Τριτοπρόσωπη αφήγηση

Το πράσινο γυαλιστερό αμάξι πέρασε κάτω από το κόκκινο φανάρι του κενού δρόμου με μεγάλη ταχύτητα.

Ο Ισπανός άνδρας σκαναρε κάθε εκατοστό του άδειου δρόμου με τα πανέμορφα μάτια του όσο τα μαλλιά του στέκονταν προσεγμένα πάνω στο κρανίο του εφόσον καλύπτονταν από ακριβό διάφανο ημιστερεο υλικό.

Τα γεμάτα φλέβες χέρια του έσφιξαν περισσότερο το πράσινο τιμόνι ενώ το φιμε παράθυρο που βρισκόταν στην πλευρά του οδηγού άρχισε να κατεβαίνει αφήνοντας τον αέρα την νύχτας να τρυπωσει στο αμάξι.

Τα ασημένια κοσμήματα που τύλιγαν τους μελαμψους καρπούς του αστραψαν μόλις το φως του δρόμου έπεσε πάνω τους ενώ ο ήχος στης μηχανής που βρισκόταν ανάμεσα στις πράσινες λαμαρίνες βουϊζε κάτω από τον σκούρο ουρανό του Tokyo.

Προσπέρασε για ακόμη μια φορά ένα φανάρι θέλοντας να φτάσει στον προορισμό του πιο γρήγορα καθώς η συνάντηση του με το παλιό γνώριμο άτομο είχε προσδιοριστεί ώστε να ξεκινήσει σε σχεδόν δεκαπέντε λεπτά.

Δεν ήθελε να αργήσει,είχε πέντε χρόνια να τον δει

Γύρισε τον βαρύ κύκλο πιέζοντας περιμετρικά το πράσινο δέρμα κάνοντας τους τροχούς του αγωνιστικού οχήματος τα γυρίσουν προς τα δεξιά οδηγώντας τον σε ένα μικρό στενό.

Τα μάτια του όμορφου μα σκοτεινού άνδρα άφησαν την τσιμεντένια άσφαλτο ενώ κύλησαν προς το κάθισμα του συνοδηγού πάνω στο οποίο στεκόταν μια λευκή μικρή σακούλα.

Τα χείλη του σχημάτισαν ένα πονηρό χαμόγελο με την γλώσσα του να περνάει γοργά πάνω από τα κατάλευκα δόντια που βρίσκονται ενωμένα στα γυαλιστερά ούλα του

Άναψε την μεγαλύτερη σκάλα των προβολέων νιώθοντας πως ο φωτισμός του δρόμου χανόταν μιας και η συγκεκριμένη περιοχή δεν είχε καθόλου κολόνες ηλεκτροδότησης.

Ο μικρός κόκκινος δείκτης που βρισκόταν πίσω από το γυαλί απέναντι από την πίσω όψη του τιμονιού έδειξε διακόσια υπενθυμίζοντας του πως έτρεχε υπερβολικά.

Τα μάτια του στενεψαν μόλις μπήκε στην σκοτεινή γειτονιά ενώ η γλώσσα του πέρασε πάνω από τα χείλη του δημιουργώντας μια υγρασία πάνω στο στεγνό δέρμα του.

Πάρκαρε το ακριβό τετρακυκλο με τα δάκτυλα του να σηκώνουν τον μοχλό του χειρόφρενου ενώ δευτερόλεπτα αργότερα το σώμα του είχε βγει πίσω από τα χρωματιστά μέταλλα έχοντας μαζί του την μικρή λευκή σακούλα.

Πλησίασε το μαύρο παλιό κτήριο φτιάχνοντας τα ελαφρώς τσαλακωμένα ρούχα του και χτύπησε ρυθμικά την ξύλινη πόρτα.

Εκείνη δεν άργησε να ανοίξει εμφανίζοντας έτσι την μορφή ενός κοντού και απεριποιητου άνδρα.

Mr:φίλε μου...

Φώναξε ο Ισπανός άνδρας μπαίνοντας μέσα στο κακοδιατηρημένο σπίτι και ο άλλος άνδρας έκλεισε την πόρτα.

Μπήκαν στο διαλυμένο σαλόνι όπου και η μορφή του Marko στάθηκε.

Ο εμφανώς κοντιτερος και γηραιότερος άνδρας έκατσε μπροστά του περιμένοντας εκείνον να πει την πρώτη λέξη.

Εν αντιθέσει ο Ισπανός νεαρός σκαναρε με τα μεγάλα μάτια του τον κατεστραμμένο χώρο παρατηρώντας το περιβάλλον στο οποίο έμενε ο παλαιός γνώριμος του

Mr:λοιπόν φίλε μου...καλά σε βλέπω..

Ακούστηκε η βαριά φωνή του στον στεγνό από ήχους χώρο και ο ελαφρώς ηλικιωμένος άνδρας σήκωσε το κεφάλι του αντικρυζωντας το λαμπερό πρόσωπο του συνομιλητή του

:Τώρα που βγήκα από την φυλακή ναι...

Απάντησε εκείνος με την σχεδόν χαμένη φωνή του να προσπαθεί μάταια να βγει από τα χείλη του

:Σε ευχαριστώ πολύ που μεσολάβησες...δεν θα είχα γλιτώσει αλλιώς..

Συνέχισε ο κοντός αρένας αγγίζοντας ευχαριστήρια τα γεμάτα φλέβες χέρια του νεαρότερου.

Mr:Δεν έκανα παρά κάποια τηλεφωνήματα..άλλωστε εσύ θα με βοηθήσεις να φέρω σε πέρας όλα μου σχεδόν τα σχέδια...

Του είπε κοιτώντας τον πονηρά ενώ ο άλλος τον κοίταξε εξεταστικά.

Mr: φυσικά έτσι θα καταφέρεις εξίσου να τελειώσεις τις υποχρεώσεις σου χωρίς να αναγκάζεσαι να βάζεις άλλους να τις κάνουν για εσένα μιας και είσαι έξω πλέον...φτάνει πέντε χρόνια τώρα ήρθε η ώρα να δράσεις αυτόνομα.

Συνέχισε με υποστηρικτικό τόνο θέλοντας να κάνει μια οριστική πλύση εγκεφάλου στον αφελή στα ψέματα του αλλά συνάμα πανούργο στις δουλειές του άνδρα.

: Φυσικά...ότι χρειαστείς θα σε βοηθήσω

Απάντησε ο χαμηλότερος αρένας και τα δάκτυλα του Ισπανού έσυραν την λευκή σακούλα προς το μέρος του άλλου.

Mr:θέλω αυτό να φτάσει στον Jéon....θα το κάνεις για εμένα..

Ρώτησε για ακόμη μια φορά με την βαριά φωνή του σπάζοντας την ησυχία της νύχτας και ο συνομιλητής του έπιασε το πλαστικό γρήγορα στα χέρια του

Mr:ήρθε η ώρα να λάμψεις και πάλι Martino...

Άφησε το σκοτεινό όνομα του σχιζοματη συνεργάτη του όσο εκείνος πήρε θέση ομιλίας.

:Σε δύο μέρες θα είναι στα χέρια του...

Συνεργείο Yotomi

Satomis'pov

Ο μακρυμάλλης άνδρας έκατσε απέναντι μου κρατώντας τέσσερις μπύρες ανάμεσα από τα δάκτυλα του

Η νύχτα είχε πέσει για ακόμη μια φορά ενώ εγώ είχα σημειώσει της κατάλληλες ώρες εργασίας για την ημέρα που μόλις είχε κλείσει.

Το σώμα μου είχε σχεδόν λιώσει πάνω στην σιδερένια καρέκλα ενώ το στήθος μου ανεβοκατέβαινε ακατάστατα λόγω του στοιχήματος που μόλις είχα κερδίσει με τον κολλητό μου φίλο.

Ήμουν πάντα καλή στην πυγμαχία ενώ εκείνος λίγο χειρότερος αλλά ποτέ έτσι.

Η φόρμα εργασίας ήταν για ακόμη μια φορά δεμένη γύρω από την μέση μου με το πάνω μέρος του σώματος μου να καλύπτεται από το μαύρο μπουστακι μου, ωστόσο τα πόδια μου ντύνονταν ακόμη από εκείνη.

Τα δάκτυλα μου πέρασαν μέσα από τα λυτά μαλλιά μου ενώ την ίδια στιγμή εκείνος πήρε θέση απέναντι μου στηρίζοντας τον εαυτό του στην καρέκλα του τραπεζιού.

Άφησε τα γυάλινα μπουκάλια πάνω στο τετράποδο πλαίσιο ενώ το επόμενο δευτερόλεπτο τα δάκτυλα του έδεσαν τα μακρυά μαλλιά του σε έναν πρόχειρο κότσο.

Είχαμε μείνει για ακόμη μια φορά μόνοι μας μέχρι το τέλος του ωραρίου στο μαγαζί.

Επιασε μια μπύρα,την άνοιξε επιδέξια και στην συνέχεια την έσυρε πάνω στο γκρι μεταλλο παραδίδοντας την μου.

St:Yonui πραγματικά χρειάζεσαι προπόνηση..που πήγαν όλες σου οι δεξιότητες..

Του είπα σηκώνοντας το γυάλινο αντικείμενο αγγίζοντας το στομίου του μπουκαλιού στα χείλη μου έτσι ώστε να γευτώ το αλκοολούχο υγρό.

Yn: πραγματικά δεν ξέρω ίσως φταίνε τα χρόνια απραξίας...από την άλλη εσύ έχεις γινει μια σύγχρονη αμαζόνα...

Απάντησε εκείνος γελοντας ενώ προσέγγισε τα χείλη του στο δικό του μπουκάλι.

St: πραγματικά-

Ξεκίνησα να λέω όμως ο ήχος της μικρής σιδερένιας πόρτας στην άκρη του δωματίου ακούστηκε δυνατά.

Είχαμε κλείσει ως συνεργείο ενώ εμείς καθόμασταν μέσα στον χώρο έτσι ώστε να χαλαρώσουμε, ουσιαστικά το μαγαζί φαίνονταν σαν μη ενεργό.

Τα μάτια του Ιάπωνα έπεσαν πάνω στην μορφή μου όσο τα δάκτυλα του μου έκαναν νόημα να κρυφτώ στο δωμάτιο που χρησίμευε για την αλλαγή της ενδυμασίας.

St: γιατί...

Ρώτησα με την φωνή μου να φτάνει με τα βίας στα αυτια του.

Yn:αν ειναι ο πατέρας σου τότε τι θα σε κανω...

Απάντησε στην ίδια συχνότητα και ένταση εκείνος ενω εγώ του εγνεψα θετικά.

Σηκώθηκα από την σιδερένια κατασκευή και πλησίασα την μικρή πορτα που βρισκόταν κοντά στο κλειδωμένο γραφείο του αφεντικού.

Ο ήχος της μικρής εξωτερικής πόρτας ακούστηκε ενώ στην συνέχεια φωνές και σημάδια πάλης.

Τα χερια μου άρχισαν να τρέμουν αρκετά στην σκέψη ότι εκείνος είχε έρθει στον χώρο εργασίας μου ενώ ήχοι από καρέκλες και χτυπήματα ξεκίνησαν να ακούγονται περισσότερο.

:Που είναι εσύ ξέρεις σίγουρα..

Αντήχησε μια εξαγριωμένη φωνή ενώ αργότερα συνεχίστηκαν και πάλι οι δυνατοί ήχοι πάλης.

Yn:φύγε δεν ξέρω που είναι αλλά και να ήξερα δεν θα σε άφηνα να την δεις...

Ακούστηκε η φωνή του Ιάπωνα και εγώ άνοιξα ελάχιστα την πόρτα έτσι ώστε να μπορέσω να διακρίνω ποιο ήταν το αντίπαλο άτομο.

Δύο χέρια έπιασαν τον γιακά του Ιάπωνα όσο εκείνος είχε τυλίξει τα χέρια του γύρω από τον λαιμό του αντιπάλου του .

:Πες μου που είναι την ψάχνω και δεν μπορώ να την βρω..

Φώναξε ενώ το επόμενο δευτερόλεπτο μια αρκετά δυνατή γροθιά χτύπησε στο μάγουλο τον Yonui κάνοντας τον να χάσει την ισορροπία του και να απλωθεί στο πάτωμα

Το ξένο σώμα έπεσε πάνω από τον φίλο μου και πιάνοντας τον από τον γιακά ανασηκωσε το σώμα του σηκώνοντας για άλλη μια φορά το ελεύθερο χέρι του στον αέρα.

Τα πόδια μου κινήθηκαν μηχανικά βγάζοντας την μορφή μου μεσα από το μικρό δωμάτιο.

Το κορμί μου έφτασε γρήγορα κοντά στο ξένο ενώ το σώμα μου συγκρούστηκε δυνατά με το δικό του κάνοντας και τους δυο να κυλησουμε κυκλικά προς την αντίθετη κατεύθυνση απελευθερώνοντας τον χτυπημένο φίλο μου.

Τα χέρια του τύλιξαν προστατευτικά την πλάτη μου μόλις το σώμα μου άγγιξε το πάτωμα ενώ την επόμενη στιγμή εγώ βρισκόμουν από πάνω του σε θέση μάχης.

Τα πόδια μου βρίσκονταν εκατέρωθεν της μέση του και το ένα μου χέρι λάμβανε θέση σχεδόν μπροστά στο μάγουλο του.

Τα μάτια του κοίταξαν έντονα τα δικά μου όσο το στήθος μου ανεβοκατέβαινε γοργά από την ένταση της κατάστασης.

St:τι θες πάλι εδώ γαμωτο σου..

Του φώναξα εμφανώς εξοργισμένη και εκείνος έριξε το κεφάλι του προς τα πίσω κλείνοντας τα μάτια του.

Jk:μην φωνάζεις βρίσκεσαι ήδη μέσα στο κεφάλι μου μέρες τώρα..

Είπε εκείνος πιο ήρεμα από εμένα κρατώντας τα μάτια του ακόμη κλειστά.

Τα δάκτυλα μου τυλίχθηκαν γύρω από το δερμάτινο μπουφάν του ανασηκώνοντας το σώμα του ελαφρά.

St:με ποιο δικαίωμα του επιτέθηκες..

Φώναξα για ακόμη μια φορά και εκείνος άνοιξε τα μάτια του ενω βολεύτηκε καλύτερα στο πάτωμα περνώντας τα χέρια του γύρω από τον αυχένα του.

Jk:δεν μου απαντούσε ,φώναξε σε εκείνον..

Ακούστηκε ήσυχα η φωνή του πράγμα που με έκανε να χάσω τον έλεγχο.

St:μιλα πιο δυνατά δεν σε ακούω και με νευριάζεις...

Είπα σχεδόν μέσα από τα δόντια μου εμφανίζοντας έτσι ένα χαμόγελο νίκης στα χείλη του.

Jk:μου αρέσει να νευριάζεις... το χρώμα των ματιών σου ανοίγει περισσότερο και σε κάνει ακόμα πιο όμορφη

Ψυθηρισε και τα πόδια μου κύλησαν ανοδικά.

Τα πέλματα μου άγγιξαν το πάτωμα όσο τα γόνατα μου κοιτούσαν το ταβάνι ενώ το σώμα μου εξακολουθούσε να κάθεται χαμηλά πάνω στους κάτω κοιλιακούς του.

St:σου αρέσει μμμ..

Συνέχισα εγώ χαμηλώνοντας τον τόνο της φωνής μου πλησιάζοντας το πρόσωπο του κάνοντας το σώμα μου να κινηθεί πάνω στο δικό του.

Εκείνος έκλεισε τα μάτια του και η γλώσσα του πέρασε πάνω από τα χείλη του ενώ τα χέρια του δημιούργησαν σφιχτές γροθιές.

Jk: Yuriken σηκω...

Μονολόγησε και εγώ κίνησα το σώμα μου ακόμη περισσότερο πάνω του .

St:νόμιζα πως σου άρεσε όταν ήμουν νευριασμένη Jéon...

Ψυθηρισα ενώ το επόμενο δευτερόλεπτο βρισκόμουν όρθια με εκείνον να προσπαθεί να σηκωθεί.

Τα χέρια του τίναξαν την σκόνη που βρισκόταν πάνω στην μαύρη κολλητή μπλούζα του στήθους του.

Το σώμα του πέρασε μπροστά από τον Yonui με το πρόσωπο του να παίρνει μια αγριεμενη έκφραση.

Jk:μην την πλησιάσεις ξανά..

Yn:τι λες ρε...πας καλά..

Φώναξε εκείνος πιάνοντας τον πάλι από τον γιακά ενώνοντας τα μέτωπα τους.

St: Jéon πίσω...κάνε πίσω τώρα..

Είπα δυνατά και εκείνος έκανε μερικά βήματα πίσω κοιτάζοντας τα μάτια του Ιάπωνα με θυμό.

Το χέρι του κράτησε δυνατά τον καρπό μου και το σώμα του τράβηξε το δικό μου προς την έξοδο.

St:τι κάνεις...

Είπα με εκείνον να έχει θυμώσει υπερβολικά κάνοντας το χρώμα των ματιών του να σκουρύνει περισσότερο.

Είχαμε πλέον βγει από το κτήριο.

Σταμάτησε απότομα με το χέρι του να τοποθετεί το σώμα μου απέναντι του.

Τα χέρια του άφησαν το δικό μου ενώ πλησίασαν το δερμάτινο πανωφόρι βγάζοντας από τους ωμους του και τοποθετώντας το πάνω μου

Τα δάκτυλα του ανέβασαν το φερμουάρ ενώ πέρασαν το κράνος του πάνω από το κεφάλι μου

Jk:τώρα θα έρθεις μαζί μου...

~

Τα χερια μου τύλιγαν δυνατά την μέση του και το κεφάλι μου ξεκουραζόταν πάνω στην πλάτη του όσο εκείνος οδηγούσε σχετικά γρήγορα το μαύρο δίκυκλο.

Ύστερα από μερικά δευτερόλεπτα το όχημα άρχισε να ελαττώνει ταχύτητα μέχρι που σταμάτησε τελείως.

Τα χέρια μου άφησαν την μικρή μέση του και έπιασαν ελαφρά το κράνος έτσι ώστε να εμφανίσουν το κεφάλι μου.

St:που μας έφερες Jéon και γιατί...

Ρωτησα και εκείνος σηκώθηκε από την μηχανή ενώ ξαναεκατσε αυτή την φορά με το σώμα του να είναι γυρισμένο προς το δικό μου.

Άφησα το κράνος πάνω στο φρένο και έφτιαξα ελαφρά μερικές τούφες που πετούσαν στον αέρα.

Jk:ήρθα να τελειώσω τις δουλειές μου..ξέρω πως έκανα μαλακία χθες βράδυ, άφησε με να την διορθώσω.

Ακούστηκε η φωνή του πριν τα άκρα του τραβήξουν την μέση μου προς το μέρος του

Jk:άφησε με να σου αποδείξω ότι καμία ξανθιά γαλανοματα δεν μπορεί να με αντικαταστήσει...

Είπε με την χροιά του να αγγίζει το βάθος του ωκεανού καθώς το κεφάλι του προσέγγιζε το δικό μου

Τα χείλη του άγγιξαν τα δικά μου απαλά και ήρεμα σαν να ήμουν από γυαλί. Οι κινήσεις του ήταν απαλές σαν μετάξι ενώ τα δάκτυλα του πίεζαν απειροελάχιστα το δέρμα της μέσης μου

Το πρόσωπο μου αποχωρίστηκε γρήγορα το δικό του, με αυτή την κίνηση τα μάτια του άνοιξαν αυτόματα και το βλέμμα του έκατσε απορημένο πάνω στα βλέφαρα του

Jk: Satomi εγω-

St:ξέρω Jéon όμως εμένα δεν μου αρέσει όλο αυτό...

Εξήγησα και εκείνος έριξε το κεφάλι του χαμηλά κοιτώντας το χωμάτινο δρόμο.

Jk: συγνώμη...

Ξέφυγε από τα χείλη του και αμέσως τα άκρα μου σήκωσαν το πηγούνι του έτσι ώστε τα μάτια μας να έρθουν σε επαφή

St:όχι δεν με κατάλαβες...

Συνέχισα με εκείνον να κρέμεται κυριολεκτικά από τα λόγια μου

St:αυτό το απαλό και ήρεμο να το δώσεις στα μαξιλάρια σου...εγώ θέλω αυτό..

Εξήγησα τραβώντας τον γιακά του χωρίς να του αφήσω περιθώρια να μιλήσει.

Τα χείλη μας ενώθηκαν για ακόμη μια φορά ενώ τα χέρια του ανέβηκαν στην πλάτη μου τραβοντας το σώμα μου προς εκείνον.

Η γλώσσα μου βρήκε την δική του ενώ το μεταλλικό σκουλαρίκι που βρισκόταν πάνω της έδινε ένα κύμα κρύου αλλά και μια γεύση σίδερου στο βαθύ φιλί μας.

Τα δικά μου χέρια τύλιξαν κτητικά τον αυχένα του όσο το ζεστό αεράκι του καλοκαιριού χτυπούσε ελαφρά το δέρμα μας κάτω από τα αστέρια.

Τα ανάκατα μαλλιά του έρχονταν σε επαφή με το μέτωπο μου δημιουργώντας την αίσθηση του παιχνιδιού όσο εκείνος με τραβούσε όλο και πιο πολυ πάνω του.

Ύστερα από λίγο το κεφάλι του έκανε πίσω σπάζοντας το φιλί και τα μάτια του κοίταξαν κατευθείαν τα δικά μου

St:αυτό ζητάω Jéon...αν μπορείς να μου δώσεις αυτό τότε ναι, καμία ξανθιά γαλανοματα δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί σου..

Δύο μέρες αργότερα

Jks'pov

Ανέβηκα γρήγορα την σκάλα με δύο κούπες καφέ στα χέρια μου προσεγγίζοντας γρήγορα το δωμάτιο μου.

Άνοιξα επιδέξια την πόρτα και εκείνη πήδηξε μακριά από το μαύρο κρεβάτι αφήνοντας το κινητό της πάνω στα σεντόνια.

St: καφές ~

Φώναξε τρέχοντας προς το μέρος μου τραβοντας την μια κούπα έξω από την παλάμη μου.

Jk: Μπράβο μόνο για τον καφέ τέτοια χαρά...για εμένα τίποτα..

St:καλά καλά σκάσε τώρα και πάμε κάτω

Απάντησε εκείνη βγαίνοντας πρώτη από το σκούρο δωμάτιο.

Ήταν χαρούμενη δύο μέρες τώρα, δεν την είχα δει ποτέ έτσι

Τα πόδια μου έκαναν μερικά γρήγορα βήματα φτάνοντας την μορφή της και εκείνη καταλαβαίνοντας πως βρισκόμουν δίπλα της άφησε ένα τεράστιο χαμόγελο κοιτώντας με στα μάτια .

Κατεβήκαμε μαζί την γυριστή σκάλα με τα γέλια της και ακούγονται σχεδόν σε όλο το κτήριο όσο το σώμα της εξέπεμπε μια αύρα ευτυχίας.

St:που θα με πας το βράδι...

Ρώτησε ενθουσιασμένα και εγώ πίεσα ελαφρά την γαλλική μύτη της με τον δείκτη μου κάνοντας τα μάτια της να ακολουθήσουν το δάκτυλο μου εμφανίζοντας έτσι μια γλυκιά έκφραση στο πρόσωπο της.

Jk: έκπληξη μικρή μου Yuriken...

Απάντησα και εκείνη άρχισε να γελάει για ακόμη μια φορά αφήνοντας ένα κύμα ζεστασιάς να μπει και πάλι σε όλο τον χώρο.

Tae: Jungkook...

Ακούστηκε η φωνή του φίλου μου από την πόρτα με το βλέμμα και των δύο μας να πέφτει προς την κατεύθυνση εκείνη.

Tae:σε ζητάει αυτός ο κύριος..

Συνέχισε εκείνος και η μορφή της Satomi άρχισε να μαζεύεται σιγά σιγά με πρώτο χαρακτηριστικό την έλλειψη του γεμάτου χαμόγελου της.

Το σώμα της άρχισε να κινείται αργά προς τα πίσω ενώ δευτερόλεπτα αργότερα είχε καλυφθεί τελείως από το δικό μου.

Αντιλαμβανόμενος την περίεργη συμπεριφορά της φόρεσα το σκληρό προσωπείο μου και κοίταξα κατάματα τον άγνωστο άνδρα που στεκόταν δίπλα από τον φίλο μου.

Τα δάκτυλα της έσφιξαν δυνατά την μπλούζα μου ενώ το κεφάλι της ξεκουράστηκε πάνω την σπονδυλική μου στήλη με εκείνη να αφήνει μερικές ακαθόριστες αναπνοές.

Jk:συνόδευσε τον κύριο στο κλασσικό μας γραφείο και εγώ θα έρθω σε δύο λεπτά.

Ανακοίνωσα τον ψηλό φίλο μου και εκείνος έδειξε τον δρόμο στον κοντό άνδρα.

Το σώμα μου γυρισε απότομα προς το μέρος της αντικρυζωντας μια εντελώς διαφορετική πλευρά της.

Ήταν έντρομη, έτρεμε ενώ είχε χασει τόσο την ζωντάνια όσο και το χρώμα της.

Jk: Satomi τι έγινε... Satomi μιλά μου..

Της φώναξα και εκείνη κάλυψε γρήγορα τα αυτια της με τα χέρια της.

St:μην μου φωνάζεις...

Είπε με την φωνή της να ακούγεται ελάχιστα και την χροιά της να σπάει ελαφρά

Jk: εντάξει άκουσε με...τι έχει γίνει...

Ρωτησα και εκείνη με κοίταξε έτοιμη να ξεσπάσει σε κλάματα.

St:απλώς μην τον αφήσεις να με πειράξει...

Παρακάλεσε πριν κρυφτεί μέσα στα χέρια μου ξεσπώντας σε αναφιλητά.

Jk:δεν θα σε πειράξει κανένας ηρέμησε...θα φωνάξω την Ele να κάτσει μαζί σου μέχρι να επιστρέψω..

Της πρότεινα και εκείνη εγνεψε θετικά με τα πλέον πιο σκούρα και κοκκινωπά μάτια της να ζητούν βοήθεια.

Τι της είχε συμβεί τόσο απότομα.

___________________________________

ΜΑΡΚΟ ΜΠΡΑΤΑΝΙ ΜΟΥ ΕΞΚΙΟΥΖ ΑΣ

ΚΑΛΕ ΤΟΎΤΗ ΑΛΛΑΞΕ ΡΙΖΙΚΆ

ΙΕΛΑ ΙΕΛΑ ΠΡΟΧΩΡΆΕΙ ΤΟ ΠΡΆΓΜΑ

Αν σάς άρεσε πατήστε 🌟

Vanilla