μηνός...»

Σ:"Εγώ φταίω,εγώ της είπα ότι οι προφητείες μπορούν να ματαιωθούν ,ότι αυτή καθαυτή η λογική τους είναι αμφισβητήσιμη"

Α:"Σε είκοσι τέσσερις ώρες από τώρα, ο Βόλντεμορτ θα καταραστεί τον εαυτό του επιχειρώντας να σκοτώσει το βρέφος Χάρι Πότερ. Η Ντέλφι προσπαθεί να προλάβει αυτή την κατάρα,θα σκοτώσει η ίδια τον Χάρι.Πρέπει να πάμε στο Γκόντριας Χόλοου"

Λ:"Νομίζω ότι θα κάνω εμετό"

Α:"Κρατήσου μέχρι να φτάσουμε γιατί θα πρέπει να ξανά ανέβεις στον ιππόγρυπα"

Λ:"Ούτε να το σκέφτεσαι"

Α:"Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να πάμε"

Λ:"Όταν τελειώσει όλο αυτό θα σου πρότεινα να κοιμάσαι με την πόρτα κλειδωμένη"

Σ:"Γιατί νιώθω ότι το εννοεί;"

Α:"Γιατί το εννοεί"

*
*
*
*

~Godric's hollow~

Α:"Αυτό είναι το Γκοντρικς Χολοου;"

Λ:"Ναιπ"

Σ:"Δεν έχετε έρθει εδώ;"

Α:"Η Λίλι ναι,εγω κάθε φορά αρνιομουν"

Σ:"Καλά δεν πειράζει.Κοιτα η εκκλησία ο Άγιος Ιερώνυμος, λένε ότι το νεκροταφείο είναι φοβερά στοιχειωμένο, εκεί θα είναι το άγαλμα του πατέρα σας με τον παππούδων σας"

Α:"Έχει άγαλμα;"

Λ:"Όχι ακόμα, μετά την επίθεση θα έχει.Αυτο είναι το σπίτι της Μπατιλντα Μπασκοτ"έδειξα διακριτικά το σπίτι της.

Α:"Η Μπατιλντα Μπασκοτ; αυτή απο την ιστορία της μαγείας;"

Σ:"Ναι,μα τον Μέρλιν κοίτα αυτή είναι με σάρκα και οστά, ίσως να μπορέσουμε να της μιλήσουμε"

Λ:"Φτάσαμε"σταματήσαμε έξω από το σπίτι.

Σ:"Εντάξει κάποιος βγαίνει ελάτε"μας έπιασε και μας τράβηξε μέχρι κάποιους θάμνους.

Α:"Τι κάνουμε εδώ;"

Σ:"Δεν πρέπει να μας δουν μπορεί να επηρεάσει το μέλλον,είναι το τελευταίο που χρειαζόμαστε τώρα και ιδικά δεν πρέπει να δουν την Λίλι"

Λ:"Γιατί;"

Α:"Σοβαρά;"

Σ:"Λιλ είσαι πραγματικά ίδια με την γιαγιά σου, δεν νομίζω ότι είναι καλή ιδέα να σε δουν, κανένα μας"

Α:"Δεν μπορούμε να τους προειδοποιήσουμε τότε"

Λ:"Οι Ντελφι δεν έχει έρθει"

Σ:"Οπότε τι κάνουμε;"

Α:"Νομίζω ότι αυτό έπρεπε να το είχαμε σκεφτεί πριν έρθουμε εδώ"

Χελοου μανιταρακια μου

Τι κάνετε;

Ελπίζω να είστε καλά

Πώς σας φάνηκε το κεφάλαιο