Όταν ξανά άνοιξα τα μάτια μου ήμουν σε ενα δωμάτιο που δεν το ήξερα σιγά σιγά άρχισα να θυμάμαι τι είχε συμβεί.

Άκουσα την πόρτα να ανοίγει γύρισα και είδα τον Χάρι μπήκε μέσα και τον ακολούθησε μια καφέ κουκουβάγια που έχει μαύρες λεπτομέρειες στα φτερά της

Χ:"Πως είσαι;"

Σ:"Καλά το κεφάλι μου πονάει λίγο αυτό τίποτα άλλο αλλά δεν ειναι κάτι"

Χ:"Ωραία"Είπε και χαμογέλασε

Χ:"Μίλησα με τον Γκριπχουκ το σπαθί στην κρύπτη της Μπελατριξ ειναι ψεύτικο ο Σνέιπ το έβαλε εκεί"

Σ:"Γιατί να βάλει ενα ψεύτικο σπαθί στην κρύπτη της;"

Χ:"Δεν ξέρω αλλά θα μας πάει στην Γκρινγκοτς στην κρύπτη της Μπελατριξ"

Σ:"Χάρι οι καλικάντζαροι συνήθως ζητάνε κάτι σε αντάλλαγμα τι σου ζήτησε;"

Χ:"Το σπαθι"

Σ:"Και του το έδωσες;"Αλλά δεν απάντησε

Σ:"Χάρι δεν-"

Χ:"Το σπαθι εμφανίζεται σε κάθε άξιο Γκρίφιντορ θα εξαφανιστεί σε λίγο"

Σ:"Εντάξει"

Χ:"Ειναι και κάτι ακόμα"

Σ:"Τι;"

Χ:"Για να μπούμε στην κρύπτη θα χρησιμοποιήσουμε πολυχυμικο φίλτρο με την μορφή ενός θανατοφαγου και την Μπελατριξ αλλά για την Μπελατριξ έχουμε ενα θεματακι και εσυ"

Σ:"Ξεχνατω!"

Χ:"Σελ η Μπελατριξ ήταν Μπλακ ο Γκριπχουκ είπε ότι ζητάνε να δουν το σημάδι και εισαι η μόνη που το έχει"

Σ:"Και το φίλτρο δεν το αντιγράφει"

Χ:"Ακριβώς"

Σ:"Εντάξει"Είπα και χαμογέλασε

Χ:"Ήρθε και αυτό"Και μου έδωσε ενα γράμμα

Χ:"Ειναι απο τον Φρεντ η Ζακλίν έμαθε ότι σε ψάχνει ο Ζακ και το έστειλε για να σε προειδοποίηση αλλά απο οτι φαίνεται άργησε λίγο"

Σ:"Δεν πειράζει"Το σκέφτηκα για λίγο

Σ:"Ειναι επικίνδυνο να της στείλω γράμμα"Έβγαλα το μενταγιόν της μαμάς και το έδεσε στο πόδι της κουκουβάγιας

Σ:"Πήγαινε τους αυτό όσο πιο γρήγορα μπορείς"Και έφυγε απο το ανοιχτό παράθυρο

Χ:"Το φίλτρο θα αργήσει περίπου μια εβδομάδα"Δεν είπα κάτι απλά κούνησα θετικά το κεφάλι μου

Είδα απο την πόρτα που ήταν ελάχιστα ανοιχτή να περνάει ο Ντομπι και χαμογέλασα.

~ Three days later~
~Jacqueline pov~

Εχω αργήσει!εχω αργήσει! δεν θα προλάβω!

Αυτό ήταν το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ενω έτρεχα να πάω στον κοιτώνα σε πέντε λεπτά ειναι απαγόρευση και αν με βρούν ειμαι σίγουρη ότι δεν θα διστάσουν να χρησιμοποιήσουν την βασανιστική κατά αυτό κάνουν συνέχεια έτσι κι αλλιώς.

Στον Νέβιλ την έχουν χρησιμοποιήσει αρκετές φορές αλλά φαίνεται περισσότερο να θυμώνει παρά να πονάει πιστεύω ότι αυτό ευθύνεται επειδή σκέφτεται ότι έχει γίνει στους γονείς του.

Την ώρα που κατέβα κόντευα να φτάσω στις σκάλες κάποιος με τράβηξε σε μια άδεια αίθουσα χωρίς να χάσω χρόνο έβγαλα το ραβδί μου και τον σημάδεψα.

Ζ:"Φρεντ;"

Φ:"Αυτοπροσώπως,τώρα μπορείς να κατεβάσεις το ραβδί;"

Ζ:"Εντάξει αλλά μην το ξανά κάνεις με τρόμαξες"

Φ:"Συγγνώμη"Είπε και κούνησε αριστερά και δεξιά το κεφάλι του γρήγορα

Φ:"Η κουκουβάγια επέστρεψε"

Z:"Και; έφερε γράμμα;"

Φ:"Οχι μόνο αυτό"Και μου έδωσε ενα κολιέ

Ζ:"Ειναι της Σελ!"

Φ:"Λες να κινδυνεύει;"

Ζ:"Οχι του έχει κάνει ξόρκι μπορεί να το βγάλει μόνο με την θέληση της...ειναι σημαντικό για εκείνη ήταν της θείας Μπεθ"

Φ:"Τουλάχιστον ξέρουμε ότι ειναι καλά"

Ζ:"Ναι..θα το κρατήσω για όταν επιστρέψει ειμαι σίγουρη ότι θα της λείπει ήδη"

Φ:"Πρέπει να φύγω αν με βρούν θα εχω μπλεξίματα"Κούνησα θετικά το κεφάλι μου και τον φίλησα μετά απομακρύνθηκε

Φ:"Σαγαπάω"Με φίλησε στο κεφάλι και έφυγε

Ζ:"Και εγω σαγαπάω"Είπα αλλά είχε ήδη φύγει

Πήρα μια βαθιά ανάσα φόρεσα το κολιέ της Σελ και βγήκα έξω άρχισα να περπατάω γρήγορα για να γυρίσω στον κοιτώνα η απαγόρευση είχε αρχίσει εδώ και τρία λεπτά.

Την ώρα που πήγαινα να πατήσω το πόδι μου στις σκάλες άκουσα την φωνή του Σνέιπ

Σ:"Δεσποινίς Οσιαν θα θέλατε να μου πείτε τι κάνετε εδω τέτοια ώρα;"

Ζ:"Εεε...ναι ήμουν-"

Σ:"Τι ειναι αυτό"Και έδειξε με το ραβδί του το κολιέ

Ζ:"Ενα κολιέ"

Σ:"Ξέρω τι ειναι αλλά οι κανονισμοί λένε ότι δεν επιτρέπονται μπιχλιμπιδια μόνο η στολή του κοιτώνα σας εκτός αν πάμε εκδρομή στο Χογκσμιντ"

Ζ:"Μα δεν πάμε στο Χογκσμιντ πια"

Σ:"Ακριβώς για αυτό εξηγήστε μου για ποιον λόγο το φοράτε"

Ζ:"Ειναι ανάγκη;"

Σ:"Ναι"

Ζ:"Έχει συναισθηματική αξία αλλά δεν πειράζει δεν θα το ξανά φορέσω"

Σ:"Αυτό ειναι το μόνο σίγουρο θα το κατασχεσω μαζί με τα υπόλοιπα,θα το πάρετε στο τέλος της χρονιάς όπως και οι υπόλοιποι"

Ζ:"Μα αυτό δεν μπορείτε να το κάνετε"

Σ:"Κι όμω, δώστε μου το κολιέ"

Ζ:"Μα-"

Σ:"Τώρα"Ξεφυσηξα έβγαλα το κολιέ και του το έδωσα

Μόλις το είδε καλύτερα φάνηκε να πάγωσε

Σ:"Γυρίστε στον κοιτώνα σας αμέσως"

Ζ:"Ναι"

Πήγα στον κοιτώνα και κατευθείαν στο δωμάτιο κλείδωσα την πόρτα και έπεσα στο κρεβάτι

Και τώρα πως θα το πάρω πίσω;

~a week later~

Κατεβήκαμε κάτω και η Ερμιόνη ειχε φτιάξει το πολυχυμικο φίλτρο

Σ:"Εισαι σίγουρη ότι η τρίχα ειναι δικιά της;"

Ε:"Απόλυτα"Έριξε την τρίχα μέσα στο φίλτρο μου το έδωσε και το ήπια

Σ:"Έχει γεύση ψάρι"

Ε:"Ναι,Ρον σειρά σου"

Ρ:"Εντάξει"Και ήπιε και αυτός απο ενα άλλο

Ε:"Και τώρα περιμένουμε"

Μετά απο λίγο το φίλτρο άρχισε να δρα

Σ:"Με μισώ"

Χ:"Όχι εσένα εκείνη"

Σ:"Αυτή την στιγμή ειναι το ίδιο πράγμα"

Ε:"Ελάτε για να τηλεμεταφερθουμαι πρέπει είμαστε έξω"

Βγήκαμε έξω μαζί με τον Γκριπχουκ απομακρύνθηκαν απο το σπίτι πιαστήκαμε και τηλεμεταφερθήκαμε στην Αδιέξοδο Αλέα.

?:"Κυρία Λεστρειντζ"

Σ:"Καλημέρα"Εκείνος με κοίταξε έφυγε και γύρισα στους υπόλοιπους.

Σοβαρά;

Μην ασχολείσαι

Επειδή έχω δίκιο

Πφφφ

Ξεροκεφαλη!

Σκάσε!

Απλά λέω την αλήθεια

Γ:"Καλημέρα; καλημέρα;! είσαι η Μπελατριξ Λεστρειντζ όχι καμία μαθητριουλα!"

Σ:"Δεν ειμαι σαν την τρελή"

Γ:"Κι όμως είσαι Μπλακ όπως εκείνη έχεις σκεφτεί να χρησιμοποιήσεις έστω και μια φορά κάποια κατάρα όπως και οι υπόλοιποι στην οικογένεια στο"

Γύρισα το κεφάλι μου απο την άλλη ενιωσα άβολα όντως το έχω σκεφτεί και οχι μόνο μια φορά αλλά πάντα ήταν για μια στιγμή ποτέ περισσότερο.

Ο Γκριπχουκ γέλασε ελάχιστα και γύρισα να τον κοιτάξω

Γ:"Συμπεριφέρσου όπως εκείνη!"

Ρ:"Μιλά καλύτερα!"Έκανε μια παύση

Σ:"Οχι έχει δίκιο"

ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΙ ΚΆΝΩ ΕΔΩ?!

Χ:"Λοιπόν πάμε"Ο Γκριπχουκ ανέβηκε στην πλάτη του Χάρι και κρύφτηκαν κάτω απο τον αόρατο μανδύα,η Ερμιόνη έκανε ενα ξόρκι αορατότητας.

Σ:"Εντάξει πάμε"Με τον Ρον αρχίσαμε να περπατάμε και οι υπόλοιποι να μας ακολουθούν

Μπήκαμε στην Γκρινγκοτς και έμεινα ακίνητοι

Σ:"Δεν μπορώ να το κάνω"

Ρ:"Σελ προχώρα γιατί θα μας καταλαβαίνουν"

Σ:"Δεν μπορώ"Αλλά ο Ρον με έσπρωξε μπροστά και άρχισα να περπατάω οι καλικάντζαροι που ήταν γύρω με κοίταζαν περίεργα

Φτάσαμε στο τέλος της αίθουσας που ήταν ενα βάθρο με έναν καλικάντζαρο.

Σ:"Θέλω να μπω στο θησαυροφυλάκιο μου"

Κ:"Ταυτότητα"Είπε χωρίς να με κοιτάξει

Σ:"Δεν νομίζω ότι χρειάζεται!"Με κοίταξε και...

Κ:"Κυρία Λεστρειντζ"Ο καλικάντζαρος έφυγε και πήγε σε μια πόρτα που ήταν πίσω του

Σ:"Δεν μου αρέσει να περιμένω!"

Ρ:"Ξέρουν ότι δεν ειναι αυτη"Είπε ψιθυριστά

Σ:"Δεν βοηθάς"Είπα με τον ίδιο τόνο

Ο Καλικάντζαρος επέστρεψε μαζί με έναν άλλον

Κ.2:"Κυρία Λεστρειντζ μπορείτε να μου δείξετε το χέρι σας;"

Σ:"Και γιατί να το κάνω αυτό;"

Κ.2:"Ειναι πολιτική της τράπεζας"Δεν ειπα κάτι και έδωσα το χέρι μου.

Κ.2.:"Πολύ καλά ακολουθήστε με"Και πήγαμε στο υπουργείο που θα οδηγούσε στην θυρίδα

Κ.2.:"Απο εδω"Μας έδειξε ενα βαγόνι και μπήκαμε μέσα.

Πήγαινε αρκετά γρήγορα και κάποια στιγμή σταμάτησε απότομα.

Ρ:"Τι συμβαι-"Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την πρόταση του και αρχίσαμε να πέφτουμε.

Λίγο πριν χτυπήσουμε στο έδαφος η Ερμιόνη έκανε ενα ξόρκι και για λίγα δευτερόλεπτα μείναμε ακίνητοι πάνω απο αυτό αλλά μετά πέσαμε.

Χ:"Ξανα πήρατε τις δικές σας μορφές"

Γ:"Η πτώση του κλέφτη ξεπλένει ολα τα μαγιά"

Ρ:"Μπορεί να ειναι θανάσιμο"

Γ:"Αλήθεια;"

Ρ:"Εντελώς πληροφοριακά υπάρχει τρόπος να φύγουμε απο εδω;"

Γ:"Όχι"

Κ.2.:"Τι κάνετε όλοι εσείς εδω; κλέφτες!"Μετά γύρισε στον Γκριπχουκ

Κ.2.:"Προδωσες-"

Ρ:"Εξουσιους!"

Ακούστηκε ένας περίεργος ήχος και αρχίσαμε να πηγαίνουμε προς τα εκεί.

Πανέξυπνο μπράβο

Όταν στρίψαμε είδαμε...

Σ:"Δράκος; νόμιζα ότι το λέγανε για πλάκα"

Ρ:"Και εγω...ειναι Ουκρανικός Σιδεροκοιλιας"

Σ:"Ειναι τραυματισμένος η αλυσίδες-"

Γ:"Δεν έχει και πολύ σημασία ενα τέρας ειναι όπως και όλα τα υπόλοιπα"Πήγα να απαντήσω αλλά με σταμάτησε

Γ:"Πάρε"Και έδωσε στον Ρον ενα μεταλλικό πράγμα όταν ο δράκος άρχισε να μας πλησιάζει άρχισαν να τα χτυπάνε κάνοντας έναν ενοχλητικό θόρυβο και ο δράκος πήγε προς τα πίσω αρχίζοντας να βγάζει κραυγές.

Γ:"Ειναι εκπαιδευμένος να περιμένει πόνο όταν ακούει αυτόν τον ήχο"

Ε:"Αυτό ειναι βάρβαρο!"

Γ:"Προτιμάς να σε φάει;"Όταν πέρασα απο τον δράκο μπήκαμε σε έναν διάδρομο που είχε και απο τις δυο μεριές θησαυροφυλάκια

Ε:"Γιατί υπάρχει ο δράκος;"

Γ:"Προστατεύει τα θησαυροφυλάκια των μεγαλύτερων και πιο παλιών οικογενειών στους μόνους που ακούει εδω υπάρχουν τρία πατώματα στο πρώτο ειναι Αμποτ, Μπερκ, Τραβερς, Πεβερελ, Ροουλ, Σελγουιν,Τριπ και Ουέσλι όσοι δεν έρχονται πια εδω ειναι Τρεμπλεϊ,Σαφικ,Ροσιερ,Πρινς, Πάρκινσον,Νοτ, Μακμίλαν, Λονγκμποτομ,Γκρινγκρας,Γκοιλ,Φλιντ και Λεστρειντζ όσοι έρχονται συχνά και έχουν αρκετά στην θυρίδα τους και στο τρίτο πάτωμα Σλίθεριν, Μαλφοϊ και Μπλακ ακόμα και αν δεν έχουν παραμένουν οι πρώτες οικογένειες, όλοι αυτοί ειναι οι 23 καθαρόαιμες οικογένειας που έχουν απομείνει θα ήταν καταστροφικό αν χάναμε άλλη μια ειδικά απο τις πιο παλιές χάσαμε τους Πότερ τώρα μας έχουν μείνει μόνο οι Μαλφοϊ και οι Μπλακ οι Σλίθεριν έχουν χαθει..."

Σταμάτησε μπροστά απο ενα θησαυροφυλάκιο.

Γ:"Εδω ειναι"Ο Ρον πήρε το χέρι του Καλικάντζαρου το ακούμπησε στην πόρτα και αυτή άνοιξε

Μπήκαμε μέσα και αρχίσαμε να ψάχνουμε.

Ρ:"Ειναι εδω Χάρι; αισθάνεσαι τίποτα;"Εκείνος σταμάτησε και κοίταξε έναν σωρό απο διάφορα χρυσά αντικείμενα

Χ:"Εκείνο εκει πάνω ειναι"

Σ:"Το κύπελλο του χαφλπαφ;"

Ακούστηκε κάτι να πέφτει και μετά ο ίδιος θόρυβος να επαναλαμβάνετε γύρισα και είδα ότι να πέφτει στο πάτωμα να πολλαπλασιάζονται.

Γ:"Έχουν κάνει πολλαπλασιακο ξόρκι ότι αγγίζετε θα πολλαπλασιάζεται"

Χ:"Δώσε μου το σπαθί!"Γύρισε στην Ερμιόνη εκείνη του το έδωσε και ο Χάρι άρχισε να πηγαίνει προς το κύπελλο.

Ε:"Ρον!Σελ! μείνετε ακίνητοι!"Και αυτό κάναμε ο Χάρι ήταν ο μόνος που δεν ήταν ακίνητος πλέον αφού προσπαθούσε να πιάσει το κύπελλο.

Τα αντικείμενα έπεσαν πάνω στον Χάρι αλλά μετά απο λίγα δεύτερα εμφανίστηκε και όλα άρχισαν ξανά να πολλαπλασιάζονται

Χ:"Το πήρα!"Είπε ενω ήρθε δίπλα μας αλλά έπεσε και το κύπελλο έπεσε μπροστά στον Γκριπχουκ που το πήρε.

Χ:"Κάναμε μια συμφωνία Γκριπχουκ!"

Γ:"Το σπαθι για το κύπελλο"Ο Χάρι του έδωσε το σπαθί και εκείνος το κύπελλο

Ο Γκριπχουκ μας κοίταξε χαμογέλασε και...

Γ:"Σας ειπα ότι θα σας βάλω μέσα δεν ειπα ότι θα σας βγάλω εξω"
Ακούμπησε το χέρι του Καλικάντζαρου στην πόρτα εκείνη άνοιξε και έφυγε γρήγορα.

Ρ:"Άφησε την πόρτα ανοιχτή!"

Όταν βγήκαμε έξω ακούσαμε τον Γκριπχουκ να φωνάζει και η φυλακές της τράπεζας να έρχονται.

Ρ:"Δεν ειναι πολύ κοντά στον δρακ-"Πριν προλάβει να ολοκληρώσει την πρόταση του ο δράκος έκαψε τον καλικαντζαρακο

Ε:"Καλυφθείτε!"Και αυτό κάναμε καθώς οι φυλακές άρχισαν να μας πετάνε ξόρκια

Χ:"Καμία ιδέα;"

Ε:"Εχω μια που ειναι τρελή"

Ρ:"Πες"

Ε:"Ο δράκος υπακούει μόνο στις οικογένειες που ανήκουν αυτές οι θύρες Ρον,Σελ ένας απο τους δυο πρέπει να ανέβει πάνω του και να-"

Ρ:"Αποκλείεται!"

Σ:"Θα πάω εγω"

Χ:"Τι πράγμα οχι δεν-"

Ε:"Εισαι σίγουρη;"

Σ:"Ναι"έκανα δυο βήματα και βρέθηκα μπροστά στα κάγκελα σήκωσα το ραβδί μου και...

Σ:"Μπορμπαδα!"Τα κάγκελα ανατινάχτηκαν και εγω πήδηξα πάνω στον δράκο

Σ:"Εντάξει ήρεμα αγόρι μου η κορίτσι μου ότι κι αν εισαι"

Κοίταξα προς τους άλλους

Σ:"Θα έρθετε;"Η Ερμιόνη ήταν η πρώτη που ήρθε σε αντίθεση με τον Ρον που ήταν ο τελευταίος

Ε:"Ελευθεροσιους"Και η αλυσίδα που κράταγε τον δράκο έσπασε

Ο δράκος άρχισε να πετάει φωτιές γύρω και μετά να σκαρφαλώνει μέχρι που βγήκαμε απο το πάτωμα της Γκρινγκοτς μετά απο την οροφή της και ανέβηκε στις στέγες διαφόρων μαγαζιών της Διαγώνιο Αλέας

Ρ:"Γιατί δεν πετάει;"

Ε:"Ειναι τραυματισμένος και επίσης πρέπει να τον κάνει η Σελ"

Σ:"Ωραία..."Άρχισα να πηγαίνω σιγά σιγά προς το κεφάλι του μέχρι που έφτασα στον αυχένα του και έμεινα εκει

Ρ:"Ξέρεις τι κανείς;"

Σ:"Οχι αλλά ελπίζω να ειναι σαν τα θεστραλ"

Ρ:"Ειναι δράκος!"Τον χτύπησα με το πόδι μου στην δεξιά μεριά του αυχένα του αρκετά δυνατά για να το καταλάβει και άρχισε να πετάει

Ρ:"Τον χτύπησες σε νεύρο!"

Σ:"Αυτό ήθελα!"

*
*
*
*

Ήμασταν σχεδόν πάνω απο την στεριά όταν ο Χάρι ειπε να πηδήξουμε απο τον δράκο

Ρ:"Αν πεθάνουμε να ξέρεις ότι θα σε σκοτώσω"Είπε και πέσαμε απο τον δράκο

Αφού βγήκαμε απο την λίμνη και ο Χάρι με τον Ρον άλλαξαν ρούχα ενω η Ερμιόνη έκανε ενα ξόρκι σε εμένα και στον εαυτό της και αλλάξαμε και εμείς

Χ:"Ξέρει ο Ξέρεις-Ποιος ξέρει ότι μπήκαμε στη Γκρινγκοτς, ξέρει τι πήραμε και ξέρει ότι κυνηγάμε πεμπτουσιωτες"

Ε:"Πως το ξέρει;"

Χ:"Του το έδειξα"

Ε:"Τον άφησες να μπει στο μυαλό σου; Χάρι δεν μπορείς να το κάνεις αυτό!"

Χ:"Δεν μπορώ να το εμποδίζω κάθε φορά Ερμιόνη!"Έκανε μια παύση

Χ:"Ίσως και να μπορώ...δεν ξέρω εντάξει!"

Σ:"Δεν πειράζει ηρέμησε"

Ρ:"Ναι δεν και τι έγινε;"

Χ:"Ειναι θυμωμένος και τρομαγμένους ξέρει πως αν βρούμε και καταστρέψουμε όλους τους πεμπτουσιωτες θα μπορούμε να τον σκοτώσουμε"

Ρ:"Υποθέτω θα κάνει τα πάντα για να μην βρούμε τους υπόλοιπους"

Χ:"Ναι και ένας βρίσκεται στο Χόγκουαρτς"

Σ:"Ορίστε; τον είδες;"

Χ:"Είδα το κάστρο και την Ροβένα Ραβενκλοου πρέπει να έχει σχέση με εκείνη πρέπει να πάμε"

Ε:"Δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό! πρέπει να το σχεδιάσουμε να το σκεφτούμε"

Χ:"Ποτέ πέτυχε σχέδιο μας; σχεδιάζουμε πηγαίνουμε και πάντα γίνεται χαμός"

Σ:"Αυτό ισχύει"

Ρ:"Θα συμφωνήσω αλλά έχουμε ενα πρόβλημα ο Σνέιπ ειναι τώρα διευθυντής δεν μπορούμε να πάμε απο την είσοδο"

Σ:"Το πέρασμα στο Χογκσμιντ! οι μελοχουφτες!"

Χ:"Σωστά! οδηγούν στο Χόγκουαρτς και δεν θα μας δουν!"

Διακτινιστικαμε στο Χογκσμιντ και άρχισαν να ακούγονται σειρήνες

?:"Ψάξτε παντού βρείτε τους!"

Χ:"Τρέξτε"

Πήγαμε σε ενα στενό αλλά κατέληγε σε μια κλειδωμένη πόρτα

Ε:"Αδιέξοδος"

Ρ:"Και τώρα;"

?:"Απο εδω Πότερ"Ακούστηκε μια φωνή πίσω μας και είδαμε εναν άνδρα να έχει ανοίξει την πόρτα του

Χ:"Ελάτε"Ειπε και μπήκε πρώτος στο σπίτι

Ξεφυσηξα και τον ακολούθησα μπήκα στο σπίτι κατεβήκαμε τις σκάλες όπου και ακολούθησαν οι Ερμιόνη και ο Ρον

Ρ:"Τον είδατε για κάποια στιγμή νόμιζα ότι ήταν...."

Ε:"Ξέρω ο Ντάμπλντορ"Προχωρήσαμε λίγο πιο μέσα και είδα ενα πορτρέτο πάνω απο το τζάκι

Σ:"Αριάνα..."Είπα χαμηλόφωνα έμεινα ακίνητη και εκείνη μου χαμογέλασε

?:"Ανόητοι,γιατί ήρθατε εδω; δεν ξέρετε πόσο επικίνδυνο ειναι;"

Χ:"Εισαι ο Αμπερφορθ,ο αδελφός του Ντάμπλντορ εσένα έβλεπα εδω"Είπε και έδειξε το κομμάτι γυαλί.

Χ:"Εσυ έστειλες τον Ντομπι"

Α:"Που τον άφησες;"

Χ:"Σε αρχεία του τάγματος"

Ε:"Μάθατε τίποτα για τους άλλους απο το τάγμα;"

Α:"Το τάγμα τελείωσε ο Ξέρεις-Ποιος νίκησε"

Σ:"Το τάγμα υπάρχει ακόμα"

Α:"Ναι αλλά δεν ενεργεί"

Σ:"Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Ξέρεις-Ποιος νίκησε"

Α:"Μοιάζεις στον Σείριο"

Χ:"Πρέπει να μπούμε στο Χόγκουαρτς απόψε ο Ντάμπλντορ μας ανέθεσε μια δουλειά"

Α:"Αλήθεια;ειναι ωραία δουλειά; εύκολη;"

Χ:"Κυνηγάμε πεμπτουσιωτες πιστεύουμε ότι ο τελευταίος ειναι μέσα στο κάστρο αλλά θα χρειαστούμε τη βοήθεια σου για να μπούμε"

Α:"Η δουλειά που σας ανέθεσε ο αδερφός μου ειναι αποστολή αυτοκτονίας κάνε μια χάρη στον εαυτό σου μικρέ και γυρνά σπίτι σου θα ζήσεις λίγο παραπάνω"

Χ:"Ο Ντάμπλντορ με εμπιστεύτηκες για τη φέρω εις πέρας"

Α:"Τι σε κάνει να πιστεύεις οτι μπορείς να τον εμπιστευτείς; Τι θα κάνει να πιστεύεις οσο σου είπα ο αδερφός μου; όσο καιρό το άνοιξες είχε αναφέρει ποτέ το όνομα μου; ανέφερε ποτέ το δικό της;"Και έδειξε το πορτραίτο πίσω μας

Χ:"Γιατί να κρατούσε-"

Α:"Μυστικά;"

Χ:"Τον εμπιστευομουν"

Α:"Αυτή είναι η απάντηση ενος αγοριού που κυνηγάει πεμπτουσιωτες βασισμένο στα λόγια ενος άντρα που δεν του ειπε καν απο που να ξεκινήσει..λες ψέματα οχι μόνο σε μένα αν και δεν έχει σημασία αλλά και στον εαυτό σου.Αυτο κάνει ενας ηλίθιος και εσυ δεν φαίνεσαι ηλίθιος Χάρι Πότερ"Έκανε μια παύση

Α:"Σε ρωτάω λοιπόν ξανά.Πρεπει να υπάρχει λόγος"

Χ:"Δενεν με νοιάζει τι έγινε ανάμεσα σε σένα και στον αδερφό σου, δεν με νοιάζει που έχεις παραιτηθεί.Εμπιστευόμουν τον άνθρωπο που είχα γνωρίσει...πρέπει να μπούμε στο κάστρο απόψε"

Α:"Ξέρεις τι πρέπει να κάνεις"Είπε και κοίταξε την Αριάνα η οποία εγνεψε θετικά και έφυγε

Χ:"Που την έστειλες;"

Α:"Θα δεις σύντομα"

Σ:"Ειναι η αδερφή σου η Αριάνα έτσι;"

Ε:"Πέθανε πολύ νέα λυπάμαι..."

Α:"Ο αδερφός μου θυσίασε πολλά πράγματα κύριε Πότερ στο ταξίδι του για να βρει δύναμη και μαζί με αυτά και την Αριάνα και του ήταν αφοσιωμένη της έδωσε τα πάντα εκτός απο χρόνο..."Είπε έφυγε σε ενα δωμάτιο

Χ:"Τι της συνέβη;"

Ε:"Δεν ξέρω"

Σ:"Ο Ντάμπλντορ με τον Γκριντεβαλντ ήταν φίλοι κάποια στιγμή είχαν μια διαφωνία άρχισαν να πετάνε διάφορα ξόρκια ο ένας στον άλλον ένα απο αυτά την χτύπησε δεν ξέρουν πιάνου ήταν"

Ρ:"Ποσό χρόνον ήταν;"

Σ:"Δεκατεσσάρων..."

Χ:"Πως γίνεται να μην κατάλαβαν ποιανού ήταν το ξόρκι;"

Σ:"Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι ήταν του Ντάμπλντορ τα ξόρκια Γκριντεβαλντ είχαν μπλε χρώμα ενώ του Ντάμπλντορ κόκκινο το ξόρκι που τη χτύπησε ήταν κόκκινο..."

Ε:"Επιστρέφει"

Ρ:"Κάποιος ειναι μαζί της"Το πάρε το άνοιξε και εμφανίστηκε ο...

Σ:"Νέβιλ!"

Ο Νέβιλ είχε μια βαθιά ουλή στην αριστερή μεριά του προσώπου του

Ρ:"Είσαι καλά;"

Ν:"Αυτό δεν ειναι τίποτα ο Σιμους ειναι χειρότερα...λοιπόν πάμε;"
Γνεψαμε θετικά και τον ακολουθήσαμε μέσα στο τούνελ

Χ:"Δεν θυμάμαι να υπήρχε στο χάρτη"

Ν:"Επειδή τώρα δημιουργήθηκε,τα επτά μυστικά περάσματα σφραγίστηκαν πριν την αρχή της χρονιάς αυτή ειναι η μόνη είσοδος κι έξοδος πλέον η περιοχή γύρω ειναι γεμάτη με θανατοφαγους και παράφρονες"

Ε:"Πως ειναι ο Σνέιπ σαν διευθυντής;"

Ν:"Δεν ξέρω δεν τον εχω δει έχει βάλει τους Κάροου να κάνουν τη δουλειά του"

Χ:"Τους Κάροου;"

Σ:"Η Αλυκτω και ο Αμάισους;"

Ν:"Ναι εκείνοι επιβάλουν την πειθαρχία,στους Κάροου αρέσει να τιμωρούν"Είπε και έδειξε την ουλή του

Ρ:"Εκείνοι στο έκαναν αυτό;γιατί;"

Ν:"Στο μάθημα σκοτεινών τεχνών ήταν η εξάσκηση της βασανιστική κατάρας σε πρωτοετείς,αρνήθηκα οπότε..."Έκανε μια παύση

Ν:"Το Χόγκουαρτς έχει αλλάξει.Ας σπάσουμε λήγει πλάκα"Είπε και έσπρωξε μια πόρτα που από ότι φάνηκε ήταν πορτραίτο

Ν:"Γεια σας παιδιά σας έχω μια έκπληξη"

Σιμους:"Δεν θα βοηθήσει η μαγειρική του Αμπερφορθ με το ζόρι το χωνεύουμε"Ο Νέβιλ έκανε στην άκρη και βγήκαμε απο το πορτρέτο

Σι:"Επιτέλους"Όλοι άρχισαν να έρχονται προς το μέρος μας

Κοίταγα τριγύρω για να βρω την Ζακλίν αλλά πριν προλάβω να κάνω ούτε βήμα είχε πέσει ήδη πάνω μου την αγκάλιασα πίσω και με έσφιξε.

Σ:"Δεν αναπνέω"Είπα όσο μπορούσα

Ζ:"Συγγνώμη"Είπε γέλασε και απομακρύνθηκε

Σ:"Τι έπαθες;"Είπα και έπιασα το δεξί της χέρι που είχε μια ουλή σαν αυτή του Νέβιλ

Ζ:"Ότι και ο Νέβιλ αλλά δεν πειράζει άξιζε...τώρα εσυ πως εισαι; ο Φρεντ έστειλε κουκουβάγια για αυτό με τον Ζακ"

Σ:"Άργησε λίγο αλλ-"

Ζ:"Τι εννοείς σε πείραξε;"

Σ:"Η υπάρξει του αρκετά αλλά οχι είμαι καλά"

Ζ:"Ευτυχώς"Είπε και με αγκάλιασε

Ν:"Εντάξει αρκετά να μην τους σκάσουμε"Και όλοι πήγαν λίγο πιο πίσω

Ν:"Λοιπόν Χάρι τι κάνουμε;"

Χ:"Λοιπόν ψάχνουμε κατι,κάτι που ειναι κείμενο εδω στο κάστρο και ίσως μας βοηθήσει να νικήσουμε τον Ξέρεις-Ποιος"

Ν:"Ωραία τι ειναι;"

Χ:"Δεν ξέρουμε"

Ν:"Που βρίσκεται;"

Χ:"Ούτε αυτό ξέρουμε...ξέρω πως δεν σας λέω πολλά"

Σι:"Τίποτα δεν μας λες"

Χ:"Πιστεύω ότι έχει να κάνει με το Ραβενκλοου κάτι μικρό που κρύβεται εύκολα.Εχει κάνεις καμιά ιδέα;"

Λουνα:"Το χαμένο διάδημα της Ροβένα Ραβενκλοου"

Ρ:"Να πάρει αρχίσαμε"

Τσο:"Ναι αλλά Λουνα ειναι χαμένο εδω και αιώνες δεν υπάρχει κανένας ζωντανός που να το έχει δει"

Ρ:"Συγγνώμη που ρωτάω αλλά τι είναι το διάδημα;"

Ε:"Ενα είδος στέμματος"

Σ:"Βασικά αυτό που λέει η Λούνα ειναι λογικό ο Ξέρεις-Ποιος μέχρι τώρα έχει χρησιμοποιηθεί τα αντικείμενα των ιδρυτών του Χόγκουαρτς εκτός απο το σπαθί του Γκρίφιντορ που φανερώνεται σε κάθε άξιο Γκρίφιντορ"

Ε:"Αυτό ειναι σωστό"

Η πόρτα άνοιξε και μέσα μπήκε η Τζίνι έμεινε λίγο ακίνητη όταν μας είδε και μετά μίλησε

Τ:"Ο Σνέιπ ξέρει ότι είστε εδώ θέλει όλοι να πάμε στην μεγάλη αίθουσα"

Χελοου μανιταρακια μου

Τι κάνετε? ελπίζω να είστε καλά

Πως σας φάνηκε το κεφάλαιο?