Τριτοπροσωπη αφήγηση

Άνοιξε την πόρτα του δωματίου του και έπεσε με δύναμη πάνω στο κρεβάτι.

Μόλις είχε χάσει τον πατέρα του και τον πονούσε.

Μπορεί να μην είχε συναισθήματα σχεδόν για κανέναν όμως για τον πατέρα του και την αδελφή του-την Valena- ίσως και να υπήρχαν.

Όσα και αν είχε κάνει αγαπούσε τον πατέρα μου, άλλωστε δεν είχε ζήσει ποτέ μαζί του. Ποτέ δεν είχε νιώσει πως ανήκε σε κάποια οικογένεια.

Ο ήχος της πόρτας διατάραξε την σιωπή με εκείνον να αφήνει απλά ένα μουρμουριτο.

Sn: Marko ήρθε κάτι για εσένα.

Ανακοίνωσε η λατίνα γυναίκα και αμέσως το σώμα του σηκώθηκε από το κρεβάτι.

Πήρε στα χέρια του τον ταχυδρομικό φάκελο και αφού ευχαρίστησε την Sonya κάθισε στο γραφείο του όντας πλέον μόνος στον χώρο.

Ο φάκελος ήταν υπερβολικά μικρός ενώ δεν είχε αποστολέα ούτε κάποια διεύθυνση παρά μόνο το όνομα του και την τοποθεσία της λέσχης του.

Άνοιξε γρήγορα τον φλατ καφετι φάκελο αποκαλύπτοντας ένα ολόλευκο χαρτί.

Το σήκωσε ψηλά προσεγγίζοντας το με τα μάτια του και αφού κατάλαβε πως η μπροστινή του όψη δεν έγραφε κάτι το γύρισε φανερώνοντας ένα μικρό κείμενο γραμμένο με κόκκινο μελάνι.

«Είχαμε το ίδιο, και για αυτό φταίει ο Martino »

Έγραφε με μικρά καλλιγραφικά γράμματα στην αρχή του λευκού επεξεργασμένου μικρού χαρτιού

«χρειαζεσαι μαχαίρι για παρακάτω »

Έλεγε το κείμενο κάτω από την πρώτη πρόταση και εκείνος έπιασε αμέσως τον μικρό σουγιά που βρισκόταν πάνω στο γραφείο του.

Αφού τον κοίταξε για μερικά δευτερόλεπτα ένιωσε πως το γυαλιστερό λεπιδι τραβούσε την ψυχή του.

Τον τοποθέτησε μπροστά από τον δείκτη του και τον βύθισε βαθιά στο δέρμα του με αποτέλεσμα να αρχίσει να αιμορραγεί.

Η ποσότητα ήταν μεγάλη και εκείνος μη ξέροντας τι να κάνει απλώς το πίεσε στο λευκό κομμάτι του χαρτιού.

Εκείνο άρχισε να απορροφά το αίμα του Ισπανού εμφανίζοντας ένα λευκό κείμενο πανω στην πλέον κατακόκκινη επιδερμίδα του.

«350° χιλιόμετρο ,σήμερα »

Διάβασε δυνατά και ύστερα έκαψε το μικρό χαρτάκι πετώντας το στον κάδο.

Satomis'pov

Ειχε πλέον νυχτώσει και ο Jéon με την Ele περνούσαν χρόνο μαζί όλη την ημέρα θέλοντας να μιλήσουν και γενικά να συνυπάρξουν.

Φόρεσα το γνωστό μαύρο δερμάτινο γιλέκο μου, αυτό που δένει με αλυσίδα λίγο πιο κάτω από το στήθος της και από μέσα δεν φοράει κάτι, και ένα στενό δερμάτινο σορτσάκι ενώ αργότερα τοποθέτησα τις μαύρες αρβύλες στα πέλματα μου.

Κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέπτη και έπιασα στα χέρια μου το κόκκινο κραγιόν μου.

Έλιωσα την μύτη του πάνω στο δέρμα των χειλιών μου και ύστερα το πίεσα άλλη μια φορά κυλώντας το πάνω στην επιδερμίδα τους.

Άνοιξα την πόρτα του δωματίου και κατέβηκα γρήγορα την σκάλα φτάνοντας κοντά στο σαλόνι.

Jk:που πας..

Φώναξε χωρίς να χάσει χρόνο ο Jéon και εγώ γύρισα το σώμα μου προς το μέρος του.

St:με γκόμενο, θες να έρθεις και εσύ να γίνουμε τρεις..

Ρώτησα ειρωνικά και το σαγόνι του άρχισε να υπακούει τους νόμους της βαρύτητας.

Χρησιμοποίησα τον γατισιο βηματισμό μου για να φτάσω κοντά του και στην συνέχεια πίεσα τα μάγουλα του με το χέρι μου.

St:θα περάσουμε καλά. Γιατί δεν έρχεσαι...

Του είπα ξανά με το πρόσωπο του να τραβιέται μακριά από το χέρι μου.

Jk:όχι κάνε ο,τι θες-

St:θα είναι Ισπανός.

Δήλωσα και το σώμα του στάθηκε όρθιος μέσα σε μια στιγμή.

Jk:δώσε μου ένα λεπτό και φεύγουμε.

Απάντησε σοβαρά και έτρεξε γρήγορα προς το δωμάτιο του.

Ύστερα από λίγο το σώμα του φάνηκε στη γυριστή σιδερένια σκάλα.

Φορούσε ένα μαύρο τζιν το οποίο συνόδευε με μια κατάμαυρη στενή μπλούζα και το δερμάτινο πανωφόρι του.

Jk:πάμε..

Αναρωτήθηκε και εγώ του εγνεψα θετικά.

St:bye Ele , να περάσετε καλά με τον Taehyung.

Φώναξα βρισκόμενη μπροστά από την πόρτα του γκαράζ κλείνοντας της το μάτι.

St:μπες-

Jk:θα πάμε με το δικό μου.

Ανακοίνωσε και εγώ εγνεψα θετικά μπαίνοντας στην θέση του συνοδηγού.

Τοποθέτησε την μορφή του μέσα στο αγωνιστικό όχημα και αφού έβαλε το κλειδί στη μίζα άνοιξε ηλεκτρονικά την πόρτα του γκαράζ.

St:350° χιλιόμετρο. Εκεί είναι το ραντεβού μου.

Jk:Μα-

St:σκάσε και ξεκίνα.

~

Η νύχτα είχε γίνει ακόμη πιο σκοτεινή και ερχόταν σε πλήρη ταύτιση με το χρώμα του τοπίου γύρω μας.

Το 350° χιλιόμετρο ήταν αρκετά απομονωμένο από τα πάντα, δεν είχε επιλεχθεί άλλωστε τυχαία.

Γύρισε το τιμόνι έχοντας το χέρι του στο πάνω μέρος του δερμάτινου κυλίνδρου όσο το αλλο άκρο του βρισκόταν έξω από το ανοιχτό παράθυρο.

St:Ρρρ..κάποιος ζηλεύει.

Ακούστηκε η φωνή μου σπάζοντας την ησυχία όσο η γλώσσα μου τρεμοπαιζε πάνω στον ουρανίσκο μου.

Εκείνος έβγαλε μια μικρή ανάσα γέλιου και συνέχισε να κοιτάει τον ευθύ δρόμο.

St:μηπως να μην πάμε στο ραντεβού... εννοώ μπορώ να σου δείξω τις άλλες δύο εντολές που δεν έμαθες τότε.

Εξήγησα με το πρόσωπο του να παραμένει σοβαρό και άψυχο.

Jk:έχουμε ένα ραντεβού σου να προλάβουμε.

Ανακοίνωσε ξεπιάνοντας τις αρθρώσεις των δακτύλων του.

Jk:θα τις χρειαστώ ελεύθερες.

Συνέχισε κοιτώντας με στιγμιαία μιλώντας για τις κλειδώσεις των χεριών του.

St:ότι πεις...

~

Η ώρα είχε περάσει και σίγουρα θα ήταν περασμένες 3 το πρωί όταν φτάσαμε επιτέλους στο σημείο.

Ανέβασε χειρόφρενο σταματώντας έτσι το όχημα και στην συνέχεια βγήκαμε από το αγωνιστικό χτυπώντας πίσω μας τις μεταλλικές πόρτες.

Τα μάτια μου σκαναραν τον χώρο και όταν παρατήρησαν τον πάσσαλο στην άκρη του δρόμου τα χείλη μου σχημάτισαν ένα πονηρό χαμόγελο.

Έφτασα κοντά στο χοντρό και όρθιο ξύλο που στηριζόταν βαθιά μέσα στην άσφαλτο και άγγιξα με την παλάμη μου την επιφάνεια του.

Jk:θα αργήσει πολύ αυτός που περιμένεις..

Ακούστηκε η φωνή του και το σώμα μου γύρισε προς την μεριά του αντικρυζωντας τον να κάθεται πάνω στο καπό του αμαξιού του έχοντας τα χέρια του δεμένα μπροστά από το στήθος του.

Έβαλα σε χρήση τον γατισιο βηματισμό μου για άλλη μια φορά πλησιάζοντας κοντά του ξέροντας πως αυτός που ήταν να έρθει θα αργούσε ελάχιστα.

St:μην παίζεις μαζί μου...

Είπα καθώς έφτανα κοντά στο σώμα του.

St:μην με κοροϊδεύεις...

Συνέχισα όντας πλέον ανάμεσα από τα πόδια του χτυπώντας με τον δείκτη του το στήθος του

Τα χέρια του αφέθηκαν ελεύθερα και στην συνέχεια τυλιξαν την μέση μου τραβώντας το κορμί μου ακόμη περισσότερο πάνω του.

St:και το κυριότερο.....μην με ξανακουμπησεις.

Φώναξα τελειώνοντας και εκείνος άφησε έναν δυνατό ήχο γέλιου.

Jk:και τώρα είναι το σημείο που πέφτω πίσω χτυπώντας το καπο, έτσι δεν είναι...

Ρώτησε και εγώ άρχισα να προσεγγίζω το πρόσωπο του.

St:ή είναι το σημείο που εγώ αλλάζω την πλοκή και κάθομαι πάνω σου.... Ίσως αυτό σε συμφέρει καλύτερα...

Απάντησα με τα χέρια του να αφήνονται ελεύθερα και τα ακροδακτυλα του να αγγίζουν ελαφρά τους γλουτούς μου.

Jk:Ισως-

Ξεκίνησε να λέει όμως την φωνή του έκοψε η εξάτμιση ενός αμαξιού που μόλις είχε έρθει.

Βγήκα από τα χερια του και κατευθύνθηκα κοντά στην πίσω πόρτα του μωβ αμαξιού εμφανίζοντας ένα χοντρό σχοινί.

Jk: Satomi ...τι κάνει αυτός εδώ

Αναρωτήθηκε μόλις η μορφή του Marko έφτασε κοντά μας.

Mr:δεν σου είπε η γκόμενα σου. Μάλιστα.

St: Jéon μπορείς να έρθεις ένα λεπτό χρειάζομαι βοήθεια

Φώναξα έτσι ώστε εκείνος να πλησιάσει προς το μέρος μου.

Μόλις έφτασε αρκετά κοντά μου άνοιξα γρήγορα την πόρτα και τον έσπρωξα προς το εσωτερικό του οχήματος κλειδώνοντας τον μέσα.

Jk:πας καλά. Βγάλε με από εδώ.

Ακουγόταν η βίαια φωνη του όσο τα χείλη μου του έλεγαν να σταματήσει τις φωνές

Mr:κοπέλα μου εσύ δεν πας καθόλου καλά.

Μονολόγησε ο Ισπανός και εγώ κατευθύνθηκα προς το μέρος του βάζοντας σε δράση το σχέδιο μου.

St:μπορείς να σκάσεις σε παρακαλώ και να αγκαλιάσεις την αδελφή σου.

Του είπα με τα μάτια εκείνου να ανοίγουν στο άκουσμα της πρότασης.

Mr:Ε..

Ακούστηκε και την επόμενη στιγμή το σώμα μου βρέθηκε κολλημένο στο δικό του.

St:δεν σου έλειψε μια σταθερή οικογένεια

Τον ρώτησα περνώντας το χοντρό σκοινί ανάμεσα από τους καρπούς του.

Mr:είσαι σοβαρή...προσπαθείς να με δέσεις

Φώναξε και την επόμενη στιγμή τα χέρια μου είχαν πετάξει το χοντρό αντικείμενο όσο το πόδι μου ειχε προσγειωθεί στον λαιμό του κάνοντας το σώμα του να πέσει κάτω.

Το κορμί μου οδηγήθηκε κάτω μαζί του και τα πόδια μου έδεσαν γύρω από την μέση του όσο οι γροθιές μου στόλιζαν το πρόσωπο του.

St:σιγά μην γίνω οικογένεια σου

Του φώναξα και εκείνος γύρισε το σώμα του βάζοντας με από κάτω του.

Τα χέρια του περικύκλωσαν τον λαιμό μου και άρχισαν να σφίγγουν το δέρμα μου περιορίζοντας μου την επαφή με τον αέρα.

Ιδρώτας έτρεχε στο σώμα και των δύο με εκείνον να γελάει σαν ψυχοπαθης από πάνω μου

Τα νύχια των δακτύλων μου είχαν αρχίσει να σχίζουν την σάρκα των χεριών του όσο το σώμα μου ζητούσε αέρα

Mr: θα πεθάνεις σήμερα ,σαν τον αδελφός σου θα γίνεις...

Έλεγε ανάμεσα από τις εκφράσεις χαράς του και εγώ ένιωθα τα πάντα να γυρίζουν

Έστρεψα τα μάτια μου αναζητώντας κάτι για να διαφύγω όμως το μόνο που παρατήρησα ήταν τον Jéon να προσπαθεί να βγει από το αμάξι.

Γύρισα από την άλλη και τότε ήταν που βρήκα το αντικείμενο που θα με έσωζε.

Άφησα τα χέρια του και τέντωσα τα δικά μου προς τα δεξιά θέλοντας να πιάσω το σχοινί που μου είχε πέσει κάτω πριν μερικά λεπτά.

Ο δείκτης μου έσυρε το αδρό πράγμα στην άσφαλτο και με μεγάλη δυσκολία κατάφερα να το κλείσω στην παλάμη μου.

St:δεν θα πεθάνω εγώ σήμερα

Προσπάθησα να πω πετώντας την μια άκρη του σχοινιού στα αριστερά τυλίγοντας έτσι τον δικό του λαιμό.

Τράβηξα δυνατά τις δύο άκρες κάνοντας τον να αρχίσει να πνίγεται

Ανέβηκα εγώ από πάνω και άφησα την δύναμη του σχοινιού αρχίζοντας να αφήνω πάλι την γροθιά μου στο πρόσωπο του.

Τύλιξα το δεξί χέρι μου γύρω από τον λαιμό του ξεκινώντας να τον πνιγώ ξανά όσο τα μάτια του άρχισαν να γυρίζουν προς τα πίσω και πίεσα το κουμπί που βρισκόταν πάνω στα κλειδιά του Jéon ξεκλειδώνοντας το αμάξι.

St:τώρα και το δικό μου χέρι θα μείνει σημάδι στο δέρμα σου.

Η πόρτα του μωβ οχήματος ακούστηκε ενώ ύστερα από μερικά δευτερόλεπτα εκείνος βρισκόταν δίπλα μου.

Jk:δεν πας καλά

St:μόνο το ποπ κορν σου έλειπε. Δεσε τον τώρα.

Jk:σήκω από πάνω του

Φώναξε και εγώ σηκώθηκα τραβώντας τα μαλλιά μου προς τα πίσω.

Jk: κράτα.

Όρισε πετώντας μου το δερμάτινο πανωφόρι του.

St:τι-

Προσπάθησα να πω όμως την επόμενη στιγμή τα χέρια του Jéon είχαν αρχίσει να μελανιαζουν τον Ισπανό

Πέρασα το δερμάτινο πάνω από τους ώμους μου φορώντας το στο σώμα μου όσο περίμενα ο Κορεάτης να τελειώσει την δουλειά του.

Λεπτά αργότερα η εξίσου ιδρωμενη μορφή του σηκώθηκε από τον χωμάτινο δρόμο και τα χέρια του έδεσαν εκείνα του Ισπανού άνδρα.

St:θα τον πάμε προς τα εκεί.

Ανακοίνωσα δείχνοντας του τον ξύλινο πάσσαλο.

Στερέωσε το σώμα του πάνω στο ξύλο δένοντας τον με το χοντρό σκοινί.

Έπιασα το γεμάτο μπιτονι με την βενζίνη και άρχισα να δημιουργώ έναν κύκλο γύρω από το σώμα του "αδελφού" μου ενω στην συνέχεια έριξα από το υγρό και πάνω στο σώμα του.

St:καμία τελευταία επιθυμία γλυκέ μου..

Ρώτησα με εκείνον να γελάει υποτιμητικά από το μέρος μου.

St:καλά τοτε-

Mr:μην το κάνεις..

Ακούστηκε σχεδόν κλαίγοντας εκείνος και τα μάτια μου κοίταξαν τα δικά του

St:με τεσταρεις... Ξέρεις ότι θα το κάνω

Mr:δεν μπορείς να το κάνεις είσαι δειλή.

Φώναξε αλλάζοντας συμπεριφορά όντας πλέον νευριασμένος.

Η κόκκινη μύτη του ξύλινου σπίρτου σύρθηκε πάνω στην αδρή επιφάνεια του τοιχώματος του μικρού χάρτινου κουτιού και δημιούργησε αμέσως μια μικρή φλόγα λογω της τριβής.

St:έχεις δίκιο...

Συνέχισα εγώ τεντώνοντας το χέρι μου προς το μέρος του κοιτώντας την ήρεμη φλόγα.

St:δεν μπορώ...

Τελείωσα τις λέξεις μου αφήνοντας το μικρό σπίρτο να πέσει στην υγρή άσφαλτο.

Το χώμα πήρε φωτιά αμέσως και οι φλόγες δεν άργησαν να αγγίξουν το δέρμα του το οποίο άρχισε να λιώνει και να μεταλλάσσεται.

Τα ουρλιαχτά και οι κραυγές πόνου του ακούγονταν σε όλη την περιοχή αλλά η γειτονιά ήταν τόσο έρημη που δεν μπορούσε να τον ακούσει κανείς

Τα μάτια μου συνέχιζαν να κοιτάζουν την δυνατή φωτιά όσο οι παλάμες του Jéon άρχισαν να κάνουν ελαφριές μαλλαξεις πάνω στους ώμους μου πριν τα άκρα του τυλιχθουν γύρω μου.

Τριτοπροσωπη αφήγηση.

Εκείνη την νύχτα ο αληθινός Marko Rénalez πέθανε.

Για την ακρίβεια η αδελφή του τον έκαψε σε μια απομακρυσμένη περιοχή με την βοήθεια κάποιου που είχε ορκιστεί να το κάνει και μάλιστα φορώντας ακριβώς αυτά τα ρούχα.

Την ίδια νύχτα ένας μεταμφιεσμένος Ισπανός ταξίδεψε από το Tokyo στην Βαρκελώνη υποδυόμενος τον Marko και δεν ήταν άλλος από τον πιστό φίλο της ιαπωνεζας, τον Damián.

Έτσι κανείς δεν θα τον έψαχνε πια ενώ όλοι θα πίστευαν πως απλώς είχε πάει ένα ταξίδι αναψυχής στην Ισπανία χωρις επιστροφή.

Που εν μέρει αυτό είχε κάνει.

_________________________________________

ΠΑΕΙ Ο ΜΑΡΚΟΥΛΗΣ

ΦΕΛΑΚΙΑ ΒΊΚΥ

Ένα κεφάλαιο ακόμη και τέλος το Τόκυο νιώθω σοφτ

Αν σας άρεσε πατήστε 🌟

Vanilla