Δανάη POV
Χτυπάει η πόρτα ποιός να είναι πρωί πρωί.....
Πάω να ανοίξω και βλέπω τον Νίκο
Τον Νίκο ? Γιατί να είναι εδώ?
Δ: γειά!
Λέω με έκπληξη!
Ν: εεμ γεια συγνωμη για την ενόχληση αλλά δεν απάντησες στο μνμ μου και έπρεπε να το ξεκαθαρίσουμε!. Μπορώ να περάσω?
Δ: εεεε ναι περνά . Λέω και κάνω στην άκρη για να μπει μέσα
Δ:θες κάτι να πιείς?
Ν: όχι ευχαριστω θα σου πω αυτό που θέλω και θα φύγω ....
Φαίνεται κουρασμένος σαν να μην έχει κοιμηθεί καθόλου....
Καθόμαστε στον καναπέ και περιμένω να μιλήσει...
Ν: κοίτα για αυτο που έγινε χθες σου ζητάω συγνώμη ... Το ξέρω πως είμαι πολύ εγωιστής και πως κάνω τους άλλους να με φοβούνται αλλά από τότε που παιθαναν η γονείς μου πρέπει να τα βγάζω πέρα μόνος μου και έχω μάθει να μην αφήνω τους άλλους να με πλησιάζουν ... Αλλά δεν μπορείς να με καταλάβεις δεν έχεις περάσει ότι εγώ!
Ενώ τα άκουγα αυτά έβλεπα ένα πληγωμένο ανθρώπο αλλά μόλις μου είπε ότι δεν καταλαβαίνω .....
Μου γύρισαν τα μάτια!!
Δ: Γαμω πάλι το ίδιο πράγμα κάνεις! Μιλάς για σένα και πιστεύεις πως τα έχεις πάθει μόνο εσύ σκέφτηκες ποτέ ότι μπορεί κάποιος να έχει χάσει κάποιον από την ζωή του  και να πονάει όπως εσύ? Όχι γιατί είσαι ένας εγωιστής ! Λοιπόν σε παρακαλώ να φύγεις από το σπίτι μοõ
είπα σχεδόν κλαίγοντας!
Ν: ποιόν έχεις χάσει? Είπε και μου έπιασε το χέρι
Δ: την αδερφή μου και τον Πατέρα μου!
Το είπα και με κοίταζε φρικαρισμενος .
Ν: ποτέ? Πώς? Γιατί στο σχολείο κάνεις δεν το ξέρει?
Δ: δεν το ξέρει σχεδόν κανείς ! Είχα μια μεγαλύτερη αδερφή (4 χρόνια) που σπούδαζε στην Αγγλία αλλά δεν είχαμε αρκετά χρήματα για να επιστρέψει και να μας δεί οπότε κατάφερε να έρθει μετά από 2χρονια που είχα να την δω στην Ελλάδα ..... Και πήγε ο πατέρας μου να την πάρει από το αεροδρόμιο και στο δρόμο για το σπίτι τράκαραν . Ο πατέρας μου πέθανε ακαριαία έíω η αδελφή μου πέθανε μετά από 3 μέρες στο νοσοκομείο ...
Όταν τελείωσα έκλαιγα και δεν μπορούσα να σταματήσω .... Δεν το έχω συζητήσει αυτό με κανέναν τα τελευταία 2 χρόνια .....
Ν: Δανάη....! Δεν το ήξερα..
Δεν είπε τίποτα άλλο με πήρε αγκαλιά και απλά καθόμουν στην αγκαλιά του μέχρι να σταματήσω
Ν: Δανάη συγνώμη για αυτά που είπα .... Δεν έπρεπε να σε πιέσω ... Έχεις περάσει πολλά.. και εγώ τα κάνω χειρότερα ...... Πραγματικά συγνώμη
Δ: δεν πειράζει.... Να σε ρωτήσω κάτι?
Ν: ναι....
Δ: γιατί πολλοί σε φοβούνται?
Ν: γιατί εγώ δεν είχα κανένα να μου συμπαραστάθει και έχω κάνει πολλά πράγματα για τα οποία δεν είμαι περήφανος ..  τα έχω σταματήσει όλα, αλλά πλέον ο φόβος έχει μείνει !
Δ: εγώ δεν σε φοβάμαι !
Ν: για αυτό μου αρέσεις!
Δ: τι?
Ν: μου αρέσεις Δανάη το κατάλαβα από όταν αρχίσαμε να κάνουμε την εργασία ... Μόνο εσένα σκέφτομαι .... Μόνο εσύ με ηρεμείς!!
Δεν είπα τίποτα απλά πήγα κοντά του και τον .....