Jks'pov

Ele:Θα πρέπει να λείψω για λίγες μέρες...η οικογένεια μου βρίσκεται σε κίνδυνο...

Είπε με τα μάτια της να με κοιτάζουν πικρά.

Jk:τι έγινε...

Ρώτησα πιάνοντας στις παλάμες μου τα χέρια της.

Ele:είναι περίπλοκο...απλώς θα πρέπει να φύγω σε μια εβδομάδα....

Συνέχισε σοβαρά και εγώ της εγνεψα θετικά.

Jk: είναι το γνωστό πρόβλημα...

Της είπα και εκείνη με κοίταξε κουνώντας το κεφάλι της θετικά.

Ele:με πήραν να με ενημερώσουν πως δεν θα τον κρατήσουν για πολύ μέσα , πρέπει να πάω Kook ..

Μου εξήγησε και εγώ την πλησίασα περισσότερο φτάνοντας κοντά της.

Jk:μην αγχώνεσαι όλα καλά θα πάνε...θα σε βοηθήσουμε και εμείς αν χρειαστεί...

Την καθησύχασα κλείνοντας την μέσα στα χέρια μου όσο οι δυνατοί παλμοί της άρχισαν να ηρεμούν.

Satomis'pov

Βγήκα από το μπάνιο και κατευθύνθηκα προς την ντουλάπα.

Έψαχνα αρκετή ώρα για να βρω κάτι ώστε να ντύσω το γυμνό μου δέρμα όμως το μόνο που υπήρχε μέσα της ήταν φαρδιές μαύρες μπλούζες.

Ήθελα κάτι πιο στενό έπρεπε να πάω στην δουλειά και μετά αναγκαία θα ήταν η παρουσία μου το διαμέρισμα μου για να μαζέψω μερικα από τα ρούχα μου

Έσφιξα το λευκό μπουρνουζι και άνοιξα την πόρτα βγαίνοντας στον μικρό διάδρομο.

Το σώμα μου συγκρούστηκε με ένα ξένο και εγώ έκανα αμέσως μερικά βήματα πίσω

Σήκωσα το βλέμμα μου και κοίταξα το πρόσωπο του όσο εκείνος σκαναρε το σώμα μου.

St: Jéon όλο μπροστά μου βρίσκεσαι...

Του είπα και εκείνος γέλασε χαράζοντας ένα φωτεινό χαμόγελο στο πρόσωπο του.

Jk:που πας έτσι Yuriken...

Ρώτησε αλλάζοντας τελείως θέμα ρίχνοντας τον εαυτό του πάνω στην άκρη της πόρτας.

St:μάντεψε μικρό μου κουτάβι...

Απάντησα πιέζοντας την μύτη του με τον δείκτη μου ενώ συνέχισα τον δρόμο μου προς το δωμάτιο του ζευγαριού.

Έφτασα έξω από την δική τους πόρτα και χτύπησα ελαφρά το λευκό ξύλο.

Ένας βαρύς ήχος ακούστηκε και τα χέρια μου πίεσαν το πόμολο ανοίγοντας την κατασκευή.

Η μορφή του Taehyung ξάπλωνε στο μεγάλο κρεβάτι με τα χερια του να κρατούν μια μικρή οθόνη.

Τα μάτια του ήταν κολλημένα στην λευκή επιφάνεια όσο έντονο φως έπεφτε στο πρόσωπο του

Tae:Ele...όσον αφορά το προβλ-

Ξεκίνησε να λέει όμως σταμάτησε μόλις τα μάτια του αντίκρυσαν το σώμα μου.

St:ήθελα να ρωτήσω....βασικά είναι εδώ η Ele...

Είπα και εκείνος σηκώθηκε από το κρεβάτι πλησιάζοντας την πόρτα.

Tae:Ele μωρο μου....έλα λίγο...

Φώναξε δυνατά στον διάδρομο και η φωνή της κοπέλας ακούστηκε από την σιδερένια σκάλα.

Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα η μορφή της είχε φτάσει κοντα μας και το σώμα της είχε περαστεί μέσα στα χέρια του συντρόφου της.

Ele:Satomi...έγινε κάτι..

Ρωτησε και εγώ της εγνεψα θετικά.

Το βλέμμα της γύρισε στον ψηλό άνδρα και εκείνος κατέβασε το κεφάλι του έτσι ώστε να την κοιτάξει.

Ele: Taehyung...έφυγες...

Του ανακοίνωσε και εκείνος έλυσε τα χέρια του από την μέση της

Tae:μην αργήσετε πολύ εντάξει...

Της είπε δίνοντας της ένα γλυκό φιλί και βγήκε από το δωμάτιο κλείνοντας την πόρτα πίσω του

Ele:έγινε κάτι σοβαρό...

Ξεκίνησε η κοπέλα με τις τιρκουάζ άκρες καθώς προσέγγισε το κρεβάτι.

Τίναξε το μπλε σεντόνι ενώ έκατσε πάνω στο μαλακό στρώμα.

St: χρειάζομαι κάποια ρούχα μέχρι να περάσω από το διαμέρισμα μου, ο Jéon δεν έχει ποικιλία...

Της είπα και εκείνη με κοίταξε χαμογελοντας, πλησιάζοντας την ντουλάπα της

Ele:για αυτό είμαι εγώ εδώ...

Συνέχισε με τα δάκτυλα της να περνούν γρήγορα πάνω από τις κρεμαστρες.

~

Βγήκα από το μεγάλο δωμάτιο όντας πλέον ντυμένη με ένα κοντό κολλητό σορτσάκι και ένα αθλητικό μπλουζάκι.

Άλλωστε θα πήγαινα στην δουλειά και ίσως να άλλαζα πάλι ρούχα.

Έφτασα στον κάτω όροφο γρήγορα κατεβαίνοντας την σκάλα κάνοντας τα βλέμματα των δύο ανδρών-οι οποίοι κάθονταν αναπαυτικά στον δερμάτινο καναπέ- να γυρίσουν.

St: φεύγω λογικά θα έρθω το βράδι..

Ανακοίνωσα ανοίγοντας την πόρτα που οδηγούσε στο γκαράζ.

Μπήκα στον χώρο και κατευθύνθηκα προς το κόκκινο αμάξι μου όμως ένα χέρι δεθηκε γύρω από το μπράτσο μου γυρνώντας μερικώς το σώμα μου

Jk:που πας...

Ρώτησε άγρια και εγώ τράβηξα το χέρι μου από το δυνατό κράτημα του.

St: ξέρεις κάποιοι από εμάς έχουν και
δουλειά...

Του απάντησα σκληρά ανοίγοντας την πόρτα του αμαξιού μου τοποθετώντας τον εαυτό μου πάνω στα δερμάτινα καθίσματα.

Η μεγάλη σιδερένια κατασκευή κινήθηκε ανοδικά όσο το δυνατό φως του μεσημεριού μπήκε μέσα στο δωμάτιο.

Γύρισα τα κλειδιά κάνοντας έναν μικρό
ήχο ενώ δεύτερα αργότερα η μηχανή του αυτοκινήτου ακούστηκε.

St:τα λέμε ...κουτάβι...

Του είπα και βγήκα από το μεγάλο κτήριο με προορισμό το συνεργείο.

Είχα αρκετές μέρες να πάω και σίγουρα θα είχε μαζευτεί πολύ δουλειά.

~

Έβγαλα την μπλούζα μου μένοντας μόνο με ένα απλό αθλητικό μπουστάκι.

Τα χέρια μου τράβηξαν το λερωμένο ύφασμα καλύπτοντας την μέση μου όσο το δέρμα μου περνούσε μέσα από την χρωματιστή στολή του συνεργείου.

Έκλεισα το φερμουάρ ενώ σταμάτησα το μαύρο πλαστικό λίγο πιο κάτω από τον λαιμό μου

Άνοιξα την μικρή πόρτα και βγήκα από το ειδικό δωμάτιο προσεγγίζοντας τον Yonui.

St:τι έχω να κάνω...πες μου να ξεκινήσω γιατί έχω δουλειά σήμερα το βράδι..

Του είπα με τα μάτια μου να κινούνται στον χώρο έτσι ώστε να μελετήσουν τα δεδομένα των αυτοκινήτων.

Yn:ας ξεκινήσεις από εδώ και βλέπουμε...

Είπε με την φωνή να ακούγεται στον χώρο όσο τα δάκτυλα του μου έδειξαν ένα κίτρινο αμάξι.

Πλησίασα τα σκουριασμένα σίδερα με τα
χέρια μου να ανοίγουν το καπό.

Είχα αρκετή δουλειά όμως το βράδι έπρεπε να βρίσκομαι στο ραντεβού μου με τον Marko, ίσως δεν ερχόταν καθώς δεν θα είχε βρει πως δούλευε το χαρτί όμως εγώ έπρεπε να βρίσκομαι εκεί.

~

Τα φώτα του χώρου ήταν χαμηλά όσο όλοι σχεδόν οι υπόλοιποι είχαν πλέον σχολάσει.

Δύο λάμπες επικρατούσαν στο μεγάλο δωμάτιο ενώ οι μόνοι που δούλευαν ακόμα ήταν εγώ και ο Ιάπωνας φίλος μου

Είχα πλέον κατεβάσει το φερμουάρ της φόρμας μου ενώ την είχα βγάλει από τους ώμους μου λόγω της ζέστης.

Ο Yonui έφτιαχνε μια αγωνιστική μηχανή στην άλλη άκρη του δωματίου όσο εγώ βρισκόμουν ξαπλωμένη-πανω στο ειδικό εργαλείο-κατω από ένα αμάξι.

Ο ήλιος είχε πέσει και εγώ δεν είχα τελειώσει ακόμη την δουλειά στο συνεργείο.

Είχα ακόμα να επιδιορθώσω το συγκεκριμένο όχημα και μετά θα ήμουν πλέον έτοιμη για να φύγω.

Ένας δυνατός ήχος ακούστηκε ενώ σταμάτησε σχετικά γρήγορα.

Yn:έκανα τεστ την μηχανή μην αγχώνεσαι...

Είπε ο Ιάπωνας και πέταξε τα εργαλείο που κρατούσε στα χέρια του μέσα στην ειδική θήκη.

Μπήκε στο μικρό δωμάτιο και αφού άλλαξε πλησίασε την-βρισκομενη κάτω από το αμάξι-μορφη μου

Yn: Satomi χρειάζεσαι βοήθεια ή να φύγω...

Ρώτησε και εγώ κύλησα πάνω στις ροδες της "ειδικής επιφάνειας" με σκοπό να δω το πρόσωπο του.

St:φύγε θα κλείσω εγώ... τελειώνω και κλείνω..

Απάντησα μπαίνοντας πάλι κάτω από τα σίδερα και τα καλώδια έτσι ώστε να τελειώσω την δουλειά μου.

Yn:είσαι σίγουρη...

St:ναι Yonui... πήγαινε..

Είπα για τελευταία φορά και αφού εκείνος με καληνυχτισε έφυγε από το συνεργείο.

Είχα μείνει πλέον μόνη με τη ψυχρή λάμπα θα φωτίζει κάτω από το αμάξι.

~

Είχα σχεδόν τελειώσει όταν ένας ήχος ακούστηκε από έξω.

Μετέφερα τον εαυτό μου έξω από το αμάξι και σηκώθηκα από το πάτωμα.

Έδεσα καλύτερα την πεσμένη μου στολή εργασίας στην μέση και έσφιξα την ψηλή κοτσίδα μου

Πλησίασα την σιδερένια-τυπου γκαραζ-πορτα και κοίταξα από το ειδικό τζαμί έξω για να καταλάβω την πηγή του ήχου.

Κανείς δεν βρισκόταν έξω.

Επίασα τα κλειδιά και γύρισα την κλειδαριά ανοίγοντας την μικρή πλαϊνή πόρτα.

Βγήκα έξω προσπαθώντας να βρω την αιτία του θορύβου.

Είδα μια μαύρη μηχανή σταθμευμένη στην άκρη του κτηρίου όμως πρίν ακόμη κάνω κάποια κίνηση να την πλησιάσω ένα χέρι άγγιξε τον ώμο μου

Το δεξι άκρο μου έπιασε το ξένο χέρι και το πέταξε μακριά.

Το σώμα μου γύρισε απότομα με τον αγκώνα μου να προσγειώνεται στον λαιμού του ατόμου.

Έσπρωξα το ξένο σώμα πίσω κολλώντας το στην σιδερένια πόρτα του συνεργείου με αποτέλεσμα να ακουστεί ενας δυνατός ήχος

Ο αγκώνας μου πίεσε περισσότερο τον λαιμό του όσο μικρές ανάσες προσπαθούσαν να βγουν από τον ξένο άνδρα.

Άνοιξα τα μάτια μου και κοίταξα έντονα το πρόσωπο του αρσενικού που βρισκόταν μπροστά μου.

Απομάκρυνα τα χέρια μου από πάνω του και έφυγα μερικά βήματα πίσω όσο εκείνος έσκυψε θέλοντας να πάρει κανονικά ανάσες.

Η χάρτινη σακούλα που κρέμονταν από τα δάκτυλα του έπεσε στο οδόστρωμα και εκείνος άγγιξε τα γόνατα του πάνω από το μαύρο σκισμένο τζιν του

St:πας καλά ....με τρόμαξες..

Του είπα έντονα και εκείνος σήκωσε το κεφάλι του κάνοντας αέρα στο πρόσωπο του

:δεν είχα τέτοιους σκοπούς σε αντίθεση με εσένα που λίγο ακόμα να πιεζες δεν θα ήμουν εδώ...

Απάντησε εκείνος σηκώνοντας την σακούλα από το πάτωμα.

St:τι κάνεις εδώ Jéon..μέσα στην νύχτα..

Ρώτησα και εκείνος κατευθύνθηκε προς το εσωτερικό του συνεργείου.

Τα πόδια μου ακολούθησαν την μορφή του και αφού βρισκόμασταν πλέον και οι δύο μεσα στον χωρο έκλεισα δυνατά την πόρτα.

Το ντύσιμο του ήταν διαφορετικό από καθε άλλη φορά.

Τα πόδια του καλύπτονταν από ένα μαύρο σκισμένο τζιν όσο οι μύες του αχνοφαινονταν κάτω από την λευκή του μπλούζα .

Τα μαλλιά του ήταν προσεγμένα όμως όχι υπερβολικά οσο ένα βαρύ άρωμα ορχιδέας έντυνε τον αέρα που άφηνε πίσω του.

Έφτασε κοντά στο γωνιακό τραπέζι και άφησε πάνω την καφέ χάρτινη σακούλα που κρατούσε ενώ αμέσως μετά γύρισε το σώμα του κοιτώντας την αίθουσα.

Jk:ώστε εδώ δουλεύεις... μάλιστα..

Είπε εξεταστικά έχοντας τα χέρια του πιασμένα πίσω από την πλάτη του.

St: θέλεις κάτι...έχω δουλειά ακόμα ξέρεις..

Του απάντησα τινάζοντας ελαφρά τα λερωμένα χέρια μου.

Jk:έλα εδώ..

Πρόσταξε αυστηρά και εγώ τον κοίταξα περίεργα γνεφοντας αρνητικά.

Jk:κάνε ότι θες αλλά το φαγητό δεν θα σε περιμένει για πολύ...

Συνέχισε και εγώ κατευθύνθηκα γρήγορα προς το μέρος του.

St:τι έφερες..

Ρώτησα χαρούμενα-μιας και είχα ώρες να φαω-και τα χέρια του έβγαλαν ένα χάρτινο κουτί και ένα ζευγάρι chopsticks.

Σκούπισα ελαφρά τα μάγουλα μου με την αναστροφή της παλάμης όσο τα χέρια μου κύλησαν πάνω στην φόρμα εργασίας μου.

Έκατσα στην σιδερένια καρέκλα ενώ εκείνος τοποθέτησε το χάρτινο κουτί μπροστά μου εμφανίζοντας karaage.

Το σώμα του πήρε θέση στην ακριβώς απέναντι καρέκλα και τα χέρια μου άγγιξαν τα ξυλάκια.

Το τηγανητό κοτόπουλο μπροστά μου μύριζε υπέροχα με το άρωμα του sake και της σόγιας να υπερισχύουν.

Το κεφάλι μου σηκώθηκε κοιτώντας το πρόσωπο του περίεργα, άφησα τα ξυλάκια και τίναξα ακόμη μια φορά τα χέρια μου πριν πάρω τον λόγο

St:γιατί μου έφερες φαγητό Jéon..

Ρώτησα εγώ και το στόμα του άνοιξε ελαφρά.

Jk:πήρα πολύ για εμένα και το ζεύγος έχει ήδη φάει... ξέρεις δεν θα ήταν καλό αν το πετούσα...

Εξήγησε και σήκωσε το χέρι του ακουμπώντας το τραπέζι με τον αγκώνα του όσο το κεφάλι του στηρίχθηκε πάνω στην κλειστή παλάμη μου.

Jk:άντε φάει θα κρυώσει...

Συνέχισε κινώντας με το ελεύθερο χέρι του το γεμάτο φαγητό κουτί προς το μέρος μου.

Τοποθέτησα τα ξυλάκια ανάμεσα στα δάκτυλα μου και τα μάτια μου κοίταξαν χαρούμενα το φαγητό μπροστά μου.

Jk:Αααα

Φώναξε κάνοντας το κεφάλι μου να σηκωθεί απότομα.

Το δεξί χέρι του σηκώθηκε όσο ο αντίχειρας του ακούμπησε τα χείλη του, ύστερα το δάκτυλο του κινήθηκε αργά προς το μέρος μου και άγγιξε απαλά το μάγουλο μου κάνοντας μερικές μικρές κινήσεις.

Το πρόσωπο μου μετακινήθηκε προς τα πίσω φεύγοντας από αυτό το αμυδρό άγγιγμα και εκείνος μάζεψε το δάκτυλο του.

Jk: συγνώμη ξέρω ότι δεν θες να σε ακουμπούν αλλά...άντε φάε...

Είπε αμέσως και εγώ ετριψα το μάγουλο μου σκουπίζοντας το μαύρο γράσο, επίασα τα ξύλινα μικρά στικ και ξεκίνησα να τρώω.

Άλλωστε έπρεπε να βρω έναν τρόπο να φύγει και έναν τρόπο να φτάσω εγκαίρως στο σημείο συνάντησης ακόμη και αν ο Marko δεν ερχόταν.

_______________________________________

ΤΟ ΚΟΥΤΆΒΙ ΈΦΕΡΕ ΦΑΓΙ

ΣΑΤΟΜΙ Η ΕΡΓΑΤΙΚΉ

Αν σάς άρεσε πατήστε 🌟

Vanilla