Satomis'pov

Jk: Satomi...

Προσπάθησε να πει εκείνος όμως η φωνή μου τον σταμάτησε αμέσως.

St:ρώτησε με ότι θες απλώς μην σταματήσεις τα χάδια σου...σε έχω ανάγκη Jéon...

Είπα και εκείνος συνέχισε τις κινήσεις των δακτύλων του πάνω στο γυμνό δέρμα της πλάτης του.

Το κεφάλι μου προσέγγισε το ντυμένο στήθος του ενώ παρέμεινε εκεί περιμένοντας τις ερωτήσεις του νεαρού άνδρα.

Jk:θέλω να μάθω για την Λίλιθ...

Ακούστηκε η φωνή του και εγώ βόλεψα καλύτερα το σώμα μου πάνω του.

Η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα μια τέτοια ερώτηση από εκείνον

Πήρα μια βαθιά ανάσα και κουρνιασα ακόμη περισσότερο μέσα στα χέρια του θέλοντας να νιώσω ασφάλεια.

St:η Λίλιθ κατά τον ιουδαϊσμό ήταν η πρώτη γυναίκα του Αδάμ. Δεν επιθυμούσε να είναι χειραφετημένη από εκείνον ενώ επικαλούνταν το συναίσθημα έτσι ώστε να μπορεί να έχει σεξουαλικες επαφές με τον άνδρα της χωρίς να είναι απαραίτητη η αναπαραγωγή, πράξη που ερχόταν σε αντίθεση με τα δόγματα.

Εξήγησα σε εκείνον χωρίς βέβαια τα άκρα του να σταματούν τις αργές και απαλές κινήσεις τους στην πλάτη μου

St: εξορίστηκε απο τον αγγελικό παράδεισο και μπλέχτηκε στα δίχτυα του διαβόλου ο οποίος την έκανε γυναίκα του μετατρέποντας την σε δαίμονα δίνοντας της όλες τις υλικές και συναισθηματικές απολαύσεις που επιθυμούσε.

Συνέχισα με εκείνον να μου δίνει όλη του την αφοσίωση αλλά και την προσοχή του.

St:στην ουσία συνδέεται με την πλευρά
του χαρακτήρα που δεν θέλουμε να έχουμε. Τα σκοτεινά σημεία της ζωής μας αλλά και τις ευαισθησίες μας. Για αυτό άλλωστε το λουλούδι κοντά στον αυχένα μου είναι ζωγραφισμένο με μαύρο μελάνι...είναι για εκείνη.

Είπα τελειώνοντας και εκείνος σταμάτησε να κινεί τα δάκτυλα του ενώ σήκωσε τα χέρια του κατευθυνόμενος προς το πρόσωπο μου.

Ο δείκτης του σήκωσε το πηγούνι μου προς το πρόσωπο του έτσι ώστε τα μάτια μας να έρθουν σε επαφή

Jk: Satomi...

Προσπάθησε να πει όμως το σώμα μου που αποχωρίστηκε το δικό του τον σταμάτησε.

Το κορμί μου ανακαθησε στο μαλακό στρώμα ενώ η πλάτη μου γύρισε προς την ακόμη ξαπλωμένη μορφή του.

Τα χέρια μου απομάκρυναν τα μακριά μαλλιά μου τοποθετώντας τα προς την μια πλευρά ενώ τα δάκτυλα μου ανασήκωσαν την μαύρη φαρδιά μπλούζα του που έντυνε ώρες τώρα το σώμα μου εμφανίζοντας μονάχα την γυμνή πλάτη μου

St:άγγιξε απαλά την σπονδυλική στήλη μου Jéon...

Τον προέτρεψα και εκείνος κινήθηκε ελαφρά με το σώμα του να κάθεται πλέον εξίσου πάνω στα μαύρα σεντόνια.

Τα ελαφρώς κρύα άκρα του ενός χεριού του κινήθηκαν κατά μήκος των κάθετων σπονδύλων μου όσο το ελεύθερο χέρι του είχε σταθεί χαμηλά στην μέση μου.

Ένιωσα το άγγιγμα του να περνάει πάνω από την σημαδεμένη περιοχή της πλάτης μου και μνήμες από εκείνη την άθλια νύχτα πριν πέντε χρόνια ήρθαν στο κεφάλι μου κάνοντας με να ανατριχιασω.

Οι απαλες και όχι βίαιες κινήσεις του σταμάτησαν μόλις εκείνος κατάλαβε πως η διάθεση μου είχε αλλάξει ενώ το κεφάλι του στηρίχθηκε στην καμπύλη του ώμου μου.

Jk:αν δεν θες να μου μιλήσεις για το σημάδι που κρύβεται κάτω από το τατουάζ σου τότε δεν πειράζει. Κάνε το μόλις νιώσεις έτοιμη εντάξει...

Ρώτησε ξεκουράζοντας το σαγόνι του πάνω στα κόκκαλα της κλείδας μου με τα μάτια του να κλείνουν όσο η μορφή του άφηνε μια ανάσα στην ατμόσφαιρα

St:θέλω...

Μονολόγησα με το σώμα μου να γυρίζει προς το ήρεμο δικό του.

Ίσως και να ήταν η πρώτη φορά που ήταν τόσο γαλήνιος και απαλός με τις κινήσεις του.

Το πρόσωπο του ήταν ανέκφραστο χωρίς να δηλώνει σκληρότητα ενώ σε αντίθεση με αυτό τα χαρακτηριστικά του δεν δήλωναν τίποτα.

Ήταν ένα απλό κενό και ίσως αυτή η αντίδραση να ήταν η καλύτερη για την συγκεκριμένη περίπτωση.

St:θέλω να σου μιλήσω για αυτό..

Συνέχισα και εκείνος έκανε μερικά εκατοστά πίσω στηρίζοντας το σώμα του στο πίσω μέρος του κρεβατιού.

Εγώ κινήθηκα κοντά του νιώθοντας πως μετά από όλα όσα θα του εξομολογουμουν θα χρειαζομουν την αγκαλιά του, την ζέστη του σώματος του και την βαριά φωνή του έτσι ώστε να γεμίσω την παγωμένη καρδιά μου

Δεν είχα μιλήσει για αυτό το γεγονός πολλά χρόνια,βασικά δεν είχα μιλήσει ποτέ για αυτό.

Ο μόνος που το ήξερε ήταν ο κολλητός μου και ένας Ισπανός φίλος μου o οποίος μας είχε επισκεφθεί για καλοκαίρι. Ήταν οι μόνοι άνθρωποι που έμαθαν κατευθείαν μετά το συμβάν.

Βόλεψα το κεφάλι μου πάνω στα πόδια του όσο εκείνος κοιτούσε τον απέναντι τοίχο αμίλητος περιμένοντας εμένα να ξεκινήσω την αφήγηση.

St:όλα ξεκίνησαν την νύχτα που πέθανε ο αδελφός μου, ο Kaito...

Άρχισα με την φωνή μου να παραμένει σταθερή και τα μάτια του να κλείνουν αυτόματα μόλις το όνομα του αδελφού μου ακούστηκε.

Ήξερα πως και εκείνος πονούσε για τον χαμό του, είχα πλέον καταλαβει πως δεν ήταν εκείνος ο υπαίτιος.

St:εκείνη την νύχτα είχα βγει έξω με την παρέα μου. Είχα περάσει μια φανταστική νύχτα με τις πρώην φίλες μου να γελούν αφήνοντας με κοντά στο σπίτι μου....Είχα φτάσει αρκετά κοντά στην πόρτα όταν δυνατοί ήχοι ακούστηκαν πίσω από τους τοίχους.

Flashback

Τριτοπροσωπη αφήγηση

Πλησίασε το σώμα της στην πόρτα τοποθετώντας το αυτί της πάνω στην ξύλινη σανίδα έτσι ώστε να αφουγκραστει την εσωτερική κατάσταση.

Τα ακουστικά νεύρα της άκουγαν καθαρά να σπάνε γυάλινα αντικείμενα.

Δυνατοί ήχοι επίπλων αντηχούσαν μέσα στην νεκρική ησυχία της γειτονιας όσο διάφορα επιφωνήματα ενορχηστρωναν την ατμόσφαιρα.

Δεν ήθελε να μπει μέσα, ήταν σχεδόν σίγουρη για το θέαμα που θα αντικρυζε όμως δεν ήξερε ακόμη τον λόγο που ο πατέρας της είχε γίνει λιώμα.

Τα ακροδακτυλα της κατέβασαν αργά το χερούλι της πόρτας χωρίς κανένας ήχος να αποσπά τον ελαφρά γερασμένο άνδρα από την πλέον καταστροφή του σαλονιού.

Μπήκε στο σπίτι σιγά και σταθερά χωρίς να θέλει να κάνει αισθητή την παρουσία της στον χώρο καθώς γνώριζε πως ίσως να πάθαινε κακό.

Το σαλόνι φωτιζόταν ελαφρά από ένα φαναράκι πετρογκάζ κάνοντας έτσι την κορμοστασιά του να φαντάζει πελώρια μπροστά της

Τα πράσινα και σπάνια μάτια της κοίταξαν τον χώρο εντοπίζοντας γυαλιά και ξύλα σπασμένα πάνω από το σώμα της μητέρας της.

Μια κατακόκκινη λίμνη την περιτριγυριζε όσο εκείνη μάλλον είχε αφήσει την τελευταία της πνοή κάτω από το γυάλινο σπασμένο τραπεζάκι που λάμβανε χώρα πάνω στην μέση της.

Η άτυχη και φοβισμένη κοπέλα σήκωσε τα χέρια της τοποθετώντας τα αμέσως μπροστά από το στόμα της θέλοντας να πνίξει κάθε ήχο που θα δήλωνε την παρουσία της όσο τα μάτια της άρχισαν να πλημμυρίζουν από δάκρυα.

Δυστυχώς όμως για εκείνη είχε γίνει ήδη αντιληπτή από τον έξαλλο πατέρα της.

Ka:Έλα εδώ και εσύ...

Φώναξε εκείνος γεμάτος με αίματα στα πληγωμένα χέρια του.

Είχε παγώσει με τα πόδια της να μην μπορούν να την απαλλάξουν από την κινούμενη κόλαση που την πλησιαζε με φόρα από το σαλόνι.

Κοίταξε το πάτωμα αντικρυζωντας τα παπούτσια της τα οποία δεν μπορούσαν να ξεκολλήσουν από το πάτωμα, δεν ήξερε γιατί δεν μπορούσε να φύγει και ποτέ δεν έμαθε.

Ίσως να ήταν ο παιδικός εαυτός της, ίσως να ήταν η μοίρα που καθόρισε το πεπρωμένο της , που καθόρισε πως εκείνη θα έπρεπε να πληγωθεί από το δικό του πάθος, το αλκοόλ.

Έσυρε γρήγορα τα πέλματα του στο γεμάτο σκόνες και γυαλικά πάτωμα φτάνοντας μπροστά από τον αβοήθητο εαυτό της όσο τα μάτια της προσπαθούσαν να διαβάσουν τις αλλοπρόσαλλες κινήσεις του.

Τα χέρια του έσφιξαν δυνατά τα μπράτσα της κάνοντας την να αφήσει μια ανάσα πόνου στην ατμόσφαιρα με εκείνον να την κοίτα με τα κοκκινισμενα μάτια του να χάνετε αργά από την πίεση που ασκούσε στο δέρμα της .

St:άφησε με πονάω πατέρα...

Φώναξε εκείνη με το στόμα του να αφήνει ένα μεγάλο και βαρύ θόρυβο στον χώρο.

Ka:και εσυ τα ίδια λες...όλοι σας τα ίδια λέτε. Κανείς δεν νοιάζεται για τον αδελφό σου ΚΆΝΕΙΣ.

Έφτυσε τις λέξεις του μέσα στο πρόσωπο της έξαλλος με τα νέα που μόλις είχε μάθει.

St:τι έγιν-

Ka: πέθανε ,τελείωσε ο αδελφός σου είναι
νεκρός .ΝΕΚΡΌΣ .

Ανακοίνωσε με τα άκρα του να πετούν την κοπέλα πάνω στο πάτωμα δυνατά έχοντας ως αποτέλεσμα εκείνη να χτυπήσει το κεφάλι της σε ένα σπασμένο κομμάτι ξύλου.

Σήκωσε το ζαλισμενο βλέμμα της κοιτώντας το γυαλισμένο κομμάτι που μόλις είχε συγκρουστεί και απόρησε μόλις κατάλαβε πως το διαλυμένο έπιπλο αποτελούσε τον καθρέπτη της

St:πως...που είναι τώρα.

Φώναξε εξαγριωμένη μπροστά του όσο εκείνος ξεπιανε τα δάκτυλα του έτοιμος για το επόμενο του χτύπημα.

Το σώμα του γύρισε προς την μορφή της με το βλέμμα του να χάνετε λόγο του αλκοόλ που σίγουρα είχε καταναλώσει.

Τα βήματα του βαριά και σταθερά πλησίασαν για άλλη μια φορά το σώμα της με εκείνον να στριμώχνει το κορμί της στον-γεματο υγρασία- τοίχο.

Τοσο τα χέρια του όσο και το ίδιο του το σώμα είχαν ακινητοποιήσει την κοπέλα με τον γερασμένο άνδρα να γελάει υποτιμητικά.

Ka:και εσύ σαν την μάνα σου μια τσούλα..τίποτα παραπάνω. Σε αντίθεση με εκείνη ίσως εσύ να μου προσφέρεις περισσότερες υπηρεσίες.

St:άφησε με...σε ικετεύω...

Παρακάλεσε εκείνη με τα χέρια του να αγγίζουν κάθε σημείο του σώματος της.

Ήταν η κόρη του, δεν μπορούσε να της το κάνει αυτό...δεν έπρεπε.

Έβαλε όλη της την δύναμη για να τον απωθήσει από πάνω της όμως εκείνος ήταν πιο δυνατός από εκείνη.

St:τι έκανες στην μητέρα..

Φώναξε όντας έξαλλη με τα μάτια της να παίρνουν ένα πιο σκούρο χρώμα έτσι ώστε το πράσινο τελείωμα τους να βρίσκεται πλέον στην ακρη της ίριδας τους

Ka:αυτό που της άξιζε. Τον άφησε να κάνει ότι θέλει. Τον άφησε να πεθάνει. Αυτή έφταιγε.

Είπε εκείνος χωρίς να σταματήσει τις κινήσεις των άκρων του πάνω στο σώμα της κοπέλας.

Τα μάτια της έπεσαν πάνω σε ένα άδειο μπουκάλι και χωρίς να σκεφτεί τις πράξεις της το έφερε σε δυνατή επαφή με το κεφάλι του άνδρα κάνοντας τον να φύγει λίγα εκατοστά πιο πέρα

Ka: παλιοπραγμα...

Ακούστηκε σχεδόν αηχα από εκείνον όσο τα δάκτυλα του πίεζαν το σημείο της σύγκρουσης.

Το δικό της κορμί κατευθύνθηκε μέτρα πιο πέρα θέλοντας να πάρει μερικά πράγματα της από τον χώρο έτσι ώστε να φύγει.

Γύρισε την πλάτη της στον μεθυσμένο άνδρα ψάχνοντας για μια τσάντα που είχε έτοιμη για περιπτώσεις όπως αυτή στο συρτάρι του σύνθετου.

Εκείνος κούνησε το κεφάλι του ερχόμενος γρήγορα στην πραγματικότητα και επιτέθηκε την ατυχή κοπέλα θέλοντας να αποτρέψει την φυγή της

Τα ματωμένα δάκτυλα του πέρασαν μέσα από τα μακρυά μαλλιά της με την παλάμη του να βρίσκεται αρκετά κοντά στις ρίζες
των τριχών της

St:άφησε με...

Ακούστηκε πιεσμένα η φωνή της ενώ δευτερόλεπτα αργότερα βρέθηκε για άλλη μια φορά στο πάτωμα με το σώμα του άνδρα τα πλησιάζει τον σπασμένο καθρέφτη

Το κορμί της ιαπωνεζας σηκώθηκε με εκείνον να κρατά πλέον ένα μεγάλο κοφτερό κομμάτι από τον καθρέπτη

St:γιατί το κάνεις αυτό..

Φώναξε απελπισμένα η πληγωμένη γυναίκα με εκείνον να κοιτάζει την μορφή της με μίσος

Ka:Σου αξίζει...σε σιχαίνομαι..

St:άφησε το αυτό...μην το πετάξεις πάνω μου...θα με σκοτώσεις..

Ήταν τα τελευταία λόγια της κοπέλας πριν το χέρι του άνδρα καρφώσει το κομμάτι του καθρέπτη στην γυμνή μεση της.

Πίεζε το σπασμένο και κοφτερό ανταναλωμενο γυαλί μέσα της με εκείνη να αφήνει κραυγές πόνου σκεπάζοντας την νύχτα.

Το σώμα της άρχισε να καταρρέει με το κομμάτι να σχίζει όλο και περισσότερο το δέρμα της φτάνοντας ψηλά στην πλάτη της, άλλωστε η μπλούζα που είχε επιλέξει δεν έκρυβε καθόλου την πίσω όψη της πλάτης της.

Το κεφάλι της άγγιξε το πάτωμα και τα μάτια της άρχισαν να βαραίνουν όσο η φωνή του πατέρα της ακουγόταν σαν κάτι μακρινό, σαν κάτι που δεν μπορούσε να φτάσει.

Ka:και τώρα πέθανε...όπως ακριβώς η μητέρα σου και ο αδελφός σου.

Οι ανάσες της βάρυναν με το άγριο σώμα εκείνου να κατευθύνεται ξανά προς το σκοτεινό σαλόνι μέρος που βρισκόταν νεκρή η μητέρα της .

Δάκρυα έπεσαν από τα μάτια της προσπαθώντας να βγάλει όλο της τον πόνο εκεί έτσι ώστε αργότερα να μπορέσει να φύγει μακριά του.

Μακριά από έναν άνθρωπο που συχνά επισκεπτόταν τα όνειρα της μέχρι και τώρα.

End of flashback

St:ύστερα πήγα στου Yonui ήταν ο μόνος που με φρόντισε μαζί με έναν ακόμη Ισπανό φίλο μου. Αποφάσισα να καλύψω τα σημάδια που μου άφησε ζωγραφίζοντας το δέρμα μου με μαύρο μελάνι. Πίστευα πως αυτό ίσως να σκέπαζε τον πόνο και τις μνήμες μου. Ίσως να έκρυβε όλη εκείνη την νύχτα και να έπαιρνε μαζί με το μαύρο μελάνι του ότι άγγιγμα συνεχίζω και νιώθω από τα χέρια του στο δέρμα μου

Αποκρίθηκα τελειώνοντας την αφήγηση των γεγονότων που είχαν στιγματίσει την ζωή μου με εκείνον να μην έχει ακουστεί καθόλου.

Κοιτούσε απέναντι τον τοίχο με το βλέμμα του να είναι κενό και απλανες.

St: Jéon..

Ρώτησα θέλοντας να τον επαναφέρω στην πραγματικότητα και να καταλάβω τα συναισθήματα του.

Το βλέμμα του γύρισε προς το μέρος μου με τα μάτια του να αντικρίζουν αμέσως τα σχεδόν δακρυσμένα δικά μου

Με κοιτούσε πλέον με μια γαλήνη.

Με μια έκφραση ζεστασιάς και ηρεμίας σαν να ήθελε να τιθασεύσει όλες τις σκέψεις που έκανα χρόνια τώρα.

Τα χέρια του ανασήκωσαν το κεφάλι μου από τα γόνατα του ενώ το σώμα του ξάπλωσε στο κρεβάτι τραβώντας και το δικό μου κορμί μαζί του

Τα μπράτσα του κάλυψαν τους ώμους μου και η μικρή κοπέλα εκείνης της νύχτας κρύφτηκε μέσα στην αγκαλιά του θέλοντας να χάσει την μνήμη όλων των καταστάσεων.

Jk:θα είμαι εδώ...και δεν πρόκειται να σε πειράξει ξανά. Αν το κάνει τότε θα βρεθεί στην κόλαση που δημιούργησε ο ίδιος.

Είπε με την βαριά φωνή του να γυρνά τον τωρινό εαυτό μου στον χώρο.

Τον είχα ανάγκη, από την αρχή της γνωριμίας μας, κάτι μας τραβούσε κοντά.

Κάτι που ίσως ήταν πολύ βαθύ για να γνωρίζω με σιγουριά.

Κάτι που ίσως μας έδενε με πολλά πράγματα που λογικά ακόμη δεν γνωρίζαμε

____________________________________

ΗΤΑΝ ΒΑΡΎ ΤΟ ΞΕΡΩ

ΟΜΩΣ ΈΠΡΕΠΕ ΗΤΑΝ Η ΠΛΟΚΉ

Αν σας άρεσε πατήστε 🌟

Vanilla