☽︎ 𝐏𝐫𝐢𝐬𝐨𝐧 𝐜𝐚𝐥𝐥...𝐚𝐜𝐜𝐞𝐩𝐭 𝐭𝐡𝐞 𝐜𝐡𝐚𝐫𝐠𝐞 ? ☾︎

Ο Φίλιππος μπήκε μέσα στο σπίτι χτυποντας την πόρτα πίσω του

Ήξερε ότι η χλόη είχε δίκιο αλλά φυσικά δεν θα το παραδέχοταν ποτέ

Δεν μπορεί να καταλάβει τι συμβαίνει αυτή την φορά

Όσες άλλες φορές είχε τέτοιες δουλειές ήταν πάντα επαγγελματίας

Αυτή την φορά ήταν διαφορετικά ... Το ηξερε το ενιωθε

Ανέβηκε επάνω μόλις έφτασε έξω από την πόρτα του έβγαλε την μπλούζα του και την πέρασε στον λαιμό του

Πριν προλάβει να ανοίξει το κινητό του άρχισε να χτυπά

Άνοιξε την πόρτα και δέχτηκε την κλήση

" Κλήση από τις φυλακές " .... „ δέχεστε την χρέωση ? "

Αλέξις pov

Κάποιος τράβηξε τις κουρτίνες του δωματίου μου και το φως έλουσε όλο τον χώρο

Γκρινιαξα λίγο αλλά άνοιξα διστακτικά τα μάτια μου

Και είδα μπροστά μου την μορφή ενός ψηλού γυμνασμενου άντρα με λευκά μαλλιά που τα μάτια του δίχως χρώμα παρά ένα αχνό γκρίζο σε έκαναν να θες να τα κοιτας για πάντα

Ήταν ο Φίλιππος δεν έχει έρθει στο δωμάτιο μου από εκείνη την νύχτα ...

Ακόμα δεν ξέρω τι είδε ... Και ελπίζω τίποτα

Flashback

Έχω κάτσει στο παράθυρο μου και αγναντεύω τα άστρα που είναι το μόνο φως στον ουρανό το φεγγάρι έχει καλυφθεί από ένα και μόνο σύννεφο όπου υπάρχει ...

Θα ήταν υπέροχα να τρέχω κάτω από αυτόν τον ξαστερο ουρανό

Δεν θα πείραζε να κατέβω κάτω στην πίσω αυλή και να τρέξω λίγο έτσι ?

Ποιος θα με δει όλοι κοιμούνται

Η μητέρα μου με τον πατέρα μου λείπουν

Το προσωπικό κοιμάται Και ο Φίλιππος επίσης δεν πρόκειται να με δει κανείς

Αλλάζω βιαστικά βάζοντας μια ελαφριά φόρμα και κατεβαίνω αθόρυβα κατω και ανοίγω την πίσω πόρτα

Περνώ μια βαθιά ανάσα και με όλοι μου την δύναμη ξεκινάω να τρέχω με όλη μου την ψυχή

Σαν να θέλω από κάτι να ξεφύγω ...
Δεν ξέρω από τι αλλά κάτι με ωθεί να τρεξω

Ο ουρανός γέμισε με σύννεφα και μερικές αστραπές έκανα την εμφάνιση τους

Γέλασα μόλις αντιλήφθηκα ότι εγώ ήμουν υπεύθυνη για αυτές ...

Είδα έναν φακό με την άκρη του ματιού μου και κρύφτηκα στον στάβλο ...

Σκεφτόμουν ότι σίγουρα κάποιος με είδε ...

Μπήκα στην αποθήκη και από κει βγήκα στο κελάρι που με μια σκάλα ανεβαίνεις στην κουζίνα του πρώτου ορόφου

Ευτυχώς ήταν ξεκλειδωτα με αργά βήματα ανέβηκα πάνω και μπήκα μέσα στο δωμάτιο μου και πήγα να κλείσω το παράθυρο και ν πέσω για ύπνο

Είδα μια σκιά και μετά να εξαφανίζεται ... Μαζί της εξαφανίστηκαν και τα σύννεφα από τον ουρανό και εμφανίστηκε ξανά το φεγγάρι

Άκουσα την πόρτα μου να τρίζει και να ανοίγει ελαφρά

Μπαίνοντας μέσα ο κοντός μου φίλος με τα γκρίζα μάτια Φίλιππος

Του έσκασα ένα χαμόγελο γτ ένιωσα ότι μπορεί και να ήταν αυτός κάτω

Αυτό θα ήταν αδύνατο βέβαια ο Φίλιππος ποτε δεν έβγαινε από το δωμάτιο του τα βράδια

« είσαι καλά ? » με ρωτάει και μου δημιουργεί μια έκπληξη στο πρόσωπο μου

« φυσικά πως σου ήρθε αυτό ? » είπα και πήγα κοντά του έφερα το χέρι μουυ στο σβέρκο του

Είναι 11 και εγώ είμαι 8 ήμαστε στο ίδιο ύψος

Του χαμογελάσα και του είπα ότι είμαι καλά δεν με φοβίζουν οι αστραπες

Μου είπε καληνύχτα και βγήκε από το δωμάτιο μου

Έκλεισα τα φώτα και έπεσα στο κρεβάτι μου ...

End flashback

« καλημέρα » αποκρίθηκε και του χαμογελάσα

« καλημέρα » επανελαβα και σηκώθηκα ελαφρά στο κρεβάτι

« ήθελα να σου πω ότι ο Μάνθος έφυγε έχω και εγώ δουλειά οπότε θα φύγω μήπως θες να σε πάω στην σχολή ? »

Είχαν περάσει πέντε μέρες από τότε που με πήγε και ενιωθα άβολα να με ξανά πάει

« δεν θα πάω σήμερα ευχαριστώ πάντως »

Είπα και χαμογέλασα

« καλός όπως θες Αλέξις τα λέμε ... »

Είπε κάπως απότομα και βγήκε από το δωμάτιο

Τι έπαθε ?

🙇🏼‍♀️🙇🏼‍♀️🙇🏼‍♀️🙇🏼‍♀️🙇🏼‍♀️🙇🏼‍♀️

Χελλου μα μπιουντιφουλ φρεντ

Λοιπόν λοιπόν

Ποιος λέτε να ήταν στο τηλέφωνο ?????

Τα λέμε στο επόμενο

Μπαιιιιι 💞

17/4/20