Λόρα pov

Αρπάζω το ποτήρι που βρίσκεται ακριβώς δίπλα μου και το κατεβάζω με μία γουλιά

Αντικρίζω στην άλλη μεριά του σπιτιού μέσα στον κόσμο τον άντρα μου μαζί με άλλους δύο ψηλός γεροδεμένος άντρες

Παίρνω μία βαθιά ανάσα και κατευθύνομαι προς το μέρος τους ξέρω ότι πρέπει να είμαι ευγενική και πώς να συμπεριφερθώ μπροστά τους

Μόλις πλησιάζω αρκετά τους χαιρετάω με ένα ψεύτικο χαμόγελο ο Μάνθος με κοιτάει περίεργα και καταλαβαίνω πώς θέλει να του πω πού βρίσκεται η Αλέξις

Φυσικά δεν έχω κάποια καλή δικαιολογία αφού η κόρη μου δεν έχει έρθει εξαιτίας μου

Ξέρω ότι φταίω εγώ σε πολλά πράγματα όμως αυτο δεν την δικαιολογεί

Νιώθω το κινητό μου να δονείται και βλέπω ότι στη γραμμή αναγνώρισης αναγράφεται το όνομα του Στιούαρτ

Νιώθω την καρδιά μου να τρεμοπαίζει αφού έχω να του μιλήσω πάνω από 2 μήνες κάθε φορά που του μιλάω γίνεται κάτι πολύ σοβαρό

Κάνω νόημα στο Μάνθο ότι φεύγω για  να μιλήσω στο τηλέφωνο και απαντάω κατευθείαν την κλήση

Ένα τυπικό παρακαλώ λέω με κόφτη ανάσα περιμένοντας να ακούσω τι με θέλει

Ένιωθα σαν να σε παίρνει το αφεντικό σου ενώ εχεθς αργήσει στη δουλειά κι έχεις κάνει κάτι πολύ κακό

Το νιώθω ότι έχει συμβεί κάτι

Όμως δεν ξερω τι

Εκείνος χωρίς να μου αφήσεις περιθώρια να μιλήσω παίρνει το λόγο

« Έλα στην οδό Μάρκου και βρες τον Φίλιππο θα σου εξηγήσει ποιος ο λόγος της συνάντησης » μου το κλείνει χωρίς να μου αφήσει περιθώριο αντιδράσης η άρνησης

Πάω κοντά στο Μάνθο ξανά και απλά του κάνω νόημα ότι φεύγω δεν τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα και συνεχίζεται η συζήτηση του ρολάρω τα μάτια μου και φοράω το μπουφάν μου περνώντας την τσάντα μου

Ανοίγω την πόρτα και κατευθύνομαι προς το αμάξι ο καιρός είναι περίεργος και τα σύννεφα είναι έντονα η Πολη είναι λουσμένη από τα χρώματα των φώτων

Μπαίνω στο αμάξι μου και ξεκινάω προς το γνωστό μέρος

[...]

σβήνω τη μηχανή και βγαίνω από το αυτοκίνητο βλέποντας τον Φίλιππο να με περιμένει δίπλα απο το αμάξι του

μου χαμογελάει αλλά ξέρω ότι αυτό είναι ένα ψεύτικο χαμόγελο τον ξέρω αρκετά καλά και νιώθω ότι θα μου πει κάτι κακό

« τι έχει συμβεί Φίλιππε» λέω κάπως άγρια γιατί περιμένω να ακούσω κάτι δυσάρεστο Δεν με κοιτάει στα μάτια και αυτό με κάνει να αγχώνομαι περισσότερο

« ο Στιούαρτ μου είπε να σου ανακοινώσω πως θέλει να τα πει όλα στην Αλέξις , θέλει να μάθει την αλήθεια , ξέρω ότι δεν θα συμφωνήσεις άλλα Το μόνο που έχει να πει για αυτό είναι πως αν αντισταθείς θα σε σκοτώσει , σε παρακαλώ Λόρα αστον να της πει την αλήθεια θα την αντέξει είναι ή αυτή ή εσύ »

μου λέει με σχεδόν δακρυσμένα μάτια και θα μπορούσε άνετα να με πείσει όμως είναι η κόρη μου και δεν θα την αφήσω να μπλεχτεί σε όλη αυτή την κατάσταση δεν υπάρχει επιλογή ή αυτη ή εγώ από τη στιγμή που τη γέννησα είναι πάντα εκείνη η μόνη επιλογή μου

Περνάω τα χέρια μου δίπλα από το πρόσωπό του και του χαμογελάω σκουπίζω ένα δάκρυ που έχει στάξει στο μάγουλο του ξέρω ότι συνήθως δεν κλαίει ή δείχνει τα συναισθήματά του και αυτό σημαίνει ότι νοιάζεται να μην πάθω κάτι είναι πολύ συγκινητικό γιατί τον είχα πάντα σαν παιδί μου

« δεν υπάρχει επιλογή Φίλιππε αν θέλει να με σκοτώσει ας με σκοτώσει , Δεν υπάρχει περίπτωση να τον αφήσω να μπλέξει την κόρη μου σε όλα αυτά , εσύ πρώτος από όλους μου έχεις υποσχεθεί ότι θα την προσέχεις για πάντα πρέπει να τηρείς αυτή την υπόσχεση ακόμα και αν πεθάνω , ψέματα ακόμα και αν με σκοτώσει »

πήρα ακόμα μία βαθιά ανάσα τον κοίταξα για τελευταία φορά στα μάτια και κατευθύνθηκα προς το αυτοκίνητό μου μπήκα μέσα και έβαλα μπρος ξεκίνησα προς τη διαδρομή για το σπίτι μου

ο ουρανός γέμισε σύννεφα και καταλαβαίνω ότι λογικά είναι από την ταραχή του Φίλιππου

Βγαίνω στον κεντρικό δρόμο και παρατηρώ τα χιλιάδες αυτοκίνητα που ανεβοκατεβαίνουν και το κινητό μου να χτυπά , μέχρι να το πιάσω ένα άλλο αυτοκίνητο έχει συγκρουστεί με εμένα νιώθω όλο το βάρος του αυτοκινήτου να είναι στον αέρα και χιλιάδες κομμάτια από τα τζαμιά να κατευθύνονται προς το πρόσωπο και το σώμα μου

Νιώθω το αίμα να κυλά έξω από το σώμα μου και να πεθαίνω είναι δουλειά αυτουνού ήταν πάντα ένας δολοφόνος δεν πρέπει να αφήσω την κόρη μου να μπλέξει μαζί με αυτό τον δολοφόνο θα τη σκοτώσει όπως σκότωσε εμένα

Αυτές ήταν οι τελευταίες μου σκέψεις αλλά σκέφτηκα μαζί και την κόρη μου η οποία θα μάθει για το θάνατο μου χωρίς να ξέρει όλη την αλήθεια

με τις τελευταίες μου δυνάμεις σηκώνω το κινητό μου και πληκτρολογώ τον αριθμό της

Δεν περιμένω να το σηκώσει αφού φυσικά είναι θυμωμένη μαζί μου

νιώθω τελευταίες μου ανάσες να με  προδίδουν όμως θα κρατηθώ μέχρι να απαντήσει

εκεί που έχω χάσει κάθε Ελπίδα και είμαι έτοιμη να τα παρατήσω κλείνοντας τα μάτια μου για τελευταία φορά ακούω τη φωνή της

δεν μιλάει και εγώ αναπνέω βαριά Το μόνο που καταφέρνω να της πω
Πριν αφήσω την τελευταία μου πνοή είναι ....

“ μην του δείξεις ποτέ ποια είσαι ”

αναφερόμενη στον Στιούαρτ

10/5/20