Πηγαίναμε προς των κοιτώνα κάποια στιγμή γύρισα πίσω και είδα την Ερμιόνη να έρχεται.

Ε:"Στο λέω έτσι και ο Χάρι πει ότι δήποτε θα σε σκοτώσω"

S:"Μου είπε πως δεν θα πει"

Ρ"Ε Σελ αυτα είναι κορίτσια απο το Μπομπατόν μήπως ξέρεις κανένα;"

S:"Εε.. ναι την Μιλλη"

Χ:"Γιατί δεν πας να της μιλήσεις;"

S:"Καλή ιδέα"Την ώρα που πέρναγαν απο διπλά..

S:"Γεια Μιλλη" Αλλά δεν μου απάντησε.

S:"Μιλς είναι ολα καλά;"

Μ:"Να μην σε νοιάζει"

S:"Μιλς σου στέλνω όλο το καλοκαίρι γράμματα και δεν μου έχεις απάντηση"

Μ:"Ναι επειδή δεν ήθελα να σου απαντήσω"

S:"Μα γιατί;"

Μ:"Λοιπόν θα στο πω για να στο ξεκαθαρίσω δεν θέλω επαφές μαζί σου!"

S:"Δεν καταλαβαίνω εμείς ήμασταν κολλητές"

Μ:"Οπως είπες ήμασταν και ήμασταν μόνο και μόνο επειδή δεν μου μίλαγαν τα άλλα παιδιά ενω τώρα"

Χ:"Σοβαρά Σελ έκανες όντως παρέα με αυτήν"

Μ:"Πως τολμάς ποιος νομίζεις ότι είσαι;!"

Χ:"Χάρι Πότερ και για να στο ξεκαθαρίσω δεν χαίρομαι για την γνωριμία"

Η Μιλλη δεν απάντησε φάνηκε να νευρίασε και έφυγε

S:"Ευχαριστώ"

Χ:"Τίποτα"

Ε:"Λοιπόν ελάτε πάμε στον κοιτώνα"

Ρ:"Οχι πέρασαν δυο ώρες που σημαίνει ότι είναι ώρα φαγητού"

Ε:"Σοβαρά Ρόναλντ σκέφτεσαι κάτι άλλο εκτός απο το φαγητό;"

Ρ:"Εδω και τέσσερα χρόνια μου κάνεις αυτή την ερώτηση και ξέρεις την απάντηση"

S:"Καλά πάμε στην μεγάλη αίθουσα και τσακώνεστε μετά"

Πήγαμε στην μεγάλη αίθουσα φάγαμε και πήγαμε στην λίμνη μέχρι που νύχτωσε και γυρίσαμε στους κοιτώνες μας για ύπνο.

~Next day~

Τα μαθήματα αναβλήθηκαν σήμερα λόγω του Χάλοουϊν.

Πήρα ενα γράμμα απο το μπαμπά που έλεγε να βεβαιωθώ ότι είναι καλά ο Χάρι λόγω της μέρας.

Κατέβηκα κάτω στο κοινό δωμάτιο του Γκρίφιντορ για να περιμένω τους άλλους εξάλλου η ώρα ήταν 6 οπότε λογικά θα ήμουν μόνη αλλά όταν κατέβηκα κάτω είδα τον Χάρι στον καναπέ.

S:"Χάρι;"

Χ:"Σελ;τι κάνεις εδω;"

S:"Ξύπνησα και κατέβηκα εσυ;"Κοίταξε το πάτωμα και μετά απο λίγα δευτερόλεπτα..

Χ:"Και εγω το ίδιο"

S:"Το ξέρεις ότι μπορείς να μου πεις την αλήθεια έτσι;"Και με κοίταξε.

Χ:"Ναι απλά.."

S:"Είσαι έτσι επειδή σήμερα..εε..είναι.. εμμ.."

Χ:"Η μέρα που πέθαναν οι γονείς μου"

Και τώρα εγω κοίταγα το πάτωμα.

Χ:"Ξέρεις αυτό είναι αστείο"

Εεε?

S:"Ποιο;"

Χ:"Ολοι συνήθως τέτοια μέρα με ρωτάνε για τους γονείς και για αυτή την μέρα ενω εσυ δεν ξέρεις πως να ρωτήσεις πως νιώθω για αυτό"

S:"Και αυτό είναι κακό..."

Χ:"Οχι το αντίθετο δεν θες να με ρωτήσεις γιατί φοβάσαι για το πως θα νιώσω"

Τον κοίταξα και μου χαμογέλασε και εγω επίσης.

Χ:"Λοιπόν εχω κάτι για εσένα"

S:"Τι;"

Χ:"Αυτό"Και μου έδωσε ενα βιβλίο με χοντρό μαύρο εξώφυλλο που φαινόταν παλιό.

S:"Τι ακριβώς βιβλίο είναι;"

Χ:"Διάβασε τον τίτλο και θα καταλάβεις"

S:"Μαγικά χωρίς ραβδί μια δύναμη που λίγοι την έχουν και ακόμα λιγότεροι μπορούν να την ελέγξουν"

Χ:"Λοιπόν;"

S:"Νόμιζα πως το βιβλίο ήταν στο απαγορευμένο τμήμα"

Χ:"Ηταν για αυτό πήγα νωρίτερα με τον αόρατο μανδύα μου και το πήρα"

S:"Και δεν ήταν επικίνδυνο όπως έλεγες;"

Χ:"Εεε οχι ο Φλιτς δεν εμφανίστηκε"

S:"Μάλιστα.."

Χ:"Ανοιξέτο"

S:"Εντάξει.." Διάβασα μόνο πέντε λεπτά και βουαου.

Χ:"Σελ;"

S:"Λέει ότι με τα συναισθήματα μου μπορώ να ελέγξω τον καιρό και κυρίως με την θλίψη και τον θυμό"

Χ:"Κάτι αλλο ίσος κάποιος που να μπορεί να σε βοηθήσει;"

S:"Λέει αλλά δεν μπορούν έχουν πεθάνει και μερικοί δεν θέλω να τους πλησιάσω"

Χ:"Και ποιοι ήταν;"

S:"Τομ Ριντλ-Βόλντεμορτ,Γκέλερτ Γκρίντελβαλντ, Μάγος Μέρλιν,Αριάνα Νταμλουντορ.."

Χ:"Αριάνα Νταμλουντορ;"

S:"Η αδελφή του Νταμλουντορ"

Χ:"Δεν ήξερα ότι ο Νταμλουντορ είχε αδερφή"

S:"Η περισσότερη δεν το ξέρουν το μόνο που ξέρω είναι ότι την σκότωσαν όταν ήταν 14"

Χ:"Μπορώ να το δω;"Και μου έδειξε το βιβλίο.

S:"Ναι"Και του το έδωσα

Χ:"Ελίζαμπεθ Λοτζ; δεν την έχω ξανά ακούσει εσυ;"

S:"Είναι η μαμά μου"

Χ:"Οου Σελ δεν ήθελα να-"

S:"Δεν πειράζει"Και ξανά κοίταξε το βιβλίο.

Χ:"Μισό τι;Σελ δες"

S:"Σελίνα Ελενορ Μπλάκ;"Είπα και τον κοίταξα.

S:"Γιατί το όνομα μου είναι στο βιβλίο;"

Χ:"Ισος επειδή κανείς και εσυ μαγικά χωρίς ραβδί"

S:"Δεν κάνω δεν μπορώ να τις ελέγξω δε θυμάσαι τι έγινε την τελευταία φορά"

Χ:"Και να θέλω δεν μπορώ παραλίγο να με σκοτώσεις"

S:"Μην γίνεσαι υπερβολικός"

Χ:"Καλά..."

S:"Τέλος πάντων πρέπει να στείλω στον μπαμπά ότι είσαι καλά"

Χ:"Εε;"

S:"Θέλει να βεβαιωθεί ότι είσαι καλά λόγω της μέρας"

Χ:"Α και ο Σείριους με τον Ρέμους πως είναι;"

S:"Σίγουρα θα μπορούσαν και καλλίτερα μου είπαν πως είναι καλά αλλά δεν νομίζω πως ισχύει ο Ρέμους είναι συνέχεια ανήσυχος τέτοια μέρα όσο για τον μπαμπά δεν ξέρω αλλά πιστεύω ότι θα είναι πιο πολύ ανήσυχος λόγω ότι σε δυο μέρες είναι και αυτό με τον θάνατο της μαμάς"

X:"Σου λείπει;"

S:"Πως μπορεί να σου λείπει κάτι που δεν είχες ποτέ σε αυτήν την περίπτωση κάποιος που δεν θυμάσαι;"

Για λίγο επικράτησε σιωπή..

S:"Καλλίτερα να πάω πάνω το βιβλίο πριν αρχίσουν και κατέβουν για να μην το δει κάποιος και να γράψω στον μπαμπά"

Χ:"Εντάξει"

Ανέβηκα πάνω και εκρυψα το βιβλίο στο μπαούλο μου μετα έκατσα στο γραφείο μου πήρα μια περγαμηνή και μια και άρχισα να γράφω στον μπαμπά ότι ο Χάρι ήταν καλά τελείωσα και το έστειλα.

Ε:"Σελ;"

S:"Καλημέρα"

Ε:"Καλημέρα"

S:"Ελα σήκω ντύσου και πάμε κάτω"

Ε:"Καλά καλά"

Και κατεβήκαμε κάτω στο κοινό δωμάτιο.

Ρ:"Καλημέρα"

Ε:"Καλημέρα Ρον καλημέρα Χάρι"

Χ:"Καλημέρα"

S:"Καλημέρα"

Ρ:"Λοιπόν πάμε για φαγητό;"

Χ:"Ναι"

*
*
*
*
Ήμασταν ξανά στην μεγάλη αίθουσα αυτή την φορά για την επιλογή των πρωταθλητών ο Σεντ έχει ενθουσιαστεί εγω απ'την άλλη καθόλου δεν θέλω να επιλέγει φοβάμαι μήπως πάθει κάτι κακό.

D:"Και τώρα η στιγμή που περιμέναμε η επιλογή των πρωταθλητών"

Ο Νταμλουντορ σήκωσε το χέρι του και το έκανε έναν κύκλο πλησίασε το κύπελλο η φωτιά του απο μπλε έγινε κόκκινη και πέταξε ενα χαρτάκι εξω.

D:"Πρωταθλητής απο το Ντράμστρανγκ ο Βίκτορ Κραμ!"Φωνές και χειροκροτήματα ακούστηκαν από τα αγόρια του Ντράμστρανγκ.

Ο Βίκτορ πλησίασε των Νταμλουντορ και εκείνος το έσφιξε το χέρι.

D:"Πρωταθλήτρια απο το Μπομπατόν η Φλερ Ντελακουρ!"Χειροκροτήματα ακούστηκαν απο τα κορίτσια του Μπομπατόν και μαζί χειροκρότησα και εγω.

D:"Πρωταθλητής απο το Χόγκουαρτς ο Σεντρίκ Ντίγκορι!"

Τι?! Οχι!

Ακούστηκαν χειροκροτήματα,φωνές μέχρι και σφυρίγματα απο όλη την αίθουσα εχω απο την άλλη χειροκρότουσα με το ζόρι αν πάθει κάτι;

D:"Εξαιρετικά! τώρα έχουμε τους πρωταθλητές μας αλλά στο τέλος μόνο ένας θα γραφτεί στην ιστορία μόνο ένας θα κρατήσει το δισκοπότηρο των πρωταθλητών αυτός είναι και ο σκοπός της νίκης το κύπελλο του Τριάθλου!"

Είπε και έδειξε πίσω του το κύπελλο στο τραπέζι των καθηγητών.

Την προσοχή μου μου απέσπασε το κύπελλο η φωτιά του έγινε πάλι κόκκινη όταν ο Νταμλουντορ το πλησίασε αυτό πέταξε έξω κι άλλο χαρτάκι.

Ο Νταμλουντορ το διάβασε και φάνηκε να αναστατώθηκε.

D:"Χάρι Πότερ;"

Ο Χάρι δεν απάντησε απλά με κοίταζε και εγω αυτόν προσπαθώντας να καταλάβω τι έχει συμβεί.

D:"Χάρι Πότερ!"

S:"Πήγενε"

Χ:"Τι οχι"

S:"Τι στο Μέρλιν Χάρι πήγενε"

Ο Χάρι πήγε μπροστά στον Νταμλουντορ και εκείνος του έδωσε το χαρτί με το όνομα του και μετά άρχισε να πηγαίνει προς τους άλλους πρωταθλητές.

?:"Ζαβολιά!"

?:"Δεν είναι ακόμα 17!"

Καθώς πλησίαζε στους άλλους πρωταθλητές πέρασε δίπλα απο τον Σνέιπ που τον κοίταξα με ενα ύφος που δεν μπορώ να καταλάβω τι εννοεί.

Η καθηγήτρια ΜακΓκοναγκαλ απ'την άλλη φαινότανε στεναχωρημένη και ανήσυχη και απλά τον ακούμπησε στον ώμο.

Μετά μας ζήτησαν να γυρίσουμε στους κοιτώνες μας όλοι εκτός απο τους πρωταθλητές.

Οταν πήγαμε στον κοιτώνα καθήσαμε με την Ερμιόνη και τον Ρον στον καναπέ η Ερμιόνη διαβάζε ενα βιβλίο και εγω αυτό που μου είχε δώσει ο Χάρι

Ρ:"Πως λέτε να τα κατάφερε;"

S:"Εεε;"

Ρ:"Ο Χάρι πως λέτε να κατάφερε να βάλει το όνομα του στο κύπελλο της φωτιάς;"

S:"Δηλαδή πιστεύεις ότι ο Χάρι έβαλε το όνομα του στο κύπελλο;"

Ρ:"Ναι πως αλλιώς των επέλεξε"

Ε:"Ναι όντως δεν γίνεται να τον επιλέξει έτσι και το χαρτί με το όνομα του πως βρέθηκε μέσα στο κύπελλο;"

S:"Δηλαδή Ερμιόνη πιστεύεις και εσυ τώρα ότι ο Χάρι έβαλε το όνομα του στο κύπελλο;"

Ε:"Δεν εννοούσα αυτό"

Ρ:"Εγω πάντως αυτό εννοούσα και έχω και αποδείξεις"

Ε:"Τι αποδείξεις;"

Ρ:"Το πρωί όταν κατέβηκα είδα τον Χάρι μόνο του στον καναπέ όταν τον ρώτησα τι κάνει εδώ άργησε να απαντήσει όταν πήγε να μου πει ήρθατε εσείς"

S:"Λοιπάμε που θα στο χαλάσω Ρον αλλά οι αποδείξεις σου είναι λάθος"

Ρ:"Και γιατί;"

S:"Το πρωί ήμουν με τον Χάρι εδώ και έφυγα για να στείλω στον μπαμπά μόλις έφυγε η κουκουβάγια η Ερμιόνη ξύπνησε και κατεβήκαμε"

Ρ:"Ηταν εδω πριν κατέβεις;"

S:"Ναι"

Ρ:"Ξέρεις που ήταν;"

S:"Ναι"

Ρ:"Που;"

S:"Δεν μπορώ να σου πω.."

Ρ:"Γιατί;"

S:"Απλά δεν μπορώ"

Ρ:"Γιατί λες ψέματα"

S:"Μόλις με αποκάλεσες ψεύτρα!;"

Ρ:"Δεν σε είπα αλλά ναι αυτό εννοούσα.."

S:"Και κανείς λάθος δεν σας εχω πει ποτέ ψέματα!"

Ε:"Σελ σε παρακαλώ ηρέμ-"

Ρ:"Τότε πες μας πες μας που ήταν ο Χάρι το πρωί!"

S:"Τι δεν καταλάβεις απο το ότι δεν μπορώ;!"

Ρ:"Δεν μπορείς γιατί τον καλύπτεις!"

S:"Δεν τον καλ-"

Ρ:"Αν δεν έχεις σκοπό να μου πεις μην μου ξανά μιλήσεις!"

S:"Πολύ καλά όπως θες"Πήρα το βιβλίο μου και έφυγα.

~Harry Pov~

Κατέβαινα τα σκαλιά για να πάω στο δωμάτιο που θα ήταν και οι άλλοι πρωταθλητές.Μόλις κατέβηκα τις σκάλες είδα μια τεράστια χρίση πόρτα την πλησίασα και άνοιξε μόνη της.

Προχώρησα και μπήκα μόλις με κατάλαβαν με γύρισαν και με κοίταξαν ήταν αρκετά άβολα.

Ακούστικε φασαρία απο πίσω στην πόρτα όταν γύρισα είδα τον Νταμλουντορ να μπενει στην αίθουσα και οι υπόλοιποι να τον ακολουθούν.

D:"Χάρι εσυ έβαλες το όνομα σου στο κύπελλο;!"

Είπε με έπιασε απο τους ώμους και με έσπρωξε πίσω.

Χ:"Οχι κύριε"

D:"Το ζήτησες απο κάποιον μεγαλύτερο να το κάνει;"

Χ:"Οχι κύριε"

D:"Είσαι σίγουρος;"

Χ:"Ναι κύριε"

Μαντάμ Μαξίμ:"Είμαι σίγουρη πως λέει ψέματα!"

Μούντι:"Δεν λέει ψέματα!το κύπελλο της φωτιάς έχει πολύ ισχυρή μαγιά μόνο ενα πολύ δυνατό ξόρκι θα μπορούσε να το ξεγελάσει μαγιά που ξεπερνά τα ταλέντα ενός μαθητή του τέταρτου έτους"

Ιγκόρ Καρκάροφ:"Το έχεις σκεφτεί καλά τρελό μάντη;"

Μ:"Η Δουλειά μου ήταν να σκέφτομαι όπως σκέφτονται οι σκοτεινοί μάγοι"

D:"Δεν βοηθάει αυτό Αλάστωρ..το αφήνω πάνω σου Μπάρτι"

Μπ:"Οι κανονισμοί είναι απόλυτη το κύπελλο της φωτιάς αποτελεί μαγικό δεσμευτικό συμβόλαιο Ο κύριος Πότερ δεν έχει επιλογή απο απόψε είναι και αυτός πρωταθλητής του Τριάθλου"

Γύρισαν όλοι και με κοίταξαν ήταν αρκετά άβολο και τρομακτικό.

Γύρισα στον κοιτώνα του γκρίφιντορ ο Νέβιλ με τον Σιμους κοιμόντουσαν μόνο ο Ρον ήταν ξύπνιος.

Έβαλα τις μπιτζαμες μου και πήγα να ξαπλώσω αλλά ο Ρον σταμάτησε.

Ρ:"Πως τα κατάφερες; μπορούσες να το πεις στον κολλητό σου όμως"

Χ:"Τι να πω;"

Ρ:"Ξέρεις πολύ καλά"

Χ:"Δεν το ζήτησα εγω να γίνει αυτό Ρον!"

Ρ:"Δεν το πιστεύω πως προτίμησες να το πεις στην Σελίνα αντί για εμένα"

Χ:"Δεν το είπα στην Σελ γιατί δεν το έκανα Ρον και τέλος πάντων που κολλάει η Σελ σε όλο αυτό;"

Ρ:"Τους είπα ότι το πρωί σε είδα κάτω σε ρώτησα τι έκανες και δεν μου απάντησες οπότε τους είπα ότι πιστεύω πως εκείνη την ώρα πήγες στο κύπελλο"

Χ:"Δεν το έκανα"

Ρ:"Και τότε που ήσουν;"

Χ:"Δεν μπορώ να σου πω"

Ρ:"Το ίδιο είπε και εκείνη.."

Χ:"Ε;"

Ρ:"Η Σελίνα είπε ότι ξέρει πού εισουν και δεν ήσουν στο κύπελλο αλλά δεν μπορεί να μου πει που"

Χ:"Και;"

Ρ:"Και της είπα να μην μου ξανά μιλήσει αν δεν έχει σκοπό να μου πει την αλήθεια"

Χ:"Ρον αλήθεια σου είπε αλλά δεν μπορούμε να σου πούμε που ήμουν"

Ρ:"Ναι σίγουρα..."

Χ:"Λες ανοησίες"

Ρ:"Αυτός είμαι ο Ρον Γουέσλι ο ανόητος φίλος του Χάρι Πότερ"

Είπε και ξάπλωσε.

Χ:"Δεν εβαλα το όνομα μου στο κύπελλο! δεν θέλω αιώνια δόξα! κοίτα δεν ξέρω τι έγινε απόψε και δεν ξέρω γιατί απλός έγινε.Εντάξει;"

Δεν μου απάντησε και γύρισε απο την άλλη.

Πήγα στο κρεβάτι μου και ξάπλωσα.

Ρ:"Αντε πνίξου"Τον άκουσα να λέει και γύρισα απο την άλλη.

Hello! ελπίζω να είστε όλοι καλά

Πως σας φάνηκε αυτό το κεφάλαιο?

Τι λέτε να γίνει στο επόμενο?