Τριτοπροσωπη αφήγηση

Το αμάξι είχε πάρει τον δρόμο προς το σπίτι τους καθώς όλη η οικογένειά του μικρού αγοριού γυρνούσε από μια εκδρομή.

Το μικρό αγόρι με τα κατάμαυρα μαλλια κρατούσε την φωτογραφία που είχαν βγάλει όλοι μαζί για να γιορτάσουν τα πρώτα γενέθλια του νέου μέλους.

Το μικρό κορίτσι ήταν τυλιγμένο ανάμεσα από λευκά και ροζ υφάσματα ενώ ήταν τοποθετημένο μέσα στην αγκαλιά της μητέρας του όσο εκείνη σιγοτραγουδουσε το αγαπημένο τους τραγούδι μαζί με την μελωδία του ραδιοφώνου.

Το μικρό αγόρι ήταν ευτυχισμένο που είχε αποκτήσει αδελφακι και κρατούσε την φωτογραφία που είχαν βγάλει σφικτά στα μικρά του χεράκια.

Κοιτούσε έξω από το παράθυρο του το τοπίο του σκοτεινού δρόμου όσο ο Θεός Υπνος παραμόνευε να τον τυλίξει γλυκά.

Jk:μαμά..

Αναφώνησε το αγόρι και εκείνη έστρεψε το βλέμμα της πάνω του.

Jk:δες...

Φώναξε για άλλη μια φορά σηκώνοντας τα χερια του ψηλά ενθουσιασμένα με αποτέλεσμα να την κάνει να γελάσει.

Ύστερα από λίγο χωρίς κανείς να το καταλάβει το αμάξι τους είχε αναποδογυρίσει έχοντας βρεθεί στην άκρη του δρόμου με το μικρό αβοήθητο αγόρι να τρέμει από τον φόβο του όσο η ακοή του είχε αλλοιωθεί από το σοκ.

Άκουγε το κλάμα της αδελφής του όμως ένιωθε τόσο ευάλωτος και μόνος που δεν μπορούσε να λυθεί από το καρεκλακι του και να φτάσει κοντά της.

Βέβαια οι ενισχύσεις δεν άργησαν να φτάσουν απεγκλωβιζοντας το μικρό παιδί, το αδελφακι του αλλά και τους γονείς του.

Μετέφεραν την οικογένεια στο κοντινότερο νοσοκομείο, μέρος που δυστυχώς κατέληξαν οι δύο γονείς.

Το μικρό αγοράκι ζητούσε συνεχώς την μητέρα του όμως κάνεις δεν μπορούσε να του εξηγήσει πως εκείνη δεν ήταν πια μαζί τους.

Jk:θέλω να δω την μαμά μου και την Ho-Sook

Έλεγε διαρκώς επιθυμώντας να δει και την μικρή αδελφή του.

Όργανα της τάξεως έκαναν συνεχείς ερωτήσεις στο αγόρι για το ατύχημα όμως εκείνο δεν ήξερε να τους απαντήσει. Δεν μπορούσε να καταλάβει πως όλα είχαν αλλάξει μέσα σε μια στιγμή.

Τις νύχτες δεν μπορούσε να κοιμηθεί μόνο και ήθελε συντροφιά, άλλωστε ήταν απλώς δύο ετών.

Μια μέρα ένας αστυνόμος του υποσχέθηκε πως θα πάει σε ένα καλύτερο μέρος όμως θα βρίσκεται μακριά από την οικογένεια του.

Πώς θα μπορούσε άλλωστε να του πει πως και να αδελφή του τελικά κατέληξε;

Το μικρό αγόρι έκλαψε πόνεσε αλλά εν τέλει βρέθηκε σε ένα απομονωμένο δωμάτιο ενός κρύου ορφανοτροφείου.

Κανείς ποτέ δεν το ενημέρωσε πως τελικά η αδελφή του επέζησε και πως αμέσως μετά την ένταξη του στο καλοδιατηρημένο κτήριο εκείνη είχε δωθεί για υιοθεσία.

Κράτησε για πάντα την κάρτα- φωτογραφία χωρίς να ξέρει που βρίσκεται το άλλο της μισό έχοντας την ως μοναδικό ενθύμιο της οικογένειας του

Satomis'pov

Η ώρα είχε περάσει και ο ουρανός σχεδόν άνοιγε με τον ήλιο να ξεπροβάλει δειλά.

Άφησα τον πεσμένο -σχεδόν κάτω- Ιάπωνα στο τραπέζι και σηκώθηκα πλησιάζοντας το εσωτερικό του μαγαζιού έτσι ώστε να πληρώσω.

Ύστερα από λίγο βγήκα και πάλι έξω τοποθετώντας την μαύρη κάρτα μου στην τσέπη του παντελονιού μου.

Πλησίασα κοντά του και έπιασα το πρόσωπο του με τα χέρια μου κατεβάζοντας το κορμί μου στο ύψος του.

St: Jéon...

Ψυθηρισα και εκείνος άφησε στον χώρο ένα μικρό μουρμουριτο.

St:σήκω σιγά σιγά. Πάμε πίσω.

Συνέχισα με εκείνον να τρίβει ελαφρά τα βλέφαρα του.

Άνοιξε τα μάτια του κοιτώντας με παράξενα ενώ στην συνέχεια σηκώθηκε απότομα όρθιος παραπατωντας από την γρήγορη κίνηση του.

St:έλα εδώ.

Του είπα ίσως πιο δυνατά από ότι έπρεπε δημιουργώντας έτσι μια έκφραση δυσαρέστησης στο πρόσωπο του.

Πέρασα το χέρι του πάνω από τον ώμο μου και τον βοήθησα να φτάσει ως το αμάξι μου.

Τον έβαλα να κάτσει στην θέση του συνοδηγού και αφού έδεσα την ζωή του κατευθύνθηκα προς την δική μου θέση.

Μπήκα μέσα στο αμάξι όσο πιο αθόρυβα μπορούσα και έβαλα επίσης την ζώνη μου πριν το πρόσωπο μου γυρίσει προς το μέρος του.

Κοιμόταν γαλήνια όμως τα πρησμένα μάτια του δήλωναν πως έκλαιγε σχεδόν όλο το βράδι ενώ η μυρωδιά που εξέπεμπε το σώμα του μαρτυρούσε την μεγάλη ποσότητα αλκοόλ που είχε καταναλώσει.

Ήταν κυριολεκτικά ένα άψυχο σώμα, αυτό είχε καταντήσει.

Έβαλα το κλειδί στην μίζα και άναψα την μηχανή παίρνοντας έναν δρόμο προς την λέσχη καθώς ο ήλιος έβγαινε αργά πίσω από τα ψηλά κτήρια.

~

Τον πέταξα πάνω στο κρεβάτι και εκείνος δεν έδειξε κανένα σημάδι αντίδρασης στην βία που ασκήθηκε για να φτάσει ως τον πάνω όροφο.

Τίναξα τα χέρια μου και τα έδεσα κάτω από το στήθος μου όσο τα μάτια μου παρατηρούσαν την χαμένη μορφή του.

Ήταν πραγματικά σαν να μην ήξερε τον δρόμο που έπρεπε να επιλέξει.

Βγήκα έξω από το δωμάτιο αφήνοντας τον να ξεκουραστεί όμως άρχισα να κατευθύνομαι προς το δωμάτιο που κοιμόταν το ζευγάρι της ομάδας.

Έφτασα έξω από την γαλάζια πόρτα και χτύπησα μερικές φορές μέχρι που εκείνη άνοιξε εμφανίζοντας την ημίγυμνη μορφή του Taehyung.

St:πως είναι η Ele..

Ρώτησα και το βλέμμα του έπεσε κατευθείαν στο πάτωμα.

Tae:κοιμήθηκε στο παλιό της δωμάτιο σήμερα, ήθελε τον χώρο της.

Απάντησε θλιμμένα και εγώ άφησα απαλά χτυπήματα στον γυμνό ώμο του δηλώνοντας συμπαράσταση.

Tae:o Kook..

St: ήπιε,έγινε λιώμα και τώρα είναι οριακά νεκρός στο δωμάτιο. Κοιμάται.

Εξήγησα και εκείνος ανακάτεψε τα ήδη ανακατα μαλλιά του.

St:πάω να φτιάξω καφέ και ύστερα θα περάσω από την Ele-

Tae:μην πας...

Έκοψε τα λόγια μου πιάνοντας τον καρπό μου δυνατά.

Tae: εννοώ...θέλω να της μιλήσω πρώτος και να της ζητήσω συγνώμη. Της είχαμε κρύψει πως κινδύνευε για να την προστατεύσουμε...θέλω να της εξηγήσω.

Είπε γρήγορα και εγώ εγνεψα θετικά φεύγοντας από τον πάνω όροφο προσεγγίζοντας την κουζίνα για να ετοιμάσω καφέ.

Taes'pov

Χτύπησα απαλά την πόρτα της και αφού άκουσα την ταλαιπωρημένη φωνη της πέρασα στον χώρο.

Καθόταν οκλαδόν πάνω στο κρεβάτι της κρατώντας ένα σκισμένο χαρτί στα χέρια της.

Τα μάτια της ήταν πρησμένα και μαύροι κύκλοι στόλιζαν το πρόσωπο της

Δεν ήταν η Ele που ήξερα.

Tae:Ele...

Ακούστηκε η φωνή μου σιγανα προσπαθώντας να βγει από τα χείλη μου.

Πριν προλάβω να της εξηγήσω οτιδήποτε το σώμα της είχε ενωθεί με το δικό μου και τα χέρια της είχαν δέσει γύρω από την γυμνή μέση μου όσο μερικά δάκρυα της εβρεχαν το στήθος μου.

Τα άκρα μου περικύκλωσαν το κορμί της και το έσφιξαν ακόμη παραπάνω όσο εκείνη είχε αρχίσει να κλαίει στην αγκαλιά μου.

Ele:ξέρω πως θέλατε να με προστατεύσετε και σας έχω συγχωρέσει....όμως...ο Kook.

Tae:ξέρω.. ησύχασε. Θα μιλήσετε μόλις ξυπνήσει. Χθες έγινε λιώμα και η Satomi τον γύρισε πριν από λίγο.

Jks'pov

Άνοιξα αργά τα μάτια μου. Ένιωθα το κεφάλι μου βαρύ ενώ το στομάχι μου κινούνταν συνεχώς.

Θυμόμουν διάσπαρτα πράγματα όπως τις μπύρες , την Satomi και....

Κούνησα το κεφάλι μου θέλοντας να ξυπνήσω όμως το μόνο που κατάφερα ήταν να ζαλιστώ ακόμη περισσότερο.

Σηκώθηκα αργά από το κρεβάτι και κατευθύνθηκα προς το μπάνιο θέλοντας να ρίξω λιγο νερό στο πρόσωπο μου.

Έβγαλα τα ρούχα μου και τοποθέτησα το σώμα μου πίσω από το αδρό γυαλί .

Άφησα το ζεστό νερό να αγκαλιάσει τους μύες μου και προσπάθησα να σκεφτώ τι είχε γίνει.

Ήξερα πως τα λόγια του Martino είχαν χαραχθεί στο μυαλό μου και η φράση "είσαι η αδελφή του Jéon" επαναλαμβανόταν συνεχώς.

Ξαφνικά ο ήχος της πόρτας ακούστηκε και το βλέμμα μου έπεσε κατευθείαν προς εκείνη.

Το κορμί της είχε στηριχθεί στο περίγραμμα της πόρτας όσο τα μάτια της κοιτούσαν απευθείας τα δικά μου.

Jk: τι έγινε..

Ρώτησα και εκείνη απλώς χαμογέλασε γλυκά, το βλέμμα της δεν ήταν πονηρό παρά συμπονετικό και ήρεμο.

St: θα σε περιμένω έξω να πάμε μαζί κάτω.

Ανακοίνωσε και αφού χαμογέλασε άλλη μια φορά έκλεισε την πόρτα πίσω της αφήνοντας με μόνο μου.

Έδεσα μια πετσέτα γύρω από την μέση μου ενώ άφησα την σταγόνες να χαράζουν την επιδερμίδα μου κυλώντας ανάμεσα από τους μύες του στήθους και των κοιλιακών μου.

Βγήκα από το μπάνιο και πλησίασα την ντουλάπα με εκείνη να κάθεται πάνω στο κρεβάτι.

Jk: Satomi εγώ...

Προσπάθησα να πω γυρνώντας το σώμα μου προς το μέρος της όμως εκείνη μου έκανε νόημα να σταματήσω.

Σηκώθηκε αθόρυβα από το στρώμα και πλησίασε κοντά μου.

Σήκωσε τα χέρια της ψηλά προσεγγίζοντας το πρόσωπο μου ενώ το επόμενο δευτερόλεπτο οι παλάμες της είχαν εγκλωβίσει τα μάγουλα μου.

Οι αντίχειρες της άφηναν απαλά αγγίγματα πάνω στο δέρμα μου και το πρόσωπο της ήταν στραμμένο πάνω μου.

St:θα τα καταφέρεις κάτω. Εντάξει....

Ρωτησε γλυκά και εγώ βλεφαρισα αρκετές φορές.

Παρόλο τον δικό της πόνο και σοκ έδειχνε όλη της την προσοχή σε εμένα.

Άνοιξα τα χέρια μου και την τράβηξα πάνω μου γερά κλείνοντας τα μάτια μου σφικτά.

Jk: θα προσπαθήσω.

Απάντησα θέλοντας να δώσω ελπίδες τόσο σε εκείνη όσο και σε εμένα ενώ στην συνέχεια το κορμί της απομακρύνθηκε.

St: ντύσου.

Όρισε και τα χέρια μου άρχισαν να ψάχνουν αμέσως μέσα στην ντουλάπα.

Φόρεσα τις μαύρες φόρμες μου και ξεκίνησα να κατεβαίνω μαζί της την γυριστή σιδερένια σκάλα.

Φτάσαμε κοντά στο σαλόνι και εκείνη έκανε νόημα στον Tae να την ακολουθήσει αφήνοντας με μόνο μου με την Ele.

Κινήθηκα κοντά στον καναπέ και έκατσα στην άκρη του υφάσματος διατηρώντας το βλέμμα μου στο πάτωμα.

Ele:Kook εγώ..

Προσπάθησε να πει όμως η κατάσταση ήταν τόσο μπερδεμένη που οι λέξεις δεν έφταναν.

Jk:όχι Ele ...εγώ..

Προσπάθησα να πάρω τον λόγο εγώ όμως δάκρυα που πλημμύριζαν τα μάτια μου εμπόδιζαν την φωνή μου να βγει απο το στόμα μου.

Έριξα το χέρι μου μέσα στην τσέπη μου και εμφάνισα το μισό της φωτογραφίας ενώ στην συνέχεια το έσυρα προς το μέρος της κοπέλας με τις τιρκουάζ άκρες.

Εκείνη αφού το παρατήρησε για μερικα λεπτά έβγαλε από την δική της τσέπη ένα μικρό διπλωμένο χαρτί και στην συνέχεια το τοποθέτησε δίπλα από το δικό μου κάνοντας το κείμενο να ολοκληρωθεί

Jéon 11/05/1999

Αγαπημένοι μου,

Γιορτάζουμε σήμερα τα πρώτα γενέθλια της κόρης μας

Περιμέναμε αρκετό καιρό αυτή την στιγμή, στιγμή που θα γεννιόταν η μικρή μας κόρη

Δεν έχει βαπτιστεί ακόμα όμως θα ονομαστεί Ho-Sook

Είμαστε πραγματικά χαρούμενοι με αυτό το γεγονός

Οι γονεις σας και ο μικρός Kookie.

Τα βλέμματα και των δύο σηκώθηκαν και ενώθηκαν με το σώμα της να προσεγγίζει το δικό μου κοντά στον καναπέ.

Τα χέρια της τυλίχθηκαν γύρω μου όπως ακριβώς έκαναν και τα δικά μου όσο τα δάκρυα της εβρεχαν την μπλούζα μου.

Έσπασε την δυνατή αγκαλιά μας με τα μάτια της να κοιτάζουν τα δικά μου.

Ele:από εδώ και πέρα αδέλφια.

Jk: αδέλφια -

Θέλησα να απαντήσω όμως ο ήχος από το κουδούνι απέτρεψε τις πράξεις μου

Το σώμα της Satomi εμφανίστηκε από την κουζίνα γρήγορα όσο η μορφή της πλησίασε την λευκή πόρτα.

St:μην σταματάτε, συνεχίστε την συζήτηση σας

Μας είπε χαμογελώντας και έτρεξε γρήγορα από την πόρτα.

Βέβαια το βλέμμα όλων είχε πέσει πάνω της.

Έπιασε το γυαλιστερό πόμολο της πόρτας και άνοιξε αργά την βαριά κατασκευή.

Το σώμα της πάγωσε απότομα και το βλέμμα της έμεινε σταθερό

Mr:ήρθα να πω κάτι και θα φύγω.

Ακούστηκε η φωνή του Marko και αμέσως το σώμα μου κατευθύνθηκε προς τον Ισπανό.

Έκανα νόημα στον Tae να πάει κοντά στην Ele ενω στην συνέχεια κατευθύνθηκα πιστά προς το μέρος των άλλων δύο.

Μπήκα μπροστά από την Satomi κολλώντας το σώμα μου πάνω σε αυτό του Ισπανού όμως εκείνη με τράβηξε πίσω.

St:ότι και αν γίνει μην κουνηθείς και μην αντιδράσεις.

Ψυθηρισε κοντά μου και ύστερα έριξε το βλέμμα της πάλι πάνω στον Marko.

Τα μάτια του την έκαιγαν όμως το δικό της βλέμμα τον έκαιγε εξίσου.

Mr:ο πατέρας σκοτώθηκε εξαιτίας σου, δεν αξίζεις τίποτα.

Φώναξε και η παλάμη του βρέθηκε ενωμένη με το μάγουλο της ιαπωνεζας.

Το κεφάλι της έπεσε προς τα δεξιά και τα μαλλιά της κάλυψαν το μέρος που μόλις είχε χτυπηθεί από εκείνον.

Ο χρόνος είχε παγώσει και κανείς δεν κινούνταν

Έμεινε ακίνητη για μερικά δευτερόλεπτα ενώ στη συνέχεια προς έκπληξη όλων το κεφάλι της γύρισε στην φυσιολογική μορφή του με τα χείλη της να έχουν σχηματίσει ένα πονηρό χαμόγελο.

Βέβαια το σημείο είχε κοκκινίσει αρκετά και η παλάμη του είχε αρχίσει να σχηματίζεται πάνω στο δέρμα του προσώπου της.

St:βέβαια...είχες να μοιάσεις άλλωστε "αδελφέ"

__________________________________________

ΠΟΛΛΑ ΑΔΈΛΦΙΑ ΜΑΖΕΎΤΗΚΑΝ

Δεν θα πάει καλά αυτό το χαστούκι το νιώθω

Αν σας άρεσε πατήστε 🌟

Vanilla