╔══════════༺❀༻════════╗

╚════════════════════════╝

{..}

Jk: θέλεις να πάω εγώ να στον πάρω?
Sonya: όχι φυσικά κύριε Jeon..

Απάντησε σύντομα και σηκώθηκε από το τραπέζι ώστε να πλησιάσει τον πάγκο που έτοιμοι οι καφέδες τους στεκόντουσαν.

Πήρε γρήγορα τον δίσκο στα χέρια της και επέστρεψε πίσω στο τραπέζι με σταθερό βηματισμό.

Τον ακούμπησε κάτω και έκατσε απέναντι από τον ήσυχο άνδρα.

«Και σε άλλα νέα, δύο νέες συλλήψεις συνέβησαν σήμερον το πρωί στην δυτική Busan. Η αστυνομία κρατεί τα στοιχεία τους απόρρητα, μα πληροφορούμαστε πως η, από ότι φαίνεται, ομαδική σύλληψη αφορά δύο μεσήλικες μια γυναίκα και έναν άνδρα. Η κατηγορία τους βρίσκεται υπό αναθεώρηση, ενώ φαίνεται να γυρίζει γύρω από την ενδοοικογενειακή βία.»

Η σωματοφύλακας ακούγοντας τις ειδήσεις από την μικρή μαύρη τηλεόραση που στέκονταν στον τοίχο από πίσω της, έκλεισε τα μάτια της και έριξε το κεφάλι της χαμηλά.

Jk: όλα.. εντάξει?
Sonya: όσο.. εντάξει μπορεί να είναι.

Ψιθύρισε πίσω βρίσκοντας την σιγή, αγένεια.

Ο άνδρας με το τατουάζ στο χέρι έπιασε το μπισκοτάκι που είχε φέρει η κοπέλα μαζί με τους καφέδες και την πλησίασε.

Jk: δεν ξέρω αν αυτό σε κάνει χαρούμενη αλλά μπορείς να φας και το δικό μου.

Εκείνη σήκωσε το κεφάλι της και αφού έριξε το βλέμμα της στο συσκευασμένο μπισκότο το έστειλε ακόμα πιο ψηλά στον όρθιο άνδρα.

Εκείνος φαινόταν πως χαμογελούσε πίσω από την μαύρη μάσκα και εκείνη γέλασε απαλά, αγγιγμένη από την πράξη του.

Sonya: είστε σίγουρος κύριε Jeon?
Jk: φυσικά.. δεν μου επιτρέπεται άλλωστε να το φάω οπότε καλύτερα να το τσιμπήσεις εσύ.

Πήρε απαλά το χέρι της και ακούμπησε την μικρή συσκευασία στο εσωτερικό του.

Της έκλεισε την παλάμη και χαμογελώντας έφυγε ξανά πίσω στην καρέκλα του.

Sonya: Σας ευχαριστώ κύριε Jeon.

Ψιθύρισε και έσκυψε το κεφάλι της ως ένδειξη υπόκλισης.

Εκείνος τράβηξε απαλά την μάσκα παρακάτω και έριξε το βλέμμα του στην οθόνη απέναντι.

Ήπιε λίγο από τον κρύο του καφέ και χάζεψε το μικρό απλό μαγαζί.

Τότε ο ήχος ενός ξυπνητητιού ήχησε και εκείνη τράβηξε γρήγορα το δονούμενο κινητό από την τσέπη του σακακιού της.

Κοίταξε το ξυπνητήρι και διαβάζοντας την ετικέτα χαμογέλασε στην εφευρετική ιδέα της.

Sonya: Κύριε Jeon έχετε συνάντηση σε μία ώρα. Να γυρίσουμε?
Jk: Τελείωσε τον καφέ σου και θα φύγουμε.

Της απάντησε κοφτά ενώ το βλέμμα του είχε κολλήσει στο πιάνο που υπήρχε ανοιχτό στην γωνία του καφετί χώρου.

Σηκώθηκε ήρεμα και πλησίασε το μεγάλο μουσικό όργανο.

Η Sonya έσμιξε τα φρύδια μπερδεμένη και σήκωσε το χέρι της σε μια σερβιτόρα που έκοβε σύντομες βόλτες σε μερικά από τα τραπέζια αν και δεν υπήρχε κόσμος μέσα στο μυρωδάτο από χαρμάνι καφέ.

Sonya: Συγνώμη να σας ρωτήσω λίγο?
Σερβιτόρα: Φυσικά πείτε μου!
Sonya: Το.. πιάνο εκεί πέρα.. είναι προς χρήση?
Σερβιτόρα: αμέ! Λειτουργεί κανονικά απλώς.. δεν παίζει κανένας.
Sonya: Άρα.. μπορεί ο άνδρας εκεί να παίξει?

Έδειξε διακριτικά τον Jungkook που από τις κινήσεις του είχε καταλάβει η νεαρή κοπέλα, πως ήθελε να παίξει.

Σερβιτόρα: Φυσικά! Καλή σας μελωδία!

Της υποκλίθηκε ενθουσιασμένη και έτρεξε πίσω από τον πάγκο με έναν καφέ δίσκο στα χέρια της, αφού τερμάτισε την τηλεόραση ώστε να μην ενοχλεί.

Η Sonya πλησίασε αργά αργά τον άνδρα με τα μαύρα μαλλιά και στηρίχτηκε στην άκρη του μεγάλου οργάνου.

Sonya: ξέρετε να παίζετε κύριε Jeon?

Εκείνος έστησε τα χέρια ομοιόμορφα δάχτυλα του επάνω στα λευκά και μαύρα πλήκτρα και πήρε μια βαθιά ανάσα.

Η μελωδία που θα έπαιζε.. θα ήταν η απάντηση του.

Η κοπέλα χαμογέλασε διακριτικά και κοίταξε με προσοχή και αυτιά ορθάνοιχτα.

Τα χέρια του ανδρός με αργές κινήσεις και απαλά αγγίγματα χόρευαν επάνω στα βαριά πλήκτρα που φαινόταν πως είχαν καιρό να ακουμπηθούν.

Η γλυκιά και τρυφερή μελωδία αγκάλιασε τα αυτιά της ευαίσθητης σωματοφυλάκου και με μεγαλύτερη προσοχή παρακολούθησε τον ελκυστικό άνδρα.

Εκείνος χωρίς να σταματήσει να κουνάει τα χέρια και δάχτυλα του σε χαρούμενους και μαγευτικούς ελιγμούς έκανε το σώμα του ένα βήμα παραπέρα αδειάζοντας το φαρδύ μαύρο σκαμπό στο οποίο κάθονταν.

Το βλέμμα του έπεσε στην ήρεμη κοπέλα και ακόμα χαϊδεύοντας το μουσικό όργανο της έγνεψε να καθήσει δίπλα του.

Εκείνη διστακτικά ξεδεσε τα χέρια της από το κράτημα που είχε φτιάξει κάτω από το στήθος της και έκατσε με προσοχή κοντά στο σώμα του ανδρός.

Εκείνη έκλεισε τα μάτια της αφήνοντας την γαλήνια μελωδία να την συνεπάρει ενώ η ανάλαφρη ατμόσφαιρα γέμισε το παραμυθένιο καφέ μαγαζάκι.

Ένα μεγάλο χαμόγελο στόλισε το πρόσωπο της σωματοφυλάκου που απολάμβανε το αγαθό το οποίο της χάριζε ο νεαρός άνδρας.

Όπως και το δικό της έτσι και το χαρούμενο πρόσωπο του μοντέλου εμφανίστηκαν στον χώρο.

Ξαφνικά τον Ρυθμό του πιάνου συμπλήρωσε αυτό που έλειπε.

Το σαγηνευτικό του μουρμουρητό.

Κάτω από την μάσκα με χαμένη φωνή ξεκίνησε να ψιθυρίζει τους ρομαντικούς στίχους του τραγουδιού που έπαιζε.

Η κοπέλα ακούγοντας το επιπρόσθετο μαγικό ήχο γύρισε το βλέμμα της προς τα επάνω και το στίβαξε στον άνδρα που έπαιζε ανέμελα με κλειστά τα μάτια και το μουρμουρητό του να μην έχει χαθεί από δίπλα της.

Παρόλο που η μάσκα την εμπόδιζε μπορούσε να φανταστεί το μικρό του χαμόγελο. Τα μικρά του ροζουλί χείλη που χόρευαν μαζί με τις λέξεις και τα δάχτυλα του.

Εκείνος νιώθοντας το έντονο βλέμμα της άνοιξε τα μάτια του μεταφέροντας τα στα μελί δικά της που φωσφόριζαν από την αντηλιά που περικύκλωνε τον κλειστό χώρο.

Οι ακτίνες του ήλιου ξετρύπωναν μέσα από τα ανοίγματα των παραθυρόφυλλων φωτίζοντας το μπεζ πλακάκι και τα καφέ κάδρα.

Ο άνδρας χάνοντας σιγά σιγά την συγκέντρωση του ελάττωνε τον Ρυθμό των χεριών του σημαίνοντας πως το τραγούδι έληγε.

Χάθηκε στο ζεστό βλέμμα της ενώ εκείνη δεν είχε αφήσει λεπτομέρεια στα μεγάλα του γεμάτα μάτια να ξεφύγει.

Συντόμως η μελωδία αποχώρησε από το ζεστό τοπίο με ένα τελευταίο πλήκτρο να κρατεί την διάρκεια.

Τα τρία του δάχτυλα που πίεζαν τα πλήκτρα έμειναν σταθερή ενώ αργά αργά έσβησε και η τελευταία μορφή του ήχου του οργάνου.

Την ησυχία που επικράτησε για λίγα δευτερόλεπτα έσπασε η ίδια σερβιτόρα που με τον δίσκο υπομάλης χειροκροτούσε ενθουσιασμένη.

Οι δύο νέοι που ξύπνησαν από την ξαφνική της κίνηση κοίταξαν την μικροκαμωμένη κοπέλα και έπειτα γύρισαν τα βλέμματα τους, ο ένας στον άλλον.

Ο Jungkook γέλασε και η Sonya χειροκρότησε επίσης ενθουσιασμένη, συνοδεύοντας την σερβιτόρα με την καφετί ποδιά.

Jk: Α, τι- ντρέπομαι..

Ψιθύρισε ενώ ακόμα ένα γέλιο του ξέφυγε πριν αφαιρέσει τα χέρια του από το θαυματουργό όργανο.

Sonya: δεν ήξερα ότι παίζετε τόσο καλά κύριε Jeon!

Ο άνδρας έβαλε το χέρι του στα μαλλιά του και τα πίεσε προς τα κάτω έτσι ώστε να καλύψει ολότελα τα μάτια του από την ντροπή του.

Sonya: χαριτωμένο..

Ψιθύρισε και σηκώθηκε έτσι ώστε να πλησιάσει τον καφέ της.

Τον πήρε με πολύ μεγαλύτερο ενθουσιασμό από πριν και ο άνδρας ευχαριστημένος που την έκανε να ξεχαστεί χαμογέλασε περήφανα στον εαυτό του.

Το βλέμμα της κοπέλας εκτοξεύθηκε στο μαύρο της ρολόι και έλεγξε σύντομα την ώρα πριν πλησιάσει τον πάγκο όπου παρέλαβε τον καφέ.

Sonya: ήταν καταπληκτικό μα θα αργήσουμε κύριε Jeon.. οπότε ετοιμαστείτε.

Εκείνος υπάκουσε και σηκώθηκε ενώ η κοπέλα στα μαύρα τράβηξε μερικά ψιλά έξω.

Jk: δεν θα πληρώσεις εσύ..

Απάντησε και φορώντας το μαύρο του παλτό πάνω από το πουκάμισο, έδωσε στην χαρούμενη σερβιτόρα από τα δικά του λεφτά.

Η Sonya γρήγορα έβαλε το χέρι της επάνω στο δικό του και το κράτησε ώστε να μην δοθούν τα χρήματα.

Jk: ήταν ιδέα μου να πάρουμε καφέ.
Sonya: μας ανάγκασα με ότι έτυχε.

Απάντησε ακόμα κρατώντας το χέρι του.

Jk: Sonya. Θα πληρώσω. Εγώ. Εντάξει?

Της είπε αργά και αυστηρά και εκείνη πίεσε τα χείλη της μεταξύ τους.

Άφησε το χέρι του γρήγορα και το έφερε πίσω στο σώμα της.

Εκείνος αλλάζοντας σε κλάσματα δευτερολέπτου την έκφραση προσώπου του, από σοβαρή σε χαρούμενη, έδωσε τα λεφτά στην κοπέλα που υπομονετικά περίμενε.

Αποχώρησαν από το καφέ διακριτικά και μπήκαν μέσα στο μαύρο τζιπ μετά από τις κλασικές διαδικασίες.

Jk: θύμησε μου με ποιους έχω συνάντηση..?
Sonya: τα μοντέλα Min Yoongi και Kim Namjoon, κύριε Jeon.
Jk: χθες μαζί ήμασταν.. τι συνάντηση έχουμε?
Sonya: κανονίστηκε από τις εταιρίες σας.. δεν είμαι σίγουρη αλλά πιστεύω πως είναι για συνεργασία..
Jk: και εμένα..μου το κράτησαν έκπληξη?
Sonya: ίσως!

Απάντησε προσηλωμένη στον δρόμο και εκείνος την χάζεψε από τον εσωτερικό καθρέπτη.

Jk: είσαι καλύτερα τώρα σωστά?
Sonya: φυσικά κύριε Jeon.. και συγνώμη για την αγκαλιά.. δεν ήθελα να σας α-
Jk: εγώ σου πρότεινα να με αγκαλιάσεις. Όπως με κάνεις εσύ να νιώθω άνετα και ζεστά θέλω και εγώ! Σταμάτα να με εμποδίζεις!

Η φωνή του από γλυκιά μεταλλάχτηκε σε ελαφρά αρπαγμένη ενώ φαινόταν η φωνή του να είχε υψωθεί.

Η Sonya στραβοκατάπιε και κόλλησε τα μάτια της στον δρόμο αγχωμένη.

Εκείνος καταλαβαίνοντας από το βλέμμα της που είχε γίνει αυτοκόλλητο στον καθρέπτη, πως την είχε ταράξει, αναστέναξε και γρήγορα ξεκίνησε να ζητάει συγνώμη.

Jk: δεν ήθελα να σου φωνάξω. Συγνώμη Sonya.. απλά..

Άφησε μετέωρο ότι ήθελε να πει και διστακτικά έγειρε το σώμα του μπροστά ώστε να πλησιάσει το κεφάλι της.

Jk: Απλά μου την δίνει που τα κάνεις όλα εσύ.
Sonya: δεν.. καταλαβαίνω που κάνω λάθος.. η δουλειά μου είναι κυριολεκτικά να σας κάνω να νιώθετε άνετα και ζεστά χωρίς ανταλλαγή...
Jk: ναι αλλά θέλω να στο δώσω πίσω!
Sonya: άλλο αυτό..

Ψιθύρισε πάλι αγχωμένη που η φωνή του υψώθηκε ακόμα πιο κοντά της και ο άνδρας με τα μαύρα μάτια τσίμπησε την μαύρη του μάσκα που ξάπλωνε στο πιγούνι του.

Jk: θέλω να χαλάσουμε την τυπική μας σχέση.
Sonya: πως-
Jk: θέλω να γίνουμε φίλοι.

Το βλέμμα της κοπέλας έτρεξε έως τον εσωτερικό καθρέπτη που την κοιτούσε ήδη και αστραπιαία γύρισε στην γκρίζα άσφαλτο.

Sonya: φίλοι...?
Jk: Ναι. Φίλοι. Να μου λες τι σε προβληματίζει και να έρχεσαι σε εμένα χωρίς να φοβάσαι και να αγχώνεσαι. Όπως και εγώ κάνω και θα κάνω σε εσένα. Άλλωστε με τον Jacob ήμασταν επίσης φίλοι!

Προσπάθησε να δικαιολογήσει τον εαυτό του ενώ η κοπέλα με το ανήσυχο και γεμάτο κεφάλι σταμάτησε έξω από το κτήριο που είχαν την συνάντηση.

Sonya: δεν ήμουν ποτέ φίλοι με το αφεντικό μου..
Jk: να μην με θεωρείς αφεντικό σου. Και να με φωνάζεις Jungkook! Πόσο δύσκολα θα είναι αυτά?
Sonya: αρκετά..

Ψιθύρισε πριν αναστενάξει και φορέσει την μαύρη της μάσκα.

Άνοιξε την πόρτα της και ταλαιπωρημένη βγήκε έξω.

Έπειτα άνοιξε του άνδρα από πίσω και εκείνος βγήκε έξω φτιάχνοντας το παλτό του μιας και είχε ήδη σηκώσει την μάσκα του.

Έφυγαν από εκεί μπροστά γεμάτοι ψυχραιμία και μπήκαν μέσα στο ψηλό κτήριο.

«Καλησπέρα? Ο! Κύριε Jeon! Σας περιμένουν μέσα.»

Το βλέμμα του μεταφέρθηκε στην κοπέλα από δίπλα και το κεφάλι του έγειρε ελαφρά.

«Η μάνατζερ σας?»

Ο Jungkook γέλασε και άφησε το κινητό του επάνω στο γυάλινο τραπέζι της γραμματείας.

Jk: έχει καταλήξει να κάνει και αυτήν την δουλειά.. η σωματοφύλακας μου είναι..

Η Sonya τοποθέτησε το κινητό της στην τσέπη της πίσω αφού έβαλε στο αθόρυβο την συσκευή και χαμογέλασε στον γραμματέα.

Δεν φαινόταν πίσω από την μάσκα αλλά ευτυχώς για εκείνη ο άνδρας με το λευκό πουκάμισο την κατάλαβε.

Χαμογέλασε πίσω και υποκλίθηκε.

Οι δύο νέοι έφυγαν από εκεί πλησιάζοντας την γκρι πόρτα δεξιά του σκοτεινού διαδρόμου ενώ ένα μικρό γελάκι ξέφυγε και από τους δύο με το που άφησαν τον γραμματέα.

Jk: μάνατζερ.. τι λες να γίνεις και αυτή? Θα γλυτώσω πολλά!
Sonya: Σουσσς..μια χαρά είναι ο κύριος Min..
Jk: μόνο μετά από 10 ώρες ύπνο, 5 πιατέλες τσιμπούκι, 2 σόδες χώνεψης και 3 χάπια για την πίεση.
Sonya: κύριε Jeon!

Του ψιθύρισε έτοιμη να γελάσει δυνατότερα από ότι θα έπρεπε και εκείνος γέλασε πρώτος.

Χτύπησε την γκρι πόρτα μιας και είχαν φτάσει στον προορισμό τους και μπήκαν μέσα, πρώτα εκείνος και μετά εκείνη.

Nj: Ο? Καλησπέρα!

Είπε πρώτος με ένα πλατύ χαμόγελο αφού όλων τα βλέμματα είχαν πέσει επάνω τους.

Yg: καλέ? Σε κηδεία ήσασταν και οι δύο?-

Σύντομα ένας ήχος πόνου ακούστηκε από τον άνδρα με τα κάστανα μαλλιά αφού η παλάμη της σωματοφύλακας του βρέθηκε στον αυχένα του.

«Περάστε μέσα »

Ακούστηκε η βαριά φωνή του μεγαλύτερου άνδρα που καθόταν μόνος του από την μια μεριά του φαρδύ γκρίζου τραπεζιού.

Η Sonya έκλεισε την πόρτα από πίσω της και τράβηξε την καρέκλα όπου ο Jungkook θα έπρεπε να καθήσει.

Αφού τον έβαλε εκεί έφυγε παραπίσω και στάθηκε δίπλα στις δύο κοπέλες που είχαν τα χέρια τους πίσω από τις πλάτες τους.

«Ο κύριος Min? Που είναι?»

Αναρωτήθηκε και κοίταξε τους δύο μάνατζερ των μοντέλων, που κάθονταν ανάμεσα από εκείνους.

Η πόρτα άνοιξε συντόμως και ο ευτραφής άνδρας χώθηκε μέσα στην αίθουσα ενώ ο Jungkook έριξε το κεφάλι του χαμηλά ντροπιασμένος.

Haedok: συγνώμη, νόμιζα θα έπαιρνα το μοντέλο από την οικεία

Είμαι αυστηρά ενώ θανάτωσε με το βλέμμα του την Sonya.

«όπως και να έχει.. μας λείπει ακόμη μια»

Ψιθύρισε προβληματισμένος παίζοντας με το συμβόλαιο στα χέρια του.

Η πόρτα ξανά άνοιξε και μέσα μπήκε ένας ιδιαίτερα ψηλός άνδρας γυμνασμένος αρκετά.

Από την κλασική και οικεία στολή φαινόταν πως ήταν σωματοφύλακας.

Κράτησε την πόρτα ανοιχτή για την κοπέλα που μπήκε μέσα με ένα σοβαρό βλέμμα και ένα ειρωνικό χαμόγελο.

Τίναξε τα ξανθά μαλλιά της και υποκλίθηκε στον συμβολαιογράφο.

«Να την.. Yeong Hyeoha. Πάρε θέση.»

Απάντησε και επιτέλους έτοιμος για την ομιλία του έπιασε το στυλό του.

Ο Jungkook κόλλησε το βλέμμα του στην ξανθομάλλα γυναίκα και εκείνη του χαμογέλασε πονηρά γνωρίζοντας ότι θα τον έβλεπε εδώ σήμερα..

Εν αντιθέσει με εκείνον..

Αυτή τον πλησίασε και έκατσε κοντά του ενώ αυτός στραβοκατάπιε κοιτώντας αλλού.

Yeong Hyeoha.. πόσο ήθελε και πόσο δεν ήθελε να την δει.

Ο όμορφος σωματοφύλακας της στηρίχτηκε παραπίσω της και έτσι στάθηκε δίπλα από την Sonya.

Έριξε το βλέμμα της κάτω σε εκείνη ενώ αυτή συνέχισε να κοιτάει μπροστά σοβαρή.

Το χαμόγελο του από ευγενικό μεταλλάχτηκε σε πονηρό ενώ τα μάτια του σκάναραν το σώμα της πριν γυρίσουν πίσω στην Hyeoha.

«Λοιπόν.. μιας και είμαστε όλοι εδώ..Να ξεκινήσουμε?»

Nj: Μια ερώτηση.. πόσα εξώφυλλα και πόσες φωτογραφίσεις θα χρειαστεί η συνεργασία?

«Θα διαρκέσει.. ένα μήνα πιθανόν. Υπάρχει πρόβλημα?»

Η κοπέλα με τα μαύρα μαλλιά τράβηξε ελαφρά την γραβάτα της και μίλησε.

«το μοντέλο όπως γνωρίζετε δεν μένει εδώ αλλά Seoul. Ένα μήνα που θα διαμένει?»

Ρώτησε ψύχραιμα η μάνατζέρ του και ο συμβολαιογράφος έβηξε ελαφρά.

« Αν δεν υπάρχει διαφωνία μπορούμε να σας βάλουμε στην ίδια βίλλα που θα βάλουμε το μοντέλο Min Yoongi.»

Οι μάνατζερ τους κοιτάχτηκαν μεταξύ τους και αφού συμφώνησαν αθόρυβα δύο τρία πράγματα γύρισαν πίσω στον άνδρα με το λευκό πουκάμισο.

«Ωραία.. η πρώτη ομαδική φωτογράφιση θα γίνει αύριο στο δάσος έξω από το Busan.»

Hyeoha: Μέσα στα φυτά θα φωτογραφηθούμε?? Φίδια θα γίνουμε?

“Φίδι είσαι”

Θα πρέπει να ήταν η σκέψη του ανδρός μα με τύψεις το πήρε πίσω παρόλο που δεν το άκουσε κανείς παρά ο εαυτός του.

«Θέλουμε κάτι διαφορετικό κυρία Yeong από απλά φόντα.. να μην σας καθυστερώ. Υπογράψτε εδώ και οι μάνατζερ θα λάβετε πρόγραμμα.»

Ένας ένας τοποθέτησαν την υπογραφή της και ξεκίνησαν να ετοιμάζονται.

Η Sonya προχώρησε ακολουθώντας τους δύο άνδρες, το μοντέλο και τον μάνατζερ, μέχρι που άκουσε το όνομα της από τον ιδιαίτερα ψηλό άνδρα.

«Έι, μήπως σε λένε Sonya?»

Της ψιθύρισε και εκείνη αναστέναξε αγανακτισμένη που η φύση της φέρθηκε τόσο άδικα.

Sonya: Ναι Sefacio εγώ είμαι.

Απάντησε πίσω και ξανά γύρισε μπροστά ώστε να φύγει.

Sefacio: βρε πως τα έφερε τότε η τύχη..

Της ψιθύρισε πονηρά και εκείνη τον αγνόησε φεύγοντας σύντομα από την αίθουσα.

Τι την τάραξε τόσο?

Από πού γνωρίζονται?

________
*UNEDITED

ΕΧΧΧ ΕΝ ΜΠΟΡΏ ΆΛΛΟ.

αυτά.

⭐ Αν σας άρεσεεε

-Minnie