Jks'pov

«Γειτονια Waiko πρώτο γκρι κτήριο»

Διάβασα γρήγορα τα γράμματα της ανοικτής οθόνης και σηκώθηκα γοργά από το μαλακό στρώμα αφήνοντας τα μαύρα σεντόνια ελαφρώς ανακατεμένα.

Άνοιξα την πόρτα του δωματίου βγαίνοντας στον μεγάλο σκοτεινό διάδρομο του πάνω ορόφου.

Έκανα μερικα βήματα φτάνοντας έξω από την λευκή πόρτα του δωματίου το οποίο ανήκε στον Κορεάτη φίλο μου.

Ήταν σχεδόν ξημερώματα.

Άγγιξα το μικρό πόμολο και το γύρισα ελαφρά προς τα αριστερά ανοίγοντας ήσυχα την πόρτα.

Μπήκα στο κατά βάση μπλε χώρο και πλησίασα ήσυχα το διπλό κρεβάτι προσπαθώντας να μην ξυπνήσω την Ele όπου κοιμόταν γαλήνια στην αγκαλιά του Taehyung.

Έφτασα κοντά του περπατώντας σχεδόν αέρινα και στάθηκα ακριβώς πάνω από το κεφάλι του.

Jk:Tae ..

Ψυθηρισα με εκείνον απλά να αφήνει έναν αμυδρό ήχο στην ατμόσφαιρα.

Jk:Ρε Taehyung...

Ξανάείπα λίγο πιο έντονα με εκείνον να σφίγγει την Ele περισσότερο πάνω στο σώμα του.

Τον βλάκα.

Jk:ρε βλαμμένε...

Είπα έντονα καθώς σήκωσα το χέρι μου ακουμπώντας τον ντυμένο με λευκό ύφασμα ώμο του.

Το κεφάλι του γύρισε στο άγγιγμα μου ενώ τα μάτια του άνοιξαν ελαφρά.

Tae:Kook... τι έγινε...

Ρώτησε ανήσυχος με βαριά φωνή και εγώ του έκλεισα γρήγορα το στόμα τοποθετόντας τα δάκτυλα μου στα χείλη του όσο η Ele κινήθηκε ελαφρά

Jk:σκασε ρε βλαμμένε θα την ξυπνήσεις...
Του ψυθηροφωναξα και εκείνος ετριψε τα μάτια του παρατηρώντας με καλύτερα.

Tae:που πας πάλι...

Αναρωτήθηκε κοιτώντας την ντυμένη μορφή μου.

Jk:πάω σε μια δουλειά....δεν είναι κάτι επικίνδυνο...σε λίγο θα είμαι πίσω.

Τον διαβεβαίωσα και εκείνος μου εγνεψε θετικά προσπαθώντας να κρατηθεί ξύπνιος.

Γύρισε πάλι από την άλλη πλευρά τυλίγοντας το χέρι του γύρω από την μέση της κοπέλας του

Ele: Taehyung...γιατί είσαι ξύπνιος...έγινε κάτι ..ο Kook....

Ρώτησε συνεχόμενα η Ele όντας σε μια κατάσταση ύπνου-ξυπνιου και εγώ ξάπλωσα απευθείας στο πάτωμα για να μην καταλάβει τη παρουσία μου στον χώρο.

Tae:όχι μωρό μου όλα καλά...είναι μέσα, κοιμήσου εσύ.

Της απάντησε γρήγορα ο Taehyung σώζοντας έτσι γρήγορα και άμεσα την κατάσταση.

Εκείνη με την σειρά της του εγνεψε θετικά γυρίζοντας το σώμα της προς την πλευρά του ακουμπώντας το κεφάλι της στο στήθος του βρισκόμενη πλέον μέσα στην αγκαλιά του.

Στάθηκα μερικά δευτερόλεπτα ακόμα ακίνητος στη θέση μου μέχρι να την πάρει και πάλι ο ύπνος περιμένοντας σήμα από τον φίλο μου

Εκείνος για να επισπεύσει την κατάσταση-γνωρίζοντας τα κουμπιά της- άρχισε να χαϊδεύει απαλά τα μαλλιά της μέχρι που αποκοιμήθηκε στην αγκαλιά του.

Tae:σήκω βλάκα...άντε φύγε και μην αργήσεις.

Μου είπε και το σώμα μου αποχωρίστηκε το κρύο πάτωμα.

Jk: ευχαριστώ...

Απάντησα πριν βγω από το δωμάτιο τους.

Κατέβηκα την εσωτερική σιδερένια σκάλα και μπήκα στο μαύρο γκαράζ.

Έπιασα τα κλειδιά του οχήματος μου και αφού μπήκα μέσα ακουμπώντας τα μαλακά καθίσματα έβαλα μπρος ξεκινώντας για την πιο σκοτεινή περιοχή του Τόκυο.

Τι διάολο έκανε εκεί.

~

Οι δρόμοι του Τόκυο ήταν άδειοι.
Άλλωστε ήταν ξημερώματα αν και ο ήλιος δεν έχει κάνει την εμφάνιση του ακόμα.

Γύρω μου επικρατούσε ακόμη κρύο σκοτάδι.

Έστριψα γρήγορα σε ένα μικρό στενό προσπαθώντας να γλυτώσω χρόνο.

Αν ήταν με τον Marko...αν την είχε πειράξει....

Έφτασα στην γειτονιά.

Παντού σκοτάδι

Ούτε ένα φως δεν υπήρχε τριγύρω.

Χαμήλωσα ταχύτητα παρατηρώντας όλα τα κτήρια γύρω μου.

Έκανα μερικούς γύρους προσπαθώντας να βρω το οίκημα μέχρι που τα μάτια μου έπεσαν σε ένα καλοδιατηρημένο γκρί κτήριο.

Έκανα έναν απότομο ελιγμό τοποθετώντας το αμάξι στη σωστή θέση του δρόμου και έσβησα την μηχανή αποκαθιστώντας έτσι την ησυχία της "νύχτας".

Άνοιξα την πόρτα φανερώνοντας την σκληρή μορφή μου πίσω από τα φιμε τζάμια.

Έφτασα κοντά στο κτήριο και χτύπησα μερικές φορές την πόρτα.

Κανείς δεν απάντησε και τότε ήταν που το άγχος μου κορυφώθηκε.

Αν έχει γίνει κάτι κακό...ήταν η πιο σκοτεινή περιοχή της πόλης.

Έκανα ένα βήμα πίσω προσπαθώντας να βρω κάποιο μέσο για να μπω στο οίκημα όμως ο ήχος της πόρτας με έκανε να σύρω το βλέμμα μου προς εκείνη την κατεύθυνση.

Η ξύλινη κατασκευή άνοιξε ελαφρά εμφανίζοντας πίσω της εναν άνδρα Ιάπωνα.

Τα μάτια του άνοιξαν ενώ η μορφή του βγήκε από το σπίτι πλησιάζοντας την δικιά μου.

:Ώστε ηρθες ... μάλιστα....

Είπε άγρια με τα χέρια του να αρπάζουν τον γιακά της μαύρης κολλητής μπλουζας μου.

Τα πρόσωπα μας ήρθαν κοντά με εκείνον να βράζει από θυμό.

Jk:ποιος είσαι...η Satomi..

Ρώτησα και αμέσως το ύφος του άλλαξε σε πονηρό.

:Τι σε απασχολεί εκείνη...έμαθα πόσο την πιεσες σήμερα και δεν θα αφήσω να ξανασυμβεί αυτό...

Φώναξε κυριολεκτικά μέσα το πρόσωπο μου με τα άκρα του να σφίγγουν όλο και περισσότερο το σκούρο ύφασμα.

Τα χέρια μου πέρασαν γύρω από το δικό του ένδυμα όσο τα χαρακτηριστικά του προσώπου μου σκλήρυναν επικίνδυνα για την σωματική του ακεραιότητα.

Jk:που είναι η Satomi....

Ρώτησα ψελλίζοντας με τις λέξεις να βγαίνουν σχεδόν μισές από τα χείλη μου.

:Μέσα είναι...αλλά δεν πρόκειται να την πλησιάσεις ούτε στα τριάντα πέντε μέτρα...

Συνέχισε εκείνος και εγώ απλά τον πέταξα στην άκρη τρέχοντας προς το εσωτερικό του σπιτιού.

Jk: Satomi...

Φώναξα κατευθυνόμενος προς ένα σχετικά μεγάλο δωμάτιο.

Μπήκα στον χώρο...ήταν το σαλόνι.

Κοίταξα ανήσυχα γύρω αναζητώντας την μορφή της.

Τα μάτια μου έπεσαν κατευθείαν στον λευκό καναπέ .

Βρισκόταν εκεί, ξαπλωμένη με τα ρούχα που φορούσε ώρες πρίν.

Έτρεξα κοντά της πλησιάζοντας το ήρεμο κορμί της.

Εγυρα το σώμα μου προς την μεριά της χαμηλώνοντας την όρθια μέχρι τώρα στάση μου.

Τα μάτια μου περιεργάστηκαν όλη την μορφή της.

Τα μάτια της κλειστά και ελαφρώς πρησμένα.

Τα μαλλιά της σκορπισμένα ομοιόμορφα γύρω από το σώμα της ενώ τα χέρια της μπλεγμένα στο ελαφρώς μπεζ σεντονι όπου κάλυπτε το σώμα της.

Τα χείλη της ήταν ελαφρώς ανοιχτά και κατάκοκκινα όπως ακριβώς ώρες πριν.

Σήκωσα διστακτικά το χερι μου προσεγγίζοντας το πρόσωπο της θέλοντας να αφαιρέσω μια μικρή τούφα όπου έπεφτε αθώα πάνω στα χείλη της όμως μια αντρική φωνή με σταμάτησε απότομα.

:Μην την αγγίζεις.... κανείς δεν το κάνει αυτό...

Είπε έντονα με εμένα να σηκώνομαι προσεγγίζοντας το σώμα του νέου Ιάπωνα υπηκόου.

Jk:ποιος είσαι τέλος πάντων και τι της έκανες...τι της έδωσες και τα μάτια της είναι πρησμενα.... γιατί κοιμάται...

Είπα ακόμη πιο έντονα και εκείνος απλά γέλασε επιδεικτικά μπροστά στο πρόσωπο μου

:Yonui....ο κολλητός της..

Απάντησε ειρωνικά έχοντας τα χέρια του δεμένα κάτω από το στήθος του

Jk:τι έπαθε....εκείνη μου έστειλε να έρθω εδώ ...

Αποκρίθηκα και εκείνος έβγαλε έναν μικρό ήχο αγανάκτησης.

Yn:εγώ σου απάντησα....όπως σου είπα και πριν έμαθα τι έγινε και θα ήθελα να μην επαναληφθεί...

Μου είπε αυστηρά με ένα ψυχρό και σοβαρό ύφος έχοντας τα ήδη σχιστά μάτια του στενεμενα.

Jk:....θα έρθει μαζί μου ....δεν την αφήνω λεπτό εδώ.

Απάντησα αποφασιστικά ύστερα από μερικά δευτερόλεπτα σιγής γυρίζοντας την μορφή μου προς το κοιμησμενο σώμα της.

Yn:μην την πλησιάζεις .... Jéon....

Είπε δυνατά και στο άκουσμα του ονόματος μου γύρισα αυτόματα το κεφάλι μου προς τα εκείνον. Με κοιτούσε πονηρά.

Yn: είσαι ο μεγαλύτερος οδηγός
αγώνων...πίστευες ότι δεν θα σε γνώριζα?

Συνέχισε ειρωνικά παραμένοντας στην θέση του μπροστά από την πόρτα του δωματίου.

Κοίταξα το σώμα της και πάλι.

Πλησίασα την μορφή της κατεβαίνοντας στο ύψος όπου βρισκόταν.

Yn:μην....ή μάλλον όχι...

Αναφώνησε παίρνοντας μερικά λεπτά για να σκεφτεί.

Yn:αν δεν αντισταθεί στο άγγιγμα θα σα αφήσω να την πάρεις....αν όχι τότε έφυγες μόνος...

Συνέχισε με εμένα να σχηματίζω ένα στραβό χαμόγελο στο πρόσωπο μου.

Βρισκόμουν ακριβώς μπροστά της.

Το χέρι μου σηκώθηκε ακουμπώντας απαλά στο μαλακό πρόσωπο της .

Δεν είχε προβάλει καμία αντίδραση.

Ο αντίχειρας μου άρχισε να χαϊδεύει αργά το μάγουλο της περιορίζοντας μερικες ατίθασες τουφες από τα καστανά-με μωβ λεπτομέρειες- μαλλιά της.

Το άλλο μου χέρι βρέθηκε με αργές και σταθερές κινήσεις κατω από τον αυχένα της ενώ έμεινε εκεί για μερικά δευτερόλεπτα σε μια προσπάθεια μου να συνηθίσει την ύπαρξη του εκεί και να μην ξυπνήσει.

Ύστερα από λίγο έκανα μια ακόμη προσπάθεια.

Κίνησα το ελεύθερο μου χερι θέλοντας να το τοποθετήσω γύρω από την μέση της και ύστερα να το κινήσω προς τα γόνατα της.

Μόλις τα άκρα μου άγγιξαν την γυμνή μέση της το πρόσωπο της έκανε έναν μορφασμό ενόχλησης ενώ το σώμα της άλλαξε πλευρά.

Πλέον αντι για το πρόσωπο της αντίκρυζα το πίσω μέρος του κρανιου της.

Yn:εγώ σου το είπα...

Ακούστηκε η φωνή του άνδρα απ' τη άλλη πλευρά της αίθουσας.

Jk:άφησε με να ξαναπροσπαθήσω...

Του είπα άγρια ενώ γύρισα το βλέμμα μου και πάλι πάνω της.

Το κεφάλι της κινήθηκε ελαφρά σε μια προσπάθεια της να βολεύει πάνω στο ζωγραφισμένο χέρι μου που ήταν τοποθετημένο κάτω από τον αυχένα της

Τα δάκτυλα του χεριού της τυλίχθηκαν ανάμεσα από τα δικά μου όσο τα χείλη της ακουμπούσαν δειλά και αθώα σημαδεμένο δέρμα του χεριού μου.

Έσφιξα το κράτημα των δακτύλων μου πιάνοντας το χέρι της ακόμα πιο σφικτά όσο το άλλο άκρο μου τύλιξε απαλά τα γόνατα της.

Τα είχα εν μέρη καταφέρει.

Έδωσα λίγη δύναμη στα χέρια μου γυρνώντας την μορφή της προς την
σωστή πλευρά.

Το κεφάλι της έκανε ένα αργό ημικύκλιο ενώ προσγειώθηκε απαλά στον ώμο μου με τα χείλη μας να βρίσκονται αρκετά κοντά για ακόμη μια φορά.

Έβαλα λιγοστή δύναμη μεταφέροντας το ελαφρύ σωμα της στον αέρα.

Δεν είχε αντιδράει υπερβολικά μεχρι τώρα ενώ το κορμί της έμοιαζε να έχει βολεύει αρκετά ήρεμα πάνω στα χέρια μου.

Έμοιαζε τόσο γαλήνια όμως τα πρησμένα μάτια της δήλωναν κάτι άλλο, κάτι που δεν γνώριζα καθαρά.

Πέρασα μπροστά από το σώμα του φίλου της έχοντας ένα νικητήριο χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη.

Yn:σου την εμπιστεύομαι.... κανόνισε...

Είπε άγρια στοχεύοντας το μπράτσο μου με τομ δείκτη του χεριού του και εγώ γέλασα ελαφρά βγαίνοντας έξω από το σπίτι.

Έφτασα στην άκρη του δρόμου προσεγγίζοντας το μωβ αμάξι.

Άνοιξα με λίγη δυσκολία την πόρτα του συνοδηγού ενώ εσκιψα χαμηλά με εκείνη στην αγκαλιά μου για να την τοποθετήσω στην θέση.

Ήμασταν αρκετά κοντά με τα χείλη της να αγγίζουν αμυδρά τα πλαϊνά του λαιμού μου.

Έκλεισα ασυναίσθητα τα μάτια μου όσο προσπαθούσα να απαλλάξω το σώμα της από τα χέρια μου.

Απελευθέρωσα τα άκρα μου ύστερα από μερική ώρα ενώ τα τίναξα όταν επιτέλους κατάφερα να τα βγάλω από γύρω της.

Κατέβασα τον λαιμό μου και προς της δύο πλευρές θέλοντας να ξεπιαστω αφήνοντας έτσι έναν χαρακτηριστικο ήχο.

Πλησίασα και πάλι την κοιμησμενη μορφή της όσο τα χερια μου τραβούσαν την ζώνη ασφαλείας.

Τράβηξα μια αρκετή ποσότητα και την πέρασα προσεκτικά γύρω από το σωμα της.

Βρισκόμουν με το μισό μου σώμα μέσα στο αμάξι ακριβώς από πάνω της έχοντας την ζεστή και ήρεμη ανάσα της να χτυπά το δέρμα του ζωγραφισμένου λαιμού μου.

Αυτή η αίσθηση ήταν κάτι που με έκανε να αποσυντονιστω για μερικά δευτερόλεπτα όμως συνέφερα τον εαυτό μου αρκετά γρήγορα

Πίεσα την ζώνη στην σωστή εσοχή και μετέφερα το σώμα μου έξω από το αμάξι.

Έκλεισα ήσυχα την πόρτα και έτρεξα προς την δικιά μου πλευρά.

Μπήκα επιτέλους στο όχημα και έβαλα μπρος παίρνοντας τον δρόμο προς την "λέσχη".

Έπρεπε να την πάω εκεί....

Ίσως η Ele να αντιδρούσε όμως δεν μπορούσα να την αφήσω χωρίς προστασία.

Ο Marko θα προσπαθήσει σίγουρα να την προσεγγίσει και από ότι φαίνεται δεν ξέρει ολη την αλήθεια για τον αδικοχαμένο φίλο μου.

Επιπλέον είναι αδελφή του Kaito...δεν γίνεται να την αφήσω μόνη της...και εκείνος το ίδιο θα έκανε για εκείνη.

______________________________________

ΟΠΑΤΟΝΕ ΠΟΥ ΑΝΗΣΥΧΕΊ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΤΗΝ ΓΝΏΡΙΣΕ.

ΕΛΑ ΤΟ ΖΕΥΓΟΣ ΚΙΜ

ΓΙΑ ΠΆΜΕ

Αν σας άρεσε πατήστε 🌟

Vanilla