[ 17 ]
☽︎ the cemetery ☾︎
Άλεξ pov
Προσπαθώ να καταλάβω τι ακριβώς γίνεται όμως δεν μπορώ να καταλάβω .
Ο άρον έχει εξαφανιστεί , η χλόη με τον Φίλιππο έχουν πάρει μια βαλίτσα μου και την γεμίζουν με τα αντικείμενα μου .
Ο Φίλιππος τραβάει ένα συρτάρι με εσώρουχα και μένει εκεί για μερικά δευτερόλεπτα , μετά παίρνει όσα μπορεί και τα πετάει μέσα στην βαλίτσα .
<< τι γίνεται ? >> κάνω μια παύση << έχει κάποιος την καλοσύνη να μου πει ???? >> .
Ο Φίλιππος με τραβάει κοντά του από το χέρι και με κοιτάει στα μάτια και χάνομαι στο χρώμα των δικών του .
<< πάμε >> είπε και με τράβηξε προς την έξοδο , κατεβήκαμε κάτω με την χλόη να μας ακολουθεί με την μια βαλίτσα .
Βγαίνουμε στο γκαράζ και εκεί περίμενε ο Άαρον μέσα σε ένα μαύρο τζιπ .
Με βάζουν να κάτσω στο πίσω μέρος και μπαίνουν και οι υπόλοιποι , ο Φίλιππος δίπλα μου
<< θέλω να μάθω τι συμβαίνει >> λέω και γυρνάνε όλοι να με κοιτάξουν ..... το σκέφτονται αλλά δεν λένε κάτι
<< Αλέξις τίποτα δεν είναι όπως νομίζεις ότι είναι , ο μανθος δεν είναι οατερας σου ..... >> έμεινα με το στόμα ανοιχτό δεν ξανά μίλησα στην υπόλοιπη διαδρομή ....
Ένιωσα το χέρι του Φιλίππου να τυλίγει το Μπούτι μου , λύγισα τον κορμό μου και έβαλα το κεφάλι μου στον ώμο του . Καθώς με πήρε ο ύπνος ....
[ ... ]
Άκουσα την μπροστινή πόρτα του αυτοκίνητου να κλείνει με δύναμη και πετάχτηκα , το κεφάλι μου κοίταζε έξω και είχα το σώμα μου γυρισμένο στον Φίλιππο , με είχε αφήσει να κοιμηθώ επάνω του .
Γύρισα τον κοίταξα για ένα λεπτό και μετά άνοιξα την πόρτα να βγω .
Ο αέρας χτύπησε επάνω στο δέρμα μου και ένα κύμα τρόμου και αβεβαιότητας με κατεκλεισε .
Αναρωτιέμαι πού με έχουν φέρει , μπροστά μου ξεπροβάλλει ένα τεράστιο σπίτι διπλάσια από την έπαυλη , όμως σχεδόν εγκαταλελειμμένο .
Έκανα να πάω μπροστά και ένα χέρι τυλίχτηκε επάνω μου και ήταν η χλόη .
Με κοίταει με τα μπλε της μάτια , αυτά τα κόκκινα μαλλιά δεν με αφήνουν να αλλάξω το βλέμμα μου.
« πρέπει να μιλήσουμε , υπάρχουν πράγματα που πρέπει να καταλάβεις »
Την κοίταξα λοξά και έφυγα προς την μεριά του σπίτιου , όμως δεν μπήκα μέσα .
Ένα χέρι με τράβηξε απότομα και με πήγαινε προς το μέρος του .
Μπορούσα να αντισταθώ όμως δεν το έκανα .
Βγήκαμε σε μια μεγάλη αυλή και είδα τα λευκά μαλλιά του Φιλίππου μπροστά μου , εκείνος ήταν πλάτη και εγώ τον κοίταζα.
Τι θέλουμε εδώ ??? Κάνει στην άκρη και βλέπω μπροστά μας στο τάφους .
Είχε δύο ονόματα αναγραμμενα επάνω . Το ένα ήταν της μητέρας μου
« γιατί υπάρχει εδώ ένα μνήμα της μητέρας μου ??» ρωτάω καχιποτα κοιτώντας και το όνομα του δίπλα τάφου
« ποιος είναι αυτός ?»
" Τέιλορ στεινσερ " έγραφε με κεφαλαία γράμματα
Έκανα πολλές ερωτήσεις μα δεν έπαιρνα απαντήσεις
« η μητέρα σου εδώ είναι θαμμένη όχι στο νεκροταφείο που έγινε η κηδεία , αυτός είναι ο πατέρας μου , Αναγραμμενος με το δεύτερο του όνομα . »
« γιατί είναι εδώ η μάνα μου ?»
Αδιαφορώντας αρκετά για την υπόλοιπη του απάντηση
Γυρνάει με κοιτάει και βλέπω τα μάτια του να έχουν σκουρινει και να είναι έτοιμος να δακρύσει
« η μητέρα σου με μεγάλωσε Αλέξα , πριν γεννήσει εσένα ήταν ο φύλακας άγγελος μου . Με προστάτευε από τον άντρα που η μητέρα μου με πούλησε όταν ήμουν 2 ετών , τον δικό σου πατέρα αυτό το τέρας . »
Είπε ξανα γυρνώντας την πλάτη του σε εμένα .
« ήξερες την μητέρα μου ??» Είπα όχι τόσο σαν ερώτηση αλλά με εντυπωσιασμό .
« η ζωη σου είναι ένα ψέμα Αλέξα έχεις ακόμα να μάθεις πολλσ και κυρίως πως έχεις αυτές τις δυνάμεις »
Τον κοίταξα δεν είχα κάτι άλλο να πω , για την ακρίβεια είχα αλλα δεν μπορούσα να τα εκφράσω .
Η χλόη και ο Άρον μας πλησίασαν και μας φώναξαν να μπούμε στο σπίτι γιατί σε λίγο θα βρέξει .
Εμείς τους ακουσαμε και πλησιάσαμε προς το σπίτι .
Χλοη pov
Άντε να της πούμε τα πάντα τώρα , δεν ξέρω αν αυτό θα το αντέξουν οι υπόλοιποι .
Η Αλέξα πρέπει να μάθει την αλήθεια όμως νιώθω ότι δεν θα έχει καλη καταλήξει .
Ειδικά όταν θα έρθει ο Στιούαρτ
19 Φεβρουάριου 2021
ΓΕΙΑ ΣΑΑΑΑΑς
ΕΧΩ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΑΙΏΝΕΣ .
ΈΝΙΩΘΑ ΌΤΙ ΔΕΝ ΉΞΕΡΑ ΤΙ ΚΑΝΩΩΩ
συγνώμη για όσους περίμεναν αλλά δίνω πανελλήνιες και είναι τόσο εύκολο να γράψω .
Οπότε λίγο υπομονή θα κάνω όσο πιο γρήγορα μπορώ για το επόμενο
Τα λεμεεεε
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top