Ήμουν στο δωμάτιο του Αλ στον κοιτώνα και είχα ξαπλώσει μπρούμυτα στο κρεβάτι του κοιτώντας τον να κοιτάει έξω απο το παράθυρο,ο Σκορπ έλειπε απο ότι είπε είχε πάει με τον μπαμπά του βόλτα στο Χόγκσμιντ.

Ακούστηκε ένας χτύπος στην πόρτα και όταν άνοιξε μπήκε μέσα ο μπαμπάς με την μαμά,πήγα να σηκωθώ για να φύγω αλλά ο Αλ μου έκανε νόημα να μείνω.

X:"Ευχαριστώ που μ' άφησες ν' ανεβώ"
Ο Αλμπους απλά γύρισε και τον χαιρέτησε μ' ένα νεύμα.

Χ:"Καμία τύχη μέχρι στιγμής στις έρευνες για τη χρονομηχανή,γίνονται διαπραγματεύσεις με τους γοργονανθρώπους για αποστράγγιση της λίμνης"

Η μαμά έκατσε στο κρεβάτι δίπλα μου ενω ο μπαμπάς στα μαξιλάρια που υπήρχαν στο παράθυρο δίπλα στον Αλμπους.

Χ:"Ωραίο δωμάτιο"

Α:"Καλό χρώμα το πράσινο, ε; καταπραϋντικό....θέλω να πω, μια χαρά είναι τα δωμάτια του Γκρίφιντορ, το πρόβλημα με το κόκκινο όμως είναι... λένε ότι σε τρελαίνει λιγάκι...όχι δηλαδή πως θέλω να κακολογήσω κανέναν..."

Χ:"Μπορείτε να μου εξηγήσετε γιατί προσπαθήσατε να το κάνετε κάτι τέτοιο;"

Α:"Νόμιζα ότι θα μπορούσα...ν' αλλάξω τα πράγματα...πίστευα ότι ο Σέντρικ...είναι άδικο"

Χ:"Και βέβαια είναι άδικο, Άλμπους, λες να μην το ξέρω; εκεί ήμουν. ον είδα να πεθαίνει αλλά να κάνεις κάτι τέτοιο...να διακινδυνεύσεις όλ' αυτά"

Α:"Το ξέρω..."

Χ:"Αν προσπαθούσες να κάνεις ό,τι κι εγώ, το έκανες με τον λάθος τρόπο. Εγώ δεν πήγα γυρεύοντας για περιπέτεια, αναγκάστηκα να το κάνω αυτό που έκανες εσύ όμως ήταν πολύ ριψοκίνδυνο, πολύ ανόητο κι επικίνδυνο, κάτι που θα μπορούσε να καταστρέψει τα πάντα"είδα την μαμά να τον κοιτάει λίγο εκνευρισμένη.

Α:"Ξέρω,εντάξει; ξέρω"Ο Αλμπους σκούπισε τα μάτια του που είχαν αρχίσει να δακρύζουν,ο μπαμπάς το πρόσεξε και πήρε βαθιά ανάσα.

Σ:"Καταλαβαίνω ότι θέλατε να βοηθήσετε σε αυτό και δεν το κάνετε με κακή πρόθεση, όμως είναι καλύτερο να αφήνουμε τους νεκρούς με τους νεκρούς, πάντα υπάρχουν επιπτώσεις όταν παίζεις με αυτά"

Α:"Δεν περιμέναμε να καταλήξει έτσι"

Χ:"Δεν έκανες μόνο εσύ λάθος,εκανα κι εγώ ήταν λάθος μου να πιστεύω ότι ο Σκόρπιους είναι γιος του Βόλντεμορτ δεν είναι μαύρο σύννεφο"

Α:"Όχι, δεν είναι"

X:"Και κλείδωσα τον χάρτη δεν πρόκειται να τον ξαναπάρετε"

Λ:"Μα αυτό είναι δικό μου δώρο"

Α:"Ναι έχει δίκιο,της το πήρα χωρίς να το ξέρει"

Σ:"Θα το σκεφτούμε"

Χ:"Η μαμά σας, είχε αφήσει τα δωμάτια σας ακριβώς όπως ήταν όταν το φύγατε το ξέρετε αυτό; δε μ' άφηνε καν να μπω, κανέναν δεν άφηνε, την τρόμαξες στ' αλήθεια...κι εκείνη κι εμένα"κοίταξα την μαμά και εκείνη μου χαμογέλασε απαλά.

Λ:"Δεν θέλαμε αυτό..."

Α:"Συγγνώμη...,σε τρόμαξα στ' αλήθεια; εσένα;"είπε κοιτώντας πρώτα; την μαμά και μετά τον μπαμπά

X:"Ναι"

Α:"Νόμιζα ότι ο Χάρι Πότερ ήταν ατρόμητος,οτι δε φοβόταν ποτέ και τίποτα"

X:"Έτσι σ' έκανα να πιστεύεις;"

Σ:"Πίστεψε με Αλμπους δεν ισχύει αυτό και έχω πολλά παραδείγματα για αυτό"

Λ:"Όπως;"

Χ:"Ίσως να μιλήσουμε για αυτό κάποια άλλη φορά"

Α:"Δε νομίζω ότι το είπε ο Σκόρπιους αλλά όταν γυρίσαμε, μετά την αποτυχία μας να διορθώσουμε τον πρώτο άθλο βρέθηκα ξαφνικά στον κοιτώνα Γκρίφιντορ, αλλά ούτε και τότε τα πηγαίναμε καλά εσύ κι εγώ θέλω να πω... το γεγονός λοιπόν ότι είμαι στο Σλίθεριν...τώρα καταλαβαίνω ότι δεν είναι αυτή η αιτία των προβλημάτων μας...δεν είναι μόνο αυτή..."

Χ:"Ναι,το ξέρω,δεν πρόκειται μόνο γι' αυτό"

Σ:"Ποτέ δεν θα έχει σημασία σε ποιον κοιτώνα θα είσαι Αλμπους δεν θα σε κρίνει κανένας για αυτό...ίσως μερικοί το κάνουν αλλά όχι εμείς"

Α:"Η Λίλι ήταν να πάει στο Γκρίφιντορ αλλά ζήτησε απο το καπέλο να έρθει στο Σλίθεριν για να είναι μαζί μου"

Λ:"Προδότη!"είπα και σηκώθηκα στα γόνατα μου πάνω στο κρεβάτι.

Σ:"Λοιπόν απο ότι φαίνεται και οι δυο πείσατε το καπέλο αλλά για διαφορετικούς κοιτώνες"κοίταξε πρώτα τον μπαμπά και μετά εμένα.

Λ:"Η Ναόμι δεν θα μας συγχωρέσει τόσο εύκολα που την εξαφανίσαμε"

Σ:"Ποτέ δεν μου είπατε γιατί δεν κάνετε παρέα με άλλα άτομα πέρα απο την Ναόμι και τον Σκορπιούς, ξέρω ότι είναι δύσκολες οι φιλίες στην ηλικία σας όμως..."

Α:"Δεν νομίζω ότι θέλω άλλους φίλους"

Λ:"Είχα μερικές φιλίες πέρσυ αλλά δεν κατέληξαν καλά...δεν ήταν αυτές που νόμιζα..."

Σ:"Δεν ταιριάζουμε με όλους ούτε είναι όλες οι φιλίες κατάλληλες για εμάς, μπορεί να εμπιστεύεσαι απόλυτα κάποιον,να πιστεύεις ότι είσαι ασφαλής μαζί του,να θεωρείς ότι είναι ο καλύτερος φίλος σου....και μια μέρα να σε προδώσει και να σε πληγώσει με τέτοιον τρόπο που να εύχεσαι να μην τον είχες γνωρίσει ποτέ"

Α:"Να εύχεσαι κάτι τέτοιο για κάποιον φίλο;"

Σ:"Μερικές φορές μπορεί να γίνει"

Λ:"Σου έχει τύχει;"

Σ:"Ναι μια φορά κι ακόμα εύχομαι να μην τον είχα γνωρίσει και να είχα απομακρυνθεί νωρίτερα"

Α:"Τον;"

Σ:"Ναι"

Πρόσεξα ότι ο μπαμπάς έσφιγγε την παλάμη του εκνευρισμένος.

Λ:"Τον ήξερε και ο μπαμπάς;"

Χ:"Δυστυχώς"

Σ:"Δεν τα πήγαιναν καλά απο την πρώτη στιγμή"

Α:"Τι συνέβη;"

Σε αυτή την ερώτηση φάνηκε ότι η μαμά ταράχτηκε και κάρφωσε το βλέμμα της στο πάτωμα προσπαθώντας να μείνει ψύχραιμη.

Σ:"Δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για αυτό, ίσως κάποια άλλη στιγμή"

Χ:"Έχει αρχίσει να νυχτώνει και είναι καλύτερα να φύγουμε"

Λ:"Γιατί;"

Σ:"Πρέπει να πάτε στο δείπνο σε λίγο και εξάλλου θα πρέπει να φύγουμε έτσι κι αλλιώς σε λίγο"

Α:"Έχουν ενα δίκιο"

Λ:"Ας ελπίζουμε ότι έχετε δει τον Τζέιμς και δεν θα αρχίσει να γκρινιάζει σε εμάς"

Χ:"Μην ανησυχείς για αυτό το έχουμε φροντίσει"

Σ:"Θα σας γράψουμε σύντομα"είπε και φύγε προς την πόρτα όπως και ο μπαμπάς.

Α:"Εντάξει"

~Selina pov~
~Potters house~
~some hours later~

Χ:"Είσαι εντάξει;"είπε ενω έκατσε δίπλα μου στο κρεβάτι και σκεπάστηκε.

Σ:"Ναι..."

Χ:"Σελ;"

Σ:"Πιστεύεις ότι θα πρέπει να τους πω για όλο αυτό; εννοώ ο Αλμπους ρώτησε τι έγινε όμως...δεν νομίζω ότι μπορώ να το κάνω..."

Χ:"Αν δεν μπορείς η δεν είσαι έτοιμη δεν χρειάζεται,δεν ξέρω καν πως θα πάει αυτό και πως θα το πάρουν αλλά αν το κάνεις θα είμαι μαζί σου σε αυτό"

Σ:"Δεν ξέρω καν αν μπορώ να το κάνω και το πως να το κάνω..."

Χ:"Δεν χρειάζεται να το κάνεις"πέρασε το χέρι του γύρω απο την μέση μου,με τράβηξε κοντά του και με φίλησε στο κεφάλι.

Χ:"Μπορούμε να βρούμε μια δικαιολογία αν ρωτήσουν πάλι"

Σ:"Δεν μου αρέσει να τους λέω ψέματα"ακούμπησα το κεφάλι μου στον ώμο του και εκείνος ακούμπησε το κεφάλι του στο δικό μου.

Χ:"Το ξέρω, μπορούμε όμως να περιμένουμε ίσως να μην ρωτήσουν πάλι"

Σ:"Ίσως..."είπα και έκλεισα τα μάτια μου.

Χ:"Νομίζω ότι είναι ώρα για ύπνο"ξάπλωσα πιο κάτω και σκεπάστηκα περισσότερο

Σ:"Θα συμφωνήσω"απάντησα χωρίς να ανοίξω τα μάτια μου.

Ξάπλωσε και με αγκάλιασε προστατευτικά.

Σ:"Δεν θα το σταματήσεις ποτέ αυτό έτσι;"

Χ:"Μπα, γιατί σε ενοχλεί;"

Σ:"Καθόλου"

~Narrative author~
~Harry's dream~

Ο μικρός Χάρι έχει μείνει κοιτάζοντας τον τάφο των γωνιών του σκεπασμένο με μπουκέτα λουλουδιών σαν αυτό αυτό που κράταγε και εκείνος.

Π:"Άντε, λοιπόν, άσε τα ψωρολούλουδά σου να φύγουμε το σιχαίνομαι αυτό το ελεεινό χωριό δεν ξέρω και πώς μου είχε περάσει απ' το μυαλό να...Γκόντρικς Χάλοου,μάλλον Γκόντλες Χόλοου θα έπρεπε να το λένε, τέτοιο βρομερό και τρισάθλιο μέρος που είναι...άντε τελείωνε, γιατί σου παίρνει τόση ώρα;"ακούστηκε η φωνή της θείας Πετούνια απο πίσω του.

Το μικρό αγόρι πλησίασε περισσότερο τον τάφο και έμεινε να στέκει εκεί για λίγο.

Π:"Τελείωνε Χάρι...δεν έχω χρόνο για χάσιμο.Ο Ντάντλι έχει προσκόπους απόψε και το ξέρεις ότι καθόλου δεν του
αρέσει ν' αργεί"

Χ:"Θεία Πετούνια,είμαστε οι τελευταίοι ζώντες συγγενείς έτσι;"η παιδική φωνή του αγοριού ακούστηκε σαν σημάδι ελπίδας ανάμεσα στους χιονισμένου τάφους του νεκροταφείου.

Π:"Ναι, μόνο εσυ και εγω τελείωνε τώρα"

Χ:"Και οι γονείς μου δεν είχαν φίλους;"

Π:"Οχι, κανέναν απολύτως.Η Λίλι προσπάθησε αλλά ήταν απο την φύση της αντιπαθητική,απωθούσε τους ανθρώπους δεν έφταιγε εκείνη, είχε μια ένταση, έναν... τρόπο, έτσι γεννήθηκε.Ο πατέρας σου...τι αντιπαθητικός και άξεστος άνθρωπος ήταν πραγματικά αποκρουστικος.Δεν είχαν φίλους"

Χ:"Αν είναι έτσι λοιπόν γιατί έχει τόσα λουλούδια ο τάφος τους;"

Η γυναίκα κοίταξε τα λουλούδια σαν να τα είχε μόλις προσέξει και προσπάθησε να μην φανεί η συγκίνηση της.

Π:"Υποθέτω ότι τα έφερε ο αέρας απο τους άλλους τάφους"

Το αγόρι έσκυψε και άφησε το μπουκέτο που κρατούσε στο μνήμα, αλλά δεν μπόρεσε να μην προσέξει τις γυαλιστερές κορδέλες που υπήρχαν στα υπόλοιπα μπουκέτα.

Χ:"Μα όλα αυτά τα μπουκέτα έχουν το όνομα του, Λίλι και Τζέιμς, αυτό που κάνατε, ποτέ δεν-ποτέ δεν θα ξεχάσουμε"έδειξε ενα μπουκέτο και έπειτα διάβασε το διπλανό του.

Χ:"Τζέιμς και Λίλι, αυτό που κάνατε-"δεν πρόλαβε να τελειώσει την φράση του, μια απόκοσμη φωνή ακούστηκε.

Β:"Μου μυρίζει ενοχή,η μυρωδιά της ενοχής πλανιέται στον αέρα"

Χωρίς να καταλάβει το πως ο Χάρι αναγνώρισε την φωνή, ήξερε ότι ανήκε στον Βόλντεμορτ και άρχισε να ταράζεται.

Π:"Φύγε, φύγε απο εκεί!"η θεία του τον τράβηξε μακριά απο τον τάφο την ώρα που το αγόρι κοίταξε πάνω απο το μνήμα.

Ο Βόλντεμορτ στεκόταν εκεί με την κουκούλα του μανδύα του να καλύπτει το πρόσωπο του.

Π:"Το ξερά, αυτό μέρος είναι επικίνδυνο δεν έπρεπε να σε φέρω, είσαι πολύ μικρός για να κατέβεις και καλύτερα να μην καταλάβεις"Η γυναίκα άρχισε να τραβάει το αγόρι ώστε να φύγουν από το νεκροταφείο.

Το αγόρι αναρωτήθηκε πως γίνεται η θεία του να είναι τόσο ψύχραιμη, δεν είχε δει τον άντρα με τον μαύρο μανδύα;

Ο Χάρι γύρισε να κοιτάξει πίσω του για να βεβαιωθεί ότι τον είδε σίγουρα.Ο Βόλντεμορτ στεκόταν εκεί μόνο που τώρα τα κόκκινα μάτια του έλαμπαν μέσα απο την κουκούλα.

Β:"Ακόμα βλέπεις με τα μάτια μου Χάρι Πότερ;"

Όλα άρχισαν να μαυρίζουν ξαφνικά γύρω του.

?:"Χάρι;"άκουσε μια γνώριμη φωνή όμως δεν μπορούσε να δει απο που προέρχονταν.

?:"Χάρι τι συμβαίνει; ξυπνά!"

Β:"Ακόμα μπορώ να μπω στο μυαλό σου Χάρι Πότερ"

Άκουγε διάφορα λόγια στα ερπετικα, μετά μια ανδρική φωνή έρχεται! πρέπει να φύγετε τώρα δεν έχουμε χρόνο! και ύστερα μια γυναικεία κραυγή.

Α:"Μπαμπά;"ο Αλμπους εμφανίστηκε πίσω απο την φιγούρα του Βόλντεμορτ και δίπλα στον Αλμπους η Λίλι που σχεδόν κρυβόταν πίσω απο τον αδελφό της.

Β:"Χααααρρρι Ποτττερρ..."

~a little bit later~
~Potters house kitchen~
~Selina pov~

Σ:"Θα μου πεις τώρα τι συνέβη;"

Χ:"Δεν ήταν κάτι"

Σ:"Ουρλιαζες..."μόνο τότε σήκωσε το βλέμμα του απο την κούπα καφέ του και με κοίταξε.

Καθόταν σε ενα απο τα σκαμπό που υπήρχαν για τον διαγώνιο πάγκο όπου υπήρχε καθόμουν στην γωνία που έκανε ο πάγκος απέναντι του και στηρίζουν.

Χ:"Δεν έχουν σταματήσει τα όνειρα"

Σ:"Το ξέρω....είχαν ελαττωθεί όμως, ήταν στιγμές από το παρελθόν, πέρασες μεγάλη ταραχή το τελευταίο διάστημα και-"

Χ:"Μα δεν είχα πάει ποτέ στο Γκόντρικς Χόλοου με την Πετούνια.Αυτό δεν ήταν ανάμνηση...."

Σ:"Πραγματικά με τρομάζεις Χάρι"

Χ:"Είναι εδώ ακόμη Σελ, για αυτό δεν σταμάτησαν τα όνειρα...η επέστρεψε και έγιναν χειρότερα"

Σ:"Ξέρω ότι θα το μετανιώσω που θα ρωτήσω αλλά ποιος επέστρεψε;"

Χ:"ο Βόλντεμορτ,τον Βόλντεμορτ είδα"

Σ:"Ίσως αυτό να εξηγεί γιατί επέστρεψαν..."

Χ:"Τι εννοείς;"

Σ:"Δεν επέστρεψε μόνο ο Βόλντεμορτ απο ότι φαίνεται"τον πλησίασα, άνοιξα την παλάμη μου και εμφανίστηκε μια κόκκινη λάμψη.

Σ:"Μέχρι πριν έναν μήνα είχα μόνο τις θεραπευτικές που ακόμη και εκείνες ήταν ελάχιστες, τώρα επέστρεψαν και όχι μόνο αυτές που έχασα μετά την μάχη... επέστρεψαν όλες"

Χ:"Αυτό είναι καλό όμως"

Σ:"Δεν ξέρω..."

Χ:"Είναι και κάτι ακόμα"

Σ:"Τι;"

Χ:"Στο όνειρο ήταν και ο Αλμπους με την Λίλι, εμφανίστηκαν πίσω απο τον Βόλντεμορτ"

Σ:"Πιστεύεις ότι κινδυνεύουν;"

Χ:"Πιστεύω ότι όλοι κινδυνεύουμε"

~Hogwarts,Slytherin house~
~Albus and Scorpio's room~
~lily pov~

Σ:"Δεν ξυπνάει"

Λ:"Αλήθεια δεν το είχα καταλάβει ευχαριστώ για διαφώτιση Σκορπ δεν το είχα καταλάβει"

Ν:"Να τον ρίξουμε απο το κρεβάτι;"

Λ:"Όχι θα χτυπήσει το κεφάλι του και θα παραγινει το κακό"

Ν:"Τότε τι κάνουμε;"

Λ:"Δεν ξέρω"

Σ:"Άλμπους,ψιτ...Άλμπους....ΑΛΜΠΟΥΣ!

Ο Αλμπους ξυπνηι τρομαγμένος και ο
Σκορπιους γέλασε.

Α:"Ευχάριστος,εολύ ευχάριστος και καθόλου τρομακτικός τρόπος ξυπνήματος.

Σ:"Είναι πολύ παράξενο, ξέρεις όμως, από τότε που βρέθηκα στο πιο τρομακτικό μέρος που μπορεί κανείς να φανταστεί, έχω γίνει πολύ καλός στο θέμα του φόβου.Είμαι...ο Σκόρπιους ο ατρόμητος. Είμαι...ο Μαλφόι ο αναρχικός, Είμαι ο-"

Ν:"Είσαι ο Σκόρπιους το ψώνιο"

Σ:"Χαχα πολύ αστείο Ναόμι"

Ν:"Ευχαριστώ"

Σ:"Θέλω να πω, κανονικά, το να είμαι υπό περιορισμό, συνέχεια έτσι κλειδαμπαρωμένος, θα με τσάκιζε.Τώρα όμως τι χειρότερο μπορούν να κάνουν;να ξαναφέρουν τον Βόλντι το μαύρο Χάλι και να τον βάλεται να μου πάρει το κεφάλι; τι να μου κάνουν;

Α:"Είσαι τρομακτικός όταν έχεις τα κέφια σου, το ξέρεις αυτό;"

Ν:"Δεν είμαι σίγουρος ότι θα είναι καλό για την υγεία είσαι τόσο ατρόμητος μπορεί να πας απο καρδιά"

Σ:"Δεν ξέρετε πόσο ωραία είναι που είμαι πάλι εδώ, όλα ήταν απαίσια εκεί πέρα"

Α:"Εκτός από την Πόλι Τσάπμαν που σου έκανε τα γλυκά μάτια"

Λ:"Μόνο εμένα με τρομάζει να σκέφτομαι την Πόλι έτσι;"

Ν:"Και εμένα"

Σ:"Ο Σέντρικ ήταν εντελώς άλλος άνθρωπος- σκοτεινός, επικίνδυνος.Ο μπαμπάς μου έκανε ό,τι του έλεγαν. Όσο για μένα,ανακάλυψα έναν αλλιώτικο Σκόρπιους,εγωκεντρικό,θυμωμένο,κακό ο κόσμος με φοβόταν.Έχω την εντύπωση ότι όλοι δοκιμαστήκαμε και όλοι... αποτύχαμε.

Α:"Μα αφού άλλαξες τα πράγματα,είχες μια ευκαιρία και άλλαξες ξανά τον χρόνο αλλαξες ξανά τον εαυτό σου"

Σ:"Μόνο επειδή ήξερα πώς έπρεπε να είμαι"

Α:"Πιστεύεις ότι δοκιμάστηκα κι εγώ δοκιμαστικά; έτσι δεν είναι;"

Σ:"Όχι,οχι ακόμη"

Α:"Κάνεις λάθος,η βλακεία μου δεν ήταν ότι πήγα πίσω μια φορά όλοι μπορούν να κάνουν ένα τέτοιο σφάλμα,η βλακεία μου ήταν ότι πήγα πίσω και δεύτερη"

Σ:"Μαζί πήγαμε, Άλμπους."

Α:"Και γιατί ήθελα σώνει και καλά να το κάνω; Για τον Σέντρικ; ας μην κοροϊδευόμαστε.Όχι,δεν ήταν γι' αυτόν ηθελα ν' αποδείξω κάτι.Ο μπαμπάς μου είχε δίκιο...εκείνος δεν πήγε γυρεύοντας για περιπέτεια εγώ όμως...αυτό είναι όλο δικό μου λάθος, κι αν δεν ήσουν εσύ, τα πάντα θα είχαν καταστραφεί. Θα είχε πέσει παντού σκοτάδι"

Ν:"Εγω εξαφανίστηκα νομίζω ότι αυτή ήταν η δική μου δοκιμασία"

Λ:"Γιατί;"

Ν:"Γιατί θεωρούσα δεδομένο ότι είμαι εδώ..."

Λ:"Δεν νομίζω ότι δοκιμαστικά"

Σ:"Βασικά το έκανες"

Λ:"Πως;"

Σ:"Έμεινες ενω ήθελες να φύγεις ενω είχες την ευκαιρία να το κάνεις, όμως έμεινες και μας βοήθησες"

Λ:"Δεν έπρεπε να πάρουμε την χρονομηχανή"

Α:"Ναι συμφωνώ"

Σ:"Ωραία τότε μπορείς να με βοηθήσεις να καταστρέψουμε αυτό"έβγαλε την χρονομηχανή κάτω απο το μαξιλάρι του και χαμογέλασε.

Α:"Είμαι απόλυτα σίγουρος ότι είπες σε όλους πως βρισκόταν στον πάτο της λίμνης"

Σ:"Φαίνεται ότι ο Μαλφόι ο αναρχικός είναι πολύ καλός ψεύτης"

Λ:"Πρέπει πραγματικά να ηρεμήσεις με αυτό"είπα ενω έκατσα δίπλα στον Αλμπους.

Α:"Σκόρπιους, κάποιον πρέπει να ενημερωσουμε γι' αυτό"

Σ:"Σε ποιον; το Υπουργείο την είχε κρατήσει την πρώτη φορά πως είσαι σίγουρος ότι δε θα την ξανακρατήσει; μόνο εσείς κι εγώ ξέρουμε απο πρώτο χέρι πόσο επικίνδυνο είναι αυτό το μαραφέτι, πράγμα που σημαίνει ότι εμείς πρέπει να το καταστρέψουμε.Κανείς δεν μπορεί να κάνει αυτό που κάναμε, Άλμπους,ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να επιστρέψει αυτή η μηχανή του χρόνου οριστικά στο παρελθόν"

Α:"Είσαι πολύ περήφανος γι' αυτή τη φράση, ε;"

Σ:"Όλη μέρα τη δούλευα"

Λ:"Το ξέρετε ότι η χρονομηχανες δεν καταστρέφονται με ενα απλά ξόρκι έτσι;"

Ν:"Πόσο μάλλον απο τέσσερις τριτοετοις"

Σ:"Θα τα καταφέρουμε,θα δείτε!"

Α:"Δεν μπορούμε να την καταστρέψουμε εδώ"

Λ:"Που να πάμε;"

Σ:"Την λίμνη"

Α:"Όχι πολύ ανοιχτός χώρος....τον κουκουβαγιώνα!"

Ν:"Ωραία όλα αυτά όμως είναι τρεις το πρωί δεν νομίζετε ότι θα είναι κάπως αδύνατον να φύγουμε απο εδώ με τον Γκρεγκ και να φτάσουμε στην άλλη άκρη του κάστρου;"

Α:"Και εδω αναλαμβάνεις εσυ"

Ν:"Εγω;σε τι;"

Α:"Όλοι ξέρουμε ότι μπορείς να απασχολήσεις τον Γκρεγκ, είναι τόσο ψώνιο που μπορεί να μιλάει για τον εαυτό του για ώρες και εσυ κάνεις τις καλύτερες ερωτήσεις σε αυτό"

Ν:"Καλά αλλά το πολύ δυο ώρες, μπορώ να του κάνω τις ίδιες ερωτήσεις χωρίς να το καταλάβει αλλά όλα έχουν ένα όριο"

Σ:"Ωραία πάμε"

Κατεβήκαμε στο εντευκτήριο όπου είδαμε τον Γκρεγκ να κάθεται στον καναπέ.

Α:"Εντάξει Ναόμι εδώ αναλαμβάνεις εσυ"

Ν:"Δεν το πιστεύω ότι πρέπει εγω να του πιάσω συζήτηση ενω εσείς θα καταστρέψετε την χρονομηχανή"είπε πριν φύγει.

Ν:"Εϊ Γκρεγκ πως κατάφερες να γίνεις επιμελητής;"ο Γκρεγκ δεν άργησε να αρχίσει να μιλάει για τον εαυτό του.

Σ:"Ελάτε πάμε"

Φύγαμε απο τον κοιτώνα,αρχίσαμε να πηγαίνουμε όσο πιο γρήγορα γινόταν και μόλις φτάσαμε ξεκινήσαμε να ψάχνουμε τρόπους για να καταστρέψουμε την χρονομηχανή.

Λ:"Ποιο ξόρκι θα χρησιμοποιήσουμε;"

Σ:"Θα έλεγα,ένα απλό ανατινάξιους"

Α:"Σε καμία περίπτωση,για κάτι τέτοιο χρειάζεσαι εκρήξιους"

Λ:"Εκρήξιους; για να μαζεύουμε για καμιά βδομάδα κομματάκια χρονομηχανής απ' τον κουκουβαγιώνα;

Α:"Βομβάρδιους;"

Σ:"Και να ξυπνήσουμε όλο το Χόγκουαρτς; ίσως το ξόρκι αποχαύνωσης. Μ' αυτό τις κατέστρεψαν τις υπόλοιπες"

Α:"Ακριβώς, έχει ξαναγίνει,εμείς ας κάνουμε κάτι διαφορετικό,κάτι διασκεδαστικό"

Λ:"Διασκεδαστικό;"

Α:"Ω έλα τώρα Λιλ"

Σ:"Κοίτα, είναι πολλοί οι μάγοι που παραβλέπουν τη σημασία της σωστής επιλογής και καταλήγουν να διαλέξουν το λάθος ξόρκι, στην προκειμένη περίπτωση όμως είναι πολύ σημαντικό. Πιστεύω ότι πρόκειται για ένα πολύ υποτιμημένο κομμάτι της μοντέρνας μαγείας"

?:"«Ένα πολύ υποτιμημένο κομμάτι της μοντέρνας μαγείας»! Εσείς οι τρεις είστε το κάτι άλλο,το ξέρετε, φαντάζομαι"ακουστικε μια φωνή πίσω μας.

Λ:"Ντελφι;"

Ν:"Αυτοπροσώπως"

Σ:"Τι γυρεύεις εδώ;"

Α:"Θεώρησα σημαντικό να της στείλω μια κουκουβάγια, να την ενημερώσω για τις κινήσεις μας.Ξέρετε..."

Κοίταξα επίμονα τον Αλ και έπειτα τον κοίταξα απο πάνω μέχρι κάτω.

Α:"Το ζήτημα την αφορά κι εκείνη"

Ο Σκορπ με κοίταξε και ανασηκωσε τους ώμους του.

Ν:"Τι είναι αυτό που με αφορά; περί τίνος πρόκειται,"Ο Αλμπους έβγαλε τη χρονομηχανή

Α:"Πρέπει να καταστρέψουμε τη χρονομηχανή,τα πράγματα που είδε ο Σκόρπιους μετά τον δεύτερο άθλο... λυπάμαι πολύ αλλά δεν μπορούμε να ρισκάρουμε να ξαναγυρίσουμε πίσω,δεν μπορούμε να σώσουμε τον ξάδελφό σου"

Πρόσεξα ότι η Ντελφι κοίταξε πρώτα τη χρονομηχανή κι έπειτα εμάς

Ντελφι:"Η κουκουβάγια σου δεν είπε πολλά..."

Α:"Φαντάσου τον χειρότερο δυνατό κόσμο, επί δύο.Βασανισμοί αθώων, παράφρονες παντού, ένας δεσποτικός Βόλντεμορτ, ο πατέρας μου νεκρός,ο κόσμος περικυκλωμένος από σκοτεινή μαγεία,απλώς...απλώς δε γίνεται να το αφήσουμε να συμβεί"

Ν:"Ο Βόλντεμορτ κυβερνούσε; ήταν ζωντανός;"

Ήταν περίεργο αλλά ένιωθα έναν ενθουσιασμό στην φωνή της.

Σ:"Κυβερνούσε τα πάντα,ηταν τρομερό"

Ν:"Κι όλ' αυτά χάρη σε ό,τι κάναμε;"

Λ:"Εξευτελίζοντας τον Σέντρικ, τον μετατρέψαμε σ' έναν πολύ θυμωμένο νεαρό άντρα,εγινε θανατοφάγος και μετά...όλα πήγαν χαλία"

Το πρόσωπο της Ντελφι σκοτείνιασε κοιτάζοντας μας.

Ν:"Θανατοφάγος;"

Σ:"Και δολοφόνος,σκότωσε τον καθηγητή Λονγκμποτομ"

Ν:"Τότε...φυσικά και πρέπει...να την καταστρέψουμε"

Α:"Καταλαβαίνεις λοιπόν"

Ν:"Όχι μόνο καταλαβαίνω, αλλά θα πάω κι ένα βήμα παραπέρα,θα τολμήσω να πω ότι θα καταλάβαινε και ο ίδιος ο Σέντρικ. Θα την καταστρέψουμε μαζί, και μετά θα πάω στον θείο μου να του εξηγήσω την κατάσταση"

Α:"Ευχαριστώ"

Η Ντελφι μας χαμογέλασε θλιμμένα, κι ύστερα πήρε τη Χρονομηχανή,την κοιτάζει και το ύφος της άλλαξε.

Δεν μου αρέσει αυτό....

Α:"Ω, ωραίο σημάδι"

Ν:"Τι;"

Ο μανδύας της Ντελφι έχει πέσει προς τα κάτω και ενα τατουάζ με θρηνοπούλι ήταν πλέον ορατό στον αυχένα της.

Α:"Στο πίσω μέρος του λαιμού σου.Δεν το είχα προσέξει,τα φτερά.Αυτό είναι που οι μαγκλ αποκαλούν τατουάζ"

Ν:"Α,ναι είναι ενα Όγκουρι"

Σ:"Όγκιουρι;"

Ν:"Δεν τα κάνατε στη φροντίδα μαγικών πλασμάτων;, είναι κακομούτσουνα μαυροπούλια, που κρώζουν όταν έρχεται βροχή.Κάποτε οι μάγοι πίστευαν ότι το κράξιμο του Όγκιουρι προμήνυε θάνατο,οταν ήμουν μικρή, η γκουβερνάντα μου είχε ένα τέτοιο σε κλουβί"

Σ:"Η γκουβερνάντα σου;"

Ν:"Έλεγε ότι το πουλί έκραζε γιατί έβλεπε ότι δε θα είχα καλή κατάληξη,δε με συμπαθούσε και πολύ αυτή η γκουβερνάντα,η Ευφημία Ρόουλ. Για το χρυσάφι με ανέλαβε..."

Α:"Τότε γιατί να θες να κάνεις τατουάζ με το αγαπημένο της πουλί;"

Ν:"Για να μου θυμίζει ότι εγώ και μόνο εγώ ορίζω το μέλλον μου.

Α:"Ωραίο,μπορεί να κάνω κι εγώ ένα τέτοιο,ενα τατουάζ θρηνοπούλι"

Λ:"Είπες Ευφημία Ροουλ;"

Ν:"Ναι"

Α:"Ελάτε, λοιπόν, ας αρχίσουμε να καταστρέφουμε.. ανατινάξιους, αποχαυνώσιους, βομβάρδιους.Τι απ' όλα;"

Λ:"Οι Ρόουλ ήταν πολύ ακραίοι θανατοφάγοι,στον στενό κύκλο του Βόλντεμορτ οι πιο αφοσιωμένοι άμεσος μετά τους Λεστρέιντζ και τον Λούσιους Μαλφοϊ..."

Κοίταξα τον Σκορπιους και φαινόταν ότι είχε καταλάβει τι είχε συμβεί.

Σ:"Δώσ' την πίσω,δώσε μας πίσω τη χρονομηχανή"

Ν:"Τι;"

Α:"Σκόρπιους; Τι κάνεις;"

Σ:"Είπες στην Ναόμι ότι αρρώστησες για αυτό δεν πήγες ποτέ στο Χογκουαρτς, δεν το πιστεύω,Γιατί δεν ήρθες στο Χόγκουαρτς;γιατί είσαι τώρα εδώ;

Ν:"Γιατί προσπαθώ να φέρω πίσω τον ξάδελφό μου!"

Λ:"Κάποια σαν την Ροουλ δεν θα πρόσεχε ενα απλό παιδί ούτε καν για το χρυσάφι όπως λες,θα πρόσεχε κάποιον που θα ήταν σημαντικός για εκείνη...σημαντικός για τον Βόλντεμορτ"

Σ:"Σε αποκαλούσαν Όγκιουρι,σ' εκείνο τον άλλο κόσμο,σε αποκαλούσαν το θρηνοπούλι"

Ένα αργό χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο της Ντελφι

Ν:"Το Θρηνοπούλι;μ' αρέσει, μ' αρέσει πολύ"

Α:"Ντέλφι;"

Ν:"Φωτοδέσιους!"Τα χέρια και τα πόδια του Σκορπιους δέθηκαν σφιχτά με φρικτούς, φωτοβόλους σπάγκους.

Σ:"Άλμπους,Λιλι, φύγετε!"

Ο Αλ είχε παγώσει στην θέση του.

Λ:"Αν δεν φέρουμε βοήθεια δεν θα μπορέσουμε να τον βοηθήσουμε"έπιασα τον Αλμπους και άρχισα να τρέχω.

Ν:"Φωτοδέσιους!"έπεσα κάτω και τα σχοινιά δέθηκαν σφιχτά γύρω απο τους καρπούς και τα πόδια μου.

Ν:"Φωτοδέσιους!"Ο Αλμπους έπεσε λίγο πιο μπροστά απο εμένα.

Ν:"Είσαι έξυπνο κορίτσι Λίλι, το ήξερα ότι δεν με εμπιστευοσουν απο την αρχή"έπιασε πρώτα εμένα και μετά τον Άλμπους.

Μας άφησε δίπλα στο Σκορπ και μας κοίταξε χαμογελώντας.

Ν:"Κι αυτό είναι το πρώτο ξόρκι που αναγκάζομαι να χρησιμοποιήσω πάνω σας.Νόμιζα ότι θα είχα ήδη χρησιμοποιήσει μπόλικα αλλά είστε πολύ πιο εύκολοι στον χειρισμό από τον Άμος τα παιδιά, ειδικά τα αρσενικά παιδιά, είναι από τη φύση τους ενδοτικά, καλά δε λέω; και τώρα, πάμε να συμμαζέψουμε αυτό το χάλι άπαξ και διά παντός....

Α:"Μα γιατί; μα τι; μα ποια είσαι;"

Ν:"Άλμπους,είμαι το νέο παρελθόν"πήρε το ραβδί του Αλ και το έσπασε.

Ν:"Είμαι το νέο μέλλον"τράβηξε και έσπασε το ραβδί του Σκορπ.

Ν:"Είμαι η απάντηση που έψαχνε ο κόσμος..."με κοίταξε και ήρθε μπροστά μου

Ν:"Ήρθες χωρίς ραβδί; μάλλον δεν είσαι τόσο έξυπνη.Τωρα...μας μένει ακόμη ένας άθλος και απο ότι θυμάμαι δεν ήταν μόνο ο πατέρας σας στο νεκροταφείο αλλά και η μητέρα σας οπότε ας βεβαιωθουμε ότι δεν θα αποτύχει αυτή την φορά ο παππούς σου Μαλφοϊ"

Λ:"Η μητέρα μας ήταν εκεί;"

Σ:"Τι εννοείς ότι δεν θα αποτύχει;"

Ν:"Δεν σας έχουν πει τίποτα;"την κοιτάξαμε όλοι μπερδεμένοι.

Ν:"Η μητέρα σας ήταν εκεί όταν πέθανε ο Ντιγκορι, ήταν σχεδιασμένο.Ο Πατέρας μου ζήτησε απο τον Λούσιους Μαλφοϊ να πιάσει την Σελίνα Μπλάκ όταν αρνήθηκε να πάει με το μέρος του, οπότε θα βεβαιωθουμε ότι θα την πιάσει αυτή την φορά χωρίς να καταφέρει να φύγει απο το νεκροταφείο"

Α:"Ο πατέρας σου;"

Λ:"Ο Βόλντεμορτ..."

Ν:"Καταλαβαίνεις γρήγορα"

Α:"Τι σχέση έχει η μητέρα μας;"

Ν:"Οι δυνάμεις της είναι τεράστιες και ο άρχοντας του σκότους τις χρειάζεται είναι καλύτερα να βεβαιωθώ ότι δεν θα ξανά χαθουνε άσκοπα.Ας το αφήσουμε αυτό όμως δεν έχουμε χρόνο"

Χελοου μανιταρακια μου

Τι κάνετε;

Πως σας φάνηκε το κεφάλαιο;