Tokyo

5 χρόνια μετα

1 μέρα πριν το τουρνουά

Συνεργείο Yotomi

Μισότελειωμένα αμάξια υπήρχαν σε κάθε γωνιά του μεγάλου χώρου.

Διάφοροι άνδρες υπάλληλοι τριγυρνούσαν ανάμεσα στα αυτοκίνητα με τις χαρακτηριστικές στολές εργασίας τους όσο το αφεντικό βρισκόταν στο μικρό γραφείο του στο βάθος του διαδρόμου

Ένας ένστολος σχιτσοματης με αρκετά μακρύ μαλλί πλησίασε το κατακόκκινο αμάξι που βρισκόταν στην μέση της αίθουσας.

Έσκυψε μπροστά του και χτύπησε ελαφρά το καπό αφήνοντας έναν μικρό ήχο.

:Βγες επιτέλους από εκεί μέσα

Φώναξε με βαριά φωνή και μια μορφη σύρθηκε πάνω στο ειδικό εργαλείο βγαίνοντας κάτω από το αγωνιστικό αμάξι.

:Τι θες Yonui δεν βλέπεις πως έχω δουλειά

Είπε έντονα μια γυναικεία φωνή και η κάτοχος της σήκωσε το χέρι της προς το μέρος του Ιάπωνα.

Εκείνος έπιασε το γεμάτο γράσο χέρι της
και την βοήθησε να σηκωθεί από το πάτωμα.

:Satomi σταματά να εργάζεσαι τόσο πολύ..σου έχει γίνει εμμονή πια δεν το καταλαβαίνεις...

Την προέτρεψε ο φίλος της όσο εκείνη τίναξε τα λερωμένα από το μαύρο υγρό χέρια της πάνω στην φόρμα εργασίας της.

St: ποτέ...

Του είπε απότομα και εκείνος την κοίταξε απορώντας.

Yn:και κλείσε πια αυτό το φερμουάρ....δεν βλέπεις πως σε κοιτάνε..

Συνέχισε ο Ιάπωνας με τα χέρια του να τραβούν το ανοιχτό φερμουάρ της φόρμας που άφηνε το μπούστο της ελαφρά εκτεθειμένο σε κοινή θέα.

St:τα χέρια σου δεν θα με ξανακουμπησουν...το κατάλαβες κάνεις δεν θα με ακουμπάει αν δεν πάρει πρώτα την άδεια μου θα έπρεπε να το γνωρίζεις αυτό Yonui.

Είπε άγρια η κοπέλα τινάζοντας το μακρύ καστανό με μωβ άκρες μαλλιά της προς τα πίσω.

Δεν ήθελε να την αγγίζουν εδώ και πολλά χρόνια.

Κανένας άνδρας δεν την είχε αγγίξει πολύ καιρό τώρα.

Yn:Satomi πρέπει να το ξεπεράσεις έχουν περάσει τόσα χρόνια.

Είπε ήρεμα ο φίλος της κάνοντας μια προσπάθεια να ακουμπήσει μια τούφα από τα μαλλιά της όμως το χέρι της έπιασε απότομα το δικό του σταματώντας κάθε προσπάθεια.

Τα πράσινα σχιστά μάτια της τον κοίταξαν έντονα με αποτέλεσμα εκείνος να νιώθει πως το σώμα αποτελούνταν από κενό.

Τον τρυπούσε με το βλέμμα της

Το άλλοτε ήρεμο βλέμμα της είχε σκοτεινιάσει ενω το χέρι της πίεζε αρκετά το ανδρικό χέρι του φίλου της.

Τα νύχια της είχαν αφήσει σημάδι στην λευκή σάρκα του Yonui

St:μην με ακουμπάς....ειδικά στα μαλλιά...δεν θα το ξανακάνει κάνεις αυτό...

Είπε γριλυζοντας η κοπέλα και ο νεαρός στραβοκαταπιε αργά κάνοντας ευδιάκριτο μήλο του λαιμού του να κινηθεί.

Τα άκρα της άφησαν απότομα το ανδρικό χέρι και εκείνο έπεσε με φόρα πίσω.

Η πλάτη της γύρισε και η μορφή της έκατσε για ακόμη μια φορά στο ειδικό εργαλείο.

Ξάπλωσε πίσω μπαίνοντας για ακόμη μια φορά κάτω από το κόκκινο αγωνιστικό αμάξι.

Μαζί της έσκυψε και ο Yonui προσπαθώντας να καταλάβει τι είχε αλλάξει στην συμπεριφορά της κολλητής του.

Δεν ήταν ποτέ τόσο σκληρή.

Ήταν απότομη αλλά ποτέ της τόσο πολύ.

Yn:τι έχει γίνει ?

Ρώτησε όμως καμία απάντηση δεν γύρισε στα αυτιά του

Yn: Satomi...

Είπε πιο ήρεμα όμως εκείνη συνέχισε την δουλειά της αμέριμνα κάτω από το αμάξι.

St: κλειδί...

Ζήτησε βγάζοντας το λερωμένο χέρι της κάτω από το ερυθρό μέταλο του αμαξιού και ο Yonui της το προσέφερε μη μπορώντας να κάνει κάτι άλλο.

Yn: πρέπει να το ξεπεράσεις πια...

Ξεφυσηζε πιάνοντας το κεφάλι του με τα χέρια του ενώ εκεινη του ζήτησε τον κάβουρα αυτή την φορά.

Yn:Τέλος δεν πάει άλλο...

Φώναξε στεκομενος πλέον όρθιος κανοντας την μορφή της νεαρής να τραβηχτεί κάτω από το όχημα.

Τα μάτια της τον κοίταξαν με απορία όσο εκείνος έβραζε από θυμό.

St:σαν πολύ αέρα δεν πήρες τώρα τελευταία...

Ρώτησε και τα γεμάτα φλόγες μάτια του έπεσαν στην κοπέλα.

Yn:όχι φτάνει πια αυτή η ιστορία....

Συνέχισε με την κοπέλα να τον κοιτάζει έχοντας ένα πονηρό χαμόγελο στο πρόσωπο της.

St: αλήθεια...

Ρώτησε υποτιμητικά η πρασινοματα και εκείνος κατέβηκε στο ύψος της.

Yn: είσαι νέα κοπέλα με ομορφιά και κάθεσαι εδώ μέσα στα γρασα αφήνοντας τα χρόνια να περνάνε επειδή-

Πήγε να πει ο Ιάπωνας όμως τα δάκτυλα της ακούμπησαν ελαφρά τα χείλη του σταματώντας την πρόταση.

St:έχω έναν σκοπό και θα τον πετύχω ότι και να γίνει...

Συνέχισε κοιτάζοντας τα μελανά μάτια του φίλου της.

Yn:αυτό αποκλείεται...

Φώναξε απότομα καθώς σηκώθηκε γρήγορα ισιώνοντας την μέση του.

Στο άκουσμα της πρότασης η Satomi αντέγραψε τις κινήσεις του στεκομενη πλέον και εκείνη με την σειρά της μπροστά του.

St:τι εννοείς με την φράση "αυτό αποκαλείται"..

Ρώτησε μιμούμενη τα λόγια του και εκείνος έδεσε τα χέρια του κάτω από το στήθος του αποφασισμένος.

Yn:δεν θα πας στους αγώνες...

~

Έδεσε σφικτά το χέρι του με το ειδικό λευκό πανί και έκανε μερικά βήματα πίσω κοιτάζοντας τον μαύρο μεγάλο σάκο μπροστά του

Πέρασε τα δάκτυλα μέσα από τα μαύρα του μαλλιά κάνοντας τους μυς των ζωγραφισμένων από μαύρο μελάνι μπράτσων του να πεταχτούν ελαφρά.

Το επόμενο κιόλας δευτερόλεπτο χτυπούσε με μανία τον σάκο που βρισκόταν απέναντι του

Πλησίασε το τουρνουά, ένα γεγονός που τα τελευταία χρόνια δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει.

Έκανε μια ανάποδη κλωτσιά κανοντας τα μαύρα του ρούχα να ανεμίζουν ελαφρά από την δύναμη του αέρα ενώ το αποτύπωμα της δερμάτινης αρβύλας του είχε μείνει πάνω στον σάκο.

Το σώμα του είχε ήδη ιδρώσει ενώ τα σκοτεινά μάτια του έκρυβαν μερικές υγρές τούφες που σκέπαζαν το χτυπημένο μέτωπο του.

Ο καλός φίλος του μαζί με την ατίθαση σύντροφό του τον παρατηρούσαν πίσω από τον συρμάτινο τοίχο που χώριζε τον χώρο χωρίς να μιλούν.

Κάθε χρόνο τα ίδια , κάθε χρόνο τέτοια εποχή ο νεαρός Κορεάτης βρισκόταν σε
αυτή την κατάσταση.

Δεν μιλούσε σε κανέναν ενώ κλεινόταν
με τις ώρες στο δωμάτιο του.

Τα χτυπήματα του στον σάκο αυξήθηκαν ενώ η ταχύτητα επίθεσης ανέβηκε επικίνδυνα για τους μύες του.

Tae: φτάνει Jungkook...

Φώναξε πίσω από το σύρμα όμως ο ιδρωμενος οδηγός δεν του έδωσε καμία σημασία συνεχίζοντας την γυμναστική του

Έκανε ένα διπλό πήδημα σηκώνοντας το σώμα του στον αέρα δημιουργώντας διάφορα παιχνιδισματα στον τοίχο σε συνδιασμό με τον απογευματινό ήλιο που έπεφτε στο δωμάτιο από το μικρό παράθυρο.

Ο Taehyung ετριψε αγανακτησμενος το μέτωπο του όσο η Ele κοιτούσε με απογοήτευση τον νεαρό φίλο της.

Η κοπέλα με τις τιρκουάζ άκρες σηκώθηκε από την θέση της και ακούμπησε ελαφρά τον ώμο του συντρόφου της κάνοντας τον να γυρίσει το βλέμμα του στην μορφή της.

Ele:Άστον θα πάω εγώ...

Είπε στον νεαρό και εκείνος της εγνεψε θετικά

Η γυναικεία μορφή πέρασε τον συρμάτινο τοίχο φτάνοντας κοντά στην ιδρωμενη μορφή του Jungkook.

Ele:Kook...

Προσπάθησε να πει όμως ο ήχος των χτυπημάτων πάνω στον σάκο έκανε την φωνή της να μην φτάνει στα αυτιά του νεαρού.

Ele:Kook...

Ξαναειπε πιο δυνατά όμως πήρε την ίδια απάντηση με πρίν.

Έκανε ένα βήμα μπροστά φτάνοντας ακριβώς μπροστά από τον νέο όσο το κεφάλι της βρισκόταν στο ύψος των χτυπημάτων.

Ο Jungkook αιφνιδιασμενος από την κίνηση της Ele άνοιξε τα μάτια του και εκείνη έκλεισε σφικτά τα δικά της περιμένοντας την γροθιά του στο πρόσωπο της , πράγμα που ποτέ δεν συνέβη.

Ύστερα από λίγο ανοιξε ελαφρά τα μάτια της αντικρυζωντας έναν εξαγριωμένο Jungkook.

Τα μαύρα μάτια του ήταν πιο σκοτεινά από ποτέ. Ιδρώτας υπήρχε σε όλο του το πρόσωπο.

Τα μαύρα μαλλιά του ήταν υγρά και το στόμα του ελαφρώς ανοικτό όσο εκείνος προσπαθούσε να αναπνεύσει.

Η βαριά γροθιά του βρισκόταν ακριβώς μπροστά από το πρόσωπο της ενώ το δεμένο και παράλληλα ματωμένο από τα δυνατά χτυπήματα χέρι του έτρεμε ελαφρά.

Σήκωσε τα άκρα της αγγίζοντας το τρεμάμενο χερι του Jungkook και εκείνος σαν να ξύπνησε αμέσως.

Τίναξε ελαφρά τα μαλλιά του προς τα πίσω και έφυγε από τον γυμναστηριακο χώρο του κτηρίου αφήνοντας τους δύο φίλους του πίσω.

Jk:μην με ενοχλήσει κάνεις....

Ήταν το τελευταίο πράγμα που ακούστηκε πριν χαθεί στον σκοτεινό διάδρομο του ορόφου.

~

Αφαίρεσε τα ρούχα του μπαίνοντας στο μπάνιο με τα μαύρα πλακάκια.

Πέρασε τον εαυτό του πίσω από την γυάλινη επιφάνεια της μπανιέρας και άνοιξε το νερό.

Μικρές σταγόνες έπεσαν με δύναμη πάνω του όσο εκείνος προσπαθούσε να συνεφερει τον εαυτό του

Είχαν περάσει 5 χρόνια από τον θάνατο του Kaito και ακόμη δεν το είχε ξεπεράσει.

Ποτέ δεν θα το ξεπερνούσε

Ο Kaito ήταν κάτι σαν αδελφός για εκείνον.

Κοίταξε την μεγάλη πληγή στο μπράτσο του και στην θύμηση των γεγονότων πήρε μια αρκετά μεγάλη ανάσα.

Πέρασε τα χέρια του μέσα από τα βρεγμένα μαλλιά του πετώντας τις σταγόνες που έτρεχαν στο μέτωπο του προς τα πίσω και ισιωσε την πλάτη του αφήνοντας το νερό να τον συνεπάρει.

Βγήκε από το μπάνιο με μια πετσέτα γύρω από την μέση του όσο μικρές σταγόνες νερού κάλυπταν το γυμνασμενο σώμα τού.

Η πόρτα χτύπησε και μέσα μπήκε ο Taehyung πριν ακόμα ακούσει απάντηση.

Έκλεισε την πόρτα πίσω του και έκατσε αναπαυτικά στο κρεβάτι με τα μαύρα σεντόνια.

Ο Jungkook πήρε μια φόρμα και κατευθύνθηκε ξανά προς το μπάνιο.

Tae:δεν θα το γλιτώσεις και αυτή την φορά

Φώναξε ο φίλος του και εκείνος έκλεισε την πόρτα του μπάνιου χωρίς να του δώσει σημασία.

~

Tae:ξέρω πως νιώθεις όμως πρέπει να πάμε αύριο...κάντο για τον Kaito..

Jk:τι δεν καταλαβαίνεις...

Φώναξε ίσως λίγο παραπάνω από ότι έπρεπε και ο Taehyung έκλεισε για ακόμη μια φορά τα μάτια του

Jk:θα είναι εκεί και ο Marko και αυτή την φορά δεν θα κρατηθώ και θα τον σκοτώσω...

Είπε λιγο πιο ήρεμα αλλά έντονα ο νέος όσο τοποθετούσε μια μαύρη κολλητή μπλούζα στο σώμα του.

Jk:θα τον σκοτώσω όπως έκανε και εκείνος

Ημέρα του τουρνουά

Το μωβ αμάξι πέρασε για ακόμη μια φορά την φωτεινή επιγραφή

TOKYO DRIFT

Και πήρε θέση στην γνωστή πλευρά της ομάδας του

Ο Taehyung και η Ele βρισκόταν ήδη εκεί περιμένοντας τον καθώς δεν ήξεραν αν τελικά θα εμφανίζονταν οπότε είχαν πάει νωρίτερα

Βγήκε από το αμάξι με τα δερμάτινα ρούχα να ντύνουν το ζωγραφισμένο κορμί του ενώ έκατσε όπως πάντα πάνω στο καπο του αγωνιστικού οχήματος.

Η ώρα ήταν περασμένη και είχε μετανιώσει που βρισκόταν για ακόμη μια φορά στον ίδιο χώρο.

Το γνωστό πράσινο αμάξι του Marko έκανε την εμφάνιση του και ο Jungkook έκλεισε σφικτά τα μάτια του σφίγγοντας τις γροθιές του προσπαθώντας να ηρεμήσει.

Αν ξέφευγε από τα όρια ήξερε πως ο Marko την επόμενη στιγμή θα βρισκόταν νεκρός

Θα τον σκότωνε

Η Ele ακούμπησε ελαφρά τον εκτεθειμένο ώμο του θέλοντας να τον ηρεμήσει όμως ο Marko είχε άλλα σχέδια.

Mr: Jéon φέτος δεν πρόκειται να κερδίσεις πάλι. Δεν θα κερδίσεις πάλι... Θυμήσου τότε 5 χρόνια πρίν.... Η φήμη σου θα πεθάνει όπως πέθανε και ο Kaito...

Είπε ο άνδρας και τα μαύρα μάτια του Jungkook άνοιξαν ξεχειλίζοντας μίσος.

Tae: κρατήσου ...

Του ψυθιρισε ο φίλος του και ο νέος έσφιξε παραπάνω τις γροθιές του αφήνοντας σημάδια στις παλάμες του.

O Marko βρισκόταν πλέον στην δική του πλευρά γελοντας και οι αγώνες ήταν έτοιμοι να αρχίσουν μέχρι που ένας ήχος από εξάτμιση ακούστηκε.

Ένα κατακόκκινο γυαλιστερό αγωνιστικό αμάξι μόλις είχε μπει στον χώρο.

Κανείς δεν το είχε ξαναδεί.

Τα μάτια του Κορεάτη άνοιξαν διάπλατα όσο το άγνωστο αμάξι κατευθυνόταν προς την γραμμή εκκίνησης.

Μια ημίγυμνη γυναίκα πλησίασε το μαύρο τζαμί του οδηγού .

: Jéon Jungkook

Φώναξε μετα από λίγο η ημίγυμνη γυναίκα και ο Jéon άφησε ένα πονηρό χαμόγελο να στολίσει τα χείλη του.

Jk:ωραία ξεκινήσαμε...

Αναφώνησε μπαίνοντας στο δικό του όχημα

Έφτασε στην γραμμή εκκίνησης και βγήκε από το αμάξι αφήνοντας τους όλους άφωνους.

Έφτασε δίπλα στο ερυθρό τετράκυκλο.

Χτύπησε ελαφρά την οροφή κοιτώντας το μαύρο τζαμί όμως δεν μπορούσε να δει καθαρά την μορφή πίσω από το τιμόνι

Jk: πρωτάρης?

Ρωτησε και ο οδηγός του οχήματος μαρσαρε

Jk: εντάξει φίλε μην βαράς ...

Είπε μπαίνοντας και πάλι στο αμάξι του.

Η γνωστή ημίγυμνη κοπέλα πήρε θέση και αφού της δωθηκε σήμα ο αγώνας ξεκίνησε.

Έτρεχε με μεγάλη ταχύτητα ενώ το πόδι του πατούσε συνεχώς το γκάζι.

Ο άλλος οδηγός ήταν αρκετά κοντά του.

Τα δάκτυλα του άλλαξαν ταχύτητα προσπαθώντας να λάβει προβάδισμα όμως το κόκκινο αμάξι με έναν γρήγορο ελιγμό τον προσπερασε

Κανείς δεν το είχε κάνει αυτό χρόνια τώρα.

Κανείς δεν τον είχε προσπεράσει έτσι...

Ξεπέρασε γρήγορα το σοκ ενώ ένα δευτερόλεπτο αργότερα χαμογελούσε πονηρά αντικρίζοντας την πρώτη στροφή.

Jk:εδώ θα σε περάσω...

Μονολογησε και σήκωσε το χειρόφρενο κάνοντας έναν ήχο με τα ελαστικά του να
τρίβονται στο οδόστρωμα.

Όντως πέρασε τον άλλο οδηγό όμως αυτό δεν θα κρατούσε για πολύ.

Σύντομα ο δεύτερος οδηγος έφτασε στο ίδιο ύψος με αυτόν.

Είχε σοκαριστεί...

Το κόκκινο αμάξι πέρασε μπροστά τερματίζοντας τον πρώτο γύρο όσο ο Jungkook βρισκόταν χιλιοστά πίσω.

Πέρασαν την δεύτερη στροφή με το αμάξι στο χρώμα της φωτιάς να προηγείται του οχήματος του Jéon.

Ο οδηγός του κόκκινου αμαξιού έκανε έναν παράξενο ελιγμό προσπερνώντας το μωβ όχημα και εκεί ήταν που ο Jungkook έχασε τον κόσμο γύρω του

Δεν μπορούσε να ήταν αληθινό.

Αυτή η τακτική... Αυτός ο τρόπος οδήγησης του θύμιζαν πολλά...

Του θύμιζαν τον Kaito.

Πάτησε γκάζι φτάνοντας το δεύτερο αμάξι.

Ήταν στο ίδιο ύψος.

Κανείς δεν ήξερε ποιος θα τερμάτιζε πρώτος

Η διαφορά ήταν ελάχιστη και δεν φαινόταν με γυμνό μάτι.

Οι μηχανές των οχημάτων βουιζαν ενώ η γραμμή τερματισμού φαινόταν στο βάθος.

Τα δύο αμάξια τερμάτισαν την ακριβώς ιδια στιγμή και το πλήθος έμεινε να κοιτάζει τις μεγάλες οθόνες για το τελικό αποτέλεσμα.

« Jéon Jungkook »

Εγραψε η φωτεινή επιγραφή και ο νέος χτύπησε με δύναμη το τιμόνι απο τον ενθουσιασμό γελοντας.

Ύστερα από λίγο βγήκε από το αμάξι του προσεγγίζοντας το διπλανό όχημα.

Χτύπησε το καπό προτρέποντας τον άγνωστο οδηγό να βγει.

Στήριξε τον εαυτό του στο καπό
περιμένοντας και ξαφνικά η πόρτα άνοιξε.

Δεν πίστευε στα μάτια του ...όχι μόνο εκείνος αλλά και όλο το πλήθος.

Μια πανέμορφη κοπέλα βγήκε από το γρήγορο αμάξι εμφανίζοντας την καυτή μορφή της.

Ένα δερμάτινο κολλητό παντελόνι έντυνε τα ψηλά πόδια της ενώ ενα μαύρο τοπ έκρυβε το μπούστο της.

Ένα δερμάτινο μανίκι έντυνε το ένα της χέρι όσο το άλλο ήταν εκτεθειμένο στον νυχτερινό αέρα.

Τα μακρυά καστανά μαλλιά της έπεφταν ομοιόμορφα προς τα πίσω όσο οι μωβ άκρες τις έλαμπαν κάτω από τα φώτα της πίστας.

Πλησίασε τον νεαρό άνδρα και στάθηκε μπροστά του κοιτάζοντας τον σκληρά.

Τα μάτια του σηκώθηκαν αντικρίζοντας ένα γνωστό πράσινο χρώμα στα μάτια της.

Τα κατακόκκινα χείλη της άνοιξαν ελαφρά αφήνοντας ελεύθερο έναν μελωδικό ήχο όσο το χέρι της σηκώθηκε προσεγγίζοντας το δικό του

: Satomi Yuriken.....αδελφή του Kaito.

____________________________

ΟΠΑ ΤΙ

ΤΙ

ΕΞΚΙΟΥΖΜΙ

Αν σάς άρεσε πατήστε 🌟

Vanilla