Σ:"Νίκολας!"Είπα και τον αγκάλιασα

Ν:"Λοιπόν θες να χορέψουμε"

Σ:"Γιατί οχι"Και αρχίσαμε να χορεύουμε

Κάποια στιγμή είδα τον Χάρι να με κοιτάει και ένιωσα απαίσια

Σ:"Συγγνώμη"Ήταν το μόνο που είπα και έφυγα

Βγήκα έξω στον κήπο και ο Νίκολας δεν άργησε να φανεί

Ν:"Ολα καλά;"

Σ:"Ναι...περίπου δηλαδή"

Ν:"Δεν καταλαβαίνω"Και του εξήγησα τι έγινε με τον Χάρι

Ν:"Απλά φοβάται ότι θα σε χάσει"

Σ:"Ο Σέντρικ είναι νεκρός"

Πήγε να μου απαντήσει αλλά ακούσαμε βήματα γυρίσαμε και είδαμε τον Χάρι.

Χ:"Συγγνώμη δεν ήθελα να σας κάνω χαλάστρα"

Ν:"Οχι δεν-"

Σ:"Ο Νίκολας είναι ξάδερφος της Ζακλίν"

Χ:"Και πάλι συγγνώμη που διεκοψα ότι και να-"

Ζ:"Τι στον Μέρλιν θες εδω?!"Είπε και μας πλησίασε απειλητικά

Σ:"Ζακλ-"

Ζ:"Τι θες εσυ εδω?!"

Ν:"Η Φλερ με κάλεσε κάναμε παρέα στο Μπομπατον"

Ζ:"Ναι φυσικά και κάνατε διέδιδες και εκείνη φήμες;"

Ο Νίκολας φάνηκε να αναστατώθηκε

Σ:"Ζακλίν αν έχετε τσακωθεί καλύτερα να το συζητήσετε οι δυο σας μόνοι

Ζ:"Είναι χειρότερο απο τσακωμό Σελ"

Σ:"Δηλαδή;"

Ζ:"Δηλαδή ο κύριος απο δω ο Μέρλιν να τον κάνει έλεγε ψέματα σε ολο το Μπομπατον"

Σ:"Τι;"

Ν:"Ζακλίν καλύτερα οχι τώρα αυτό δεν αφορά την Σελ"

Ζ:"Δεν την αφορά?!Σελ ξέρεις ποιος έλεγε όλες αυτές τις φήμες για εσένα;"

Σ:"Αποκλείεται"Είπα και κοίταξα τον Νίκολας

Ν:"Μπορώ να σου εξηγήσω"

Σ:"Να μου εξηγήσεις; δυο χρόνια όλο το σχολείο με έκρινε για πράγματα που δεν ίσχυαν!"

Ν:"Σελ-"

Σ:"Έβγαλες ακόμα και για την μητέρα μου!"

Ν:"Ναι ίσως το παρά έκανα"

Σ:"Ίσως?! έβλεπες οτι με πονούσε και το συνεχίζεις!"

Ν:"Κοίτα το σταμάτησα"

Ζ:"Ναι όταν έφυγε"

Σ:"Μισό..."Κοίταξα κάτω και μετά τον Νίκολας

Σ:"Εσυ ανατιναξες το φίλτρο"

Ζ:"Εσυ το έκανες;"

Ν:"Ναι αλλά ήταν ατύχημα"

Ζ:"Κατηγορισες την Σελ!"

Σ:"Είπες ότι εγω έφταιγα ότι το φίλτρο άρχισε να αφριζει μέχρι που ανατινάχθηκε!"

Ν:"Δεν-"

Σ:"Έπεσε πάνω στην Ιντλιν ήταν στο αναρρωτήριο δυο εβδομάδες με εγκαύματα!"

Ν:"Δεν ήθελα να της κάνω κακό"

Σ:"ΕΞΑΙΤΊΑΣ ΣΟΥ ΜΕ ΑΠΈΒΑΛΑΝ!"

Πήγα να του επιτεθώ αλλά ένιωσα δυο χέρια να τυλίγονται γύρω μου και να με σηκώνουν στον αέρα

Χ:"Ηρέμησε"

Ν:"Αφού εστί κια αλλιώς θα εφευγες"

Σ:"Και έπρεπε να με αποβάλουν?!"

Ν:"Εντάξει έκανα ενα λάθος"

Ζ:"Ένα?!"

Ν:"Μην-"

Ζ:"Κοροϊδευες την Ιντλιν και τα είχες ταυτόχρονα μαζί της και με την Έμιλυ!"

Ν:"Απλά δεν ταιριάζαμε"

Ζ:"Και έπρεπε να της φερθείς έτσι?! την πλήγωσες!"Δεν απάντησε

Ζ:"Για εμένα; επειδή δεν δέχτηκα να βγω με τον Μαρκ έλεγες ότι είμαι..."Δεν ολοκλήρωσε την πρόταση της και κοίταξε κάτω.

Σ:"Πως μπόρεσες;"

Ν:"Ήταν εύκολο ειδικά με εσένα η κόρη ενός δολοφόνου εύκολο θύμα"

Προσπάθησα να φύγω απο τα χέρια του Χάρι αλλά με έσφιξε και πόνεσα οπότε σταμάτησα.

Ν:"Ακόμα αδύναμη"Είπε και χαμογέλασε ειρωνικά

Χ:"Ε κοφτό!"

Ν:"Τελικά ενδιαφερεσε στα αλήθεια για αυτή;"

Χ:"Δε σε αφορά"

Ν:"Πως και κατέληξες μαζί της; δηλαδή είσαι ο Χάρι Πότερ και αυτή η κόρη του υποτιθέμενου δολοφόνου των γωνιών σου"

Ζ:"Νίκολας αρκετά!"

Χ:"Σελ καλύτερα να πάμε στους υπόλοιπους"Δεν απάντησα και με άφησε κάτω

Την ώρα του πήγαμε να φύγουμε ο Νίκολας έσκυψε λίγο προς τα μπροστά και φάνηκε ενα κολιέ με τους κλήρους του θανάτου...

Ο Χάρι με έπιασε απο το χέρι και πήγαμε άλλους μετά απο λίγο φάνηκε η Ζακλίν και πήγα δίπλα μου

Ζ:"Πως-"

Σ:"Ο Νίκολας είχε έναν κολιέ με τους κλήρους του θανάτου"

Ζ:"Τι;Σελ τέτοιο κολιέ είχε ο Γκριντεβαλντ"

Σ:"Το ξέρω... πιστεύεις ότι μπορεί να-"

Ζ:"Δεν ξέρω αλλά γιατί να το κάνει ο Νίκολας μένει στο Παρίσι εκεί που γίνονται η επιθέσεις γιατί να το κάνει;"

Σ:"Δεν ξέρω...ο Γκριντεβαλντ μισούσε το Παρίσι"

Ζ:"Κάτι εχω καταλάβει"

Ξαφνικά εμφανίστηκε μια μπλε λάμψη μπήκε απο το πάνω μέρος της σκηνής και σταμάτησε στο κέντρο

Η φωνή του Σακλμποτλ ακούστηκε και...

Σα:"Το υπουργείο έπεσε ο υπουργός μαγείας ειναι νεκρός έρχονται φύγετε έρχονται"

Μόλις η μπλε λάμψη έσβησε οι θανατοφάγοι σαν μαύρος καπνός άρχισαν να επιτίθονται.

Κοίταξα δίπλα μου και η Ζακλίν είχε εξαφανιστεί άρχισα να την ψάχνω γύρω μου τελικά την βρήκα απέναντι μαζί με τον Φρεντ άρχισα να πηγαίνω γρήγορα προς τα εκεί.

Σ:"Ζακλίν!"

Ο μπαμπάς μπήκε μπροστά μου πήγα να περάσω απο την άλλη αλλά δεν με άφησε.

Σ:"Πρέπει να πάω στην Ζακλίν"

Σει:"Οχι πρέπει να φύγεις"

Σ:"Μα-"

Σει:"Χάρι παρτην και φύγετε κρατά την ασφαλής"

Εκείνος εγνεψα θετικά με έπιασε απο το χέρι και με τράβηξε μέχρι την Ερμιόνη και τον Ρον.

Πιάστηκαμε και τηλεμεταφερθήκαμα σε έναν δρόμο του Λονδίνου η Ερμιόνη άρχισε να προχωράει και εμείς να την ακολουθούμε.

Ρ:"Που είμαστε;"

Ε:"Στη λεωφόρο Σοσπρι ερχόμουν θέατρο εδω με τους γονείς μου δεν ξέρω γιατί μου ήρθε στο μυαλό"Έκανε μια παύση

Ε:"Απο εδω"Και στρίψαμε σε ενα σκοτεινό στενάκι

Θας σας βρουν πεθαμένους αύριο το πρωί:)

Ε:"Πρέπει να αλλάξουμε"

Σταμάτησε άνοιξε την τσάντα της έβγαλε ρούχα κάποια ρούχα και μας τα έδωσε

Ρ:"Μα πως-"

Ε:"Κλασικό ξόρκι επιμήκυνσης"

Ρ:"Είσαι απίστευτη"

Ε:"Μου αρέσει να εκπληζω"

Έκανα ενα ξόρκι και άλλαξα τα ρούχα που φοραγα με αυτά που μου έδωσε η Ερμιόνη

Ακούστηκε κάτι να πέφτει απο την τσάντα της Ερμιόνης

Ε:"Έπεσαν τα βιβλία"

Η Ερμιόνη έκανε το ίδιο ξόρκι που έκανα εγω σε εκείνη και τα αγόρια.

Δώσαμε στην Ερμιόνη τα ρούχα που φορούσαμε στον γάμο και τα έβαλε στην τσάντα της.

Ε:"Σελ"

Σ:"Ναι;"Είπα και γύρισα

Ε:"Πάρε μπορεί να κρυώσεις"Και μου έδωσε την ζακέτα μου

Ε:"Ελάτε απο εδώ"

Την ακολουθήσαμε και φτάσαμε σε ενα καφέ που απ'οτι έλεγε ήταν ανοιχτό όλο το 24ωρο μπήκαμε μέσα και κάτσαμε σε ενα τραπέζι.

Χ:"Και όλοι όσοι ήταν στον γάμο; πιστεύετε ότι πρέπει να γυρίσουμε;"

Ρ:"Εσένα κυνηγούν φίλε θα μπεις σε κίνδυνο αν επιστρέψεις"

Ε:"Ο Ρον έχει δίκιο"

Η σερβιτόρα ήρθε προς το μέρος μας και σταμάτησε μπροστά απτό τραπέζι.

Σε:"Καφέ;"

Ε:"Ενα καπουτσίνο παρακαλώ"

Σε:"Εσυ;"

Ρ:"Ότι είπε και αυτή"

Η Σερβιτόρα γύρισε και μας κοίταξε εμένα και τον Χάρι

Χ&Σ:"Το ίδιο"Και η σερβιτόρα έφυγε

Ρ:"Και τώρα που θα πάμε στο ραγισμένο τσουκάλι;"

Ε:"Είναι πολύ επικίνδυνο αν ο Βόλντεμορτ κατέλαβε το υπουργείο τότε κάθε γνωστό μέρος δεν είναι ασφαλές όλοι απο τον γάμο θα κρύφτηκαν"

Σ:"Ναι αλλά θα είναι ασφαλείς;"

Ε:"Έτσι πιστεύω"

Χ:"Έχουμε αφήσει τα μπαούλα με τα πράγματα πίσω στο Μπαροου"

Η Ερμιόνη κούνησε αρνητικά το κεφάλι της και κοίταξε την τσάντα της.

Χ:"Αστειεύεσαι"

Ε:"Μάζευα τα πράγματα μας εδω και μέρες για κάθε ενδεχόμενο"

Ο Χάρι φάνηκε να κοιτάει περίεργα δυο άτομα που πέρασαν πριν απο δίπλα μας και τώρα ήταν στο ταμείο.

Τους κοίταξα και είδα ότι ο ένας έβγαλε ραβδί

Χ:"Σκύψτε!"Είπε και αυτό κάναμε

Και οι δυο γύρισαν ταυτόχρονα και μας επιτέθηκαν με ξόρκια.

Χ:"Μαρμαρωσιους!"Και ο ένας απο τους δυο έπεσε μαρμαρωμένος κάτω

Χ:"Εκρηξιους"

Έριξαν κάποια ξόρκια ακόμα μέχρι που η Ερμιόνη έριξε ενα ξόρκι με το οποίο έπεσε και ο άλλος κάτω.

Η σερβιτόρα βγήκε απο την κουζίνα και είδε τους θανατοφαγους.

Ε:"Πήγαινε φύγε!"Και αυτό έκανε

Χ:"Κλειδωστε την πόρτα και σβήστε τα φώτα"

Με την Ερμιόνη κατεβάσαμε τα ρολά ενω ο Ρον κλείδωσε την πόρτα και έσβησε τα φώτα με την συσκευή που του είχε δώσει ο Ντάμπλντορ.

Πλησίασαμε τους θανατοφαγους ο Ρον πήγε μπροστά σε αυτόν που ήταν εξω απο τον πάγκο

Ρ:"Αυτός είναι ο Ροουλ"

Χ:"Ήταν στον πύργο της αστρονομίας το βράδυ που ο Σνέιπ σκότωσε τον Ντάμπλντορ"

Πήγα πίσω απο τον πάγκο που ήταν ο άλλος και...

Σ:"Αυτός είναι ο Ντολοχοβ τον αναγνωρίζω απο τις παλιές αφίσες"

Ο Ρον ήρθε δίπλα μου και τον κοίταξε

Ρ:"Τι θα κάνουμε με εσένα; θα μας σκοτώσεις μόλις γυρίσουμε την πλάτη μας;αν τον σκοτώσουμε θα μάθουν ότι είμαστε εδω"

Σ:"Ρον αξίζει να πας στο Αζκαμπαν για αυτούς;"

Ρ:"Κι αν έχει σκοτώσει αυτός τον Τρελομαντη;πως θα ένιωθες τότε;"

Σ:"Δεν τον σκότωσε αυτός;"

Ρ:"Και πως το ξέρεις;"

Σ:"Ο Ντολοχοβ κυνήγαγε εμένα εκείνο το βράδυ αυτός με χτύπησε"

Η Ερμιόνη με τον Ρον κοίταξαν τον Χάρι που είχε νευριάσει κάπως

Χ:"Καλύτερα να σβήσουμε τις αναμνήσεις τους"

Ρ:"Ερμιόνη;"

Η Ερμιόνη φαινόταν σαν να μην ήθελε να το κάνει

Σ:"Θα το κάνω εγω"

Πήγα μπροστά στον Ντολοχοβ σήκωσα το ραβδί μου και....

Σ:"Λήθη"Το ίδιο έκανα και με τον άλλον

Φύγαμε γρήγορα απο εκεί και καταλήξαμε στο μετρό

Χ:"Πως ήξεραν εκεί;"

Ε:"Η Σελ ειναι ανήλικη μπορούν να εντοπίσουν ακόμα τα ίχνη της"

Σ:"Ίσως πρέπει να γυρίσω πίσω"

Ε:"Οχι εχω μια ιδέα"Είπε και με τράβηξε πιο πέρα

Έκανε ενα ξόρκι που δεν κατάλαβα και με κοίταξε

Ε:"Ειναι ξόρκι προστασίας δεν θα μπορούν να σε εντοπίσουν"

Χαμογέλασα και πήγαμε στους υπόλοιπους

Ρ:"Πρέπει να φύγουμε απο τους δρόμους να πάμε σε ασφαλές μέρος αλλά που"

Σ:"Έχω μια ιδέα ελάτε"

~12 Grimmauld Place~

Σ:"Φτάσαμε"

Προχωρούσα λίγο πιο μπροστά και το σπίτι άρχισε να εμφανίζεται.

Μόλις εμφανίστηκε τέλειος ανέβηκα τα σκαλιά το ίδιο και οι υπόλοιποι.

Σ:"Ερμιόνη έχεις πάρει το κουτί που ειχα στο κομοδίνο;"

Ε:"Ναι μισο"Έβγαλε απο την τσάντα της το κουτί που είχα

Το άνοιξα έψαξα για λίγο και βρήκα τα κλειδιά μου άνοιξα την πόρτα και μπήκαμε μέσα.

Τα φώτα άνοιξαν και η μορφή του Ντάμπλντορ εμφανίστηκε και άρχισε να έρχεται προς το μέρος μας.

Η Ερμιόνη φώναξε και η μορφή διαλύθηκε.

Σ:"Μάλλον έπρεπε να σας είχα πει για αυτό"

Ε:"Ναι"

Ρ:"Πως ξέρουμε ότι είμαστε μόνοι;"

Πλησίασα στο έπιπλο που ήταν κοντά μας πάνω είχε ενα βάζο το άνοιξα πήρα μια χούφτα απο απο την σκόνη που έχει μέσα και την φύσηξα πέρασαν τρία λεπτά και δεν έγινε τίποτα

Σ:"Είμαστε μόνοι"

Ε:"Και το υπόλοιπο σπίτι;"

Σ:"Θα το έβγαζε αν ήταν"

Αρχίσαμε να προχωράμε και πήγαμε στο σαλόνι

Σ:"Πρέπει να δούμε που θα κοιμηθείτε όλα τα δωμάτια είναι κλειδωμένα μπορώ να ξεκλειδώσω μόνο το δικό μου και αν είναι μπορεί να μείνει-"

Ρ:"Μπορούμε να κοιμηθούμε και εδω στους καναπέδες"

Σ:"Σίγουρα;"

Ε:"Ναι"

Σ:"Θα σας φέρω μαξιλάρια και κουβέρτες υπάρχουν μερικά στην ντουλάπα μου"

Ανέβηκα πάνω ξεκλειδωσα το δωμάτιο μπήκα μέσα και πήγα μπροστά στην δεξιά μεριά της ντουλάπας που είχε μόνο ενα φύλλο το άνοιξα πήρα ότι ήθελα και κατέβηκα κάτω.

Τους βοήθησα σε ότι ήθελαν και όταν είπαν ότι θα κοιμηθούν έφυγα και γύρισα στο δωμάτιο μου.

Ξάπλωσα σκεπάστηκα και έκλεισα τα μάτια μου.

*
*
*

~Harry pov~

Ξύπνησα απο μια κραυγή και ανακαθισα είδα ότι το ίδιο έκανε και η Ερμιόνη με τον Ρον

Ε:"Η Σελ"Είπε και σηκωθηκαμε και οι τρεις ταυτόχρονα και στο δωμάτιο της.

Άνοιξα την πόρτα και την είδα να έχει ανακαθισει και να προσπαθεί να αναπνεύσει.

~Selina pov~

Προσπαθούσα να πάρω ανάσα είχα ξυπνήσει απο εφιάλτη και εύχομαι να ήταν και τότε εφιάλτης.

Άκουσα την πόρτα να ανοίγει γύρισα και είδα τον Ρον την Ερμιόνη και τον Χάρι.

Η Ερμιόνη ήρθε δίπλα μου πιο γρήγορα απο τους άλλους δυο και τρία έκατσε στο κάτω μέρος του κρεβατιού μου.

Σ:"Είδα όλο αυτό με τον Ζακ..."

Άρχισα να νιώθω ξανά απαίσια πήγα πιο πίσω ακούμπησα την πλάτη μου στο κεφαλάρι του κρεβατιού και έφερα τα πόδια μου μπροστά μου.

Ο Χάρι ήρθε έκατσε δίπλα μου και με αγκάλιασε προσπάθησα να φύγω αλλά δεν με άφησε.

Χ:"Πηγαίνετε θα μείνω εγω μαζί της"

Η Ερμιόνη με τον Ρον κοιταχτηκαν και έφυγαν κλείνοντας την πόρτα

Σ:"Δεν χρειάζεται να μείνεις και ασε με"Με άφησε αλλά δεν έφυγε έμεινε να με κοιτάει.

Χ:"Σελ ξέρω ότι έκανα βλακεία ότι αυτό που είπα στο δωμάτιο τον διδύμων δεν ήταν ωραίο το είπα πάνω στα νεύρα μου και το έχω μετανιώσει δεν το εννοούσα αλήθεια"

Σ:"Χάρι-"

Χ:"Δώσε μου μια τελευταία ευκαιρία σε παρακαλώ"

Σ:"Καλά"Είπα αλλά δεν ήμουν σίγουρη για την απάντηση μου

Σ:"Αλλά αν ξανά πεις κάτι για τον Σέντρικ τελειώσαμε οριστικά"

Χ:"Εντάξει το υπόσχομαι"

Μείναμε λίγο σιωπηλοί μέχρι που...

Χ:"Καλύτερα να κοιμηθείς"

Σ:"Οχι δεν θέλω να δω πάλι κάτι τέτοιο"

Χ:"Θα μείνω εδω και αν δω ότι κάτι σε ενοχλεί θα σε ξυπνήσω"

Σ:"Δεν ξέρω...θα διαβάσω ενα βιβλίο μέχρι να νυστάζω"

Χ:"Η μπορώ να σου διαβάσω εγω"Σηκώθηκε και πήγε στην βιβλιοθήκη μου

Χ:"Οι ιστορίες του Μπιλ του Βάρδου αυτό δεν το άφησε ο Ντάμπλντορ στον Ρον;"

Σ:"Ναι αλλά οχι το συγκεκριμένο αυτό ήταν του Ρεμους"

Χ:"Ήταν;"

Σ:"Μου το έδωσε όταν έγινα οχτώ"

Χ:"Απ'οτι φαίνεται βρήκα ποιο βιβλίο θα σου διαβάσω"

Σ:"Καλά αλλά μην μου διαβάσεις την ιστορία των τριών αδελφών είναι η τελευταία που έχει"

Χ:"Γιατί;"

Σ:"Για κάποιον λόγο πάντα με τρόμαζε λίγο"Χαμογέλασε ξάπλωσε δίπλα μου και άρχισε να μου διαβάζει το βιβλίο.

*
*
*

Είχα πέσει πάνω του σχεδόν ξάπλωσει δηλαδή όταν τον άκουσα να κλείνει το βιβλίο και να το αφήνει στο κομοδίνο και έπειτα άλλων έναν ήχο που πρέπει να ήταν τα γυαλιά του.

Μετά με έπιασε με πήγε πιο κάτω και μου ακούμπησε το κεφάλι μου στο μαξιλάρι με πήρε αγκαλιά και με τράβηξε κοντά του.

Χ:"Συγγνώμη"Είπε και ακούστικε να το ενώνει

Με φίλησε και με αγκάλιασε προστατευτικά.

Χελοου μανιταρακια μου

Τι κάνετε? ελπίζω να είστε καλά

Πως σας φάνηκε το κεφάλαιο?