Πήγαμε στο Radley. Παραξενεύτηκα γιατί δεν είχα ιδέα τι θα γινόταν. "Τι ακριβώς κάνουμε εδώ;" ρώτησα. "Θέλεις να αλλάξεις σωστά; Για να αλλάξεις πρέπει να διορθώσεις τα λάθη σου." είπε με ήρεμο ύφος "Ναί....σωστά.....". "Είσαι σίγουρη ότι θέλεις να αλλάξεις;". Τον κοίταξα. Φαινόταν ότι ήθελε να σιγουρευτεί αν όντως ήθελα να αλλάξω. "Ναι Klaus. Θέλω να αλλάξω....." .Ο ήχος της φωνής μου έδειχνε πως ήμουν κάπως στεναχωρημένη και ο Klaus το είχε καταλάβει αυτό. "Είσαι καλά;" με ρώτησε. "Ναι....πάμε να κάνουμε αυτό που πρέπει να κάνουμε......" είπα αναστενάζοντας, Ακούστηκα αρκετά πιο στεναχωρημένη από πριν αλλά δεν ήθελα να πω κάτι. Πήγαμε στο τρελοκομείο του Radley. Μπήκαμε μέσα και πήγαμε στο δωμάτιο που είχαν την Raven. Την τελευταία φορά που είχα πάει να την επισκεφτώ της είχα κάνει ένα δυνατό ξορκι ώστε να μείνει εκεί για πάντα και να τρελαθεί. Οπότε ήξερα ακριβώς για ποιό λόγο με είχε φέρει εδώ ο Klaus. "Να φανταστώ......πρέπει να λύσω στο ξόρκι." είπα."Είναι μια καλή αρχή αν θες να αλλάξεις." είπε με ένα πονηρό χαμόγελο. Πήγα κοντά στην Raven, έβαλα το χέρι μου στο κεφάλι της, έκλεισα τα μάτια μου και μουρμούρισα ένα ξόρκι. Όταν άνοιξα ξανά τα μάτια μου γύρισα και κοίταξα τον Klaus. "Ενταξει. Το ξόρκι λύθηκε." Αμεσως πήγε κοντά στην Raven και την αγκάλιασε σφιχτά ανακουφισμένος. "Τι έγινε;" ρώτησε παραξενευμένη. Ο Klaus της χαΐδεψε απαλά το κεφάλι και της είπε."Ολα είναι καλά τώρα." την καθησύχασε. Η Raven με κοίταξε και αμέσως κοίταξε τον Klaus. "Τι κάνει αυτή εδώ;" είπε κάπως εκνευρισμένη. "Ηρέμισε. Είναι μαζί μας τώρα. Δεν θα κάνει αλλο κακό στο εγγυόμαι."."Οκ....." είπε και με αγριοκοίταξε. "Θα σας αφήσω για λίγο μόνους." είπα. Βγήκα από το δωμάτιο και στάθηκα ακριβώς απέξω. "Τι έχει αυτή;" ρώτησε η Raven τον Klaus καταλαβαίνοντας την άσχημη ψυχολογική μου κατάσταση, "Δεν ξέρω....πάντως δεν είναι καλά ψυχολογικά,.." της απάντησε ο Klaus. "Μπορούμε να την εμπιστευτούμε μπαμπά; Έχει κάνει τα χειρότερα και είμαι σίγουρη πως ακόμα θέλει νεκρή την Addison." παραπονέθηκε. "Δεν ξέρω Raven.....αλλά ίσως να θέλει πραγματικά να αλλάξει οπότε δεν θα επιτεθεί στην Addison." απάντησε ήρεμα ο Klaus. "Μάλλον δεν θα επιτεθεί στην Addison! Δεν το ξέρουμε αυτό." είπε δύσπιστα η Raven. "Ακριβώς γι αυτό θα την έχουμε από κοντά." την διαβεβαίωσε ο Klaus. "Ώραία." απάντησε κάπως καχύποπτα. Ήξερα πως θα αργήσει να με εμπιστευτεί η Raven και ο καθένας από αυτό το κάστρο. Όμως δεν με ένοιαζε εκείνη την στιγμή η γνώμη τους. Δεν με ενδιέφεραν σαν προσωπικότητες οπότε μου ήταν απλώς αδιάφορο το κάθε τι που έκαναν όσο δεν ενοχλούσε εμένα.

   Άκουσα τον Klaus να έρχεται προς την πόρτα και έφυγα γρήγορα. Βγήκα έξω και έκανα βόλτες. Σκεφτόμουν την μητέρα μου, τον Ben, τις φίλες μου.....Ένα δάκρυ κύλισε στο μάγουλο μου αλλά το σκούπισα αμέσως. Ιδανικά ήθελα να πέσω στο πάτωμα και να κουλουριαστώ κλαίγοντας. Όμως ήξερα πως δεν έπρεπε να το κάνω γιατί θα έδειχνα πόσο αδύναμη ήμουν. Ξαφνικά άκουσα έναν ήχο από το κινητό μου. Το έβγαλα από την τσάντα μου, το άνοιξα και τότε......πάγωσα από τον φόβο μου! Είχε έρθει ένα μήνυμα που έλεγε. "Θρηνείς και νομίζεις ότι όλα τελείωσαν;.....Ξέχνα το σκύλα! Τώρα αρχίζει το πραγματικό παιχνίδι.
                                 -Α"

"Γαμώτο!" φώναξα ταραγμένη και πέταξα μακριά το κινητό μου. Έβαλα αναστατωμένη τα χέρια μου στο κεφάλι μου. Τότε ένιωσα κάτι να ακουμπά τον ώμο μου. "Τι συμβαίνει Alison;". Κοίταξα τον Klaus που ήταν πίσω μου. Άρχισαν δάκρυα να κυλάνε στα μάγουλα μου. "Σαν τι να συμβαίνει δηλαδή; Η μητέρα μου είναι νεκρή, ο Ben είναι νεκρός και εγώ πρέπει να κρυφτώ από μία που με απειλεί αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα ώστε να την σταματήσω γιατί πολύ απλά όπου και να πάω με ακολουθεί! Αυτό συμβαίνει!" φώναξα.. Δεν έλεγχα τι έλεγα εκείνη την στιγμή. Απλώς ξέσπασα και μετά ένιωσα πολλά δάκρυα να κυλάνε στα μάγουλα μου. Ο Klaus είχε σοκαριστεί. Ήρθε κοντά μου. "Λυπάμαι για την μητέρα σου. Αλήθεια. Όμως μην ανησυχείς. Θα σε βοηθήσω να λύσεις όλα σου τα προβλήματα." ."Πως;" ρώτησα καθώς έκλαιγα. Ο Klaus μου έπιασε το χέρι και με κοίταξε στα μάτια. "Όταν δημιουργείται ένα πρόβλημα αυτό που κάνεις είναι να βρεις την λύση με οποιοδήποτε κόστος και αυτό ακριβώς θα κάνουμε. Θα βρούμε την λύση ότι και να συμβεί." είπε καθυσηχαστικά. Μου σκούπισε τα δάκρυα και με αγκάλιασε. Ένιωσα ένα παράξενο συνέσθημα. Ήταν μια ηρεμία αλλα και ανακούφιση ταυτόχρονα. Τότε ο Klaus αποτραβίχτηκε απότομα από την αγκαλια και έδειχνε αρκετά ξαφνιασμένος. "Τι έπαθες;" τον ρώτησα παραξενευμένη.."Τιποτα.....πρέπει να πάω να δω την Raven....." είπε κάπως ξαφνιασμένος. Σαν να ένιωσε κάτι απροσδόκητο. Τότε ένιωσα κάτι που με έκανε να τρέξω κοντά του και μια γυναικεία απαλή φωνή βγήκε από μέσα μου που είπε. "Περίμενε Klaus! Μην φεύγεις τώρα που σε βρήκα!" Φρίκαρα. Ήταν σαν να υπήρχε κάποια άλλη μέσα μου! Ο Klaus γύρισε και με κοίταξε ξαφνιασμένος αλλά και λίγο φρικαρισμένος. "Carmen;" είπε και ένα βλέμμα νοσταλγίας ήρθε στο πρόσωπό του. Η φωνή από μέσα μου είπε. "Ναι Klaus. Εγώ είμαι. Είμαι λίγο διαφορετική άλλα εγώ είμαι." Με έκανε να τον πλησιάσω και να του χαϊδέψω απαλά το πρόσωπο. Προσπάθησα να ελέγξω πάλι τον εαυτό μου αλλά ηταν αδύνατο. Η Carmen είχε πάρει τον πλήρη έλεγχο του σώματος μου. "Πώς μπήκες μέσα στην Alison;" ρώτησε ο Klaus. "Είμαι κομμάτι της ψυχής της εκτός από συγγενείς της.". "Είσαι συγγενείς της Alison;" ρώτησε παραξενευμένα ο Klaus. "Ναι! Το επίθετο μου είναι Dilaurentis όπως και της Alison και όχι δεν είναι συνωνυμία. Είμαι πράγματι συγγενείς της.". "Μάλιστα......" είπε ο Klaus. Ήταν ξεκάθαρο ότι είχε φρικάρει πολύ. "Μου λείπεις πολύ Klaus μακάρι να ήμασταν ξανά μαζί αλλά ξέρω ότι αυτό δεν γίνεται. Σε αγαπώ όμως ακόμα και έτσι. Να προσέχεις την Alison. Χρειάζεται την προστασία σου όπως και εσύ την δική της. Έχετε ανάγκη ο ένας τον άλλο ακόμα και αν δεν το ξέρετε."

  Και τότε ένιωσα το κεφάλι μου να πονάει. Ξαφνικά 'μεταφέρθηκα' σε μια άλλη εποχή και είδα την Carmen. Ήταν πανέμορφη. Είχε μακριά κυματιστά μαύρα μαλλιά που έλαμπαν. Τα μάτια της ήταν ένα πολύ όμορφο και ανοιχτό γαλάζιο. Φορούσε ένα πανέμορφο βιολετί φόρεμα και έκανε κάποια ξόρκια. Πήγα κοντά της. Της μίλησα αλλά δεν με άκουσε. Ήρθε ο Klaus. Ήταν διαφορετικός σε σχέση με την σημερινή του εμφάνιση. Είχε λίγο πιο μακριά μαλλιά και φορούσε κουστούμι. Πλησίασε την Carmen, της χαΐδεψε γλυκά τα μαλλιά και την φίλησε. "Σε αγαπώ." της είπε ψυθηριστά. "Και εγώ σε αγαπώ. Να προσέχεις. Δεν θέλω να σε καταλάβουν." ."Μην ανησυχείς. Κανένας δεν θα με καταλάβει." είπε ήρεμα. Φίλησε την Carmen και έφυγε με αστραπιαία ταχύτητα. Εκείνη πήγε και κάθισε σε ένα μαρμάρινο παγκάκι και κοιτούσε την φύση. Μετά από λίγα λεπτά άρχισε να δοκιμάζει διάφορα ξόρκια και τότε βρήκε ένα βιβλίο. Το κοιτούσε παράξενα. Πήγα πιο κοντά για να μπορέσω να δω καλύτερα το βιβλίο. Ηταν μαύρο με μια μίξη από μοβ-ροζ και μπλε λεπτομέρειες. Στην μέση ειχε ένα φίδι με ένα σπαθί ανάμεσα του. Η Carmen το άνοιξε, άρχισε να το διαβάζει γεμάτη περιέργεια και τότε.....το χέρι της άρχισε να καίγεται. Φώναζε και προσπαθούσε να πετάξει το βιβλιο κάτω αλλά το βιβλίο είχε κολλήσει στα χέρια της. Η φωτιά εξαπλωνόταν σε όλο της το σώμα και την έκαιγε σιγά σιγά. Ούρλιαζε και προσπαθούσε να κάνει ένα ξόρκι για να το σταματήσει αλλά δεν τα κατάφερε. Τότε ήρθε ο Klaus. Μόλις την είδε τρόμαξε και έτρεξε αμέσως να την βοηθήσει αλλά δεν μπορούσε ούτε να την αγγίξει! Η Carmen τυλίχθηκε στις φλόγες και έγινε στάχτη. Ο Klaus έπεσε κάτω γονατισμένος και φώναξε. "CARMEN!" Δάκρυα καλούσαν από τα μάτια του. Φαινόταν ότι την αγαπούσε πολύ και δεν άντεχε που την έχασε. Σηκώθηκε, πήρε το βιβλίο στα χέρια του που για κάποιον λόγο δεν είχε πάθει τίποτα και είπε. "Αυτό το βιβλίο σκότωσε την αγάπη μου. Αυτό το βιβλίο είναι καταραμένο από δω και πέρα και όποιος τολμήσει και το ανοίξει θα πεθάνει." Ήταν μία κατάρα αυτό που είπε. Ηθελα να μάθω κι άλλα πράγματα για το παρελθόν αλλά ξαφνικά φύσιξε δυνατός αέρας και όλα εξαφανήστηκαν και έκλεισα τα μάτια μου.

Αυτό ήταν το κεφάλαιο.

Ελπίζω να σας άρεσε.😁

Γράψτε απόψεις και εντυπώσεις στα σχόλια!☺

Και μην ξεχάσετε να πατήστε το ☆

Φιλάκιααααααα!!!❤❤