Satomis'pov

:Eleonór?

Ακούστηκε μια ανδρική φωνή και τα κεφάλια όλων γύρισαν προς το μέρος από το οποίο προερχοταν.

Τα μάτια της Ele άνοιξαν αρκετά οσο το στόμα της προσπαθούσε να δημιουργήσει λέξεις.

Ele:θείε Martino?

Αναφώνησε μετα από μερικά δευτερόλεπτα με εμένα να αφήνω το βλέμμα μου να πέσει πάνω στον αρκετά γερασμένο άνδρα

St: Πατέρα?

Μονολόγησα μόλις παρατήρησα καλύτερα το σώμα του.

Τα βλέμματα όλων έπεσαν πάνω μας όσο ο Marko μας κοιτούσε γελώντας δίπλα από την μορφή του πατέρα μου.

Ele:Τι?

Ρώτησε η κοπέλα με τις τιρκουάζ άκρες και αναφέρθηκε σε εμένα με το πρόσωπο της να δηλώνει σύγχυση.

St:Ele μάλλον έχει γίνει κάποιο λάθος.
Αυτός....αυτός είναι ο πατέρας μου.

Εξήγησα με τα χαρακτηριστικά του Jéon, του Tae αλλά και των δύο φίλων μου να σκληραίνουν.

Dm: Satomi φυγε από κοντά του.

Φωναξε ο Ισπανός αρένας θέλοντας να με κάνει να απομακρυνθω από την γλοιώδης μορφή του ανθρώπου που μου είχε δημιουργήσει αρκετά προβλήματα έως τώρα.

Παρόλες όμως τις φωνές και την αναταραχή που είχε προκαλέσει η εμφάνιση του το σώμα μου δεν μπορούσε να κινηθεί προς τα πίσω.

Ένιωθα έτοιμη να τον αντιμετωπίσω επιτέλους για πρώτη φορά στην ζωή μου.

Jk: Yuriken τραβήξου μακριά-

Ele:είναι ο θείος μου, σταματήστε.

Ανέφερε για άλλη μια φορά εκείνη κόβοντας την πρόταση του μαυρομαλλη Ιάπωνα και αμέσως τα μάτια μου έπεσαν πάνω στο πρόσωπο της.

St:Πως...

Mr:νομίζω πως πρέπει να πάμε κάπου πιο ήσυχα. Τι λέτε...εκτός αν θέλετε να τα ακούσουν όλοι.

Διέκοψε τις σκέψεις μου η απότομη φωνή του Marko ενώ το βλέμμα μου γύρισε γρήγορα προς το μέρος του Jéon ο οποίος κοιτούσε τον Ισπανό οδηγό με μίσος.

Πλησίασα το σώμα μου στο δικό του και εκείνος έδεσε αμέσως τα χέρια του κάτω από το στήθος του κοιτώντας με πονηρά.

Έφτασα ακριβώς μπροστά του και σήκωσα το βλέμμα μου προς το πρόσωπο του γρήγορα.

St:αν για όλα αυτά φέρεις εσύ την ευθύνη αυτή την φορά δεν θα σε πάρουν ζωντανό από τα χέρια μου.

Τον προειδοποίησα κλειδώνοντας το σαγόνι μου κάνοντας έτσι τις γωνίες του προσώπου μου να γίνουν ακόμη πιο έντονες.

Mr: στο μέρος του αδελφού σου. Εκεί θα συναντηθούμε. Ξέρεις καλά που είναι , και εσύ αλλά και ο Jéon.

Εξήγησε με εμένα να γυρίζω την μορφή μου έχοντας ως προορισμό το όχημα μου.

St:ακολουθήστε με

Είπα στον Jéon και μπήκα γρήγορα στο κόκκινο όχημα μου ξεκινώντας μια διαδρομή προς τον ψηλό και σκοτεινό λόφο.

~

Έστριψα απότομα και ανέβηκα στο μικρό ύψωμα αντικρίζοντας το αμάξι του Marko ήδη σταθμευμένο και εκείνον να κάθεται μπροστά από την πόρτα του συνοδηγού κοιτώντας την μεγάλη φωτιά που υπήρχε στο κέντρο η οποία έδινε ζωη στην νύχτα.

Σήκωσα γρήγορα χειρόφρενο και άνοιξα την πόρτα του αμαξιού μου πετάγοντας έτσι το σώμα μου έξω από τις χρωματιστές λαμαρίνες.

Βέβαια τις κινήσεις μου ακολούθησαν η ομάδα του Jéon αλλά και ο Damián με τον Valentino και την Valena .

Όλα τα οχήματα είχαν σταθμεύσει γύρω από την φωτιά η οποία με το πέρασμα του χρόνου μεγάλωνε όλο και περισσότερο.

St:και τώρα άνοιξε το στόμα σου και εξήγησε την κατάσταση γαμημενε.

Φώναξα και εκείνος άφησε έναν μεγάλο ηχο γέλιου να χορέψει στον ελάχιστο αέρα της ατμόσφαιρας μαζί με τις φλόγες.

Mr:δεν είμαι εγώ αυτός που θα σου ανοίξει τα μάτια αλλά εσύ.

Jk:δεν είναι ώρα να μιλάς με γρίφους.
Απλώς εξήγησε μας ,με έχεις κουράσει και η φωτιά που άναψες λογικά εσύ φαντάζει δελεαστική αν βέβαια το σώμα σου βρεθεί μέσα

Αποκρίθηκε έντονα ο μαυρομαλλης Ιάπωνας κρατώντας τον εαυτό του από το να ορμήσει στον Ισπανό οδηγό αγώνων .

Mr:άλλος θα σας αναλύσει την κατάσταση. Προς το παρόν Ele νομίζω ήρθε η ώρα να χαιρετήσεις τον θείο σου.

Ακούστηκε για άλλη μια φορά η φωνή του όσο το ύφος του παρέμεινε ειρωνικό και γλυωδες ώσπου η μορφή του άθλιου πατέρα μου εμφανίστηκε πίσω από το πράσινο αμάξι του Marko.

Ele:δεν καταλαβαίνω τι γίνεται. Θείε τι συμβαίνει.

Ρώτησε η κοπέλα με τις τιρκουάζ άκρες και ο πατέρας μου έφτασε κοντά στην φωτιά.

Mt: Eleonór έλα κοντά μου. Μου έλειψες κορίτσι μου

Tae: μην πας. Μην φύγεις από εδώ σε ικετεύω.

Της είπε ο σύντροφός της κρατώντας το χέρι της σφικτά.

Το βλέμμα του Jéon έπεσε πάνω στον γηρασμένο ανδρα ενώ αργότερα γύρισε τα μάτια του προς την κοπέλα της ομάδας του η οποία τον κοιτούσε ήδη.

Jk:δεν θα πας. Τέλος.

Απάντησε με την σειρά του με τις λέξεις να μην μπορούν να βγουν από τα σφιγμένα δόντια του.

Mt:τότε την κόρη μου.

St:ξέχνα με

Φώναξα προς το μέρος του όμως τα βήματα του Marko με έκαναν να σταματήσω.

Mr:δεν θα έρθεις ούτε κοντά σε εμένα ?

Ρώτησε ειρωνικά και εγώ έφτυσα το χώμα που βρισκόταν μπροστά του.

St: ποτέ..σε σιχαίνομαι

Ήταν η τελική μου απάντηση πριν αρχίσει να γελάει υστερικά για άλλη μια φορά

Mr:ούτε εμένα δεν θες να πλησιάσεις?Τον αδελφό σου.

Ακούστηκαν από τα χείλη του λέξεις που δεν περίμενα ποτέ πως θα άκουγα και το κεφάλι μου άρχισε να γυρίζει με τις σκέψεις να μπερδεύονται σε ένα κουβάρι δίχως τέλος.

Τα μάτια μου παρατηρούσαν τις κόκκινες φλόγες που κινούνταν λικνίζοντας την αέρινη μάζα τους στο οξυγόνο.

Βρέθηκα σε μια διάσταση από χαρτί. Ένα δωμάτιο από επεξεργασμένο λευκό υλικό. Έναν χώρο που δεν μπορούσα να ξεφύγω από πουθενά.

Ένιωθα το δωμάτιο να μικραίνει και εμένα να χάνομαι μέσα στο λευκό των τοίχων.

Έκλεισα σφικτά τα μάτια μου θέλοντας να ξυπνήσω από όλο αυτό το κακό όνειρο όμως ένιωθα μέσα μου πως όλα γύρω μου στένευαν.

Άνοιξα πάλι τα μάτια μου και αυτή την φορά το δωμάτιο ήταν κατακόκκινο.

Φωτιά έκαιγε αργά την λευκή επιδερμίδα των τοίχων με εμένα να βρίσκομαι εγκλωβισμένη μέσα στις ερυθρές φλόγες που με περικύκλωναν.

Γύρισα γύρω απο τον εαυτό μου θέλοντας να βρω μια διέξοδο όμως το δωματιο ήταν κενό και λείο.

Μέχρι που τα μάτια μου εντόπισαν ένα τεράστιο γυάλινο παράθυρο.

Η φωτιά με περικύκλωνε όλο και πιο πολύ όσο τα ποδια μου κατεύθυναν γρήγορα το σώμα μου προς την γυάλινη επιφάνεια.

Πίσω μου ήταν το χάος καθώς το χαρτί των τοίχων είχε καταστραφεί ενώ η πύρινη καταστροφή έφτανε κοντά στα βήματα που άφηνα στο έδαφος .

Έπεσα πάνω στο χοντρό γυαλί με τα χερια μου να προσπαθούν να το σπάσουν μη γνωρίζοντας τι υπήρχε πίσω του.

Σε μερικα χτυπήματα όλη η επιφάνεια είχε ραγίσει ενώ με μια ακόμη γροθιά ο τοίχος κατέρρευσε δίνοντας μου την δυνατότητα να ξεφύγω.

Αρχισα να τρέχω μέσα στο καινούργιο -αυτη την φορά μαύρο δωμάτιο- όμως παρόλαυτα η φλόγες συνέχιζαν να με κυνηγούν.

Τα μάτια μου έριχναν κλέφτες ματιές πίσω μου έτσι ώστε να παρατηρούν το μέγεθος της φωτιάς.

Μέχρι που το σώμα μου χτύπησε σε έναν μαύρο τοίχο και η πλέον ιδρωμενη μορφή μου έπεσε κάτω .

Κούνησα το κεφάλι μου θέλοντας να με συνεφερω όμως αυτό ήταν αδύνατον.

Το γυαλί αποτελούσε ψευδαίσθηση καθώς δεν μου έδωσε την δυνατότητα να ξεφύγω αλλά με εγκλώβισε περισσότερο σε ένα νέο δωμάτιο το οποίο ήταν πιο μικρό από το προηγούμενο.

Η φωτιά πλησίαζε και εγώ ήμουν έτοιμη να παραδοθω σε εκείνη όταν ένα μαύρο σύννεφο άρχισε να καλύπτει τα μάτια μου κάνοντας με να τα κλείσω σφικτά.

Ένιωθα να ζεσταίνομαι όμως όχι να καίγομαι πράγμα που με έκανε να αναρωτηθώ και να ανοίξω για άλλη μια φορά τα βλέφαρα μου απότομα.

Η ανάσα μου ήταν βαριά και ένα γνωστό πρόσωπο στεκόταν μπροστά μου.

Βλεφαρισα αρκετές φορές για να κάνω το τοπίο μπροστά μου να ξεθολωσει όμως δεν υπήρξε καμία βελτίωση.

Ένιωθα κάποιον να με κρατάει σφικτά και να κουνάει ελαφρά το κορμί μου όμως δεν μπορούσα να ακούσω τίποτα

Όλα ήταν νεκρά. Όλες μου σχεδόν οι αισθήσεις είχαν χαθεί.

Η όραση μου άρχισε να επανέρχεται αργά με εμένα να παρατηρώ καλύτερα το πρόσωπο που βρισκόταν απέναντι μου μέχρι που κατάλαβα πως δεν ήταν άλλος πέρα από τον Jéon.

Μου μιλούσε όμως εγώ δεν μπορούσα να ακούσω την φωνή του.

Έμοιαζε ανήσυχος και τα χέρια του πίεζαν τα μπρατσα μου κινώντας με ελαφρά.

Jk: Satomi..

Ακούστηκε ξαφνικά η φωνή του στο βάθος του μυαλού μου ενώ ύστερα από αυτό ακολούθησε ένα μεγάλο βουητό, γεγονός που με έκανε να καλύψω τα αυτιά μου και να κρυφτώ ανάμεσα στα χέρια του.

Τύλιξε το σώμα μου αναμεσα στους σκληρούς μύες του όσο εγώ προσπαθούσα να σταματήσω την εκκωφαντικη βουή.

Τα δάκτυλα του άφησαν ένα μικρό χάδι στην πλάτη μου όσο η φωνή του προσπαθούσε να με συνεφέρει.

Jk: Satomi μίλα μου. Σε παρακαλώ.

Ακούστηκε πιο κοντά μου αυτή την φορά και ένιωσα πως ζαλίζομαι.

Έκλεισα τα μάτια μου και αφέθηκα στα χέρια του θέλοντας να ηρεμήσω.

Τα δάκτυλα του έπιασαν το πρόσωπο μου προσεκτικά ενώ την επόμενη κιόλας στιγμή ένιωσα το δέρμα του υγρό.

Jk:Yonui νερό..φέρε και άλλο νερό.

Φώναξε και εγώ άρχισα να νιώθω καλύτερα.

Σήκωσα το κεφάλι μου και αντίκρυσα τον τραβηγμένο λαιμό του όσο εκείνος είχε ρίξει το βλέμμα του πίσω μου δίνοντας οδηγίες στους φίλους μας.

St: Jéon...

Κατάφερα να πω και αμέσως το πρόσωπο του γύρισε προς την μεριά μου.

Jk: είσαι καλά τώρα. Έλα να κάτσεις λίγο σε παρακαλώ.

Αναφώνησε μεταφέροντας με προς το αμάξι μου.

Jk:πιες.... Με τρόμαξες...

Είπε προσφέροντας μου ένα μπουκαλάκι με νερό ενώ στην συνέχεια έδιωξε μερικές τούφες που κάλυπταν το πρόσωπο μου.

Άγγιξα το μικρό στόμιο και ήπια μια μεγάλη γουλια από το διάφανο υγρό ενώ στην συνέχεια γύρισα το κεφάλι μου προς εκείνον.

St:είναι αλήθεια...

Ρώτησα και το πρόσωπο του στράφηκε προς τον χωμάτινο δρόμο.

Jk:ναι. Ο Marko είναι παιδί του πατέρα σου και μιας γυναίκας που πριν λίγους μήνες πέθανε.

Παραδέχθηκε επιβεβαιώνοντας όλους μου τους εφιάλτες.

Ο Marko παιδί του πατέρα μου.

Κούνησα ελαφρά το κεφάλι μου και σηκώθηκα απότομα από την θέση του οδηγού, μέρος που με είχε βάλει ο Ιάπωνας να κάτσω.

Έφτασα πάλι κοντά στην φωτιά και κοίταξα τον πατέρα μου ενώ ύστερα τον Marko.

St:απαιτώ εξηγήσεις, δεν σκέφτηκες ποτέ κανέναν, δεν σκέφτηκες τον Kaito.

Φώναξα προς το μέρος του πατέρα μου και εκείνος γέλασε ειρωνικά.

Mt:δεν χρειάζομαι τον Kaito ,άλλωστε πέθανε. Έχω καλύτερο γιό τώρα και αυτός είναι ο Marko.

Απάντησε και εγώ στάθηκα μερικά μέτρα μακρυά του.

St:έχεις τρελαθεί τελείως-

Valentino:εκείνος το έκανε. Ο Marko σκότωσε τον αδελφό σου Satomi.

Ανακοίνωσε ο μισός Κορεάτης φίλος μου και ο Marko γέλασε μαζί με τον πατέρα μου ξανά.

Mr:αγαπούσε την Valena, Satomi. Την αδελφή του. Δεν γινόταν αυτό θα ήταν παράλογο.

Εξήγησε έχοντας την υποστήριξη του γηρασμένου άνδρα ενώ στην συνέχεια ξεκίνησε να αναλύει και πάλι.

Mr:ολα αυτά δεν έπρεπε να αποκαλυφθούν και δύο αδέλφια δεν θα μπορούσαν να είναι ποτέ μαζί. Επίσης πήρα επιτέλους την αξία που έπρεπε να έχω. Ο πατέρας με υπολογίζει. Τι άλλο έπρεπε να κάνω;

Ρώτησε χρησιμοποιώντας τον τύπο της ρητορικής ερώτησης και προφανώς δεν περίμενε να απαντήσει κανείς .

St:θες να μου πεις ότι έχασα τον αδελφό μου επειδή εσύ ήθελες προσοχή... Από τον γελοίο..

Φώναξα αναφερόμενη στο κτήνος που αποτελούσε τον άνθρωπο που βοήθησε στην ύπαρξη μου

St:κουραστηκα με τα μυστικά ΒΑ-ΡΈ-ΘΗ-ΚΑ. ΠΑΤΈΡΑΣ ΤΗΝ ΜΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΘΕΊΟΣ. ΤΗΝ ΜΙΑ ΙΆΠΩΝΑΣ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΙΣΠΑΝΟΣ. ΑΠΟΦΆΣΙΣΕ ΤΙ ΕΊΣΑΙ ΤΈΛΟΣ ΠΆΝΤΩΝ

Βγήκα εκτός ορίων με το σώμα μου να τρέμει από τα νεύρα και το κεφάλι μου να επαναλαμβάνει συνεχώς την ίδια πρόταση.

" Έχασα τον Kaito για την αμέλεια που έδειξε ο πατέρας μου"

Ele:ένα λεπτό...θείε τι λένε .

Ακούστηκε από το πουθενά η λεπτεπίλεπτη φωνή της κοπέλας με τις τιρκουάζ άκρες η οποία προσπέρασε όλους τους άλλους βγαίνοντας στην επιφάνεια.

Mt:Ele ήρθε η ώρα να μάθεις και εσύ την αλήθεια.

Ξεκίνησε να λέει ο γηρασμένος άνδρας κρύβοντας το κεφάλι του ανάμεσα στα δάκτυλα του τόσο σφικτά που ήταν σχεδόν έτοιμος να αφαιρέσει την πέτσα σου.

Mt:Ele δεν είμαι πραγματικος θείος σου.... Γιατί η οικογένεια Krenöv δεν είναι η οικογένεια που ανήκεις.

Ανέλυσε και στην συνέχεια σταμάτησε παίρνοντας μια βαθειά ανάσα σηκώνοντας το κεφάλι του στις ώστε να την αντικρύζει.

Mt:δεν ανήκεις στους Krenöv Ele, είσαι υιοθετημένη.

_______________________________________

ΚΡΑΝΙΟΕΓΚΕΦΑΛΙΚΗ ΚΆΚΩΣΗ

ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΌ

ΣΟΚ ΚΑΙ ΔΕΟΣ

*όποιος κατάλαβε το σημείο με το δωμάτιο σας αγαπάω*

Αν σας άρεσε πατήστε 🌟

Vanilla