Jks'pov

Είχε αρχίσει να ξημερώνει με τον ουρανό να έχει πάρει ένα ανοιχτό μωβ χρώμα .

Σε λίγο έφτανα στην "λέσχη"

Έπρεπε να την φέρω εδώ , δεν μπορούσα να την αφήσω πίσω.

Άνοιξα την πύλη του γκαράζ και έβαλα το αμάξι μέσα στο κτήριο.

Έσβησα την μηχανή και πάτησα τον μοχλό της ζωνης μου ενώ βγήκα ανοίγοντας την μεταλλική πόρτα του αυτοκινήτου

Έκανα μια στροφή προσεγγίζοντας την πόρτα του συνοδηγού.

Τα δάκτυλα μου έπιασαν την ειδική εσοχή και με μια κίνηση η πόρτα άνοιξε.

Κοιμόταν ήρεμα και γαλήνια σαν να μην είχε συμβεί τίποτα όμως τα πρησμενα μάτια της δήλωναν κάτι διαφορετικό.

Έσκυψα προς το μέρος της και αφού της αφαίρεσα την ζώνη πήρα την μορφή της στα χέρια μου.

Δεν προέβαλε καμία αντίσταση ισως επειδή ήταν κοιμησμενη.

Άνοιξα την λευκή πόρτα και μπήκα μέσα στο βασικό κτήριο ενώ την έκλεισα πίσω μου με μια κίνηση του ποδιού μου.

Έφτασα κοντά στην μεταλλική σκάλα και άρχισα να ανεβαίνω αργά και ήσυχα τα
σκαλιά της

Δεν έπρεπε να ξυπνήσω την Ελε.

Θα το μάθει βέβαια κάποια στιγμή αλλά δεν είχε έρθει η ώρα ακόμα.

Άνοιξα την πόρτα του δωματίου μου εμφανίζοντας το σκούρο περιβάλλον.

Πλησίασα το μεγάλο κρεβάτι με εκείνη στην αγκαλιά μου.

Το σώμα της έκαιγε στα χέρια μου.

Άφησα το σώμα της πάνω στα μαύρα σεντόνια αφαιρώντας τις αρβύλες της όσο εκείνη βόλευε καλύτερα τον εαυτό της μέσα στα σκούρα υφάσματα.

Όταν κοιμόταν ήταν τόσο γαλήνια γεγονός που ερχόταν σε αντίθεση με τον ξύπνιο εαυτό της.

Έφτασα μπροστά στην δίφυλλη ντουλάπα και την άνοιξα σιγανα θέλοντας να βρω ένα ζευγάρι σεντόνια και ένα μαλακό μαξιλάρι.

Ύστερα από λίγο ψάξιμο έπιασα στα χέρια μου τα αντικείμενα και κατευθύνθηκα προς τον μικρό δερμάτινο καναπέ του μεγάλου δωματίου.

Ξάπλωσα ακριβώς απέναντι της

Έμοιαζε πολύ στον Kaito.

Είχαν το ίδιο χρώμα ματιών και τον ίδιο δυναμισμό όμως εκείνος ήταν ανέμελος σε αντίθεση με εκείνη η οποία έδειχνε πως έκρυβε πολλά....

Έκλεισα τα μάτια μου απελευθερώνοντας μια πνοή αγανάκτησης και προσπάθησα να αφεθω στον Μορφέα όσο και αν περίεργες σκέψεις για την ζωή της περιτριγύριζαν στο μυαλό μου.

~

Jk:αυτό που λες δεν γίνετε...

Φώναξα δυνατά στο πρόσωπο της όσο εκείνη με κοιτούσε έχοντας ένα ψυχρό βλέμμα.

Jk:καταλαβαίνεις ότι αυτό που μου εξηγεις τόση ώρα είναι αδύνατο...

Είπα με τα νεύρα μου να έχουν φτάσει πλέον στο απροχώρητο.

Φλέβες είχαν πεταχτεί σε όλη την έκταση των χεριών και του λαιμού μου ενώ μικρές σταγόνες ιδρώτα έκαναν την εμφάνιση τους στο μέτωπο μου

Tae: σταματήστε να φωνάζετε...

Παρακάλεσε ο Taehyung ο οποίος είχε μόλις ξυπνήσει και κρατούσε ένα ποτήρι καφέ στο χέρι όσο συνέχιζε να κοιτάει την κατάσταση.

Ele:εσύ με ποιον είσαι τώρα?

Ρώτησε έντονα τον σύντροφό της με το βλέμμα της να καίει την μορφή του και εκείνος ανακάτεψε ήσυχα τον καφέ του.

Ele:δεν μιλάς...καλά..

Του είπε σιγανα με τα σχιστά μάτια της να γυρνούν ξανά πάνω μου

Ele:γιατί τι έφερες εδώ...τι δουλειά έχει αυτή εδώ..

Φώναξε αναστατωμένη κανοντας μικρούς γύρους καταμηκος της αίθουσας.

Jk:δεν μπορούσα να την αφήσω τι δεν καταλαβαίνεις...

Εξήγησα για ακόμη μια φορά όμως η στάση της Ele δεν άλλαξε.

Εle:θέλω να φύγει...

Είπε απότομα και ο Taehyung έφτυσε τον-ζεστο και φρέσκο-καφέ του.

Σηκώθηκε από τον καναπέ αφήνοντας την κούπα στο γυάλινο τραπεζάκι και πλησίασε το σημείο που βρισκόμασταν εμείς.

Tae:Ele παραλογιζεσαι...

Της είπε έντονα και εκείνη γύρισε απότομα να τον κοιτάξει.

Tae:μην με κοιτάς εμένα έτσι. Ξέρεις ότι δεν εννοείς τα λόγια σου...

Ele:μπορεις να μην ανακατεύεσαι...είναι ανάμεσα σε εμένα και τον Kook.

Του είπε με την ίδια ένταση και εκείνος έσφιξε το σαγόνι του κλείνοντας τα μάτια του.

Τον είχε φέρει στα όρια του.

Ele: σε παρακαλ-

Ξεκίνησε να λέει όμως η πρόταση της ποτέ δεν τελείωσε καθώς ένας δυνατός ήχος γέμισε τον χώρο.

: Jéon Jungkook...

Ακούστηκε από τον επάνω όροφο μια έντονη γυναικεία φωνή.

Όλοι σώπασαν αμέσως όσο βαριά γρήγορα βήματα άρχισαν να ακούγονται από την μεταλλική γυριστή σκάλα μέχρι που η μορφή της εμφανίστηκε στον χώρο.

Ήταν έξαλλη με τα χέρια της να σφίγγονται τόσο ώστε μυς να εμφανίζονται παντού πάνω της.

Έκανε μερικά μεγάλα βήματα φτάνοντας απέναντι μου χωρίς να δώσει καμία σημασία στο φιλικό ζευγάρι.

St: Jéon με ποιο δικαίωμα...πες μου περιμένω..

Φώναξε μέσα στο πρόσωπο μου σταυρώνοντας τα χέρια της κάτω από το στήθος της.

Jk:Ας αρχίσουμε από το γεγονός ότι πρέπει να μου μιλάς καλύτερα ....

Της είπα και εκείνη γέλασε επιδεικτικά γέρνοντας το κεφάλι της στο πλάι.

St:με κοροϊδεύει έτσι?

Ρώτησε με ειρωνία κοιτώντας την Ele όμως εκείνη έμεινε αμέτοχη.

Το κεφάλι της γύρισε πάλι προς την μεριά μου ενώ το ένα της χέρι τυλίχθηκε γύρω από το ύφασμα της φαρδιας μπλούζας μου.

Το σώμα μου έφυγε μπροστά σε αντίθεση με το δικό της το οποίο έμεινε σταθερό στην θέση του

St:και τώρα πες μου....γιατί με έφερες εδώ..

Ρώτησε έντονα με την ανάσα της να πέφτει πάνω στο πρόσωπο μου.

Τα μάτια μου κοιτούσαν το μπλεγμένο στο ύφασμα χέρι της όσο εκείνη έπαιρνε βαθιές ανάσες προσπαθώντας να ηρεμήσει τα νεύρα της.

Το βλέμμα μου άφησε αργά το κράτημα της ανεβαίνοντας προς τα πάνω μέχρι να πέσει πάνω στο σταθερό δικό της.

Ένα μικρό γέλιο ξέφυγε από τα χείλη μου σε μια προσπάθεια να την κάνω ακόμα πιο έξαλλη.

Jk:ρωτά τον φίλο σου και όχι εμένα..

Της απάντησα γελοντας και εκείνη χαλάρωσε το κράτημα της μέχρι να αφήσει τελείως το ύφασμα να πέσει από τα χέρια της.

St:μην μπλέκεις τον Yonui...αυτό αφορά εμάς τους δύο Jéon..

Είπε δυναμικά και η Ele αφησε ένα μικρό γέλιο ευχαρίστησης.

Jk:εσύ τώρα γιατί γελάς...θες να με νευριάσεις περισσότερο..

Ρώτησα γυρνώντας το κεφάλι μου προς την κοπέλα με τις τιρκουάζ άκρες που στεκόταν δεξιά μου.

Εκείνη έκανε μερικά βήματα και στάθηκε δίπλα στο πλευρό της Satomi.

Ele:για πες μας Kook...

Αποκρίθηκε προς εμένα περνώντας το χέρι της γύρω από τους ώμους της Satomi.

Ele:πες μας τον λόγο...

Jk:βρήκες τρόπο να εναντιωθεις Ele...μην μπλέκεις και τον εαυτό σου μέσα σε αυτό.

Της απάντησα κάνοντας νόημα στον Taehyung να επέμβει.

Ele:εσύ να κάτσεις εκεί που κάθεσαι αν δεν θέλεις να βρεθείς καρφωμένος στον τοίχο.

Φώναξε στον Ιάπωνα σύντροφό της και εκείνος κατάπιε δειλά.

Ele: Ele Krenöv...μοτοσικλεκιστρια και κοπέλα του Taehyung...

Συστήθηκε με την Satomi να χαμογελά στην ευγενική κίνηση.

St: Satomi Yuriken...οδηγός αγώνων και αδελφή του Kaito

Απάντησε εκείνη ανταποδίδοντας την χειραψία

Το βλέμμα μου ήταν απορημένο.

Πριν από λίγα λεπτά δεν ήθελε κάν να την δει και τώρα συστήνεται κιόλας.

Πλησίασε την μορφή μου και άγγιξε απαλά το δέρμα της μύτης μου.

Ele:σου εναντιώθηκε Kook...θα μείνει και δεν ακούω κουβέντα.

~

Ο ήλιος είχε πέσει αφήνοντας το φεγγάρι να κάνει την εμφάνιση του στον σκοτεινό ουρανό του Τόκυο.

Βρισκόμουν στο δωμάτιο μου προσπαθώντας να βρω τι θα φορέσω.

Είναι η δεύτερη μέρα του τουρνουά και μετά τα χθεσινά πρέπει να δείξουμε ποιοι είμαστε πραγματικά.

Ξαφνικά η πόρτα του δωματίου άνοιξε και η μορφή της μπήκε στον χώρο.

Πέρασε μπροστά από το σώμα μου χωρίς να μου δώσει σημασία και έκατσε στην μέση του διπλού κρεβατιού.

Το βλέμμα μου απλώς ακολουθούσε τις κινήσεις της.

Jk:τι νομίζεις ότι κανείς...

Ρώτησα και εκείνη βολευτηκε καλύτερα πάνω στο στρώμα.

St:κάθομαι στο κρεβάτι μου...

Απάντησε χαλαρά κοιτώντας το σώμα μου από πάνω μέχρι κάτω

Τα πράσινα μάτια της κύλησαν από το πρόσωπο μου στους ώμους μου, τα χείλη της πιέστηκαν μετάξι τους όσο το βλέμμα της χαμήλωσε περισσότερο φτάνοντας στους μυς των κοιλιακών μου

Τα χείλη της άνοιξαν ελαφρά όσο η γλώσσα της πέρασε πάνω από το ερυθρό δέρμα τους.

Jk: Satomi σταματά να με κοιτάς έτσι...

Απαίτησα με τα χέρια μου μέσα στην ντουλάπα.

Προσπαθούσα να βρω μια μπλούζα για να καλύψω το σώμα μου το οποίο εκείνη μελετούσε με προσοχή.

St: γυμνάζεσαι...έχετε ειδικό χώρο εδώ μέσα στο κτήριο ή πηγαίνεις κάπου αλλού.

Απάντησε λες και δεν είχε συμβεί τίποτα και απλώθηκε στο μαύρο στρώμα πίσω της.

Jk:έχουμε χώρο μεσα στο κτήριο αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας τώρα...

St:και ποιο είναι τότε κύριε Jéon..

Ρωτησε με τα χείλη της να κινούνται ρυθμικά προφέροντας το επίθετο μου .

Jk:τι κάνεις στο δωμάτιο μου...

St:απάντησα ήδη σε αυτή την ερώτηση Jéon...κάθομαι στο κρεβάτι μου.

Είπε και εγώ πέρασα το στενό ημιδιάφανο ύφασμα πάνω από το στήθος μου.

Jk:δεν θα ασχοληθώ άλλο τώρα γιατι πρέπει να φύγω. Θα τα συζητήσουμε-

St:θέλω και εγώ να έρθω-

Είπε γρήγορα όμως η δυνατή φωνή μου την σταμάτησε.

Jk:το ξέχασες.

Απάντησα πριν ανοίξω την πόρτα και βγω από το δωμάτιο αφήνοντας την μόνη.

~

Η ώρα έχει περάσει με το τουρνουά να έχει εξελιχθεί σε μια φανταστική κατάσταση.

O Taehyung και η Ele έχουν κερδίσει ήδη 12 αγώνες ενώ εγώ απλώς απολαμβάνω την μπύρα μου περιμένοντας κάποιον για να με ανταγωνιστεί.

Γενικά η νύχτα κυλάει σε ήρεμους ρυθμούς χωρίς κάποιο τρελό γεγονός να έχει συμβεί ακόμη.

Η εξάτμιση του Marko ο οποίος στεκόταν στην απέναντι πλευρά ακούστηκε οσο το πληγωμένο πρόσωπο του με κοιτούσε γελώντας.

Mr: που είναι η κοπέλα σου Jéon...

Φώναξε υποτιμητικά και η Ele γύρισε το βλέμμα της αμέσως πάνω μου.

Ele:η ποια...

Ρώτησε σιγανα με εμένα να της κάνω νόημα να σωπάσει.

Το βλέμμα της γύρισε και πάλι στην πίστα όπου ο Taehyung αγωνιζόταν με έναν ανώνυμο Ρώσο.

Το χέρι μου σηκώθηκε προβάλλοντας μια αγενείς χειρονομία την οποία πρόσφερα στον Marko πλουσιοπάροχα.

Jk:δεν θα έρθει-

Είπα όμως η φωνή μου σταμάτησε στον δυνατό ήχο που γέμισε τον χώρο

Το γνωστό πλέον κατακόκκινο αμάξι προσέγγισε το ύψωμα και αφού στάθμευσε δίπλα στο δικό μου η μηχανή του έσβησε.

Η κόκκινη πόρτα κινήθηκε ανοδικά και η μορφή της εμφανίστηκε κάτω από τα φώτα της πίστας.

Το κορμί της σχεδόν ακάλυπτο.

Το δερμάτινο παντελόνι της αγκάλιαζε τα μακριά πόδια της όσο ένα εξίσου δερμάτινο γιλέκο βρισκόταν στο πάνω μέρος του σώματός της.

Το στήθος της ήταν γυμνό ενώ καλύπτονταν οριακά από το δερμάτινο γιλέκο το οποίο έδενε στην μέση με μια μικρή αλυσίδα έτσι ώστε το ύφασμα να κολλάει ελαφρά στο δέρμα.

Το δέρμα της φωτιζόταν ενώ στη γυμνή μέση της έκαναν την εμφάνιση τους οι γυμνασμενοι μύες της.

Τα μαλλιά της ήταν κάτω ενώ οι μωβ αποχρώσεις τους έλαμπαν κάτω από τα φώτα του χώρου.

Έφτασε κοντά στο αμάξι μου και έκατσε ανάμεσα σε εμένα και την κοπέλα με τις τιρκουάζ άκρες.

Χαμογέλασε στην Ele με εκείνη να της ανταποδίδει το χαμόγελο και κοίταξε εξίσου τον αγώνα του Taehyung.

Ύστερα από λίγο έπιασε ατάραχη μια μπύρα και την άνοιξε γρήγορα.

Τα κατακόκκινα χείλη της άγγιξαν το κρύο γυαλί και το κεφάλι της ανασηκώθηκε ελαφρά έτσι ώστε να μπορέσει να γευτεί την το περιεχόμενο του μπουκαλιού.

Jk:τι κάνεις εσύ εδώ...σου είπα-

St:σκάσε πια Jéon.. δεν είμαι πέντε χρονών ούτε εσύ είσαι ο αδελφός μου για να μου λες τι θα κάνω.

Μου είπε απότομα χωρίς τα μάτια της να αποχωριστούν το τιρκουάζ μηχανάκι του Taehyung που τερμάτιζε.

Jk:έχω αγώνα...

Είπα αλλάζοντας το θέμα καθώς δεν ήθελα να τσακωθω για ακόμη μια φορά μαζί της.

St:το ξέρω...έχω ακριβώς τον ίδιο αγώνα με εσένα.

Είπε ατάραχη κοιτάζοντας πλέον την μορφή του Marko.

Jk:δεν πρόκειται να σε αφήσω να κατέβεις σε αγώνα με αυτόν.

Φώναξα ίσως λίγο παραπάνω από ότι έπρεπε προκαλώντας πολλά βλέμματα ενώ σηκώθηκα απότομα από το καπό του αμαξιού προσεγγίζοντας το δικό της.

Μπήκα στο κόκκινο αμάξι και πριν ακόμη προλάβει να αντιδράσει κατευθύνθηκα στην γραμμή εκκίνησης.

Δεν θα αγωνιζόταν μαζί του, δεν θα το επέτρεπα αυτο και θα της το απαγόρευα με οποιοδήποτε τρόπο ακόμη και αν αυτό ήταν να οδηγήσω το αμάξι της.

______________________________

ΕΛΑ Η ΕΛΕ

Ο ΚΟΟΚ ΠΗΡΕ ΑΕΡΑ

Δεν ήταν από τα καλύτερα το ξέρω

Αν σάς άρεσε πατήστε 🌟

Vanilla