Next day

Είμαστε στο δωμάτιο ανάγκης και κάνουμε εξάσκηση στο ξόρκι του προστάτη.

Χ:"Πάρτε την πιο δυνατή ανάμνηση την πιο ευτυχισμένη και αφήστε την να σας γεμίσει"

Σ:"Είναι δύσκολο να φτιάξουμε έναν ολόκληρο προστάτη μα κι η απλές ασπίδες προφυλάσσουν απο εχθρούς"

Χ:"Τζορτζ Φρέντ μπράβο!"

Σ:"Να θυμάστε ο προστάτης σας σας φιλάει όταν είστε συγκεντρωμένοι"

Χ:"Συγκεντρώσου Λουνα"

Σ:"Ερμιόνη τα κατάφερες!"

Χ:"Είχες αμφιβολία;"

Σ:"Οχι"Είπα και γέλασα.

Ν:"Expecto patronum"Είπε αλλά δεν έγινε κάτι

Σ:"Δεν πειράζει Νέβιλ"

Ν:"Προσπαθώ"

Σ:"Το ξέρω και θα τα καταφέρεις όπως την προηγούμενη φορά"

Χ:"Είναι προχωρημένα ξόρκια αυτά και τα πάτε πολύ καλά συγχαρητήρια!"

Λ:"Expecto patronum"Μια μπλε λάμψη βγήκε απο το ραβδί της και εμφάνισε ενα κουνέλι.

Σ:"Μπράβο Λουνα...ο προστάτης σου είναι υπέροχος"

Λ:"Ναι...εσένα τι είναι ο προστάτης σου;"

Σ:"Expecto patronum"Και ο προστάτης μου εμφανίστηκε.

Σ:"Σκύλος"

Χ:"Εμένα μου μοιάζει με λύκο"

Απλά σήκωσα τους ώμους μου

Ξαφνικά ο πολυέλαιος άρχισε να κουνιέται και τα φώτα στο δωμάτιο να τρεμοσβήνουν.

Σ:"Τι συμβαίνει;"

Χ:"Δεν ξέρω..."

Ο κεντρικός καθρέφτη έσπασε και στον τοίχο πίσω υπήρχε μια τρύπα.

Σ:"Τι στον Μέρλιν..."Είπα και αρχισα να πλησιάζω μαζί με τον Χάρι.

Στην άλλη πλευρά του τοίχου είδαμε την Αμπριτζ.

Α:"Θα είμαι σύντομη"Και σήκωσε το ραβδί της.

Α:"Μπομπαρντα μαξιμα"

Χ:"Σελ!"Πρίν προλάβω να αντιδράσω ο Χάρι με είχε τραβήξει πίσω.

Χ:"Είσαι καλά;"

Σ:"Ναι"

Πίσω απο την Αμπριτζ εμφανίστηκε ο Μαλφοϊ με τους φίλους και κρατούσε την Τσο...

Μας πρόδωσε...

Μα γιατί;

Α:"Πότερ! Μπλακ! μαζί μου!"Με τον Χάρι δεν κάναμε κάτι απλά κοιταχτήκαμε.

Α:"Τώρα!"

Αρχίσαμε να την ακολούθα μαζί με την Τσο κάποια στιγμή εμφανίστηκε διπλά μας ο Πέρσι.

Χ:"Πέρσι;τι κάνεις εσυ εδω;"

Π:"Δουλεύω στο υπουργείο και ο κύριος Φαντζ μου είπε να έρθει μαζί του τώρα προχωρήστε"

Μας έπιασε απο το μπράτσο και άρχισε να μας τραβάει.

Χ:"Για να έχει έρθει ο Φραντς τα πράγματα θα είναι χειρότερα απο όσο τα περιμέναμε"

Σ:"Σίγουρα"

Π:"Για ποιον λόγο το κάνατε αυτό;"

Δεν του απαντήσαμε

Π:"Καλά μπορεί να εμένα να μην μου λέτε αλλά θα αναγκαστείτε να πείτε στον Νταμλουντορ"

Μετά απο λίγο μπήκαμε στο γραφείο του Νταμλουντορ και ακούγαμε την Αμπριτζ να φωνάζει.

Α:"Τους παρακολουθούσα εδω και καιρό και να ο στρατός του Νταμλουντορ απόδειξη για όλα όσα σου έλεγα απο την αρχή Κορνηλιε"Και μετά γύρισε στον Νταμλουντορ

Α:"Η τρομολαγνεια σου με τον Ξέρεις-Ποιον δε μας ξεγέλασε τα ψέματα σου ήταν προπέτασμα καπνού για να καταλάβεις το υπουργείο"

Χ:"Ο καθηγητής Νταμλουντορ δεν έχει καμία σχέση σε αυτό!"

Σ:"Ναι εμείς το ξεκινήσαμε όλο αυτό"

Ν:"Πολύ ευγενικό να με καλύψετε παιδια αλλά όπως τονίστηκε η περγαμηνή έλεγε στρατός του Νταμλουντορ οχι του Πότερ και Μπλακ.Εδωσα οδηγίες για τον σχηματισμό του κι εγω ειμαι ο μόνος υπεύθυνος για την δράση του"

Κ:"Στείλτε μήνυμα στον ημερήσιο προφήτη προλαβαίνουμε το πρωινό τεύχος"Μετά γύρισε σε έναν κύριο.

Κ:"Ντολις Σακλμπολτ θα συνοδεύσεις τον Νταμλουντορ στο Αζκαμπαν"

Χ&Σ:"Οχι!"

Κ:"Θα έπρεπε να σας αποβάλλουμε απο το Χόγκουαρτς αν δεν θέλετε να συμβεί αυτό σταμάτησε να ανακατεύεστε!"

Κοίταξα τον Χάρι μου εγνεψε αρνητικά και μου έπιασε το χέρι.

Ν:"Ηξερα ότι θα έχουμε αυτό το προβλήμα μάλλον έχετε την ψευδαίσθηση ότι εγω θα...πως το έλεγαν; ότι θα έρθω χωρίς αντίσταση"Και πήγε πίσω απο το γραφείο του.

Ν:"Θα σας πω το εξής:δεν εχω σκοπό να πάω στο Αζκαμπαν"

Α:"Αρκετά!"

Κ:"Πάρτε τον!"

Άρχισαν να τον πλησιάζουν και ένας φοίνικας εμφανίστηκε πίσω του.

Χ:"Φοξ;"

Ο Φοίνικας πήγε πάνω απο τον Νταμλουντορ εκείνος σήκωσε τα χέρια του πάνω απο το κεφάλι του τα χτύπησε και ενα έντονο κόκκινο φως έλουσε το δωμάτιο της επόμενης στιγμή ο Νταμλουντορ είχε εξαφανιστεί μαζί με τον φοίνικα.

Κίνγκσλεϊ:"Μπορεί να μην τον συμπαθείτε κ.Υπουργέ αλλά πρέπει να παραδεχτείτε ότι ο Νταμλουντορ ξέρει να κάνει έξοδο"

Κ:"Γυρίζουμε στο υπουργείο κάποιος τρόπος θα υπάρχει για να τον εντοπίσουμε"

Άρχισαν να φεύγουν μέχρι που στο γραφείο έμεινα με τον Χάρι και τον Κίνγκσλεϊ.

Ο Κίνγκσλεϊ μας κοίταξε και χαμογέλασε μου πήρε λίγη ώρα μέχρι να καταλάβω ότι κοίταγε τα χέρια μας ο Χάρι ακόμα με κρατούσε.

Τράβηξα το χέρι μου και απομακρυνθήκαμε ο ένας απο τον άλλον γέλασε και έφυγε.

Χ:"Λες να πει τίποτα στον-"

Σ:"Ας ελπίζουμε πως οχι"

Και αρχίσαμε να πηγαίνουμε προς τον κοιτώνα μέχρι που φτάσαμε στην σκάλα που χώριζε τα δωμάτια τον αγοριών και τον κοριτσιών.

Σ:"Εχω μια ιδέα περίμενε εδω"

Μπήκα στο δωμάτιο και η Ερμιόνη κοιμόταν πήρα το ημερολόγιο της μαμάς και έφυγα.

Σ:"Ελα"Κατεβήκαμε στο εντευκτήριο που δεν ήταν κανείς.

Χ:"Τι ιδέα;"

Σ:"Λοιπόν αυτό είναι το ημερολόγιο της μαμάς μου γράφει και για εσένα μέσα οπότε σκέφτηκα ότι ίσως να-"

Χ:"Να θέλω να το διαβάσω;"

Σ:"Ναι τι λες;"

Και κούνησε θετικά το κεφάλι του.

26 Αυγούστου 1980

Η Λιλι έχει γεννήσει εδω και λίγες μέρες δεν νομίζω να την εχω ξαναδεί τόσο χαρούμενη και ο Τζέιμς δεν τον αφήνει ήσυχο ούτε ενα λεπτό.

Το περίεργο είναι ότι ο Σείριος έχει αρχίσει να λέει κάτι για μια χρονομηχανή για δυο παιδιά που τελικά ήταν η κόρη μας και ο Χάρι και μετά ξεκίνησαν και οι υπόλοιποι.

Σ:"Τζέιμς ίσως να τον άφηνες και λίγο ήσυχο τον μικρό"

Τ:"Θέλω να δω εσένα όταν γεννηθεί η κόρη σου"

Σ:"Αυτό είναι διαφορετικό"

~Selina pov~

Χ:"Σύντομο"

Σ:"Ναι για να δούμε κάτι άλλο...εδώ!"

2 Απριλίου 1981

Λοιπόν μέσα σε αυτούς τους μήνες συνέβησαν πολλά πράγματα τα Χριστούγεννα γέννησα και πραγματικά η μικρή έχει αλλάξει πολλά πράγματα μέσα στο σπίτι οσο για τον Σείριο είναι λίγο έως αρκετά χαζομπαμπας.

Ε:"Ετοιμη"Είπε και την πείρα αγκαλιά για να καταλάβουμε κάτω που ήταν ο Σείριος με τον Τζέιμς και την Λιλι

Μόλις μπήκα στο σαλόνι ο Σείριος σηκώθηκε απο τον καναπέ και ήρθε μπροστά μου για να πάρει την μικρή.

Τ:"Και μετά έλεγες για εμένα"Είπε και γέλασε

Σει:"Ναι αυτό είναι διαφορετικό"

Τ:"Σε τι;"

Ρ:"Οτι έχει κόρη"Και γελάσαμε όλοι.

Ε:"Αστην κάτω"

Σει:"Ορίστε"Και την άφησε διπλά στον Χάρι.

Μετά απο λίγο που γύρισα να τα κοιτάξω είδα κάτι που μας έκανε να γελάσουμε όλοι.

Ο Χάρι πήγε να φιλήσει την Σελήνη στο μάγουλο και αυτή τον έσπρωξε κάνοντας τον να πάει πιο πίσω.

Τ:"Απ'ότι φαίνεται κάποια θα κάψει καρδιές όταν μεγαλώσει"Και γέλασε.

Σει:"Οπως είπες όταν μεγαλώσει"

Λ:"Φανταστείτε όταν μεγαλώσουν να είναι μαζί"

Σει:"Δεν το νομίζω"

Τ:"Γιατί Σείριε θεωρείς ότι ο γιος μου δεν είναι αρκετά καλός για την κόρη σου;" Είπε προσπαθώντας να μην γελάσει

Σει:"Κάνεις δεν είναι"Και γελάσαμε.

~Selina pov~

Έκλεισα το ημερολόγιο και κοίταξα τον Χάρι.

Χ:"Δηλαδή δεν είμαι αρκετά καλός για εσένα"

Δεν το απάντησα και τον φίλησα.

Σ:"Σου κάνει αυτό σαν απάντηση;"

Χ:"Δεν ειμαι σίγουρος"Είπε και γέλασα.

Πέρασε το χέρι του απο τα μαλλιά μου μέχρι που έφτασε στον αυχένα μου με τράβηξε κοντά του και με φίλησε.

Όταν απομακρυνθήκαμε για να πάρουμε ανάσα μου χαμογέλασε και...

Χ:"Ναι αυτό μου κάνει για απάντηση"

Σ:"Είσαι βλάκας"Είπα και γέλασα

Πήρα το ημερολόγιο και σηκώθηκα.

Χ:"Που πας;"

Σ:"Για ύπνο είναι αργά"

Χ:"Εντάξει καληνύχτα"

Σ:"Νύχτα"Πήγα πάνω και έπεσα για ύπνο.

~Next Day~
~Harry pov~

Ημουν εξω απο την μεγάλη αίθουσα όταν είδα τον Φλιτς να κρεμάει κι άλλη ανακοίνωση πλέον ο τοίχος ήταν γεμάτος απο αυτές.

Σ:"Τι είναι αυτή την φορά;"

Ε:"Η Αμπριτζ έγινε διευθύντρια"

Σ:"Τι!; γιατί;"

Ρ:"Ο Νταμλουντορ εξαφανίστηκε"

Η φωνή της Αμπριτζ ακούστικε απο τα μεγάφωνα.

Α:"Αγόρια και κορίτσια θα κρατούν 20εκ. απόσταση μεταξύ τους οποίος μαθητής δεν συμμορφωθεί θα αποβληθεί"

Μετά απο λίγο φώναξε όσους ήταν στον στρατό του Νταμλουντορ στην μεγάλη αίθουσα για την τιμωρία.

Και μάντεψε πάλι αυτό με την πένα

Αυτή την φορά δεν πόναγε τόσο αλλά πόναγε....

Μόλις βγήκαμε έξω είδαμε την Τσο κανείς δεν της μίλησε και την προσπέρασε.

Η Σελ γύρισε με κοίταξε και...

Σ:"Νομίζω πως θα έπρεπε να της μιλήσουμε"

Χ:"Εγω νομίζω το αντίθετο"

Βγήκαμε έξω και καθήσαμε στην γέφυρα

Ρ:"Εκανες ότι μπορούσες κάνεις δεν θα νικούσε την καρακάξα"

Ε:"Παιδιά συγγνώμη εμείς φταίμε"

Ρ:"Ναι εμείς σας πείσαμε"

Σ:"Αλλά εμείς συμφωνήσαμε"

Χ:"Προσπάθησα να βοηθήσω κι έκανα τα πράγματα χειρότερα"

Σ:"Χαρι όπως είπες ήθελες να βοηθήσεις όπως όλοι δεν ήξερες πως θα εξελιχθεί κάνεις μας δεν ήξερε"

Χ:"Δεν έχει σημασία πια...δεν θέλω να παίξω άλλο σε κάνει να νοιάζεσαι πιο πολύ κι έτσι χάνεις ποιο πόλα...για αυτό ίσως είναι καλύτερα να συνεχίσω μόνος"

Γύρισα να τους κοιτάξω αλλά πριν προλάβω να τους απαντώ η Σελ με αγκάλιασε

Σ:"Δεν πρόκειται να σε αφήσω μόνο σε ολο αυτό"

Πήγα να της απαντήσω αλλά εμφανίστηκε ο Χάγκριντ και μας είπε να τον ακολουθήσουμε στο απαγορευμένο δάσος.

Ήμασταν αρκετά βαθιά στο δάσος όταν..

Ρ:"Ξέρει κάνεις σας που μας πηγαίνει;"

Σ&Ε:"Οχι"

Χ:"Χάγκριντ γιατί δεν μας λες;"

Ο Χάγκριντ συνέχισε να περπατάει για λίγα λεπτά σταμάτησε και μας έκανε νόημα να μείνουμε εκεί που ήμασταν.

Ξαφνικά ενα κοπάδι με κενταύρους πέρασε απο μπροστά μας

Χα:"Οι κένταυροι είναι ανήσυχοι...το υπουργείο περιόρισε πάλι τον χώρο τους θα ξεσηκωθούν"

Ε:"Χάγκριντ τι συμβαίνει;"

Χ:"Συγνώμη που είμαι τόσο μυστηριώδη δεν θα σας ενοχλουσα καθόλου αλλά αφού έφυγε ο Νταμλουντορ πιθανότατα να απολυθω πολύ σύντομα"

Σ:"Δεν μπορούν να το κάνουν αυτό!"

Χα:"Κι όμως μπορούν...δεν μπορούσα να φύγω χωρίς να πω σε κανέναν για αυτόν" Είπε και ενα δυνατός θόρυβος γυρίσαμε πίσω μας και είδαμε έναν γίγαντα.

Χα:"Γκραουπ! εδω κάτω ανόητε"Ο γίγαντας γύρισε προς τα εμάς.

Χα:"Γκραουπ σου έφερα παρέα"Και ο Γκραουπ άρχισε να τρέχει προς το μέρος μας και εμείς αρχίσαμε να τρέχουμε προς τα πίσω μέχρι που το σκοινί που ήταν δεμένος τον κράτησε πίσω.

Χα:"Δεν μπορούσα να τον αφήσω γιατί είναι αδερφός μου ετεροθαλής αδελφός δηλαδή είναι άκακος αλλά λίγο οξύθυμος"

Ο Γκραουπ έπιασε την Ερμιόνη απο την μέση και την σήκωσε στο ύψος του.

Χα:"Γκραουπ! δεν είναι ευγενικό αυτό είπαμε να μην αρπάζεις.. αυτή είναι η νέα σου φίλη η Ερμιόνη"

Ε:"Ει! αφίσε με κάτω! τώρα!"Είπε δείχνοντας τον με το δάχτυλο την άφησε κάτω και άρχισε να ψάχνει κάτι στα πράγματα του.

Ρ:"Είσαι καλά;"

Ε:"Ναι μια χαρά λίγη αυστηρότητα θέλει μόνο"

Ρ:"Μείνε μακριά της εντάξει!;"

Ο Γκραουπ ήρθε προς το μέρος μας και έδωσε στη Ερμιόνη...ενα τιμόνι ποδηλάτου;

Η Ερμιόνη χτύπησε το κουδουνάκι και ο Γκραουπ χαμογέλασε με κάποιον τρόπο.

Χα:"Βρίσκει την τροφή του μόνος του θα χρειαστεί παρέα όταν θα φύγω θα τον προσέχετε έτσι; ειμαι ο μόνος του συγγενείς"

Σ:"Φυσικά Χάγκριντ"
*
*
*
*

Γυρίσαμε στο Χόγκουαρτς και εγω έπρεπε να πάω στο γραφείο του Σνέιπ

Έβλεπα μια ανάμνηση απο το πρώτο έτος τότε που είχα βρει τον καθρέφτη του Εριζεντ.

Έβλεπα τους γονείς μου και κάποια στιγμή εμφανίστηκε ο Σνέιπ.

Σν:"Σε κυριεύει ο συναισθηματισμός"Είπε ψυχρά έκλεισα τα μάτια μου και όταν τα άνοιξα ημουν ξανά στο γραφείο του.

Χ:"Είναι προσωπικό"

Σν:"Οχι για εμένα ούτε και για τον αρχοντα του σκότους θα είναι αν δεν βελτιωθείς κάθε ανάμνηση που βλέπει αποτελεί όπλο εναντίον σου δεν θα αντέξεις αν διεισδύσει στο μυαλό σου...σαν τον πατέρα σου είσαι τεμπέλης και αλαζόνας"

Χ:"Μην κατηγορείτε τον πατέρα μου!"

Σν:"Αδυναμε"

Χ:"Δεν ειμαι αδύναμος!"

Σν:"Απόδειξέ το! έλεγξε τα συναισθήματα σου και πειθάρχησε το μυαλό σου"Με σημάδεψε με το ραβδί του και...

Σν:"Διάβασε το νου!"

Πολλές αναμνήσεις πέρασαν απο μπροστά μου και πολλές φωνές.

Ε:"Ο Νικόλας Φλαμέλ είναι ο μόνος γνωστός κατασκευαστής της φιλοσοφικής λίθου"

Τον Γκραουπ

Ρ:"Γιατί αράχνες δεν μπορούσε να πει ακολουθήστε τις πεταλούδες;"

Ο Νταμλουντορ την στιγμή που εξαφανίστηκε

Κ.Π.:"Δύσκολο πολύ δύσκολο..."

Η φορά που μίλησα με τον Σείριο με την Σελίνα πριν φύγει με τον Ωραιόραμφος

"Γεια μπορώ να σε βοηθήσω σε κάτι;"

Σ:"Γεια και ναι βασικά δεν ξέρω κατά πόσο μπορείς ψάχνω την κουκουβάγια μου"

Τον Βόλντεμορτ στην πλατφόρμα

Χ:"Δεν ειμαι ο κληρονόμος του Σλιδεριν!"

Όταν είπα στην Τσο ότι δεν μου αρέσει αυτή αλλά η Σελ

Ρε:"Αυτό που φοβάσαι είναι ο φόβος"

Την επίθεση στον κύριο Ουέσλι

Χ:"Είσαι φάντασμα;"

Τ:"Ανάμνηση που διατηρήθηκε σε ενα ημερολόγιο για πενήντα ολόκληρα χρόνια"

Την εφημερίδα με την φωτογραφία του Σείριου να λέει ότι καταζητείται.

Σει:"Θα σου πω κάτι που μου είχε πει και εμένα η Ελίζαμπεθ δεν είσαι κακος ανθρώπος Χάρι είσαι καλός άνθρωπος στον οποίο συνέβησαν πολλά άσχημα πράγματα... εξάλλου ο κόσμος δε χωρίζεται σε καλούς και Θανατοφάγους όλοι έχουμε μια φωτεινή και μια σκοτεινή πλευρά μέσα μας σημασία έχει ποιόν ρόλο επιλέγουμε"

Τους γονείς μου

Π:"Ολο η Λίλι αυτό η Λίλι εκείνο ήταν περιφανή που είχαμε μια μάγισσα στην οικογένεια...μετά στο σχολείο γνώρισε εκείνον τον Πότερ παντρεύτηκαν και απέκτησε εσένα! Εγω απο την πρώτη στιγμή το ήξερα πως κι εσυ θα ήσουν ίδιος τόσο ανώμαλος σαν την μάνα σου και τον πατέρα σου! Και μετά η ανώμαλη αδελφή κατάφερε να τιναχτεί στον αέρα για να φορτωθουμε εμείς το μικρό!"

Χ:"Τινάχτηκε στον αέρα; μαζί με τον πατέρα μου;Μα εσυ μου είχες πει πως πέθαναν σε αυτοκινηστικο δυστύχημα!"

Το φιλί με την Σελ

Σ:"Γιατί ίσως να νιώθω κάτι για αυτόν αλλά δεν είμαι απόλυτα βέβαιη"

Χ:"Τον ξέρω;"

Σ:"Μπορεί..."

Την πόρτα στο υπουργείο μαγειάς

Ε:"Σημαίνει οτι το υπουργείο επεμβαίνει στο Χόγκουαρτς..."

Ο λαβύρινθος απο τον τρίαθλο

Σ:"ΣΕΝΤΡΙΚ!"

Η συνάντηση με τον Σείριο μετά την επίθεση απο τους παράφρονες

Σν:"Μπορεί να κάνω εμετό"Και εμφανίστηκε έκλεισα τα μάτια μου και μετά τα ξανά άνοιξα.

Χ:"Σταματα!"

Σν:"Ελενχο το λες αυτό;"

Χ:"Αν ξεκουραζομουν λίγο-"

Σν:"Ο Αρχοντας του σκότους δεν ξεκουράζεται"Είπε και γύρισε απότομα προς το μέρος μου.

Σν:"Εσυ και ο Μπλακ είστε δυο παιδιά που γκρινιάζουν συνέχεια για τις αδικίες στην ζωή τους δεν θα μου φανεί περίεργο αν χάσετε την κόρη του  με τις ανοησίες του και την δική σου ανικανότητα να ελέγξεις το μυαλό σου ίσως δεν το πρόσεξες αλλά η ζωή δεν είναι δίκαιη ο πατέρας σου το ήξερε και συχνά φρόντιζε για αυτό"

Χ:"Ο πατέρας μου ήταν σπουδαίος"

Σν:"Γουρούνι ήταν"Είπε και γύρισε απότομα

Σν:"Διείσδυση!"

Χ:"Ασπίδα!"Είπαμε ταυτόχρονα και αυτή την φορά έβλεπα τις δικές του αναμνήσεις.

Ήταν σε ενα δωμάτιο που ήταν σαν αποθήκη και καθόταν στο πάτωμα έμοιαζε σαν να κρυβόταν.

?:"Σεβ! Σεβ! που είσαι;!"Ακούστικε μια κοριτσίστικη φωνή έξω απο την πόρτα.

Η πόρτα άνοιξε και έκλεισε κατευθείαν.

?:"Σεβ;"

Ο Σνέιπ σήκωσε λίγο το κεφάλι του και η κοπέλα άρχισε να πλησιάζει όταν έφτασε αρκετά και το ελάχιστο φως που έμπαινε απο το παράθυρο έπεσε πάνω της παρατήρησα ότι έμοιαζε με την Σελίνα...

Μα φυσικά η μητέρα της η Ελίζαμπεθ

Ε:"Λοιπάμε Σεβ..."

Σ:"Γιατί αφου δεν φταίς εσυ..."

Ε:"Ξέρεις πως κάνει ο Πότερ με την παρέα δεν λέω ότι είναι σωστό αλλά ξέρεις..."

Σ:"Ναι..."

Η επόμενη ανάμνηση ήταν σε ενα δέντρο κοντά στην λίμνη ήταν ο Σνέιπ η μητέρα της Σελίνας και η...η μαμά μου...

Ε:"Τι θέλουν αυτοι εδω;"

Λ:"Δεν ξέρω αλλά δεν θα είναι για καλό"

Ε:"Το μόνο σίγουρο"

Τζ:"Expelliarmus!"

Χ:"Μπαμπά;"

Σι:"Καλό Τζέιμς"

Τζ:"Levicorpus!"Και ο Σνέιπ βρέθηκε ανάποδα στον αέρα

Ε:"Κατέβασε τον!"

Τζ:"Μόνο αν η Εβανς δεχτεί να βγει μαζί μου"

Λ:"Προτιμώ να βγω με το τέρας της μαύρης λίμνης παρά μαζί σου!"

Ε:"Δεν χρειάζεται Λιλ μπορώ να τον κατεβάσω και εγω"

Σι:"Expelliarmus"

Ε:"Γιατί το έκανες αυτό;!"

Σι:"Γιατί οχι"

Λ:"Λίζι το ραβδί σου"

Ε:"Δεν το χρειάζομαι κανό μαγικά και
χωρίς αυτό"

Ρ:"Σείριους ίσως να-"

Λ:"Λίζι μην-"

Μια κόκκινη μπάλα εκτοξεύτηκε απο το χέρι της και χτύπησε τον Σείριο όπως εμένα η Σελ όταν την είχα τρομάξει

Λ:"Κατέβασε τον τώρα!"

Τζ:"Μπα"

Λ:"Πος μπορεις να είναι τόσο εγωιστής και αλλάζοντας ταυτόχρονα;!"

Τζ:"Δεν είμαι!"

Λ:"Κανείς συνέχεια φιγούρα με αυτήν την ανόητη χρυσή μπάλα! χτυπάς με ξόρκια όποιον σου δεν σου αρέσει! και επειδή είσαι ανιχνευτής στο κουίντιτς και έχεις κερδίσει ενα βραβείο νομίζεις ότι είσαι ο καλύτερος! για αυτό απλά κατέβασε τον!"

Λ:"Είσαι καλά Σεβ;"

Η ανάμνηση διαλύθηκε πριν απαντήσει και επανηρθα στην πραγματικότητα.

Σν:"Αρκετά!τα μαθήματα σου έφτασαν στο τέλος φύγε!"

Βγήκα έξω στην και πήγα προς το κιόσκι που ενωνόταν με μια άλλη πόρτα για του Χόγκουαρτς.

Σταμάτησα όταν είδα την Σελίνα με τον Φρεντ και τον Τζορτζ μαζί τον Μάικ ενα παιδί απο τον κοιτώνα μας που είναι στο δεύτερο έτος.

Φ:"Το χέρι σου θα γίνει καλά Μάικ θα δεις"

Τζ:"Δεν είναι τόσο σοβαρό βλέπεις; έχει ξεθωριάσει κι όλας"

Φ:"Εμας ελάχιστα φενετε και ο πόνος φεύγει μετά απο λίγο"

Σ:"Μου δίνεις το χέρι σου;"

Μ:"Γιατί;"

Σ:"Μην φοβάσαι θέλω να σε βοηθήσω θα το κάνω να περάσει πιο γρήγορα και να πονάει λιγότερο"

Μ:"Εντάξει"Της έδωσε το χέρι του και...

Σ:"Μπορεί να πονέσει λίγο τώρα αλλά θα πέρασε γρήγορα εντάξει;"

Μ:"Ναι"

Η Σελ ακούμπησε το άλλο χέρι της πάνω στο δικό του για ενα λεπτό και μετά το πήρε.

Σ:"Καλλίτερα;"

Μ:"Ναι ευχαριστώ"

?:"Κχμμμ"Γύρισαν και οι τρεις προς την πόρτα και έκανα το ίδιο.

Είδα την Αμπριτζ στην πόρτα.

Α:"Οπως σας είπα ξανά κ.Ποτερ τα άτακτα παιδιά πρέπει να τιμωρούνται"Είπε και έφυγε

Φ:"Ξέρεις Τζορτζ πάντα ένιωθα ότι δεν θα κάναμε ακαδημαϊκή καριέρα"

Τζ:"Φρέντ σκεφτόμουν ακριβώς το ίδιο"

Γειά σας μανιταράκια που μέσα ζουν τα στρουμφάκια

Ότι αυτό το σκέφτηκα την ώρα της βιολογίας που η Βιολόγος μας έλεγε ότι τα μανιτάρια είναι μύκητες ΕΙΜΑΙ ΤΡΙΤΗ ΓΥΜΝΑΣΊΟΥ ΚΟΥΚΛΑ ΜΟΥ ΤΟ ΞΈΡΩ 🙂

Ναι πρέπει να ηρεμήσω λίγο 😅

Πως σας φάνηκε το κεφάλαιο?

Τι λέτε η τι θέλετε να συμβεί στο επόμενο?

✨2951 λέξεις✨