Με την Ερμιόνη ήμασταν εξω απο την σκηνή κοντά στην φωτιά ξαφνικά ακούστηκε ένας θόρυβος με την Ερμιόνη κοιταχτήκαμε σηκωθηκαμε και αρχίσαμε να πηγαίνουμε προς τα εκεί μέχρι που φτάσαμε εκεί που τελείωνε ο θόλος με τα προστατευτικά ξόρκια.

Ε:"Έχε έτοιμο το ραβδί σου"

Σ:"Εντάξει"

Ακούσαμε βήματα και γυρίσαμε προς τα εκεί ήταν τρεις άνδρες κάτι μου θύμιζαν αλλά δεν μπορούσα να θυμηθώ κατάφερα και αναγνώρισα μόνο τον έναν τον Σεμπάστιαν Σκάμπιορ,ένας απο αυτούς κρατούσε μια γυναίκα ενω ο άλλος έναν άντρα και οι δυο η θα ήταν αναίσθητοι η νεκροί

Σε:"Τι ειναι αυτό;"Ρώτησε και ξανά ήρθε προς το μέρος μας

Σε:"Τι μυρίζει έτσι;"Είπε ενω ήταν πλέον μπροστά μας έμεινε για λίγο και κοιταγε στο σημείο που ήμασταν μέχρι που αυτός που κράταγε τον άντρα τον άφησε να πέσει κάτω και γύρισε προς τα εκεί

Σε:"Τι κάνεις;"

?:"Είναι βαρης"

Σε:"Με συγχωρείς μήπως θες να τον κουβαλήσω εγω;"

?:"Ναι"

Σε:"Σήκωσε τον και προχωρά!"Ο μεγαλόσωμος άντρας δεν απάντησε και υπάκουσε δεν άργησαν να χαθούν απο το οπτικό μας πεδίο

Σ:"Είναι κεφαλοκυνηγοι"

?:"Υποθέτω ότι τα ξόρκια σας έπιασαν"Γύρισα ταυτόχρονα με την Ερμιόνη και είδαμε τον Χάρι

Ε:"Το μύρισε..το άρωμα μου"

Χ:"Δεν έπρεπε να φύγετε αν συνέβαινε κάτι"

Σ:"Δεν συνέβη κάτι οπότε ας γυρίσουμε πίσω στην σκηνή"

Χ:"Εντάξει"

Δεν ήμασταν και πολύ μακριά απο την σκηνή ήμουν λίγο πιο μπροστά απο την Ερμιόνη και τον Χάρι αλλά άκουγα τι έλεγαν όταν...

Χ:"Πρέπει να προχωρήσουμε κάτι θα βρούμε για τον πεμπτουσιωτη"

Ε:"Στο είπα ο Ρον δεν ειναι αρκετά δυνατός για να λειτουργήσει"

Χ:"Τότε θα πάμε περπατώντας"Έκανε μια παύση

Χ:"Την επόμενη φορά Ερμιόνη μην φορέσεις άρωμα καλύτερα"

Όταν φτάσαμε είδα τον Ρον έξω και φαινόταν λίγο νευριασμένος

Σ:"Ρον; είναι όλα καλά;"Δεν μου απάντησε και γύρισε στην σκηνή

~Τhree months later~
(Ναι τα περνάω γρήγορα αλλά δεν πειράζει:))

Ε:"Εγω πάω για ύπνο καληνύχτα"

Σ:"Νύχτα"

Χ:"Καληνύχτα"

Η Ερμιόνη έφυγε και εγω γύρισα προς την άλλη και κοίταξα το φεγγάρι

Σ:"Πανσέληνος"

Χ:"Θα ειναι εντάξει"

Σ:"Δεν ξέρω χωρίς το φίλτρο θα μεταμορφωθεί σε λυκάνθρωπο και είδες της άφησες στο γραφείο της Αμπριτζ θα ειναι σε εντιμότητα"

Χ:"Όλα θα πάνε καλά θα δεις"Είπε και με αγκάλιασε

Σ:"Θα ήθελα να ήταν εδω η Ζακλίν τώρα..."

~Jacqueline pov~

Ήμουν στο εντευκτήριο του Γκρίφιντορ η ότι έχει μείνει απο αυτό το πορτρέτο άνοιξε και μέσα μπήκε η Αλυκτώ και ο Αμάισους Κάροου

Αμ:"Επιθεώρηση!"Φώναξε και άρχισε να ψάχνει παντού μαζί με την αδελφή του αλλά και οι δυο σταμάτησαν όταν είδαν τον Νέβιλ να κατεβαίνει απο την σκάλα και να έρχεται δίπλα μου.

Αμ:"Για δες Αλυκτω ο Λονγκμποτομ"

Αλ:"Ωραίο σημάδι"Είπε και γέλασε χαιρεκακα ο Νέβιλ πήγε να αντιδράσει αλλά τον συγκράτησα

Αλ:"Α να και η Οσιαν κρίμα για την μητέρα σου"Την κοίταξα ερωτηματικά εκείνη χαμογέλασε και...

Αλ:"Βρέθηκε νεκρή σήμερα το πρωί στο σπίτι σας ίσως να είχε περισσότερο μέλλον αν δεν ανακατεύονται στις υποθέσεις του άρχοντα του σκότους"

Το γεγονός αυτό πόνεσε αλλά δεν μπορούσα να κλάψω για εκείνη οχι μετά απο αυτά που είχε κάνει.

Αμ:"Αν θυμάμαι καλά το καλοκαίρι δολοφονήθηκε και ο πατέρας σου σωστά;"

Ζ:"Ναι"Προσπάθησα να κρατήσω την φωνή μου σταθερή

Αμ:"Και φυσικά δεν έμαθες ποιος ειναι ο δολοφόνος"

Ζ:"Οχι"

Αμ:"Τι λες Αλυκτω να της πούμε;"

Αλ:"Ναι αυτό θα εχει πλάκα"

Αμ:"Λοιπόν αυτός που σκότωσε τον πατέρα σου πολύ απλά ειναι-"

Αλ:"Ο Ζακ Γκριντεβαλντ συγνώμη μου ξέφυγε"Είπε και χαμογέλασε

Εκείνη την ώρα πάγωσα γιατί πάντα πρέπει να ακούγεται αυτό το όνομα;

Αμ:"Σε περίπτωση που ήθελες εκδίκηση έχασες την ευκαιρία σου έφυγε το πρωί ο άρχοντας του σκότους ζήτησε απο τον Λούσιους Μαλφοϊ να βρει έμπιστα άτομα για να βρει κάποιους καταζητούμενους ο Γκριντεβαλντ επιλέχθηκε για να βρει την ξαδέρφη σου την Σελήνη Μπλακ"

Αλ:"Θα είχε φύγει νωρίτερα αν ο Σνέιπ δεν διαφωνούσε με αυτό και ζηταγε να πάει κάποιος άλλος αλλά ο άρχοντας το απέρριψε αυτό"

Δεν έμεινα άλλο εκεί έφυγα γρήγορα μπήκα στο δωμάτιο και κλείδωσα την πόρτα.

Προσπαθούσα να βγω έναν τρόπο για να ειδοποιήσω την Σελ χωρίς να με καταλάβουν αλλά ήταν σχεδόν αδύνατον τα γράμματα επιτρέπονται συγκεκριμένες μέρες και ελέγχονται.

Απο τις σκέψεις μου με έβγαλε ενα χτύπημα στην πόρτα πήγα και...

Ζ:"Ναι;"Αλλά κάνεις δεν απάντησε

Άνοιξα ελάχιστα την πόρτα και είδα τον Φρεντ έκανα στην άκρη και μπήκε στο δωμάτιο.

Ζ:"Τι κάνεις εδω;αν σε έβλεπαν-"

Φ:"Δεν με είδαν όμως"Δεν του είπα κάτι

Φ:"Τι έχεις;"

Ζ:"Τίποτα"

Φ:"Δεν φαίνεται έτσι οπότε πες μου"

Ζ:"Έστειλαν τον Γκριντεβαλντ για να βρει την Σελ"

Φ:"Τον Ζακ;"

Ζ:"Ναι και δεν μπορώ καν να την ειδοποιήσω"

Φ:"Θα στείλω εγω κουκουβάγια στον Ρον"Tου χαμογέλασα και τον αγκάλιασα

Ζ:"Ευχαριστώ"

~Next day~
~Selina pov~

Είχαμε ξεκινήσει απο νωρίς και πλέον πρέπει να είναι περίπου δέκα.

Περπαταγαμε σε ενα λιβάδι ημουν πιο πίσω μαζί με τον Ρον που είχε ανοίξει το ραδιόφωνο πάλι ενω η Ερμιόνη με τον Χάρι ήταν πιο μπροστά.

?:"Και τώρα τα ονόματα των μάγων και μαγισσών που αγνοούνται και ειναι επιβεβαιωμένα ευτυχώς η λίστα ειναι σύντομη σήμερα: Τζέισον και Άλισον Ντεμπριντ"

Ρ:"Δεν σε πειράζει αυτό"Είπε ενω κοίταζε τον Χάρι και την Ερμιόνη

Σ:"Πιο;"Δεν μου απάντησε και τους κοίταξε επίμονα

Σ:"Μισο πιστεύεις ότι αυτοί οι δυο-"

Ρ:"Εσυ οχι;"

Σ:"Οχι φυσικά ο Χάρι δεν θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο τον εμπιστεύομαι"

Ρ:"Ναι όπως και αυτός"

Σ:"Με εμπιστεύεται"

Ρ:"Ναι όπως τότε με τον Σεντρίκ"

Σ:"Ρον δεν θέλω να κάνουμε αυτή την συζήτηση"

Ρ:"Ποτέ δεν θες έτσι κι αλλιώς"Δεν του έδωσα σημασία και συνέχισα να περπατάω.

Είχαμε φτάσει κοντά σε μια φάρμα κοίταξα προς τα πάνω και...

Σ:"Θανατοφάγοι"

Χ:"Που;"Και του έδειξα προς τον ουρανό

Ε:"Γρήγορα εκεί"Και έδειξε έναν σταύλο

Αφού οι Θανατοφάγοι έφυγαν συνεχίσαμε και φτάσαμε σε ενα μέρος με εγκαταλελειμμένα σπίτια απο αλουμίνιο μερικά ηταν καμένα μετάφραση μου κάτω απο μια γέφυρα που στήσαμε τη σκηνή για να περάσουμε το βράδυ.

Ο Χάρι είχε απομακρυνθεί λίγο ενω εγω είχα μείνει με την Ερμιόνη και τον Ρον.

Ρ:"Δεν ειναι ο εαυτός του"

Ε:"Κάνεις μας δεν ειναι"

Την επόμενη μέρα κατασκηνωσαμε άλλου το βράδυ ο Ρον είχε πάλι ανοιχτό το ραδιόφωνο η Ερμιόνη κουρεβε όσα καλά μπορούσε τον Χάρι και εγω προσπαθούσα να δημιουργήσω μια μικρή μπάλα λάμψης που έκανα το πρωί αν και τότε ήταν ατύχημα.

Χ:"Ίσως πρέπει να κάνεις ενα διάλειμμα"Είπε ενω με κοίταζε

Σ:"Θα κάνω διάλειμμα όταν τελειώσω"

Ε:"Δηλαδή όταν την δημιουργήσεις;"

Σ:"Ναιπ"

Ε:"Πιέζεις πολύ τον εαυτό σου"

Σ:"Δεν πειράζει"Δεν μου απάντησαν

Ε:"Δεν το πιστεύω!"

Χ:"Τι;"

Ε:"Θα σου πω σε ενα λεπτό"Η Ερμιόνη έφυγε γρήγορα προς το τραπέζι που είχε τα βιβλία της και μετά απο ενα λεπτό και ο Χάρι.

Συνέχισα να προσπαθώ να φτιάξω την λάμψη αλλά χωρίς επιτυχία και πήγα στα παιδιά.

Ε:"Δεν καταλαβαίνεις; στην κάμαρα με τα μυστικά μαχαιρωσες τον βασιλικό με το σπαθί του Γκρίφιντορ η λεπίδα ειναι ποτισμένη με το δηλητήριο του"

Χ:"Απορροφά μόνο ότι την κάνει πιο δυνατή!"

Ε:"Ακριβώς και για αυτό-"

Χ:"Μπορεί να καταστρέψει πεμπτουσιωτες"

Ε:"Για αυτό σου το άφησε ο Ντάμπλντορ στη διαθήκη του"

Χ:"Είσαι εξαιρετική Ερμιόνη αλήθεια"

Ε:"Για την ακρίβεια ειμαι υπερβολικά λογική πράγμα που με κάνει να παρατηρώ λεπτομέρειες που οι άλλοι προσπερνούν"

Αυτό ήταν ευχαριστώ δηλαδή?

Γιατί γύρισες;

Για να σου σπάσω τα νεύρα φυσικά:)

Ωραία τώρα εξαφανίσου

Εντάξει αλλά επειδή δεν θα μιλάω δεν σημαίνει ότι δεν ειμαι εδώ

Πήγα και έκατσα μαζί τους στο τραπέζι δίπλα στον Χάρι και πήρα το βιβλίο της Ερμιόνης που έλεγε για το σπαθί του Γκρίφιντορ.

Σ:"Οπότε τώρα μένει να βρούμε μόνο το σπαθί να καταστρέψουμε τον πεμπτουσιωτη που έχουμε και μετά να βρούμε και τους υπόλοιπους"Η Ερμιόνη με κοίταξε εγνεψα θετικά και χαμογέλασε

Χ:"Ναι,υπάρχει όμως ενα πρόβλημα"Τα φώτα ξαφνικά έσβησαν τρόμαξα και έπιασα το χέρι του Χάρι και εκείνος μου το έσφιξε.

Ο Ρον εμφανίστηκε και εμφανίστηκε και κράταγε την συσκευή που του είχε δώσει ο Ντάμπλντορ.

Ρ:"Αυτός που σας χαζομάρα"Άνοιξε τον αποφωτιστη και το φως επέστρεψε.

Ρ:"Ναι ακόμη εδω ειμαι, συνεχώς όμως σας χαλάω την διάθεση"

Ο Χάρι άφησε το χέρι μου και γύρισε προς τον Ρον

Χ:"Τι συμβαίνει;"

Ρ:"Συμβαίνει τίποτα δεν συμβαίνει σύμφωνα με εσας πάντως"

Χ:"Αν έχεις κάτι να μας πεις πέστο"

Ρ:"Εντάξει θα το πω, μην περιμένεις να νιώσω ευγνωμοσύνη που πρέπει να βρούμε άλλο ενα παλιό πράγμα"

Χ:"Νόμιζα ότι ήξερες τι μας περίμενε"

Ρ:"Ναι κι εγω έτσι νόμιζα"

Χ:"Τότε με συγχωρείς αλλά δεν καταλαβαίνω"Είπε σηκώθηκε και πήγε απέναντι απο στον Ρον.

Χ:"Τι ακριβώς απο ολο αυτό δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες σου; νόμιζες ότι θα μέναμε σε πολυτελές ξενοδοχείο και θα βρήκαμε έναν πεμπτουσιωτη την επόμενη μέρα παρά μέρα; και θα έχεις γυρίσει στην μητέρα σου μέχρι τα Χριστούγεννα"Με την Ερμιόνη είχαμε σηκωθει και ήμασταν κοντά στους άλλους δυο.

Ρ:"Απλός νόμιζα πως μετά απο τόσο καιρό θα είχαμε καταφέρει κάτι, νόμιζα πως εσυ ήξερες τι έκανες; νόμιζα πως ο Ντάμπλντορ θα σου είχε πει κάτι χρήσιμο, νόμιζα ότι θα είχες σχέδιο!"

Χ:"Σας είπα ότι μου είπε ο Ντάμπλντορ αν δεν το παρατήρησες βρήκαμε ήδη έναν πεμπτουσιωτη"

Ρ:"Ναι αλλά βρισκόμαστε κοντά στο να τον καταστρέψουμε όσο βρίσκομαι κοντά στο να βρούμε τους υπόλοιπους!"

Ε:"Ελα Ρον σε παρακαλώ"Και προσπάθησε να του πάρει τον πεμπτουσιωτη αλλά δεν την άφηνε.

Ε:"Δεν θα τα έλεγες αυτά αν δεν τον φορούσες όλη μέρα"Προσπάθησε να του τον πάρει αλλά την έσπρωξε

Σ:"Ρον!"

Ρ:"Ξέρετε γιατί ακούω ραδιόφωνο κάθε βράδυ; για να μην ακούσω το όνομα της Τζίνι η του Φρεντ η του Τζορτζ η της μητέρας μου"

Χ:"Νομίζεις πως δεν το ακούω και εγω; η δεν ξέρω πως ειναι;"

Ρ:"Οχι δεν ξέρεις πως ειναι!οι δικοί σου γονείς ειναι νεκροί! δεν έχεις οικογένεια!"

Σ:"ΡΟΝ ΑΡΚΕΤΆ!"Με κοίταξε και...

Ρ:"Δεν καταλαβαίνω γιατί έπρεπε να έρθει μαζί ειναι ανήλικη αν το ξόρκι που της έκανε η Ερμιόνη λυθεί θα μας εντοπίσουν εξαιτίας της!"

Ε:"Ρον-"

Ρ:"Δεν επέτρεπε να έχει έρθει"

Ο Χάρι του επιτέθηκε και ο Ρον το ίδιο,η Ερμιόνη προσπάθησε να τους χωρίσει και ευτυχώς τα κατάφερε.

Χ:"Εμπρός λοιπόν φύγε!"Ο Ρον έβγαλε τον πεμπτουσιωτη τον πέταξε και πήγε να φύγει

Ε:"Ρον..."

Ρ:"Και εσυ;"Είπε και κοίταξε την Ερμιόνη

Ρ:"Θα έρθεις η θα μείνεις;"

Η Ερμιόνη κοίταξε τον Χάρι και μετά τον Ρον.

Ρ:"Ωραία κατάλαβα σας είδα και τις προάλλες κρίμα για την Σελ"

Ε:"Ρον αυτό δεν σημαίνει τίποτα"Εκείνος δεν είπε κάτι και έφυγε

Ε:"Ρον που πας;"Και έφυγε

Χ:"Σελ για αυτό που είπε δεν-"

Σ:"Ξέρω ότι δεν ισχύει Χάρι εντάξει;"Δεν είπε κάτι και με αγκάλιασε

Σ:"Αυτό που είπε για τους γονείς σου το είπε πάνω στα νεύρα του ο πεμπτουσιωτης φταίει ξέρεις ότι δεν θα το έλεγε αλλιώς"

Χ:"Ναι"Η Ερμιόνη επέστρεψε μετά απο λίγο αλλά ο Ρον οχι

Την επόμενη μέρα όταν έπρεπε να φύγουμε μαζέψαμε την σκηνή και πήγαμε προς το δάσος η Ερμιόνη έδεσε στον κορμό ενός δέντρου το κασκόλ της και μετά ήρθε σε εμάς.

Πιάστηκαμε και τηλεμεταφερθήκαμε πάνω σε έναν τεράστιο βράχο η Ερμιόνη δεν φαινόταν καλά και είχε αρχίσει να δακρύζει την πλησίασα και....

Σ:"Θα γυρίσει θα δεις"

Ε:"Το ελπίζω"

Σ:"Μείνε εδώ θα φτιάξω εγω και ο Χάρι τα προστατευτικά ξόρκια, εντάξει;"

Ε:"Ναι"Μόλις κάναμε τα προστατευτικά ξόρκια ο Χάρι έφτιαξε την σκηνή

*
*
*
*

Όταν είχε πλέον νυχτώσει ήμασταν μέσα στην σκηνή η Ερμιόνη ακόμα να συνέλθει απο όλο αυτό με τον Ρον ο Χάρι δεν μου πολύ μιλάει αυτό που είπε ο Ρον για τους γονείς του τον επηρέασε αρκετά το καλό με την σκηνή ειναι ότι κάθε δωμάτιο που έχει κρεβάτι ειναι απκομμενο απο τα άλλα μέρη καθόμουν σε ενα απο αυτά τα δωμάτια και προσπαθούσα να ηρεμήσω αυτά που είπε ο Ρον με πείραξαν αλλά προσπαθούσα να μην τα σκέφτομαι.

Πήρα ενα βιβλίο και άρχισα να το διαβάζω,κάποια στιγμή ακούστηκε μουσική απο το μέρος που ήταν η Ερμιόνη με τον Χάρι αλλά δεν έδωσα σημασία προσπάθησα να συνεχίσω το βιβλίο αλλά σκεφτόμουν όλα αυτά που έχουν συμβεί τον μπαμπά,την Ζακλίν, τον Ρεμους μετά απο λίγο άρχισα να νιώθω ότι δεν μπορώ να αναπνευω προσπάθησα να βγάλω τον πεμπτουσιωτη αλλά έγινε χειρότερο προσπάθησα να φωνάξω αλλά δεν μπορούσα οπότε έριξα κάποια πράγματα που ήταν δίπλα μου και δεν άργησε ο Χάρι με την Ερμιόνη να έρθουν

Χ:"Σελ!"Προσπάθησε να βγάλει τον πεμπτουσιωτη και τα κατάφερε αλλά με δυσκολία

Προσπαθούσα να πάρω ανάσα αλλά δυσκολευομουν

Ε:"Σελ προσπάθησε να ηρεμήσεις"Προσπάθησα αλλά δεν μπορούσα

Χ:"Εντάξει"Είπε με σήκωσε και βγήκαμε έξω απο την σκηνή πήγαμε λίγο πιο πέρα έκατσε κάτω και με κράταγε στην αγκαλιά του

Χ:"Προσπάθησε να ηρεμήσεις"Προσπάθησα και μετά απο λίγο τα κατάφερα

Χ:"Τι έπαθες;"

Σ:"Σκεφτόμουν όλα αυτά που έχουν γίνει τον μπαμπά,τον Ρεμους την Ζακλίν νιώθω ότι δεν έπρεπε να έχω φύγει έχει μείνει μόνη και ο Σνέιπ ειναι πλέων διευθυντής υπάρχουν Θανατοφάγοι και δεν ξέρω τι μπορεί να της συμβεί"Είπα και άρχισα πάλι να αναπνέω με δυσκολία.

Χ:"Νομίζω ότι θα ειναι μια χαρά"

Σ:"Δεν ειναι το ξέρω ειναι περίεργο αλλά δεν ειναι κάτι δεν πάει καλά"

Χ:"Σσσσς"Και με έσφιξε στην αγκαλιά του.

Σ:"Θα ήταν ωραίο να γυρίζαμε όντος μέχρι τα Χριστούγεννα"

Χ:"Σελ τα Χριστούγεννα ειναι σε τέσσερις μέρες"

Σ:"Δεν κατάλαβα το ποσό γρήγορα πέρασε ο καιρός"

Χ:"Ναι όντως ούτε εγω"Έκανε μια παύση

Χ:"Πως είσαι"

Σ:"Καλύτερα,πάμε μέσα;"

Χ:"Ναι έχει αρχίσει να κάνει λόγο κριό"

~Four days later~

Η Ερμιόνη ήταν έξω με το βιβλίο της και προσπαθούσε να καταλάβει κάτι αλλά δεν μου έλεγε ο Χάρι χαζευε την χρυσή και εγω προσπαθούσα ξανά να δημιουργήσω την λάμψη αλλά τίποτα.

Ξαφνικά ο Χάρι σηκώθηκε και με κοίταξε.

Χ:"Το βρήκα!"

Σ:"Πιο;"

Χ:"Θα δεις ελα"Με τράβηξε απο το χέρι βγήκαμε απο την σκηνή και πήγαμε στην Ερμιόνη

Χ:"Ερμιόνη είχες δίκιο,η χρυσή μπάλα ειναι εν μέρει σαρκική ανάμνηση αλλά την πρώτη χρυσή δεν την είχα πιάσει με το χέρι"Και της έδωσε την χρυσή.

Ε:"Ανοίγω στο κλείσιμο"

Χ:"Τι λες να σημαίνει αυτό;"

Ε:"Δεν ξέρω"Έκανε μια παύση

Ε:"Κι εγω βρήκα κάτι"Και μας έδειξε το βιβλίο της

Ε:"Στην αρχή νόμιζα οτι ηταν μάτι αλλάλά τώρα νομίζω πως δεν ειναι δεν ειναι ρουνος δεν περιέχεται πουθενά στο βιβλίο με τα ξόρκια κάποιος το έκανε με μελάνι κάποιος το ζωγράφισε"Και μας έδειξε το σημάδι

Σ:"Οι κλήροι του θανάτου;"Είπε σιγά σχεδόν ψιθυριστά

Χ:"Τι;"

Σ:"Τίποτα"

Χ:"Τέλος πάντων ο πατέρας της Λουνας φορούσε ενα τέτοιο στον γάμο του Μπιλ και της Φλερ"

Ε:"Γιατί κάποιος να το ζωγραφίσει αυτό σε παιδικό βιβλίο;"

Χ:"Ερμιόνη σκεφτόμουν...θέλω να πάω στο Γκοντρικ Χολοου"

Σ:"Δεν νομίζω ότι είναι καλή ιδέα"

Χ:"Μα εκεί γεννήθηκα εκεί πέθαναν οι γονείς μου"

Σ:"Και εκεί ακριβώς θα περίμενε να πας επειδή σήμαινε τόσα πολλά για εσένα"

Χ:"Ναι αλλά και σε εκείνον σημαίνει κάτι Σελ το ξέρεις ότι ο Ξερεις-ποιος παραλίγο να πεθάνει εκεί ειναι το μέρος ακριβώς που θα έκρυβε εναν πεμπτουσιωτη"Η Ερμιόνη σηκώθηκε και εμείς την ακολουθήσαμε

Ε:"Ειναι επικίνδυνο Χάρι όμως πρέπει να το παραδεκτό ότι και εγω σκεφτόμουν πως πρέπει να πάμε εκεί νομίζω πως ειναι πιθανό να ειναι κρυμμένο και κάτι άλλο εκεί"

Χ:"Τι;"

Ε:"Το σπαθί αν ο Ντάμπλντορ ήθελε να το βρεις εσυ αλλά δεν ήθελε να πέσει στα χέρια του υπουργείου δεν υπάρχει καλύτερο μέρος απο την γενέτειρα του ιδρυτή του Γκρίφιντορ"

Χ:"Ερμιόνη-"

Ε:"Μην με ξανά αφήσεις να σε κουρεψω, λοιπόν τώρα τι κάνουμε;"

Σ:"Αν θα πάμε στο Γκοντρικ Χολοου πρέπει να φύγουμε θα έχει νυχτώσει ήδη μέχρι να φτάσουμε"

Τηλεμεταφερθήκαμε στο Γκοντρικ Χολοου και είχε όντως νυχτώσει όπως και είχε χιονίσει

Ε:"Ακόμα πιστεύω ότι έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε πολυχυμικο φίλτρο"

Χ:"Οχι εδω γεννήθηκα δεν θέλω να επιστρέψω σαν κάποιος άλλος"

Ακούσαμε μια καμπάνια να χτυπάει και μετά απο λίγο κάποιος να βγαίνουν απο ενα σπίτι και να λένε ευχές.

Ε:"Παιδιά νομίζω πως ειναι παραμονή Χριστουγέννων ακούστε"Και σταματήσαμε να περπατάμε αλλά το μέρος που σταματήσαμε δεν μου άρεσε

Χ:"Λέτε να ειναι εκεί μέσα οι γονείς μου;"Και κοίταξε το νεκροταφείο

Ε:"Ναι μάλλον θα ειναι"Μπήκαμε στο νεκροταφείο και άρχισαν να ψάχνουν τον τάφο της Λίλι και του Τζέιμς.

Ήμουν με τον Χάρι και όταν τον βρήκαμε τον αγκάλιασα και εκείνος με αγκάλιασε πίσω

Σ:"Όλα καλά ηρέμησε"Μετά απο λίγο ήρθε η Ερμιόνη και τον άφησα

Η Ερμιόνη έφτιαξε ενα στεφάνι απο λουλούδια μπροστά στον τάφο.

Σ:"Συγγνώμη"Είπα και έφυγα απο εκεί.

Όλες αυτές οι αναμνήσεις απο το ημερολόγιο της μαμάς δεν μπορούσα να μείνω άλλο.

Χωρίς να το καταλάβω είχα φτάσει μπροστά στον δικό της τάφο έκατσα κάτω μπροστά του και προσπάθησα να διώξω όλες αυτές τις σκέψεις.

Εμφανισα με το ραβδί μου και εγω ενα στεφάνι σαν αυτό της Ερμιόνης καθάρισα το πάνω απο το μνήμα και έβαλα το ραβδί μου στην μέσα τσέπη του μπουφάν μου.

Σ:"Μακάρι να ήσουν εδώ"Μετά απο λίγα δεύτερα όπως κούνησα τα δάχτυλα μου έβγαλαν κάτι σαν χρυσόσκονη και μου ήρθε μια ιδέα.

Ένωσα τις παλάμες μου και άρχισα να απομακρω την μια απο την άλλη σιγά σιγά και τα κατάφερα δημιούργησα εκείνη την λάμψη, ακουσα βήματα γύρισα και είδα τον Χάρι και την Ερμιόνη.

Ο Χάρι ήρθε έκατσε δίπλα μου και με αγκάλιασε.

Χ:"Χρόνια πολλά Σελ"

Ε:"Χρόνια πολλά"

Σ:"Ευχαριστώ...καλά Χριστούγεννα"

Χ&Ε:"Καλά Χριστούγεννα"

Γύρισα το βλέμμα μου προς τον τάφο της μαμάς και την είδα...

Ήταν εκεί σαν φάντασμα και μου χαμογελούσε γλυκά...

Όπως στην τελευταία φωτογραφία που είχαμε...

Άρχισα να δακρύζω

Χ:"Σελ;εισαι καλά;"

Σ:"Ναι"Είπα και του χαμογέλασα

Ε:"Καλύτερα να φύγουμε"Εγνεψα θετικά σηκώθηκα και κοίταξε την μαμά χαμογελώντας

Σήκωσε ήρεμα το χέρι της για να με χαιρετίσει και εξαφανίστηκε...

Χελοου μανιταρακια μου

Τι κάνετε?ελπίζω να είστε καλά

Πως σας φάνηκε το κεφάλαιο?

ΚΑΛΆ ΧΡΙΣΤΟΎΓΕΝΝΑ