Ο Νέβιλ είπε κάτι σε ένα παιδί και εκείνο έφυγε

Ν:"θα ενημερώσει το τάγμα για να έρθει και εσείς θα έρθετε μαζί μας στη μεγάλη αίθουσα"Είπε και με κοίταξε

Ζ:"Έλα θα σου δώσω τον δεύτερο μανδύα μου"Αφού μου έδωσε το μανδύα γυρίσαμε στους υπόλοιπους που φόραγαν και αυτοί απο έναν

Ν:"Ελάτε αν αργήσουμε θα μας υποψιαστούν"Φτάσαμε στη μεγάλη αίθουσα και μπορώ να πω ότι όλα έχουν αλλάξει

Τα τραπέζια δεν υπήρχαν,ο μαγικός ουρανός που ήταν από πάνω μας ήταν μαύρος και τα κεριά που αιωρουντουσαν δεν ήταν τόσο φωτεινά συνήθως η καθηγήτρια ΜακΓκοναγκαλ ήταν πιο πίσω κοντά στα τελευταία παιδιά του Γκρίφιντορ που προσπαθούσε να τους πείσει ότι όλα θα πάνε καλά

Ο Νέβιλ είπε να μείνουμε πιο πίσω για να μην μας δουν και μαζί μας έμεινε και ο ίδιος μαζί με την Ζακλίν.

Σ:"Ζακλίν έχεις το κολιέ μου;"Της είπα ψιθυριστά εκείνη αναπήδησε και με κοίταξε

Ζ:"Κοίτα..εμμ-"Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει γιατί την έκοψε η φωνή του Σνέιπ

Σν:"Πολλοί θα αναρωτιεστε γιατί σας κάλεσα εδω τέτοια ώρα έπεσε στην αντίληψη μου νωρίτερα σήμερα το απόγευμα ότι ο Χάρι Πότερ εθεάθη στο Χογκσμιντ"Πόλοι άρχισαν να ψιθυρίζουν

Σν:"Αν κάποιος μαθητής η καθηγητής αποπειραθεί να βοηθήσει τον κύριο Πότερ θα τιμωρηθεί με τρόπο αντίστοιχο της παραβάσεις του οποιοσδήποτε αποδειχτεί ότι έλαβε γνώση αυτών των γεγονότων και δεν τα ανέφερε θα θεωρηθεί επίσης ένοχος"Έκανε μια παύση και άρχισε να κατεβαίνει τα σκαλιά

Γύρισα και κοίταξα τον Χάρι που ήταν φανερό ότι είχε νευριάσει

Σ:"Μην κάνεις κάτι σε παρακαλώ τουλάχιστον περίμενε πρώτα το τάγμα"Του ψιθύρισα αυτός με κοίταξε αλλά δεν μου απάντησε απλά μου έπιασε το χέρι και κατάλαβα ότι είχε σκεφτεί ήδη κάτι

Σν:"Λοιπόν αν κάποιος γνωρίζει κάτι για τις κινήσεις του κυρίου Πότερ σήμερα το απόγευμα τον προκαλώ να έρθει μπροστά"Είπε και σταμάτησε όταν είχε φτάσει μπροστά απο τα παιδιά του Ραβενκλοου και του Γκρίφιντορ.

Σν:"Τώρα"Ο Χάρι άφησε το χέρι μου και στάθηκε απέναντι απο τον Σνέιπ, όλοι γύρισαν προς το μέρος του

Έκανα ενα βήμα προς τα εκεί η Ζακλίν έπιασε τον καρπό μου και γύρισα να την κοιτάξω

Ζ:"Μην τολμήσεις"Ήταν το μόνο που μου είπε και με τράβηξε πίσω

Χ:"Φαίνεται ότι παρά την εξαντλητική αμυντική σας στρατηγική έχετε ενα μικρό πρόβλημα ασφάλειας"Η πόρτα άνοιξε και μέσα μπήκε το τάγμα μαζί με την Ερμιόνη και τον Ρον που είχαν μείνει να τους περιμένουν

Τράβηξα το χέρι μου απο της Ζακλίν έκανα μερικά βήματα πίσω και της χαμογέλασα

Ζ:"Μην-"

Σ:"Πάντα πίστευα ότι το Χόγκουαρτς είχε θέματα με την ασφάλεια ακόμα και όταν ήταν ο Ντάμπλντορ"Είπα ενω ήμουν μαζί με το τάγμα και γύρισα προς τον Σνέιπ.

Είδα την Ζακλίν να χαμογελάει και έπειτα να ακουμπάει το χέρι της στο μέτωπο της.

Ο Χάρι με κοίταξε με χαμογέλασε και μετά γύρισε πάλι προς τον Σνέιπ.

Χ:"Πως τολμάς να στέκεσαι εκεί που στέκονται εκείνος;πες τους τι συνέβη εκείνο το βράδυ!πες τους πως τον κοίταξες στα μάτια εναν άνθρωπο που σε εμπιστευόταν και τον σκότωσες! πες τους το!"Ο Σνέιπ δεν είπε κάτι και τον σημάδεψε με το ραβδί του

Ο Χάρι πήγε να κάνει το ίδιο αλλά μπήκε μπροστά του η ΜακΓκοναγκαλ που άρχισε να μονομαχεί με τον Σνέιπ.

Στο τέλος ο Σνέιπ έγινε μαύρος καπνός και έφυγε απο το παράθυρο

Μακ:"Δηλε!"Του φώναξε η καθηγήτρια ΜακΓκοναγκαλ και γύρισε προς τα εμάς.

Με μια κίνηση του ραδίου της οι πυρσοί γύρω απο την αίθουσα άναψαν και όλοι άρχισαν να χειροκροτούν ξαφνικά ο Χάρι έπεσε κάτω.

Μακ:"Πότερ;"Ήμουν έτοιμη να πάω προς τα εκεί αλλά με σταμάτησε ο μπαμπάς.

Σει:"Περίμενε λίγο κάτι δεν πάει καλά εδω"

Απο την μια άκρη ακούστηκε ενα κορίτσι απο το Ραβενκλοου να στηρίζει ο Χάρι σηκώθηκε και πήγε προς τα εκεί όλοι έκαναν στην άκρη.

Το κορίτσι πρέπει να ήταν στο δεύτερο έτος είχε κάτσει στο πάτωμα τα χέρια της κάλυπταν τα αυτιά της ενω ταυτόχρονα στήριζε,μετά συνέβη το ίδιο απο ενα κορίτσι του χαφλπαφ.

Μετά κατάλαβα γιατί άρχισα να το ακούω και εγω ήταν σαν κάποιος να μίλαγε μέσα στο κεφάλι μου αλλά οχι το συνηθισμένο ήταν στα ερπετικα και κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε γίνονται δυνατότερο.Έπεσα κάτω με τα γόνατα και έκλεισα τα αυτιά μου,ήξερα ότι δεν θα αλλάξει κάτι άλλο το έκανα.

Σει:"Τι συμβαίνει;"Με ρώτησε ανήσυχος και έκατσε δίπλα μου

Δεν μπορούσα να του απαντήσω η φωνή πλέον ακούγονταν πολύ δυνατά μέσα στο κεφάλι μου τόσο που το έκανε να πονάει το ίδιο και τα αυτιά μου.

Χ:"Σελ"Πήρα βαθιά ανάσα

Σ:"Δ-δεν καταλαβαίνω τι λέει....μιλ-μιλάει...στα ερπετικα"Είπα όσο μπορούσα ο Χάρι με τον μπαμπά κοιταχτηκαν και ήταν ανησυχεί

Πάνω απο τα ερπετικα άκουγα την φωνή του μίλαγε κανονικά αλλά δεν ακουγόταν καθαρά λίγα δεύτερα μετά τα ερπετικα δεν ακουγόντουσαν τόσο έντονα το μόνο που άκουσα να λέει ήταν...

Β:"Το Χόγκουαρτς θα πέσει,ο Χάρι Πότερ θα πεθάνει"Και τότε σταμάτησαν όλα, σταμάτησα να τον ακούω

Ρε:"Σελ είσαι καλά;"Κοίταξα τον Ρεμους του εγνεψα θετικά και σηκώθηκα αλλά τότε ακούστηκε πάλι η φωνή του αυτή την φορά όμως σε όλοι την αίθουσα

Β:"Ξέρω πως πολλοί απο εσας θέλετε να πολεμήσετε κάποιοι ίσως σκέφτεστε ότι ειναι συνετό να αντισταθείτε όμως ειναι ανόητο. Δώστε μου τον Χάρι Πότερ κάντε το και κάνεις δεν θα πάθει κακό. Δώστε μου τον Χάρι Πότερ και θα αφήσω το Χόγκουαρτς ανέγγιχτο.Δωστε μου τον Χάρι Πότερ και θα ανταμειφθειτε έχετε διορία μέχρι τα μεσάνυχτα"

Όταν η φωνή του εξαφανίστηκε ο Χάρι κοίταξε την ΜακΓκοναγκαλ και επικράτησε σιωπή μέχρι που ακούστηκε η φωνή της Πανσι

Π:"Τι περιμένετε;ας τον πιάσει κάποιος!"Μπήκα μπροστά στον Χάρι που ήταν δίπλα μου και σήκωσα το ραβδί μου το ίδιο έκαναν κι άλλα άτομα που δεν άργησα να καταλάβω ότι ήταν τα μέλη του στρατού του Ντάμπλντορ και αμέσως μετά και του τάγματος.

Ο Φιλτς μπήκε τρέχοντας και φωνάζοντας μέσα στην αίθουσα.

Φ:"Οι μαθητές δεν ειναι στα κρεβάτια τους! κυκλοφορούν στους διαδρόμους!"

Μακ:"Πρέπει να λείπουν απο τα κρεβάτια τους πανιβλακα!"

Φι:"Οου συγγνώμη καθηγήτρια"

Μακ:"Απ'οτι φαίνεται κύριε Φλιτς ήρθατε πάνω στην ώρα αν έχετε την καλοσύνη οδηγηστε την δεσποινίς Πάρκινσον και τον υπόλοιπο οίκο του Σλίθεριν εξω απο την αίθουσα"

Φι:"Και που θα θέλατε να τους οδηγήσω κυρία;"

Μακ:"Στα μπουντρούμια θα ήταν καλά"Οι περισσότεροι άρχισαν να χειροκροτούν εγω ένιωθα ότι αυτό ήταν άδικο.

Αυτό που είπε η Πανσι δεν σωστό αλλά δεν θα έπρεπε να κλείσουν όλον τον οίκο του Σλίθεριν στα μπουντρούμια.

Μακ:"Κύριε Φιλτς"

Φι:"Ναι;"

Μακ:"Βρες τον Πιβς"

Φι:"Τον Π-πιβς;"

Μακ:"Ναι ηλίθιε δεν γκρινιάζεις για αυτόν τα τελευταία είκοσι χρόνια; πήγαινε να τον φέρεις!"Ο Φιλτς έφυγε χωρίς να πει τίποτα

Ο Χάρι μίλησε με την ΜακΓκοναγκαλ και ήρθε προς τα εμάς

Χ:"Ξέρετε τι να κάνετε"

Φρέντ:"Και εσυ;"

Χ:"Θα ψάξω για το διάδημα"Μετά ήρθε μπροστά μου.

Χ:"Προσπάθησε να μείνεις ασφαλείς"

Σ:"Θα προσπαθήσω"Είπα και χαμογέλασα το ίδιο και αυτός πριν φύγει

Η Ερμιόνη με τον Ρον κάτι είπαν και έφυγαν γρήγορα,σχεδόν όλοι είχαν φύγει απο την αίθουσα.

Οι μόνοι που είχαν μείνει ήταν η Ζακλίν που μίλαγε με τα δίδυμα,ο μπαμπάς που μίλαγε με τον Ρεμους και τον κύριο Ουέσλι που μετά απο λίγο έφυγαν αμέσως απο την αίθουσα.

Πλέον εκτός απο την Ζακλίν και τα δίδυμα είχαμε μείνει ο Νέβιλ ο Σιμους και εγω.

Σ:"Λοιπόν Νέβιλ τι κάνουμε;"Είπα και ο Σιμους πλισιασε περισσότερο

Ν:"Ε;"

Σ:"Σε ακολουθώ πες μου τι κάνουμε"Ο Νέβιλ το σκέφτηκε για λίγο

Ν:"Μανδραγορες!"

Σι:"Δεν κατάλαβα"

Ν:"Αν τους πετάξουμε στα τοίχοι δεν θα τους αρέσει και θα κλάψουν"

Σ:"Το κλάμα τους μπορεί να σε κάνει να λιποθυμήσεις!"

Ν:"Ακριβώς!"

Σι:"Καλό αυτό αλλά και οι δικοί μας θα ειναι στα τοίχοι αυτό δεν θα τους επηρεάσει"

Ν:"Σωστό αυτό"

Σ:"Νομίζω πως το βρήκα...Σιμους εισαι καλός στο να ανατινάζεις πράγματα"

Σι:"Ναι το εχω καταλάβει πλέον"

Σ:"Πως θα σου φαινόταν να ανατινάξεις την ξύλινη γέφυρα του Χόγκουαρτς;"

Ν:"Τι; δεν νομίζω πως-"

Σ:"Σκεφτείτε οι Θανατοφάγοι θα νομίζουν ότι περιμένουμε να έρθουν απο την μπροστά γέφυρα και από τον ουρανό οχι απο την πίσω όπου θα δράσουν"

Σι:"Πως ξέρεις ότι θα έρθουν απο εκεί;"

Σ:"Δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλά το ξέρω"

Ν:"Πάμε στην ΜακΓκοναγκαλ πρέπει να την ειδοποιήσουμε για αυτό"

Αφού βγήκαμε την ΜακΓκοναγκαλ της είπαμε τι σκεφτήκαμε και συμφώνησε

Ν:"Για να καταλάβω καθηγήτρια αλήθεια μας δίνεται την άδεια να το κάνουμε;"

Μακ:"Πολύ σωστά Λονγκμποτομ"

Ν:"Να την ανατινάξουμε;"

Μακ:"Ακριβώς!μπουμ!"

Σι:"Τέλεια!"

Ν:"Και πως ακριβώς θα το κάνουμε αυτό;"

Μακ:"Έχετε τον κύριο Μιλιγκαν μαζί σας αυτό ειναι αρκετό και απο όσο θυμάμαι έχει ενα ιδιαίτερη κλίση στην πυροτεχνια"

Σι:"Μπορώ να την ανατινάξω"

Μακ:"Έτσι μπράβο πηγαίνετε"Έκανε μια παύση.

Μακ:"Δεσποινίς Μπλακ δικιά σας ιδέα ήταν;"

Σ:"Ναι"

Μακ:"Το φανταστικά το έχετε στο αίμα σας φαίνεται"Είπε και χαμογέλασε

Σι:"Ελάτε έχουμε δουλειά"Και φύγαμε γρήγορα απο εκεί

Ν:"Που ακριβώς πάμε;"

Σι:"Στον κοιτώνα έχει στο δωμάτιο ακριβώς αυτό που χρειαζόμαστε"

Ν:"Έχεις κρύψει τέτοια πράγματα στο δωμάτιο"

Σι:"Ναι τώρα προχώρα"Φτάσαμε έξω απο το πορτρέτο της χοντρής κυρίας

Χ.κ.:"Καιρό είχα να σε δω εσένα"Είπε και με κοίταξε

Σι:"Βιαζόμαστε το Χόγκουαρτς δέχεται επίθεση"

Χ.κ.:"Α ο δεύτερος πόλεμος των μάγων κάτι άκουσα"

Ν:"Γουρουνοκεφαλή"Το πορτρέτο άνοιξε και μπήκαμε μέσα εντευκτήριο το οποίο είχε αλλάξει αρκετά αλλά δεν έδωσα σημασία και ανέβηκα γρήγορα μαζί με τους άλλους πάνω στο δωμάτιο

Ο Σιμους άνοιξε την ντουλάπα και τράβηξε μια σανίδα της τότε φανερώθηκε ενα κουτί μεσαίου μεγέθους

Σι:"Ειναι σαν μικροί δυναμίτες κάνουν την ίδια δουλειά όμως"

Σ:"Ωραία"

Ν:"Θα πάμε με τα σκουπόξυλα θα τα χρειαστούμε και εκεί"Συμφωνήσαμε και αυτό κάναμε

Σι:"Γιατί δεν πάμε απο το παράθυρο θα ειναι πιο γρήγορο"

Ν:"Δεν ειναι ότι δεν συμφωνώ αλλά ήδη δεν τα πάω πολύ καλά με το πέταγμα"

Σι:"Ναι αυτό ισχύει απο την πρώτη φορά που ανέβηκες σε σκουπόξυλο"

Σ:"Θα τα πας μια χαρά Νέβιλ θα δεις"

Ν:"Καλά..."

Όταν φτάσαμε ο Νέβιλ έμεινε στην γέφυρα ενω ο Σιμους και εγω ήμασταν πάνω στα σκουπόξυλα και βάζαμε τα εκρηκτικά στα ξύλα απο κάτω πάνω

Σι:"Έχουν μείνει μερικά κενά στην άλλη πλευρά"

Σ:"Εντάξει πάω εγω"Αφού γεμίσαμε ότι κενά είχαν μείνει πήγαμε στην γέφυρα

Ν:"Μπορέσατε να δείτε που ειναι απο εκεί πάνω; γιατί φαίνονται φλόγες"

Σι:"Το γήπεδο του κουιντιτς"Ειπε την ώρα που κατέβαινε απο το σκουπόξυλο

Σ:"Δεν ειναι πολύ μακριά οπότε δεν θα αργήσουν να φτάσουν και τα προστατευτικά ξόρκια δεν θα αντέξουν για πολύ ακόμα"

Ν:"Σιμους πήγαινε πιο πάνω σε περίπτωση που κάποιος έρθει προς τα εδω"

Σι:"Εντάξει αλλά να θυμάστε ότι όταν θα τα ανάψετε έχετε τρία δευτερόλεπτα και για το μέρος της γέφυρας που έχουμε βάλει τα εκρηκτικά ενα λεπτό πριν ανατιναχτεί"Ειπε πήρε τις σκούπες και έφυγε γρήγορα

Ν:"Δεν θα αργήσουν να φτάσουν έτσι;"

Σ:"Ναι ειναι αρκετά κοντά"Ακούστηκαν φωνές και αμέσως μετά τους είδαμε να τρέχουν προς το μέρος μας

Ν:"Δεν ήξερα ότι υπήρχαν τόσοι πολλοί θανατοφάγοι"

Σ:"Ναι γιατί συνήθως εμείς βλέπουμε αυτούς που ανήκουν στον στενό κύκλο του"Οι πρώτοι τρεις που πέρασαν τον θόλο με τα προστατευτικά ξόρκια που είχαν δημιουργήσει οι καθηγητές διαλύθηκαν σαν χαρτοπόλεμος και οι υπόλοιποι σταμάτησαν απότομα

Ν:"Αυτό ειναι καλό"

Σ:"Ναι αλλά δεν νομίζω να κρατήσει για πολύ"

*
*
*

Ν:"Πόση ώρα ήμαστε εδω απο την ώρα που ήρθαν;"

Σ:"Σχεδόν μια"Ειπα και τον κοίταξα

Είχαμε κάτσει κάτω και περιμέναμε να δούμε πως θα εξελιχθούν τα πράγματα ξαφνικά ακούστηκε κρότος απο πάνω μας κοιταχτήκαμε ταυτόχρονα και σηκωθηκαμε.

Ν:"Έσπασε"Είπε ενω κοιτάζαμε τον θόλο που είχε αρχίσει να διαλύεται.

Σ:"Ετοιμάσου"Του ειπα και εγνεψε θετικά.

Όταν πλέον ο θόλος πλέον καταστράφηκε Σεμπάστιαν Σκάμπιορ έκανε ενα βήμα μπροστά όταν κατάλαβε ότι δεν υπάρχει κίνδυνος έκανε νόημα στους άλλους και άρχισαν να τρέχουν προς το μέρος μας.

Σ:"Τρέχα!"Αργήσαμε να τρέχουμε προς την άλλη πλευρά της γέφυρας.

Την στιγμή που περνάγαμε απο το σημείο που ήταν το φιτίλι σήκωσα το ραβδί μου.

Σ:"Πυριους!"Και έπιασε φωτιά

Ν:"Δεν έχουμε πολύ χρον-"Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει γιατί τον διέκοψε μια έκρηξη

Σ:"Ναι κάτι κατάλαβα"Λίγο πριν φτάσουμε ακούστηκε μια έκρηξη απο πίσω μας πέρασα στην πλευρά που δεν είχε εκρηκτικά γύρισα αλλά δεν είδα τον Νέβιλ

Σ:"Νέβιλ;"Έκανα ενα βήμα προς την άκρη της γέφυρας και είδα ότι κάποιος κρεμόταν

Ν:"Λίγη βοήθεια;"

Σ:"Πως;"Είπα ενω τον άρχισα να του τραβάω το χέρι και να πηγαίνω προς τα πίσω απο ενα σημείο και μετά μπορούσε να ανέβει μόνος του οπότε τον άφησα.

Σ:"Εισαι καλά;"

Ν:"Ναι"Σηκώθηκε και αρχίσαμε να περπατάμε για να φύγουμε απο την γέφυρα

Όταν απομακρυνθήκαμε λίγο συναντήσαμε τον Σιμους

Σι:"Απο ότι άκουσα τα καταφέρατε"

Ν:"Ναι"

Σι:"Έχετε γεμίσει μουτζουρες"

Σ:"Λογικό ειναι νομίζω"

Ν:"Ελάτε ας γυρίσουμε στο κάστρο"Ανεβήκαμε στα σκουπόξυλα και όταν φτάσαμε προς το κάστρο τέσσερις θανατοφάγοι αρχίσαν να μας επιτίθονται με ξόρκια.

Θ.1:"Αβαντ-"

Ν:"Αφοπλισιους!"Αλλά ο θανατοφαγος έπιασε το ραβδί του που πήγε να του φύγει απο τα χέρια του.

Μετά απο λίγο καταφέραμε να τους ξεφύγουμε

Σ:"Ακολουθηστεμε"Αυτό έκαναν και σταματήσαμε στα θερμοκήπια

Σι:"Τους ξεφύγαμε"

Σ:"Για την ώρα"Είπα και μπήκα στο θερμοκήπιο δυο αν και παραξενευτηκα που ήταν ανοιχτό

Ν:"Τι κάνεις;"Είπε ενω έμπαινε στο θερμοκήπιο

Σ:"Είπες για μανδραγορες"

Ν:"Ναι αλλά στα τοίχοι-"

Σ:"Μπορούμε να ξεγελάσουμε μερικούς θανατοφαγους σε μια αίθουσα που θα έχουμε τους μανδραγορες"

Σι:"Καλή ιδέα!"

Σ:"Ωραία...λοιπόν"Κοίταξα λόγο γύρω μου και είδα ενα άδειο σακί

Σ:"Εδω"Είπα και το πείρα στα χέρια μου

Σι:"Ε;"

Σ:"Θα βάλουμε οσου μανδραγορες μπορούμε εδω μέσα για να τους μεταφέρουμε"Βάλαμε όσους περισσότερους μπορούσαμε

Καταφέραμε να μπούμε στο Χόγκουαρτς με την σκούπες απο ενα σπασμένο παράθυρο στον έβδομο όροφο ο οποίος ήταν γεμάτος με χαλάσματα.

Σι:"Και τώρα;"

Σ:"Υπάρχει μια άδεια αίθουσα λίγο πριν το τέλος του διαδρόμου"

Ν:"Και μετά;"

Σ:"Κάτι έχω σκεφτεί αλλά πρώτα πρέπει να πάμε τους μανδραγορες"

Ν:"Ωραία πάμε"Πήγαμε γρήγορα προς το τέλος του διαδρόμου και ανοίξαμε την πόρτα στην αίθουσα.

Σι:"Σε εκείνον τον τοίχο;"Ρώτησε και εγνεψα θετικά.

Βάλαμε τους μανδραγορες σε εκείνον τον τοίχο

Ν:"Και τώρα;"

Σ:"Είδωλο"Είπα με σημάδεψα με το ραβδί του και βγήκε ενα αντίγραφο μου το ίδιο έκανα με τον Σιμους και τον Νέβιλ.

Τα είδωλα έφυγαν.

Σι:"Πως-"

Σ:"Δεν ήταν μέσα στην ύλη,τέλος πάντω θα οδηγήσουν μερικούς θανατοφαγους εδω οπότε καλύτερα να φύγουμε"Συμφώνησαν φύγαμε απο εκει και πήγαμε στον απέναντι διάδρομο που ήταν μπλοκαρισμενος απο κομμάτια του ταβανιού και του τοίχου

Μετά απο λίγο τα είδωλα επέστρεψαν και τους ακολουθούσαν περίπου δέκα θανατοφάγοι που τους οδήγησαν στην αίθουσα.

Ο Νέβιλ κούνησε το ραβδί του και έκανε ενα ξόρκι που δεν κατάλαβα.

Ν:"Θα κρατήσει τον ήχο απο τους μανδραγορες μόνο μέσα στην αίθουσα...ελπίζω να πιάσει"Πήγαμε τρέχοντας προς τα εκεί.

Σ:"Μπορμπαδα!"Οι γλάστρες για τους μανδραγορες έσπασαν και αυτοί άρχισαν να κλαίνε.

Αρχίσαμε να κλείνουμε την πόρτα ενω οι Θανατοφάγοι άρχισαν να έρχονται προς το μέρος μας αλλά την κλείσαμε πριν λίγο πριν φτάσουν.

Σ:"Κλειδωαμπαροσιους"

Σι:"Νόμιζα ότι δεν θα προλαβαίναμε να κλείσουμε την πόρτα"

Ν:"Και εγω"

Ακούσαμε θόρυβο απο λίγο πιο πέρα και πήγαμε προς τα εκεί σταματήσαμε είδαμε τον Χάρι, Ρον,την Ερμιόνη,τον Ντραϊκο και τον Μπλέιζ.Ο Χάρι ήταν κάτω και δεν φαινόταν καλά η Ερμιόνη με τον Ρον είχαν μαζευτεί κοντά του.

Σι:"Αυτό δεν φαίνεται να ειναι καλό"Ο Νέβιλ δεν απάντησε όπως και εγω.

Σι:"Αου! γιατί δεν με χτύπησες;"

Ν:"Δεν σε χτύπησα"

Σι:"Ναι το έκανες με τον αγκώνα σου"Δεν έμεινα άλλο εκεί και πήγα στο μέρος που ήταν οι υπόλοιποι.

Ρ:"Σελ;"

Ε:"Τι κάνεις εδω;"

Σ:"Θα σας πω όταν τελειώσει όλο αυτό.Τι έγινε;"Είπα και έκατσα κάτω που ήταν ο Χάρι αλλά δεν μου είπε κάτι.

Ρ:"Καταστρέψαμε το διάδημα"

Ν:"Καλό αυτό"Είπε ο Νέβιλ που πλέον είχε έρθει κοντά μας μαζί με τον Σιμους.

Ντ:"Ο Κ-κραμπε"Πήγε να πει ότι επιτέλους κατάφερε να μιλήσει

Ντ:"Ο Κραμπε...."

Ρ:"Ειναι νεκρός"Του απάντησε ο Ρον και η Ερμιόνη τον χτύπησε με τον αγκώνα της, εκείνος απλά την κοίταξε με απορία αλλά εκείνη δεν του απάντησε.

Χ:"Το φίδι ειναι...εκείνη ειναι ο τελευταίος πεμπτουσιωτη"Σηκώθηκα και πήγα δίπλα του

Ρ:"Κοίτα μέσα του Χάρι μάθε που βρίσκεται εκείνος αν τον βρούμε θα βρούμε και το φίδι"

Ακολούθησε μια σιωπή και μετά το κάστρο τρανταχτηκε συθέμελα απο μια σειρά δυνατές εκρήξεις ενω απο δίπλα μας πέρασε καλπάζοντας μια ομάδα διαφανών καβαλάρηδων που κρατούσαν παραμασχαλα τα κεφάλια τους τα οποία έβγαζαν πολεμικές ιαχές.

Όταν οι ακεφαλοι καβαλάρηδες πέρασαν ο Χάρι σηκώθηκε με κόπο και κοίταξε γύρω του που ακουγόταν κι άλλες κραυγές εκτός απο των φαντασμάτων.

Χ:"Ξέρω που ειναι"

Σ:"Ωραία θα έρθω και εγω"

?:"Οχι εσυ θα έρθεις μαζί μου σε ψάχνω πόση ώρα"Γύρισα και είδα την Ζακλίν με τον Φρεντ.

Η Ζακλίν ήρθε και με αγκάλιασε. Μετά απο λίγο απομακρύνθηκε και με κοίταξε

Ζ:"Που στο καλό ήσουν και γιατί το πρόσωπο σου ειναι γεμάτο μουτζουρες"

Σ:"Ε ξέρεις τώρα ανατίναξα μια γέφυρα και έκλεισα μερικούς θανατοφαγους σε μια αίθουσα με μανδραγορες που άρχισαν να κλαίνε οπότε θα ειναι αναίσθητοι σε εκείνη την αίθουσα"Και έδειξα την πόρτα της.

Ζ:"Τι πράγμα;!"Έκανε και γούρλωσε τα μάτια της

Σ:"Μην ανησυχείς ήμουν μαζί με τον Νέβιλ και τον Σιμους"

Ζ:"Ναι πολύ καθησυχαστικό αφού είχες 90% πιθανότατα να πεθάνεις"Είπε τονίζοντας τις τελευταιες λέξεις

Σ:"Δεν πέθανα όμως"

Ζ:"Ναι και για αυτό τώρα θα έρθεις μαζί μας"

Σ:"Μα-"

Ζ:"Δεν έχει μα προχώρα"Είπε και με τράβηξε προς το μέρος της.

*
*
*
*

Ήμουν με την Ζακλίν και τα δίδυμα με τον Τζορτζ πολεμούσαμε απέναντι σε δυο θανατοφαγους ενω ο Φρεντ με την Ζακλίν ήταν πιο πέρα.

Αφού με τον Τζορτζ τελειώσαμε με τους δυο θανατοφαγους γυρίσαμε προς τους άλλους δυο και είδαμε τον Πέρσι να έρχεται προς το μέρος μας.

Π:"Σκύψτε!"Φώναξε και σημάδεψε με το ραβδί του προς το μέρος μας

Με τον Τζορτζ πέσαμε κάτω και το ξόρκι πέρασε πάνω απο τα κεφάλια μας.

Ο θανατοφαγος πίσω μας οπισθοχώρησε και η μάσκα όπως και η κουκούλα του έπεσαν.

Π:"Για σας κύριε υπουργέ!"Φώναξε και έριξε ενα ξόρκι στον Θικνες ο οποίος έπιασε το στήθος του σαν να υπέφερε

Π:"Σας ειπα ότι παραιτούμαι;"

Φ:"Αστειεύεσαι Περσι;"Ακούστηκε να λέει και γύρισα προς τα εκεί οι Θανατοφάγοι που πολεμούσαν με την Ζακλίν και τον Φρεντ ήταν πεσμενοι κάτω.

Ο Θικνες είχε πέσει κάτω και σε όλο του το σώμα φύτρωναν μικρά αγκάθια ήταν σαν να μεταμορφώνονταν σε ενα είδος θαλάσσιου σκαντζόχοιρου.

Ο Φρεντ κοίταξε κοροϊδευτικά τον Πέρσι

Φ:"Αστειεύεσαι Περσι;εχω να σε ακούσω να αστειεύεσαι απο τότε που-"δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την πρόταση του γιατί τον διέκοψε μια έκρηξη

Η έκρηξη ήτανε απο το μέρος που ήταν η Ζακλίν και ο Φρεντ και αμέσως μετά είδα τον τοίχο που ήταν απέναντι τους να πέφτει προς τα πάνω τους.

Σ:"Οχι!"Φώναξα σηκώθηκα και άρχισα να τρέχω προς τα εκεί αλλά με σταμάτησαν δυο χέρια που τυλίχτηκαν γύρω απο την μέση μου.

Γύρισα και είδα τον Τζορτζ

Σ:"Τι κάνεις;!"

Τ:"Μπορεί να σκοτώνουν!"

Σ:"Ναι και αυτοί το ίδιο μπορεί να έχουν πάθει!"

Αφού η σκόνη που προκάλεσε το πέσιμο του τοίχου έφυγε είδα την Ζακλίν με τον Φρεντ να κάθονται στο πάτωμα, ο Τζορτζ με άφησε και έτρεξα προς τα εκεί το ίδιο και ο Τζορτζ

Σ:"Ευτυχώς είστε καλά"

Ζ:"Περίμενες ότι θα γλιτώσεις απο εμένα τόσο γρήγορα;"Είπε και γέλασε δεν τις απάντησα αλλά της χαμογέλασα.

Φ:"Μην ανησυχείς Σελ δεν παθαίνω τίποτα"Είπε και ο Τζορτζ έκατσε δίπλα του.

Τ:"Καλό αυτό"

Ζ:"Ναι αν εξαιρέσουμε ότι μόλις έσπασε το πόδι σου"

Σ:"Νομίζω ότι μπορώ να βοηθήσω με αυτό"Έκατσα κάτω στα γόνατα.

Σ:"Πιο πόδι ειναι;"

Φ:"Το αριστερό"

Σ:"Εντάξει..."Πήρα μια βαθιά ανάσα την άφησα και ακούμπησα τα χέρια μου στο αριστερό του πόδι, μετά απο λίγο τα απομακρυσμένα και τον κοίταξα.

Σ:"Λοιπόν;"

Φ:"Δεν πονάει και νιώθω ότι μπορώ το κουνήσω απλά έχει μουδιάσει"

Π:"Ευτυχώς"Είπε ο Περσι που πλέον είχε έρθει κοντά μας.

Ολα φαινόντουσαν να πηγαίνουν καλά μέχρι που ακούστηκε η διαπεραστική φωνή του Βόλντεμορτ.

Β:"Πολεμήσετε γενναία ο λόρδος Βόλντεμορτ τιμά την γενναιότητα.Εχετε υποστεί όμως βαριές απώλειες αν συνεχίσετε να μου αντιστεκεστε θα πεθάνετε όλοι ο ενας μετά τον άλλο, δεν θέλω να συμβεί αυτό κάθε χυμένη σταγόνα μαγικού αίματος ειναι απώλεια και σπατάλη.Ο λόρδος Βόλντεμορτ ειναι μεγαλόψυχος διατάζω της δυνάμεις μου να αποσυρθούν αμέσως.Εχετε μια ώρα να μαζέψετε τους νεκρούς σας με αξιοπρέπεια φροντιστε τους λαβωμενους σας"Η φωνή του ακούστηκε να σβήνει στο τέλος και μετα ξανά αρχησε.

Β:"Τώρα μιλάω σε εσένα Χάρι Πότερ, άφησες τους φίλους σου να πεθάνουν για εσένα αντί να με αντιμετωπίσεις πρόσωπο με πρόσωπο.Θα περιμένω μια ώρα στο Απαγορευμένο δάσος αν όταν εξαντληθεί η ώρα δεν έχεις έρθει να με βρεις, δεν έχεις παραδωθεί θα ξαναρχίσουν οι εχθροπραξίες.Αυτη τη φορά θα ριχτω εγω ο ίδιος στην μάχη και θα σε βρω Χάρι Πότερ θα τιμωρήσω όποιον άνδρα, γυναίκα και παιδί που θα σε κρύψει απο εμένα.Μια ώρα"Και η φωνή του έσβησε.

Π:"Πρέπει να πάμε στην μεγάλη αίθουσα"Είπε και γνεψαμε θετικά

Ο Πέρσι με τον Τζορτζ βοήθησαν τον Φρεντ να σηκωθεί και πέρασαν τα χέρια του στους ώμους τους.

Μπήκαμε στην μεγάλη αίθουσα και όπου κι αν κοιτούσες υπήρχαν τραυματίες και όσοι ήταν ξαπλωμένη κάτω ήταν...νεκροί...

Προχωρήσαμε πιο μέσα στην μεγάλη αίθουσα κοιτάζοντας γύρω μας ψάχνοντας κάποιο γνωστό πρόσωπο.

Κάποια στιγμή είδαμε τον μπαμπά να έρχεται προς το μέρος μας μαζί με τον κύριο Ουέσλι.

Σει:"Είστε καλά;"

Σ:"Ναι μερικές γρατσουνιές μόνο εκτός απο τον Φρεντ έσπασε το πόδι του"Ο κύριος Ουέσλι γουρλωσε τα μάτια και κοίταξε τον Φρεντ.

Φ:"Καλά ειμαι η Σελ με βοήθησε απλά τώρα αρχίζει να ξεμουδιαζει"

Α:"Ευτυχώς,ελα πάμε να κάτσεις"Είπε και έφυγαν μαζί με τον Τζορτζ,τον Πέρσι και την Ζακλίν

Σ:"Που ειναι ο Ρέμους;"Ρώτησα και φάνηκε να πάγωσε.

Σ:"Που ειναι;"Αλλά δεν μου απάντησε προσπάθησα να μείνω ήρεμη.

Σει:"Σελ...δεν..."Έφυγα και άρχισα να ψάχνω για τον Ρέμους

Σει:"Σελ-"Η φωνή του σταμάτησε όταν έφτασα μπροστά στον Ρέμους και την Νυμφαδώρα.

Προσπάθησα να μείνω ψύχραιμη αλλά δεν άντεξα και άρχισα να κλαίω.

Ο μπαμπάς ήρθε και με αγκάλιασε το και εγω

Σει:"Σσσσ"

Σ:"Γ-γιατί ειναι εδω η Τονκς ε-έπρεπε να ειναι με την Ανδρομέδα"

Σει:"Δεν ξέρω εμφανίστηκε ξαφνικά και.."

Σ:"Ίσως μπορώ..."Απομακρύνθηκα και πήγα διπλά στον Ρέμους και στην Τονκς.

Σει:"Θα χάσεις πόλη ενέργεια δεν νομίζω ότι-"

Σ:"Θέλω να προσπαθήσω"

Σει:"Εντάξει"Είπε και τον άκουσα να ξεφυσαει

Πήγα πρώτα στην Τονκς την ακούμπησα και συγκεντωθηκα όταν απομακρύνθηκα την είδα να συνέρχεται και πήγα στον Ρέμους, έκανα το ίδιο αλλά δεν γινόταν τίποτα ξανά προσπάθησα αλλά πάλι δεν έγινε τίποτα και άρχισα να ζαλίζομαι.

Σει:"Αρκετά δεν σου κάνει καλό"

Σ:"Οχι μπορώ"Πήγα να ξανα προσπαθήσω αλλά με σταμάτησε.

Σει:"Σελήνη αρκετά"Ειπε και με κοίταξε.

Σει:"Δεν θέλω να πάθεις και εσυ τίποτα"

Σ:'Δεν θα πάθω-"

Σει:"Οχι δεν θα το συζητήσω άλλο"Δεν είπα κάτι και κοίταξα απο την άλλη.

Ν:"Ρέμους;"Άκουσα την Τονκς να λέει και γύρισα απότομα προς τα εκεί και είδα τον Ρεμους να σηκώνετε

Ο Χάρι μπήκε στην αίθουσα με την Ερμιόνη και τον Ρον, ήρθαν προς το μέρος μας

Χ:"Ειστε καλά;"

Σ:"Ναι εσείς;"Δεν μου απάντησε απλά εγνεψε θετικά

Χ:"Ο Σνέιπ ειναι νεκρός ο Βόλντεμορτ τον σκότωσε"Κάνεις δεν μίλησε.

Χ:"Πρέπει να μιλήσω με την ΜακΓκοναγκαλ θα πάω στο γραφείο του Ντάμπλντορ πρέπει να δω κάποιες αναμνήσεις"Αφού μίλησε με την ΜακΓκοναγκαλ έφυγε γρήγορα.

*
*
*
*

Με την Ζακλίν,τα δίδυμα,τον Ρον και την Ερμιόνη περιμέναμε στις σκάλες να επιστρέψει ο Χάρι,κάποια στιγμή ακούσαμε βήματα γυρίσαμε και τον είδαμε να έρχεται

Χ:"Θα πάω στο απαγορευμένο δάσος"

Ρ:"Θα σε σκοτώσει"

Χ:"Ο λόγος που μπορώ να νιώσω τους πεμπτουσιωτες είναι επειδή είμαι και εγώ πεμπτουσιωτης"

Σ:"Θα έρθω και εγω"

Χ:"Οχι αυτή την φορά Σελ"

Σ:"Είπαμε ότι θα είμαστε μαζί σε όλο αυτό"

Χ:"Οποίος είναι μαζί μου κινδυνεύει αυτή την στιγμή Σελ!"Δεν του είπα κάτι και απλά τον κοίταγα

Με πλησίασε βαλε τα χέρια του στα μάγουλα μου και ακούμπησε το μετωπο του στο δικό μου.

Χ:"Είδες τι συνέβη στους περισσότερους δεν θέλω να συμβεί το ίδιο και σε εσένα δεν θέλω να σε χάσω"

Σ:"Δεν θα με χάσεις"Και του χαμογέλασα αχνά

Χ:"Για να είμαι σίγουρος θέλω να μείνεις εδω"

Σ:"Οχι!"

Χ:"Λυπάμαι, Ζακλίν θα την προσέχεις;"

Ζ:"Πάντα αυτό δεν κάνω;"Ειπε και χαμογέλασε

Ζ:"Μείνε ήσυχος"Ο Χάρι της χαμογέλασε με φίλησε και έφυγε για το απαγορευμένο δάσος.

*
*
*
*
(Τα προσπερνάω γρήγορα αλλά έχει βγει ήδη μεγάλο το κεφάλαιο)

Ήμουν με την Ζακλίν και τα δίδυμα όταν ακούσαμε φωνές απο την αυλή ο Τζορτζ ήρθε τρέχοντας και κάτι είπε στον Φρεντ και την Ζακλίν οι οποίοι με κοίταξαν.

Σ:"Τι συμβαίνει;"

Ζ:"Τ-τιποτα"

Σ:"Και τότε γιατί όλες αυτές οι φωνές;"

Τ:"Δεν είναι κάτι"Σηκώθηκα και άρχισα να κατεβαίνω τα σκαλιά για να βγω έξω αλλά ο Τζορτζ με τον Φρεντ μπήκαν μπροστά μου.

Σ:"Αφήστε με να περάσω"

Φ:"Λοιπά με αλλά δεν μπορώ"

Σ:"Κάντε στην άκρη!"Πήγα να περάσω αλλά Φρεντ με σήκωσε στον αέρα

Σ:"Ασε με κάτω! Ζακλίν πες του κάτι!"

Ζ:"Δεν έχω κάτι να πω"

Σ:"Σταματήστε και οι τρεις και πείτε μου!τι συμβαίνει το νιώθω ότι κάτι δεν πάει καλά! Και σίγουρη πως να κάνει με τον Χάρι!"

Κανείς δεν είπε τίποτα απλά με κοίταγα προσπαθούσα να κρατήσω τα δάκρυα μου και να πείσω τον εαυτό μου ότι δεν συμβαίνει στα αλήθεια.

Σ:"ΤΙ ΣΥΜΒΑΊΝΕΙ!"Δεν μπόρεσα να κρατήσω την ψυχραιμία μου και φώναξα ενω ειχα αρχίσει να δακρύζω

Ζ:"Εντάξει..."Έκανε ένα βήμα μπροστά και πήρε μια μεγάλη ανάσα.

Ζ:"Σελ ο Χάρι-"

Ο Σιμους μπήκε μέσα τρέχοντας και φωνάζοντας.

Σι:"Ο Χάρι είναι ζωντανός! μονομαχεί με τον Βόλντεμορτ!"

Φ:"Τι θέλουν αυτοί εκεί;"Είπε και έδειξε κάποιους θανατοφαγους στο βάθος του διαδρόμου

Ζ:"Δεν ξέρω αλλά δεν θα ειναι για καλό"

Τ:"Ελάτε"Είπε σήκωσε το γραφείο του και άρχισε να πηγαίνει προς τα εκεί και εμείς να τον ακολουθούμε.

Ήταν τέσσερις οπότε ο καθένας θα μονομαχουσε με έναν.

Σ:"Αφοπλισιους"Είπα και το ραβδί του θανατοφαγου που μονομαχουσα πετάχτηκε αρκετά μακριά.

Θ:"Ηλίθια προδοτρια του αίματος!"Είπε και με μια κίνηση του χεριού του πέταξε το ραβδί μου, η φωνή ήταν γνωστή και την θυμήθηκα.

Ήταν του Λούσιους Μαλφοϊ.

Τράβηξα την μάσκα του θανατοφαγου και είδα το πρόσωπο του.

Λ:"Δεν χρειάζομαι ραβδί για να τελειώσω αυτό που άρχισα πριν απο δεκαεπτά χρόνια"Πριν προλάβω να αντιδράσω είχε βάλει τα χέρια του στον λαιμό μου και με πίεζε.

Με τα δικά μου προσπαθούσα να απομακρύνω τα δικά του αλλά όσο το έκανα τόσο περισσότερο με πίεζε,ειχα αρχίσει πλέον να δυσκολεύομαι περισσότερο να πάρω ανάσα.

Ακούστηκε ένας δυνατός κρότος απο την γωνία του διαδρόμου και εμφανίστηκε ο Κριτσερ μαζί με τα σπιτικά ξωτικά του Χόγκουαρτς που κρατούσαν μαχαίρια και μπαλτάδες,ο Κριτσερ φορούσε το μενταγιόν του θείου Ρεγκουλους.

Κ:"Πολεμήστε!πολεμήστε!πολεμιστε για τον αφέντη μου! τον υπερασπιστή τον σπιτικών ξωτικών! πολεμήστε τον άρχοντα του σκότους στο όνομα του γενναίου Ρεγκουλους! για τον αφέντη Ρεγκουλους!"

Η προσοχή του Λούσιους αποσπάστηκε για λίγο και προσπάθησα να τον απομακρύνω αλλά μόλις το κατάλαβε αρχησε να με πιέζει πάλι και αυτή την φορά με περισσότερη δύναμη.

Ο Κριτσερ εμφανίστηκε πίσω του χτύπησε τα δάχτυλα του και ο Λούσιους πετάχτηκε πίσω στον τοίχο.

Έπεσα κάτω και προσπάθησα να βρω την αναπνοή μου όταν το έκανα κοίταξα τον Κριτσερ και του χαμογέλασα.

Σ:"Ευχαριστώ Κριτσερ"

Κ:"Παρακαλώ δεσποινίς Μπλακ αλλά ήταν καθήκον του Κριτσερ να το κάνει, ο Κριτσερ ζει για να υπηρετεί τον τιμημένο οίκο τον Μπλάκ"

Σ:"Σωστά"Είπα και ξεφυσηξα

Κ:"Ο Κριτσερ όμως σας συμπαθεί ότι και να λέει η κυρά του"

Σ:"Η Βαλμπούργκα"

Κ:"Ναι,ο Κριτσερ πρέπει να φύγει τώρα"

Σ:"Εντάξει Κριτσερ"Και έφυγε.

Ζ:"Σελ!εισαι καλά;"

Σ:"Ναι αλλά θέλω να κάνω και κάτι άλλο"

Ζ:"Εντάξει πες"

Σ:"Ο Σνέιπ μπορώ να τον επαναφέρω"

Ζ:"Εντάξει ελα άκουσα που θα πήγαιναν να τον βρουν"

*
*

Όταν φτάσαμε εκεί που ήταν ο Σνέιπ έκανα το ίδιο που έκανα και στον Ρεμους και λίγες στιγμές αργότερα ο Σνέιπ αρχησε να επανέρχεται.

Ζ:"Εισαι καλά; φαίνεσαι χλωμή"

Σ:"Καλά ειμαι"Ειπα και σηκώθηκα

Ζ:"Καλύτερα να μην επαναφέρεις κι άλλους σήμερα"

Σ:"Εντάξει"

Ο Σνέιπ ανακάθισε και μας κοίταξε.

Σ:"Γεια σας καθηγητή Σνέιπ"Ο Σνέιπ μας κοίταξε μπερδεμένος.

Ζ:"Η Σελ σας επανέφερε"Ο Σνέιπ σηκώθηκε και ήρθε προς το μέρος μας έβαλε το χέρι του στην τσέπη του και όταν το έβγαλε κρατούσε το κολιέ της μαμάς.

Σν:"Το είχα δώσει και σε εκείνη πριν πολύ καιρό και απο ότι φαίνεται το ίδιο και σε εσένα τώρα"

Σ:"Εσεις της το είχατε δώσει;"

Σν:"Ναι της το είχα κάνει δώρο πρίν αρκετά χρόνια"

Τα δίδυμα μπήκαν μέσα στο δωμάτιο γρήγορα

Φ:"Τελείωσε!"

Τ:"Ο Βόλντεμορτ πάει!"

Φ:"Ο Χάρι τον νίκησε!"

Με την Ζακλίν κοιταχτήκαμε βγήκαμε έξω και αρχίσαμε να τρέχουμε προς το Χόγκουαρτς.

Πλέον είχε ξημερώσει για τα καλά.

Μπήκα μέσα στην μεγάλη αίθουσα με την Ζακλίν και τα δίδυμα, κοιτάγαμε γύρω μας για να δούμε συγκεκριμένα πρόσωπα.

Είδα τον Χάρι και σταμάτησα του χαμογελασα και άρχισα να τρέχω προς το μέρος του, εκείνος με αγκάλιασε και με έκανε μια σβούρα στον αέρα.

Σ:"Μην τολμήσεις και με ξανά τρομάξεις έτσι!"

Χ:"Εντάξει"Είπε με έσφιξε αλλά μετά χαλάρωσε την λαβή του.

Χ:"Καθηγητή Σνέιπ;"Είπε και με άφησε

Χ:"Νομίζα ότι..."

Σν:"Ναι κάποια φρόντισε για αυτό" Ο Χάρι με κοίταξε και μου χαμογέλασε.

*
*
*

Είχαμε βγει έξω από το κάστρο και ο Χάρι κράταγε το ραβδί απο κουφοξυλιά.

Ρ:"Δηλαδή το ραβδί υπακούει σε εσένα;"

Χ:"Ναι"

Σ:"Το ήξερα ότι ο Ολιβαντερ είχε δίκιο"

Ρ:"Σε τι;"

Σ:"Το ραβδί επιλέγει τον μάγο και όχι το αντίστροφο"

Ρ:"Και τώρα; το ραβδί από κουφοξυλιά ειναι το πιο ισχυρό απο όλα"

Ο Χάρι κοίταξε τον Ρον και ύστερα το ραβδί το οποίο το έσπασε στη μέση και το πέταξε στη χαράδρα.

Ε:"Ειναι καλύτερα έτσι"

Χ:"Ναι"Είπε και έκανε μια παύση

Χ:"Και τώρα;"

Σ:"Τώρα ξεκινάμε μια καινούργια αρχή"

Χελοου μανιταρακια μου

Τι κάνετε? ελπίζω να είστε καλά

Πως σας φάνηκε το κεφάλαιο?

Αρκετά μεγάλο για να είμαι ειλικρινής

5100 λέξεις:')