Ήμουν ξύπνια και απλά είχα κλειστά τα μάτια μου μέχρι που ένιωσα τον Χάρι να σηκώνεται απότομα ανοιξα τα μάτια μου και τον κοίταξα.

Είχε ανακαθισει φαινόταν ταραγμένος και έπιασε το σημάδι του.

Σ:"Τι έγινε;"

Χ:"Τίποτα"Είπε και σήκωσα το φρύδι μου

Χ:"Είδα εφιάλτη με τον Βοντ-"

Σ:"Κατάλαβα"

Πρόσεξα ότι το σημάδι του Χάρι είχε κοκκινίσει και μου φάνηκε ασυνήθιστο αφού δεν το εχω ξανά δει να συμβαίνει.

Σ:"Δεν θυμάμαι πότε να έχει κοκκινίσει η περιοχή γύρω απο το σημάδι σου"

Χ:"Δεν κοκκινίζει"

Σ:"Τώρα όμως ναι"

Σήκωσα το χέρι μου και ακούμπησα το σημάδι του ενιωσα ενα κάψιμο και είδα κάτι σαν όραμα με τον Βόλντεμορτ τράβηξα γρήγορα το χέρι μου και κοίταξα τον Χάρι.

Σ:"Είδα τον Βόλντε-"

Χ:"Και εγω το ίδιο"

Σ:"Μα πως-"

Χ:"Δεν ξέρω"

Κοίταξα τα χέρια μου που ακόμα ένιωθα ενα μικρό κάψιμο

Χ:"Τι έπαθες;"

Σ:"Ένιωσα σαν να με καίει"

Χ:"Καλύτερα να μην ξανά ακουμπήσεις το σημάδι μου όταν με πονάει"

Σ:"Ναι"Είπα και σηκώθηκα

Σ:"Πάμε κάτω η Ερμιόνη με τον Ρον θα έχουν ξυπνήσει"

Χ:"Ναι"

Βγήκαμε απο το δωμάτιο μου και ακούστικε μια πόρτα να ανοίγει γύρισα και ήταν απο το δωμάτιο του μπαμπά.

Σ:"Περίεργο ήταν κλειδωμένο"

Άρχισα να πηγαίνω να προς τα εκεί το ίδιο και ο Χάρι.

Μπήκαμε στο δωμάτιο και πρόσεξα κάποιες φωτογραφίες πάνω σε ενα έπιπλο ηταν απο τον γάμο της μαμάς και του μπαμπά

Χ:"Ε για δες"

Πλησίασα και είδα ότι κράταγε μια φωτογραφία μου που ήμουν μωρό

Σ:"Που την βρήκες;"

Χ:"Εδω"

Σ:"Ωραία δωστη μου να την εξαφανίσω"

Χ:"Γιατί;"

Σ:"Είμαι σαν μια μπάλα απο κουβέρτες με πόδια"

Άρχισε να γελάει και κατάφερα να του πάρω την φωτογραφία

Χ:"Ε!"

Χαμογέλασα και άνοιξα το συρτάρι που έχει το έπιπλο για να βάλω την φωτογραφία αλλα βρήκα άλλες δυο με εμένα και τον Χάρι γέλασα ελάχιστα και γύρισα να κοιτάξω είδα ότι κρατούσε ενα χαρτί τον πλησίασα και...

Σ:"Τι είναι αυτό;"

Χ:"Γράμμα απο την μητέρα μου στους γονείς σου..."Και μου το έδωσε

✧
Lɪʟʏ Pᴏᴛᴛᴇʀ

Αγαπητέ Ελαφροπατιτε και αστεροσκονη

Ευχαριστώ για το δώρο γενεθλίων του Χάρι.Θα νόμιζες ότι είχε γεννηθεί πάνω σε μια σκούπα αν τον βλέπατε.Ο Τζέιμς λέει ότι έχει το βλέμμα του ανιχνευτή,αλλά τότε ο Τζέιμς θα τον έκανε. Είχαμε ένα πολύ ήσυχο πάρτι γενεθλίων, μόνο εμείς και η παλιά Μπατίλντα που λατρεύει τον Χάρι.Ο ποντικοουρας έφυγε αργά την ημέρα, αλλά φαινόταν πεσμένος και δεν έμεινε πολύ.
Ο Τζέιμς είναι απογοητευμένος που τον κλείνουν εδώ, αλλά ο Ντάμπλντορ έχει ακόμα τον αόρατο μανδύα,οπότε δεν έχει πολλές επιλογές.Παρεμπιπτόντως, η Μπατίλντα λέει τις πιο εκπληκτικές ιστορίες για τον παλιό μας διευθυντή.Δεν ξέρω πόσο να πιστέψω. Μπορεί πραγματικά να είναι αλήθεια ότι ο Ντάμπλντορ... τέλος πάντων ελπίζω να είστε καλά και περαστικά για το φεγγάρι ο ποντικοουρας είπε ότι είναι άρρωστο

Σ:"Μιλούσαν συνθηματικά έξυπνο"

Κοίταξα τον Χάρι φαινόταν στεναχωρημένος αλλά προσπαθούσε να μην το δείξει.

Δεν του είπα κάτι απλά τον αγκάλιασα

Χ:"Πάω κάτω"Απομακρύνθηκε και έφυγε

Μετά απο λίγο έφυγα και πήγα προς την σκάλες μέχρι που εμφανίστηκε πάλι εκείνη η πράσινη λάμψη.

Πήγε προς τα μέσα στον διάδρομο και την ακολούθησα σταμάτησε μπροστά απο μια πόρτα και πέρασε απο απο μέσα κοίταξα πάνω στην πόρτα

Ρεγκουλους Αρκτούρος Μπλακ

Σ:"Εντάξει δεν θα έχει να μου επιτεθεί κάτι ο Ρεμους το έλεγε απλά για να μην μπω στο δωμάτιο"Είπα σιγά σχεδόν ψιθυριστά

Άνοιξα την πόρτα και μόλις μπήκα μέσα αυτή έκλεισε με δύναμη προσπάθησα να την ανοίξω αλλά είχε φρακαρει

Η πράσινη λάμψη άρχισε να γίνεται μια ψηλή μορφή ενός αγοριού αλλά το πρόσωπο του ήταν θολό

Σήκωσα το ραβδί μου και τον σημάδεψα

?:"Μην φοβάσαι δεν θα σου κάνω κακό"

Σ:"Αυτό δεν το ξέρω"

?:"Σωστό"

Άρχισε να με πλησιάζει και...

Σ:"Αφοπλισιους!"Αλλά το ξόρκι πέρασε απο μέσα του

Σ:"Μα πως;..."

?:"Συγγνώμη ξέχασα να συστηθώ"Έκανε μια παύση

?:"Ρεγκουλους Μπλακ"

Πάγωσα για λίγο και όταν συνηλθα έκανα κάποια βήματα πίσω ενω αυτός με πλησίασε.

Ρ:"Μοιάζεις στην μητέρα σου...εκτός απο τα μάτια είναι ίδια με του πατέρα σου...μόνο ο Σείριους και η Ανδρομέδα είχαν αυτά τα μάτια απο όσο θυμάμαι..."

Σ:"Εσυ ήσουν τόσο καιρό αυτή η πράσινη λάμψη"

Ρ:"Ναι"

Σ:"Μα γιατί;"

Ρ:"Για να σε προστατεύσω"

Σ:"Δεν καταλαβαίνω"

Ρ:"Το χρωστάω στην μητέρα σου ήταν εκεί όταν κάνεις δεν ήταν...όταν πήγατε σε εκείνο το μέρος για τον πεμπτουσιωτη φοβήθηκα ότι μπορεί να πάθεις το ίδιο με εμένα"

Σ:"Στον γάμο του Μπιλ και της Φλερ;"

Ρ:"Ήξερα για την επίθεση τον θανατοφαγων και ήθελα να σε απομακρύνω μέχρι που ήρθε ο Λουπιν μετά κατέληξες εδω"

Πήγα να μιλήσω αλλά με διέκοψε η φωνή του Χάρι.

Χ:"Σελ; που είσαι;"

Γύρισα προς την πόρτα αφού τα βήματα σταμάτησαν απέξω.

Χ:"Σελ;"Αλλά δεν απάντησα

Χ:"Σελ ελα κοφτό με τρομάζεις"Η φωνή του ακούγονταν αγχωμένη

Κοίταξα τον θείο Ρεγκουλους και μου εγνεψε θετικά πήγα στην πόρτα και...

Σ:"Εδω είμαι"

Χ:"Ευχαριστώ Μέρλιν"Τον άκουσα να λέει χαμηλόφωνα και ήρθε πιο κοντά στην πόρτα

Χ:"Γιατί δεν έρχεσαι εξω"

Σ:"Η πόρτα έχει φρακαρει"

Χ:"Καλά πήγαινε πιο πίσω"

Σ:"Εντάξει"

Έκανα μερικά βήματα πίσω και μετά απο μερικά δεύτερα ακούστηκε ενα δυνατό χτύπημα στην πόρτα και κατάλαβα ότι έπεφτε πάνω για να την ανοίξει.

Ρ:"Καλύτερα να τον βοηθήσω πριν την σπάσει γιατί την θέλω την πόρτα"

Κάτι σαν σκόνη πήγε προς την πόρτα και την επόμενη που χτύπησε ο Χάρι άνοιξε και το φάντασμα του θείου Ρεγκουλους εξαφανίστηκε.

Χ:"Είσαι καλά;"

Σ:"Ναι μην ανησυχείς"

Χ:"Ωραία ελα η Ερμιόνη θέλει βοήθεια για να βρούμε ποιος είναι ο Ρ.Α.Μπ."

Σ:"Ρ.ΑΜπ.;"

Χ:"Ναι τι;"

Σ:"Ρεγκουλους Αρκτούρος Μπλακ"Και έδειξα το όνομα που ήταν πάνω στην πόρτα

Χ:"Πάμε στους άλλους"

Κατεβήκαμε στην κουζίνα που ήταν η Ερμιόνη με τον Ρον ο Χάρι διάβασε το σημείωμα που είχε μέσα ο πεμπτουσιωτης

Χ:"Ξέρω ότι θα εχω πεθάνει όταν θα διαβάζεις αυτά τα λόγια εκλεψα τον αληθινό πεμτουσιωτη και σκοπεύω να τον καταστρέψω"

Σ:"Αυτό εννοούσε"

Ρ:"Ε;"

Σ:"Στο ημερολόγιο της μαμάς ο μπαμπάς της είχε πει ότι το σημείωμα που έλεγε ότι ο θείος Ρεγκουλους πέθανε ανέφερε ότι τον σκότωσαν για προδοσία προς τον Βόλντεμορτ αυτό εννοούσε"

Ε:"Το θέμα ειναι αν ο Ρεγκουλους κατέστρεψε τον αληθινό πεμτουσιωτη"

Ακούστηκε ένας θόρυβος απο την αποθήκη που υπήρχε στο βάθος της κουζίνας.

Πήγα προς τα εκεί αλλά ο Χάρι μπήκε μπροστά μου άνοιξε την πόρτα και είδαμε τον Κριτσερ τον έπιασε τον έβγαλε απο την αποθήκη και τον άφησε πιο πέρα.

Χ:"Μας κατασκοπευες;"Του είπε με ανεβασμένο τον τόνο της φωνής του.

Κ:"Ο Κριτσερ παρακολουθούσε"

Ε:"Ίσως ξέρει που είναι το αληθινό μενταγιόν"

Ο Χάρι πήρε τον ψεύτικο πεμπτουσιωτη και τον έδειξε στον Κριτσερ

Χ:"Το έχεις ξανά δει αυτό;"Εκείνος δεν μας απάντησε και γύρισε απο την άλλη

Σ:"Κριτσερ το έχεις ξανά δει;"

Κ:"Ναι είναι του αφέντη Ρεγκουλους"

Χ:"Υπήρχαν δυο έτσι δεν είναι; που είναι το δεύτερο;"

Κ:"Ο Κριτσερ δεν που είναι το άλλο μενταγιόν"

Ε:"Το έχεις δει όμως; ήταν σε αυτό το σπίτι;"

Κ:"Πότερ θα έπρεπε να ντρέπεσαι γύρισες στο σπίτι της Κυράς μου με τον προδότη Ουέσλι και την λασποαιματη-"

Σ:"Κριτσερ αρκετά!"

Κ:"Με συγχωρείται δεσποινίς Μπλακ..."

Σ:"Απάντησε της"

Κ:"Ναι ήταν εδω σε αυτό το σπίτι το πιο σατανικό αντικείμενο"

Χ:"Τι εννοείς;"

Κ:"Πριν πεθάνει ο αφέντης Ρεγκουλους διέταξε τον Κριτσερ να το καταστρέψει αλλά όσο και να προσπάθησε ο Κριτσερ δεν μπόρεσε να το κάνει"

Χ:"Και που είναι τώρα;το πήρε κάποιος"

Κ:"Ήταν παλιά ηρθε μέσα στην νύχτα πήρε πολλά πράγματα μαζί και το μενταγιόν η δεσποινίς Μπλακ ήταν στο Μπομπατον"

Σ:"Ποιος; ποιος ήταν Κριτσερ;"

Κ:"Ο Μαντουνγκους..Μαντουνγκους Φλέτσερ"

Σ:"Βρες τον"Και έφυγε

Χ:"Ξέρεις μου αρέσει όταν θυμώνεις"

Είπε και η Ερμιόνη με τον Ρον γέλασαν ενώ εγω απλά χαμογέλασα.

*
*
*
*

Ήταν σχεδόν απόγευμα και ο Κριτσερ δεν είχε επιστρέψει καθόμασταν στο σαλόνι η Ερμιόνη προσπαθούσε να μάθει στον Ρον πιάνο αλλά οχι με μεγάλη επιτυχία νομίζω πως είχα αρχίσει να λείπαμε τα πλήκτρα.

Με τον Χάρι ήμασταν στον καναπέ είχα ξαπλώσει στην αγκαλιά του και τον είχα αγκαλιάσει ενω αυτός είχε περάσει το ενα του χέρι γύρω απο την μέση μου και με το άλλο μου κράταγε το δεξί χέρι ενω η χρυσή του κουιντιτις πέταγε μπροστά μας του άρεσε να την χαζεύει αλλά είχε μια έκφραση ανησυχίας στο πρόσωπο του.

Σ:"Θα έρθει μην ανησυχείς"

Χ:"Σε πόσο έχει σχεδόν νυχτώσει"

Σ:"Ίσως τον δυσκολεύει η βροχή"

Χ:"Δεν ξέρω..."Και έπιασε την χρυσή

Η Ερμιόνη ήρθε και έκατσε στην απέναντι πολυθρόνα.

Ε:"Είναι νέες αναμνήσεις"Κάνεις μας δεν της απάντησε απλά την κοιτάξαμε

Ε:"Όταν σου την παρέδωσε ο Σκριμτζεουρ νόμιζα πως θα άνοιγε με το άγγιγμα σου ότι ο Ντάμπλντορ έκρυψε κάτι μέσα"

Ακούσαμε έναν θόρυβο στην κουζίνα σηκώθηκα απότομα και κοίταξα προς τα εκεί ο Χάρι μου έσφιξε το χέρι ελάχιστα και κατάλαβα ότι το έκανε για να με καθησυχάσει.

Σ:"Πρέπει να γύρισε ο Κριτσερ"

Μπήκαμε στην κουζίνα και ο Κριτσερ με ενα άλλο ξωτικό είχαν πιάσει τον Μαντουνγκους.

?:"Χάρι Πότερ! πάει τόσος καιρός!"

Είπε το άλλο ξωτικό που έχει τυλίξει τα χέρια του γύρω απο το δεξί πόδι του Μαντουνγκους ενω ο Κριτσερ έχει πιαστεί απο το κεφάλι του

Μ:"Αφήστε με!"Ο Μαντουνγκους έκανε ενα βήμα μπροστά όμως έχασε την ισορροπία του και έπεσε μαζί με τα ξωτικά.

Ο Κριτσερ σηκώθηκε και έκλεισε τις πόρτες που υπήρχαν στην κουζίνα.

Κ:"Όπως ζητήσατε ο Κριτσερ γύρισε μαζί με τον κλέφτη"Ο Μαντουνγκους σηκώθηκε και φάνηκε ότι κρατούσε το ραβδί του

Ε:"Αφοπλισιους!"Και το ραβδί του βρέθηκε στα χέρια της

Χ:"Μαντουνγκους Φλέτσερ..."

Μ:"Τι ετοιμάζεται; στείλατε τα ξωτικά να μες πιάσουν"

?:"Ο Ντομπι ήθελε μόνο να βοηθήσει"Ξεκίνησε να περπατάει πάνω στο τραπέζι το ίδιο και ο Κριτσερ

Ντομπι...αυτό ήταν το ξωτικό που έχει γνωρίσει ο Χάρι όταν ήταν στο δεύτερο έτος

Ν:"Όμως ο Ντομπι είδε τον Κριτσερ στη Διαγώνιο Αλέα και ο Ντομπι το θεώρησε παράξενο και μετα ο Ντομπι άκουσε τον Κριτσερ να λέει το όνομα του Χάρι Πότερ και μετά ο Ντομπι είδε τον Κριτσερ να μιλάει με τον κλέφτη Μαντουνγκους Φλέτσερ-"

Μ:"Δεν είμαι κλέφτης!"Ο Κριτσερ τον πλησίασε απειλητικά

Κ:"Βρωμερό παλιό-"

Μ:"Εγω ειμαι φωτουχος τίμιος άνθρωπος"

Ρ:"Είσαι κλέφτης και το ξέρουν όλοι"

Ν:"Αφέντη Ουέσλι! πόσο χαίρομαι που σας βλέπω!"

Μ:"Ακούστε πανικοβληθηκα εντάξει; εγω φταίω που ο Τρελομαντης έπεσε απο την σκούπα του;"

Κ:"Βρε-"

Ε:"Πες την αλήθεια!"

Χ:"Όταν κατακλεψες το σπίτι και μην το αρνηθείς βρήκες ενα μενταγιόν έτσι εχω δίκιο;"

Μ:"Γιατί ήταν πολύτιμο;"

Σ:"Το έχεις ακόμα;"

Ρ:"Δεν το έχει απλώς αναρωτιέται αν έπρεπε να το έχει πουλήσει ακριβότερα"

Μ:"Το χάρισα γαμωτο... πούλαγα κάτι πραμάτειες στην Διαγώνιο Αλέα και έρχεται μια μαντάμ απο το υπουργείο και ζητάει να δει την άδεια μου είπε ότι θα με χώσει μέσα και θα το έκανε αλλά της γυαλισε το μενταγιόν και με άφησε να φύγω"

Χ:"Ποια ήταν; την ξέρεις;"

Μ:"Οχι..."

Ξαφνικά σηκώθηκε και έπιασε την εφημερίδα που ήταν στο πάτωμα

Μ:"Να'τη! δείτε"Άφησε την εφημερίδα πάνω στο τραπέζι και πήγαμε κοντά

Μ:"Η αναθεματισμενη καρακάξα"

Κοίταξα και είδα την Αμπριτζ

Σ:"Ο έλα τώρα οχι η ροζουλα"

Αφού έφυγε ο Μαντουνγκους αποφασίσαμε ότι θα απαγαγουμε τρεις μάγους που θα δουλεύουν στο υπουργείο η Ερμιόνη με τον Ρον και τον Χάρι θα πιούν πολυχυμικο φίλτρο για να πάρουν την θέση τους ενω εγω θα χρησιμοποιήσω τον αόρατο μανδύα του Χάρι.

Τηλεμεταφερθήκαμε στο Λονδίνο αφού έπιασαν αυτούς που ήθελαν και ήπιαν το πολυχυμικο φίλτρο και πήγαμε στις δημόσιες τουαλέτες τον αγοριών

Γιατί δεν πήγα με την Ερμιόνη;

Αφού μπήκαμε σε μια απο αυτές και ο Χάρι έκλεισε την πόρτα γύρισα και κατέβασα τον αόρατο μανδύα...

Σ:"Γιατί δεν πήγα με την Ερμιόνη είπαμε;"

Χ:"Θα ειμαι πιο ήρεμος αν είσαι μαζί μου και θα ξέρω πως θα είσαι ασφαλής"

?:"Ε"Κοιτάξαμε προς τα πάνω και είδαμε τον Ρον

Ρ:"Πρέπει να μπούμε μέσα στην λεκάνη και να τραβήξουμε το καζανάκι...ειναι αηδιαστικό"Ειπε και κατέβηκε απο εκεί που είχε ανέβει

Χ:"Δεν χωραμε οπότε θα σε πάρω αγκαλιά"

Σ:"Εντάξει"

Με σήκωσε απο τα πόδια και με κράτησε ευθεία μπροστά του

Χ:"Απλά φορά πάλι τον μανδύα για να μην σε δουν όταν φτάσουμε

Εγνεψα θετικά πήρα τα χέρια μου απο τον λεμο του σκέπασα το κεφάλι μου με τον μανδύα και επέστρεψα τα χέρια μου εκει που ήταν πριν.

Τράβηξε το καζανάκι και εγω έκλεισα τα μάτια μου όταν τα άνοιξα ήμασταν σε ενα απο τα τζάκια του υπουργείου.

Χελοου μανιταρακια μου

Τι κάνετε? ελπίζω να είστε καλά

Πως σας φάνηκε το κεφάλαιο?