Satomis'pov

Έριξα το σώμα μου προς τα πίσω με τα μαλλιά μου να απλώνονται σε όλα σχεδόν τα σκούρα βότσαλα της μεγάλης παραλίας.

Η Ισπανίδα κοπέλα είχε μόλις αποχωρήσει λόγω του ταξιδιού που θα έκανε την επόμενη μέρα ενώ εγώ είχα παραμείνει κάτω από τα αστέρια με μόνη συντροφιά τον ήχο της σκοτεινής θάλασσας.

Σήκωσα τα χέρια μου ψηλά σαν να ήθελα να φτάσω τους φωτεινούς αστερισμούς του ουρανού ενώ δευτερόλεπτα αργότερα τα έφερα σε επαφή με τα βλέφαρα μου τρίβοντας το δέρμα που έντυνε τις κόρες των βολβών μου.

Ήθελα να μάθω για τον αδελφό μου αλλά και για τον πατέρα μου.

Το γεγονός ότι βγήκε από την φυλακή σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα ύστερα από εκείνη την νύχτα στο πατρικό μου αποτελούσε δαίμονα που βασάνιζε συνεχώς το μυαλό μου.

:Γνωστοι και φίλοι εσένα τι σε νοιάζει...

Είχε ξεφύγει εκείνο το βράδι που τον είδα μετά από χρόνια στο πλέον μουχλιασμενο σπίτι εκείνης της σκοτεινής συνοικίας.

Είχε φιλίες και άκρες όμως καμία από εκείνες τις οποίες γνώριζα δεν θα τον έβγαζαν ποτέ από εκεί μέσα

Δεν είχαν τόσο μεγάλη δύναμη, όχι εκείνες οι οποίες γνώριζα τουλάχιστον.

Ίσως η συνεργασία των φίλων μου σε συνδιασμό με την εξίσου Ισπανίδα γυναίκα που έστελνα στην χώρα των ταυρομαχιών έφερναν γρήγορα αποτελέσματα και στα δύο μυστήρια.

Τόσο στον δολοφόνο του αδελφού μου όσο και στις διασυνδέσεις που είχε ο πατέρας μου.

Άφησα μια βαριά ανάσα να ξεφύγει από τα γεμάτα χείλη μου ενώ ανασήκωσα το σώμα μου ετσι ώστε να κοιτάζω τον ορίζοντα , εκείνη την ευθεία σκοτεινή γραμμή που χώριζε τον ουρανό από την θάλασσα, δύο πράγματα τόσο ίδια μα τόσο διαφορετικά ταυτόχρονα.

Μια μικρή έκταση φωτίστηκε δίπλα μου εμφανίζοντας το πραγματικό χρώμα των μικρών πετρωμάτων που βρίσκονταν σε όλη την παραλία ενώ τα χέρια μου σήκωσαν την μικρή συσκευή από την υγρή επιφάνεια των βοτσαλων.

Jéon
Πού είσαι...θέλω να μιλήσουμε

Εμφανίστηκε ως αρχική ειδοποίηση και εγώ ρολαρα τα μάτια μου εμφανίζοντας όλο το λευκό μέρος των βολβών μου κρύβοντας το σπάνιο πράσινο χρώμα των ιριδων μου.

Τα δάκτυλα πίεσαν την γυάλινη οθόνη αφής όσο τα μάτια μου διάβαζαν συνεχώς το μήνυμα το οποίο λάμβανε μορφή πάνω στην μπάρα γραφής.

Jéon κοιμήσου δεν θα γυρίσω σήμερα βρήκα καλύτερη παρέα...

Απάντησα γρήγορα ενώ σε λιγότερο από μερικά κλάσματα του δευτερολέπτου το μήνυμα μου είχε ήδη διαβαστεί από τον μαυρομαλλη δεκτή που λογικά στεκόταν μπροστά από την δική του συσκευή προσπαθώντας να βρει κάποια καλή δικαιολογία.

Jéon
Satomi...ήταν σοβαρό..

Σχηματίστηκαν για ακόμη μια φορά μέσα σε πράσινο πλαίσιο τα λόγια του και εγώ πληκτρολόγησα ακόμη πιο γρήγορα την επόμενη μου απάντηση.

Σου το ξεκαθάρισα Jéon... άλλωστε έχω δουλειά τώρα

Συνέχισα ξέροντας πως η συμπεριφορά μου τον ωθούσε στα άκρα .

Έκλεισα την μικρή μαύρη συσκευή ενώ την τοποθέτησα και πάλι δίπλα μου πάνω στα υγρά-απο την βραδινή υγρασία- βότσαλα όμως εκείνη έλαμψε για ακόμη μια φορά

Jéon
Ποια δουλειά είναι ιδιαίτερα σημαντική τόσο αργά Yuriken..

Εμφανίστηκε η ερώτηση του και εγώ άφησα ένα πονηρό χαμόγελο να σχηματισθεί πάνω στα χείλη μου

Mια δουλειά ξανθιά και γαλανοματα...αυτή δεν θα με απογοητεύσει κουτάβι..

Απάντησα απενεργοποιώντας αυτή την φορά την θορυβώδης συσκευή ενώ άφησα για άλλη μια φορά το σώμα μου να ενωθεί με τα βότσαλα.

Jks'pov

Αυτό ήταν υπονοούμενο...

Ρώτησα όμως η απάντηση δεν ήρθε ποτέ όπως ακριβώς και η προβολή του μηνύματος.

Έκλεισα το κινητό μου και το πέταξα με δύναμη δίπλα μου πάνω στα σεντόνια.

Σήκωσα τα δάκτυλα μου και αφού τα πέρασα μεσα από τα μαλλιά μου τα τυλιξα γύρω από τον αυχένα μου όσο τα μάτια μου είχαν προσκολληθεί στο ταβάνι.

Τα σημάδια από τα δόντια της είχαν μείνει ακόμη στην πίσω όψη του λαιμού μου όσο η αίσθηση των άκρων της πάνω μου εξακολουθούσε να με επισκέπτεται σαν φρέσκο και απαλό αεράκι.

Τα μάτια μου έκλεισαν αυτόματα ενώ μια μεγάλη ανάσα απέδρασε από τα χείλη μου.

Δεν μπορούσα να λύσω όλα τα προβλήματα ενώ προτεραιότητα μου την συγκεκριμένη χρονική στιγμή αποτελούσε η σωματική ακεραιότητα της Ele.

Σηκώθηκα από το διπλο μαλακό στρώμα και κατευθύνθηκα προς το γραφείο του δωματίου.

Έπιασα το μικρό μεταλλικό και σκαλιστό κλειδί ενώ το τοποθέτησα γρήγορα μέσα στην εσοχή του κεντρικού συρταριου της βαριάς κατασκευής.

Έκατσα στην δερμάτινη μεγάλη καρέκλα και έκλεισα σφικτά τα μάτια μου μόλις αντίκρυσα το πρώτο πράγμα που υπήρχε μέσα στο βαθύ συρτάρι.

Άφησα μια βαθειά πνοή στον αέρα σαν να ήθελα να ξεφύγω από όλα αυτά τα γεγονότα που στοίχειωναν πολλά χρόνια τώρα την ζωή μου.

Έπιασα το καφετί -απο τα χρόνια- λεπτό χαρτόνι και το σήκωσα προσεκτικά έτσι ώστε να μην αλλοιωθεί ακόμη περισσότερο η απεικονιζομενη μακρινή μου ανάμνηση.

Τρία χαμογελαστα και γεμάτα ευτυχία πρόσωπα.

Η εικόνα ελαφρώς φθαρμένη όπως και τα πρόσωπα των ατόμων από τα χρόνια και τις περιβαλλοντικές συνθήκες.

Εικόνα που χανοταν σιγά σιγά όπως ακριβώς και οι αναμνήσεις μου.

Η μία πλευρά της εικόνας σχισμένη κάνοντας έτσι το μισό σημείωμα στην πίσω όψη του χαρτιου να χαθεί μαζί με εκείνους.

Στην θύμηση όλων των γεγονότων ένιωσα ένα γερό σφίξιμο στην καρδιά μου ενώ η επιθυμίες να σώσω την Ele αυξήθηκαν.

Μπορεί να μην είχα προλάβει να σώσω εκείνους ,καθώς δεν θα μπορούσα άλλωστε να το κάνω, αλλά τώρα που μου δίνονταν η ευκαιρία να βοηθήσω το πολύτιμο μέλος της ομάδας μου θα το έκανα με κάθε κόστος.

Τριτοπρόσωπη αφήγηση

Άνοιξε την πόρτα και βγήκε στον σκοτεινό διάδρομο του ορόφου έχοντας το κινητό στα χέρια της.

Οι τιρκουάζ τούφες τις έλαμπαν κάτω από το λιγοστό φως που έμπαινε από το μικρό παράθυρο που βρισκόταν στο τέλος του στενού διαδρόμου όσο τα μάτια της περιεργάζονταν τον χώρο για τυχόν παρουσίες.

Αφού διαβεβαίωσε τον εαυτό της πως βρισκόταν μόνη άνοιξε την συσκευή και πληκτρολόγησε το γνωστό για εκείνη νούμερο.

Μερικοι ήχοι ακούστηκαν από την άλλη άκρη της γραμμής γεγονός που έδειχνε την παρουσία κλήσης ενώ δευτερόλεπτα αργότερα μια βαριά φωνή ακούστηκε.

Ele:ти щось прийняв? (Δέχθηκες κάτι;)

Ρώτησε τον άνδρα που βρισκόταν στην άλλη άκρη του ακουστικού μιλώντας αυτή την φορά την μητρική της γλώσσα.

Εκείνος φάνηκε να συμφωνεί και τότε μια ανάσα αγανάκτησης αφέθηκε από την όμορφη νεαρή.

Ele: ну може я прийду раніше(καλά ίσως έρθω νωρίτερα)

Είπε εκείνη με την φωνή της να σχηματίζει ουκρανικους φθόγγους οι οποίοι χόρευαν στην ησυχία της νύχτας.

Τερμάτισε γρήγορα την κλήση πιέζοντας το κόκκινο εικονίδιο πάνω στην φωτεινή οθόνη ενώ κοίταξε ξανά για τυχόν παρουσίες στον διάδρομο πριν κλειστεί και πάλι στο δωμάτιο της.

Επόμενη ημέρα Απόγευμα

Ισπανία

"Αυτή ήταν η Ryanair ευχαριστούμε που μας επιλέξατε για την πτήση σας, ελπίζουμε να έχετε μια καλή διαμονή στην Βαρκελώνη"

Ακούστηκε από τα μεγάφωνα του λευκού αεροπλάνου και εκείνη αφαίρεσε τα ακουστικα από τα αυτιά της .

Τοποθέτησε τα τελευταία της πράγματα μεσα στις τσέπες της όσο τα δάκτυλα της έστρωσαν περισσότερο τα μακρυά καταξανθα μαλλιά της.

Τα γαλάζια μεγάλα μάτια της κοίταξαν γύρω της όσο ένας δυνατός ήχος ακούστηκε σηματοδοτώντας την αρχή της κατάβασης από το πολυτελές μεταφορικό μέσο.

Σηκώθηκε από την μονή θέση της και κατευθύνθηκε προς την κυκλική πόρτα που λάμβανε χώρα σχετικά κοντά στη θέση που της είχε κλείσει η πρασινοματα στην Aclass περιοχή.

Αφού χαιρέτησε ευγενικά την ιαπωνεζα αεροσυνοδό κατέβηκε τα πλατιά σκαλιά του αεροσκάφους αγγίζοντας μετά από ώρες το στερεό τσιμεντινο πατωμα του μεγάλου αεροδρομίου.

Έβαλε τα χέρια της στις πίσω τσέπες του σχεδόν κολλητού τζιν της ενώ προχώρησε προς το ειδικό λεωφορειακι που θα την μετέφερε τον κύριο χώρο του αεροδρομίου.

Ύστερα από λίγο μπήκε μέσα από τις μεγάλες γυάλινες πόρτες και αφού περίμενε υπομονετικά για την βαλίτσα της κοιταξε τον τεράστιο χώρο.

Είχε χρόνια να επισκεφθεί την γενέτειρα της και η αλήθεια είναι πως της έλειπε πολύ η ζωή που είχε όταν κατοικούσε εδώ.

Είχε πάρει οδηγίες από την καυτή πρασινοματα για το άτομο που θα την καθοδηγούσε καθώς και για τις πληροφορίες που έπρεπε να βρει μαζί του

Η βαλίτσα της βγήκε από τον τυπικό έλεγχο κινούμενη πάνω σε μια λωρίδα από καουτσούκ και εκείνη πλησίασε κοντά στην σχάρα πιάνοντας με τα άκρα της το μεταλλικό χερούλι σηκώνοντας την αποσκευη της.

Κινήθηκε αέρινα και απλά μέσα στους λευκούς τοίχους με τα αθλητικά της να τρίζουν ελαφρά πάνω στα μεγάλα μάρμαρα του δαπέδου.

Έφτασε κοντά στην έξοδο ενώ δευτερόλεπτα αργότερα παρατήρησε έναν άνδρα που κρατούσε το όνομα της σε ένα χαρτόνι.

Ήταν όμορφος και γυμνασμενος, τα λευκά μαλλιά του κινούνταν με το πέρασμα διαφόρων ατόμων γύρω του όσο τα καστανα μάτια του περιπλανουνταν στον χώρο σαν να έψαχναν κάτι.

Η ξανθιά καλλονή πλησίασε την μορφή του ενώ τον χαιρέτησε ευγενικά με την φωνη της να παίρνει μια πιο φιλική χροιά.

V: συγνώμη...ίσως να ψάχνετε εμένα...

Είπε εκείνη με τα γαλάζια μάτια της να κοιτούν εξεταστικά τον νεαρό ενώ το κεφάλι του όμορφου άνδρα γύρισε κατευθείαν προς το μέρος της

:Είσαι η Valena Rénalez..

Ρώτησε εκείνος με την φωνή του να βαθαίνει ανάμεσα στα φωνήεντα του μεγάλου ονόματος της.

V:ναι και εσείς...

Συνέχισα εκείνη με το χέρι της να κάνει μια κίνηση προσέγγισης του δικού του.

:Valentino Rossi...

Ακούστηκε για ακόμη μια φορά η βαθειά φωνή του και το χέρι του άγγιξε απαλά το δικό της ανταποδίδοντας τον ευγενικό χαιρετισμό.

: Ή αλλιώς Jimin....Park Jimin...

_________________________________________

ΠΟΛΛΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΊΕΣ ΠΟΛΛΕΣ

ΟΠΑΤΟΝΕ ΜΠΗΚΕ ΚΑΙ ΤΟΥΤΟΣ

Ξέρω είναι μικρό ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΆ ΜΙΚΡΌ αλλά έχει πολλά μέσα και για να μην χαθείτε σαν το ψέμα θα παραμείνει κουτσικο

Αν σάς άρεσε πατήστε 🌟

Vanilla